De Groene heil-brengers bootsen onderwijl zodanig goed de pietrol pomperij na, dat het lijkt alsof ze één en dezelfde pot verraderlijk nat zijn.
En zeggen dat er bij ons in Vlaanderen, net als in Zweden, jong volk bestaat dat
zich daaraan laat vangen. In plaats van bij de Chiro te gaan.. Ze doen die misstap vooral niet uit overtuiging, maar volgens mij omwille van de mogelijkheden voor een latere Hollywood carrière.
Het heeft nog lang geduurd maar het zit er bovenarms op in de klimaatkerk.
**
Kyra Gantois
en Hare Heiligheid Anuna De Wever kunnen niet langer door een en dezelfde deur.
**
*
Kyra heeft het gevoel dat ze helemaal wordt platgedrukt door Anuna, bij zoverre dat ze dreigt te stikken.
De besteller van Anuna De Wever en Kyra Gantois “Wij zijn het niet eens”. In sommige alternatieve winkels heet het boek “Wij zijn het klimaat”.
**
*
Dat Youth For Climate het idealistische antwoord zou zijn op de vastgeroeste Belgische politiek, klopt voor geen centimeter. Net als aan de top van eender welke politieke partij knetteren de opgeblazen ego’s tegen elkaar aan. Gantois beweert zelfs dat haar wachtwoorden voor mailbox en sociale media buiten haar medeweten door Youth For Climate werden gewijzigd. Het type achterbaks gemanipuleer waar vader Louis en zoon Bruno Tobback een patent op hebben. Om de SP.A waar beiden have en goed aan te danken hebben finaal te gronde te richten. Kan het de Leuvense dynastie wat schelen. De zeilboot ligt in het droogdok. Het vetgemeste pensioenvarken hoest een veelvoud op van de kiesbelofte 1500 euro per maand voor elke arbeider. Net als eender welke politieke partij blijkt ook Youth For Climate een ordinaire krabbenmand van trekken en duwen, buitenmaatse ego’s, achterklap en leugen te zijn. Wat een ontgoocheling voor de duizenden die met een bord voor hun kop en een krijtje in hun schoenen in al die stoeten en processies hebben meegelopen. Zullen zij dit ordinaire sjakossengevecht net zo makkelijk verteren als een korte keten slaatje met een granola van inlandse, Vlaamse noten?
Pukkelvlag
Tegen de achtergrond van de landelijke commotie en verontwaardiging die is ontstaan na het vlaggenincident op Pukkelpop, gooit Kyra Gantois een wel zeer merkwaardig zinnetje in de groep. Mocht u vandaag pas uit vakantie terug zijn: tijdens de Pukkelpopeditie 2019 dook Anuna De Wever plots één van de podia op. Vergezeld van ‘frequent flyer’ en kalende Gentse bedelmonnik
**
Nic Balthazar.
In de beste jezuïtische traditie staken ze een bezwerende donderpreek af teneinde het klimaat te redden. In een en dezelfde retorische ‘move’ probeerden ze te vermijden dat er op de Pukkelpopterreinen een paar honderd lycra-tenten, plastic strandstoelen, met schuimrubber gevulde slaapzakken, condooms met lokaal gerijpte bijensmaak en tienduizenden onaangeraakte blikken bier zouden blijven rondslingeren. Millenials houden van een reine en groene omgeving! Hun moralistische van dik hout zaagt men regenwoudplanken-interventie werd behalve op gejuich ook op boe-geroep onthaald. ’s Nachts zou een handvol jongelui, slechts gewapend met collaboratievlaggen en een fles urinezuur, op de camping naar Anuna hebben gezocht. Helemaal fout! Terechte verontwaardiging alom. Kyra Gantois corrigeert: ‘Anuna zegt dat ze van niets weet en heel de nacht heeft doorgeslapen, maar ze kon wel zeggen dat het ‘jongeren met een Vlaamse vlag waren’. (…) Dan kwam de frustratie over het feit dat Anuna een klacht ging indienen bij het parket en een onderzoek ging starten. Een terechte vraag: een klacht indienen tegen bedreigingen die je niet gehoord of gezien hebt?’
Aandachtziek
Gantois zegt en schrijft wat velen al langer vermoeden: mensen met een eigen mening zijn niet welkom in de kerngroep van Youth For Climate. Ongepolijst: ‘Ik zat gewoon vast in een one man show voor de aandacht (…) Ik had gehoopt dat ik dit verhaal nooit ging moeten doen, maar er is een punt waarop genoeg genoeg is en ik ben het beu om behandeld te worden als een stuk vuil.’
Harde woorden die het met plasticbolletjes vervuilde zeewater tussen deze twee heilig verklaarde klimaatactivisten nog dieper lijkt te zullen maken. Benieuwd wat het effect hiervan is op de door Anuna aangekondigde schoolstakingen die volgend schooljaar – zij het tegen een lager toerental – opnieuw zullen worden opgestart. Benieuwd ook of het Anuna en Kyra lukt om een afspraak met een milieubewuste smid van oud-Vlaamse snit te maken. Om de fraaie trofee die bij de Arkprijs van het Vrije Woord hoort in twee gelijke stukken te zagen. Voor boven ons bedje. Naast de knuffeltjes.
Suskewiet
Youth For Climate: heb ik dat goed gezien?
Nog gisteren gong deze blog over ‘bizenis as joezoewel’ doe een bepaald soort strontrijke snob-Americhanen hele fortuinen opleverde door binst alle 2 de moderne Wereldoorlogen (en ertussen door tot de dag van vandaag) van twee kanten bleken te hebben gesnoept. Naast Singer en Coca Cola, gisteren uitvoerig beschreven, was de lijst zo goed als onuitputtelijk. Ford. Opel. IBM. IG Farben. ITT. Höchst. AFGA, enz, enz.
Iedereen die ’n beetje nadenkt, weet dat de USA gans de 20ste Eeyw wereldwijd oorlogje stookt. Op kleine of grote schaal. Maar het doet de wielen van hun geldmachines draaien.
*
Ziezo. Ook ik zit de rest van de dag te sjieken of de klimaathysterie weer haar oorsprong heeft bij The Democ Rats in de USA.
Die kunnen werkelijk het stoken niet laten…Het is hun leven en welzijn. Ze leven ervan. En ze gaan ermee dood.
En neen, het is inderdaad geen lachertje. Vandaag worden er letterlijk levens verwoest en/of onsterfglijk gemaakt. Alles los uit de pols, maar a.h.w. via bol.com vooraf besteld. Alsof het in de sterren van de EU-vlag staat geschreven.
In ieder geval zitten de Verkiezingen er aan te komen. En daar zitten de feiten waar men niet overheen zal kunnen.
**
*
En er werd gehouden een groot banket, met het hoofd op de tafel gezet.
Briefje van Jan
Elke dag een knuffel of een schop onder de kont voor iemand die dat verdient
Aan Geert Wilders
Posted on 5 september 2019 by Jan Dijkgraaf
*
Beste Meneer Wilders,
Vandaag horen we of het Gerechtshof de zaak tegen u vanwege uw vraag aan uw kiezers of ze meer of minder Marokkanen willen verder gaat behandelen.
We weten dat de politiebureaus, die doorgaans letterlijk en figuurlijk slechts zeer beperkt open staan voor het doen van aangifte, destijds extra openingsuren hadden om mensen de gelegenheid te geven aangifte tegen u te doen.
We weten dat er op die bureaus voorbedrukte aangifteformulieren klaar lagen, waarop uiteindelijk 6474 mensen, aangejaagd door burgemeesters, de politietop (!), moskeebestuurders en de onvermijdelijke BN’ers, bij het kruisje kwamen tekenen.
We weten dat een ambtenaar de toenmalige VVD-minister van Justitie Ivo Opstelten tegen diens naaste medewerker (daar is-ie weer: secretaris-generaal Joris Demmink) heeft horen zeggen dat u vervolgd moest worden, “want die loopt ons te veel voor de voeten”.
We weten dat het ministerie van Justitie tot op de dag van vandaag documenten over deze zaak achterhoudt.
We weten dat VVD-minister Ivo Opstelten en de toenmalige hoogste baas van het Openbaar Ministerie Herman Bolhaar tijdens getuigenverhoren acuut geheugenverlies veinsden.
We weten uit een uitspraak van persofficier van Justitie Alexandra Oswald van 8 oktober 2014 dat VVD-minister Ivo Opstelten bij het getuigenverhoor, het Openbaar Ministerie bij de behandeling van de strafzaak tegen u én de huidige CDA-minister van Veiligheid en Justitie Ferd Grapperhaus tegen de Tweede Kamer liegen als ze zeggen dat voor 25 september 2014 al besloten was om u voor de rechter te slepen.
Die data zijn belangrijk, omdat de partijen die tegen u samenspannen steeds zeggen dat VVD-minister Ivo Opstelten (de marionet van uw politieke tegenstander Mark Rutte) zich pas bemoeide met de zaak nádat de vervolgingsbeslissing was genomen, terwijl die beslissing volgens Alexandra Oswald dus weken later pas werd genomen.
Ieder weldenkend mens (die door eventuele antipathieën jegens u heen kijkt), voelt aan zijn water dat dit proces tegen u een politiek proces is en dat er tijdens de rechtszaak werd en ook nu nog wordt gelogen alsof het gedrukt staat.
Ieder Gerechtshof dat de rechtsstaat serieus neemt, zou dus vandaag het Openbaar Ministerie met een spreekwoordelijke schop onder de kont het bos in moeten sturen en zorgen dat dit politieke proces tegen u vandaag eindigt.
Maar we weten wel beter.
Groet,
Is dat de spreekwoordelijke stilte voor de storm, of eerder de spreekwoordelijke storm voor de stilte? Is dit ‘se retirer pour mieux atttaquer’?
Mischien zelf dat de bom op springen staat. Zie Catalonië. Zie Oost Duitsland. Zie Hongarije. Zie het Vlaams Belang. Zie deze op sterven na dode Europese Nazstaat, straks ‘geleid’ door sinistere helden als Sjarel Premier en Didjee Reyntjes-le-Wallon…
Er staat wereldwijd weldra iets te gebeuren en onze Verlichte Grote Verstanden zien het nog altijd niet. Zien ze het niet, uit bezorgdheid voor het welslagen van de ijslammerij. Of is een doorstoken kaart?
**
*
Gelukkig houden de Poet en den Donald, in weerwil van de Navo, de wereld nog ’n beetje in evenwicht….
Niet dat ik erg mee inzit (‘mee begaan ben’, want als Opa op die manier spreken over een zeer jong meisje, kan iemand zwaar de das omdoen. En dat neel ik in geen geval!). Ik herneem dus: ‘niet dat ik ermee in zit’ en vervang deze suggestieve onkuise gedachte door ‘niet dat het mij mij geen moer kan schelenschelen’.
Tja, wat kan mij geen moer schelen? Wel heu, wat er later als volwassene moet geworden van dit kind… Als het al zò is gesteld met het jonge groen, wat moet er dan van het oude geworden? Wat moet er later van dit kind geworden, nu het al zo jong zo strak op de poen is beginnen spelen, ipv met de poppen?
**
*
Of moeten wij het eerder zoeken in de sfeer van ’n grotesk opgezette circusvertoning? Ik oordeel echter niet, om niet zelf veroordeeld te worden.
Green for Africa
23 augustus 2019 Ardy Beld
**
*
*
Gisteren tegen de avond liep het storm in de haven van Dublin. De kade stond bomvol mensen met groene en LGBT-vlaggen. Op een centraal geplaatst podium wachtte president Michael D. Higgins zij aan zij met de bekendste muzikant van het groene eiland: Bono Vox, zanger van de fameuze rockband U2, op de dingen die zouden komen.
En wie kwam daar ziels-alleen in haar biervat de haven binnengeroeid? Op de voet gevolgd door het luxejacht Malizia II met papa, kapitein Boris Herrmann, koning van Monaco Pierre Casiraghi, filmer Nathan Grossman en een crew van 30 man aan boord? Natuurlijk! Ons aller Greta Thunberg!
Het mag geen wonder heten dat Bono en zijn landgenoten wisten van de aankomst van Greta. Via hun personal assistants staan Greta en Bono in voortdurend contact. Bono, kompaan van Bob Geldof en medeorganisator van Live Aid in de jaren 80, heeft namelijk een nieuw liefdadigheidsproject op poten gezet: Green for Africa. Vrijdagavond trapt U2 zelf af met als special guest… Greta Thunberg. Wat velen niet weten, Greta is naast milieuactivist en begenadigd spreker een fervent gitaarspeelster. Ook zingt ze graag. De muziek van de Eskimo’s is namelijk traditioneel vocaal. De zang wordt soms begeleid door met een stok op een ontstemde gitaar te slaan.
Toen ze gisteravond aanlegde, werd Greta door de menigte spontaan uit haar ton getild, op handen gedragen en op het podium gezet. Bono omarmde haar en zei: “I’m glad to meet one of the most talented musicians the Inuit people gave to the world. You could be my daughter, but it feels as if you’re my sister. God bless Ireland. God bless the Inuit people. God bless Africa!” Greta drukte naar oude Eskimo traditie haar neus op die van Bono. Het publiek was zichtbaar ontroerd en er volgde een staande ovatie. Daarop klonken de eerste tonen van With or Without You:
See the stone set in your eyes
See the thorn twist in your side
I’ll wait for you
Sleight of hand and twist of fate
On a bed of nails she makes me wait
And I wait, without you
With or without you
With or without you
Through the storm we reach the shore
You give it all but I want more
And I’m waiting for you
Het festival Green for Africa in de Ierse hoofdstad duurt van vrijdag tot en met zondag. Vanaf Zaventem en Schiphol zijn speciale vluchten met bestemming Dublin georganiseerd. Kaarten zijn online en via de bekende voorverkoopadressen verkrijgbaar.
Greta Thunberg zal maandag haar tocht voortzetten en Ierland via de haven van Cork weer verlaten.
Ardy Beld
De attente lezer(es) kreeg hierboven ’n telloor opgewarmde koude pap voorgeschoteld, want het overgenomen bericht dateert van v[p1] ó[p2] ór[p3] de zeiltocht op haar eentje helemaal over de Grote Stille Oceaan naar Newyork van het lieve Greetchen uit Zweden[p4][p5] . Waar ze werd verwelkomd door (slechts) een handvol supporters.
Zweden is quasi 200% geïslamiseerd en het ius dus logisch dat de aandacht daarvoor wordt afgeleid naar GEOEN. Wat in wezen hetzelfde is.
De samenleving all over rhe world moet dus versprookeld worden. Sprookjes zijn van alle tijden. En als ze afgezaagd blijken te zijn geworden, dan maakt men er toch nieuwe bij?
Ach, al dat brossen en spijbeken zonder dat daartegen van Overheidswege ook maar iets gedaan wordt. Integendeel: die massa-hysterie brengt stemmen op voor Groen-Linx en voor de Zittende Macht. ‘Linx’ met de X van Karl MarX….
Eigenlijk nooit geen twee zonder drie. Ja, ik heb het over Greetchen, dat onnozel Zweeds klimaat-zeurkousje die al een hele tijd het scherm teistert. Waarschijnlijk met de twee Vlaamse half-volwassene wandelende ‘hoopjes str.nt’, zoals de ene openlijk over de andere getuigd na Poppel Pik.. Voor die 3de truttebees, de (abnormaal) kleine Greta uit Het Hoge Noorden, volgt op dit (medium’ (met ’n serieuze verreaging) straks een apart ’kolommetje’.
U vraagt: ‘waarom ‘met vertraging’? Pardon. Begrijp ik dat goed? Maar liefste lezer mijn. Daar kan allen op geantwoord worden zonder woorden!
**
*
Maar U heeft per slot van rekening recht op enige opheldering. Door al die bergen luister-lectuur die de Braille Liga zo vriendelijk is mij mee te overstelpen, gaat veel van de actualiteit (een ander woord voor café-praat) op TV, aan mij voorbij. En U weet: ‘elk nadeel heb se voordeel’….
Nog even volhouden, ik kom er zo. Op het klimaat-com^lpt; bedoel ik. Of moet ik erder zeggen op Georges Soris, due het hele zaakje financiert.
Dat complot is, wereldwijd niets anders dan een mistgordijn waarachter de vergiftigde ‘Umvolkung’ wordt ingelepeld.
‘Omvolking’, dat is een pré-historisch begrip dat in de jaren ‘33-‘45 door de Nazi’s her-ontdekt werd. En nu nogmaals diievelings van onder het stof gehaald door de EU-Nomenclatura in Broeksèl, het Waterhoofd van Angelina Merkel.
Ach Loontje, wanneer slechts kom je om je Boontje?
Els Van Doesburg (N-VA): Stel je voor, dat leerlingen niets meer zouden hebben om tegen te rebelleren!!!?
Gisteren schreef studente
**
Aude Van Doorne
*
een opiniestuk in De Standaard waarin ze haar ervaring vertelt over haar school die geen piercings toelaat. Behalve de titel – ‘Verboden jezelf te zijn’ – bleven twee zinnen bij mij hangen: ‘Omdat de school de plek bij uitstek moet zijn waar je jezelf kunt ontdekken en een identiteit kunt vormen’ en ‘in een omgeving (de school) die een tweede thuis zou moeten zijn’.
De school daarentegen is geen tweede tienerslaapkamer waar je zelf de regels bepaalt
Waar is het eigenlijk het minst ‘verboden’ om jezelf zijn? Normaal gezien is dat thuis, in de eigen slaapkamer, waar ‘ik’ de maat van alle dingen ben. De school daarentegen is geen tweede tienerslaapkamer waar je zelf de regels bepaalt maar wel een plaats waar jongeren leren socialiseren en samenleven met een bredere groep dan de eigen familie. De maat is daar niet alleen ‘ik’ als individu maar het samen-zijn en dat betekent dat ‘jezelf zijn’ beperkt wordt.
Regels en compromissen
In groep leven vraagt duidelijk regels. Een schoolreglement valt niet zomaar uit de lucht maar wordt opgemaakt door mensen die een goede leeromgeving willen scheppen en daarbij putten uit hun ervaring en de school-tradities. Dat de persoonlijke opinie van jonge mensen daar mee kan botsen, is natuurlijk niet abnormaal. Op mijn eigen middelbare school was er elk jaar wel een protestactie tegen het verbod op het dragen van korte broeken voor jongens (waarbij ook elk jaar het, volgens ons, bijzonder originele idee werd geopperd om dan maar allemaal een rok aan te doen). Ook het verbod op nagellak en make-up werd uitgedaagd en ga zo maar door. Achteraf bekeken zat er meer wijsheid in dat schoolreglement dan in onze opstandigheid.
Samenleven vraagt compromissen en dan moet je ook weleens doen wat je minder aanstaat
Samenleven vraagt compromissen en dan moet je ook weleens doen wat je minder aanstaat. De mens is een gemeenschapswezen. Het is goed dat een school leerlingen daar mee op voorbereidt. De school is toch meer de voorkamer van de samenleving dan het verlengde van de huiskamer.
Individualisme
Het idee altijd gelijk te hebben en de eis altijd gelijk te moeten krijgen, wordt gelukkig in een schoolomgeving aan banden gelegd. Jongeren moeten zichzelf nog ontdekken, hun identiteit vormen. Dat doen ze niet op een eiland maar wel in confrontatie met de levende realiteit.
ADVERTENTIE
Het extreem individualistische standpunt ‘ik moet op school helemaal mezelf kunnen zijn’ komt natuurlijk neer op ‘alles moet kunnen als het mij past’. Een schoolreglement bepaalt nu net wat niet kan, bijvoorbeeld omdat het anderen niet past. Het starten van de schooldag om half negen botste alvast behoorlijk met hoe ik ben. Om te kunnen functioneren in groep moet je toch die inspanning doen. Ook heeft een schoolreglement tot doel dat jongeren geen slachtoffer mogen worden van groepsdwang.
Waar juist de streep van niet kunnen ligt, is voer voor debat. Dát er een streep van niet kunnen moet zijn, kan echter niet betwist worden. Uiteraard heeft een vrije school, zoals die waar ik zat, meer ruimte om zo’n reglement in te vullen maar ook in het gemeenschapsonderwijs zijn schoolreglementen er om te volgen.
wat is de zin van rebelleren wanneer er niets meer is om tegen te rebelleren?
Het is goed en een onderdeel van de ontdekkingstocht naar volwassenheid wanneer jongeren rebelleren, bijvoorbeeld tegen schoolreglementen. Dat de school eist dat reglement te respecteren, is ook onderdeel van dat leerproces. Trouwens, wat is de zin van rebelleren wanneer er niets meer is om tegen te rebelleren?
Els Van Doesburg
U las hierboven iemands mening over dat onderwerp in De Schandaard, de vroegere cultureel hoogstaande en Vlaams Overtuigde Standaard die al vele jaren van kamp is verwisseld. Enne, zoals U heeft kunnen bemerken: het resultaat is er maar naar.
Maar werewa? Tijd voor iets Nieuws.bEr lopen in Vlaanderen, zoals we allemaal weten, genoeg financuzzl geslaagde ondernemers rond, die oog zouden moeten hebben voor een goede culturele investering. Een krant die schrijft zoals de overgrote meerderheid der Burgers het graag ziet. Zonder tierelantijntjes en recht voor de raap. Motto: ’Eerlijk duurt het langst’.
Alvast deze (gratis) suggestie om (ter lering van de broodschrijvende journalisten) alle lezersbrieven integraal in een aparte rubriek op te nemen. Liefst zonder ‘recht op antwoord’ want anders blijft er binnen de kortste keren alleen maar ‘n kikkerpoel over.
Er zou ook een soort bloemlezing kunnen georganiseerd worden om bepaalde blogs en/of andere ‘sociale media’, zoals DOORBRAAK en TSCJELDT onder de publieke aandacht te brengen. Zodat ‘Het Volk’ verneemt wat er onder Het Volk leeft. Zo dat bijvoorbeeld in het Onderwijs, van Laag- tot Hoog, weer respect en discipline kan aangeleerd worden. Dat zijn inderdaad twee essentiële steunberen van een gezonde Samenleving.
Behoudens DE TIJD ZIJN Kleurpartijen en Kleurgazetten allemaal één pot nat die De Kleine Man bij de neus naart de afgrond leiden. Hoog tijd dat daar ’n eind aan komt!
De uitdrukking ‘gepakt worden’ verwijst de laatste decennia eerder naar de een of andere soort ‘grens overschrijdend gedrag’ in de erotische sector. Of naar geplofte bankautomaten die ook het gevolg zijn van vreemde import, hetzij van drugs- of ’anders gelovigen”. Wat, voortgaand op de feiten, met een ander woord twee keer op hetzelfde neerkomt.
*
Ach Hannibal! Waarom bist Du nicht aan Uw eigen kant der Alpen blieben? In de donkere huidige dagen zijn er geen bergen meer hoog genoeg, of zeeën te diep, om de aan alles vertrappelende olifanten lijkende indringers op afstand te houden!
**
Nieuwe regering in Italië: havens weldra weer open voor “vluchtelingen”
Op 8 augustus 2019 verkondigde de Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken en chef van de LEGA, Matteo Salvini, de breuk van de coalitie met de Vijfsterrenbeweging. De reden: de LEGA haalde schitterende resultaten in de peilingen en in het geval van nieuwe verkiezingen zou de nieuwe Italiaanse minister-president hoogstwaarschijnlijk Matteo Salvini heten. Voor de Italiaanse minister-president Giuseppe Conte zat er niets anders op dan zijn aftreden te verkondigen en het einde van zijn regering bekend te maken.
Salvini´s foutieve berekening
Dat, heel verrassend, de Vijfsterrenbeweging het met de sociaaldemocratische partij van Italië (PD) eens zou worden om een regeringscoalitie te vormen, om zodoende nieuwe verkiezingen en een minister-president Salvini te verhinderen, daarop had de Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken echter niet gerekend. Hij had gedacht dat de politieke vijandigheid tussen de Vijfsterrenbeweging en de PD te groot zou zijn voor een politieke samenwerking.
Uit peilingen bleek dat de Vijfsterrenbeweging bij nieuwe verkiezingen enorme verliezen zou hebben moeten incasseren en de PD wilde aan de macht. Dat was de brug die alle tegenstellingen tussen de beide partijen hielp overmeesteren. Toen de PD na enig aarzelen de weliswaar partijloze, maar met de Vijfsterrenbeweging sympathiserende Giuseppe Conte als minister-president van de geplande regering accepteerde, was de nieuwe coalitie in kannen en kruiken.
Inmiddels heeft de Italiaanse president Sergio Mattarella opdracht gegeven aan Conte om met de vorming van een regering te beginnen.
Ommekeer in de vluchtelingenpolitiek zo goed als zeker
De marsrichting van de nieuwe regering tekent zich al af: EU-gebondenheid en terugkeer naar de voormalige vluchtelingenpolitiek van de open havens.
In Brussel en de EU-sympathieke Europese hoofdsteden knallen nu al de champagnekurken. Evenals bij de criminele mensensmokkelaars in Libië en hun volgzame handlangers van het slag Rackete en Co. op de “reddingsschepen” van de diverse NGO´s.
Die laatsten kunnen nu hun prikacties tegen Italië met een gerust hart weer opgeven en zich erop voorbereiden opnieuw in grote omvang Middellandse Zeevluchtelingen te “redden”. Italië zal ook zeker weer terugkeren naar de beproefde praktijk om de “geredde” vluchtelingen zo mogelijk naar het noorden richting Oostenrijk en Duitsland kwijt te raken. Daarvoor is niet veel meer dan een vreetpakket en een gratis treinkaartje nodig.
Maar:
Diegenen die jubelen zouden niet te vroeg moeten juichen.
Als je logisch nadenkt, zijn er echter ook enkele zeer negatieve prognoses voor de nieuwe Italiaanse regering en de door de misrekening van Salvini in een euforische toestand gebrachte eurocraten in Brussel en elders op te stellen:
In Oostenrijk vinden op 29 september nationale verkiezingen plaats. De Oostenrijkse bondskanselier Sebastian Kurz zal daarvoor nog moeten uitleggen wat hij denkt te gaan doen wanneer Italië zijn havens weer voor de smokkelboten openstelt en de “geredde” personen zich na een korte pauze weer opmaken om richting het noorden te vertrekken. Als Kurz herkozen wil worden, dan moet hij in zo´n geval uiterst strikte grenscontrole op de Brennerpas in het vooruitzicht stellen. Hoe lang daarna de lust van de nieuwe Italiaanse regering in een Renaissance van de politiek van de open havens aanhoudt, moet afgewacht worden.
Het grote succes van Salvini berust niet in de laatste plaats op zijn keiharde vluchtelingenpolitiek. Volgens actuele peilingen zou de LEGA op dit moment 36% van de stemmen halen. Toen de coalitie werd gevormd, had Salvini´s LEGA slechts 17%. We weten uit ervaring dat regeringen in Italië niet lang standhouden. Dat zal ook voor de nieuwe coalitie gelden. Daarom zijn de nieuwe verkiezingen weliswaar opgeschort, maar vermoedelijk niet tot het einde van de reguliere regeerperiode.
Als de toekomstige Italiaanse regering haar bevolking opnieuw het bittere Middellandse Zee-vluchtelingen-medicijn toedient, dan krijgen de Vijfsterrenbeweging en de PD daarvoor bij de volgende verkiezingen de rekening gepresenteerd. Terwijl daarna in deze partijen en in Brussel het grote gehuil en tandenknarsen heerst, zal Matteo Salvini bijna niet meer kunnen lopen van kracht. Het is dus misschien helemaal niet zo verkeerd dat het zo gelopen is.
In ieder geval zou op de grote vreugde in bepaalde kringen weldra al ontnuchtering kunnen volgen.
Na het herschudden van de kaarten, bij de volgende verkiezingen dus (die er wel eens zeer vlug zouden kunnen komen), zou de schade voorgoed en tot in der eeuwigheid grotendeels kunnen worden hersteld. Als de Lega op haar eentje bijvoorbeeld de democratische meerderheid haalt.
Hop diet leven!
Want, zoals we nu weten, komen er in Oostenrijk volgende maand verkiezingen
En de resultaten daarvan zouden wel eens rond de Brennerpas kunnen opdagen. Die bergpas namelijk ka met een dozijn gewapende ordediensten potdicht worden gehouden. Met als gevolg dat de vele dduizenden vastgelopen ‘vluchtelingen’ terig Salvini aan de macht zouden kunnen helpen. De doorsnee Italiaan is het immers beu iedere morgen weer ’n andere sukkelaar in zijn tuinhuisje te vinden. Dit tot groot jolijt van bijvoorbeeld twee-drie Duitse Herdershonden…
Dit, tenminste is onze persoonlijke ervaring na 16 jaar daar op het Italiaanse platteland te hebben gewoond….
Ook nu weer, net als bij het tot stand komen van de USSR, worden we ‘’bestuurd’ van uit de donkere achterkamertjes van luxueuze vorstelijke Paleizen. Die ‘Nomenclatura’ spreekt altijd, àls ze al iets zeggen, zonder ooit het achterste van hun tong te laten zien.
Dot is het geval bijvoorbeeld over de miljarden belastinggeld dar verkwanseld wordt aan de fameuze milieuvriendelijke windmolenparken ter zee, te lande en in de lucht.. Nu die er staan, om reeds na 15 jaar te worden vervangen wegens versleten, blijkt de energiefactuur van elke modale burger met € 300 te zijn bezwaard. Zogezegd om de kosten van de vele verspillingen te dekken. Terwijl er jaarlijks daarnaast vele miljarden ‘dividenden’ worden uitbetaald aan de Electrarebelse aandeelhouders in Parijs .
Inderdaad: een schoolvoorbeeld van wittebrood-criminaliteit, eigen aan het neo-nationaal socialisme.
**
EU VERNIETIGT 700.000 HECTARE REGENWOUD VOOR “DUURZAME” BIOBRANDSTOFFEN
De EU wil ons klimaat redden met zogenaamd groene biobrandstoffen en heeft palmolie als “duurzaam” beschouwd. Aan de andere kant van de wereld worden regenwouden duidelijk gekapt om de 1,9 miljoen ton palmolie te produceren die elk jaar in Europese brandstoftanks terechtkomt, zegt Rainforest Rescue.
De Europese Unie wil het klimaat beschermen en de CO2-uitstoot van motorvoertuigen verminderen door brandstoffen te mengen met een toenemend aandeel van zogenaamd milieuvriendelijke “biobrandstoffen”.
Vorig jaar werd 1,9 miljoen ton palmolie toegevoegd aan dieselbrandstof in de EU – naast miljoenen tonnen even schadelijke koolzaadolie en sojaolie.
De plantages die nodig zijn om aan de Europese vraag naar palmolie te voldoen, beslaan een oppervlakte van 700.000 hectare – land dat tot voor kort nog regenwoud was en het leefgebied van 5.000 bedreigde orang-oetans. Ondanks het duidelijke beleid heeft de EU palmolie geclassificeerd als duurzaam geproduceerd.
Dit beleid is nu in de gezichten van de wetgever opgeblazen, waarbij wetenschappers bevestigen wat milieuactivisten en ontwikkelingsdeskundigen al lang beweren: biobrandstoffen helpen noch mensen, noch het milieu – en ze zijn zeker niet klimaatneutraal, zoals zelfs studies in opdracht van de EU laten zien .
Biodiesel uit palm- en sojaolie, maar ook uit in Europa geteeld koolzaad, heeft een grotere koolstofvoetafdruk dan diesel uit fossiele bronnen.
De EU moet haar biobrandstoffenbeleid onmiddellijk schrappen, maar de agro-industrie vecht hard om de status quo te handhaven. Niet verwonderlijk als men bedenkt dat biobrandstoffen momenteel alleen al in de EU voor een bedrag van 10 miljard euro worden gesubsidieerd.
Besluitvorming in de Europese Unie is een lang proces en er zijn veel verschillende actoren bij betrokken die studies, rapporten, argumenten en cijfers inbrengen. Honderden industriële lobbyisten proberen dit proces te beïnvloeden en ze doen hun best om hun financiële belangen te beschermen.
Vervolgens zullen het Europees Parlement en zijn commissies samen met de Raad van de Europese Unie overeenstemming moeten bereiken over een compromis op basis van het in oktober 2012 gepubliceerde voorstel.
Achtergrond
Elk jaar wordt 14 miljoen ton zogenaamde biobrandstoffen gemengd met benzine en diesel in de EU. Dit is gepland om tegen 2020 te groeien tot 30 miljoen ton, genoeg om tien procent van het aandeel fossiele brandstoffen te vervangen.
Steeds grotere hoeveelheden biobrandstoffen, of hulpbronnen zoals palm- en sojaolie die nodig zijn voor hun productie, worden vanuit het buitenland geïmporteerd.
Lees verder bij de bron: Tallbloke’s Talkshop
4.8
63
Wil jij, mij meehelpen om de mensen te informeren?!
Dat kan door berichten te delen of een donatie te doen die ik weer herinvesteer.
Toegevoegd door J Dreport
J, Ma: ik ben het niet vergeten. Altijd alles met een korreltje zout nemen. En vootal de vinger aan de knip houden.
In Zweden vonden in het eerste halfjaar van 2019 ongeveer 45% meer bomaanslagen en explosies plaats dan in dezelfde periode vorig jaar.
Contra magazine
Volgens statistieken van de autoriteiten vonden er in Zweden in het eerste halfjaar van 2019 in totaal 120 springstof-incidenten plaats, terwijl dat er in de eerste helft van 2018 “slechts” 83 waren. Verschillende bronnen berichten echter over het hele jaar 2018 van verschillende aantallen. Volgens het dagblad “Dagens Nyheter” vonden er in het jaar 2018 in het hele land 157 explosies plaats, terwijl de Raad van criminele preventie (BRÅ) verleden jaar 108 gevallen van verwoesting door explosies meldde.
De aantallen verschillen, maar alle organisaties zijn het erover eens dat de bomaanslagen in het jaar 2019 zijn toegenomen. De criminoloog Sven Granath ging op de explosies in en verklaarde:
“Ja, helaas zijn ze toegenomen. Waarom? We weten het niet. Het kan aan de toename van wapengeweld op nationaal niveau liggen. Op verschillende plekken kan het tot een of meerdere conflicten tussen criminele netwerken komen, die echter heel moeilijk op te sporen zijn.”
De herkomst van de springstof is grotendeels onbekend. “Je kunt alleen maar speculeren. Het zou van een bouwplaats gestolen en verkocht of binnengesmokkeld kunnen worden”, ging Granath verder en merkte op dat de rechercheurs nooit precies zouden weten welk materiaal er voor de explosies gebruikt werd en waar het vandaan zou komen.
Volgens informatie van de politie is de soort explosies de afgelopen jaren veranderd. Vroeger waren handgranaten vaker bij Zweedse bomaanslagen aan te treffen, nu is dynamiet, dat van bouwterreinen werd gestolen, de nieuwe norm geworden.
Deskundigen beweren dat de explosies waarschijnlijk verband houden met georganiseerde criminaliteit en op grond van strengere voorschriften voor vuurwapens in Zweden zouden kunnen toenemen.
De Zuid-Zweedse stad Malmö werd de afgelopen jaren met een groot aantal explosiezaken geconfronteerd. In het jaar 2017 waren het 58, verleden jaar 45 en dit jaar al 23 gevallen. Het is opmerkelijk dat de stad in het begin van dit jaar binnen slechts 24 uur drie explosies registreerde. Malmö geldt als “hotspot” van migranten-bendes, die al complete straten controleren.
Het lijkt erop alsof de autoriteiten bereidwillig de kop in het zand steken wat betreft de correlatie tussen een toename van migranten en vluchtelingen en het toenemend aantal bommen en explosies. Deskundigen en ambtenaren kunnen het “georganiseerde misdaad” noemen, als ze zich daar beter door voelen. Daarbij wordt het eigenlijke probleem echter volledig geïgnoreerd.
De realiteit ziet er zo uit dat de import van ontelbare mensen uit de Derde Wereld in een ooit rijk en stabiel land van de Eerste Wereld, van dit land een onveilige en turbulente gevechtszone heeft gemaakt. Uiteindelijk oogsten ze wat ze zaaien – en Zweden oogst het tienvoudige.
Zouden onze bloedeigen ‘Kwaliteitspers’ soms toevallig allemaal vergeten zijn om, niet dat éne Zweedse zeil-incident uitvoerig te bespreken,, ook de vele honderden ‘bom-incidenten’ te vermelden? Toeval kan het niet zijn, want ze zijn met velen die, toevallig, allemaal op hetzelfde moment net hetzelfde ‘vergeten’.
Ik kan mij van de indruk niet ontdoen, dat het eerder gaat om een of andere vorm van de Taqiyya, de islamitische omèrtazoals die in ’n vorige bijdrage (5269) nogmaals werd uitgelegd.
Wat me er toe brengt, dat zowel bij ons als in Zweden en overal elders in Europa, de Moslim Revolutie zeer nabij is. In het Antwerpse is die trouwens al in volle gang….
En daar helpt geen enkele ‘klimaat-conferentie’ een moer aan. De H. Anuna kan dus net zo goed thuisblijven. Om, op de schoolbanken, haar tijd beter te besteden…
Ja, dat zalige Beloofde Land dat, precies als het Vlaanderen van nu, overliep van melk en honing. Voor het Godsvolk van Israël was dat een zegen, want het stond (ùet weinig woorden) voor de persoonlijke Vrijheid van Meningsuitdrukking voor iedereen.
*
Mozes zelf heeft het nooit betreden en het heeft ook maar geduurd tot A.D. 70 na Christus, toen het, na een paar duizend jaar, de Romeinse Keizer Titus begon op de zenuwen te werken en hij het van tafel veegde. Die Titus was van nature wel geen Nationaal Socialist, want ipv gaskamers, vond hij terstond het begrip ‘diaspora’ uit.
En zo komt het, dat de ganse wijde wereld tot hiertoe geleerd wordt dat een strijdend Volk nooit vergaat. In nog een duizend jaar.
Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
Wat staat ons met Anuna De Wever te wachten vanaf 2 oktober?
(Aan onze journalisten – zowat de enige bevolkingsgroep die Anuna De Wever nog níet kotsbeu zijn. Op 2 oktober vertrekt Anuna Greta-gewijs met een zeilschip naar Amerika. De vraag is niet óf onze media buitensporig veel aandacht gaan besteden aan deze stunt, maar in welke vorm? Een videodagboek op de site van de VRT? Een vervolgverhaal in De Standaard? Een vaste rubriek in Iedereen Beroemd?)
Waar kan ik klacht indienen tegen linkse haatpraat?
alle remmen los ten aanzien van de rechtse Vlaming
(Aan Unia, waar ze meer klachten krijgen over racisme sinds de verkiezingsoverwinning van Vlaams Belang. Dat treft, want sinds die verkiezingsoverwinning zijn ook alle remmen los ten aanzien van de rechtse Vlaming. Die wordt meer dan ooit versleten voor een racist en een fascist. Niet alleen door internettrollen, maar door zeer gerespecteerde commentatoren met vaste mediarubrieken. Welke rijkelijk gesubsidieerde vereniging staat er klaar om klachten daarover ernstig te nemen?)
media
Welke partij gaat het platteland het hardst raken?
(Aan de CD&V-burgemeesters uit de Westhoek, die jammeren dat sommige voorstellen de steden meer opleveren dan de kleine gemeenten. Ongeveer tegelijkertijd heeft CD&V de onzalige kilometerheffing opnieuw op de onderhandelingstafel gelegd: een platte belastingverhoging die vooral de mensen op het platteland hard raakt. De christendemocraten behartigen misschien de belangen van de plattelandsbesturen, maar ze geven blijkbaar veel minder om de plattelandsbewoners.)
Hoeveel kopstukken heeft Groen?
(Aan De Morgen, waar een lange analyse van Groen mede onderbouwd werd met anonieme bronnen: ‘Dit artikel kwam tot stand na gesprekken met 15 kopstukken van Groen‘. Laat ons eens proberen: Calvo, Almaci, Rzoska, Van Besien, Van den Brandt, Watteeuw, Vogels, Dua, Geysels…? Al moeilijk om aan tien te geraken, zelfs als je de oude coryfeeën meetelt. Zou het kunnen dat De Morgen de term ‘kopstuk’ nogal ruim interpreteert om meer gewicht te geven aan een schrijfsel? Een veel voorkomende kwaal. Een backbencher die zich belangrijk wil maken heet ook al snel ‘gezaghebbende bron’.)
Wie bepaalt de temperatuur van politieke beleidskeuzes?
(Aan socioloog Dirk Jacobs, een van de vele ‘onafhankelijke waarnemers’ die een N-VA-voorstel afserveert als ‘koud’. Toch vreemd dat alleen (centrum)rechtse voorstellen dat etiket ooit opgeplakt krijgen. Een plan dat pakweg werkgevers, automobilisten of verhuurders viseert, heet nooit ‘koud’ te zijn – ook al worden die groepen vaak koud gepakt.)
Welke critici heeft de Vlaamse Regering al drooggelegd?
Het is enorm moeilijk voor Waalse onderzoekers om zich kritisch uit te spreken
(Aan alle aanstellers die N-VA totalitaire trekjes verwijten, nu Philippe Destatte in Knack het Waalse opinieklimaat beschrijft: ‘Je zegt in Wallonië niet ongestraft tegen verkozenen dat ze er niets van bakken. Het is enorm moeilijk voor Waalse onderzoekers om zich kritisch uit te spreken‘. Het Institut Destrée van Destatte kreeg al meermaals te horen dat het geen cent subsidie meer zou krijgen. Beslissingen over die subsidie worden pesterig lang uitgesteld. Vergelijk dat eens met Vlaanderen, waar de budgetten van linkse oppositiemachines alleen maar uitgebreid worden.)
Hoelang nog blijft de asielchaos de schuld van Theo Francken?
(Aan De Morgen-editorialiste Cathy Galle, die de nieuwe opvangcrisis in de schoenen van Theo Francken schuift: ‘Het ziet er dus naar uit dat Maggie De Block gelijk had met dat departement in crisis‘. Diezelfde De Block is nu al negen maanden bevoegd: hoe lang nog vooraleer zij verantwoordelijk wordt gesteld?)
Hoe normaal vinden wij de hijab-politie?
(Aan de kranten die traag en zuinig reageren op de hijab-politie in de straten van Antwerpen. Op woensdag deelt Zelfa Madhloum op Twitter fotografisch bewijs van een campagne om jonge allochtone vrouwen aan te zetten om zich volledig te bedekken op straat. Op vrijdag verschijnt er een artikel over in de papieren Gazet van Antwerpen, op zaterdag volgt ook de papieren versie van Het Nieuwsblad. Veel verder gaat het niet. Terwijl we ons na Pukkelpop toch met z’n allen hadden voorgenomen om forser te reageren op mannelijk uitschot dat jonge vrouwen intimideert?)
Voor welke partij militeert u?
kranten ‘vergeten’ wel vaker de politieke kleur van gastpennen te vermelden
(Aan Robert Kaerts, de auteur van een druk gedeelde lezersbrief waarin Peter De Roover werd geviseerd. Kaerts is actief bij de Antwerpse sp.a, maar dat wordt er in De Standaard natuurlijk niet bij vermeld. Lezers moeten in Vlaanderen zelf gaan googlen, want kranten ‘vergeten’ wel vaker de politieke kleur van gastpennen te vermelden . Tenzij de schrijver van rechtse signatuur is natuurlijk.)
Welke reacties mogen we verwachten als George Soros sterft?
hij had gewoon de ‘verkeerde’ politieke ideeën
(Aan de moedige moraalridders die staan te dansen op het graf van David Koch, een miljardair die een deel van zijn fortuin investeerde in maatschappelijke en politieke beïnvloeding. Je kan je niet voorstellen dat Hollywoodsterren gaan juichen als George Soros straks het loodje legt. Het probleem is dan ook niet dat Koch rijk was, of dat hij zijn geld investeerde in lobbying: hij had gewoon de ‘verkeerde’ politieke ideeën. Dan smelt al het fatsoen van de linkerzijde als sneeuw voor de zon.)
Wie stelt de Europese Commissie samen?
(Aan Commissie-voorzitter Ursula von der Leyen, die van elke lidstaat 2 kandidaat-commissarissen vraagt: een man en een vrouw. Als een lidstaat zo stom is om hierop in te gaan, dan behoudt Von der Leyen zich het recht voor om zelf te kiezen welke kandidaat de job krijgt. Hier is opvallend weinig stennis over. Nochtans zou het een verdere inperking betekenen van de macht van de lidstaten.)
Waar hebben jullie de mosterd gehaald voor dat mopje?
(Aan Jong N-VA, dat Wallonië voor een appel en een ei te koop aanbood bij Donald Trump. Franstalige politici struikelden over elkaar heen om hun verontwaardiging kenbaar te maken. Die grol stond nochtans dagen eerder al in deze rubriek! Het is natuurlijk zeer pijnlijk dat onze Vergeten Vragen nog nooit de Waalse toorn hebben gewekt. Maar we blijven er verder aan werken, beloofd.)
Dominique Laridon
Na al deze pertinente maar offcieel niet toegelaten vragen van De Kleiene Man; nog maar eens iets van eigen brouwsel.
Het betreft Ollevier
Mangain
*
Ja, U leest het goed. Olle 4 Mange Gens, uit de sprekken als Mang’gains. Mangain, de Menseneter.
De Francofonen zijn inderdaad naamdragers van jewelste. Elio, de Italiaanse Abruzzenaar en Cosa Nostra Bestuurslid, is in rasecht Italiaans OLIO (olie) en dat is een vloeistof voor het maken van mayonaise, maar die ook als glijmiddel kan gebruit worden. Komt daarbij dat de man die de wereld ons benijdt wegens zijn doorgevoerde stompzinnigheid, een notoire homo sapiens is. HOMO in rasecht Italiaans is ‘POEPO’.
Is na te zien op elk rasecht Italiaans woordenboek, onder de letter P.
U leest het dus zoals het hoort in een perfect tweetalig land dat bestuurd wordt met een open geest: Elio di Rupo is eigenlijk Olio di Poepo…
Begrijp meniet verkeerd. Voor die ‘Eeuwige Rust’ is er alle tijd van de wereld. Want ondertussen heerst uitsluitend over de hele Schepping alleen nog Het Menselijk Geluk. Geen bloedvergieten meer. Geen Pers of TeeVee meer zoals tot hiertoe sedert de Uitvinding van de Boekdrukkunst.. Altijd Lente. Altijd azuurblauwe Lucht.
Met die Anuna in een vol gestopte raket naar de Maan. Met Al Macy als brandstof, wapperend in de staartvlam van dat ding.
**
*
LINKSE LEUGENS ONTMASKERD – FASCISME IS ÓÓK SOCIALISME
Er is een olifant in de kamer die niemand wil zien. Die olifant is het donkere geheim van het socialisme: dat fascisme en nationaalsocialisme vormen zijn van socialisme. Niet van extreemrechts, integendeel. Het is extreemlinks. Dat heeft links altijd veel pijn gedaan. Exact gelijk katholieken of meer algemeen christenen zich schamen voor de katholiek Adolf Hitler. Was Hitler katholiek? Wis en waarachtig. Hij heeft zich nooit laten uitschrijven en had de volle steun van het Vaticaan. De pauselijke nuntius in Berlijn bracht persoonlijk op 20 april 1945 (!) de felicitaties van de (schijn)heilige vader in Rome. Dat doettie normaal gesproken beslist niet voor atheïsten. Op 20 april was het Derde Rijk vrijwel van de kaart geveegd, dus hij had het rustig achterwege kunnen laten. Dat doen we met de Oostenrijkse korporaal. Laten we eens kijken hoe het met die olifant zit.
Wie heeft het communisme bedacht? Dat was Karl Marx. Dat weet iedereen. Wat minder mensen weten, is dat communisme zich vrij snel splitste in drie stromingen. De communistische lijn, met varianten daarop, die wilden middels revolutie een klasseloze maatschappij waarin de dictatuur van het proletariaat regeert. De socialistische lijn, die wilden middels evolutie een klasseloze maatschappij waarin de dictatuur van het proletariaat regeert. U ziet, bijna hetzelfde. Het einddoel is gelijk. Hoe dat te bereiken, daarover verschilden ze van mening. Communisten wilden dat met revolutie doen, en socialisten via de stembus, dus evolutie. Maar uiteindelijk, ongeacht alle sussende fraaie woorden, is het doel van het socialisme hetzelfde. Namelijk een dictatuur van het wereldproletariaat. Over die dictatuur praten ze liever niet meer. Dat is uit de mode, het verkoopt niet meer. De derde stroming was de meest krankzinnige en gevaarlijkste vorm, het anarchisme.
Dat anarchisme is krankzinnig om twee redenen. Die willen net zo goed een klasseloze maatschappij waarin het proletariaat …. niet regeert, want anarchisten hebben iets tegen elke regering. Burgers moeten zichzelf regeren. Om dat te bereiken pleegden ze heel wat moorden om een wereldrevolutie op gang te brengen. Keizerin Elisabeth (Sissy, die van de films), de vrouw van de op een na laatste Oostenrijkse keizer, Franz Joseph, werd door een anarchist doodgestoken. president McKinley werd door een anarchist vermoord. De Eerste Wereldoorlog werd veroorzaakt omdat Gavrilo Prinzip, een anarchist, de troonopvolger van Franz Ferdinand doodschoot. De Franse president Carnot werd ook door een anarchist vermoord. En velen anderen. Rond 1900 waren de anarchisten bijna net zo gevreesd als ISIS vandaag de dag.
Het anarchisme is springlevend, maar functioneert in de schaduw. Ze noemen zichzelf zelden anarchisten. Antifa is niets anders dan een anarchistische terreurgroep. Het nu populaire politiek correct denken is een variant van het anarchisme. Modern feminisme is een variant van het anarchisme. Hun aanhangers weten het zelf nauwelijks; niet dat ze zich er voor zouden schamen. In het onwaarschijnlijke geval dat een groot verdienende ‘progressieve’ tv-presentator gedwongen zou worden om kleur te bekennen, dan zou hij verbaasd zijn dat hij eigenlijk een anarchist is, maar verder niets. Zich er voor schamen? Waarom? Logica bestaat niet binnen het anarchisme, en dat is op zich nogal logisch. Een zichzelf regerende samenleving van gemeenschappen, groepen en steden bestaat niet, heeft niet bestaan en kan niet bestaan. Een staatshoofd vermoorden en “simsalabim” de revolutie breekt uit? In je bovenkamer! En nergens anders. Dus een anarchist houdt zichzelf voor het lapje, en zoiets wil niemand openlijk erkennen.
Dan komen we nu uit bij de olifant. Het socialisme heeft zich ook gesplitst in verschillende stromingen. De meesten varianten zijn internationaal. Maar een andere variant is … nationaalsocialisme. Een Italiaanse socialist, Alceste De Ambris, moest niets hebben van dat ‘internationale’. Hij was Italiaan! Italiaanse arbeiders moesten solidair zijn met Italiaanse proletariërs, de rest van de wereld zoekt het zelf maar uit. Benito Mussolini begon ook als (internationaal) socialist. Hij kwam tot dezelfde conclusie als Alceste en werd fascist. Dus van inter- een nationaal socialist. Hitler min of meer ook. Enkel Francisco Franco, een falangist, was dat niet. Zijn nationalisme hield op bij de grenzen van Spanje. Waarschijnlijk daarom regeerde hij tot midden jaren-70 zonder veel problemen.
Gaan we even kijken hoe geleerden fascisme definiëren. Fascisme heerst waar de staat eigenaar of beheerder is van alle productiemiddelen. Wat dacht je wat? Dat is precies dezelfde definitie waar het communisme en socialisme aan voldoen. Een communistische samenleving is ook eigenaar van alle productiemiddelen. In een (internationale) socialistische samenleving iets minder, maar daar wordt aan gewerkt. Uiteindelijk moet en zal de staat eigenaar worden van alle productiemiddelen. Een kenmerk daarvan is de socialistische voorkeur om de staat alles te laten doen en regelen – voor uw eigen bestwil, begrijpt u wel. Ook opvoeding, dus niet gek opkijken als de staat crèches en kinderopvang moet regelen en betalen.
Noch Mussolini noch Hitler hebben ooit gezegd iets anders dan socialist te zijn. Nationaal socialist, wel te verstaan. Hoe dat ingekleurd werd, daarin verschilden ze van mening. Hitler deed er wat rassenleer bij, Mussolini spaghetti en een snuifje oregano. In beide gevallen – net als in andere socialistische staten – werd de staat eigenaar van alle productiemiddelen. Als je lid was van een vakbond? Dan was je bij deze lid van de Fascistische of Nationaal Socialistische vakbond. Tenzij je liever een modieus streepjespak wilde dragen, dat kon ook.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben geen fan van Franco. Hij was een dictator, en dat is altijd verkeerd. Even zo goed wist hij wat zijn grenzen waren. Mussolini niet. Wat u waarschijnlijk niet weet, is dat Mussolini een legioen zwarthemden stuurde naar Spanje om Franco te steunen. Dat legioen was het lachertje van de Spaanse burgeroorlog. Het enige waarin het uitblonk was verliezen, terugtrekken en overgeven. Italië was een agrarische maatschappij, net als Spanje. Franco wist dat Spanje failliet was (Italië bijna ook) en zich absoluut geen nieuwe oorlog kon veroorloven. Hitler kon bijzonder charmant zijn, maar dat was vergeefse moeite bij Franco. Hitler zei over zijn ontmoeting met Franco dat hij liever een kies liet trekken dan nog een keer te moeten onderhandelen met Franco. Belangrijk in deze is dat Franco een ‘gewone’ dictator was, en geen socialistische. De staat was niet eigenaar van alle productie middelen.
Nu vraagt u zich natuurlijk af waarom links altijd de mond vol heeft over fascisme en nazisme, maar nooit of te nimmer spreekt over nationaalsocialisme. Dat is niet toevallig. Al in de jaren ‘30 waren de socialisten, de internationale variant, nogal beschaamd over de nationale variant. Dat lag en ligt te dichtbij. Stalin zelf en alle andere internationale socialisten weigeren te spreken over nationaalsocialisme. Ze spreken consequent over fascisten of over nazi’s, maar nooit over nationaalsocialisten. Het is een taboe om dat te doen. Geen enkele zichzelf respecterende (internationale) socialist zal het woord nationaalsocialisme gebruiken, tenzij dat compleet onvermijdelijk is. En dan nog zo min mogelijk.
Dat zegt verder helemaal niets. GroenLinks is gewoon de communistische partij, met dezelfde ideologie en exact dezelfde partijstructuur. De brochures zijn veranderd. Ze vechten nu voor het milieu en de Mercedes Roetbak van kameraad Femke.
Democratie bestaat niet binnen GroenLinks en net zo min binnen de Socialistische Partij, die nog steeds de lijn van Mao volgt. Jezelf vandaag Maoïstische of Communistische Partij noemen, is vragen om moeilijkheden. Vandaar de cosmetische veranderingen en het dogma dat nationaalsocialisme geen socialisme is.
H. Numan
Heb het, sedert ik als peuter heb leren lopen, altijd geweten dat ‘Die van Boven Onze Kop luxueuze geldzakken waren. Hoe hoger, hoe meer wind. Met ouder worden ontdekte ik daarbij nog de ongelimiteerde graaizucht (€ 30.000 netto per maand voor ’n als 5de Wiel aan de wagen EU-Crommisaris), het draaien met de wind (Somers, Quickie, Tommelein: van de Ex-VU naar de Blauwe Geschelpten: Kassa, Kassa, Kassa)…
Onder allerlei valse voorwendsels, de ene al zotter dan de andere, afhankelijk van de beetrokken ‘Kleurpartij’, werd in de hele wereld de ‘Omvolking’ in beweging gezet, waarbij vooral het onderste uit de kan (de droesem, e Godsdienstwaanzin, de rassenhaat, de drugswereld) naar boven kwamen.
*
Maar klagen kunnen niet, want verstikt onder de pietluttigheden die de Burger almaar door armer maken.
Beladen als we zijn door kilometerheffingen ten voordele van het Klimaat, de Heilige Koe van iedereen die ten einde raad is.
Hebben we eigenlijk die 8 (ACHT) ‘Regeringen’ + Eigen Hofhouding voor de Vriendjes + de EU Sperstaat, wel echt nodig? Stel U even voor hoeveel miljarden Euro’s per maand dat zou besparen, moesten ze vervangen worden door slechts één enkel gezond bestuurd Europa….
In Steenstrate, Tussen Ieper en Diksmuide, riep de 18de IJzerwake de Vlaamse partijen op om werk te maken van een ‘republikeinse omwenteling’. Meer dan 100 jaar na WOI is die oorlog zo goed als uit het programma verdwenen. In de plaats kwam de Europese identiteit en de ondemocratische besluitvorming in de EU en de strijd voor het behoud van de eigen identiteit. Een blijver is de eis voor Vlaamse onafhankelijkheid. Zo’n 3.850 aanwezigen hoorden hoe voorzitter Wim De Wit de politici opriep om in het Vlaams Parlement werk te maken van een Vlaamse Grondwet, zodat Vlaanderen zelf zijn toekomst kan bepalen.
Framing
Een zonovergoten weide waar de deelnemers, duidelijk meer dan vorig jaar, aan de wake beschutting zochten onder paraplu’s en zonnehoedjes en meer pers dan anders op de 18de IJzerwake. Er is iets aan de hand in de radicale kant van de Vlaamse Beweging. Of kwam de pers de sfeer opsnuiven onder een publiek dat traditioneel in het Vlaams Belangkamp wordt gezet? Dat laatste klopt niet helemaal. Al wordt er al lang gefluisterd dat N-VA haar nationale mandatarissen afraadt/verbiedt om naar de IJzerwake af te zakken, terwijl de Vlaams Belang toppers traditioneel present tekenen. Ook De blauwe t-shirts van ‘Schild & Vrienden’ waren duidelijk, maar niet prominent aanwezig.
moslims, negers, holibi’s, transgenders, travestieten, zigeuners, feministen en bepaalde politici
IJzerwake maakt het tegenstanders soms te makkelijk om hen weg te zetten. Dé quote uit de toespraak die elke politiek correcte journalist en linkse Vlaams-Nationalist op de kast zal krijgen is ongetwijfeld: ‘In principe geldt nog altijd de vrijheid van meningsuiting, behalve als het gaat over moslims, negers, holibi’s, transgenders, travestieten, zigeuners, feministen en bepaalde politici.’
Je ziet de bui al hangen. De vraag is of het verstandig is jezelf zo te framen als reactionair aan de opgekomen en thuisgebleven journalisten zodat de rest van je boodschap verdwijnt in een strovuur van verontwaardiging. En dat terwijl IJzerwake zich in de programmatie en door randanimatie rustig probeert opnieuw uit te vinden.
Sociaaleconomisch
De verandering bleek duidelijk in de bindteksten van de wake, die op band stonden, waardoor er geen presentatie was en het podium wat ongebruikt bleef. De Europese Unie werd er een ‘België in het kwadraat’ genoemd, centralistisch en ondemocratisch, zoals ook bleek uit de aanduiding van Reynders als Eurocommissaris. Ook de rol die Europa speelt in de migratie wordt op de korrel genomen. Opvallend daarbij is dat ook op de IJzerwake de link met het sociaaleconomische gelegd wordt. De rijke staten verarmen de arme staten en ook zichzelf en veel geld verdwijnt in zelfbediening.
De sociaaleconomische Vlaamse identitaire boodschap werd het sterkst verwoord door de gastspreker, Bart Vanpachtenbeke, de jonge voorzitter van Voorpost, een Rechtse Vlaamse actiegroep. Hij bracht voor het eerst vuur op de weide. Met hetzelfde discours van anti-Eu, migratiekritisch, identitair en sociaal. Vanpachtenbeke hekelde de reactie van de Franse ordediensten tegen de gele hesjes en kreeg daarmee applaus.
Volgens Vanpachtenbeke is er hoop ‘er staat een jonge generatie klaar die zich verzet. Zowel in de straten als in de parlementen tot op de festivalweides’. ‘Jongeren die genoeg hebben van de politieke correcte indoctrinatie op de schoolbanken, die genoeg hebben van de zwembadterreur en de gewelddadigheden op feesten en festivals. De jonge Vlaming van vandaag ligt niet wakker van een Anuna-klimaat maar van het leefklimaat in onze maatschappij.’
Communautair
Na de verkiezingen van 26 mei 2019 zijn de krachtverhoudingen in de Vlaams nationale familie veranderd. De radicale kant heeft duidelijk opnieuw meer zelfvertrouwen. Dat is ook te merken op de IJzerwake. Er was in de toespraak wel meer aandacht voor het communautaire dan voor het identitaire, al zal dat laatste met de meeste media-aandacht lopen.
Een Federale regering met Vlaamse minderheid is voor IJzerwakevoorzitter Wim De Wit ondenkbaar. ‘Vlaamse partijen die in een minderheidsregering zouden stappen moeten beseffen dat ze -meer dan ooit- de handpoppen van de Franstaligen zullen zijn.’
Nooit eerder stond het partijpolitiek Vlaams-Nationalisme zo sterk als vandaag
De actualiteit leent zich natuurlijk tot communautaire toespraken. ‘De politieke kloof tussen het Noorden en het Zuiden van het land is alleen maar groter geworden.’ Daarbij komt de vaststelling dat ‘de Vlaams nationale familie de grootste is van het land.’ N-VA en Vlaams Belang halen samen 44% van de stemmen. ‘Nooit eerder stond het partijpolitiek Vlaams-Nationalisme zo sterk als vandaag. In dit Belgische koninkrijk zijn de twee grootste partijen Vlaams-nationale formaties.’
Frustratie
Maar de frustratie dat dit zich niet zomaar laat omzetten in politieke macht is groot. ‘Door het veto van de traditionele Belgische partijen is de ene partij nu in de oppositie beland terwijl de andere regeringsverantwoordelijkheid zal opnemen. ‘De kiezer heeft altijd gelijk, behalve als hij niet kiest zoals de traditionele belgicistische partijen het willen. Vroeger zei men bij verkiezingen: luister naar de kiezer. Er is een nieuwe versie van dat adagio in de maak: luister naar de verliezer.’
Maar is er ook hoop
‘Toch is er een ruim overleg geweest tussen N-VA en Vlaams Belang. Laat het een bouwsteen zijn voor de toekomst.’
Op deze weide, kreeg de ‘forza Flandria’-gedachte, het samengaan van Vlaams Belang en N-VA, lange tijd veel steun. Dit jaar blijken ook hier de bakens verzet. ‘De Vlaams nationale partijen zijn partijpolitieke concurrenten. Maar in het belang van Vlaanderen, laat hen geen vijanden zijn.’
De beide V-partijen worden opgeroepen samen te bouwen aan een meerderheid. Een ‘Strategisch bondgenootschap met als doel een onafhankelijk Vlaanderen.’
Het Vlaams Parlement moet een Grondwet opstellen
De oplossing uit de Belgische politieke impasse is geen zevende staatshervorming. ‘Laten we klaar en duidelijk zijn: de Vlamingen dienen af te stappen van het heilloze pad van Belgische staatshervormingen die ons enkel maar verder vastrijden in het Belgische institutionele moeras.’ De politici moeten het over een andere boeg gooien. Het Vlaams Parlement moet een Grondwet opstellen en zo het pad naar Vlaamse onafhankelijkheid effenen, vindt De Wit.
Ook het Brusselse regeerakkoord kon niet op enige sympathie rekenen. Steen des aanstoots is de rol voor Maingain als ‘verbindingsofficier’ die de ongrondwettige Fédération Wallonie-Bruxelles moet versterken. ‘De Vlaamse partijen in de nieuwe Brusselse regering zijn dus akkoord gegaan dat Maingain eenzijdig de belangen van de Franstalige Brusselaars zal verdedigen, met overheidsgeld, lees Vlaams geld. Ons rest alleen de retorische vraag, hoe laag kan men vallen?’
Islamisering & massamigratie
De laatste jaren krijgt ook de identiteit en de islamisering aandacht in de toespraak. De massamigratie en het uitblijven van acties om de grenzen beter te bewaken worden gehekeld. ‘Vandaag worden activiteiten van mensensmokkelaars gecamoufleerd als reddingsoperaties op zee ten behoeve van asielbedriegers.’’ Geen enkele samenleving kan op langere termijn een onbegrensde inwijking overleven. We mogen niemand op zee laten verdrinken, maar als we iemand uit de zee redden, zijn we niet verplicht hem naar Europa te brengen.’
Volgens Wim De Wit leven moslims in een ‘parallelle samenleving’ niet enkel in Vlaanderen, maar in heel Europa. ‘Waarom treedt justitie niet op tegen Moslimmannen die menen dat mishandeling van vrouwen vanzelfsprekend is? Met als pervers gevolg dat sommige Westerlingen zichzelf wijsmaken dat vrijheid van religie betekent dat vrouwen zowel mentaal al fysiek mishandeld mogen worden en dat ze minderwaardig zijn aan mannen.’
PIETER BAUWENS
Het stond hier al gisteren te lezen: eede mindere moet weten te zwijgen als de grote mensen spreken. Zeker in ’n geval als deze.
Alleen applaudisseren mag. En vooral niet vergeten de boodschap zoveel als mogelijk door te geven.
Er is wat grondig fout in de maatschappij: er zijn geen kachels meer. Tot goed een kwart eeuw geleden kon de mens al wat hem niet aanstond in de kachel kieperen en weg was het. Keuken- en tuinafval, verpakkingen, vodden, kranten, drukwerk zonder drukte.
Kachelverdriet
**
*
Door het verdwijnen van de kachel in huis zit de mens met een hoop vuilnis opgescheept. Hij moet al wat hem niet aanstaat in containers of zakken dumpen. Niet in één en dezelfde bak of zak maar in door de Overheid erkende. Hij moet bovendien sorteren. Elk soort vuilnis heeft zijn eigen zak/bak. In elke garage, voortuin of koertje staat een rij zakken of bakken. De kleuren ervan geven aan waarin je het afval mag mikken.
De Groenen aan de macht!
**
*
Zet de Groenen in een regering en de reclame voor partijen zal gesorteerd moeten worden. Dan zal de reclame die naar groen ruikt niet gedumpt mogen worden. Maandelijks zal het door de klimaatjongeren van de partij worden opgehaald en zal er nagegaan worden of het gelezen is. Wie dat niet heeft gedaan krijgt een bekeuring. De Groenen aan de macht! Was er maar een god tot wie je je kon wenden om je te beschermen tegen die bleke straatkeffers met afgehakte staart.
Niet dat de andere partijen minder groen zien. Over hun groene ijver kan getwist worden, maar niet over het afval. Groen uitslaand vertrappelen politici aller koortsdromen elkaar om bij de burger over te komen als milieubewust. Hun manier van doen is kindvriendelijk. Dat is de enige manier waarop je wat bereikt bij levende wezens. Met bruut optreden bereik je het tegendeel. Van Peking tot Westkapelle. Begaan zijn met het milieu hoeft niet uitgevoerd te worden, intenties zijn voldoende om de spijsvertering van de burger niet te verstoren.
Spuwen en roken in onderbroek?
**
*
Een kampvuurtje achteraan in je tuin en je bent een brandstichter
De groene hersenspoeling van de burger richting milieubewustzijn is begonnen met de tram. Aanvankelijk mocht je doen wat je wilde op dat openbaar vervoermiddel. Toen kwam er een verbod om te spuwen, gevolgd door een rookverbod. Kort daarop mocht je geen hap of slok meer nemen, al dreigde je te kapseizen of te stikken. Waar mag je nog de brand in een sigaret steken? Een peuk terug in het pakje proppen en huiswaarts ermee. Een kamer onder de rook dampen lukt niet meer, wegens verplichte rookmelders in elke kamer. Een asbak, al is hij van malachiet of edelsmeedkunst, is geen sieraad meer. In je ondergoed in je tuin zitten en je hebt een klacht aan je been wegens zedenschennis. Een kampvuurtje achteraan in je tuin en je bent een brandstichter.
tegen een boom plassen was helemaal verboden
**
*
Eenmaal die terreur gelanceerd, kwam er een tweede. Boeren laten aan tafel was niet beschaafd. Net zoals vloeken. Ook niet als je de hamer op de kop van je vinger geslagen hebt. En een derde. Je mocht geen vlieg meer dood meppen en tegen een boom plassen was helemaal verboden. De hond aan de leiband en de kat aan de chip. Bergwandelaars moeten urineren in plasticflessen en kakken in een plastieken zak. Het allemaal mee naar huis nemen, om het daar te sorteren. Je mag een groene geen kwakende kikker meer noemen en een gele met zwarte boorden geen balkende ezel. Doe je het dan ben je een stuk rapalje en scheren de media je kaal.
Democratie is communisme geworden, gepasseerd langs de stomerij. Nog even en er is een Bach-verbod van tien uur ’s avonds tot zeven uur ’s morgens. Is het gebruik van woorden met meer dan vier lettergrepen een belediging van de brave burgermens. Nultolerantie is het nieuwe ordewoord, een bewijs van beschaving.
Splendid isolation
Jammer, de wetenschap heeft nog geen middel gevonden om Groenen een menselijk karakter te geven. Er rest mij daarom niets anders dan Groen als hoofdkleur te erkennen. De volgende winter geen gezelligheid rond te kachel te zoeken maar mijn voeten op de radiator te leggen. In afwachting van een zoveelste verzwakking van de huiselijke gezelligheid een appeltje te schillen met de Groenen. Wat met dit epistel is gebeurd.
Nadat het naar de redactie is gestuurd, heb ik de gordijnen gesloten en elke lijn met de buitenwereld verbroken. Mij gebarricadeerd in mijn flat en ben stiller geworden dan een onderaardse zee. Mijn kasten zitten vol met du pain, du vin et du Boursin. Ik heb een boek genomen en ben aan het lezen geslagen. Tot ik weggleed en vertrok naar de heilige boorden van de Nijl.
GUIDO LAUWAERT
Niet vergeten. De groene kleur is de kleur van de haat. Het zal dus niet verwonderen, dat het ok de kleur is van de islammerij. Dat kan toch geen toeval zijn!
Naar aanleiding van de Europese Parlementsverkiezing heb ik zeer gemengde, bepaald geen optimistische gevoelens. Daarvoor bestaan meerdere redenen. Het is zeer gevaarlijk dat het aantal hopelijk goedbedoelde hervormingsvoorstellen, die de potentiële EU-afgevaardigden dagelijks aankondigen, dramatisch toeneemt. Het overgrote deel van hen gaat helaas in de richting van een nog centralistischer EU. Ik ben er van overtuigd: zulke veranderingen hebben we niet nodig. We hebben iets heel anders nodig.
Indien de Europese Unie haar huidige diepe structurele crisis te boven wil komen, moet ze een radicale ommekeer doormaken. De mensen in de postcommunistische landen weten dat. Pure cosmetische veranderingen zullen niet helpen. De voorstellen tot een diepere integratie zijn geen verbetering. Integendeel, ze zijn een weg naar verval en chaos.
De huidige EU bevindt zich in een gelijksoortige situatie als het communisme in de laatste fase van zijn bestaan. Destijds wisten we dat de perestrojka van de toenmalige Sovjet-staatschef Michail Gorbatsjov een hopeloze poging was om het communistische systeem te moderniseren en zodoende te redden. We waren er zeker van dat de fundamenten van het communistische systeem compleet verrot en niet te hervormen waren. Wij zeiden destijds heel duidelijk dat we niet alleen maar “hervormingen” moesten starten, maar een radicale ommekeer van het hele systeem.
Foute concepten verwerpen
Datzelfde kun je zeggen over de huidige situatie van de Europese Unie. De EU heeft een ommekeer nodig. Het is noodzakelijk om enkele van de in de afgelopen jaren of decennia ontstane foute concepten te verwerpen, niet te verbeteren. Hun resultaat was bijvoorbeeld het Verdrag van Maastricht van de Europese Unie in 1992, die de onontkoombare wending van de samenwerking en aangepaste integratie van de soevereine staten tot een permanente unificatie betekende. De herbenoeming van Europese Gemeenschap naar Europese Unie was geen onschuldige of formele reorganisatie.
Er volgden twee fundamentele maatregelen: het overwegend politieke project van de euro als gemeenschappelijke munt en het Akkoord van Schengen. Al zeer snel bleek dat beide fundamenteel fout en schadelijk zijn. De door de euro-elites doorgedrukte unificatie leidde tot het Verdrag van Lissabon van 2009, dat een verdere verzwakking van de lidstaten veroorzaakte. Ik was de laatste staatspresident die dit verdrag ondertekende. Helaas ben ik helemaal alleen gebleven.
De radicale ommekeer moet juist hier beginnen, omdat de soevereine staten de kern van Europa en ook de van de Europese integratie zijn en moeten blijven. Alleen daarmee zou de democratische legitimering vernieuwd kunnen worden, die de huidige Unie mist. Het is bijvoorbeeld dringend noodzakelijk om de noodzaak van de gekwalificeerde meerderheid bij stemmingen af te schaffen, die door het Verdrag van Lissabon werd ingevoerd.
Bij deze verkiezingen gaat het om een fundamentele strijd
Absoluut onacceptabel zijn andere unificatiepogingen zoals de transfer- en fiscale unie, de belastingvereniging, het gemeenschappelijke Europese Openbaar Ministerie of zelfs het EU-leger. Bij deze verkiezingen gaat het om een fundamentele strijd. Enerzijds zien we diegenen die de wereld van de traditionele waarden verdedigen, anderzijds de mensen die de huidige civilisatie graag zouden willen vernietigen. Deze strijd raakt het fundament van de EU en werd in de Midden- en Oost-Europese landen geïmporteerd. In de mainstream media wordt dat echter niet zo helder beschreven. Dat moeten wij doen.
Tussen de Europese Parlementsverkiezingen van 2014 en die in dit jaar hebben er wezenlijk tragische gebeurtenissen plaatsgevonden. In 2015 werd Europa door de massa-immigratie uit het Midden-Oosten, Azië en Afrika getroffen. Of beter: de Europese Unie heeft deze mogelijk gemaakt; velen zeggen zelfs mede-georganiseerd.
De enorme golven migranten werden enerzijds door de pseudo-humanitaire geste van Bondskanselier Angela Merkel, anderzijds door de foute constructie van Schengen bewerkstelligd. Het was een catastrofale fout om de binnengrenzen in de EU af te schaffen en tegelijkertijd de buitengrenzen niet voldoende te beveiligen. Ook de foute ideologie van het multiculturalisme heeft een belangrijke rol gespeeld.
Triomf van het verderfelijke multiculturalisme
De Europese “nomenklatoera” nam in deze tijd tot overmaat van ramp ook nog allerlei wetten en verordeningen over zogenaamde bescherming van minderheden en over een verdere aanscherping van de politieke correctheid aan. Dit zijn nog meer overwinningen van het verderfelijke multiculturalisme en een nederlaag van het gezonde mensenverstand en van de normaliteit. En natuurlijk ook een nog verder verval van de vrijheid in Europa.
De Europese Parlementsverkiezingen 2019 zullen geen wezenlijke ommekeer brengen, ook al is het waarschijnlijk dat in het nieuwe Europees Parlement – beter gezegd: quasi parlement – de euro-kritische en eurosceptische krachten sterker vertegenwoordigd zullen zijn dan tot nu toe. Wat betreft de Tsjechische Europarlementariërs ben ik nog pessimistischer. De oude of op hen lijkende vertegenwoordigers zullen daar helaas domineren. Ze geven me geen hoop iets te veranderen in de EU.
AMSTERDAM – Met het boerkaverbod voor de deur is de toon bij Nederlandse tegenstanders van die wet verhard. Extremisten koppelen het verbod aan de jihad, ze dringen er bij twijfelende vrouwen op aan om juist nu voor de sluier te kiezen en betalen de boetes. Een Brabantse stichting deelt gratis nikabs uit.
Abdul-Jabbar van de Ven, (geboren als Johannes Lambertus Henricus (Jilles) van de Ven
roept op tot ’standvastigheid’ en betaalt boetes. De veroordeelde Haagse terrorist Moussa L. koppelt het verbod aan het voeren van heilige oorlog. Een door een Afghaanse Nederlander gerund pro-IS-platform stelt dat zowel vrouwen als mannen de hel wacht als de nikab af gaat.
De NCTV houdt zorgelijke ontwikkelingen in de gaten, zegt een woordvoerder, inclusief de eventuele gevolgen van de invoering van het verbod.
Kijk, kijk: het is er eindelijk uit: ons Christenen en Ongelovige Honden, wordt noch min noch meer de Heilige Oorlog, net als 1400 jar geleden, verklaard.Nu weten we tenminste waar we voor staan, als we teritgslaan.
Of beter: misschien wel het begin van wat Europa in 711 overkwam bij de verovering van Spanje/Portugal door de Moslims. In amper VIER jaar tijd botsten ze reeds aan bij de Pyreneeën die hen de weg versperden. Wat niet belette dat andere Moslims langs de Franse kust reeds tot bij Bordeaux waren gekomen, waar ze in 732 finaal werden verslagen en teruggejaafgd. Maar de Moslim Bezetting duurde niet minder dan 800 jaar, namelijk tot 1492, het jaar dat Colombus Amerika ontdekte
In 1571 probeerden ze nogmaals, maar hun machtige oorlogsvloot werd verslagen in de Zeeslag van Lepanto (Griekenland) . Ze probeerden nogmaals in 1583 in wat bekend staat als Het Beleg van Wenen, waarde Halve Maantjes na maanden van uitzonderlijk terrorisme, als geslagen honden met de staart tussen de benen, dienden af te druipen. Denk daar aan, iedere keer als U bij de baker naar ‘Croissants’ vraagt. Die weerden daags nadien ten eeuwigen dage bedacht, toen de blijde mare Parijs had bereikt. Die Halve Maan? We vreten die op met huid en haar….
Ondergetekende is dus weer terug van even uit de ether weg te zijn geweest. Onnodig U daarover zorgen te maken: de gezondheid is prima, het huishouden draait aks een molentje in kinderhand. Alleen de ons uit Italië nog restende twee Duitse Heerdershonden lopen zo te zien op hun laatste benen. Ze zijn voor ons nu al een stuk Geschiedenis. Blijvend aandenken aan verloren droom in het zonnige Zuiden, waar alleen landelijke rust en échte Cultuur de dagen vulden.
Waar ik dan wel de hele tijd heb uitgehangen? Gewoon en bijna helemaal horizontaal in het leven van elke dag, zo goed als de klok rond met beide oren diep in de luisterboeken van de onvolprezen Braille Liga. Heb zo o.a. bijna van dag tot dag, de Geschiedenis van Spanje, Italië, de Lage Landen, Engeland, Duitsland, enz meegemaakt van de laatste 5.000 jaar. Heb er vooral van onthouden, dat de Geschiedenis inderdaad zoals iedereen al lang weet, altijd en alleen geschreven wordt door de Overwinnaars. Wat nooit maar de helft van het verhaal uitmaakt.
**
*
1032 – LEGITIEME RECHTEN VAN DEZE EN GENE ONSCHULDIGE KINDEREN
Ook in Duitsland is er discussie: De Duitse Nadja Ramadan opgesloten bij de IS-vrouwen.
Aan de VUB willen er militanten dat de kinderen van ouders die kozen voor terrorisme naar hier gebracht worden. Dat hoorden we eerder al, o.a. bij Heidi De Pauw, Jessika Soors en Rudy Vranckx. Maar is die vraag niet veel complexer dan wat zij ons voorspiegelen? Staan de rechten van die kinderen niet op gespannen voet met de rechten van alle andere kinderen, met name hun recht op veiligheid?
Onschuldige kinderen?
Hoe onschuldig die kinderen ook, ze stammen uit families die fel radicaliseerden, zo fel dat ze naar IS of Al Qaida trokken. Hoe vermijden we dat die kinderen – eenmaal hier – op hun beurt terecht komen in de omgeving waarin hun ouders zo fel radicaliseerden?
Moeten die kinderen buiten hun families geplaatst worden?
Leidt dat dan niet tot relatieve straffeloosheid van die Belgische vrouwen?
De vervolging hier van ouders die terroristische groepen opzochten is quasi onmogelijk –mede omwille van de bewijslast op een zo grote afstand.
Die kinderen naar hier laten komen, komt er dan op neer dat de moeders vroeg of laat hereniging zullen kunnen eisen. Maar zij zullen dan wel in zekere mate aan de straf ontsnappen waaraan hun Syrische en Iraakse strijdgenoten niet kunnen ontsnappen. Leidt dat dan niet tot relatieve straffeloosheid van die Belgische vrouwen?
En waarom zouden de belastingbetalers moeten opdraaien voor de kosten die deze lui veroorzaken? Vorige terughaaloperaties bleken duur. Enkele moeders keerden, nadat ze hier konden bevallen, doodleuk terug naar die dodelijke bende.
Onschuldige families
En daar stop het niet bij. Onderzoeken naar de families en directe omgeving van de gekende terroristen leert dat deze die radicalisering quasi nooit zag aankomen.
Als ze het al merkten, was het al te laat. Dat geldt bij gelovige ouders, zeker als die zelf geradicaliseerd waren, maar ook voor jongeren uit seculiere families en bekeerlingen. Wat zegt het over het wereldbeeld en de normen en waarden die circuleren in die kringen, dat er zoveel tot geweld radicaliseerden?
Onze overheden horen ons tegen terreur te beschermen
Islamisme – die stromingen die wereldheerschappij van de sharia nastreven – joeg al miljoenen op de vlucht en doodde tienduizenden. Onze overheden horen ons tegen terreur te beschermen. Maar wanneer zullen ze dan optreden tegen dat wereldbeeld dat in de praktijk aanzet tot zo gigantisch veel geweld?Zijn die die kinderen, hoezeer ze nu onschuldig zijn, op termijn daarom geen reëel gevaar voor de veiligheid van alle anderen – zeker wanneer ze terecht komen in die omgeving met een wereldbeeld dat zoveel terroristen voortbracht?
Nazisme-islamisme
Na WO II wist Europa zich te beschermen tegen het nazisme. Dat werd verbannen uit onderwijs, cultuur, media, … Haar symbolen werden strafbaar gesteld. En even belangrijk: veel oud-aanhangers uitten een expliciet mea culpa tegenover dat gedachtegoed. Denk aan wijlen André Leysen. Verder zetten anno 2018 zo goed als alle belangrijke intellectuelen, politici en opiniemakers zich scherp af tegen de filosofische grondslagen van het nazisme.
Ten aanzien van het islamisme – en ondanks de zware inbreuken daarvan op gelijke rechten – hoorden we tot nog toe geen enkel zulk mea culpa.
Moslimtheologen en imams zoals Benzine en Benhaddou timmeren wel aan een beleving van de islam die verzoenbaar is met democratie en mensenrechten. Duizenden gewone moslims wachten daar niet op. Maar – zoals bevestigd door Ahmed Azzouz en Said Aberkan in een opiniebijdrage in De Morgen – er is nog veel werk op de plank.
Zo bestaan er ontelbare boeken, fatwa’s, preken, cursussen en artikels die uitleggen wat de sharia is, maar die stuk voor stuk onverzoenbaar zijn met de universele mensenrechten.
Daarentegen bestaat er geen enkel programma met een sociale doctrine die gebaseerd is op een beleving van de islam die wel verzoenbaar is met de universele mensenrechten (en dat meer gezaghebbend is dan de individuele auteur(s)). Al evenmin horen we enige veroordeling van de filosofische grondslagen van het islamisme door andere moslims. Enkel het geweld dat het voortbrengt wordt (soms) veroordeeld.
Wortels van Terrorisme
De schaal en zwaarte van het geweld van islamisten tegen niet-moslims zoals in Afrika, of tegen religieuze minderheden in islamitische landen is een sterke aanwijzing dat dat terrorisme diepe wortels kent binnenin de islam en dat het slechts in beperkte mate kan verklaard worden vanuit racisme, discriminatie of achterstelling van moslims in het Westen.
ik zie geen mooie oplossing
Moeten we die kinderen daarom aan hun lot overlaten? Natuurlijk niet. Maar ik zie geen mooie oplossing. Ze naar hier halen geeft islamisten mogelijk nog de idee dat ze hier in onze samenleving thuis horen – wat voor ons aartsgevaarlijk is. Zouden die ouders, gezien de zwaarte van het geweld van IS & Co. én het feit dat velen nog steeds trouw blijven en alleen maar geweld afzweren, niet beter levenslang opgesloten blijven in die landen waar ze ook hun misdaden begingen?
Tegelijk kan al wie wil nog altijd bijdragen tot goede opvang van die kinderen ginds. Plan International doet dat voor kinderen in alle continenten. Waarom zou het dan niet volstaan voor kinderen van veroordeelde of overleden islamisten?
Rudi Dierick
27 DECEMBER 2018
Ja, dit is een oud verhaal. Het werd U opgediend zonder ook laar één woordje commentaar. Omdat er nog zoveel stukjes op de wachtlijst staan, dar ik e de tel van ben kwijtgeraakt. Enfin, U leest meer
De stompzinnigheid druipt er af. Vooral van Olio di Poeppo, de Italiaanse Abruzzenar uit Bergen Mons-en-Merveille, de landsstreek waar vandaan ook de Fascist Benito Mussolini kwam. Woorden wekken, maar voorbeelden[p1] trekken…
**
*
Beide Abruzzenaars hebben vooral de hoogmoedswaanzin als gemeenschappelijke eigenschap. Hoogmoed vóór[p2] de val.
De eerste slachtoffers van de hittegolf vielen bij het deontologisch politbureau van de VRT, die het nodig vond om een hilarische grap van journalist en nachtraaf Chris Van den Abeele te veroordelen. De advocaat van een drugsdealende Nederlandse actrice opperde dat zijn cliënte jolig de wet mocht overtreden omdat ze zich aan het inleven was voor een nieuwe filmrol. Van den Abeele had overschot van gelijk om deze juridische idioterie in perspectief te zetten met de sarcastische opmerking: ‘Gelukkig probeerde ze zich niet voor te bereiden op een rol als seriemoordenaar’.
**
*
Het is al meermaals gebleken dat de VRT geen ballen aan haar lijf heeft. Schijtluizen die de eigen journalisten niet durven verdedigen en liever verzanden in een moeras van pietleuterig moraal-snot. Als acteurs of actrices moeten bijklussen als drugsdealer, dan zegt dat veel over de lonen en vergoedingen die tv-stations en productiehuizen betalen. Enige introspectie is misschien op zijn plaats, beste VRT.
De lozers van de ronde tafel
**
*
Na twee maanden rond hun eigen as draaien beslissen
Notte en Reyntje om een rondetafel met de partijvoorzitters te organiseren. Elio De Roeper gaat akkoord maar wil niet aan dezelfde kant van De Wever zitten, Rutten wil aan de overkant van Khattabi zitten en Comical Crombez wil niet tussen PS en N-VA zitten. De octetring kan echt alle kanten uit. Ambetanteriken VB, PVDA, Défi, Lijst Black & Dedecker en CDH worden uitgesloten van de leuter-ronde, waarna Unia even overwoog om klacht neer te leggen. Uiteindelijk besloten de discriminatie-rechters dat er met de PVDA te weinig linkse partijen uitgesloten werden om een klacht te meriteren.
de ronde tafel van losers, ook wel de cirkelzaag van Laken genoemd.
**
*
Notte en Reyntje wilden de scherpe kantjes van de ronde tafel afvijlen met een clandestiene ‘meet & greet’ tussen de kopstukken van N-VA en PS. Hoewel Praetor De Wever en Elio De Roeper dezelfde maat van zwembroek hebben ̶ het was ooit anders ̶ viel de geheime afspraak in de sauna van Laken in het water. Als straks de klimaat-ridders van Groen en Ecolo hun misplaatste rechtse haat niet inslikken, schuiven er zes verliezers aan de ronde geldautomaat; de ronde tafel van losers, ook wel de cirkelzaag van Laken genoemd.
Vlaenderen die Leu
Intussen stormt het in het smurfendorp. De blauwe bijlen worden geslepen, barricades opgetrokken en vensters dichtgetimmerd. Praetor De Wever activeerde de Vlaams-nationalistische drie musketiers: Gatz, Van Quickenborne en Tommelein, die eind vorige eeuw de — ondertussen Open — VLD infiltreerden, dankzij de verruimings-operatie van Nijntje Verhofstadt. De sleeper-agents hanteren een CIA-strategie: eerst de destabilisatie door Gatz, vervolgens het opruien van het plebs door Van Quickenborne, straks het pseudo-verzet van vierde musketier Somers, om finaal deus ex machina Tommelein op de troon te hijsen.
Het open-grenzen-beleid van sp.a en Open Vld waarbij partij-migranten met open armen ontvangen werden, ontploft als een boemerang in hun gezichten.
De nadelige gevolgen van de partij-migratie steken ook de kop op bij de socialisten, waar de Vlaams-nationalisten Mohamed Ridouani en Joris Vandenbroucke zich klaarmaken om de Oostende-connection definitief te onttronen. Zo krijgen we volgend jaar drie traditionele partijen, geleid door Vlaams-nationalisten. Het open-grenzenbeleid van sp.a en Open Vld waarbij partij-migranten met open armen ontvangen werden, ontploft als een boemerang in hun gezichten. De opportunistische multi-ideologische cultuur van Stevaert en Verhofstadt is het paard van Troje voor de generatie Tommelein-De Wever.
Infiltreer en heers,
Vlaenderen die Leu .
Het catch-kabinet
De kans is groot dat het dan geen kibbel-kabinet, maar een catch-kabinet wordt.
Vandaag zitten we 222 dagen zonder federale regering en twee maanden zonder Vlaamse en Waalse regeringen. Sire, il n’y a plus de Belgique. Ons land wordt bestuurd door kapiteins zonder kompas en aangedreven door motoren zonder brandstof. We dobberen stuurloos rond, voort gestuwd door een zachte bries in de zeilen van lopende zaken. Onderwijl vertrekken onze politici op verlof en zij die thuisblijven strijden voor een cadeau-mandaat of een voorzitters-scepter. Als De Wever en Di Rupo na hun verlof alsnog de ego’s opbergen en hun tegenstrijdige verkiezingsprogramma’s toch tot een federale cocktail kunnen shaken, dan nog wordt het vijf jaar
**
dansen op een slappe koord.
*
De kans is groot dat het dan geen kibbel-kabinet, maar een catch-kabinet wordt.
**
*
28 JULI 2019
Jasmijn Walldorf
*
Als er al ’n licht verschil tussen Mussolini en Oloip du Poeppo zou bestaan, dan zit het vooral in de lulligheid van hun onderbroeken. Die naar Mons is uitgeweken, de nog levende legende, is voor de venten. De dode is/was voor de wijven, hoe meer hoe liever. Prinses Marie-José, de groottante van onze bloedeigen Zielepoot, was zelf een van de vele gegadigden.. Waar tocj Coburgers groot in zijn!
Copernicaanse Omwentelingen, da’s een kwestie van overleven. Als er na geen Belgen, ook geen België meer bestaat. Ne mens kannie alles hebben: veel melk en ’n vette maarte!
Welkom in de Club Sam van Rooy. Lees hieronder een van zijn meesterwerkjes en beschouw het meteen als nekslag-repliek vanwege TVG op de schabouwelijke uitspraken op VTM van Kareltje De Klucht tegen de + 800.000 kiezers van het Vlaams Belang, zijnde bijna dubbel zoveel als het aantal Blauwe Geschelpten die het Ancien Regime van voor de Franse Revolutie overleefd hebben.
**
*
Ach Ja, die soort, samen met de Groen-Rode Geschelpten en het restje Tsjeven dat de rangen sluit, vertegenwoordigen nog alleen zichzelf. Ze zijn dus, om als blindemannetjes nog verder te kunnen incasseren, aangewezen op de schouders van die van over de Taal- Dop- en Armoegrens.
**
*
Noteer AUB tot zelfs bij de Vlaamse ‘Prmitieven’ weer toevallig de Gele Trui in de Beeldende Kunsten…
De strijd tegen Israël is jihadistisch: ideologisch en existentieel
In juli namen mijn vader en ikzelf samen met een 20-tal andere journalisten en beleidsmakers deel aan een studiereis naar Israël en de zogenaamde ‘Westbank’, georganiseerd door het Nederlandse CIDI (Centrum Informatie en Documentatie Israël). Ondanks haar eigen visie heeft het CIDI haar best gedaan om de deelnemers te laten kennismaken met diverse (f)actoren in het conflict, en met diverse standpunten.
Op een week tijd zagen we enorm veel: Jeruzalem, Tel Aviv, de grens met Gaza, de Golanhoogten (grens met Libanon en Syrië), de ‘Westbank’ (onder meer Ramallah), … En we spraken veel mensen, beide kanten van het conflict, kregen de kans om ons hun visie te geven: Hamas, Fatah, Likud, Labour, academici van beide kanten, een oud-brigade-generaal van het IDF, veiligheidsexperts, Arabieren in Ramallah, Arabische ouders van ‘martelaars’, bewoners van Israëlische en van Arabische nederzettingen, … De CIDI-reis is in Nederland ietwat controversieel, en werd dat nog meer omdat twee ‘Vlaamse rechtsextremisten’ eraan mochten deelnemen.
Pallywood-narratief
Dat is een nietszeggende ‘analyse’
In zijn column in de Volkskrant schreef René Cuperus dat de CIDI-reis hem ‘zowel Israël-kritischer als Palestijnen-kritischer’heeft gemaakt. Echter, wie de geschiedenis van het conflict niet kent of slechts oppervlakkig en gekleurd heeft meegekregen, beïnvloed door het Pallywood-narratief dat de afgelopen jaren mainstream is geworden, dreigt Israël te overladen met alle zonden van Israël, of blijft op zijn best hangen in een enerzijds-anderzijdsverhaal; een infantiel narratief dat erop neerkomt dat ‘extremisten aan beide kanten’ een vredevolle oplossing voor het conflict in de weg staan. Dat is een nietszeggende ‘analyse’ die men evengoed had kunnen maken over het ‘conflict’ tussen de geallieerden en nationaalsocialistisch Duitsland.
‘David versus Goliath’
**
*
Het doet denken aan de weinigzeggende ‘David versus Goliath’-observatie dat de ene kant (Israël) veel sterker is dan de andere (de zogenaamde Palestijnen).
Gelukkig is dat het geval, want het is de intentie die telt: zou Israël al niet lang van de kaart zijn geveegd mocht het geen schrandere en vindingrijke inlichtingendiensten hebben, geen ijzersterk en altijd paraat militair apparaat bezitten en geen hoogtechnologische en inventieve veiligheidssystemen hebben bedacht?
legt Israël de wapens neer, dan wordt het van de kaart geveegd
De allicht voor velen ongemakkelijke waarheid is de volgende: als de (Arabisch-)islamitische wereld het islamitisch geïnspireerde antisemitisme — dat er uit alle poriën (en moskeeën) van de samenleving komt gedropen (in Ramallah wordt Mein Kampf op straat verkocht) — zou laten varen en de wapens zou neerleggen, dan zou er vrede zijn; legt Israël de wapens neer, dan wordt het van de kaart geveegd. Israël wil gewoon overleven en heeft, in tegenstelling tot diverse actoren in de islamitische wereld, geen genocidale bedoelingen. Overigens, toen ik een foto wilde nemen van het boekenstandje met Mein Kampf in Ramallah, werd ik onmiddellijk aangesproken door Palestijnen die me verzekerden dat Israël hetzelfde is als Hitler. Zuiver projectiedenken.
Beide kanten
Dat er aan beide kanten extremisten zitten, het zal wel; dat er aan beide kanten fouten worden gemaakt, het zal ook wel; en dat er aan beide kanten ‘mensenrechten worden geschonden’, ook dat zal wel (waar niet trouwens in die regio?). Maar wie de ondertussen 100-jarige geschiedenis van dit conflict goed bestudeert — beginnend bij de eerste Arabisch-islamitische pogrom op Joodse gemeenschappen in Jeruzalem in 1920 en niet, afhankelijk van het narratief dat men wil brengen, beginnend in 1948, 1967 of 1993 — kan niet rond de essentiële vaststelling dat de zogenaamde Palestijnen elke opportuniteit om een eigen, stabiele en veilige staat te stichten vakkundig om zeep hebben geholpen. Dat hebben ze heus niet alleen of op eigen initiatief gedaan, maar met rugdekking of op instigatie van een veelheid aan actoren in de Arabische en islamitische wereld, die steevast laten zien dat ze in wezen Israël van de kaart willen vegen.
Obsessie met Israël
Want daar zit natuurlijk de crux. Er is slechts één land in het Midden-Oosten dat dermate onder een vergrootglas van de ‘internationale gemeenschap’ ligt (verdiep u maar eens in de obsessie van de VN met Israël); er is slechts één land in het Midden-Oosten dat zo controversieel is en bovendien existentieel wordt bedreigd: de Joods-democratische rechtsstaat.
Is dat omdat Israël zo’n fout land is, minstens even fout als de tirannieke regimes en mede door shariawetten beheerste samenlevingen in de regio, landen als Libanon, Syrië, Irak, Turkije, Iran, Jordanië, Egypte, Saoedi-Arabië, Libië, Soedan en Eritrea?
Lichtpuntje
Vanwaar dan toch die oeverloze haat jegens Israël
Integendeel: je kunt veel kritiek geven op (het beleid van en in) Israël, maar in essentie is het een klein lichtpuntje van verlichting en vrijheid te midden van een gigantische door tribale en islamitische mores beheerste woestijn. Alleen al het lot van niet-Joodse minderheden die Israëlisch staatsburger zijn — bijvoorbeeld de Bahai — vergeleken met dat van niet-islamitische minderheden in de rest van de (geïslamiseerde) regio – niet in de laatste plaats christenen — leidt tot dat besluit. Het is in Israël dat een Arabische man, omgevormd tot vrouw, Miss Transgender (‘Miss Trans Israel’) kan worden.
**
*
Ik ken homoseksuelen die zich veel veiliger voelen in Tel Aviv dan in Brussel of Amsterdam. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft nu Amir Ohana, die openlijk homoseksueel is, aangesteld als minister van Justitie. Onvoorstelbaar in de islamitische wereld, waar Israël zich middenin bevindt.
Vanwaar dan toch die oeverloze haat jegens Israël, met name vanuit de geïslamiseerde wereld?
Waarom heeft het qua oppervlakte minuscule Israël, in tegenstelling tot elk ander in die regio vrij recent gecreëerd land, voor velen zelfs geen bestaansrecht?
‘Dar al-islam’
**
*
De reden is even simpel als deerniswekkend: op grondgebied dat in de islamitische visie als ‘dar al-islam’ (huis van de islam) wordt beschouwd, kan en mag nooit een niet-islamitische samenleving bloeien, zeker niet wanneer dit een succesvolle staat met een Joodse meerderheid betreft. Want dan wordt dat grondgebied ‘dar al-harb’, huis van de oorlog, dat door middel van demografische en gewelddadige jihad moet worden veroverd, onderworpen en geïslamiseerd.
Met andere woorden: mocht Israël geen Joods-democratische rechtsstaat en geen vrije samenleving zijn maar, net zoals in de rest van de regio het geval is, een land met een moslimmeerderheid of een danig geïslamiseerd regime of geïslamiseerde samenleving, dan was er geen vuiltje aan de lucht.
Propaganda speerpunt
Het is om die reden dat in de jaren zestig de ‘onderdrukte’ ‘Palestijnen’ werden gecreëerd, om als propaganda-speerpunt te gebruiken tegen Israël (het Westen is bijzonder gevoelig voor slachtoffermoslims, dat zien we ook in eigen land). In die zin zijn grote delen van de bevolking in Gaza en op de ‘Westbank’ slachtoffer van hun eigen corrupte en door actoren in de islamitische wereld gegijzelde/gesteunde leiders.
een ideologische, existentiële jihadistische strijd om het héle gebied
Dat is ook de reden waarom elke kans tot het creëren van een levensvatbare, stabiele Palestijnse staat uiteindelijk is getorpedeerd: een landkaart met daarop een Palestijnse staat die niet óók het hele gebied omvat dat vandaag Israël is, is in de islamitische wereld taboe — heus niet alleen bij Hamas. Het gaat dus ook helemaal niet om die minuscule stukjes land op de zogenaamde ‘Westbank’, waarover door veel politici en journalisten oeverloos wordt geëmmerd; in de islamitische visie betreft het in essentie een ideologische, existentiële jihadistische strijd om het héle gebied: Gaza, Westbank én Israël.
Utopie
‘From the river to the sea, Palestine will be free’ is geen ‘extremistische slagzin van Hamas’ , maar de mainstream islamitische visie die er via onderwijs en media wordt ingepompt. In het Arabische Jatt in het Israëlische district Haifa, stelde een maand geleden nog
**
Sheikh Ahmad Badran
*
tijdens zijn vrijdagpreek dat moslims nooit kunnen worden geregeerd door niet-moslims, en dat moslims de democratie moeten gebruiken om voor eeuwig en altijd de islamitische wetten te doen heersen over niet-moslims. Zolang dit de heersende, mainstream islamitische opvatting is, is het sluiten van duurzame vrede een utopie.
De ‘president’ van de Palestijnse Autoriteit, Mahmud Abbas (Abu Mazen), de zogenaamde vredesduif, riep in 2015 op de Palestijnse televisie op tot het vermoorden van onschuldige burgers in Jeruzalem. Abbas: ‘We verwelkomen elke druppel bloed die vloeit in Jeruzalem. Het is puur bloed, proper bloed, bloed op weg naar Allah. Met de hulp van Allah zal elke martelaar (shaheed) in de hemel komen, en elke gewonde zal zijn beloning krijgen.’ Dat klopt: elke Palestijn die onschuldige Israëliërs doodt, wordt door de Palestijnse Autoriteit financieel rijkelijk beloond. Indien de jihadist in kwestie omkomt, worden zijn of haar nabestaanden financieel rijkelijk beloond. Palestijnen en ook Fatah aan wie ik dit voorlegde, ontkenden glashard deze waarheid. Taqiyya.
Het Zwitserland van het Midden-Oosten
In tegenstelling tot René Cuperus was ik ook niet ‘geschokt’ door ‘de omstandigheden waaronder de Palestijnse bevolking moet leven’. Niet omdat het me niet raakt (zeker wat kinderen betreft), wel omdat dit niet significant verschilt van andere, enorme delen van de Arabisch-islamitische wereld, die van oudsher wordt gekenmerkt door de drie a’s: analfabetisme, achterlijkheid en armoede. Met al het geld dat de Palestijnen van onder meer de EU en de VS hebben ontvangen, hadden de ‘Westbank’ en Gaza al lang het Zwitserland van het Midden-Oosten kunnen zijn.
de verdomde plicht van een overheid
Anders dan Cuperus kostte het mij ook niet ‘de grootste moeite begrip op te brengen voor de Israëlische veiligheidspolitiek’. Die is er namelijk op gericht om, na decennia van rivieren van bloed in Israëlische wijken, nog zo weinig mogelijk Israëlische staatsburgers — Joden én niet-Joden — te laten omkomen door op burgerdoelen gerichte Palestijnse raketten en (zelfmoord)aanslagen. Cuperus noemt dat een ‘totale veiligheidsobsessie’, ik noem dat de verdomde plicht van een overheid.
Wat verwacht je dan?
Je kunt dit, zoals Cuperus doet, ‘een collectieve bestraffing van de Palestijnen op grond van terreurdaden van enkelen’ noemen. Maar als de Israëlische overheid wordt gedwongen om te kiezen tussen enerzijds steeds weer door bommen en bomgordels uiteengereten onschuldige burgers in de straten van Tel Aviv, en anderzijds het systematisch controleren van Palestijnen aan checkpoints, wat verwacht je dan?
Sinds de afwerking van het veiligheidshek (dat slechts op een klein aantal strategische plekken een muur is) is het aantal bloedige jihad-aanslagen in Israël met zeker 90% afgenomen. De hoogtechnologische en inventieve maatregelen die Israël neemt om Palestijnen desalniettemin een zo vlot mogelijke doorgang aan de checkpoints te garanderen, zijn bewonderenswaardig.
Het ‘islamitisch-Joods conflict over (West-)Palestina’
Niemand heeft het ‘Palestijns-Israëlisch conflict’, dat eigenlijk het ‘islamitisch-Joods conflict over (West-)Palestina’ moet worden genoemd, beter samengevat dan Golda Meïr, vanaf 1969 de vierde minister-president van Israël: ‘Vrede zal er pas komen wanneer de Arabieren meer van hun kinderen houden dan dat ze ons haten.’ Maar wellicht komt dit citaat van de Brits-Joodse historicus en activist David Littman wel in de buurt: ‘When the Middle East enjoys Schubert concerts — with women allowed to participate as players and in the audience — our worries will be over.’
Sam van Rooy (1985) is ingenieur bouwkunde (MSc.), auteur van enkele boeken over islam en de Europese Unie en publicist. Hij is Vlaams Parlementslid, Antwerps gemeenteraadslid en Antwerps woordvoerder voor het Vlaams Belang.
Lees meer van Sam van Rooy
28 JULI 2019
Zoals iedereen zou moeten weten, stamt ondergetekende als geboren Ieperling en later als volwassene, uit de nijvere West-Vlaamse textielsstreek. Waar de lijfspreuk van een der Grootsten gewoon luidde, ‘dat ie stille voort dee’.
Wie textiel zegt, zegt weefgetouw. Wie weefgetouw zegt, spreekt van … wevers. Wie van wevers spreekt, spreekt van DeWever.
En meer zeg ik niet. Hij doet zijn best en TVG doet de rest.
**
*
Toeval bestaat niet. Zo wordt althans beweerd door zij die het kunnen weten.
Sire, il n’y a plus de Belgique.
En wat hoor ik nu? Om uit de crisis te geraken vergaderen de resterende Verlichte Grote Verstanden in het Egmont Paleis.
Wijlen Graaf Egmont, de lotgenoot van Graaf Hoorne, werd door Willem van Oranje, die zij ten afscheid vaarwel wuifden met de woorden ‘Vaarwel, Graaf Zonder Land’, waarop die repliceerde met de woorden ‘Vaarwel, Greven zonder Hoofd’.
Toen schreven we A.D. 1568 en zowel Hoone als Egmont verloren hun hoofd op het schavot op de Brusselse Grote Markt.
Verloren hoofden, verloren zinnen en voor de tweede keer staan we nu voor een verloren Land. Waar de huidige Vlaamse Groten
**
BDW & TVG
de klus zullen meten klaren.
PS
Aan symboliek geen gebrek! Het wordt zelfs ’n beetje gênant.
De Europese Gemeenschap (EG): dat zijn toch de beginletters van Egmont, de onthoofde Graaf in wiens paleis de geheime ultieme vergaderingen worden gehouden. Dan is het maar ’n kleine stap om via onthoofding, naar het uiteenvallen van Coburgia, te gaan als voorspel voor het verdwijnen van deze EG die stilaan de allures van een dictaturiaal Vierde Rijk heeft aangenomen. Ja Ja, het is niet alleen in de sterrenwichelarij dat de Toekomst staat geschreven.
En dan te bedenken dat, op last van onze Sire, de violen gestemd worden door Notte en Reyntjes, de vaandeldragers van de op sterven na dode kleurpartijen.*
Met opzet, of was het eerder uit nalatigheid, had ik de laatste tijd veel te weinig aandacht voor Geert Wilders en diens strijd tegen de verderfelijke islammerij-invasie.
**
*
Vandaag liep het hiernavolgend bericht binnen en ik moet bekennen, zeer tot mijn grote spijt, dat ik hierin de PVV van weleer nauwelijks herken. De tekst lijkt wel een gevecht tegen de wolken, net voor de bui losbarst!
**
*
Dat ondertussen de Vlamingen op een zucht van de meerderheid staan, zou een reden kunnen zijn om boven de Moerdijk ter hulp te snellen.
*
De eerder droevige situatie in Nederland, doet mij ineens denken aan Marine La Plume bij onze Zuiderburen. Den donkerrode bijna zwarte TeeVee zwijgt ook daarover in alle talen. Zelfs in ’t Fransoos, niettegenstaande wij als goede Vaderlanders die taal toch allemaal vloeiend spreken.
**
*
Verder is er geen haar (op mijn armen) die denkt te gaan rinkevvillen aan de overkant van de Taal- dop- en Armoegrens in eigen land. Ze doen maar. Als ze in Scharrelroi hun poten mmaar kunnen thuis houden.
**
*
Limburg is altijd het begin van iets moois, declameert Geert Wilders. Het meest droomt hij van een succesvolle Limburgse coalitie. Wilders wil af van het poldermodel en waarschuwt voor de uitholling van de democratie en de rechtsstaat. Ondanks de verkiezings-nederlagen geeft hij niet op.
‘Alleen per brancard krijgen ze me weg.’
2019 was nu al een zeer roerig jaar voor Geert Wilders. „Een parlementslid gaat op campagne. Er komt een man met bijlen en messen, die tegen verschillende dienders zegt wat hij van plan is. Hij wordt vrijgesproken. Terwijl het OM vier jaar gevangenisstraf had geëist. Soms lijkt het wel of iedere aanslagpleger slechts als een verward persoon wordt gezien. Deze man wist wat hij wilde. En had geen bos bloemen bij zich voor mij. Dit vonnis toont het failliet van de rechterlijke macht aan. Het is een publiek geheim dat heel veel leden van de rechterlijke macht uit de hoek komen van D66, GroenLinks, Partij van de Arbeid. Het andere deel van Nederland is niet of nauwelijks vertegenwoordigd in de rechterlijke macht. Had die man met die bijl een aanslag willen plegen op iemand van D66, dan was ie er misschien minder vrij van afgekomen.”
Die opstelling is volgens Wilders ook terug te vinden in de gang van zaken rond het Marokkanen- proces. „Voor het stellen van een vraag sta ik nu al vijf jaar voor de rechter. Onlangs maakte een groep Marokkanen zwembaden in Zeeland onveilig. Ze vallen meisjes en vrouwen lastig. En gaan weer naar huis zonder dat ze zelfs maar een bon krijgen. Degene, die daar een vraag over stelt, die staat voor het hekje en wordt veroordeeld voor discriminatie. De wereld op z’n kop.”
Apathisch
Wilders stelt dat zijn zienswijze bevestigd wordt door de actie van oud-minister Ivo Opstelten, die zijn naaste medewerkers opdracht zou hebben gegeven Wilders ‘aan te pakken’. „Je pakt de boodschapper van het slechte nieuws aan. Maar je moet de daders aanpakken. Het probleem aanpakken. En wel nu. Want het probleem is de laatste jaren alleen maar groter geworden. En er is een grote groep asielzoekers bijgekomen, uit de zogenoemde veilige landen. Die groep wordt ook geen strobreed in de weg gelegd. Het gaat niet om alle Marokkanen. Het gaat niet om alle asielzoekers. Maar de landen, waar die mensen vandaan komen, treden veel strenger op tegen hun onderdanen, dan wij doen met dezelfde mensen.”
Volgens Wilders is de democratie kwetsbaarder geworden.
„Bij een meerpartijenstelsel kun je de situatie krijgen dat wij als tweede partij van Nederland worden genegeerd. Hoe democratisch is dat? De democratische beginselen, zoals regering, parlement en rechterlijke macht, worden uitgehold. Mensen worden daar apathischer door. Als het gaat om inkomen, om immigratie en om de invloed die ze hebben op het Europese beleid, denken ze in toenemende mate: het zal wel. De opkomst van de gele hesjes, met name in Frankrijk, toont aan, dat veel mensen het vertrouwen in het stemmen, in de inspraak en de gang naar de rechter verloren hebben. In Frankrijk gaat zowel links als rechts de straat op. Zowel de chirurg als de elektricien. Omdat ze het idee hebben dat dat nog het enige middel is, waarmee hun stem nog gehoord kan worden. De overheid is als de dood voor ze.”
Zwakke vakbonden
„Bij ons zijn de gele hesjes niet groot geworden. Nederland is een consensusland. Daar zijn we wereldwijd voor geprezen. Ik heb me daar altijd gigantisch tegen verzet. Democratie in de beste vorm is het gekozen parlement of de directe democratie. En niet de niet-gekozenen, die in een serre of in wat voor setting dan ook, de beslissingen nemen. Nederland is een consensusland, waar je wordt beloond als je naar het politieke midden gaat. Je krijgt toegang tot de macht. Je wordt geaccepteerd. Maar de problemen worden niet opgelost. Ga je naar het midden, dan krijg je ook middelmatige politici. En middelmatige oplossingen. Maar je wordt wel beloond. Het is dus aantrekkelijk voor politici om veilig naar dat midden te gaan. Dat is zo’n beetje de aard van de Nederlandse samenleving en de politiek. Nederland is een prachtig land. Maar we hebben een abominabel slecht parlement van de gestolde middelmatigheid.”
We hebben nu ook hele zwakke vakbonden, oordeelt Wilders.
„Die tekenen nota bene pensioenakkoorden, waarbij mensen straks nog steeds pas met hun zeventigste met pensioen kunnen gaan. Ja, zeggen ze, die kortingen moeten eigenlijk ook nog van tafel. Had dan niet die handtekening gezet! In Frankrijk zouden ze het land een half jaar lang plat leggen. En vervolgens de helft binnengehaald. Hier is iedereen maar aan het polderen. Dus wat hebben we nu? Veel polderinstituties met weinig gezag. Zwakke vakbonden, die bijna werkgeversclubs zijn geworden. Er is vrijwel geen dynamiek. Het saaie, gezapige, ineffectieve, middelmatige midden wordt beloond. Van CDA tot GroenLinks, van Partij van de Arbeid tot de FNV, iedereen gaat ernaar toe. We zitten met een enorm vacuüm.”
Forum
„Als je opgroeit met het consensusmodel en altijd geleerd hebt dat naar het midden toegaan het beste is, dan is het moeilijk om de massa te mobiliseren. Dan moeten de problemen eerst nog groter en zichtbaarder worden dan ze nu al zijn. Dat de koopkracht nog minder wordt, de pensioenleeftijd nog verder omhoog gaat en de pensioenen omlaag gaan. Dat de immigratiestroom niet afneemt. En dat de criminaliteit niet minder wordt. En dat gebeurt al of gaat nog gebeuren. De burger komt er wel achter.”
Er moet iets gebeuren, vindt hij. Maar hoe machtig is de PVV nog, na het verlies bij de Statenverkiezingen en die van de EU? „Je moet wel op een andere planeet hebben gezeten om niet te zien dat Forum het in de peilingen goed deed en dat dat voor een groot deel ten koste van ons zou gaan. Forum is geen PVV, ze zijn wat lighter. Ik heb geen gevecht met Forum. Ze staan dichter bij ons dan alle andere partijen in de Tweede Kamer. Maar als het gaat om het sociaaleconomisch beleid, de koopkracht van de gewone man, een goede gezondheidszorg, en de aanpak van islam en immigratie, zijn wij steviger. Mensen hebben gezien dat wij als tweede partij zijn genegeerd. Dat kan voor mensen ook een reden zijn geweest om deze keer op Forum te stemmen. En wat gebeurt er nu? Ook Forum wordt nu bijna overal buiten gesloten. Een grove schande.”
Oud-PVV’er Hero Brinkman zei naar aanleiding van de verkiezingsnederlagen: tijd om de partij open te gooien. „Dat gaan we dus nooit doen. We zullen nooit een ledenpartij worden. Maar we moeten wel meer het land in. Ons verhaal meer en beter uitleggen.”
De gewone man
„Dat verhaal, de combinatie van het opkomen voor de portemonnee van de gewone man, voor de zorg van die gewone man en het stevige verhaal over immigratie en islam zal de komende jaren nog meer heersend worden. Onze punten kunnen gedeeltelijk overgenomen worden door anderen. Maar wij hebben het beste verhaal. De PVV moet aan de bak. We moeten ook minder braaf worden. Meer de grenzen opzoeken. Den Haag is niet alles. Ik heb de Tweede Kamer eerder een nepparlement genoemd. Uiteindelijk heb je dat nepparlement wel nodig voor je meerderheden. Maar het werkt niet zoals je zou willen. Je ziet vaak dat de mening van de meerderheid van de mensen, zie de Europese Grondwet en het associatieverdrag met de Oekraïne, genegeerd wordt. Uit cijfers van het Sociaal Cultureel Planbureau, toch niet de meest rechtse organisatie, bleek dat 62 procent van de Nederlanders de islam als een bedreiging ziet. In Den Haag worden moties aangenomen, die zeggen: de islam is iets prachtigs. Ook de enorme kosten, die gepaard gaan met de klimaatgekkigheid, worden door middelmatige partijen met middelmatige politici met middelmatige oplossingen doorgedrukt. De grote problemen zoals de koopkracht, de terreur, de islamisering, onze identiteit, zeggenschap in Europa en in je eigen land, daar komt geen oplossing voor. Dat betekent dat Nederland langzaam naar de afgrond gaat. Die zanger, hoe heet ie nou ook weer, o ja Gerard Joling, die zei: als we zo doorgaan in Nederland, dan stevenen we op een burgeroorlog af. Dat hoop ik natuurlijk niet. Maar het borrelt. Blijven we te lang bij die middelmatigheid en komt er geen ventiel van ander beleid, dan zal de boel exploderen.”
Referendum
Verrassend: de PVV, die zich in Limburg verbindt met andere partijen. Eerder klapte zo’n bestuurscollege. Destijds zei Wilders: vanwege de ‘oude regentencultuur van het CDA’.
„Ik heb Robert Housmans niets ingefluisterd of opgedragen. Het enige, dat ik tegen hem gezegd heb, was: er moeten punten in zitten, die voor de PVV mooi zijn, met name op het gebied van de zorg. Het pareltje uit dat akkoord is het bindende referendum. Daarmee kan Limburg het begin van de ommekeer zijn. Met dat referendum kun je problemen te lijf gaan, die je met die middelmatigheid niet oplost. Om die problemen op te lossen, moet de burger invloed en inspraak hebben. Het CDA is waarschijnlijk de partij van de middelmatigheid. Maar soms moet je de verantwoordelijkheid nemen om iets veranderd te krijgen. Dat wij daarin meedoen met Forum vind ik zeer verheugend. Ik heb daarover niet overlegd met Baudet. Ik ben ook niet bang dat we daarmee Forum verder omhoog helpen. Sterker nog, ik zou in meer provincies en liefst ook landelijk met ze samenwerken in een volgend kabinet.”
Vrijheid kwijtgeraakt
Wat als de PVV blijft steken bij het huidige aantal zetels? Of nog verder gaat dalen? Gooit hij dan de handdoek in de ring?
„Misschien zal het sommige mensen teleurstellen, maar ik zal er nooit mee stoppen. Al ben ik de enige nog. Ik heb de partij opgericht. Ben er mijn vrijheid door kwijtgeraakt. Heb processen aan m’n kop. Fatwa’s naar m’n hoofd gekregen. Iedere dag ga ik met gepantserde auto’s met sirenes naar m’n werk. Ik doe dat, omdat ik in mijn verhaal geloof. En ik zal dat altijd blijven doen, zolang we minstens één zetel halen. Mijn missie is vóór de vrijheid en tegen de islam. Daar geef ik als het moet mijn leven voor. Ze krijgen me dus niet of alleen per brancard weg.”
Zielig. Daar is geen ander woord voor. Je zou bijna gaan denken aan een zekere Job op zijn mestvaalt: de mestvaalt die de aan de macht zijnde Verlichte Grote Verstanden die het erfgoed hunner Vaderen verkwanseld hebben en er nu dus maar op los leven.
Wat die Broekselse Seks- en Coburgerfretters uit Gotha (Duitsland) heden ten dage bezielt, mag Joost weten. En die weet het heel zeker, NIET. En moest hij het weten, dat hij het dan publiekelijk zegge. Luid en klaar. En liefst in de drie landstalen.
Maar als Joost zwijgt, en blijft zwijgen, moet het wel iemand anders uitbrengen. In voorkomend geval, zal het dan wel, als naar gewoonte, ondergetekende zijn die de kooltjes uit het vuur moet halen. Gewoon omdat die, als Digitalia, met het hele gezin 16 jaar aan één stuk daar geleefd heeft, in Het Land van De Stomme van Portici. Weet U nog? Kanonnier Houten Been die Het Huis van Nassauwe het kot heeft uitgejaagd… Et voilà: la Blegique sera Latine, ou ne sera pas….
En zeggen dat dit op het punt staat zo uit te draaien. Niet Latijns en dus terug naar af!
Eerst had ik over Italië bijna geschreven als Het land van de Glimlach. Want glimlachen, dat kan de Gewone Kleine Man daar weer. Opgelucht en van harte. Sedert hun nieuwe en betere ‘Duce’,
**
Mateo Salvini
tot grote wanhoop van de aan de kant geschopte voltallige Slinxe zakkenvullerij, die na Mussolini jarenlang te eigen bate, het land naar de ondergang hebben geregeerd, is de hemel er weer helemaal stralend blauw. Overzeese avonturiers staan nu weer voor de aloude keuze: blijven waar ze geboren zijn, of verdrinken in de Mare Nostrum, d.i. in de Zee die van ons is. Want die zee en al dat water dient niet om pootje te baden of te spelevaren, maar om het Avondland af tee schermen tegen ongewenst bezoek.
**
*
‘Werk in Eigen Streek’, dat is toch altijd een dwingende eis geweest van de Kleine Man…Van ons Ma, oorlogsweduwe met een talrijk grein, leerde ik heel mijn leven, dat ‘wie niet werkt, niet moet eten. Simpel, kort en goed. Maar wel levensreddend. Weet ik uit eigen ervaring!
*
Enne, ach ja, terug naar die eeuwige Seksende Coburgers! Speciaal nu Betty er zit aan te komen, zoals U hiernavolgend kunt vernemen.
Misschien zou deze suggestie een oplossing kunnen zijn? Stop het hele zootje gewoon, zoals men in de onzalige repressie-tijden deed met de àl te ijverige Vrijheidsstrijders, in de leegstaande Antwerpse leeuwenkooien. Waar ze door de nieuwsgierige bezoekers kunnen bewonderd worden. Maar niet langer meer gevoederd.
En war betreft de jonge Betty: die kan gewoon worden weggegooid. Wegens te lelijk om te helpen donderen…
**
*
Ja, inderdaad. Bij de geboorte had de vader het van meet af aan in de koninklijke smiezen: het was een vrouwtje, een wijfjesdier, une femelle…
*
Ze wordt meerderjarig aan 18 jaar op 25 Oktober aanstaande. Er zal op genen Belga gekeken worden…Want de beloofde ‘dotaties’
(die ze daar in Laeken eerst zinnens waren geweest te weigeren wegens de vele daaraan verbonden ‘verplichtingen’)
gaan schrikwekkend de hoogte in. Maar wees getroost, gij, koor van simpelen van geest, Coburgers hebben daar gene bang voor! Hoe hoger bergen, hoe liever. Hebben ze mee van Pépé Albrecht, die het hem lukte om met doorschoten hoofd van de rotsen te tuimelen midden de winter in een donkere ijskoude februarinacht. Gewoon nadat die door ‘n Hogere Officier van den ABL betrapt was in bed met diens wederhelft…
Ach, ’t zijn misschien allemaal maar conten, maar ne mens is ook maar ne mens…
**
*
Niet vergeten. Het volwassen geworden kind-vrouwtje uit 2001 is vanaf de geboorte, zij het via bevruchting door K.I., levenslang Hertogin van Brabant. Net als Genoveva van Brabant uit de spannende tijden van de Vaderlansche Geschiedenis.
Aandacht. hier wordt in genendele verwezen naar, de wereldberoemde Hertogin van Zeeland, getrouwd met de Graaf van Terneuzen!
**
*
België snakt meer en meer naar adem
**
*
Kapitein Nicholas Haddock had een goede kijker destijds
Elisabeth die met haar moeder haar eerste officieel bezoek aan Afrika brengt. Elisabeth die bij de opname van de 21 julitoespraak van haar vader aanwezig is. Elisabeth die in haar mousselinen jurk van Nathan met succes de hoge hakkentest aflegt op de gemene kasseien van het Paleizenplein… Elisabeth wordt straks 18 en daar hoort bij dat men haar serieus voorbereidt op haar toekomstige lot: de troon van België bestijgen.
**
*
op zoek naar de kwadratuur van de cirkel
Ons Land is het land van de onbegrensde mogelijkheden.
Alleen krijgt ze daar misschien nooit de kans toe, want koning Philippe ziet zich vandaag voor een alarmerende situatie gesteld: het land snakt meer en meer naar adem.
**
*
Dat komt niet door de hitte, maar is een gevolg van de uitslagen van de totaal regionaal verworden verkiezingen van 26 mei die het land werkelijk onregeerbaar hebben gemaakt. Al twee maand rukken de koninklijke onderhandelaars Reynders en Vande Lanotte zich de haren uit het hoofd, op zoek naar de kwadratuur van de cirkel.
Met een regering in lopende zaken al sinds 21 december, moet België tegen een deficit van rond de 10 miljard euro aankijken, en niemand die aan de einder een nieuwe, volwaardige regering ziet opduiken.
**
*
Het politieke landschap zelf lijkt compleet overhoop gehaald. Walter Pauli van Knack ziet dat voortdurende getouwtrek binnen de sp.a, Open VLD en CD&V, en stelt vierkant de vraag: ‘Is dit niet het voorspel van een drama dat zich de komende jaren zou kunnen voordoen: het uiteenvallen van de drie klassieke partijen?’*
Aan ‘de overzijde’ is het niet beter
Ook in de traditionele francofone partijen zien we breuklijnen, en ook zij weten niet goed meer waaraan zich te houden.
Een MR die haar vel duur wil verkopen
Op het gewestelijke Waalse niveau heeft Elio Di Rupo nu al zijn weddenschap verloren dat hij een ultra-progressistische meerderheid op de been kon brengen. Met Écolo alleen komt hij niet aan een meerderheid, en na het afhaken van de PTB en CDH ziet hij zich gedwongen met de MR aan tafel te gaan zitten. Een MR die haar vel duur wil verkopen, nadat ze uit de Brusselse regering werd gewipt. Als nu nog Écolo zijn knikkers uit het spel haalt, mogen we ons aan een ongekend verzet** van de vakbond FGTB verwachten. Dit alles gaat dan ten koste van het Waalse herstel.
‘Jamais avec la N-VA’, heeft ook Di Rupo verklaard. Maar na de koninklijke boodschap van 21 juli is de toon wat gezakt: ‘De informateurs lijken op gesprekken rond de tafel aan te sturen. Is dat het geval, dan zullen we de discussie aangaan.’
**
*
Maar Di Rupo zal in aanwezigheid van De Wever het onderwerp confederalisme niet uit de weg kunnen gaan. Want voor de Vlaams-nationalisten, de grootste politieke kracht van het land, kan het niet langer dat men financieel solidair blijft met een gewest dat zich onder de doorslaggevende invloed van de PS al sinds 1980 op een pad begeeft dat niet naar heropleving leidt. ‘Het staat Wallonië vrij de politieke keuzes te maken die het wenst, op voorwaarde dat het er de volle financiële verantwoordelijkheid voor neemt!’
Een voorspelling
sociale zekerheid, de winkel van de PS
De discussie zal mislukken, want het confederalisme van De Wever impliceert met name de splitsing van de sociale zekerheid, de winkel van de PS! Die eis wordt evenwel breed onderschreven in Vlaanderen. In 2002 verklaarde Karel De Gucht, toen voorzitter van de VLD: ‘Het is ontoelaatbaar dat Vlaanderen meer betaalt voor de gezondheidszorg en van Wallonië minder terugkrijgt.’
We mogen ook herinneren aan het antwoord van Wouter Beke aan minister Maggie de Block van Volksgezondheid, toen zij voorstelde om die bevoegdheid te herfederaliseren: ‘Het verleden heeft ons laten zien dat een eengemaakte federale politiek niet het antwoord was. Van herfederaliseren kan dus geen sprake zijn. Er zullen nog hervormingen volgen, en er zullen in de gezondheidszorg nieuwe stappen gezet moeten worden.’
Met de zesde staathervorming dacht Di Rupo België te hebben gered. Vandaag zien we dat daar niets van aan is, en dat de toekomst van het land meer dan ooit bedreigd is. Bewust als hij is van de budgettaire problemen die ook Wallonië te wachten staan, heeft de PS-voorzitter trouwens de noodzaak van een herziening van de financieringswet ingeroepen.
Ziende blind
De waarheid die de francofone verantwoordelijken weigeren te zien is nochtans zonneklaar. Ze staat in de preambule van het Handvest voor Vlaanderen, dat in 2012 door het Vlaams Parlement werd goedgekeurd: ‘Vlaanderen is een natie.’
De koninklijke informateurs zouden er goed aan doen deze evidentie in hun eindrapport in herinnering te brengen. En ook konden ze beter de raad nog eens herhalen die José-Alain Fralon — voormalig correspondent in Brussel voor ‘Le Monde’ — zich permitteerde aan Albert II te geven:
‘Als u nu eens afzag van dat achterhoedegevecht dat slecht dreigt uit te pakken (…) en het wat subtieler zou spelen? Als we eens toegaven, wat we vroeg of laat toch zullen doen, dat niets de opmars van Vlaanderen naar zijn onafhankelijkheid in de weg kan staan, en we deze zouden begeleiden in plaats van ze totaal tevergeefs te willen afstoppen.’
***
Dat was 2009. Vandaag hebben N-VA en Vlaams Belang samen amper nog vijf zetels tekort voor de absolute meerderheid in het Vlaamse Parlement. En zoals Pierre Baillon van Le Soir schreef de 23ste maart van 2003: ‘Wat doet een separatist als hij over een democratische meerderheid beschikt? Wel, hij separeert. Sta je daarvan te kijken, simpele duif?’
27 JULI 2019 J
ules Gheude
Gisteren stond op deze bladzijden de hoogst individuele expressie van de hoogst individuele emotie nopens de enorme krater die ooit zou kunnen ontstaan tussen Broeksèl en Srassburg. Duizend bommen en granaten met als eindsaldo de Bom vab de Eeyw. De Geschiedenis herhaalt zich voortdurend, maar deze keer zou Berlijn als OKW ervan worden vrijgesteld…
In bedoeld betoog, voor de goede orde hieronder grotendeels hernomen, was er geen plaats voor de lotgevallen van het Koninkrijk der beide uiteen gevallen ‘deelgebieden’. Waar het hardst werkende en grootste deel smacht om eindelijk na bijna 2 eeuwen te zijn leeggezogen, zijn eigen lot in eigen handen zou kunnen nemen. Terwijl de Zuidelijke helft, aan de overkant der Taal- dop- en armoegrens hunkert om eindelijk terug opgenomen te worden in de moederschoot van La Mère Patrie.
*
“En ja, ik moet het toegeven: dat was, achteraf gezien, iet of wat van het goede (liosterlezen) teveel. Wel vond ik er, zeer tot mijn grote spijt, heel veel feiten over de (uitdagende) suprematie van onze verdomd zeer hoogbegaafde Oosterburen. Ware daar niet die eeuwige ‘Sehnsucht’ naar Das Militär, waar de rest van de wereld dan telkens weer het slachtoffer van werd.
Eerlijk gezegd, en buiten alle kortzichtigheid: hun stam-verwantheid met sommige omringende kleinere buurvolkeren kan alleen maar positief uitdraaien. Op voorwaarde natuurlijk dat ze stoppen met zich te gedragen als een rotbende Julius Césaren boven op een zoveelste zwerm van deze zoals de soort hieronder….
Agha Kahn
*
Mag het aldus vanaf die dagen wat gezelliger worden voor ons Oude Vermoeiode Avondland? Door bijvoorbeeld de kromzwaard-invasie van uit het brandend hete woestijnzand terug te draaien in een soort moderne versie van de vroegere Spaanse Reconquista.
Vanzelfsprekend onder de hoede van de Almachtige, die we dan wel dringend terug uit de kast zouden moeten halen.
Algemeen Besluit.
Gezegde Oosterburen, geleerd door een tweevoudige ervaring, gaan thans heel wat bedachtzamer tewerk om hun megalomane dromen te verwezenlijken. Vervang als OKW ‘Berlijn’ door ‘Brussel’ en het wordt U duidelijk. Wij Vlamingen hebben daar zelfs een spreekwoord voor: zij laten a.k.w. de kooltjes door anderen uit het vuur halen.
Met zijn allen, de Verlichte Grote Verstaden op kop, doen wij daar dapper aan mee. We (zij) worden dar zelfs koninklijk voor betaald. Zij het met eigen geld, en niet in Marken. Deze al al te doorzichtige bedotterij heeft zelfs een naam: de Europese Gemeenschap. Met Broeksèl als vroeg of laat plat te bombarderen … Hoofdstad van Het Vierde Rijk. Waarvan de Hoogste Führer in functie (ad interim maar vooral als circusclown en wiebelende banaan) de persoon van onze bloedeigen Sjarel Premier, die heen en weer danst tussen Broeksèl en Straatsburg.
Een Pan Europees Eenheidsleger kàn en mag, als ten minste de Führer ervan genen Duitse Oostenrijker is! En wat de Britten op datzelfde moment zouden doen, zullen we, als naar gewoonte, wel zien als het zover is.
En de Hertogin van Brabant, hoor ik de attente lezer vragen. Wat met die?
Wel, heu… Dat ze dan doet lijk haar over-over-over Groottante Sissi. Die, ook ’n von Possenhofen was, maar op die leeftijd goed en wel maar vooral zeer deftig getrouwd was. Tot ze er genoeg van had en de wijde wereld in trok. Haar eigen Noodlot tegemoet.
Echt een modern sprookje, waar weinigen het beleven om lang én gelukkig te leven.
Heb de voorbije week de maandag, de dinsdag en de woensdag, de 3 eerste dagen van de week, doorgebracht met van dag tot dag, ja zelfs binan van uur tot uur, het intensief beleven van slechts één enkel luisterboek. Namelijk de Europese Wordingsgeschiedenis van 1789 tot 1914. Dat waren nog eens tijden! Met Volkeren Bonden, Ententes Cordiales, Sissi’s, Metternichen en Einzel- oder Bis Marcken.
**
Otto von Bismarck
*
En ja, ik moet het toegeven: dat was, achteraf gezien, iet of wat teveel van het goede. Wel vond ik er, zeer tot mijn grote spijt, heel veel feiten over de (uitdagende) suprematie van onze verdomd zeer hoogbegaafde Oosterburen. Ware daar niet die eeuwige ‘Sehnsucht’ naar Das Militär, waar de rest van de wereld dan telkens weer het slachtoffer van werd.
Eerlijk gezegd, en buiten alle kortzichtigheid: hun stam-verwantheid met sommige omringende kleinere buurvolkeren kan alleen maar positief uitdraaien. Op voorwaarde natuurlijk dat ze stoppen met zich te gedragen als een rotbende Julius Césaren boven op een zoveelste zwerm van deze zoals de soort hieronder….
**
Agha Kahn
*
Mag het aldus vanaf doe dagen wat gezelliger worden voor ons Oude Vermoeiode Avondland. Door bijvoorbeeld de kromzwaard-invasie van uit het brandend hete woestijnzand terug te draaien in een soort moderne versie van de vroegere Spaanse Reconquista.
Vanzelfsprekend onder de hoede van de Almachtige, die we dan wel dringend terug uit de kast zouden moeten halen.
**
*
Algemeen Besluit.
Gezegde Oosterburen, geleerd door een tweevoudige ervaring, gaan thans heel wat bedachtzamer tewerk om hun megalomane dromen te verwezenlijken. Vervang als OKW ‘Berlijn’ door ‘Brussel’ en het wordt U duidelijk. Wij Vlamingen hebben daar zelfs een spreekwoord voor: zij laten a.k.w. de kooltjes door anderen uit het vuur halen.
Met zijn allen, de Verlichte Grote Verstaden op kop, doen wij daar dapper aan mee. We (zij) worden dar zelfs koninklijk voor betaald. Zij het met eigen geld, en niet in Marken. Deze al al te doorzichtige bedotterij heeft zelfs een naam: de Europese Gemeenschap. Met Broeksèl als vroeg of laat plat te bombarderen … Hoofdstad. Waarvan de Hoogste Führer in functie (ad interim maar vooral als circusclown en wiebelende banaan) de persoon van onze bloedeigen Sjarel Premier is, die heen en weer danst tussen Broeksèl en Straatsburg.
**
*
PS
In heel dat Euro-circus zijn echter wel de Hongaren, samen met de hen omringende buutlanden de rots in de branding. Sjarel Premier, gewoonlijk toch minder ‘onder invloed’ dan Zaan Cloot JU, zijn voorganger, zal dat varkentje wel even wassen. Gewoon uit dankbaarheid voor M&M, de voorzangers van de Unue.
Admiraal-zonder-vloot MIklos Horthy, vader des vaderlands van de 'rompstaat' Hongarije.
**
*
Hongarije of de totale vernedering, 1918-1921
De eindeloze Eerste Wereldoorlog: omwentelingen in Oost-Europa, 1918-1923
*
Na de wapenstilstand van 11 november 1918, was er aan het oostfront in Midden- en Oost-Europa voorlopig van vrede nog geen sprake. De strijd woedde verder. Veel perspectieven waren er niet. De toekomst was onbestemd en angstaanjagend. Bij deze kriskras door elkaar lopende oorlogen kwamen, in de periode 1918-1923, nog eens vier miljoen mensen om het leven. Dat is meer dan het totale aantal gesneuvelden van Groot-Brittannië, Frankrijk en de Verenigde Staten samen tijdens de Eerste Wereldoorlog.
In deze zomerreeks willen we de onmiddellijke naoorlogse situatie beschrijven in achtereenvolgens de Baltische landen, Finland, Polen en – tot slot – Hongarije.
Asterrevolutie
De dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije kwam niet alleen zwaar gehavend uit de Eerste Wereldoorlog maar behoorde ook tot de verliezers van de oorlog. Het was immers vanuit Wenen dat in juli 1914 een ultimatum vertrok naar Belgrado, hoofdstad van het toenmalige koninkrijk Servië. Hierdoor kwam een hele carrousel van geheime afspraken en steunbetuigingen in beweging. Wat uiteindelijk leidde tot de kanonschoten van augustus 1914.
De oorlog liep catastrofaal uit voor Hongarije dat sinds 1867 door een personele unie met het Habsburgse keizerrijk verbonden was. Lezers die liefhebbers zijn van een lichtere vorm van geschiedenis kunnen hiervoor naar de Sissi-films kijken. Tevens goed om een idee te krijgen van de strenge regels aan het Habsburgse hof.
Door het Verdrag van Trianon van 1920 verloor het land twee derde van zijn grondgebied en kwamen drie miljoen Hongaren buiten de grenzen te wonen. Hongarije werd zonder meer het hardst getroffen door de naoorlogse vredesverdragen. Hieronder schetsen we een beeld van de onmiddellijke en bewogen naoorlogse jaren in Hongarije en zijn hoofdstad Boedapest.
Op 31 oktober 1918 vond in Hongarije de zogenaamde Asterrevolutie plaats. Deze werd gepleegd door de links-liberale graaf Mihaly Karolyi en de mee door hem opgerichte sociaaldemocratische Hongaarse Nationale Raad. De coup verliep grotendeels geweldloos. De aanhangers van de nieuwe premier
**
Mihaly Karolyi
waren hoofdzakelijk burgers en gedemobiliseerde soldaten, die op hun hoeden en petten een aster, de populaire herfstbloem, spelden. Zij stichtten de Democratische Republiek Hongarije. De Hongaarse koning, tevens keizer van Oostenrijk, Karl IV (zoon van Sissi…) kon niet anders dan de nieuwe republiek erkennen. Hij werd meteen afgezet en diende het land te verlaten. Een van Karolyis eerste beleidsdaden was op 16 november de personele unie met Oostenrijk op te zeggen. Hij brak volledig met de monarchale banden van weleer. Tegelijk schreef hij parlementaire verkiezingen uit, en kondigde een grondhervorming aan. Hierdoor hoopte hij dat de geallieerden zijn breuk met het verleden zouden erkennen, en aan zijn land mildere vredesvoorwaarden zouden opleggen. Rekening die evenwel niet opging.
**
Béla Kun
De Democratische Republiek Hongarije was maar een kort leven beschoren. Zij zwalpte van de ene naar de volgende crisis. Zo slaagde de regering-Karolyi er maar niet in het voedseltekort in zijn land op te lossen. De economische en sociale problemen waren in het land gigantisch te noemen.
Midden maart 1919 kon de communistische leider Béla Kun (1886-1938) vanuit zijn cel in Boedapest de sociaaldemocraten ervan overtuigen uit de regering te stappen, en samen met de Hongaarse communistische partij een regering te vormen. Wat uiteindelijk niet nodig bleek te zijn. Immers op 21 maart bood Karolyi zelf zijn ontslag aan. Vanuit Parijs hadden de ‘vredestichters’ de Roemenen toestemming gegeven om een flinke strook Hongaars gebied in te palmen. Tegelijkertijd beval Parijs dat de Hongaren hun troepen uit dat gebied dienden terug te trekken. Uit protest hiertegen nam Karolyi ontslag. Trouwens Hongarije zag zich al in de maanden november en december 1918 beroofd van heel wat terrein.
Béla Kun was de zoon van een joodse notaris uit een dorp in Siebenbürgen (Transsylvanië); tegenwoordig behoort dit gebied van oorspronkelijk Duitse (‘Saksische’) kolonisten tot Roemenië. Als journalist en links-radicaal publicist maakte hij al voor de oorlog naam. Vanaf 1914 streed hij in de rangen van het Habsburgse leger tot hij krijgsgevangen werd gemaakt. In Russische gevangenschap evolueerde Kun tot een overtuigd bolsjewist. Na de Oktoberrevolutie kwam hij terug op vrije voeten te staan. In december werd hij door Lenin naar Boedapest gezonden en richtte Het Rode Nieuwsop. In het roerige Boedapest agiteerde hij tegen de Habsburgers en de regering. Gevolg was dat hij al enkele weken na zijn aankomst, aangehouden werd en de binnenzijde van een gevangeniscel te zien kreeg. Het deerde hem niet. Door ‘contacten’ en steekpenningen kon hij zijn cel ombouwen tot een communistische partijcentrale, van waaruit hij de touwtjes strak in handen hield.
De coalitie met de socialisten ontaardde in korte tijd in een bloedige rode dictatuur
Uit angst voor een burgeroorlog gingen de Hongaarse sociaaldemocraten in op het voorstel van Béla Kun. Op diezelfde 21 maart kwam een nieuwe regering met de communisten tot stand. Algauw domineerde Kun als minister van Buitenlandse Zaken de regering. De coalitie met de socialisten ontaardde in korte tijd in een bloedige rode dictatuur. De Hongaarse Radenrepubliek, die 133 dagen zou duren, werd uitgeroepen.
Revolutionaire terreur
In de loop van zijn kortstondige regeerperiode kondigde Béla Kun steeds maar weer nieuwe drastische hervormingen aan, die grotendeels gebakken lucht bleken te zijn want niet door te voeren. Een losse greep: het grootgrondbezit werd afgeschaft en de gronden werden onder de boeren verdeeld, ondernemingen met meer dan 25 werknemers werden staatseigendom, eigendommen van de Kerk werden in beslag genomen, het schoolonderwijs werd grondig aangepakt en natuurwetenschappen en de principes van de socialistische ‘heilstaat’ kwamen op de eerste plaats, het gemeenschappelijk baden tijdens de schooluren diende aangemoedigd te worden samen met seksuele voorlichting, alcohol werd verboden, adellijke titels verdwenen en voedselvoorraden bij boeren werden in beslag genomen en naar de hongerende hoofdstad gebracht. Op 1 mei 1919 werden alle ‘burgerlijke’ monumenten met (dure) rode lakens aan het zicht onttrokken. De eigen rode soldaten bezaten op dat moment een tekort aan laarzen en geweren.
Om in de steden en op het platteland de orde met harde hand te handhaven, werden de zogenaamde ‘Leninjongens’ opgericht. Een troep van zowat vijfhonderd fanatieke rode jongeren. Ze reden in kolonnes rond of maakten gebruik van gepantserde treinen. Als uniform droegen deze terroristen in staatsdienst zwarte lederen jassen en dito broeken. Overal ontwaardden ze contrarevolutionaire opstanden en maakten maar al te graag gebruik van zinloos geweld. Voor martelingen en veemmoorden schrokken ze niet terug. Zo’n zeshonderd moorden staan op hun conto.
**
*
Op buitenlands gebied werd de Radenrepubliek dadelijk met omvangrijke gebiedsvorderingen geconfronteerd. De bezetting van grote delen van het voormalige koninkrijk door Roemeense, Joegoslavische, Franse en Tsjechoslowaakse troepen leidde tot grote verbittering. Deze gebiedsroof riep onder Hongaarse burgers, patriotten, studenten en voormalige soldaten van het keizerlijk en koninklijke leger wraakgevoelens op. Heel wat vrijwilligers, ook officieren, sloten zich aan bij het nieuwe Rode Leger van Béla Kun.
Onder leiding van de volkscommissaris voor Militaire Zaken Tibor Szamuely ging het leger in de tegenaanval, en slaagde erin de invasietroepen te blokkeren. Meer zelfs, in het noorden van Hongarije slaagden Szamuelys troepen erin om heel wat verloren gebied ter heroveren. Grote delen van Slowakije konden bezet/bevrijd worden. Op hun beurt sloegen Tsjechoslowaakse brigades op de vlucht voor het rode wraaklustige geweld. Kun kon met trots aan Lenin melden dat hij een Slowaakse Radenrepubliek opgericht had — ze bestond echter nauwelijks drie weken van 16 juni tot 7 juli 1919.
Deze plotse wending van de oorlog deed in Parijs alle alarmklokken afgaan. De Hongaren vernamen dat ze onmiddellijk alle vijandelijkheden dienden te staken, en zich moesten terugtrekken tot achter de afgesproken demarcatielijn van november 1918. Ten slotte werd een akkoord bereikt. De Hongaren zouden zich terugtrekken uit Slowakije waardoor een einde kwam aan de aldaar heersende Radenrepubliek, en de Roemenen zouden hun verdere opmars staken.
Inmiddels nam na een mislukte socialistische coup de rode terreur in Boedapest toe. Hierdoor nam het verzet tegen het terreurregime van Béla Kun overhand toe; dat was in de eerste plaats te merken op het platteland waar de gelovige boeren niets moesten hebben van de atheïstische communisten. Vooral toen bleek dat de Roemenen — Roemenië was in 1917 totaal verslagen en bezet door de Centrale Mogendheden — geenszins van plan waren om hun opmars richting Boedapest te stoppen.
Tevergeefs deed de bolsjewiek Kun beroep op de aanbeden Lenin om militaire hulp te verlenen. De reactie was negatief. Het overbelaste Rode Leger zat verwikkeld in een burgeroorlog en voerde strijd met Polen. Een nieuw front konden ze er niet nog eens bij nemen. Bovendien voerden ze al oorlog met Roemenië omwille van het bezit van Bessarabië. Deze Moldavische landstrook werd in 1920 definitief bij Roemenië gevoegd. Ten einde raad probeerde Kun in de zomer van 1919 in Oostenrijk een radenrepubliek te installeren om toch minstens één bondgenoot te hebben. Ook bevonden er zich in het Alpenland nog aanzienlijke wapendepots. Tevergeefs! De Oostenrijkse socialisten haalden hun neus op voor de Hongaarse bolsjewisten. Een communistische machtsgreep in Wenen werd bloedig neergeslagen.
Op 3 augustus 1919 capituleerde de zuidelijke Hongaarse legergroep en konden de Roemenen de Hongaarse hoofdstad bezetten. Roemeense soldateska gingen zich hierbij te buiten aan moorden, verkrachtingen en massale plunderingen. Van het eens bruisende Boedapest bleef niets meer over. Voor de Hongaarse bevolking des te vernederend daar zij tijdens de Eerste Wereldoorlog mee Roemenië letterlijk van de kaart hadden geveegd.
Béla Kun vluchtte na de Roemeense bezetting met enkele vertrouwelingen naar Oostenrijk en vandaar naar Moskou. Hij werkte er onder meer voor de Komintern. Op 29 augustus 1938 werd Kun op bevel van Stalin tijdens de zuiveringsprocessen terechtgesteld.
*
Miklos Horthy
**
Op 30 mei 1919 hadden Hongaarse anticommunisten in de door de Fransen bezette stad Szeged een contrarevolutionaire of Wit-Hongaarse regering gevormd. Hun volksleger stond onder commando van voornoemde Horthy, telg uit een familie van aristocraten en kleinere grootgrondbezitters. Hij was de oorlogsheld van de Hongaren en de eerste en enige admiraal van de Oostenrijks-Hongaarse zeemacht. De Dalmatische kust aan de Adriatische Zee maakte tot 1918 deel uit van de Donaumonarchie. Na de capitulatie lag Hongarije op ongeveer vierhonderd kilometer van de zee verwijderd. De ijdele Horthy, monarch in hart en nieren, was een tijdlang vleugeladjudant van keizer Franz Josef geweest, en stond op goede voet met diens opvolger Karl. Toen hij in november 1918 afscheid van de keizer nam bezwoer hij: ‘Ik zal niet rusten voordat Uwe Majesteit weer op uw rechtmatige troon in Wenen en Boedapest zit.’
Horthy’s leger telde in het begin 6568 vrijwilligers waarvan drieduizend officieren uit het voormalige keizerlijk-koninklijke leger. Daarbij kwamen nog eens achthonderd officieren uit de koninklijke Hongaarse gendarmerie. Na het einde van de Radenrepubliek breidde het officierenleger zich vlug uit. Horthy werd minister van Defensie van de kortstondige Republiek Hongarije (1919-1920), die het machtsvacuüm na de val van de 133 dagen durende Radenrepubliek diende op te vullen.
Witte terreur
Onder druk van de Entente, vooral dan Frankrijk, ontruimden in november 1919 de Roemenen de Hongaarse hoofdstad. Op 16/11/1919 reed admiraal-zonder-vloot Horthy, gezeten op een witte schimmel, aan het hoofd van zijn volksleger triomfantelijk Boedapest binnen. Na de parade raasde een ‘witte’ vloedgolf over de hoofdstad. Eenieder die ook maar verdacht werd van linkse sympathieën werd opgepakt en in de gevangenis geworpen. Anderen werden zonder vorm van proces geëxecuteerd. Slachtoffers waren vooral joden, linkse intellectuelen, Leninjongens en wie verdacht werd van collaboratie met de Roemenen. Het aantal dodelijke slachtoffers van de witte terreur wordt op vijfduizend geschat, en 75.000 mannen en vrouwen verdwenen voor korte of langere periodes in de gevangenissen waar ze blootstonden aan folteringen en harde ondervragingen. Nog eens 100.000 mensen, vooral intellectuelen, communisten, socialisten en joden, vluchtten het land uit en zochten vooral in Wenen en Praag een nieuwe toekomst. De witte terreur maakte meer slachtoffers dan de rode, die hij moest vergelden. De communisten hadden ‘slechts’ zeshonderd doden op hun geweten.
Horthy zou later ten stelligste ontkennen dat hij dergelijke ‘bloeddorstige’ orders gegeven had. Wel verdedigde hij de witte terreur als ‘uitingen van patriottisch enthousiasme’.
Een anticommunistische en rechtse regering nam het bewind in handen en stond voor schier onoplosbare moeilijkheden. Werkloosheid, inflatie en prijsstijgingen raasden door het land. Toch groeide Horthys populariteit razendsnel, vooral dan op het platteland waar men toch al niets moest hebben van communisten en joden. Horthy werd aanzien als de nieuwe redder des vaderlands. In korte tijd groeide het volksleger of ‘witte’ leger uit tot 30.000 manschappen. Heel wat oudgedienden uit het Rode Leger traden toe. Allen dienden ze vooraf aan Horthy persoonlijk trouw te zweren, waarna ze amnestie kregen.
Trianon
De verdeling van de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie na het verdrag van Trianon.
Schandvrede
In januari 1920 werden er in een sfeer van intimidatie parlementsverkiezingen gehouden. De twee rechtse partijen behaalden de meerderheid. Op 29 februari 1920 werd het koninkrijk hersteld en kwam er meteen een einde aan de republiek Hongarije. Een koninkrijk evenwel zonder koning. In afwachting van zijn terugkomst werd er een regent aangesteld die in zijn plaats regeerde: admiraal Horthy. Hij was de enige geschikte kandidaat. Voor alle betrokken partijen, met uitzondering van de linkse oppositie in het buitenland, was hij de ideale compromisfiguur. In korte tijd veranderde Hongarije in een militaire dictatuur. Er kwam een einde aan de witte terreur en recht en orde werden hersteld. Zijn grote doel als regent kon hij evenwel niet verwezenlijken: Karl IV terug op de koningstroon plaatsen.
Op 4 juni 1920 ondertekende een Hongaarse delegatie onder protest in het kasteel van Grand Trianon nabij Parijs het door de geallieerden opgelegde vredesverdrag. Hongarije verloor 70 procent van zijn grondgebied en twee derde van zijn bevolking. Aanzienlijke Hongaarse minderheden woonden in de nieuwe buurlanden Roemenië, Joegoslavië en Tsjechoslowakije. Nog steeds staat ‘Trianon’ in Hongarije bekend als de willekeur van de geallieerden. Aan alle openbare gebouwen in Hongarije hingen de vlaggen halfstok en werden er drie dagen van nationale rouw afgekondigd. Dat zou ieder jaar herhaald worden tot in 1940. Het land was gedemoraliseerd door de grote territoriale verliezen —het land kromp van 282.000 tot 93.000 vierkante kilometer— en getraumatiseerd door de Roemenen, de rode en witte terreur. Nog steeds staat ‘Trianon’ in Hongarije bekend als de willekeur van de geallieerden. Het buitenlands beleid van de Horthy-dictatuur stond in het interbellum volledig in het teken van het terugwinnen van de verloren gebieden. Hongarije werd zo in de armen van de As-mogendheden gedreven. In de eerste helft van de Tweede Wereldoorlog kreeg het land hierdoor heel wat verloren grondgebied terug maar in 1945 kreeg het een tweede maal de rekening gepresenteerd. Desalniettemin is het Groot-Hongaarse streven in bepaalde middens in 2019 nog steeds levendig aanwezig, vooral op economisch gebied al krijgen alle etnische Hongaren vandaag van Viktor Orbán het recht op een Hongaars paspoort…
Literatuur:
Borodziej en M. Gorny, Der vergessene Weltkrieg: Band II: Nationen 1917-1923. Darmstadt, 2018
Conze, Die grosse Illusion: Versailles 1919 und die Neuordnung der Welt. München, 2018
Gerwarth, Die Besiegten: das blutige Erbe des Ersten Weltkriegs. München, 2017
van de Wijdeven, De spoken van Visegrad: de onbekende geschiedenis van Polen, Hongarije, Tsjechië en Slowakije. Houten, 2018
PIETER JAN VERSTRAETE
**
In mijn jeugdjaren uit een o zo ver veleden, stonden de bladen op zeker moment vol van een zekere Hongaarse Aartsbisschop Midzenty, die in Budapest, om erger te voorkomen, jarenlang was gevlucht naar de Amerikaanse Ambassade. Dat was toen Vadertje Stalin letterlijk diens kop eiste.
Ja Ja Flavie, toen waren er nog Priesters in overvloed om de vuren brandende te houden. En geloof me: dat werkte inspirerend. Tenminste tot het Tweede Vaticaans Concilie er de bijl in zette. Midzsenty was vooral praktisch voor mij wat betreft het Vak Aardrijkunde…
**
*
Een Pan Europees Eenheidsleger kàn en mag, als ten minste de Führer ervan genen Duitse Oostenrijker is! En wat de Britten op datzelfde moment zouden doen, zullen we, als naar gewoonte, wel zien als het zover is.
Het waren toen zeer dramatische tijden!!! Zo wat overal op de wereld sloeg het Noodlot toe. Daar was het knelehuis van Stalingrad: 23 augustus 1942 – 2 februari 1943). Op 6 Juni 1944 waren de Geallieerden geland op Normandië.
*
1943!!! het was in de vroege Lente, toen onze Pa, nauwelijks 39 jaar jong, stierf. Dag op dag de zaterdag, nadat hij de week daarvoor een banale verkoudheid had opgedaan in gedwongen dienst van de Bezetter die overal in de bezette landen alle boerenpaarden opeiste voor de frontdienst. Het was een zonnige dag, die 20ste Maart, toen we daar, daar, tegen 5 uur in de namiddag, met ons Ma, kapot van verdriet, en wij allemaal, de 5 kinderen, rond dat sterfbed stonden, zaten of hingen. Grote Broer was toen net geen 16, de jongste amper 4.
Fleurus, had de Dokter gezegd. Na 7 dagen ‘moet het keren’. En dat was het dan. Wij hadden de maand, ervoor, bijna dag op dag, mijn 8de verjaardag mogen vieren: met koekeboterhammen voor de hele familie. En dat na drie jaar oorlog!
Hoe ons Ma de rest van de oorlog, zowel als de overige 37 jaar va haar dagen zonder liefhebbende en toegewijde kostwinner heeft kunnen overleven, dat weten vooral Onze Live Heer en de talrijke Ooms en Tantes van toen, lang geleden.
Maar wij, de 3 jongsten, waren wel onze beste speelkameraad kwijt. We kregen er in de plaats, veel levenslang verdriet voor. En dat had niets te zien met in Duitsland en de rest van de wereld zou gebeuren.
Duitsland herdenkt de 75ste verjaardag van de aanslag op Adolf Hitler. De controverse is terug.
**
*
‘Ze zijn een voorbeeld voor mij’, zo roemde bondskanselier Angela Merkel de mannen van de ’20ste Juli’, de officieren en burgers die 75 jaar geleden,
**
Kolonel Claus Schenk
*
Claus Schenk Graf von Stauffenberg erop uit stuurden om een aanslag te plegen op Adolf Hitler. De 36-jarige officier kwam als deelnemer aan de ‘Lagebesprechungen’ (besprekingen van de militaire toestand) in de zwaar bewaakte Wolfsschanze bij
**
Rastenburg
in Oost-Pruisen (vandaag het Poolse Kętrzyn) fysiek het dichtst bij Hitler.
**
*
Hij was dus de aangewezen persoon (oorlogsinvalide) om een aanslag uit te voeren op de ‘Führer’ en ‘Oberbefehlshaber’ van de ‘Wehrmacht’.
**
*
‘Kliek van ambitieuze officieren’
De bedoeling van de samenzweerders bestond erin om onmiddellijk na de dood van de dictator vanuit het Bendlerblock, zetel van het ‘Allgemeines Heeresamt’ in Berlijn, het ‘Ersatzleger’ (reserveleger) in beweging te zetten in wat
**
Operation Walküre
*
heette. Na de arrestatie van de kopstukken van de nazipartij en de SS zou een antinazistische regering uitgeroepen worden. De aanslag verwondde Hitler slechts licht, de eraan gekoppelde staatsgreep was bijgevolg gedoemd om te mislukken. Stauffenberg en andere officieren werden diezelfde avond geëxecuteerd op bevel van generaal Friedrich Fromm, de bevelhebber van het ‘Ersatzheer’, die daarmee zijn eigen betrokkenheid bij het complot wilde verdonkeremanen.
Zo klein was het ‘kliekje’ nu ook weer niet en het omvatte niet alleen officieren.
Hitler had het op de avond van 20 juli 1944 in een radiotoespraak tot het Duitse volk over ‘Eine ganze kleine Clique ehrgeiziger, gewissenloser und zugleich unvernünftiger, verbrecherisch-dummer Offiziere’ [Een zeer kleine kliek ambitieuze, gewetenloze en terzelfdertijd verstandeloze, misdadig domme officieren] . Zo klein was het ‘kliekje’ nu ook weer niet en het omvatte niet alleen officieren. Er waren grote namen uit het burgerlijke leven bij betrokken, zoals Carl Goerdeler, voormalig burgemeester van Leipzig.
Het regime zette 400 speurders aan het werk om het netwerk achter de aanslag en de plannen voor een staatsgreep te ontrafelen. Vele tientallen samenzweerders, officieren zowel als hooggeplaatste burgers, kwamen in het Volksgerichtshof te Berlijn oog in oog te staan met een schuimbekkende Roland Freisler, de ‘bloedrechter’ die de meesten onder hen tot de dood door ophanging veroordeelde.
Van verraders tot helden
Betekent dit dat de mannen van de ’20. Juli’ goede democraten waren?
Dit zijn in een notendop de belangrijkste feiten.
Wat waren de motieven, de beweegredenen van de samenzweerders? Heeft Merkel het bij het rechte eind door hen te bezweren als voorbeelden in een tijd waarin naar haar eigen zeggen ‘verzet tegen extreemrechts’ is geboden? Verplicht de herinnering aan de ’20. Juli’ ‘uns allen Tendenzen entgegenzustellen, die die Demokratie zerstören wollen.’ [ons tegen alle tendensen op te stellen, die de democratie willen vernietigen]? Betekent dit dat de mannen van de ’20. Juli’ goede democraten waren? Zou hun denken gepast hebben in de ‘freiheitlich-demokratische Grundordnung’ van de Bondsrepubliek Duitsland?
*
Over hun motieven, en in het bijzonder die van Stauffenberg als spilfiguur van de mislukte aanslag en staatsgreep, is weer een controverse ontstaan naar aanleiding van de recent verschenen biografie Stauffenberg. Porträt eines Attentäters van de hand van Thomas Karlauf. Ik zeg wel degelijk ‘weer’, want zelfs in de eerste jaren na de oorlog werden Stauffenberg en zijn medestanders nog gezien als verraders. In de ogen van vele gewone Duitsers vocht Duitsland voor zijn overleven in de zomer van 1944, toen de krijgskansen al geruime tijd in zijn nadeel gekeerd waren. Een eventueel gelukte aanslag op Hitler zou in die optiek een verdere verzwakking van het front hebben betekend.
Aan dat beeld hielden vele mensen ook na de capitulatie en de ondergang van het Duitse Rijk vast. Pas toen de Bondsrepubliek Duitsland zich begon te consolideren in de jaren 50 en de mannen van de ’20. Juli’ tot helden uitriep, stelden ze hun beeld over hen bij. Ook vele officieren, zelfs niet-Hitler-gezinde, vonden het niet kunnen, tot lang na de oorlog, dat collega’s hun eed van trouw aan de ‘Führer’ hadden gebroken en hun stempel op het oorlogsbeleid hadden willen drukken in plaats van bij hun militaire leest te blijven.
Geweten
De laatste decennia waren de mannen van de ’20. Juli’ uitgegroeid tot symboolfiguren van een beter Duitsland. Ze hadden de eer van de Duitse natie gered door tot het uiterste te gaan. Dat denkbeeld spreekt ook uit de woorden van Merkel ‘dass sie ihrem Gewissen folgen, und damit haben sie einen Teil der Geschichte Deutschlands geprägt, der ansonsten durch die Dunkelheit des Nationalsozialismus bestimmt war.’ [dat ze hun geweten volgen, en dat ze daardoor een stempel hebben gedrukt op een deel van de geschiedenis van Duitsland dat anders door de duisternis van het nationaalsocialisme was bepaald]. De samenzweerders zou ook dank toekomen ‘denn unser Grundgesetz hätte ohne solche Taten vielleicht nicht so entstehen können’ [want onze grondwet had zonder zulke daden misschien niet zo kunnen ontstaan].
Zelfs de DDR, de Oost-Duitse communistische staat, was heel wat nuchterder in haar oordeel over Stauffenberg
Hadden de mannen van de ’20. Juli’ inderdaad een staat als de Bondsrepubliek met zo een grondwet voor ogen? Natuurlijk niet. Zelfs de DDR, de Oost-Duitse communistische staat, was heel wat nuchterder in haar oordeel over Stauffenberg en aanverwanten: ‘reactionaire geesten’ waren ze, behorend tot de klasse van de ‘Junker’ (adellijke grootgrondbezitters) of de hogere, nationaal-conservatieve burgerij. Pas in de jaren 80 heeft de DDR — met de herontdekking van Pruisen — Stauffenberg en de andere opstandige officieren leren waarderen als een deel van de ‘Widerstand’ die meer omvatte dan het heilig verklaarde communistische verzet.
Krijgspolitiek
**
Ludwig Beck
(1880-20 juli 1944)
*
die al in 1938 plannen maakte om Hitler af te zetten.
Over de motieven van Stauffenberg werd zelden gediscuteerd in de Bondsrepubliek. ‘Der 20. Juli’ was in zijn abstractie het symbool van een eervol Duitsland geworden. Nu heeft Karlauf (auteur) weer de knuppel in het hoenderhok gegooid door de achtergrond van Stauffenberg te belichten. De officier zou bevangen geweest zijn in een elitair denken dat nog versterkt was geworden door zijn behoren tot de Stefan-George-Kreis, de in geheimzinnigheid gehulde kring rond de dichter
**
Stefan George
(1868-1933)
die als een profeet en verkondiger van een groots Reich werd gezien. Stauffenberg had zich ook kunnen vinden in de nationale wederopstanding zoals die door Hitler beloofd en aanvankelijk met succes doorgevoerd werd.
Pas vanaf de zomer van 1942, toen duidelijk werd dat Duitsland de oorlog tegen de Sovjet-Unie niet meer zou kunnen winnen, begon Stauffenberg zich af te keren van Hitlers krijgspolitiek. Dat gold ook voor verschillende generaals en officieren die zich aansloten bij het militaire verzet. Uitzonderingen waren infanteriegeneraal Friedrich Olbricht, de overste van Stauffenberg, en kolonel-generaal Ludwig Beck. Olbricht was vanaf het begin tegen Hitler gekant, maar wordt in de Hollywood-productie Valkyrie (waarin Tom Cruise Stauffenberg speelt) weggezet als een idioot omdat hij op 20 juli teveel zou getalmd hebben. In waarheid wilde hij zeker zijn dat Hitler dood was vooraleer het ‘Ersatzheer’ opnieuw (na een eerdere ‘repetitie’) in te schakelen. Ludwig Beck smeedde al in de zomer van 1938 plannen om Hitler aan de dijk te zetten, ook al was de ‘Führer’ toen immens populair onder de bevolking. De ‘oplossing’ van de crisis rond de Sudetenduitse minderheid van Tsjechoslovakije verhinderde de uitvoering van die gewaagde plannen. Toch bewondert Karlauf de ‘Entschlossenheit’, de vastberadenheid, van Stauffenberg om ervoor te gaan, eens dat hij tot betere inzichten was gekomen.
Signaal
de militaire catastrofe afwenden
De groep rond Stauffenberg wilde met de uitschakeling van de dictator de militaire catastrofe afwenden en een betere onderhandelingspositie voor Duitsland bewerkstelligen. Generaal-majoor Henning von Tresckow, een kopstuk van de samenzwering, wilde ook een signaal geven aan de buitenwereld:
‘Das Attentat muss erfolgen, coûte que coûte (…) Denn es kommt nicht mehr auf den praktischen Zweck an, sondern darauf, dass die deutsche Widerstandsbewegung vor der Welt und vor der Geschichte unter Einsatz des Lebens den entscheidenden Wurf gewagt hat.’ [De aanslag moet gebeuren koste wat het kost … Want het komt niet meer op het praktische nut aan, maar daarop dat de Duitse verzetsbeweging voor de ogen van de wereld en voor de geschiedenis onder inzet van het eigen leven de beslissende worp heeft gewaagd].
Democratie
De samenzweerders gingen er naïef van uit dat het ‘Reich’ zou kunnen voortbestaan
De verontwaardiging over de Jodenvervolging was één motief van de samenzweerders, maar niet het belangrijkste. Het was hen in de eerste plaats te doen om de redding van Duitsland. De samenzweerders gingen er naïef van uit dat het ‘Reich’ zou kunnen voortbestaan, ook al hadden de geallieerden op de Conferentie van Casablanca in januari 1943 de onvoorwaardelijke overgave (unconditional surrender) ervan gepostuleerd. Het Duitsland dat hen voor ogen stond, was een autoritair geleid land met een conservatief maatschappijmodel. Tekenend is een zinsnede uit aantekeningen waarin Stauffenberg het nationaalsocialistische regime als ‘Herrschaft der Minderwertigen’ [heerschappij van de minderwaardigen] verwerpt. Zou het toeval zijn dat deze woorden ontleend zijn aan de titel van het boek van Edgar Julius Jung, een aanhanger van de ‘Konservative Revolution’?
Deze rechts-nationalistische stroming vertoonde wel raakpunten met het nationaalsocialisme, maar verwierp het als ‘plebejisch’. De samenzweerders rond Stauffenberg behoorden weliswaar niet tot de ‘Konservative Revolution’, de gedachtestroming die in 1933 met de machtsovername door Hitler een stille dood was gestorven, maar conservatief en nationalistisch waren ze alleszins. De vraag is of hen dat kan verweten worden. Ze waren kinderen van hun tijd, ze waren opgegroeid in een tijd die gekenmerkt werd door een geloof in de traditionele machtsinstellingen van de monarchie en de Kerk en in het standenverschil; onze opvattingen over democratie en mensenrechten daarentegen zijn in een jarenlang proces gerijpt door de ervaringen van vorige generaties met de oorlog en het totalitarisme.
Identiteit
De kleindochter van Stauffenberg, de historica Sophie von Bechtolsheim, reageert op Karlauf met een eigen boek: Stauffenberg. Mein Grossvater war kein Attentäter. Haar kritiek is van drieërlei aard. Zo doet het begrip ‘Attentäter’ (iemand die een aanslag pleegt) denken aan terroristen. Stauffenberg wilde echter een ‘Tyrannenmord’ (moord op een tiran) plegen om een ‘Unrechtsstaat’ te vervangen door een ‘Rechtsstaat’ (over het democratische gehalte hiervan bestaan twijfels zoals hierboven aangegeven). Ook verzet ze zich tegen de fixering op de persoon van Stauffenberg. Die laat immers geen recht wedervaren aan de talloze mensen die betrokken waren bij de aanslag en de plannen voor de staatsgreep.
Stauffenberg had toch ietwat minder complexen dan zijn kleindochter wat betreft de Duitse identiteit
Inderdaad wordt Stauffenberg opgehemeld als de eenzame held, maar in feite was hij niet eens het brein achter de staatsgreep. Dat waren eerder mensen als een Olbricht die achter de schermen werkten. Von Bechtolsheim verwerpt ook de idee als zou het handelen van Stauffenberg ‘monocausaal’ vanuit zijn jeugdige gedweep met Stefan George te verklaren vallen. Wel vindt ze ‘als Europäerin, die gerne in Deutschland lebt’ [als Europese vrouw die graag in Duitsland leeft] het ‘patriotisme’ van haar grootvader bevreemdend. Stauffenberg had toch ietwat minder complexen dan zijn kleindochter wat betreft de Duitse identiteit. ‘Deutschland’ was dan ook het allerlaatste woord dat over zijn lippen vloeide toen hij voor het vuurpeloton stond. Over wat de laatste woorden van Stauffenberg waren, wordt nog altijd gediscuteerd: luidde de zin ‘Es lebe das geheime Deutschland‘ [Leve het verborgen Duitsland] — een verwijzing naar Stefan George —, of ‘Es lebe das geheiligte Deutschland’ [Leve het geheiligde Duitsland]?
*
Dirk Rochtus
19 juli 2019
PS
Dirk Rochtus werkt momenteel aan een boek over het (veelvormige) verzet tegen Hitler. Dat verschijnt in mei 2020.
*
verzet tegen extreemrechts’
Dat is de mening van Märkelover dee aanslag op Hitler. Rare gedachtenkronkel, als U het mij vraagt. Ze vereert Staiffenberg, omdat die het Nationaal Scialistisch Duitsland wilde vernietigen. Die was dus in feite rechts, zelfs tot in het extreme van de misdaad tegen het wettelijk gezag.
Anders gezegd: das Mädchen spint garen uit om het even welke hoek.
Dat zal zeker, naast de bibbrigheid die we op de TV zien , het begin zijn van dementie?
