Toen ik nog in korte broek rondliep bij Metje uit de Kriekestraat, halfweg tussen Eernegem en Aartrijke, waar voorbij Café De Drie Gapers (2 op het uithangbord en de 3de dat bent U zelf) lichtjes begon te stijgen, hing daar over ‘vroeger’ het volgend verhaal in de lucht. Een man zette daar zowat halfweg de lange weg zijn kruiwagen vermoeid neer, loste de schouderband van de handvaten en wiste zich het zweet van het voorhoofd. Hij was van Eernegem Molendorp op weg om zijn oude Vader op die kruiwagen naar het Oudemannenhuis bij de Nonnekens in Aartrijke. Enig getrek met paard en kar bezat men niet, en dus moest die oude man die moeilijk te been was, gevoerd worden met de middelen die men bezat.. . Langarmige kruiwagens waren in die tijd zowat de ezels van de arme man. Die aten geen brood en konden voor van alles ingezet worden.
Ja, mijn jongen, zei die oude vader, die zich onderweg met beide handen wel stevig had moeten vasthouden: precies op dezelfde plek onder dezelfde boom heb ik jaren geleden ook moeten rusten, toen ik mijn vader ook naar daar moest brengen.
Toen viel bij de zoon zijn Belga (5–Frank-stuk) want het was een uit-de-kloten-gewassen handarbeider. Hij keerde subiet zijn kar en liep zo rap hij gaan kon, met de kruiwagen waarop de oude man met zijn bagage zat, weer naar huis terug.
“Hebde’t verstaan?”, vroeg ons Ma toen aan mij, met het oog op later.
Wat ik toen precies gedaan heb, weet ik niet meer. Maar iedere keer dat ik daar later voorbij kwam, werd ik herinnerd aan die oude man op die kruiwagen en aan het spreekwoord Oost West, Thuis best.
‘Plascontracten' mag woord van het jaar worden
Mieke Van Gramberen pleit voor een minder bureaucratisch beleid in woonzorgcentra waarin bewoners en zorgverleners centraal staan
Mieke Van Gramberen is algemeen directeur Flanders Synergy, een platform voor innovatief organiseren.
Het zou goed zijn mocht 'plascontracten' het schoppen tot woord van het jaar. Het zou - zoals Bieke Verlinden terecht in een opinie schreef - een gelegenheid bieden om een maatschappelijk debat te voeren over “Wat is goede zorg? En hoe organiseren we die zorg?”
Het belangt ieder van ons aan. Het volstaat om je even de vraag te stellen welke zorg je je moeder of vader morgen zou toewensen als ze naar een woon- en zorgcentrum gaan. Zou je een plascontract tekenen waarin is bepaald dat je papa maximum drie keer per dag naar toilet mag en dit om 11u, 13u en 17u? Zou je het fijn vinden om op bezoek te komen bij je mama en vast te stellen dat er geen uitzondering mogelijk is, ze wordt klokslag om 18u in bed gelegd ondanks een herhaalde vraag om langer op te blijven?
De realiteit is dat de meeste zorgverleners dit ook ondergaan. Ze willen graag goede zorg verlenen maar krijgen daartoe de kans niet. Ze voelen zich gevangen in de werkplanning, procedures en afspraken. Het is een bureaucratische manier van organiseren die de zorg ontmenselijkt maar ook zorgmedewerkers - die binnen een steeds krapper personeelskader werken- steeds meer onder druk zet.
De bureaucratische manier van werken in rusthuizen, ontmenselijkt niet alleen de zorg, maar ook de manier waarop zorgmedewerkers zich in hun job gewrongen voelen
Het kan nochtans anders. Door het werk op een meer innovatieve werk te organiseren, van onderuit. In De Morgen stond het voorbeeld van een Zweeds woon- en zorgcentrum maar ook in Vlaanderen zijn er vernieuwers te vinden. Een 20-tal zorgorganisaties effenden – onder begeleiding van het netwerk van Flanders Synergy - het pad. Wat kunnen we daaruit leren?
De organisaties hebben geïnvesteerd in een dialoog met bewoners en zorgmedewerkers over wat 'goede zorg' is. Het resulteerde telkens in een duidelijke visie, bijvoorbeeld ‘we willen een (t)huis met een ziel’. Deze visie vindt ook een vertaalslag in de praktijk. Zo ruimt bijvoorbeeld het ontbijt waarbij iedereen om 8u ’s ochtends gekleed en gewassen aan tafel zit baan voor een ontbijtbuffet tussen 8u en 10u. Ouderen nemen plaats, aangekleed of in peignoir en beslissen zelf wat ze eten. Het vermindert de rush van de ochtendshift en biedt meer levenskwaliteit voor de ouderen.
Ouderen krijgen bovendien een kleine en vaste groep van zorgmedewerkers toevertrouwd waarmee ze een duurzame band opbouwen. De zorgmedewerkers kennen iedereen bij naam, weten wat er reilt en zeilt in de familie en merken in één oogopslag als er iets mis is. Voor de meeste zorgmedewerkers was het wel even wennen. Verpleegkundigen, zorgkundigen, gespecialiseerde zorgberoepen (diëtisten ed.) en ondersteuners (keuken en poets) zitten niet langer in afzonderlijke afdelingen maar wel in één team dat aan één zeel trekt. Ze hebben de vaste uren verlaten. En staan met beide voeten in de zorg.
Met een elegante zwaai zwijgt deze Mevrouw Mieke Van Gramberen van dit Flanders Synergy platvorm voor innovatief organiseren over een ge-ïslamiseerde maatschappij.
De huidige toekomst is al twee sterrenstelsels verder dan die man met zijn kruiwagen onderweg naar de Zusterkens in Aartrijke die zich om de medemens bekommerden om de Liefde Gods. Daar zijn nu door het Ministerie van Sociale Voorziening alle nodige bouwsels gezet voor alle mogelijk opvang. Er is gespecialiseerd en hoog opgeleid personeel ingezet die een zeker automatisme moeten in gang houden. In ‘shiften’ en met op de werkvloer een strakke indeling van de verschillende groepen bewoners. De gebruikte materialen voor de afwerking zijn bestemd voor de eeuwigheid: alles is inox, glas, beton of natuursteen. Ze dragen dichterlijke benamingen zoals ‘Engelendale’ of ‘Avondrust’ en als ’t Christelijke zijn dragen ze de naam van een of andere Heilige. St Jozef of St Rita. Kruisbeelden zijn er bijna niet. Wel is er een gebedsruimte naast een coiffeursalon en vele kleine refters en ‘livings’ waar de TV van de morgen tot de avond op staat. Ieder heeft een eigen kamer, met ruimte voor wat persoonlijke spullen.
In die ‘Gebedsruimte’ zijn geen brandramen met Christelijke motieven. Voorlopig staan er nog enkele rijen stoelen, maar de nodige ruimte voor bidmatjes is enorm.
Voelt U ‘em?
Wat wel een feit is, is de engelachtigheid van ‘het verpleeg’. Dat moet ik ze nageven. Bereidwillig, offervaardig en met engelengeduld.
Maar het ruikt er niet als thuis. Maar dat is voor de meeste bewoners, niet eens van belang. Zij wachten op... Godot.
PS:
Overal zijn lege brede gangen die van het geheel tot een labyrint maken de bezoeker. Liften zijn telkens verstopt in een donker hoekje met telkens dat bordje om AUB de bewoners van daar weg te willen houden. Die hebben een aparte uitgang voor de begrafenisondernemer aan de achterkant van het gebouw, waar een strenge slagboom buiten elke toegang verbiedt.
Maar aan de gezellige ingang met automatische deuren, staan direct een paar rolstoelen ter beschikking van elke bezoeker want de meesten daarvan kunnen die ellenlange gangen niet meer aan….
We leven inderdaad allemaal veel langer, en de organisatie daarvan draait voorlopig nog wat vierkant.
Een pronte vrouw is plots weduwe geworden. Zij wordt op plechtige wijze gecondoleerd en plots zegt een van de vrienden: “Ik hoop dat je troost zal vinden”. En zij antwoordt: “ Er is één troost, hij heeft niet veel geleden… Hij is maar zes maanden met mij getrouwd geweest…”.
-
Hendrik Vuye in de coulissen.
Omdat hij nagels met koppen sloeg in de Vlaamse Vrijheidsstrijd werd hij de deur gewezen. Ach ja, ‘politiek is de kunst der mogelijkheden’. Een beetje enerzijds en een beetje anderzijds, als het maar blijft duren. Dat ziet U toch zelf. Krachtdadigheid is des duivels. En nu dit. Een klaroenstoot in de frisse morgen. De zon op ’t gelaat. De redding is nabij. Dat hoog ontwikkelde Zwarte Schaap van de NV-Arrogantie, Prof. Hendrik Vuye, Hoogleraar notabene aan de Universiteit van Namur, Volksvertegenwoordiger met het hart op de juiste plaats, is dus zijn tijd ver vooruit. Hieronder omschrijft hij de Democratie waarin wij in ‘Het Westen’ leven, met haar échte naam, namelijk PARTICRATIE.
Dat is niet van de ene op de andere dag gekomen: het is in die dikke 200 jaar na 1789 stilletjes beginnen verwateren. Het Gezag van de alles regelende ideale Staat ontbolsterde zich tot cluster-miniaturen die allemaal neigen naar DICTATUUR. De negers in Congo na Mobutu tonen het ons zelf voor.
Maar terug naar Hendrik Vuye. Een Hoogleraar kan dat veel beter uitleggen dan een dag-dagelijkse dromer... Zie hieronder. Niet toevallig de journalist van een gazet die ofwel Het Licht heeft gezien, ofwel inspeelt op de opportuniteiten van de komende Grote Verandering.
Vlaanderen boven!
In Amerika zijn het de laatste twee dagen waar de Stars de Stripes bevechten, zowel als de Stripes de Stars bevechten. Die wimpels daar moeten van heel sterke stof gemaakt zijn!
Gelijktijdig kan er vastgesteld worden, dat de Islam bij ons, in het Oosten, ja zelfs in het Verre Oosten (Indonesië) kopje onder dreigt te gaan. Onze Straffe Hendrik (de Franken Theo) gaat er hard tegenaan. Heel in de verte komt de TVG (Tom Van Grieken) van de Partij der Rechtlijnigen er aan. Sultan Erdogan, erger dan A.H., is in Turkije zelfs al begonnen aan zijn eigen vernietiging. Het Marxisme smeult overal alleen nog zo’n beetje onder de as, want het heilig vuur is gedoofd. De georganiseerde Volksverhuizing waarover Vàclac Klaus het heeft is eindelijk doorzien, de oplossing ligt voor het grijpen.
In Coburgia worden de laatste loodjes gegoten. Ik hoop maar dat het geen dum-dum kogels worden…
Kamerlid Hendrik Vuye: "Een politieke partij liegt voortdurend"
04-11-16, 16.24u - Joël De Ceulaer
Ruim een maand na zijn ontslag uit de partij, is de opluchting bij Hendrik Vuye (ex-N-VA) groot. In een interview met De Morgen haalt het Kamerlid fel uit naar de particratie, die volgens hem de werking van de democratie belemmert.
“Ik heb mijn intellectuele vrijheid terug”, zegt Kamerlid Hendrik Vuye in het interview. “Als ik vandaag een parlementaire vraag stel of een interview geef, hoef ik niet meer bang te zijn dat ik iets verkeerds zeg. Dat was vroeger wel anders.”
Vuye, die samen met collega Veerle Wouters onlangs uit de N-VA werd gezet na kritiek op voorzitter Bart De Wever, maakt een opmerkelijk strenge analyse van de particratie waar hij als N-VA-lid onder gebukt ging. “Als partijlid zit je bij de N-VA, en ook bij andere partijen neem ik aan, in een “carcan”, zegt hij. “De communicatie wordt door de partijtop aangestuurd: die laat als het ware de druppeltjes vallen die iedereen geacht wordt te verspreiden, zelfs als je weet dat het druppeltje pure nonsens is. Je krijgt die communicatie kant en klaar aangereikt. Daarom hoort u verschillende politici op dezelfde vragen precies hetzelfde antwoorden.”
Dat is dramatisch, vindt Vuye. “Veerle en ik gaan proberen aan te tonen dat de particratie beklemmend werkt, een goede werking van de democratie belemmert, en vooral: dat een politieke partij voortdurend liegt”, zegt hij.
“Hoe vaak heb ik niet moeten horen dat mijn juridische opmerkingen niet relevant waren omdat het over politiek ging, bijvoorbeeld na mijn kritiek op de ballonnetjes van Peter De Roover en Nadia Sminate, over de inperking van de vrijheid van meningsuiting en een algemeen boerkini-verbod. Het publiek hoort zulke voorstellen graag. Daar gaat het om: partijen zijn alleen nog maar bezig met perceptie, voor individuele parlementariërs die op inhoud willen werken, wordt het hoe langer hoe moeilijker om zich in zo’n partij staande te houden. Een vicieuze cirkel: hoe sterker de particratie, hoe kleiner de kans dat je als partij nog sterke persoonlijkheden kunt aantrekken die tegen de stroom durven in te gaan.”
Lees het interview vanavond al online in de pluszone, of morgen in uw weekendkrant.
Ondergetekende houdt het, zoals U ziet, op het logo van de De Morgen: gegroeid op het Zwarte Niets, met aarzelende start van het Wit en dan gevolgd door, spijts alles, de bloedrode kleur van een Nieuwe Geboorte.
Mensen, doe toch lijk ik. Toon dat U hen doorziet, al die andere pumpgazetten, buiten De Tijd, maar die is duur.
Pak ze waar dat het het hardst aankomt: in hun portemonnee. Zodat zij, hoe lomp ze ook zijn, hun staatsmanna verliezen door die sterk verminderde oplage. Lomp ja, maar niet zò lomp om zelfmoord te plegen.
Wij in Vlaanderen moeten terug naar de soort Leiders die vroeger de Vlaamse Steden hebben groot gemaakt. Niet door te staken maar door te werken.
Dan ontmoeten steden andere steden in een gezamenlijke Welvaart en om die welvaart te bestendigen moeten er Naties komen, liefst per volk en dus per taalgroep. Dan hebben we eindelijk de basis voor een Verenigd Europa, die broederlijk handel drijft met de rest van de wereld. Zodat er zo ver als er land is, overal welstand kan heersen.
Maar daar deze denkpiste de ondergang zou zijn van de bestaande dictaturen, is dat wel nog niet voor morgen…
Binnen enkele dagen is het 11 November, in de Westhoek (waar ik vandaan kom) Sint Maarten(elders op 6 December is dat Sinterklaas). Vindt mijn politiek gedaas vandaag dààr zijn oorsprong? Zoals vroeger, ’s avonds mijn schoentje zetten met wat lekkers voor het paard van de Sint?
Is dat dus openlijk toegeven, dat ik nu, net als vroeger, veel te lang in de Goede Sint heb geloofd?
Hier volgt nu de slentertocht door de gebeurtenissen van die dagen. ’n Beetje een ontlading, als U wilt. De kleine persoonlijke probleempjes weer tot hun normale proportie laten verkleinen, en de echt Grote Problemen weer tot hun normaal volume laten rijzen. Alles een beetje relativeren, zoals dat heet.
Ik moet toegeven: Vlaanderen is een heerlijk land, maar aan de overkant der Alpen vinden wij zo geen problemen op onze weg. Daar zijn de dagen, ‘net als in het huis mijns vaders, veel trager’… ‘Ik ben geboren uit zonnegloren en een zucht van de ziedende zee’.
Weet U, iedere morgen daar open ik mijn computer met een heel simpel beeld dat het hele scherm vult: tussen zee en land, een zwerm gemartelde rotsen. Het houvast moeten we dus vinden in onze eigen kop.
O Dio mio!!!
Allez, dan zijn we weer weg.
Reeds een volle week weg van huis, van de zon en van de trouwe viervoeters… Ik kan daar alleen maar aan toevoegen dat de hele voorbije week ook geen sinecure is geweest qua bewegingscomfort. Moet U horen: door het goede leven weer wat aan volume gewonnen door al dat zalig niets doen, was mijn broeksband te nauw geworden en van ’t Vrouwtje moest ik zo nodig die paar nieuwe schoenen aandoen. Gevolg: opgespannen als een te dikke worst en pijnlijke voeten. Ga zo maar eens joviaal zitten doen bij vrienden en maten! De goede luim was er meteen van af. En dan die regen! Zeikend en lekkend van links naar rechts. Wij, bedorven door dat veel betere klimaat, die dan moeten meemaken hoe ’t Walenpaïs met dat Vrijhandels Verdrag op die manier ook de Vlamingen te kakken zet. Van pretentie gesproken!
En ja, zo worden onze Slimme Grote Leiders weer eens voor het blok gezet: vooral in eetwaren, een miljardenzaak voor Canadezen die lak hebben aan al die vele regels en regeltjes die de onzen ons opleggen. En ja, Vlaanderen zal voor 95% profiteren van de 300-400 miljard meer uitvoer van landbouwproducten naar overzee, maar met wat al meer zullen we aan invoer mee opgezadeld zitten?
Zullen de regelneven in Europa, inzonderheid bij ons, nu met beschaamde kaken bakzeil halen? En wat als diezelfde vrijhandelszone straks ook zal gelden tegenover de cowboys uit het grote en machtige Amerika? Zullen de pakbonden het weer aansturen op staken? Of zullen ze hun pijlen richten op de pakjesdiensten en de E-Commerce omdat die hun omzet draaien zonder pakbondsinspraak?
En wat hoor ik daar, half in slaap bij het laat-avondjournaal bij de VTM? De Russische oorlogsvloot is in het Kanaal voor de Vlaamse kunt, onderweg naar de Mare Nostrum, aan onze achterdeur! Hoy, beste vriend Poetin, een beetje uitkijken, hé! Ons huis staat open en bloot tussen de Toscaanse heuvels en als Uw piloten even brokkenmakers zijn als die van ons in Aleppo, dan mogen we gedonder verwachten.
Ondertussen zinkt den Donald, als we onze brokken-hoernalisten mogen geloven, steeds verder weg in de peilingen. Hij zou dus blijkbaar zijn eigen kansen verkwanseld hebben. En dus komen er geen zwarte, maar van bloed druipende wolken op ons af. Het oude Vasteland wordt, na de mislukte Germanisering, het experiment van de totale her-uitvinding van de mensheid.
Van de zakenvrienden hier horen we ondertussen een ronk net alsof de uitvoer naar Rusland hen minder interesseert. Ze kijken veel verder vooruit naar andere landen. Waar er, met alle negatieve gevolgen voor de tewerkstelling, uitgekeken wordt om de productie te verkassen.
Dat kleine meisje, in mijn tijd haar overleden vaders sprookjesprinses, is nu een flinke zakenvrouw geworden die meer in het vliegtuig zit dan aan haar keukentafel.
PS
In de Antwerpse uitgeverswereld werd mij spontaan gratis een halve bibliotheek e-lectuur aangeboden. Overschot van een of ander experiment. Mooi meegenomen, daar niet van.
PS II
Om eigen Vrije Burgers in eigen land toegang te geven tot de Tempel van onze Vrijheid, het Vlaams Parlement, dienden we langs ondergrondse krochten via die ene beveiligde toegang, het gelijkvloers te bereiken. Beveiliging heet zoiets, zodat de Vrijheid niet zou uitbreken, of eerder beveiliging tegen het gevaar van buiten-af? Maar neen, zo werd uitgelegd, dat was voor onze persoonlijke veiligheid, want de vijandelijke terreur kon ieder ogenblik toeslaan. Pas de laatste tijd, en dan nog met mondjesmaat werd daar iets tegen ondernomen, uit vrees de globalisatie tegen te gaan en op die manier in een veel te vroeg stadium het woord burgeroorlog te hebben doen aanvinken. Dat is pas iets voor na de installatie in Amerika van de O’Bala Care II. Ondertussen doen we voort met het volk dat we zijn.
PS III
De gemiddelde ouderdom van vrienden en bekenden die we hier zien ligt, zo stellen we vast, is hoog. Nogal wiedes, want we zijn zelf van de jongsten niet meer. In Ieper zagen we reeds de 1ste maandag onze oudste schoonzus (92) terug. Nog steeds als altijd: gewoon ons Maria, onverwoestbaar zo te zien. Maar dat bleek al gauw niet te kloppen. Neen, ze was al lang niet meer de jonge spring-in-‘t-veld te zijn dat ons op het netvlies stond gegrift.
In Zonnebeke zijn we niet geraakt, die dag, om de ontdekking van de eeuw (!) te gaan zien: de 100 jaar oude schuilplaats onder de grond om de 4-jarige frontoorlog te overleven. Die ligt nog altijd via kilometer mollengangen niet alleen 40 meter onder de grond, maar ook precies onder de kerk waar Berten Pil (zie Google) ligt begraven. Deze kerk was na de oorlog op die plek gebouwd, omdat daar, werd gevogel-pikt, het oude dorpsplein moest geweest zijn, letterlijk en figuurlijk de kom van de Gemeente. Heel de wijde omgeving was immers één grote bomput vol soldaten-lijken en verlaten oorlogsmateriaal. Erger dan de beelden die we nu van Syrië zien. Op die plek, sneuvelden 4 jaar lang honderdduizenden jonge mannen van over de hele wereld omdat twee wereldmachten daar tegen elkaar bleven bonken. Samen met de buurgemeente Passendale krijgt U op Google de meest verhelderende details over Tyne Cot (’t hennenkot = kippenhok), the Ypres Salient (de Ieperse uitvalsbasis) en de Broodseinde, het kruispunt met de nog altijd bestaande Herberg met die naam, overbekend in bijna elke Australische familie waar er gesneuvelde familieleden worden herdacht.
Ach ja, nu lokken al die dingen, nog veel meer als toen ik daar in korte broek rondliep, dagelijks vele duizenden ramptoeristen. Iets wat de spijtige illustratie is, dat de ene zijn dood de andere zijn brood is. De streek gutst en museumt zich slapend rijk, erger dan in het Poolse Auschwitz waar slechts enkele miljoenen slachtoffers vielen. En weet U (ja, U weet weet het, maar U vergeet het altijd weer, dat bewijzen de om de 4-5 jaar gehouden verkiezingen telkens weer)
Er komen, met de Clinton Clan eenmaal aan de knoppen, nog veel ergere verschrikkingen op ons af. En dat weeral eens onder de deskundige ervaring van onze Oosterburen. Na Willem I, de Duitse Kaiser van ’14-’18, na Adolf Hitler, de Reichsfürer aller Germanen van ’40-‘45, is daar nu Die Märkalina, de Duitse Bondskanselier, die, in opdracht en met de steun van Amerika, het Oude Avondland ter beschikking stelt van de Islam en de Nieuwe Wereld Orde.
Paul Magnette, de Waalse kemphaan, komt voortaan als de W.C. (Wallon Connu) glansrijk als gladiator uit de arena na zijn strijd tegen de Machtigen der Aarde. Maar als het Vlaamse Volk, hutje bij mutje bijeen gespaard, monumenten bouwt, met teksten die smeken ‘No more War’ – ‘Niemals wieder Kreig’ – ‘Nooit meer Oorlog’, dan worden die gedynamiteerd door het Coburger Establishment. Of ze worden de twistappel tussen de erfgenamen van de Helden van de IJzer en hun imitatoren die omwille van het smeer, likken de Lakense kandeleer.
Donald Trump wordt straks Donald Dump en het Vlaamse volk…. Ja, dat Vlaamse Volk. Zal het deze keer, als van ouds weer, met de blik op oneindig, het lot werpen op dezelfde Criminele misleiders die van de C van Christelijk in hun naam, na het ARCO-schandaal, de C van crimineel hebben gemaakt, gesteund door de Marxisten, zot gedraaide halve, hele, of groen van jalousie meelopers met de Waalse Haan die maar niet wil inzien best niet meer te kraaien om boven, maar te leren werken.
Of zal dat Vlaamse Volk, de oude glorie en het oud welzijn indachtig, zijn vertrouwen schenken aan de Partij der Rechtlijnigen van het Vlaams Belang? Die Partij heeft de nodige door de wol geverfde Leiders die niet willen regeren omwille van het smeer, maar omwille van hun idealen.
Laat het Volk, indachtig wat die ene Waalse Haan op z’n eentje heeft gedaan, hun vertrouwen geven aan de machtige TVG-trein die in sneltreinvaart door de peilingen raast. Laat ons de twijfelaars en de naäpers overtuigen om aan dezelfde koord te trekken. Laat ons werken voor de Godsvrede, zoals de Ijzerhelden ons hebben voorgedaan. Neen, deze keer geen hoge torens boven hun crypten, maar een Regering van Vlaamse houwe trouwe. Veni, vedi, vinci: overwinnen. Net lijk Julius Césaar, verdelen we de buit wel als we in Rome terug zijn. Zijn triomferende legioenen oogsten hun lof in de straten van Rome, onze mensen zullen samen met de juiste internationale vrienden die we deze keer zelf zullen mogen kiezen, in de eogen straten van vreugde dansen. Onze handel zal floreren als nooit tevoren en samen met de welvaart (en de zegen van Hierboven) zal Vlaanderen zijn rechtmatige plaats in de vaart der volkeren kunnen claimen.
Als toch, om de Liefde Gods, de teerlingen gunstig rollen in Amerika. Wat, zoals we ieder uur meemaken, nog zo simpel niet is.
De ‘vaderlands-reis’ van 14 tot 28 oktober 2016 was er een zoals U zult zien, met hoogten en laagten. In het eerste deel van deze ‘memories’ ging onze belangstelling naar vele dingen die er eigenlijk écht niet te doen, als Uw eigen Geliefden daarna gedeeltelijk in nieuwe maar ook in nauwe schoentjes blijken te zitten.
Kortom: het waren heftige uren en dagen met daartussen veel slapeloze nachten.….
Vrijdag 21/10/2016
Net als golven die bij stormweer over de zeewering slaan, waren het de opeenvolgende aanvallen van emotie die er op los beukten. In Brugge tegen de middag mijn oudste zus (87), ineengezakt als een versleten pop teruggevonden, weggezakt in haar rol-zetel, versuft of in slaap, en blijkbaar in stervensnood. Dat zou dagen na-een blijven duren…. Nadien in Antwerpen de academische huldiging van een eigen kind, met aansluitend daarop de afdronk met, net als in vrolijke voorbije tijden, ons herenigd gezin, de ouders met de kinderen. Tot geluidloos de 900 die met angstaanjagende blauwe zwaailichten door de stille straten stilvalt voor de deur om op een draagberrie als een … versleten pop vastgesnoerd, uw onwel geworden zoon aan boord te nemen. Hartstilstand of hartfalen: de eerstvolgende uren zullen cruciaal zijn. God zij dank: hij heeft het gehaald. Maar de zorgen zijn bijlange nog niet voorbij….
*
De begrafenis-stemming ebt stilaan weg, de herinneringen worden opgeborgen. Iedereen neemt afscheid van iedereen. Op straat. In de regen. En dan, reeds lang na middernacht, gaat de tocht naar huis. Het meeste verkeer is stilgevallen. We rijden in angstige stilte, wachtend op het verdict dat maar niet komt. Pas tegen de morgen komt het bevrijdend telefoontje: alle acuut gevaar is bezworen, met tijd en veel boterhammen, met hoogstens een pacemaker er bovenop.
Neen, ik had deze reis in de Heimat heel anders verwacht. Tante Nonneke, dat wisten we, was ‘opgenomen’, we waren verwittigd niet te verschieten. Maar dat het zó erg was, neen, dat konden we ons niet voorstellen. En daar zat, hing, zwom ze dan, wegzakkend in die reuzenstoel waarin ze zat vastgesnoerd als een lege pop... Niet om aan te zien, omvallend van de slaap. Ze wuifde even met losse slappe hand en was zich verder van niets meer bewust.
Nadien waren we als naar gewoonte in ‘De Goedendag’ in Lissewege, waar we altijd met haar gingen tafelen en bijkletsen iedere keer we in het land waren. “Waar ze was”, begroette ons dè Patroon. En nee, Tanteke zouden ze daar niet meer terugzien. Nooit zou ze daar zo profijtig aan haar (op doktersadvies verboden) glaasje rode wijn nippen…. Even voorzichtig als Eva on de Hof van Eden moet geproefd hebben van de Verboden Vrucht.
En waarachtig, net voor we bij haar weggingen, vroeg ze zwakjes of we daar weer gingen eten… Heel stilletjes bleek dat ze in al haar miserie, toch de kwajongen was gebleven die ze altijd geweest was. Ach ja, van toen ze nog klein was, zat ze rapper dan de knechtjongens in de bomen….
Zoonlief moest nog vele onderzoeken ondergaan maar zijn stem aan de telefoon klonk als altijd, klaar om er weer in te vliegen, dacht ik al. Zus daarentegen zat weer volop in haar werk, als altijd op koers, van hot naar her. Precies alsof de zakenwereld zonder haar niet verder kon. De vrijdag nadien zat ze al in Zaventem, te wachten op haar aansluiting naar Montevideo (Uruguay), SMS-te ze van daar uit..
Ach ja, en zij, aan mijn zij, U weet wel, zij die niet mijn zorgen deelt, maar ze wegneemt, had zich ondertussen veel dapperder gehouden dan ikzelf. Overal handje-bij, één brok troost en steun voor anderen. Al de tijd haar eigen gezondheidsproblemen vergetend. Maar nu toch ’n beetje afgepeigerd.
En zo zijn we ondertussen zaterdag geworden. Donderdag, tussenin de routine doktersbezoeken, het wel rustig gehouden. De vrijdag in Kortrijk, in het vertrouwde Parkhotel, op afspraak met een vroegere klant, rug aan rug gezeten met Yves de Terminator aan de lunch met Doetje DeClercq, de twee uitgerangeerde Super Tsjeven. Aan de ober met een knipoog heel stilletjes gevraagd of er soms nog wat arsenicum in huis was… ‘Voor mij of voor die twee daar’, fluisterde hij terug. Heerlijke mensen, zo die West-Vlaanderaars onder elkaar.
En zo gaan we deze middag in het Geelse toch ons lief kleen kleen dochterken (denk aan Vondel) terug zien, om daarna, na de middag bij vrienden op hun hobby-boerderij te belanden. Zodat hierna zonder liegen zullen mogen zeggen, ook ‘in Geel gezeten’ te hebben. De avond besluiten we in Vichte (bij Kortrijk) met een mosselsouper en veel Vlaamse leute. Volgende week begint dan het serieuze werk. En, niet te vergeten, de terugreis naar het zonnige Zuiden.
Ja, die ‘Woensdag’ 19 oktober, de dag vol glorie voor het hele gezin, die we niet gauw gaan vergeten. Want het ergste moet nog komen…..
Vlaams Belang naar rechter om weigering op boekenbeurs
Waarom mogen de boeken van Vlaams Belang niet op de boekenbeurs worden verkocht? Die vraag stelde De Morgen-journalist Joël De Ceulaer zich afgelopen weekend. “Regelrechte censuur”, stelde hij. De juridische dienst van het Vlaams Belang meldt intussen bezig te zijn met de voorbereiding van een klachtendossier. Begin volgend jaar wordt de procedure ingeleid voor de rechtbank van eerste aanleg.
Maandag ging de 80ste editie van de Boekenbeurs van start voor het grote publiek. Voor politiek-journalist De Ceulaer het uitgelezen moment om de organisatie een spiegel voor te houden. De ervaren politiek journalist laakte de jarenlange censuur van het boekenfestival omdat zij de huisuitgeverij van het Vlaams Belang, Uitgevrij Egmont, ostentatief blijft weigeren. Hiermee is het Vlaams Belang de enige partij wiens politici geen werken mogen verkopen op het festival van het geschreven woord. Zo mogen andere politici zoals Kristof Calvo, Peter Mertens en zelfs Abou Jahjah er gretig hun pennenvruchten aan de man brengen.
In tegenstelling tot de Vlaamse boekenbeurs laat de meest prestigieuze boekenbeurs ter wereld, de Frankfurter Buchmesse, wel Vlaams Belang-werken toe. Zo mocht Gerolf Annemans er op 22 oktober nog zijn communautair boek ‘Quid Nunc?’ voorstellen. “Wat in Vlaanderen niet kan, kan in Duitsland dus wel. Daar wordt de lijfspreuk ‘Die gedanken sind frei’ niet alleen uitgesproken, maar ook nageleefd”, reageert Filip De Man van Uitgeverij Egmont.
In de slipstream van de column reageerde Geert Van den Bossche, gedelegeerd bestuurder van de Vlaamse Uitgevers Vereniging (VUV), dat Uitgeverij Egmont geen erkenning – en dus geen standplaats – krijgt “omdat zij niet aanvaard zijn door de algemene vergadering”. Dat Uitgeverij Egmont bij de verschillende erkenningsaanvragen steeds voldeed aan alle statutaire verplichtingen, maar desondanks werd geweigerd, kreeg Van den Bossche niet over de lippen.
We kennen immers de werkelijke reden: Uitgeverij Egmont is de enige uitgeverij die het aandurft om boeken van Vlaams Belang-mandatarissen te publiceren. En dat is uiteraard taboe. “Du choc des idées jaillit la lumière”, maar in de Vlaamse uitgeverswereld blijft men anno 2016 blijkbaar liever in het donker zitten”, aldus De Man, die aankondigt een dossier rond te hebben vanwege discriminatie op basis van politieke overtuiging. De zaak komt wellicht begin volgend jaar al voor.
Net als in 1917, toen de Vlamingen de hulp moesten inroepen van de Duitse bezetters om eindelijk een eigen Universiteit te krijgen, is het nu de Frankfurter Buchmesse die de bevoegde autoriteiten zal dwingen om gerechtigheid te doen geschieden.
Achteraf, na de oorlog ’14-’18, heeft het Coburger landsbestuur zelfs jarenlang de Hemel bestormd om dat ongedaan te krijgen, maar dat lukte niet.
Het wrange van de zaak is, dat de 1ste Rector van die Universiteit de Socialist Dr. Aug. Vermeylen was. Ja, U leest goed: een socialist van de soort die ze niet meer maken.
‘Conscience leerde zijn volk lezen’ – maar de huidige groen-rode volksmisleiders slaan hen de boeken uit de handen. Zij maken het volk arm en willen het dom houden.
Het valt mij dus weer eens niet op, die zetten alles op de kop. Vroeger was dat de taak van de Baron en de Pastoor. Ja toch?!
En hie, Waarde Heer De Man van Egmont Uitgeverij, denkt Gij gelijk te krijgen, zolang gij stam’lend en bed’lend aan de poort blijft staan?
PS:
Heeft U ook bladzijden lange bijlagen gelezen te lande dat het vandaag precies 50 jaar geleden is dat de stad Firenze (Italia), de stad van Dante Alighieri door een geweldige watersnood werd getroffen? Hierbij werden hele paleizen vol Middeleeuwse boeken-fortuinen zogezegd voor altijd vernietigd. Vandaag bulkt de Italiaanse Pers uit van bijdragen over het monnikenwerk dat nog altijd bezig is om al die papier-en perkamenten schatten te restaureren.
Achiel moest op een dag dringend op den bureau van zijnen baas komen. “Achiel” kefte deze, “ge hebt uw haar laten snijden tijdens de werkuren.” - “Dat is juste” bekende Achiel, “is dat verboden misschien?” – “Dat is ten strengste verboden”, kefte den baas verder, “lees maar ne keer het arbeidsregelment, dat staat daar letterlijk in.” – “Jamaar, patron,” pruttelde Achiel tegen, “mijn haar groeit toch ook tijdens de werkuren? En daarbij ik heb alleen dat haar laten snijden dat tijdens de werkuren is gegroeid, de rest heb ik laten staan. Akkoord?!”
’n Varken als koe verkleed:
Illustratie voor ‘Hoe een koe een haas vangt’….
Als U dat van mij denkt, dat ik van alle Amerikanen varkens wil maken, dan moet U zich wel degelijk zwaar vergissen.
Het is alleen waar, dat ik ze niet in mijn hart draag, omdat ze begot onze Voorouderlijke Beschaving (die ze op de koop toe ook ooit van ons hebben doorgeschoven gekregen) naar de bliksem helpen. Top of the bill is de Nobel preis Letterkunde 2016 – nieuwe moderne schrijfweize) - voor de liedsjeskweler Bob Die Lan, die..die..die nog niet eens de dezelfde klanktoon kan aanhouden. Protestsongs, ja, maar zelf iets wezenlijks verwezenlijken buiten veel poen scheppen? Ho maar!
Enfin en contre-enfin: als we blijven de verkeerde slappe vodden kiezen, zal er nooit iets veranderen. Tot een of andere Erdogan, als een nieuwe A.H. het initiatief neemt (steelt) om zichzelf tot God te kronen.
Ja Ja, de Mohammed actuele versie is dan wel nabij…
‘Onderzoek Hillary heropend na stapel ontslagbrieven woedende FBI agenten’
Huma Abedin, Anthony Weiner en Hillary Clinton.
Enkele dagen geleden bespraken we de mogelijke redenen waarom FBI directeur James Comey plotseling terugkwam op zijn overduidelijk politiek gemotiveerde besluit om het onderzoek naar Hillary Clintons emailschandaal te stoppen. Eén van de scenario’s was dat hij in zijn organisatie op massale weerstand stuitte toen hij de mening van het 100 agenten tellende team, dat unaniem vond dat Hillary moest worden vervolgd en dat haar security clearance moest worden ingetrokken, naast zich neer legde. Inmiddels blijkt dat Comey een grote stapel ontslagbrieven van woedende medewerkers op zijn bureau heeft gekregen, en dat sommige van zijn beste vrienden hem zelfs niet meer groeten. De sfeer in de FBI was dermate verziekt, dat Comey het onderzoek naar Hillary alsnog heropende – met mogelijk grote gevolgen.
De Democratische Partij, die eerder Comey bewierookte vanwege het openlijk in de doofpot stoppen van het emailschandaal, verketteren hem nu, en beschuldigen hem dat hij de verkiezingen probeert te beïnvloeden. Klaarblijkelijk is ‘beïnvloeding’ in de ogen van de Democraten alleen toegestaan als het in Hillary Clintons voordeel werkt, zoals zijn eerdere besluit het onderzoek juist stop te zetten. Hillary’s running mate Tim Kaine sprak vorige week nog vol lof over Comey, die hij een ‘geweldige publieke ambtenaar’ noemde met ‘de hoogst mogelijke integriteit’.
De Daily Mail haalt een bron dicht bij Comey aan, die zegt dat de FBI directeur ‘de oplopende druk van muitende FBI agenten niet langer kon weerstaan.’ Onder die muitende agenten zouden zich ook enkele van zijn naaste topmedewerkers bevinden.
Depressief door groeiende stapel ontslagbrieven
‘Sinds Jim in juli aankondigde dat hij geen aanklacht tegen Hillary aanbeval, is de atmosfeer in de FBI verziekt,’ aldus de bron, een goede vriend van Comey die hem al bijna 20 jaar kent, wiens gezin samen met dat van Comey uitstapjes organiseert, en die wekelijks met hem naar de Katholieke mis gaat. “Sommige mensen, inclusief afdelingshoofden, praatten niet meer tegen Jim, en negeerden zelfs zijn groeten in de gang. Ze voelden dat hij hen verraadden had en dat hij het bureau te schande had gemaakt door Hillary er met een standje vanaf te laten komen.’
Comey zou al maanden met het probleem in zijn maag zitten, en hier uitgebreid over gesproken hebben met zijn vrouw. Tegen haar zou hij hebben verteld depressief te zijn geworden door de groeiende stapel ontslagbrieven van gefrustreerde agenten op zijn bureau. Die brieven wezen hem erop dat het moreel in de FBI nog nooit zo laag is geweest.
‘De mensen die hij het meest vertrouwt zijn het kwaadst op hem,’ vervolgde de vriend. ‘Ook zijn vrouw Pat. Zij bleef er op aandringen dat hij moest toegeven dat hij fout zat toen hij weigerde om de voormalige minister van BuZa (Clinton) te vervolgen.’ (1)
Withete Obama loog eveneens
Behalve Hillary en de hele Democratische Partij zouden ook president Obama en minister van Justitie Loretta Lynch witheet op hem zijn, zo vertelde Comey aan zijn vriend. Uit de laatste serie WikiLeaks gehackte emails blijkt dan ook dat zowel Obama als Lynch wel degelijk op de hoogte waren van het feit dat Hillary willens en wetens tegen alle regels in staatsgeheime informatie op haar privéserver had staan, waaronder als ‘top secret’ bestempelde satellietfoto’s van Noord Koreaanse kerninstallaties (5).
Er is zelfs hard bewijs dat Obama hier met Hillary over mailde, wat ook de president zelf tot een leugenaar maakt, aangezien hij altijd heeft beweerd dat hij er tot aan het FBI onderzoek niets over wist. (2)
CIA official: Ieder ander allang achter de tralies
Analisten –waaronder een voormalige CIA official, die schrijft dat iedere andere Amerikaan allang achter de tralies zou zijn beland voor dit soort misdrijven (5)- zijn het erover eens dat Comeys dramatische ommekeer, zó kort voor de verkiezingen, aantoont dat er in de laatste serie WikiLeaks emails zeer belastende informatie tegen Hillary en mogelijk ook Obama moet zijn ontdekt.
Eergisteren schreven we over het parallel lopende onderzoek naar de (650.000! (4)) emails van Anthony Weiner, de (bijna ex) man van Hillary’s topadviseur Huma Abedin. Duizenden emails van Huma –die via automatische synchronisatie op de laptop van haar man terecht kwamen (6)- zouden zowel naar als van Hillary Clintons privéserver zijn gestuurd. Honderden van deze emails bevatten geclassificeerde informatie.
Afleiding van nog veel groter schandaal?
Al in 2012 bespraken we meerdere malen uitgebreid de banden van Abedin en haar familie met islamitische terreurorganisaties zoals de Moslim Broederschap. Het huidige FBI onderzoek concentreert zich echter op Weiners illegale gedrag, zoals het sturen van seksueel getinte foto’s en berichten naar een 15 jarig meisje.
Volgens Infowars is het mogelijk dat de FBI met dit onderzoek de aandacht probeert af te leiden van de WikiLeaks emails, met daarin informatie die mogelijk een nog veel groter schandaal kan veroorzaken, en Hillary Clinton zou kunnen dwingen om haar kandidatuur in te trekken – of vrijwel meteen te moeten aftreden, indien ze inderdaad via verkiezingsfraude de volgende president is geworden. (3)
Het zou wel eens kunnen, dat in de eerstvolgende dagen in de rat-race naar Het Witte Huis, de Waarheid de Leugen definitief voorbijsteekt. Neen, niet in de gemanipuleerde peilingen, maar in realiteit. Het einde dus in Coburgia van de gemanipuleerde berichtgevingen. Met de nodige muiltrekkerij daar bovenop.
Hier op dit Oude Avondland kunnen we alleen maar met een bang hartje toezien. De Mens wikt, maar God beschikt.
De dag dat de bakkers ter ere van St. Hubertus extra gebruiken om kadetjes en mastellen in den oven te steken en ze te laten zegenen!
Oscar en Jules zitten samen te pintelieren. “Ge moet met diene smoor niet inzitten”, zei Oscar tegen Jules, “ik ga voor rijden, ge moet gewoon maar mijn mistlampe volgen.” Alles liep perfect tot na enige kilometers ‘Boem patat, rinkel de rinkel’. Jules had met volle geweld in ’t gat van Oscars BMW gereden. “Awel,” piepte Jules terwijl hij bleek als een lijk uit zijn auto stapte, “wuk is da nu? Waarom hebde gij zo bruusk geremd? Bezie nu mine n’auto ne keer!” – “Wel ‘k reed ik gewoon binnen in mijn garage” zuchtte Oscar.
Ondergetekende, Digitalia, pseudoniem voor iemand die als voorzorgsmaatregel uit Italië alleen maar digitale stukjes, ‘columns’ geheten, de wereld instuurt. Baten die niet, ze schaden ook niet. Net als schoenen alleen maar gedragen worden door hen die ze passen.
Op onderhavig stukje wordt een heel magazijn tot de nok gevuld met barstenvolle rekken met boeken, zo maar op straat gegooid. Want waardeloos consumptieartikel voor onthaarde lezers, alhoewel ze (dat papier en karton) handenvol geld kosten. De opsomming hiervan beperkt zich niet tot kookboeken, stripverhalen, science fiction of misdaad-romans, grosso modo tot alles wat op de Antwerpse Beurs voor Ingebonden Papier aan de man gebracht wordt.
Voor ‘Cultuur’ echter moet U in Frankfurt zijn. Maar kijk wel goed uit Uw doppen, want zo is het al eens voorgevallen, dat Vlamingen die zich in Duitsland aan de bronnen van de eigen Avondlandelijke cultuur gingen laven, achteraf in de kerkers van de Politiek-Correcten van toen op hun doodstraf zaten te wachten.
Het volstaat zich te realiseren, dat een zekere Jos Gheysels van het ter zeile gegane AGALEV toen die op zijspoor werd geleid, daar ooit de Grote Baas is geweest. Dat verlopen individu kon zich, als de rode draak uit het verhaal, alleen maar in leven houden door dagelijks een paar Vlaams Blokkers tussen zijn boterham te leggen. Hij speelde ze, goed geboterd, binnen met huid en haar.
De tijden zijn gevoelig veranderd. Zodanig zelf dat nu De Morgen de trommel roert, zo erg is het. Lees hieronder in ’t kort wat de Jos op
in ’t lang en in ’t breed heeft besproken. En als U dan toch naar daar switcht blader eens goed rond. U beleeft er meer plezier aan dan aan een bezoek aan de Antwerpse Boerenbeurs….
Joël De Ceulaer, journalist bij De Morgen. "De pijnlijke waarheid is dat de Boekenbeurs sinds jaar en dag aan censuur doet. Probeer er maar eens een boek te vinden van Vlaams Belanger Gerolf Annemans, bijvoorbeeld, of het recent verschenen ‘Volksverhuizing’ van de voormalige Tsjechische president Václav Klaus, schreef hij.
Vlaams Belang wijst erop dat uitgeverij Egmont wel werd toegelaten op de Frankfurter Buchmesse, de grootste boekenbeurs ter wereld. (Belga)
Ook het boekenvat kan maar geven wat het inhoudt. Dus vermindert het aantal bezoekers. Dan wordt er ook meteen minder verkocht en is er minder recette aan de kas. Als er minder recette is, zakt de winst als een plumpudding in elkaar. En als de pudding helemaal plat is, ligt de zaak zelf, net als alle andere zaken waar dit soort Socialisten de plak zwaaien, in diggelen en kunnen de werklozenkassen en dus ook de syndicaten beginnen draaien.
En die ‘draaien’ dan zodanig goed, tot het hele land helemaal op zijn rug ligt. Door gebrek aan ping, omdat er teveel pong werd uitgegeven.
Op Allerzielen een klaar maantje, tapt veel wijn al uit het kraantje
Als hij nu zelfs al van de E-USSR gelijk krijgt
De E-URSS beledigt de PS door de hele wereld de waarheid te verkondigen!
Dit is larie en apekool: heel de wereld is mis. Hij en hij alleen, de Homo Sapiens Italiano, spreekt de naakte waarheid. Het is de enige waarheid sedert 1830. Want als Coburgia niet langer een Franstalig stakersland, Slinkx, schots en scheef mag zijn, dan kan het zaakje liefst meteen opgeblazen worden.
Zijn homo-wereldje kennende als dat van Laken, spreekt deze man dan van de zak opblazen, dat is wat ze mogen doen. De des- betreffende Franse vertaling hiervan ontsnapt mij. Maar in zijn ruwe mijnwerkersmentaliteit zal deze hem wel bekend zijn. Sire Fluppe zal er hoogstens wat ongemakkelijker bij lopen.
Dat de EU ook al een (rijk betaalde) eurocommissaris voor Digitale Economie en Samenleving bezit, wisten waarschijnlijk niet veel Europeanen. Ja, het is zelfs hoogst verwonderlijk, dat potten ook ketels kunnen verwijten dat ze zwart zien.
Ik leg uit: zowel de E-URSS als de PS zijn Marxistisch, de ene al ‘lighter’ dan de andere….
Maar soit: al dat over en weer geraas is mooi meegenomen, want het toont zonneklaar waarom beide partijen dringend moeten opgedoekt worden. Daarvoor dienen de eerstvolgende verkiezingen toch voor?!
Di Rupo woest na "ongepaste en kwetsende" uitlatingen eurocommissaris
PS-voorzitter Elio Di Rupo vindt dat eurocommissaris voor Digitale Economie en Samenleving Günther Oettinger tot de orde moet worden geroepen door Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker.
Commissaris Oettinger had Wallonië omschreven als "een microregie die geleid wordt door communisten". Di Rupo schreef daarop een woedende brief naar Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker.
De PS-voorzitter noemt de uitlatingen van Oettinger "ongepast en kwetsend". Ze vormen volgens hem ook een belediging voor onder anderen de Waalse burgers en de democratisch verkozen vertegenwoordigers.
Di Rupo voegt nog toe dat de PS in geen enkel opzicht communistisch is. Denken dat Wallonië door dergelijke mensen wordt bestuurd, "getuigt van een ernstige en zorgwekkende miskenning van een van de stichtende landen van de Europese Unie", aldus Di Rupo.
Oettinger verwees met zijn uitspraken van afgelopen vrijdag naar het Waalse protest tegen het CETA-vrijhandelsakkoord met Canada. De eurocommissaris deed tijdens zijn uiteenzetting voor zakenmensen nog enkele andere bizarre uitspraken. Hij omschreef er Chinezen als "spleetogen".
Nog eerder deed de Duitser een omstreden uitspraak over het homohuwelijk. Het zou hem niet verbazen, zo zei hij, dat bondskanselier Angela Merkel een "verplicht homohuwelijk voor iedereen" zou introduceren.
CdH-voorzitter Benoît Lutgen roept dan weer op tot het ontslag van Oettinger.
De gazet De Morgen, altijd beducht vanwege haar durf, klopt er dus met dit artikel wel eens niet naast.
«
Honi soit qui mal y pense »
Deze Engelse spreuk uit 1344 in Oud Frans wil in feite zeggen "Schande aan hem die er kwaad van denkt".
Vol van binnenpretjes, heb ik dit artikel van DM wel 5 x herlezen. Die EU-Commissaris van Digitale dinges GünterOettinger, nochtans ‘nen smerigen Duits’ zoals de vroegere Witte Brigade zeiden, is na alles een ventje waarvan we nog veel zouden willen horen. Voor de Welvaart (en de veiligheid?) voor de geboren en getogen Europese Burger, dank zij zijn beleid voor Digitale Economie en Samenleving, niet in woorden, maar in daden.
Hieronder hernemen wij onze Reis door Vlaanderen van 14 tot 28 oktober 2016. Er was veel te doen en we ontmoetten er in de eerste plaats onszelf in de miserie van onze meest geliefde familieleden. Maar we konden ons ook herbronnen aan de kern der dingen daar. We hoorden Vàclav Klaus, en dachten de link te kunnen leggen met die andere gedreven Grootheid,
Deze was o.a. Hoogleraar Geschiedenis en Letterkunde, de 1ste Rector van de vernederlandste Gentse Universiteit (1930-1945), maar ook Socialistisch Senator (1921-1945). Hij was dus van vooroorlogse kwaliteit, en aldus de laatste respectabele vertegenwoordiger van de clubje dat achteraf (buiten hier en daar een uitzondering) alleen nog voor het eigen persoontje opkwam. Waardoor de idealen van de brede fundamenteel goede Sociale Beweging blijkbaar door het barbaarse Marxisme werden gejaapt.
Van Dr. Aug. Vermeylen moeten we vooral onthouden:
“Hij verdedigde de visie dat de toekomst van Vlaanderen in Europees verband gezien moet worden en gebouwd moest zijn op culturele en economische krachten. Dit standpunt is kernachtig samengevat in de laatste zinnen uit zijn essay Vlaamsche en Europeesche Beweging (1900): Om iets te zijn moeten we Vlamingen zijn. Wij willen Vlamingen zijn om Europeeërs te worden”
Waarom ik op vandaag, Dodendag, hierbij aan Paul Magnette, de Minister-President van een van de 3 Franstalige Lilliput-Regerinkjes moet denken, is me niet heel duidelijk. Ik had liever gedacht aan BDW, 1ste Vlaming en net als Vermeylen, half-socialist, Historicus van Opleiding, het Genie der NV-A, die van Niet Van Achteren.
Dinsdag 18/10
Het Vlaams Parlement. De Zuilenzaal
De Tempel. Hartje 1000-Broekzele. Leuvenseweg, 86, Het Heiligdom waar onze duur bevochten vrijheid, ons hoogste goed, de Vrijheid van Spreken gestalte geeft. Of toch verondersteld wordt gestalte te geven….
Ja, toch in ieder geval op die avond van 18 oktober 2016, toen we daar waren om Vàclac Klaus, die Tsjechische Willem Tell, te horen. Die was daar op uitnodiging van die andere helden van de vrijheid, de klappers van het Vlaams Belang.
Moet U horen!
Daar, in Vlaanderens ‘Beste Kamer’, het Vlaams Parlement, daar moet hèt ook ooit gebeuren!!!
‘Hèt, dat is de inlossing van de belofte van een zeker Staatshoofd aan de Vlamingen, toen het oorlog werd in 1914. Als ze goed hun leven voor hem gaven, dan garandeerde hij hen de Gelijkheid in rechten en in de feiten, uiteraard na de Overwinning. Maar nu, meer dan 100 jaar na de overwinning worden de Vlamingen door het andere en minoritaire gedeelte der Coburgers als 2de Rangs Burgers behandeld. Net als in het dierenrijk, willen Hanen inderdaad altijd boven kraaien. Zelfs al hebben die ondertussen geen nagel meer om ergens, U weet wel, aan te krabben.
Dààr moet eens het Heilig Vuur, de vlam der Vrijheid naar buiten slaan om de man en de vrouw in de straat te begeesteren.. En dat moet liefst op de manier zoals voorgetoond door Vàclav Klaus (°1941) in Tsjechië. De Vlaming van vandaag wil Niet Van Achteren staan, maar zoals Aug. Vermeylen (1872-1945) het al zei, vooraan in de Vaart der Volkeren.
We waren daar, in de Leuvenseweg 86 van Broekzele, de ons ontstolen hoofdstad Bruxelabla-bla-bla van de EU.SSR – waarmee, zo wordt ons voorgehouden, we allemaal verheugd en blij zouden moeten zijn. Blij, als Halloween-gekken, in de meest onwaarschijnlijke zin van het woord.
Vooraan in de Zuilenzaal gebeurde het. De vleesgeworden werkelijkheid van de V.V.V., de Voorste Vlaamse Voortrekkers waren daar aanwezig. Met ons allen, de genodigden, als vrienden ondereen. Met de Robin Hood van onze tijd: de vroegere Tsjechische President met op zijn palmares de splitsing van dat andere artificiële monster, de Staat Tsjecho-Slowakije, eveneens tegen wil en dank in elkaar gebotst door de Grote Mogendheden. Waar bovenop, als bezwarende omstandigheid, jaren lang de verstikkende adem van het Marxisme heeft geblazen.
Heel even kwam bij Gerolf Annemans in diens voorwoordje datzelfde Kremlin ter sprake, in de person van Vladimir Poetin als waarachtige trouwe vriend van Vàclav Klaus. Heel even was het alsof er een lichte huiver van herkenning door de statige Zuilen van deze Zaal trilde.
Enfin, we waren daar allemaal als goede vrienden samen om gretig te luisteren naar de held van de avond. Zelfs had de opvolg-president van de Zwarte Ongelukskater uit Amerika hier kunnen bij zijn om heel veel bij te leren. Want Vàclav Klaus spreekt de wereldtaal van het ogenblik. Ja Ja, het was wel degelijk de taal van Shakespeare, en dus nog altijd geen Esperanto, de taal van de toekomst. Maar dat komt nog. Zodat zelfs de Vlad gewoon zal kunnen meeluisteren, of zelf als co-wereldleider met die van de Overkant van het water, het woord te nemen. Als, ja toch, eens de dag komt dat de Babylonische spraakverwarring tot het verleden zal behoren.
Even huiverde ik. Was dit hier de kiem van het Driemanschap dat straks de hele wereld leidt: de Onbekende Nieuwe Europeaan, de Nieuwe Russische Tsaar, en laatst maar niet in ’t minst, de nieuwe Sterke Man uit het Land van Christoffel Columbus.
En ja, het boek ‘Volksverhuizing’ waarvoor we bijna speciaal uit Italië naar hier waren gekomen, bleek maar een … heel klein boekje te zijn. Qua volume helemaal niet de allures van een Nieuwe Bijbel. Wat de inhoudelijke boodschap wèl was.
Later, als het de leesmachine gepasseerd zal zijn, meer daarover. Vandaag volstaat het te zeggen, dat de inhoud van aard is om onze Verlichte Grote Geesten weg te blazen naar de achterkant der maan.
Als ik hier de woorden van Dr. Aug Vermeylen in de mond neem, dan ben ik het aan mezelf verplicht ook Dr. Aug. Borms(1878-1946) te vermelden. Die stierf niet in zijn bed, zoals het een goede Socialist betaamt, maar, reeds bijna dood door ontbering, vastgebonden op een stoel, door het vuurpeloton in de Rijkswachtkazerne van Etterbeek vermoord werd.
Een land dat, net als A.H. en Erdogan, stelselmatig zijn eigen inwoners vermoordt!
‘Daar waar men geen kleinheid kan ontwaren‘…. Dat waren de woorden van Prieser-Dichter Cyriel Verschaeve (Alveringhem) toen hij het had over een waterval ergens in duitsland:
De Rijn te Schaffhausen’.
Verschaeve moest wel naar het buitenland vluchten om daar te gaan serven, om niet bij de Repressie officieel vermoord te worden in eigen land.
Willem Tell, William Walace (Schottland), Robin Hood, Aug. Vermeylen, Aug. Borms, Vàclac Klaus, de Partij der Rechtlijningen, de stembus der komende Verkiezingen van de Laatste Kans: het is één rechte lijn naar de Welvaart voor het Volk, voor Vrijheid, en voor Recht.
PS:
Het Europees ideaal beeld bedoeld door Dr. August Vermeylen is ondertussen, net zoals het Socialistisch Democratisch Ideaal, ook gekidnapt door het Barbaarse Marxisme, deze keer met behulp van de Kromzwaard-mensen. Dit alles onder de deskundige improvisatie van de USA…
De zaken lopen zowat overal ten einde. Nog 8 keer slapen en in Amerika begint de wereld te vergaan. Ofwel verdwijnt het Clinton Gespuis met wortel en tak eindelijk achter tralies, ofwel herneemt den Donald zijn ‘core business’, namelijk geld alleen voor zichzelf verdienen. Om het even, de uiteindelijke luim der cowboys daar, zullen we in ons oude Avondland dus kunnen er van meespreken: een aardbeving in de geesten van de meest ontwikkelde medemensen.
Allemaal moeilijk om op staande voet geen hartinfarct te doen.
Niet voor niks onderwijst de Christelijke Geloofsleer het verband tussen geest en stof. Als het rammelt in de hoofden, rammelt het ook elders. En het begint zelfs in wat al sedert de tijd van Julius Cesar, d.i. 40 jaar vóór X, in wat het Centrum van de wereld heet te zijn: Rome.
Hieronder geef ik de feiten. Ongecensureerd zoal ze deze morgen vroeg verschenen in de Italiaanse Pers.
Una scossa nel mar Mediterraneo: «È rischio tsunami in Campania»
Il sisma che ha colpito mercoledì sera le Marche non è stato l’unico che non ha mietuto vittime. Un altro terremoto, silenzioso ma di magnitudo 5.7, si è verificato in mare venerdì notte alle 22.02, 83 chilometri a Nordest di Ustica, a una profondità di 474 chilometri. Beninteso: l’onda sismica non si è abbattuta sulla costa e non ha prodotto danni a cose e persone. E sono rare ma non facilmente prevedibili le circostanze in cui uno tsunami possa verificarsi. Ma data l’intensità del fenomeno, che a Messina è stato avvertito dai residenti, è lecito porsi qualche domanda nel tentativo di comprendere se abbiamo corso, o corriamo ad oggi qualche rischio.
Che cosa sarebbe potuto accadere, sebbene in via ipotetica venerdì notte, lo spiega Luigi Cavaleri, dell’Ismar Cnr, massimo esperto italiano di onde anomale e sismi sottomarini. «Un rapido calcolo – spiega lo studioso - mostra che, qualora si fosse generata un’onda di tsunami, questa avrebbe raggiunto le coste più distanti del Tirreno, Campania compresa, in meno di un’ora. L’isola di Ustica e la costa nord della Sicilia – calcola lo scienziato del Cnr – sarebbero state investite rispettivamente in 2-3 e meno di dieci minuti».
Google vertaling
Een aardbeving in de Middellandse Zee: 'Het risico van een tsunami in Campanië »
De aardbeving die raakte woensdagavond Marche was niet de enige die niemand heeft vermoord. Een andere aardbeving rustig maar magnitude 5,7, treedt op zee vrijdagavond op 22,02 83 km naar het noordoosten naar Ustica, op een diepte van 474 km. Natuurlijk: de seismische golf is niet getroffen voor de kust en geen schade aan eigendommen en mensen. Het is zeldzaam, maar niet eenvoudig om de omstandigheden waarin een tsunami optreden voorspellen. Maar gezien de intensiteit van het fenomeen, dat in Messina werd gevoeld door de bewoners, is het legitiem om een paar vragen in een poging om te begrijpen of we liepen of lopen een aantal risico's voor vandaag vragen.
Wat er kan gebeuren, maar hypothetisch vrijdagavond, vertelt Luigi Cavaleri, Ismar Cnr, maximum Italiaanse expert in abnormale en onderzeese aardbeving golven. "Een snelle berekening - zegt de wetenschapper - toont aan dat, als het een tsunami golf had opgewekt, zou dit de meest verre kusten van de Tyrheense Zee, met inbegrip van Campania, in minder dan een uur. Het eiland Ustica en de noordelijke kust van Sicilië - berekent CNR wetenschapper - zou zijn respectievelijk geïnvesteerd in 2-3 en minder dan tien minuten. "
Als de hemel invalt, zitten we er allemaal onder. De Russische oorlogsvloot ‘oefent’ daar in de directe omgeving. Ietwat verder is er de kust van Libië en Syrië: veel is er niet nodig om de vlam in de atoom-pan te doen slaan….
In Rome blijken metro’s gesloten te zijn, omdat het water uit de muren perst, in Centraal Italië liggen de plaatsjes Amatrice - Visso – Norcia in puin. De aarde leeft. Ook bij ons. De zee beeft en slaat de golven tegen de rotsen aan de grote teen van de Laars… Dwaalt Koning Oedipus daar ergens rond, vruchteloos en woest geworden, op zoek naar zijn vader? Wie zal het zeggen. Overal aan land schudt en beeft de aarde als op het Laatste Oordeel. Te middag maakte de Rai reeds gewag van een 140-tal geregistreerde bevingen.
Het zijn zowat dezelfde bedreigingen die voorspeld staan voor Het Einde der Tijden. De stormloop naar de houtzagerijen om planken voor elk zijn eigen familiale Ark van Noach kan beginnen. Samen met het hamsteren van voedsel voorraden om te overleven.
Vergeet vooral niet een koppel jonge duiven aan boord te nemen. Die zullen nodig zijn om te verkennen waar en hoe het water gezakt zal zijn. En denk er aan, de GPS zal stom blijven. Zodanig, dat zelfs alle beeldschermen en radiogolven verzonken zullen liggen onder tientallen meter los gewoeld afval.
En als U dan ergens aan een of andere hoek van de wereld de bazuinen hoort weerklinken en de lucht vol gefladder hangt van serafijnen en cherubijnen, weet dan dat aan de Overkant der Oceaan, the Clinton Wife de strijd gewonnen heeft.
Ja, ik weet het: het klinkt een beetje geforceerd, die titel van mij hierboven. Ik wilde gewoon de forçatie nadoen van de hieronder door ’t SCHELDT besproken VlaamseGaai Praaid in de Antwerpse binnenstad van deze zomer.
Het rapport is vernietigend voor wie het hem aangaat, nl de organisatoren die alleen zichzelf (en hun afwijking) bewieroken, en zou ons verder geen barst hebben kunnen schelen. Ware daar niet geweest de zoveelste interpretatie van de partij-lettergroep NV-A, die zoals U weet de geliefkoosde Kop van Jut is op deze blog. Zie verder.
Ik moet toegeven: ‘t geschrijf in ‘tSCHELDT is uiteindelijk veel beter dan onderhavig geschrijf en daarom ook verkoopt het veel beter. O Sorry, mensen: bedoeld wordt dat het heel wat beter in de markt ligt. Ja Ja, het is maar al te waar: een groot talent wordt maar na vele jaren na zijn dood beroemd. Tenzij men natuurlijk Amerikaan is, en bijvoorbeeld Bob Dylan heet. Zelf al is hij niet zo zwart als de Amerikaanse Zwarte Ongeluks Kater die amper al na 2 dagen presidentschap in de Nobelprijzen viel, den Bob kreeg de Nobelprijs der Letteren 2016, alhoewel hij van Letteren geen jota van af weet. Bob Dylan (niet te verwarren met Bob Dillen, zoon v/d Stichter van het Vlaams Blok) kan alleen en dan nog wel met die vervelende neusstem van hen zijnde die Engelstalige Amerikaanse prietpraat neuzelen die elk normaal mens de stuipen – of erger - op het lijf jaagt. Net alsof de Nobelprijs voor fysica van nu af aan zou moeten toegekend worden aan de eerste de beste aangeklede bos-aap. Als die maar uit Amerika komt.
ACTUEEL
Antwerp Pride? Nee: Antwerp Prot
sam holebi
Het evenement ligt al een tijdje achter de rug, we kunnen dus terug rustig buitenkomen. De Antwerp Pride. Wie dacht dat deze term, Antwerpse trots zou slaan op Peter Paul Rubens, Lieven Gevaert, Antwerpse handjes, Plantijn, de Kathedraal, brouwerij De Koninck, de Haven of de industrie heeft het mis.
Het slaat kennelijk op een intiem feestje van onze andersgeaarde medemens, de Holebi's. Als teken van arrogantie kan het tellen, uzelf met uw aparte seksuele attitude als Antwerp Pride voor te stellen. Maar goed, die van den Antwerp leuteren ook altijd over the Great Old. Dus kunnen we ook tegen dit geintje...
chard homo...
*
Naast de deelnemers waren er kennelijk ook toeschouwers. Met 90 000 zouden die geweest zijn! Erg veel lijkt ons dat. Als je weet dat een volgepakte Grote Markt 5 000 mensen kan bevatten... De parade vertrok op Antwerpen-Zuid, om te eindigen aan het Steen. Een korte wandeling van zo'n kilometer of vier. Dus, 90 000 voyeurs op 4 000 meter, dat wil zeggen ruim 20 ‘man’ per strekkende meter, of tien aan elke kant van het parcours. Wie de foto's bekijkt (even googelen) ziet dat op de meeste plekken niemand staat, op andere een enkeling, en soms op kruispunten groepjes die staan wachten om over te kunnen steken. Nergens staat het publiek rijen dik. Laat staan tien man achter elkaar.
Waar het ronduit belachelijke cijfer 90.000 vandaan komt? Volgens de organisatoren komt het van de politie. Zelf geven ze geen cijfers, de politie als bron is al overtuigend genoeg. Zeker als de politie uitdrukkelijk (in uniform! ... gezag bouw je natuurlijk zo op) meedoet met het stoeterige gebeuren, en hun hoofdcommissaris een enthousiast lid is. Waren ze in een roes toen ze aan 90 000 kwamen? Misschien is het raadsel op een andere manier te verklaren. De Meir alleen al trekt een 50 000 bezoekers per dag. Daarnaast heb je nog enkele tienduizenden kuierende medemensen elders in de Koekestad.
Wordt iedereen die in Antwerpen rondloopt op die zonnige zaterdag in augustus soms als toeschouwer gedefinieerd? Ook dus de doorsnee winkelaar, bewoner of toevallige toerist?
Wie in de buurt was (ja, den Blatt heeft het gedaan, viel best mee, plank in de broek en veel knoflook gegeten) weet dat er in de stad niet meer volk rondliep dan op een andere dag. Ter hoogte van het Steen stonden zowaar enkele honderden mensen die er anders niet staan. Daar stopte dan ook de stoet en kleefden de deelnemers op elkaar.
Wie beweert dat zo'n manifestatie volk naar de stad trekt verkoopt dus dikke zever, wie die 90 000 gelooft is gewoonweg naïef. Het gedoe is totaal niet te vergelijken met bijvoorbeeld de 10 miles, waar er over 100 000 toeschouwers gesproken wordt, en waar er dus over 16 km inderdaad pakken volk langs de weg staat. Buiten de deelnemers, waarvan sommigen in verregaande vorm van euforie verkeerden (waarom eigenlijk?) was er overigens geen animo te bespeuren.
De optocht was zoals altijd ronduit gênant . We hebben het al wel genoeg gezien, opdringerige mannen die als vrouw verkleed gaan, lelijke vrouwen die als nog lelijkere vent rondlopen, obese mannen met een string aan, anderen met pluimen in hun gat of met hun vette pens in een leren garnituur gewrongen, vrouwen in een mannenkostuum en mannen in een jurkje.....
Een doorsnee holebi wil er overigens niets mee te maken hebben, met dit kinderachtige excessieve exhibitionisme dat eigenlijk alleen maar negatieve reclame inhoudt voor de homo's en doorsnee mensen de indruk geeft dat er iets schort in deze mensen hun bovenkamer.
Relletjes waren er gelukkig niet. Wel werden er drie deelnemers (eerst wilde men laten geloven dat het toeschouwers waren, fout dus) opgepakt wegens obscene gebaren. Wat die gebaren waren willen we niet eens weten. De politie blijft vaag. Er wordt overigens beweerd dat het geen obscene gebaren maar obscene daden waren. Vonden deze plaats in de CD&V of in de Open-Vld delegatie? Volgens insiders kwamen ze van de N-VA ploeg. Dat geloven wij niet!
N-VA. staat toch voor Niet Van Achteren?
Of hebben we het weer verkeerd begrepen?
De Vlaamse Namaak Partij NV-A, op deze blog al jààren steevast de Nieuwe Vlaamse Arrogantie genoemd omdat ze het Vlaams Belang in een fluwelen uitvoering tracht te zijn, dus VB-Soft wil zijn, zou er dus aan dat ‘Niet Van Achteren’, goed aan doen, Antwerpen niet alleen van het Holibi imago te distantiëren, maar ook van alle politieke Horror Clowns in persoon.
Het zal toch zo niet zijn, dat naast aan het Hoofd van de Politie, er ook aan het Hoofd van ’t Stad, in casu BDW, een raar reukje aan vast zit?
Bij nog cynischer verslaggevers dan ‘tSCHELDT zou dat luiden: de vraag stellen is ze beantwoorden. Maar daar doe ik niet aan mee. Daarvoor moet U op de HUMO wezen, of op Piet Sanders. Die schrijven dan ook helemaal iets anders.
Op Piet Sanders… ipv op iets anders. Goede vondst, niet? En helemaal in de stijl! Van de dag.
Hulde aan Paul Magnette, de Waalse bokskampioen in het bekampen van zijn eigen schaduw.
Ter attentie van de lezers van dit blogske in heel Vlaanderen en omliggende zonnestelsels: lees toch AUB regelmatig ’t Pallieterke. Naast een grol en een kwinkslag, leest U er elke dinsdag de Waarheid, geheeld de Waarheid en niets dan de Waarheid.
En U kan daar gerust in eer en geweten nog aan toevoegen: zo helpe U God.
De Waalse Reuzensprong….
De economische waarheid achter CETA
Rond het al of niet goedkeuren van het handelsakkoord tussen de Europese Unie en Canada wordt zoals bekend vooral een politiek spel gespeeld door Wallonië. Maar ook de economisch concrete inhoud van het akkoord zorgt voor veel verwarring.
Één zaak moeten we Waals minister-president Paul Magnette (PS) nageven: in zijn verzet tegen het CETA-handelsakkoord tussen de Europese Unie en Canada, heeft hij het debat rond vrijhandel en het ‘would-be-akkoord’ in het bijzonder een stevige steun in de rug gegeven. En dat is een goede zaak. Wie de economische actualiteit de voorbije maanden gevolgd heeft, wist dat er gepraat werd over een nieuw EU-VS-trans-Atlantisch handelsverdrag met de TTIP. Maar wie had gehoord van CETA of het ‘Comprehensive Economic & Trade Agreement’?De tekst is blijkbaar al twee jaar klaar, maar een publiek debat daarover was zo goed als onbestaande.
Politieke en economische desinformatie
Dat laat natuurlijk ook toe dat er allerlei desinformatie over wordt verspreid. Politieke desinformatie wanneer Magnette beweert dat hij pas twee weken geleden de finale teksten van het ontwerp van handelsakkoord onder ogen kreeg en dus eigenlijk geen tijd had om alles grondig te bestuderen. De totale tekst van het akkoord is inderdaad een turf van 1.600 bladzijden, maar is al twee jaar beschikbaar. Overigens is het niet zo dat Wallonië als enige vragen heeft bij het CETA-verdrag. Ook Duitsland heeft bedenkingen, maar keurde het akkoord goed met als voorwaarde dat er nog kan gepraat worden over een aantal modaliteiten.
Naast het politieke mistgordijn dat wordt opgetrokken is er ook een economisch mistgordijn. De argumenten zijn klassiek en bekend: CETA zou zorgen voor sociale dumping, ongezonde producten uit Canada zouden Europa overspoelen en de multinationals zouden zich niet meer aan nationale wetgeving moeten onderwerpen. Bovendien zouden VS-bedrijven die geen enkele regel respecteren dankzij CETA via Canada de Europese markten kunnen aanvallen. Welnu, de economische waarheid achter CETA is totaal anders.
Kritieken weerlegd
Eén van de belangrijkste kritieken is dat buitenlandse bedrijven die in conflict zijn met een overheid dankzij CETA de zaak via een internationaal handelstribunaal kunnen laten beslechten. Tegenstanders van CETA zeggen dat nationale rechtbanken daarmee buitenspel worden gezet en dat multinationals gemakkelijk uitspraken kunnen bekomen die in hun voordeel zijn. De vrees is bijvoorbeeld dat multinationals via zo’n rechtbank zouden kunnen verhinderen dat nationale staten wetten opleggen die de winst aantasten, bijvoorbeeld door de invoering van een hogere vennootschapsbelasting. Dat klopt niet.
Enkel wanneer buitenlandse bedrijven zouden benadeeld worden tegenover binnenlandse, kunnen ze een schadevergoeding eisen. Het is ook zo dat de bevoegdheid van die arbitrage via internationale tribunalen zeer beperkt is. Ze speelt quasi enkel een rol bij discriminatie van Canadese bedrijven. Andere geschillen komen voor de handelsrechtbank.
Het verhaal dat Amerikaanse multinationals via Canada (waar ze een postbusvennootschap oprichten) naar de EU kunnen trekken en daar markten verstoren, klopt evenmin. Zo’n postbus-vennootschappen worden door de handelstribunalen verboden.
Ander argument: de import van hormonenvlees of genetisch gemanipuleerde organismen naar de EU zou niet meer mogelijk zijn. Ook onjuist. Dit blijft verboden. Alle producten moeten de Europese regels voor voedselveiligheid en volksgezondheid respecteren. Tegenstanders vrezen voor een privatisering van onderwijs, gezondheidszorg en watervoorziening. Ook fout. De EU-staten kunnen dit tegenhouden. Sommige zelfverklaarde experts van CETA zeggen dat er geen minimum-dienstverlening in ziekenhuizen en bejaardentehuizen kan worden opgelegd.
Dat is dus een leugen.
Waar in de discussie amper over wordt gepraat, zijn de economische voordelen van vrijhandel. Een akkoord tussen Zuid-Korea en de EU deed de Europese export in goederen met 55 procent stijgen en die in diensten met 40 procent. Onderzoek toont aan dat 1 miljard euro export tot 15.000 jobs genereert.
Die zijn bovendien beter betaald dan banen voor de binnenlandse markt.
Angélique VanderstrAeten
Samengevat: Ceta is met veel misbaar de sluis geweest langs waar nu het TTIP in onze havens zal binnengevaren worden.
TTIP doet mij denken aan ‘To Tipperary’ van de song ‘It’s a lang way to Tipperary’ (een bekende plaats in Londen) waarmee de Geallieerden toen (1944-1945) zingend en juichend Europa bestormden. Ze werden wel degelijk de ‘Geallieerden’ genoemd, alle Naties samen tegen A.H. en vooral tegen diens uit de voegen gebarsten Socialisme. Maar zonder de doorslaggevende steun van de USA zou dat toen toch verkeerd zijn afgelopen. Anders gezegd: Generaal Eisenhower (What’s in a name???) veroverde toen het Avondland en meteen de rest van de wereld voor… Amerika. De Britisch Commonwealth werd vervangen door The American Way of Life.
Een kleine stap voor de Mens, maar een grote stap voor de Mensheid
.
Dat waren toch de woorden van Neil Armstrong toen die van uit de Apollo voor het eerst voet aan wal zette op de maandbodem. Wat mij dan weer doet denken dat dit alleen heeft gekund, dank zij de kennis en het gebruik van de oorlogstechnieken van gezegde A.H. Werner von Braun, de raketspecialist uit Peenemünde, zegt U dat nog iets?
Wij, oude uilen, weten dat nog, omdat dit alles zich voordeed in ons persoonlijk eigen verleden. Jonge uilen worden verwezen naar Google & Internet, de Amerikaanse Alwetende Bron van Kennis. Die, bijna God gelijk, zelfs geheel ons sterrenstelsel beheerst. Maar dit - nog altijd - niet leidt.
PS
TTIP staat voor Transatlantic Trade and Investment Partnership.
In deftig Nederlands: het Trans-Atlantisch Vrijhandels- en Investerings Verdrag, zijnde het TAVHIV.
Het voorbereidende Ceta, dat precies vandaag door President Trudeau van Canada in Broekzele wordt ondertekend, heeft een incubatie tijd van 6 à 7 jaar achter de rug. Het werd met veel tromgeroffel door de voordeur binnengehaald. Het TTIP, het eigenlijke akkoord dat zowel de USA als de EU zou moeten vooruit helpen, zal wel stilletjes door de achterdeur binnensluipen.
Moge de Heilige Donaldus ons tijdig komen bijstaan. Amen.
.
