*

ZONDAG 7 MAART 2021

*

500546 - WEERAL DE ZEVENDE DAG MAAR WAAR NU DE WET ONS INEENS WEER MET TIENEN BIJEEN TOELAAT

INHOUD

*

‘KOESTER JE HERINNERINGEN, ZE ZIJN HET ENIGE DAT NIEMAND JE OOIT KAN AFPAKKEN’.

*

*

Caroline Hergodts gaat naar den dokteur en vertelt hem dat ze zo ongerust is, bijkans niet slaapt en op de rand van een depressie zit. “Dokteur, ge moet mij helpen. Geef mij een briefje voor den apotheker met een voorschrift voor de anticonceptiepil!” – “Maar madamtje, die pillen bevatten geen producten met een kalmerend effect. En al zie je er nog heel fit uit… aan joen ouderdom…” – “Het kan mij niets schelen wat er in die pillen zit, maar ‘k wete zeker dat ik wel zal kunnen slapen als elke nuchtend zo een pille in de yoghurt van mijn oudste dochter kan doen.”

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

*

‘ISOLEMENT MOET JE NIET VERWARREN MET EENZAAMHEID’

*

Rik Van Puymbroeck

06 maart 2021 02:00

-

Ze bestonden al voor in Europa de pest uitbrak en leven in lockdown is voor de Karmelieten in Brugge een keuze. Drie dagen bij zes mannen in stilte en eenzaamheid leren hoe snel je de wereld kan vergeten als niet een nieuws alert maar een klokje het ritme van de dag aangeeft.

‘Ja, dat kan. Wanneer zou u willen aankomen en hoelang zou u bij ons willen verblijven?’

Het was 11.28 uur, op een maandag, toen pater Martin antwoordde. Ik wist toen nog niet dat 32 minuten later het klokje zou slaan voor de Eucharistie. Ook niet dat hij die ochtend om 7.30 uur al in de kapel zat voor de lauden. Ik wist niets.

-

Zij weten ook niets. De stellige zekerheid over leven en dood, wat nadien zal komen, wie de antwoorden geeft en wat met de wereld zal gebeuren. ‘We weten er niets van’, zal pater Carlos aan het einde van drie stille dagen zeggen. ‘Maar we geloven dat het goed zal zijn voor wie goed was.’

Het is net donker in de binnenstad van Brugge, de zware deur is achter onze rug dichtgevallen, en via een doolhof van gangen en trappen is kamer 15 toegewezen voor deze korte tijd in afzondering. Hoe relatief die ook is. ‘Uiteraard hebben we draadloos internet (wifi)’, staat op de site van het stiltecentrum Sarephta, genoemd naar een bijbels dorpje dat Sarefat heette.

-

Ook hier is het de 21ste eeuw en dat merk je aan details. Het netwerk ‘gastenverblijf’ verbindt je met de buitenwereld, er is een aanbod voor een digitale retraite, in de kapel wordt gevraagd je gsm af te zetten: ‘Het is mogelijk dat je bij het binnengaan van deze kapel ‘de roep van God’ zou horen, het is echter onwaarschijnlijk dat Hij telefonisch contact met je opneemt.’

Nog details van de tijd? Overal staat handgel, in de kapel moet je een mondmasker dragen en in de kleine gastenkeuken zijn bestek en borden van IKEA. Zo ben je in een Vlaamse familie.

" Na zestig jaar vind ik dit leven nog altijd niet monotoon. Het heeft een structuur waar ik van houd. "

Pater Carlos

-

Nu horen we de stem van pater Martin. Het is 20.30 uur, tijd voor de dagsluiting. In wat klinkt als een monotone mantra leest en zingt hij voor. Drie andere paters en twee broeders vallen in. Zinnetjes van zeven lettergrepen, verzen met afgesproken klemtonen, eenvoudige lijntjes van gebed. Eentje ontroert: ‘Bescherm ons als wij slapen.’ Nu gaat de nacht in.

Natuurlijk is het hier rustig, vermoedelijk altijd in deze straatjes van de binnenstad, maar de kleine gemeenschap van karmelieten heeft de avondklok om middernacht niet nodig om achter de muren stil te zijn. En als enige gast die een van de 15 kamers betrekt, laat je die stilte gemakkelijk binnen.

De kamer is eenvoudig: bed, bureau, stoel, een kastje en een kast waarin een lavabo verborgen zit. Twee ingelijste reproducties aan de muur, een kruisbeeld, en een lang touwtje waarmee je het licht kan aan- en uitknippen. ‘Veeg je voeten en wees welkom’, komt plots dat ene zinnetje van Eddy Van Vliet in mijn hoofd, maar dat ging over de dood en laat die nu alstublieft nog maar weer lang wachten.

Goedkope psychiaters

Nog voor het ontbijt met brood van bakker Sint-Paulus, choco van Klero en een appelsien in een Papillon-papiertje is er nieuw gebed. Zo gaan de dagen en pater Carlos, 78 en op zijn 18de ingetreden, vertelt na het ontbijt over hoe dat ging.

Hij was de derde zoon van een beenhouwer in de Gentse Noordstraat, ‘in de Brugsche Puurte’, ze woonden dicht bij de karmelieten in de Burgstraat, de pastoor was een ‘zeer goede mens’. ‘Ik zat op het Sint-Barbaracollege, maar de jezuïeten trokken me niet erg aan’, zegt hij. ‘Ik bewonderde ze wel, het waren flinke figuren, maar mijn moeder kende iemand in Brugge en toen ik hier voor het eerst kwam, leek het meteen mijn plaats. Ik heb naar niets anders meer gezocht.’

Eerst werd hij priester, na zeven jaar studie in Leuven en Rome. ‘Dat was mijn eerste roeping.’ Maar de karmelieten lieten hem niet los. ‘Parochiepriester worden trok me niet zo aan. Wel dit monastieke leven van stilte, bezinning, verdieping, contemplatie. (lacht) Vandaag noemen ze dat meditatie: zen of mindfulness. Dat is eigenlijk heel actueel. Mensen zoeken enorm naar zingeving.’

©Rik Van Puymbroeck

-

‘Wat doe ik hier’ is een boek van de betreurde Bruce Chatwin, maar het is vooral de juiste vraag. De vraag om drie dagen in afzondering mee te leven had ik naar een paar ordes gestuurd. Vrees voor corona bleek de wegversperring. Of het idee dat een buitenstaander binnenlaten in een gemeenschap ‘volledig tegengesteld aan onze traditie van stilte en teruggetrokkenheid’ is, en dat is zeker juist. ‘Hartelijke groeten in de Heer’, was een prachtige afsluiter.

Dan toch dit stiltecentrum. Dat in ‘normale’ tijden zo’n duizend overnachtingen per jaar telt, maar dat op 13 maart 2020 alle boekingen moest annuleren. ‘Twee dagen voordien was ik nog bij mijn huisarts’, herinnert pater Carlos zich. ‘Ik vroeg hem wat hij van corona vond. Hij zei, zoals iedereen wellicht: ‘Ach, maak je maar niet te veel zorgen.’ Dezelfde avond kwam het bericht van de eerste dode in België en twee dagen later was er de lockdown. Ook mijn huisarts zei later dat hij het onderschat had.’

Zelf bleef pater Carlos voor het eerst sinds lang gespaard van de griep. ‘Omdat er geen contact is.’ Maar wie denkt dat dat voor een orde als de karmelieten, in de 13de eeuw als kluizenaars gemeenschap gesticht in het Karmel gebergte in het Israëlische Haïfa, een cadeau is, heeft het mis.

‘Ik heb contact nodig. Wie aanklopt voor een gesprek is welkom. Soms mensen die we niet eens kennen. Soms zijn we goedkope psychiaters. Soms kan je helpen. Soms niet. Ik geef ook conferenties. Ik heb gereisd, naar Italië, Spanje, Zweden, Israël. En dat moet. Je moet je horizon opentrekken. Dus een superstreng isolement is dit niet. Maar altijd kom ik graag terug thuis in dit leven met naast de vastgelegde gebedstijden ook twee uur stil gebed. Dat is belangrijk.’

We lopen door de gangen. We stappen de bibliotheek binnen. Op kasten waarop ‘Biographica’, ‘Historica’ en ‘Polemica’ staan, zijn 12.000 ritmisch gerangschikte boekenruggen verzameld: ‘Carmelite’, ‘Biblia sacra com scholis’ - ‘een pocketbijbel uit 1624, hij weegt kilo’s’-, ‘La vie des hommes’. Maar ook ‘Vloeken’.

We passeren langs de deuren van de kamers waar de zes karmelieten leven en overnachten en die hebben Latijnse namen. In 1633 betrokken ze dit klooster en ze overleefden alles. ‘Zelfs de Franse Revolutie. Door een trucje. De overste was van Ieper en kende een bankier. Hij verkocht het klooster net op tijd en toen de Fransen hier aankwamen, zei die: ‘Een klooster? Nee, dit is privé.’ Zo bleef het gespaard. Nadien verkocht de bankier het terug aan de orde. (lacht) Met winst, natuurlijk. Anders zou hij geen bankier zijn.’

"Mijn echte guilty pleasure zijn young adult boeken. Harry Potter. Ja, ik ben van die generatie. "

Broeder Henrik-Maria

Die (lacht) staat er niet zomaar. Pater Carlos, die een leven lang wijdt aan gebed, studie van de bijbel, lezen en schrijven over mystica Teresa van Avila die de Karmel mee vormde, is een goede gids en een fijne verteller. Hoe ver is de wereld weg? ‘Soms kijken we samen tv en natuurlijk kijk je met bezorgdheid naar de pandemie. Ik heb meer dan eens gedacht: ‘Waar gaat de wereld naartoe als Donald Trump herverkozen wordt? Het is meer dan vijf voor twaalf en wij zijn ons daarvan bewust. We bannen hier zo veel mogelijk plastic, we doen de open haard niet meer aan. Het moet van de mensen komen.’

‘Maar ik ben ook een groot wielerliefhebber. Al weet ik dat er veel geld omgaat, zaterdag keek ik toch graag naar de Omloop Het Nieuwsblad. En zag je zondag hoe Mathieu (Van der Poel, red.) reed? Hij stak dat spel nogal aan!’

Rondjes draaien

Er is Eucharistie op de middag, een halfuur.

 Nadien wordt het eten geserveerd. Ik krijg frieten, gebraad met peperroomsaus, groenten en ‘huisgemaakte mayonaise’. De Karmelieten eten onder hun zessen. In stilte. Er wordt geen woord gezegd. ’s middags en ’s avonds wordt wel voorgelezen uit de Bijbel of een ander boek.

In kamer 15 ga ik even op bed liggen en het volgende moment zijn we anderhalf uur verder. De zon schijnt en de tuin roept met zijn oude bomen, twee kleine gebouwtjes die als kluis voor afzondering kunnen worden gehuurd, een vijver, voorjaars bloemen. Er staat geen bankje en kronkelend, altijd datzelfde pad volgend, draai ik rondjes. Ja, Brugge ligt aan de andere kant van de muur, drie hoogtekranen zijn daar in de weer en pater Carlos gaat op zijn elektrische fiets even de wind opsnuiven. Maar ik blijf binnen en hoe meer ik wandel en toertjes maak, hoe verder die wereld lijkt. 2 maart is het. Voor altijd een weggeknipte bladzijde uit de wereld geschiedenis.

Iets voor 18 uur klepelt de klok en de zes karmelieten verzamelen in de kapel. Zoals ze dat om halfnegen nog eens doen. ‘Bescherm ons als wij slapen.’ Ooit was er nog een nachtgebed. Dat begon om middernacht en duurde een halfuur. ‘Dan mochten we uitslapen tot kwart voor vijf’, glimlacht pater Carlos. ‘Dat was bijna niet vol te houden. Het is afgeschaft.’

In mijn notitieboekje schrijf ik details op. Over een bordje dat in grote letters ‘STILTE’ vraagt en in kleine letters: ‘Omdat stilte de taal van het Ultieme is...’ Over kasten waarop Dymo-woord reepjes kleven die aangeven wat erin zit: broodmandjes, opdien gerei, bidbankjes. Over een brief die ad valvas hangt en die vertelt hoe Lourdes weerspiegelt wat mensen doormaken als gevolg van de pandemie: een gevoel van onzekerheid, kwetsbaarheid, vrees voor de dood. Over het schilderij van Servaes in de gangen en het licht dat door de glasramen in kloostergangen valt. De spreuk boven de deur van de vroegere eetzaal van de paters: ‘Niet van brood alleen leeft de mens, maar van ieder woord uit de mond van God.’

Pater Carlos, 78 en op zijn 18de ingetreden in het karmelietenklooster. ©Rik Van Puymbroeck

Nu ze maar met zes meer zijn, eten ze in een kleinere zaal. Toen pater Carlos intrad, waren ze met 22. ‘De laatste dertig jaar zijn er 15 die het geprobeerd hebben, slechts één is er gebleven.’ Dat is pater Martin, hij is 54, de jongste Belgische karmeliet, hier dus nu prior. Broeder Jozef is 89, pater Reimond 84. En dan zijn er pater Isidore en broeder Henrik-Maria. De eerste 38, de tweede 32.

Dat is jong en waarom zij niet de ‘jongste Belgische karmelieten’ zijn, zie je. Isidore komt uit India, Henrik-Maria heeft Filipijnse roots, maar verhuisde als kind van vier met zijn ouders naar Zweden. Hun verhalen zijn anders en toch gelijk.

Isidore Soreng komt uit Ranchi, een stad in India waar de Vlaamse jezuïet Constant Lievens uit Moorslede in de 19de eeuw als missionaris ging werken. Een klein deel van de bevolking werd katholiek en uit zo’n familie stamt deze man. In 2000 trad hij in, in 2009 ging hij in Rome studeren, in 2015 werd hem gevraagd op missie naar België te komen. De omgekeerde beweging van Constant Lievens.

-

‘Het is niet altijd gemakkelijk geweest’, zegt hij. ‘Het verschil tussen Italië en België is groot. Mensen zijn hier veel geslotener. Maar als ik het moeilijk had, dacht ik aan de missionarissen die ooit naar Ranchi waren gekomen. Dat zal ook niet gemakkelijk geweest zijn. Nu ben ik gelukkig in deze familie.’

Dat woord gebruikt hij: familie. Ook broeder Henrik-Maria - ‘ik ben broeder, nog geen pater, mijn priesterstudies duren wat langer omdat ik al eens gebuisd was, maar priester worden blijft wel een droom’ - gebruikt dat woord. ‘Ik ben sociaal’, zegt hij in bijzonder goed Nederlands. ‘Alleen West-Vlaams versta ik nog altijd niet. Ik ben de babbelaar van de groep. Dat is geen contradictie. Dat je alleen introverte mensen in een contemplatief klooster vindt, klopt niet. Contemplatief zijn is geen vlucht. Het is vechten. Voor God, tegen zelfzucht, tegen het kwade in ons en in de wereld. Dat gebeurt via gebed en door zelfverloochening. Door anderen meer te beminnen dan uzelf.’

Isidore zegt het zo: ‘Het nieuws van buiten komt hier binnen via kranten, televisie en sociale media. Maar door het ritme van onze dag filter je dat weg. Als ik iets gehoord of gelezen heb dat me zorgen baart, verdwijnt dat helemaal zodra we weer in dat gebed gaan.’

"Het is onwaarschijnlijk dat Hij telefonisch contact met je opneemt. "

Op een bordje aan de kapel

Henrik-Maria: ‘Het is niet zo dat wij weg van de wereld zijn. Ik denk net dat we dieper in het hart van de wereld gaan. Contempleren is niet over je eigen navel contempleren. Ik las net iets over rellen in Myanmar. In gebed kan ik dat dan dragen en op hulp aandringen. Het klinkt als een cliché en ik weet niet hoe ontkerstende mensen dat zullen lezen. Maar ik kan alleen zeggen: probeer met God te leven.’

We moeten het vragen: is het soms niet saai? ‘Ja’, lacht Henrik-Maria, die drie was - ‘mijn eerste herinnering, ik wilde als Jezus zijn’ - toen hij eraan dacht priester te willen worden. ‘Soms kan het saai zijn. Maar dan zal ik wel te ver van de weg afgedwaald zijn zeker? In het gebed vind ik de vereniging met de kerk dan terug.’

Ze spreken van ontspanning. Isidore houdt van Indiase muziek en films - ‘soms een Bollywoodp roductie, al duren die veel te lang’. Henrik-Maria houdt van de Filipijnse zangeres Lea Salonga, van de Amerikaanse boysband *NSYNC en van Lady Gaga. ‘Niet aan te raden voor mijn medebroeders’, lacht hij. ‘Mijn echte guilty pleasure zijn young adult boeken. Harry Potter. Ja, ik ben van die generatie.’

Niet op vliegtuigmodus

Daar is de klok en daar weer de stilte. Nee, ik moet niet zeggen dat de smartphone al twee dagen op vliegtuigmodus staat. Ik heb gelezen dat Club Brugge inderdaad naar de beurs gaat, dat de vaccinatie campagne nog altijd sputtert en dat een boer in Meigem zich zorgen maakt over het stikstofbeleid. De mail gelezen van de chef met de vraag voor een reportage volgende week. Binnen het halfuur beantwoord zelfs, kijk mij eens plichtbewust zijn!

En toch. Opnieuw lijkt het moeten wat minder. Dat is niet zo raar, ook op vakantie met uitzicht op mijn favoriete boom in de Luberon voelt die neiging naar nieuws en betrachting naar de wereld lichter aan. Alsof onthechting komt van de plek waar je verblijft. In dat dorpje, tussen muren die je van de zon afschermen, in dit klooster. Met geloof heeft het niets te maken. Misschien wel met wat pater Carlos zei over zen.

Is dat isolement? Is alleen zijn synoniem voor eenzaamheid? En wat leren wij daar dan van? Eenzaam voelt pater Isidore zich vooral in dagen dat hij ziek is. ‘Dan blijf je op je kamer, de andere paters komen je daar wel helpen, maar toch: je gaat meer denken aan je familie en vrienden thuis.’

Broeder Henrik-Maria: ‘In een contemplatief klooster zitten niet alleen introverten’. ©Rik Van Puymbroeck

Broeder Henrik-Maria heeft er zijn eigen woorden voor. ‘Mensen verwarren isolement met eenzaamheid. Dat moet je niet doen. Voor mij is eenzaamheid alleen zijn met iemand, met God. Het is zoals iemand anders smoorverliefd kan zijn op een vrouw en er pas mee samen is. Die mensen willen zo veel mogelijk onder hun tweetjes alleen zijn. Zo voelt dat bij mij aan. Niet in de fysieke zin, maar ik bouw echt aan die relatie met God. Zonder hem kan ik me geen leven voorstellen.’

Pater Carlos leeft al zestig jaar zo. Hij herhaalt de vraag. ‘Eenzaam? Ja, het celibaat leidt tot een vorm van eenzaamheid, hè. Je kiest daar vrijwillig voor, maar soms weegt dit leven. Al hebben we echt een goede groep, we zijn natuurlijk geen echte familie. Toen mijn broer enkele maanden geleden overleed, kon ik dat wel vertellen. Maar ik moest het alleen verwerken.’

Dan zegt hij dit: ‘Na zestig jaar vind ik dit leven nog altijd niet monotoon. Het heeft een structuur waar ik van houd. Ik ga niet zeggen dat er geen routine sluipt als je teksten, die je al duizend keer hebt opgezegd en bijna van buiten kent, opnieuw hoort. Toch gebeurt het nog heel vaak dat één woord je aandacht trekt en waarin je voelt: dat is de nagel op de kop, daar zit veel wijsheid in.’

‘Het meditatieve en de stilte maken me bewust van de echte menselijke waarden van het leven. Toen ik 16 was, lazen we in de klas ‘De kleine Johannes’ van Frederik van Eeden. Daarin stond één zinnetje dat me erg trof: ‘Het is een mooi ding om een goed mens te zijn.’ Daar gaat het om. Paus Johannes XXIII las aan het einde van zijn leven maar één boek meer, de bijbel. Die verstilling brengt me rust. (glimlacht) Blijkbaar verandert de mens niet zoveel in tweeduizend jaar.’

Voor nu en altijd

7.30 uur, de laatste ochtend. Opnieuw zit ik achteraan in de kapel en volg ik vanop een afstand het ochtendritueel van de zes karmelieten. Pater Martin herhaalt wat ik de voorbije dagen tientallen keren hoorde: ‘Zoals het was in het begin en nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen.’

Straks zal pater Carlos de poort openmaken en rijd ik, via Brugse straatjes, de eigen werkelijkheid weer in. De poort sluit zich, en zo het luikje naar deze wereld, die voor hen het leven is. Straks om 12 uur de mis, om 18 uur de vespers, om 20.30 uur de completen. Vandaag, morgen, de rest van dit jaar, voor nu en altijd.

Net voor het vertrek toon ik pater Carlos één foto, gemaakt toen hij met zijn elektrische fiets het tuinpad af reed. Hij kijkt en lacht: ‘Schoon voor op mijn doodsprentje. Daar kunnen ze dan bij schrijven: ‘Hij is vertrokken.’’

Met een helm op zijn hoofd de hemel tegemoet? ‘Je weet maar nooit wat je tegenkomt.’

*

IN MEMORIAM FRANCIS VAN DEN EYNDE (1946-2021)

*

Portret - 07/03/2021 Luc Pauwels - Leestijd 4 minuten

*

Tussen Francis de onstuimige, Brusselse jongen uit de Marollen, en Francis de bevlogen spreker in het Belgische parlement en de Gentse gemeenteraad liggen meer dan een halve eeuw onafgebroken engagement voor Vlaanderen, voor het hele Nederland en voor het Europa der volkeren.

Ik leerde Francis kennen in die eerste periode en zag hem door de jaren heen evolueren – en dezelfde blijven. We waren zelden van dezelfde verenigingen lid, behalve van de beginnende Volksunie en een jaar of zo van de Vlaamse Volkspartij (Lode Claes). Dat leverde bij iedere ontmoeting spetterende discussie op bij pot en pint. Pinten, meervoud, om eerlijk te zijn.

Vlaanderen is armer geworden

Omdat het brave Vlaanderen een taaie voorvechter minder heeft, iemand die inzet uitstraalde en inzet wàs. Het engagement van een Uilenspiegel, altijd fris bij de zaak, met open vizier en meer humor dan zijn tegenstanders vaak aankonden. Strijdend met de glimlach op de lippen, principieel, vasthoudend, maar nooit bits. Het meest heb ik genoten van zijn replieken in het Frans (hij was perfect tweetalig) die hij in het parlement adresseerde aan Onkelinx en de haren.

Niet bitsig, en nooit persoonlijk, maar altijd wel ‘ad rem’. Toen hij in de Gentse gemeenteraad voor de zoveelste keer ‘de collaboratie’ voor de voeten kreeg geworpen, vroeg hij eerst waarom het stadsbestuur een straatnaam en een standbeeld voor Lieven Bauwens (1769-1822) in stand hield. Vraagtekens op vele gezichten. Wel, herinnerde Francis er de gemeenteraadsleden aan, die Bauwens was een collaborateur met de Franse bezetter, oorlogsburgemeester van Gent, chou-chou van Napoleon…

En verder verwonderde Francis – die zelf uit een ‘sneeuwwitte’ familie kwam – zich over het miserabel korte geheugen van een aantal groene, blauwe en rode collega’s die zich beter met de verwerking van hun eigen familiaal oorlogsverleden zouden bezighouden. Na de gemeenteraadszitting kwam in de wandelgangen, zoals dat heet, van elke genoemde fractie minstens één lid hem bedanken omdat hij hun naam niet had genoemd.

historische anekdotes zijn schatkamer aan

Zo maakte Francis vrienden of toch minstens respectvolle tegenstanders – door zelf het voorbeeld te geven. Klinkt schools, maar het werkte. Hij werd daarbij geholpen door zijn fenomenaal geheugen en zijn schatkamer aan historische anekdotes. En zijn vele reizen, letterlijk de wereld rond. Ik had hem graag gehoord over Myanmar, waar hij natuurlijk geweest was en had rondgeneusd, maar dat heeft niet mogen zijn.

Toen ik in 2018 na een kleine tien jaar Frankrijk naar Vlaanderen terugkeerde, en wel naar het mij grotendeels onbekende Gent, bood Francis zich aan als ‘natuurlijk aanloop punt’ (zijn woorden). Hij leerde me Gent (ver)kennen en liefhebben. Samen stichtten we de Bond der Brabanders in Ballingschap (BBB) met twee leden, hij de voorzitter, ik de secretaris. Iedere eerste maandag van de maand hielden we een statutaire vergadering in het Vrijdaggevoel op de Vrijdagmarkt. Van de wijnkaart tot de wereldvrede, niets bleef onbesproken, alles werd ter stemming gebracht. Het meeste heb ik genoten van zijn Ierse verhalen. Ik denk niet dat Vlaanderen een betere Ierlandkenner heeft gehad. Daar woont trouwens zijn oudste zoon, getrouwd met een Ierse: ‘Het enige buitenland aan wie ik een kind wilde afstaan’…

Vlaanderen is rijker geworden

Francis behoorde tot die unieke soort mensen die de wereld, en vooral Vlaanderen, mooier en beter achterlaten dan ze haar hebben gevonden. Dat dit mogelijk was, is de bij uitstek troostende gedacht die Francis ons nalaat.

eerlijke warmte en de diepe bezieling

Ieder overlijden roept vragen op, vragen waarvan we ons afvragen of ze wel mogen worden gesteld: zijn wij, de levenden, niet de doden die op deze wereld even met vakantie zijn? Hoe dan ook, Vlaanderen is een voorbeeld rijker geworden van, wij zijn met z’n allen een herinnering rijker geworden aan een unieke man, waarvan de eerlijke warmte en de diepe bezieling ons allemaal helpen verder te leven en te ijveren.

Francis maakte letterlijk waar wat de goden, bij monde van Walter Flex, hem hadden opgedragen:

Wat niemand durft, moet jij wagen,

Wat niemand uitspreekt, zeg het vrank en luid,

Wat niemand betwist, moet jij bevragen,

Wat niemand aanvat, voer jij best uit.

Als niemand toezegt, kan men op jou bouwen

Als niemand scepsis toont, dan jij meteen,

Als allen twijfelen, durf te vertrouwen,

Als allen meelopen, blijf dan stil alleen.

Waar allen loven, wacht liefst even,

Waar allen spotten, hou je mond mooi dicht,

Waar allen gierig blijken, durf gul te geven,

Waar alles donker is, ontsteek het licht!

Hem op het lijf geschreven.

Zijn lieve vrouw en vier kinderen bieden wij onze genegen deelneming aan, met een advies dat van Francis zelf komt: ‘Koester je herinneringen, ze zijn het enige dat niemand je ooit kan afpakken’.

Vaarwel Francis, jij ontwapenend eerlijke vriend, vaarwel. En dank voor alles.

CORONA & CENSUUR

VRIJE COMMENTAAR

*

2 maart is het. Voor altijd een weggeknipte bladzijde uit de wereld- geschiedenis.

-

U las het. Het stond er. Ook in het eigen aller persoonlijkste leven van Digitalia kwam het voor. Heel toevallig? Neen, toeval bestaat niet.

Zoiets opent de og”n, vooraleer de Eeuwigheid ze sluit, zoals met Francis vanden Eynde. Tien jaar jonger, veel harder geleefd en nu al, nog zo jong, tot stof vergaan

Daar past maar één enkel ‘item’ op, passend als een koppel zomersandalen.

      CARPE DIEM

*

Digitalia

HOW TO HOLD THE WEST

07-03-2021, 14:54 geschreven door DIGITHALYS

*

ZATERDAG 6 maart 2021

*

*

500545 - GEEN DERDE GOLF MAAR TO H VOOR ALLE ZEKERHEID ‘N GOEDE DOUCHE NEMEN

INHOUD

NATIONALISME OF IS HET EERDER REGIONALISME IS DE TOEKOMST WANT HET STAAT DICHTER BIJ DE EERLIJKHEID

*

*

’t Manneke ut de Mane

 Boer Bavo had er een zware dag op zitten en genoot met zichtbaar enthousiasme van de modeshow van lingerie en badkostuumtjes op TV. Hoe verder de show, hoe gespariger de textiel. Op ’t moment dat Elza de kamer binnenkomt, ziet ze hele kleine striepjes lycra tussen de billetjes van de mannequins en ze monkelt: “wel, wel, wel wat zeg je daar nu van!” Bavo met zijn gezond boereverstand grinnikt: “Sé, dat doet mij denken aan stekkerdraad rond de weide: ’t houdt een beetje tegen, maar ’t zicht is niet belemmerd!”

*

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

*

DE E.U.: BELGIË IN 'T GROOT

Voor zover dat nog nodig was, heeft de vaccinatie-chaos nog maar eens laten zien dat de E.U. niet werkt. Hongarije, Tsjechië en Slowakije hebben ondertussen al het Russische Sputnik vaccin gekocht, alhoewel dat door het Europees geneesmiddelen-agentschap nog niet eens is goedgekeurd. Verder zijn de premiers van Oostenrijk en Denemarken op eigen houtje gaan onderhandelen met Israël voor de productie van vaccins. Als motie van wantrouwen kan dat tellen.

De E.U. lijkt steeds meer op een België in het groot, dat ook niet meer werkt. In dit land heeft men een half dozijn partijen nodig om nog een federale regering te kunnen vormen, waardoor geen enkele van de meerderheids-                                                                   partijen er nog in slaagt het eigen programma, beloofd tijdens de verkiezings-campagne, uit te voeren. De liberalen doen het alleen voor de postjes. Dat was al zo bij de regeringen Verhofstadt, nu bij die van Crootje (en dat gebeurde ook al in Gent). Ze zijn al blij dat ze nieuwe belastingen, voorgesteld door de linkse meerderheid bij Paarsgroen+, kunnen tegenhouden, zoals net nog gebleken is toen de PS de aanvullende pensioenen – voor 80% een Vlaamse zaak – extra wilde belasten.

Waarom tenslotte de ‘christen-democraten’ erbij zijn, weten ze waarschijnlijk zelf niet eens. De vroegere beleidspartij is verworden tot een quantité négligeable, die niet eens haar ± gevestigde waarden durft inzetten en dan maar invallers heeft opgesteld.

De lakmoes proef voor Paarsgroen+ komt er ongetwijfeld nadat we hopelijk geheel of gedeeltelijk verlost zullen zijn van de corona-pandemie en dat zou wel eens vóór 2024 kunnen zijn...

---

En dan nog dit:

Bij het bezoek aan Irak van paus Franciscus, had de VRT-reporter op donderdag avond een interview met pater Vincent Van Vossel, redemptorist, afkomstig uit Beveren-Waas, die al onder Sadam in Bagdad was als missionaris. Hij is er dus nog steeds al is hij de 80 voorbij. Ik heb hem gekend op het college in Essen. Hij zat enkele jaren hoger en had er een broer, Benny, die in mijn klas zat. Dat was wel meer dan een halve eeuw geleden...

*

BEDRIJVEN KNOEIEN OM CORONA PREMIE TE KRIJGEN

*

Het Brussels Gewest baseert zich op de NACE-codes om te bepalen welke bedrijven recht hebben op corona premies en rekent erop dat die codes voldoende zijn gecontroleerd door de fiscus. ©Kristof Vadino

*

Lars Bové

Vandaag om 01:00

*

Tienduizenden bedrijven hebben sinds de uitbraak van de corona crisis hun activiteiten-code aangepast en konden zo plots aanspraak maken op een corona-premie. De controles daarop lijken niet waterdicht.

Meer dan 44.000 bedrijven en eenmans zaken hebben vorig jaar een andere bedrijfs-activiteit opgegeven, waardoor ze opeens corona premies konden aanvragen. Ook duizenden spookbedrijven deden dat. Allemaal gaven ze een nieuwe NACE-code op - de officiële Europese code die omschrijft welke activiteiten een bedrijf uitoefent - die recht gaf op een premie. Dat blijkt uit analyses van de bedrijven data-expert Graydon, op vraag van De Tijd.

Sinds de corona crisis is losgebarsten, kennen de verschillende beleids- niveaus in ons land premies en andere steunmaatregelen toe, zoals de Vlaamse hinder premie of het federale overbruggings recht en de federale relance-uitkering. In meerdere gevallen was of is daarbij de NACE-code belangrijk, omdat niet alle sectoren in aanmerking komen voor een premie.

"Een bouwbedrijf met een code voor cafés diende onrechtmatig 23 aanvragen voor een Vlaamse hinder premie in. "

Uit de resultaten van Graydon blijkt dat 69.041 bedrijven en eenmanszaken vorig jaar een nieuwe NACE-code hebben toegevoegd. 44.152 daarvan kwamen in aanmerking om een corona premie te krijgen die ze zonder aanpassing niet kregen. Dat zijn niet noodzakelijk allemaal gevallen van misbruik. In sommige situaties kan zo’n aanpassing gerechtvaardigd zijn, zoals een traiteur die al langer een restaurant uitbaatte of een krantenwinkel die al eerder een café werd maar nog een foute code had.

6.000

terugvorderingen

In Vlaanderen is al 1,16 miljard euro aan corona-hinder premies uitgekeerd, goed voor 106.342 dossiers. In totaal werden al 6.000 terugvorderingen gedaan voor €48 miljoen.

Toch zijn er aanwijzingen dat met de NACE-codes geknoeid is om onterecht premies op te strijken. 6.353 ‘spookbedrijven’, die al jaren geen echte bedrijfsactiviteiten meer uitoefenen, veranderden ook hun codes en kwamen zo in aanmerking voor premies. Dat is zeker verdacht.

Ook 1.544 bedrijven die volgens de analyses van Graydon al voor de corona crisis een hoog risico op fraude vertoonden, hebben een code toegevoegd waarmee ze recht krijgen op een premie. Net als 3.659 bedrijven met een ‘verhoogd’ risico op fraude. Ook duizenden andere bedrijven die codes toevoegden, hebben dat mogelijk gedaan om onterecht een premie op te strijken.

"Het valt niet uit te sluiten dat sommige ondernemingen activiteiten lieten inschrijven die ze niet uitvoerden. Maar de ondernemings loketten hebben geen controle bevoegdheid. "

Chantal De Pauw

Woordvoerster federale overheidsdienst Economie

In Vlaanderen is al fraude met NACE-codes vastgesteld. ‘Een aantal ondernemingen heeft inderdaad extra NACE-codes laten toevoegen’, zegt Arne De Brabandere, woordvoerder van Vlaams minister van Economie Hilde Crevits (CD&V).

‘Bijvoorbeeld om als bouwbedrijf ook een NACE-code voor een café te hebben en zo de hinder premie te ontvangen. Een bouwbedrijf was geen verplicht gesloten locatie, een café wel. Zo hebben we ontdekt dat een bouwbedrijf 23 aanvragen voor de hinder premie heeft ingediend.’

Uit onze gegevens blijkt dat 7.653 bedrijven uit de bouwsector hun NACE-code hebben aangepast, waardoor ze een corona premie konden krijgen.

Knoeiboel

Graydon weet al langer dat de NACE-codes een knoeiboel zijn. ‘In ons land kan je daarvoor zo’n 20 instanties als bron gebruiken. Die gebruiken allemaal verschillende registratie systemen’, zegt Graydon-directeur Eric Van den Broele. ‘Bij sommige instanties is voor de helft van de bedrijven niet eens een code ingevuld. En vaak vind je voor eenzelfde bedrijf verschillende codes.’

De federale overheidsdienst Economie erkent dat bij het begin van de corona crisis veel activiteiten wijzigingen zijn gebeurd en geeft toe dat mogelijk ook valse activiteiten zijn opgegeven. Woordvoerster Chantal De Pauw: ‘Het valt niet uit te sluiten dat sommige ondernemingen activiteiten lieten inschrijven die ze niet uitvoerden. Maar de ondernemings-loketten hebben geen controlebevoegdheid en schrijven de NACE-codes in die de onderneming vraagt. De Economische Inspectie kan na een klacht wel a posteriori een controle uitvoeren.’

In principe

Het Brussels Gewest baseert zich op de NACE-codes, maar nam wel een voorzorgs maatregel. ‘De Brusselse regering heeft beslist niet de NACE-codes te gebruiken die je gemakkelijk kan verkrijgen bij de Kruispuntbank van Ondernemingen, wel de NACE-codes van de BTW, die door de fiscus worden gecontroleerd’, zegt Nicolas Roelens, de woordvoerder van Barbara Trachte (Ecolo), de Brusselse staatssecretaris voor Economische Transitie. ‘Elke wijziging in de btw-NACE-code wordt in principe door de btw-administratie gecontroleerd.'

2.847

onderzoeken naar zelfstandigen

Het federale Rijksinstituut voor de Sociale Verzekeringen der Zelfstandigen (RSVZ) startte al 2.847 onderzoeken naar mogelijke fraude met het overbruggings recht.

Maar navraag leert dat de overheidsdienst Financiën niet systematisch alle gewijzigde codes controleert. Er wordt geval per geval beslist of onderzoek nodig is. Daarna kan een foute code wel nog aan het licht komen bij een belasting controle.

Glippen zo veel bedrijven door de mazen van het net? Er zijn in Brussel nog maar 56 klachten ingediend bij de politie en het parket over mogelijke premie fraude, terwijl alleen al in april aan 19.884 bedrijven voor € 89,956 miljoen aan premies is toegekend. Ter vergelijking: het federale Rijksinstituut voor de Sociale Verzekeringen der Zelfstandigen (RSVZ) startte al 2.847 onderzoeken naar mogelijke fraude met het overbruggings recht. Daarvan zijn al 1.317 onderzoeken afgerond. In 421 gevallen werd het overbruggings recht al ingetrokken.

ANTI-CORRUPTIEDIENST

In Vlaanderen is al 1,16 miljard euro aan coronahinder premies uitgekeerd, goed voor 106.342 dossiers. In totaal werden al 6.000 terugvorderingen gedaan voor 48 miljoen euro. 'Maar dat gaat vaak over foutieve aanvragen die ter goeder trouw waren. Slechts in een beperkt aantal gevallen is er een vermoeden van fraude', stelt Arne De Brabandere, de woordvoerder van Vlaams minister van Economie Hilde Crevits (CD&V). 'Wij hebben 28 dossiers doorgespeeld aan de centrale anticorruptie dienst van de federale politie.’

Zo liep al een bouwbedrijf tegen de lamp dat de NACE-code voor cafés aannam en onterecht 23 aanvragen voor de hinder premie indiende. ‘Maar de NACE-codes zijn geen criterium geweest voor het toekennen van de verschillende premies. Een aantal NACE-codes werden wel uitgesloten, zoals banken en holdings. Maar de steun wordt toegekend op basis van de uitgeoefende activiteit. Bij de hinder premie ging dat over een verplicht gesloten fysieke locatie, bij het beschermings mechanisme over omzetverlies.’

‘OVERLEVERINGEN ZIJN EEN POLITIEKE KOEHANDEL’

*

Laat Europees parlement Catalaanse collega’s vallen?

Filip Michiels - Leestijd 11 minuten

*

Nadat de juridische commissie vorige week al het licht op groen zette, is de kans reëel dat ook het voltallige Europees parlement deze week de immuniteit van de Catalaanse EP-leden Carles Puigdemont, Toni Comín en Clara Ponsatí opheft. Hun Belgische advocaat Paul Bekaert maakt zich sterk dat hij hen voorlopig nog wel even uit een Spaanse cel kan houden. Maar hij hekelt ook de politieke hypocrisie in dit dossier.

Toen Carles Puigdemont in het najaar van 2017 halsoverkop naar ons land vluchtte, ging hij niet toevallig in Tielt aankloppen. Paul Bekaert bouwde de voorbije decennia een stevige reputatie op als mensenrechten advocaat. Hij verdedigde onder meer ook al een aantal Baskische en Koerdische separatisten. Nadat de Spaanse regering in eerste instantie geprobeerd had om Puigdemont, Comín en Ponsatí te beletten hun Europees mandaat op te nemen — wat finaal mislukte — gooit Madrid het nu over een andere boeg. Zodra hun immuniteit opgeheven is, wordt ook het Europese aanhoudingsmandaat tegen het drietal opnieuw van kracht.

DAN DREIGT DE SPAANSE CEL.

‘Spanje probeert hen politiek monddood te maken door hen te criminaliseren,’ stelt Bekaert.

Opruiing

Op basis van welke misdrijven eist de aanklager van het Spaanse hooggerechtshof de opheffing van de immuniteit van uw cliënten?

Paul Bekaert: ‘Ze worden vervolgd voor opruiing en voor het misbruiken van overheidsgeld voor niet-legale doelen. In casu het organiseren van een referendum. In België zou dit neerkomen op de verduistering van overheidsgeld.’

De aanklacht tegen Puigdemont & co is officieel dus niet gebaseerd op hun rol in de organisatie van het onafhankelijkheids referendum

Die aanklacht is enigszins merkwaardig, want het organiseren van een referendum is in Spanje al sinds 2005 niet meer strafbaar?

‘Dat klopt, en dat is ook logisch. In een democratie bestaan er daarvoor andere sancties dan een strafrechtelijke vervolging. Maar de Spaanse justitie speelt het spel slim en gebruikt een omweg. De aanklacht tegen Puigdemont & co is officieel dus niet gebaseerd op hun rol in de organisatie van het onafhankelijkheids referendum. Nee, het gaat zogenaamd om het misbruik van overheidsgeld voor dat referendum, en om “opruiing”.’

‘Met andere woorden: men criminaliseert de politieke tegenstanders. Een truc zo oud als de straat als men er niet in slaagt om hen via politieke weg te verslaan: belet hun om nog op een kieslijst te slaan en sluit hen desnoods op. Zo spelen ze meteen ook hun politieke megafoon kwijt. Als een politicus met een politieke beslissing de grondwet overtreedt, dan bestaan daar andere geëigende sancties voor. Dan stap je naar het Grondwettelijk Hof en vraag je de vernietiging van die beslissing.’

Destabiliserend effect

Als we mogen afgaan op de stemming in de commissie, dan ziet het er niet goed uit voor het drietal. Een ruime meerderheid van de commissie leden stemde voor de opheffing. En dus lijkt het er sterk op dat de grote politieke families Puigdemont en co zullen opofferen in naam van de lieve vrede met hun Spaanse fractiegenoten?

-

‘Dat is zo. Ik verwacht inderdaad dat het tot een opheffing komt. Zowel de EVP-fractie (de christendemocraten, FMI) als de socialistische fractie in het EP zullen niet ingaan tegen respectievelijk de centrum-rechtse Partido Popular en de socialistische PSOE binnen hun fractie.

Beide Spaanse partijen zijn rabiaat gekant tegen het Catalaanse streven naar onafhankelijkheid. De groenen blazen warm en koud. Enkel binnen de conservatieve ECR-fractie zal er wellicht meer verdeeldheid zijn.’

De meerderheid van het Europees parlement staat ronduit huiverachtig tegenover het destabiliserende Catalaanse streven naar onafhankelijkheid

Weegt die verbondenheid van bijvoorbeeld CD&V en sp.a met hun Spaanse geestesgenoten dan zo zwaar door, dat ze bereid zijn om die Spaanse partijen blind te volgen in de vervolging van drie collega-parlementariërs?

‘De meerderheid van het Europees parlement staat ronduit huiverachtig tegenover het destabiliserende Catalaanse streven naar onafhankelijkheid. Onder meer voor de Franse — en in het verleden ook de Britse — parlementsleden speelt de angst voor het olievlek-effect daarin een grote rol. De Fransen zijn er als de dood voor dat pakweg Corsicanen of Bretoenen ook meer autonomie gaan eisen. En bij de Britten speelde het Schotse streven naar onafhankelijkheid natuurlijk mee. Maar uit jarenlange ervaring weet ik dat bijvoorbeeld ook de Franstaligen in ons land niets moeten weten van meer autonomie voor de Basken of de Catalanen. Zij gooien hen gemakshalve op één hoopje met Extreem Rechts of met de Vlaamse separatisten.’

Politiek mandaat

‘De feiten waardoor de drie in Spanje vervolgd worden, dateren nog van voor hun verkiezing in het Europees parlement’, argumenteert de juridische commissie van het EP. Met andere woorden: er bestaat geen link tussen die feiten en hun huidige politieke mandaat. Dit klinkt niet eens zo onlogisch?

‘Ik vind dat een bijzonder merkwaardige redenering. Enerzijds heeft Spanje altijd geweigerd om de drie Catalanen te erkennen als Europees parlementslid. De Spaanse regering heeft hun ook maandenlang belet om dat mandaat op te nemen. Tot het Europees Hof van Justitie besliste dat ze wel degelijk lid waren van het EP. Anderzijds vraagt Spanje nu wel om de immuniteit op te heffen waarvan ze in Spanje dus niet kunnen genieten. Daar komt nog bij dat een overlevering aan Spanje er ook effectief voor zal zorgen dat ze hun parlementaire activiteiten onmogelijk kunnen voortzetten. Is het dan niet onvoorstelbaar dat het Europees Parlement hiervoor nu de ogen sluit?’

Procedureslag

Laat het ons even concreet maken. Als de plenaire zitting van het EP volgende week effectief beslist om de unanimiteit op te heffen, dreigt dan meteen ook de Spaanse cel?

‘Spanje moet in ieder geval geen nieuw Europees aanhoudings mandaat meer uitvaardigen. Dit ligt er al. Het werd door een Brusselse rechtbank enkel maar tijdelijk opgeschort. In theorie komt de bal dan meteen bij de Brusselse Raadkamer te liggen. Maar daar hoop ik een stokje voor te steken.’

Daarbij betwisten we dat de opheffing van de immuniteit géén invloed zou hebben op hun activiteiten als parlementslid

‘Ik ben immers van plan om meteen een kortgeding én een procedure ten gronde aan te spannen bij het Europees Hof van Justitie in Luxemburg, om daar de vernietiging van de beslissing van het EP te vragen. Daarbij betwisten we dat de opheffing van de immuniteit géén invloed zou hebben op hun activiteiten als parlementslid. Via een kortgeding willen we natuurlijk vermijden dat we binnen een jaar of langer misschien ten gronde wel gelijk zullen krijgen, maar dat onze cliënten intussen al lang in Spanje achter de tralies zouden zitten.’

Met andere woorden: dit wordt een procedure slag?

‘Die kans is groot.’

Politieke spanningen

Onlangs sprak de Brusselse kamer van inbeschuldigingstelling zich in beroep ook al uit tegen de vraag van Spanje om de gewezen Catalaanse minister van Cultuur Lluis Puig uit te leveren. Hoe groot is de kans dat een verdere escalatie in de zaak Puigdemont ook opnieuw tot politieke spanningen tussen Madrid en Brussel leidt?

‘De Belgische politiek wast de handen dan steevast in onschuld. In ons land bestaat er een strikte scheiding der machten. De politiek kan hier dus niets aan veranderen. Dit klopt gelukkig ook. Maar we moeten uiteraard niet naïef zijn. Ik kan u verzekeren dat er wel degelijk zware diplomatieke druk word uitgeoefend op de Belgische regering in deze zaak.’

Je zou het ook als een politiek zwaktebod kunnen beschouwen dat men zich zo vlotjes achter de scheiding der machten verstopt? Belgische en andere Europese politici zouden ook principieel hun punt kunnen maken, door duidelijk te stellen dat het in een democratisch land onaanvaardbaar is dat politici omwille van hun ideeën jarenlang in de cel dreigen te belanden?

‘Ongetwijfeld, maar we moeten ons op dat vlak vooral geen illusies maken. Toen Puigdemont eind 2017 naar ons land vluchtte, stelden bijvoorbeeld de CD&V-Europarlementariër Ivo Belet en toenmalig minister Kris Peeters resoluut dat ‘wie de wet overtrad ook gestraft moest worden’. N-VA is de enige partij in ons land die echt sympathie heeft voor de Catalaanse zaak. Ook de groenen blazen warm en koud.’

Mensenrechten

Na maandenlang onderzoek veroordeelde Amnesty International in 2019 de veroordeling van een aantal Catalaanse activisten en politici al bijzonder scherp. Toch trekt Europa hier blijkbaar geen juridische conclusies uit. Begrijpt u dit, als jurist?

‘Ik houd me al sinds 2004 bezig met Europese aanhoudings mandaten. Intussen heb ik geleerd dat je bij Europese Rechters nooit moet komen aandraven met mogelijke mensen rechten-schendingen. Dit argument wordt haast altijd van tafel geveegd. Tussen de EU-lidstaten moet alles wijken voor de samenwerking op strafrechtelijk gebied. Spanje levert uit aan België, en dus leveren wij ook uit aan Spanje. Zonder dat daarbij vragen worden gesteld. We zijn immers allemaal democratieën, toch? Er geldt altijd en overal een “vermoeden van eerbiediging van de mensenrechten” binnen de EU.’

Mensenrechten tellen niet in overleverings recht

‘En let wel: Europese politici hadden de voorbije jaren dan wel de mond vol over de uitholling van de rechtstaat in Polen en Hongarije, ook naar die landen is er nog nooit een verzoek tot overlevering geweigerd. Mensenrechten tellen niet in overleverings recht. Zelfs niet naar landen zoals Rusland. Terwijl het eigenlijk niet de bedoeling is dat pakweg het Brusselse parket een verlengstuk zou zijn van het Madrileense parket, zullen die parket ambtenaren elkaars verzoeken altijd netjes steunen. Overleveringen zijn in wezen een koehandel onder ambtenaren. En elke weigering wordt als een belediging ervaren.’

Kan je dan als pakweg Belgische, Nederlandse of Duitse justitie in gevoelige zaken zoals deze nog wel een eigen beleid of eigen prioriteiten uitstippelen?

‘Nee, dat is onmogelijk. De politieke en diplomatieke verhoudingen zullen haast altijd primeren.’

Onafhankelijkheid Spaans gerecht

Naast de Catalaanse Europarlementariërs verdedigde u enkele jaren geleden ook de Mallorcaanse rapper Valtonyc. Die was naar ons land gevlucht nadat hij in Spanje veroordeeld werd voor majesteits-schennis. Collega-rapper Pablo Hasél zit intussen om dezelfde reden in de cel. Moeten we ons stilaan geen zorgen beginnen te maken over het politieke en juridische klimaat in Spanje?

we moeten ons vragen stellen bij de onafhankelijkheid van het Spaanse gerecht

‘Het is een publiek geheim dat de scheidingslijn tussen de politiek — in casu vooral de conservatieve Partido Popular — en de rechterlijke macht er flinterdun is. Oud-medestanders en politieke erfgenamen van Franco hebben er nog een zeer dikke vinger in de pap als het om belangrijke benoemingen gaat. Dus ja, we moeten ons vragen stellen bij de onafhankelijkheid van het Spaanse gerecht. Ik heb het gevoel dat de aanpak van de Catalanen hier in Vlaanderen stilaan toch wat ogen geopend heeft op dat vlak. Net daarom begrijp ik ook niet waarom partijen zoals CD&V of PS de Spaanse aanpak in deze door dik en dun blijven verdedigen. Stel je maar even voor dat Belgische politici omwille van onwettige politieke beslissingen waarvoor ook overheidsgeld werd ingezet op dezelfde wijze strafrechtelijke vervolging zouden riskeren.’

Nationalisme

 Hoe kijkt Carles Puigdemont nu zelf tegen de stemming in het EP aan? Toen ik hem enkele maanden geleden interviewde, maakte hij zich nog sterk dat een stemming over zijn immuniteit de Catalaanse kwestie echt prominent op de Europese politieke agenda zou doen belanden. De empathie van de collega-parlementsleden lijkt evenwel ver te zoeken?

‘Al sinds ik hem verdedig heb ik Puigdemont ervaren als bijzonder koelbloedig, opgetrokken uit staal en gewapend beton. Ik heb hem echt nog nooit zien panikeren. Niet na zijn arrestatie, niet voor de onderzoeksrechter, en dus evenmin vandaag. Hij is echt voorbestemd voor de politiek.’

Uzelf staat bekend als een eerder koele minnaar van het nationalisme. Toch loopt de verdediging van Catalaanse, Baskische of Koerdische nationalisten als een rode draad doorheen uw carrière?

‘Ik beschouw mezelf niet als een nationalist, dat klopt. Maar het zijn natuurlijk net die mensen die een uitgesproken mening hebben en daarvoor ook uitkomen, die hun grondrechten het vaakst geschonden zien. Het is dus niet zo onlogisch dat je daar als advocaat ook vaker mee in contact komt.’

ik vind wél dat ze het recht hebben om op te komen voor hun ideeën

‘En zelfs al heb ik niet meteen een grote sympathie voor hun streven naar onafhankelijkheid, ik vind wél dat ze het recht hebben om op te komen voor hun ideeën en dat ze aan politiek moeten kunnen doen. Wat me in deze bijzonder sterk tegen de borst stoot, is de vaststelling dat de Spaanse staat politieke tegenstanders via juridische weg monddood tracht te maken.’

Natiestaten

‘Los daarvan: de grote natiestaten die vaak in de 19de eeuw ontstaan zijn, blijken nu almaar vaker kunstmatige constructies. In combinatie met een EU zonder binnengrenzen zie ik het belang van die natiestaten dan ook almaar verder afkalven, ten voordele van de regio’s. Ik heb dat in de Raadkamer ooit nog aan de procureur voorgehouden. Een Europees aanhoudings-mandaat zal de geschiedenis heus niet kunnen tegenhouden.’

Puigdemont en zijn medestanders leven intussen al ruim drie jaar als bannelingen in ons land. Ziet u hen ooit nog terugkeren naar Catalonië?

‘Het Madrileense parket zal in dezen zeker niet plooien. Ik vrees dat een terugkeer op korte termijn er niet meteen inzit. Ze zullen moeten hopen op een soort genade maatregel van de Spaanse regering. Maar laat ons wel wezen: je kan nog altijd beter in ballingschap leven dan jaren in de cel te moeten zitten. Want geloof me vrij: de Catalaanse politici die intussen al drie jaar in de gevangenis zitten, hadden nooit gedacht dat de Spaanse regering hen echt voor jaren achter de tralies zou stoppen.’

Filip Michiels

Filip Michiels is zelfstandig journalist.

EL KAOUAKIBI

Bart Maddens: ‘Zaak El Kaouakibi illustreert algemeen probleem particratie in België’

El Kaouakibi: witte raaf én dure vogel. Open VLD gaf haar € 50.000 om op een lijst te staan. Weinig ethisch voor een sociaal onderneemster.

CORONA & CENSUUR

VRIJE COMMENTAAR

*

Catalanen – Schotten – Basken – Bretoenen - Vlamingen… Waarom roeren echte journalisten in hoofdberoep zich niet?

Hoog tijd dus voor elke rechtschapen ziel om de kunstmatige verwarring rond VOLK en STAAT precies tot op het miljoenste van een millimeter te definiëren.

Napoleon Stalin, Hitler en nu ook weer deze EU die met list en bedrog op ons afstormt om de Westerse Beschaving te vernietigen. We ‘kregen’ die in onze Gewesten van Julius Cesare, maar dreigen die nu kwijt te spelen aan de Tching Tcjang pandemie.

Ins Land, Eigen Volk, dat is in de eerste plaats het eigen gezin, de eigen veilige omgeving die bij definitie dezelfde taal spreken en die in vrede en vriendschap met andere volkeren en andere talen niet alleen rond zich, maar ook wereldwijd, elkaars geluk nastreven. Zo helpe hen ieder huh eigen God.

Ieders gebied, als met pinnekesdraad omsloten, veilig maar door-kijkbaar…

Als ‘Stater’, waar ook ter wereld, dat anders zien, is er gegarandeerd vroeg of laat stont aan ieders kont Daar helpt geen Lieve Moederen noch enige culturele verrijking aan. Het beetje aarde in de bloempot van ons vader, dat hem hoe dan ook in de schoot viel, daar staan we met lijf en leden borg voor.

Met een beetje RECHTVAARDIGHEID in het achterhoofd kan daar toch niemand enig gewapend bezwaar tegen hebben?

Ieder zijn eigen Moeder & Vader om dat van geslacht tot geslacht over te dragen…

Digitalia

HOW TO HOLD THE WEST

*

06-03-2021, 00:00 geschreven door DIGITHALYS