A.D. zondag 19 augustus 2012

De Arafat keukenhanddoek als sjaal:

Zelfs bij 42° nog goed om dragen…

***

Hitler had ne klesekop

Mussolini blaas’de hem op

En Daladier…

Die speelt er voetbal mee…

***

Kroniekje over :

Ahmadinejad: "Israël is belediging voor de mensheid"

Door: Elke De Pourcq − 18/08/12, 08u42  − Bron: Daily Mail

***

De Iraanse leider Mahmoud Ahmadinejad heeft zich de woede van Israël en de Verenigde Naties op de hals gehaald. Opnieuw. Dat gebeurde na een explosieve toespraak waarin Israël werd afgedaan 'als een belediging voor de mensheid'. VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon reageert verbijsterd. 

Het bestaan van het zionistische regime is een belediging voor de hele mensheid", zo sprak Ahmadinejad tijdens een toespraak aan de universiteit van Teheran. Dit gebeurde na pro-Palestijnse bijeenkomsten, een traditie op Jeruzalemdag, de laatste vrijdag van de ramadan.

"Israël is een corrupte, antimenselijk georganiseerde minderheid die weerstand biedt aan alle goddelijke waarden. Het bestaan van het gecreëerde Zionistische regime uitdagen komt neer op het beschermen van de rechten en de waardigheid van alle mensen."

Daarop warden Israëlische en Amerikaanse vlaggen in brand gestoken met de bijhorende woorden 'dood aan Israël' en 'dood aan Amerika'. .

Ahmadinejad doet die uitspraken niet zomaar: Israël bespreekt openlijk of het Iran zal aanvallen over diens vermeend nucleair programma. De steun die Iran biedt aan anti-Israëlische groeperingen in de grensstreek en herhaaldelijke toespelingen op de vernietiging van Israël, doen de onrust in Israël over Iran nog toenemen. 

Iran verrijkt uranium en er wordt vermoed dat het land plannen heeft om atoomwapens te maken. Iran zelf ontkent atoomwapens te willen bouwen en zegt een vreedzaam nucleair programma te voeren, dat gericht is op het opwekken van elektriciteit.

Bewijzen van het tegendeel zijn op dit moment niet echt, maar er worden dan ook geen onafhankelijke controles toegelaten. Dat heeft al geleid tot een zware boycot tegen het land. .

Israël bewandelt officieel de weg van de democratie en economische maatregelen, maar wat Iran betreft blijft de Israëlische regering minder koelbloedig. Steeds meer openlijk wordt gesproken over aanvallen op Iran, er werd al herhaaldelijk gezegd dat 'alle opties op de tafel liggen, als alle andere middelen hebben gefaald', een referentie naar een militaire aanval.

Iran beantwoordde het dreigement met de belofte te zullen weerslaan, waarmee het meteen ook de Amerikaanse belangen in de regio bedreigt.

De vijandigheid tussen Iran en Israël sleept al meer dan een decennium aan. Sinds 2005 liepen de spanningen verder op toen Ahmadinejad in een toespraak zei dat Israël op een dag 'van de kaart zou geveegd worden'. De geestelijke leider Khamenei is al niet veel beter: hij noemde het land een 'kankergezwel dat moet uitgeroeid worden'. De twee leiders doen de Holocaust, waarbij 6 miljoen Joden de dood vonden, af als een mythe. .

***

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : zolang de ‘Sitzkrieg’ duurt, vallen er niet teveel doden. De Tommies noemden dat de ‘Funny War’, tot ze het lachen verging.De agressor toen had alleen een voorwendsel nodig,om over te gaan tot de actie. Dat voorwendsel had een naam : het heette Venlo aan de Duits-Nederlandse grens. ER was, ’s nachts uiteraard, een ‘grensincident’, waarbij de Duitsers hadden teruggeschoten en er (langs hun kant) doden waren gevallen. We zagen verslagen met foto’s  met duidelijke slachtoffers aan de Duitse kant van de grens. Later, na 10 Mei ’40 en nadat hun aanvalsplannen onverwacht waren uitgelekt door een vliegtuigongeluk boven België, mocht de wereld de waarheid weten : de doden waren dode KZ-gevangenen die een natuurlijke dood waren gestorven, en die men dare-dare in een Wehrmacht-uniform had gestoken. Grapje….

***

***

19-08-2012, 17:53 geschreven door DIGITHALYS

A.D. zondag 19 augustus 2012

***

***

Kroniekje over : de wereldwijde zottigheid van met kousen over de kop getrokken bietekwieten was al een paar dagen bezig, zonder dat ik daaraan ook maar één seconde aandacht wilde aan besteden. Zot zijn doet geen zeern zoals ze zeggen…. Gisteren op de V°RT was ik als naar gewoonte bijna ingedut, toen dat onderwerp ter sprake kwam. 2 jaar werkkamp! Ja wadde, dacht ik, daar weet Justitie tenminste van aanpakken en er is zelfs niet eens sprake van plaatsgebrek in die inrichtingen…. Straffen onder de 3 jaar worden daar uitgevoerd, wat ’n vooruitstrevend land! …Vanmorgen bij de morgenkoffie kreeg ik van de NOS een beetje meer los. Belediging van de religieuze gevoelens van het Russische volk : die zottekes hadden de kathedraal van Moskou voor een optredentje zo maar ingenomen…. Ha ja, dacht ik : Poetin onder of boven : in het eeuwige Rusland beledigt men zomaar niet de ziel van het eigen volk!

En nu lees ik bij Smetje van ’t Gazetje, dat dit allemaal gewoon de weergave is van een vrije meningsuiting. Van onrust mogen veroorzaken, wereldwijd altijd het begin van de Arabische Lente : geen sprake van! Hoogstens een paar zotte trienen, die last hebben van een zomerse zonneslag….

Tja! Wat te denken dan, als de aangestelden van het Vlaams Belang, de democratisch verkozenen van minstens een klein miljoen vrije burgers,  op een veel properder manier hun mening uiten, en onmiddellijk subito presto door de andere partijen daarvoor terug gedrongen worden in een ‘schutkring’….Daar hebben die van De Morgen geen oren naar. Inderdaad, de ene ‘vrije meningsuiting’ is de andere niet….

Ook de advocaat van Stout Rogeetje gehoord op de TV? Die durft nogal, zeg! Ja, proper gekleed, kwam die net net uit een doosje, dat wel, en verzorgde taal. Wat ’n verschil bij de advocaat van Steenezel uit Brugge (of is het VanSteenbrugge uit Ezelgem?) die de arme misbruikte ‘slachtoffertjes’ van 40 jaar geleden verdedigt…Die moet optreden, half aangekleed nipt uit zijn bed, nog net de camera’s gehaald had, zonder zelfs zijn haar in de plooi te hebben gelegd. Die spreekt tenminste de taal waarnaar de Rechtbank horens heeft! Naar zo’n advocaat luisteren de mensen en zijn scheve argumenten worden duizendvoudig aan de café-togen herhaald en bevestigd. En ziet U wel : de nonnen rond Staout Rogeetje willen ineens ook hun zeg hebben! Ongehoord! Precies alsof niet iedereen weet dat ze uitgekocht zijn!

***

Pussy Riot

18/08/12, 08u10

***

Vladimir Poetin is altijd zijn autocratische zelf geweest, sinds gisteren is hij geëvolueerd naar een totalitair dictator en keert Rusland terug naar de donkere periode voor Gorbatsjov. Tijdens een showproces waarop Stalin zelf jaloers zou zijn geweest, werden de drie leden van de Russische feministische punkband Pussy Riot veroordeeld tot twee jaar werkkamp. Ze werden schuldig bevonden aan hooliganisme en het aanzetten tot religieuze haat.

Je kan je vragen stellen over de artistieke kwaliteit van Pussy Riot, maar in iedere beschaafde natie is het vanzelfsprekend dat artiesten het recht hebben op vrije expressie en vrije meningsuiting, ook als die kritiek inhoudt op de machthebbers. Sommigen zullen zelfs zeggen dat zulks één van de enige bestaansredenen voor kunst is.

Dat hebben Poetin en zijn rechterlijke acolieten niet zo begrepen. Ook al is Rusland in theorie een seculiere samenleving met scheiding tussen kerk en staat, in de feiten is het geëvolueerd naar een totalitaire samenleving, die als ideologie het totalitaire communisme vervangen heeft door een minstens even gevaarlijke mix van orthodoxe religie en nationalisme.

Dat Poetin zijn verkiezingszege ging afsmeken door te bidden bij een icoon waarmee elke Russische tsaar werd gezegend, zegt alles over zijn wereld- en vooral zijn zelfbeeld. 

Poetin plaatst zich op hetzelfde niveau als de Sovjet-dictatuur. Dit regime verdient een krachtige veroordeling van alle democratische staten. Pussy Riot is geen 'accident de parcours'. Sinds hij opnieuw president werd, heeft Poetin de Doema al een reeks wetten laten goedkeuren die de burgerlijke vrijheden terug inperken. De straffen voor organisatoren van betogingen zijn opgetrokken, de overheid kan websites blokkeren met voor haar onwelgevallige informatie, persvrijheid is er een volledig loos begrip, de staatszender heeft een quasi-monopolie en opposanten worden hardhandig opgepakt. Zo deelde oppositieleider Kasparov gisteren alweer in de klappen.

Het gaat toch iedere absurditeit te boven: een regime dat niets doet om het bloedbad in Syrië af te remmen, sterker nog, zijn veto blijft stellen tegen iedere interventie van de internationale gemeenschap in één van de bloedigste burgeroorlogen van deze tijd, veroordeelt drie punkmeisjes omdat ze in een liedje het ego van de Grote Leider hebben durven aanpakken. Ze gebruikten geen geweld, van een ernstig vergrijp is geen sprake.

Daarmee plaatst Poetin zich op hetzelfde morele niveau als de oude Sovjetdictatuur. Net als die oude Sovjetdictatuur verdient dit regime een krachtige veroordeling van alle democratische staten. Niet alleen van collega's-kunstenaars en zangers, maar van de hele internationale gemeenschap, hun regeringsleiders en de Europese instellingen.

Yves Desmet

Politiek Commentator .

***

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : vandaag doet Hugo Camps er nog een schepje op : hij noemt de stunt een ‘punk-gebed’ en huivert voor de Goelag, zoals door Solsjenischin beschreven, want, zegt hij, Kerk en Staat in Rusland zijn 2 vuile handen op één buik….

Een mens gelooft zijn eigen ogen niet!

***

***

19-08-2012, 16:59 geschreven door DIGITHALYS

A.D. zondag 19 augustus 2012

***

*** 

Kroniekje over :

HISTORIE: 1400 jaar islamitische expansie, islamitisch imperialisme en islamitische slavenhandel

Posted on 16 augustus 2012 by E.J. Bron

***

Na bijna 470 jaar islamitische expansie d.m.v. het zwaard (632 na Chr. tot 1099 na Chr.) beginnen twee eeuwen van christelijke kruistochten. Daarna gaat de Jihad gewoon verder – tot op de dag van vandaag. Het is dus heel duidelijk: De islam was vanaf het begin een enorme bedreiging voor Europa (en de wereld). De islam heeft zich uitsluitend verbreid door oorlog, genocide, slavernij en gedwongen islamisering, van Spanje tot Indonesië, van Mali tot Oezbekistan. In onderstaande opsomming gaat het er niet om ideële missers van pausen en koningen of wreedheden van kruisridders en pogroms op Joden etc. te rechtvaardigen. Dat werd al honderden keren uitgewerkt. Veelmeer wordt hier bewezen: De kruistochten waren een legitieme reactie op de moorddadige islamitische agressie tegen Europa. De reden, dat wij Europeanen voortdurend met deze oorlogen om de oren worden geslagen, is gelegen in het feit dat ons schuldgevoelen moeten worden aangepraat (http://www.deusvult.info/Kreuzzuege.htm).

Lees hieronder de opsomming van de 1400 jaar durende brutale islamitische Jihad tegen het Westen en het Oosten:

632 na Chr. (464 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Dood van Mohammed. Op het moment van de dood van Mohammed was de islam door krijgstochten over grote delen van het Arabisch schiereiland verbreid. Deze krijgstochten werden na zijn dood voortgezet en veranderden het complete Middellandse Zeegebied eeuwenlang in een permanent krijgstoneel.

635 na Chr. (461 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Een islamitisch leger verovert het tot het Byzantijnse Rijk behorende Damascus, de hoofdstad van het christelijke Syrië. Onmiddellijk begint de gedwongen islamisering. Dat betekent: Niet-moslims moeten de jizya (hoofdelijke belasting) betalen en worden van bijna al hun rechten en bescherming beroofd. Alleen wie collaboreert (zich bekeert) wordt gespaard.

636 na Chr. (460 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Slag van Kadisiya. Verovering van Mesopotamië inclusief de hoofdstad van de Sassanieden, Ctesiphon. Direct na de gewelddadige overwinning beginnen uitgebreide plunderingen. Kalief Omar liet bij de verovering als maatregel van de gedwongen islamisering de grote bibliotheek van Madâin (te vergelijken met de bibliotheek in Alexandrië) in brand steken en ook later nog probeerde het Mohammedaanse fanatisme alle Antieke geschriften te vernietigen, waar het deze ook maar te pakken kon krijgen.

637 na Chr. (459 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Een islamitisch leger verovert het tot het Byzantijnse Rijk behorende Jeruzalem. Onmiddellijk begint de gedwongen islamisering. Kerken en synagogen worden leeggeroofd of afgebroken, de mannelijke inwoners worden vermoord, vrouwen en kinderen worden verkracht en tot slaaf gemaakt. Priesters worden deels gekruisigd.

640 na Chr. (456 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Verovering en brandschatting van Caïro. Bijna de volledige mannelijke bevolking wordt afgeslacht, vrouwen en kinderen worden verkracht en tot slaaf gemaakt. De antieke bibliotheek van Caïro gaat in vlammen op. De gedwongen islamisering begint onmiddellijk.

642 na Chr. (454 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Een islamitisch leger verovert het tot het Byzantijnse Rijk behorende Alexandrië, de hoofdstad van het christelijke Egypte.

642 na Chr. (454 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Beslissende slag bij Hamadan (Ekbetana) tegen het Sassaniedenrijk. Grote delen van het huidige Iran vallen in handen van de islamitische veroveraars. Het prachtige Ekbetana, de vermoedelijk oudste stad ter wereld, wordt bijna volledig verwoest. Er gaan unieke kunst- en cultuurschatten verloren. Er beginnen onmiddellijk uitgebreide strafexpedities, plunderingen, slavernij en gedwongen islamisering, die pas rondom het jaar 900 afgesloten zijn.

645 na Chr. (451 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Een islamitisch leger verovert het christelijke Barka in Noord-Afrika (Libië) en vernietigt de oeroude Grieks-Romeinse stad volledig. De inwoners worden allemaal tot slaaf gemaakt.

650 na Chr. (446 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): De laatste gebieden van het koninkrijk Armenië worden onder de voet gelopen, geplunderd en gedwongen geïslamiseerd.

652 na Chr. (444 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Een aanval van islamitische piraten (Korsaren) op het eiland Sicilië werd afgeslagen. De kustdorpen liggen echter in puin. Veel inwoners zijn dood of worden tot slaaf gemaakt.

667 na Chr. (429 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Meerdere aanvallen van islamitische piraten (Korsaren) op het eiland Sicilië zijn aan de orde van de dag, worden echter afgeslagen. Kustdorpen en kerken moeten meer en meer versterkt worden. Desondanks worden er steeds opnieuw bewoners weggevoerd.

674 na Chr. (422 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Een islamitische aanval op Constantinopel (de hoofdstad van het christelijke Byzantijnse Rijk en zetel van de christelijke keizer) wordt afgeslagen.

700 na Chr. (396 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Het Italiaanse eiland Pantelleria wordt door moslims veroverd en de bewoners worden tot slaaf gemaakt. Het eiland ontwikkelt zich tot een islamitisch piratennest.

708 na Chr. (388 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): De islamitische veldtocht ter verovering van Noord-Afrika bereikt de Atlantische kust. Tijdens de opmars worden alle steden en vestigingen in Noord-Afrika geplunderd en in brand gestoken. Meer dan 50% van alle bewoners van Noord-Afrika zijn aan het einde van de veldtocht dood. Miljoenen worden verkracht, gemarteld en tot slaaf gemaakt.

708 na Chr. (388 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Sicilië wordt korte tijd door de moslims veroverd, maar kan echter onder zware verliezen en verwoestingen ontzet worden.

710 na Chr. (386 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Met de verovering van de laatste christelijke stad in Noord-Afrika is het gehele voormalige christelijke Noord-Afrika geïslamiseerd. Bijna alle 400 christelijke bisdommen in Noord-Afrika gaan ten onder. Noord-Afrika was ooit een bloeiende christelijke wereld, die belangrijke theologen van de christelijke oudheid heeft voortgebracht: Tertullianus, Cyprianus, Athanasius, Augustinus.

711 na Chr. (385 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische legers steken de Straat van Gibraltar over en vallen Europa binnen. Het begin van de verovering van het Iberisch schiereiland (nu Spanje en Portugal). Onmiddellijk begint de fundamentele gedwongen islamisering van de veroverde gebieden. De hoofdelijke belastingen zijn hoger en de lijfstraffen harder dan elders onder de ijzeren laars van de islam.

711 na Chr. (385 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Qutaiba ibn Muslim begint in opdracht van de Arabische Omajjaden heersers vanuit Khorasan aan de onderwerping van Transoxanië. Hij verovert de belangrijke steden Samarkand en Buchara, die volledig geplunderd en bijna ontvolkt worden. De overlevenden eindigen in de slavernij of worden gedwongen geïslamiseerd. Ook Chorasmië en het Ferghanadal werden onderworpen.

711 na Chr. (385 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Ontwijding van de zich op de Tempelberg bevindende basiliek Santa Maria tot Al-Aqsamoskee (de “verste”) door Abd el-Wahd. Tegenwoordig geldt deze moskee als de op twee na belangrijkste in de islam, omdat Mohammed daar op zijn “hemelse reis” gebeden zou hebben, hoewel hij op dat tijdstip al 79 jaar in Medina begraven lag. Deze preachtige kerk werd ooit door keizer Justinianus (527-565) gebouwd. Voor d eislam betekent de verandering van een beroemde kerk tegelijkertijd altijd ook de zege over het christendom. En legendevormingen zijn in deze ideologie belangrijker dan historische feiten.

712 na Chr. (384 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): De verovering van Zuid-Spanje is afgesloten. De Noord-Afrikaanse slavenmarkten puilen uit van Europese slaven.

712 na Chr. (384 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische veroveraars bereiken de grenzen van China en India. Achter hen (aldus kroniekschrijvers uit die tijd) staan alle veroverde gebieden in brand. Weldra ondernemen de moslims de eerste aanvallen naar Sindh. Er komen enorme hoeveelheden slaven op de markten van het Nabije Oosten terecht.

713 na Chr. (383 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): De Arabieren veroveren Barcelona, steken de Pyreneeën over en beginnen met de verovering van Zuid-Frankrijk. Ongeveer negentig jaar na de dood van Mohammed staan er islamitische legers (geen islamitische missionarissen dus!) in het christelijke rijk van de Franken (nu Frankrijk).

717 na Chr. (379 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Nadat een islamitisch leger het Byzantijnse leger in Klein-Azië heeft verslagen, steekt Maslama, de broer van de Omajjaden-kalief Suleiman, de Dardanellen over en belegert Contantinopel (de hoofdstad van het Byzantijnse Rijk en zetel van de christelijke keizer) met een leger van 180.000 man. Alleen met behulp van Grieks vuur konden de Byzantijnen de eerste stormloop, die door 1800 Arabische schepen werd ondersteund, afslaan.

Volkomen onverwacht komt voor keizer Leo III. Komt (de Bulgaarse) Khan Tervel de Byzantijnen met 30.000 zwaar gewapende ruiters te hulp. De Arabieren laten het echter niet aankomen tot een open gevecht met de Bulgaren.

718 na Chr. (378 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Nadat de Arabieren nu van hun kant de belegerden van de Bulgaren zijn geworden, afgesneden zijn van bevoorrading, als gevolg van de strenge winter al zijn aangeslagen door honger en epidemieën, gaan ze uiteindelijk toch het gevecht met de Bulgaren aan. Ze worden in een mum van tijd afgeslacht.

De verenigde Bulgaars-Byzantijnse troepen, waartoe ook afdelingen van de Chazaren, Armeniërs en andere Kaukasiërs behoren, slaan de Arabieren uiteindelijk uit Europa tot aan de rijksgrenzen in Klein-Azië terug. Op de terugtocht van het islamitische leger worden de landerijen ten oosten van de Bosporus met de aardbodem gelijk gemaakt en de inwoners tot slaaf gemaakt.

Door deze overwinning werd de uitbreiding van de islam aan de oostgrens van Klein-Azië de volgende zes eeuwen gestopt.

720 na Chr. (376 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): De Arabieren veroveren Narbonne in Zuid-Frankrijk en belegeren Toulouse. De veldtocht heeft minder de gedwongen islamisering ten doel dan roven en het verkrijgen van slaven.

720 na Chr. (376 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Een nieuwe landingspoging van islamitische troepen op Sicilië, waarbij het tot uitgebreide gevechten en grote verwoestingen komt.

731 na Chr. (365 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Plunderend breken islamitische legers door in Zuid-Frankrijk. Van Dijon tot Sens dichtbij de Loire, evenals Langres en Luxeuil valt bijna geheel Frankrijk ten zuiden van de Loire in hun handen.

732 na Chr. (364 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Verdedigingsslag bij Tours en Poitiers (nu Frankrijk: Overwinning van de Europese legers op de islamitische legers. De moslims worden achter de Pyreneeën teruggeworpen, verwoesten en plunderen op de terugtocht grote delen van het land en kunnen duizenden gevangen in slavernij meevoeren. Ze behouden echter grote delen van het Iberisch schiereiland (nu Spanje en Portugal) in bezit.

735 na Chr. (361 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Moslims vallen opnieuw Zuid-Frankrijk aan met sterke legers. Weliswaar lukt het hen niet de steden en landen die ze wilden in handen te krijgen, maar alle bewoners die hen in handen vielen, werden tot slaaf gemaakt, bovendien werden de vrouwen en kinderen verkracht.

751 na Chr. (345 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): In de Slag om Talas behaalt een islamitisch Arabierenleger voor het eerst een overwinning op een Chinees leger.

810 na Chr. (286 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische troepen bezetten Corsica en gebruiken het vanaf dat moment als uitvalsbasis voor aanvallen op de zuidkust van Frankrijk.

831 na Chr. (265 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische troepen veroveren en brandschatten de Siciliaanse stad Palermo.

832 na Chr. (264 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische eenheden overvallen en plunderen Marseille, waarbij grote hoeveelheden slaven en goederen worden buitgemaakt.

835 na Chr. (261 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): De moslims steken vanuit Sicilië over naar het vasteland en verwoesten Calabrië.

838 na Chr. (258 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische troepen overvallen opnieuw Zuid-Frankrijk en het Rhônedal om er te plunderen.

840 na Chr. (256 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Tarente en Bari vallen in handen van de islamitische agressors. Beide steden worden zwaar geplunderd en gebrandschat. Duizenden worden meegevoerd in de slavernij.

840-847 na Chr. (256 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Het onder Frankische bescherming staande Benevente wordt dor islamitische aanvallers bezet. 

841 na Chr. (255 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Capua (Campanië/Italië) wordt na een korte belegering volledig verwoest en geplunderd.

843 na Chr. (253 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische troepen veroveren en brandschatten de Siciliaanse stad Messina.

843 na Chr. (253 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Pogingen van de  Arabieren om Rome te veroveren, mislukken. De stad en de omgeving worden geplunderd respectievelijk gebrandschat, de bevolking wordt gevangen genomen en tot slaaf gemaakt.

848 na Chr. (248 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): In augustus wordt de stad Ragusa op Sicilië door de moslims geplunderd en verwoest, ondanks het feit (volgens Ibn al-Athir) dat de inwoners vrede sloten met de Arabieren en hen de stad wilden overhandigen.

848 na Chr. (248 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische eenheden overvallen en plunderen Marseille, het omliggende land wordt hevig verwoest. Er worden gijzelaars en slaven genomen.

851-852 na Chr. (245 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Het kortstondig bevrijde Benevente (Campanië/Italië) wordt opnieuw door moslims bezet. De bezetters richten een bloedbad aan onder de bevolking.

856 na Chr. (240 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Arabische agressors vallen de kathedraal van Canossa in Apulië aan en verwoesten deze. De stad wordt geplunderd en er worden slaven genomen.

859 na Chr. (237 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische troepen overvallen en plunderen opnieuw Zuid-Frankrijk.

868 na Chr. (228 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): De Arabieren veroveren de stad Ragusa op Sicilië definitief.

870 na Chr. (226 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): De Arabieren veroveren het eiland Malta en vernietigen daar de bijna 700 jaar onafgebroken bestaande christelijke cultuur.

878 na Chr. (218 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische troepen veroveren en brandschatten de Siciliaanse stad Syracuse.

880 na Chr. (216 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische troepen veroveren en plunderen Nice.

882 na Chr. (214 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische veroveraars bouwen aan de monding van de Garigliano tussen Rome en Napels een basis, van waaruit ze Campanië en Sabinia in de regio Lazio aanvielen.

888 na Chr. (208 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische troepen bouwen in de Provence met Fraxinetum in Neder-Bourgondië een nieuw bruggenhoofd, dat ondergeschikt was aan de Spaanse Moren. Van daaruit ondernamen ze plundertochten naar het westen tot aan Arles toe (de hoofdstad van het koninkrijk Bourgondië), evenals langs de Rhône tot Avignon, Vienne (bij Lyon) en Grenoble.

902 na Chr. (194 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische troepen veroveren en brandschatten de Siciliaanse stad Taormina.

911 na Chr. (185 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): De bisschop van Narbonnen is niet in staat om van Frankrijk naar Rome te komen, omdat de moslims de Alpenpassen hebben bezet. Struikroverij, slavernij en plunderingen zijn aan de orde van de dag.

918 na Chr. (178 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische troepen veroveren en brandschatten vanuit Sicilië het op het naburige vasteland gelegen Reggio in Calabrië.

920 na Chr. (176 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Moslims rukken vanuit Spanje over de Pyreneeën op, verwoesten ongehinderd Gascogne en bedreigen Toulouse.

934 na Chr. (162 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Genua en La Spezia worden door moslims overvallen, leeg geroofd en platgebrand.

935 na Chr. (161 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Genua en La Spezia worden opnieuw door moslims overvallen, leeg geplunderd en platgebrand.

939 na Chr. (157 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Moslimhordes rukken in het noorden via Genève tot aan de Zwitserse Alpenpassen op. De stad wordt leeg geroofd en er worden slaven genomen.

942 na Chr. (154 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische troepen marcheren brandschattend en moordend door Zuidoost-Frankrijk en rukken op naar Opper-Italië.

942 na Chr. (154 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Nice wordt door moslims overvallen, leeg geroofd en platgebrand.

952-960 na Chr. (144 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Vanaf de Alpenpassen veroveren islamitische troepen bijna 8 jaar lang Zwitserland. Ze plunderen en vernietigen in die jaren Wallis, delen van Graubünden en van Oost-Zwitserland. Tussen 952 en 960 beheersten de Arabieren na de Slag bij Orbe (Urba) grote delen in het zuiden en westen van Zwitserland, inclusief de Grote St. Bernhardpas, en rukten in het noordoosten op tot St. Gallen, in het zuidoosten tot Pontresina.

952-965 na Chr. (144 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Moslims veroveren het hertogdom Savoie.

906-972 na Chr. (190 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische troepen veroveren de Provence.

964 na Chr. (132 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Islamitische troepen veroveren en brandschatten vanuit Sicilië het op het vasteland liggende Rometta.

979-988 na Chr. (117 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Sebük Tigin verklaart de “heilige” oorlog aan de Hindoeschahis, wier koning Djaypal (965-1001) hij in 979 en 988 verslaat. Alle vestingen binnen Afghanistan tot aan de grens met India vallen in handen van zijn moslimkrijgers.

997-1029 na Chr. (99 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Mahmud van Ghazni voert alleen tegen India 17 veldtochten.

1002 na Chr. (94 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Genua wordt door de Arabieren veroverd en geplunderd.

1002 na Chr. (94 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Bari wordt opnieuw door Arabieren veroverd en vernietigd.

1004 na Chr. (92 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Pisa wordt door Arabieren veroverd en geplunderd.

1009 na Chr. (87 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Kalief Al-Hakim geeft opdracht tot de systematische vernietiging van alle christelijke heiligdommen in Jeruzalem. Ook de Grafkerk inclusief het Heilige Graf worden verwoest.

1018 na Chr. (78 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Mahmud van Ghazni verovert de Indiase stad Mathura, vermoordt 50.000 inwoners en maakt de rest tot slaaf.

1025 na Chr. (71 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Mahmud van Ghazni verovert de Indiase stad Sonat, vermoordt 50.000 inwoners en maakt de rest tot slaaf.

1070 na Chr. (26 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): De Seltsjoeken, een Turks nomadenvolk uit Centraal-Azië, dat zich in de 10e eeuw na Chr. tot de islam had bekeerd, wint de controle over Jeruzalem. De vreedzame bedevaartstocht van christenen naar de heilige plaatsen wordt in toenemende mate gehinderd.

1071 na Chr. (25 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): Slag bij Manzikert – een christelijk Byzantijns leger wordt vernietigend verslagen door een islamitisch leger. De islamitische Seltsjoeken veroveren het kerngebied van het christelijke Byzantijnse Rijk: Klein-Azië.

1094 na Chr. (2 jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): De islamitische generaal Aibak verovert de Indiase stad Anahilwar Patan, vermoordt 50.000 inwoners en maakt 20.000 tot slaaf.

1095 na Chr. (1jaar voor het begin van de christelijke kruistochten): De christelijke Byzantijnse keizer Alexios I. Komnenos stuurt een gezantschap naar paus Urbanus II. Met het verzoek om militaire hulp. Op de Synode van Clermont wordt tot de kruistocht besloten.

__________________________________________________________

1096-1293 na Chr.: Na bijna 470 jaar islamitische expansie door het zwaard beginnen twee eeuwen van christelijke kruistochten.

1202: De islamitische generaal Aibak verovert de Indiase stad Kalinjar en maakt 50.000 inwoners tot slaaf.

1206: Sultanaat Delhi. Generaal Qutb-ud-Din Aibak neemt door sluipmoord op de heerser de macht in het land aan de Indus over en richt de zogenaamde “Slavendynastie” (1206-1290) op. Het land wordt gedwongen geïslamiseerd. Het sultanaat gaat later over in het eveneens islamitische Mogolrijk.

1389: Slag op het Merelveld: Een christelijk leger, bestaande uit Serviërs, Bosniërs en Bulgaren, wordt vernietigend verslagen door een islamitisch leger. De christelijke Balkanlanden worden islamitische vazallen.

1453: Verovering van Constantinopel (Nu Istanboel), het centrum van het Byzantijnse Rijk en van de orthodoxe kerk. De christelijke keizer sneuvelt in de strijd. Einde van het christelijke Byzantijnse Rijk.

1479: Ottomaanse troepen veroveren na heftige gevechten het Veneziaanse eiland Euboea (nu Griekenland). Een groot deel van de bewoners wordt afgeslacht. De rest wordt als slaaf verkocht.

1480: Een Ottomaans leger verovert Otranto in Italië. In 1481 herovering door een christelijk leger.

1492: Nadat de Spanjaarden in 1492 met Granada het laatste islamitische koninkrijk in West-Europa hadden heroverd, vestigden zich uit Spanje gevluchte morisken in de Maghreb. Samen met inheemse Arabieren en Moren rustten ze grote vloten uit en startten vanuit hun basis Noord-Afrika als Korsaren een permanente oorlog tegen het christelijke Europa, vooral tegen haar scheepvaart en kusten. De rooftochten van de islamitische Korsaren leidden gedurende de vier eeuwen daarna tot aan de kusten van Vlaanderen, Denemarken, Ierland en zelfs IJsland, waar ze uit kustdorpen- en steden inwoners meevoerden en later als slaaf verkochten. De kusten van Italië, Spanje en Portugal werden echter het meest geteisterd door slavenrazzia´s.

1499-1503: Turkse eenheden dringen Friuli-Julisch Venetië binnen en bedreigen zelfs de stad Vicenza. De Apulische havenstad Otranto (ongeveer 100 kilometer ten zuidoosten van Brindisi) wordt veroverd en uitgebreid tot bruggenhoofd voor meer roof- en krijgstochten.

1521: Een islamitisch leger verovert Belgrado.

1526: Slag bij Mohács – een christelijk leger wordt vernietigend verslagen door een islamitisch leger. Islamitische legers veroveren het grootste deel van Hongarije en bedreigen Wenen.

1526: De stad Ragusa (nu Dubrovnik) wordt veroverd door Ottomaanse troepen. Er volgen plunderingen, verkrachtingen, gedwongen islamisering of slavernij.

1526-1530: Grootmogol Babur verovert vanuit de huidige landen Oezbekistan en Afghanistan het sultanaat van Delhi en het Indiase kernland rondom de Noord-Indiase Indus-Ganges-vlakte en de steden Delhi, Agra en Lahore. 100 tot 150 miljoen mensen komen in de klauwen van deze overweldiger terecht.

1529: De eerste belegering van Wenen door een islamitisch leger mislukt. Tijdens de opmars echter gaan de steden Komárno en Bratislava in vlammen op. Alle omringende landerijen worden volledig verwoest. Duizenden raken in islamitische gevangenschap en eindigen op de slavenmarkten van Istanboel.

1534: Met in totaal 84 galeien overvallen en brandschatten islamitische piraten de zuidelijke westkust van Italië, beginnend bij Reggio Calabria noordwaarts dor de Tyrreense Zee tot Sperlonga, om daarna beladen met duizenden slaven en onmetelijke buit terug te keren naar Istanboel.

1537: Islamitische piraten veroveren de Veneziaanse eilanden Naxos, Kasos, Tinos en Karpathos.

1543: Islamitische Berberpiraten belegeren en plunderen de stad Nice.

1544: Chair ad-Din overvalt het eiland Ischia (voor de kust van Napels), neemt 4000 gijzelaars (die tegen losgeld worden vrijgelaten) en maakt 9000 bewoners tot slaaf (bijna de volledige rest van de bevolking).

1551: Turgut Reis maakt de volledige bevolking van het Maltezer eiland Gozo tot slaaf. Er worden 5000-6000 mensen op de Libische slavenmarkten verkocht.

1554: Islamitische piraten overvallen de Italiaanse stad Vieste. De stad wordt geplunderd en er worden 7000-10.000 slaven gemaakt, die op de markten van Istanboel verkocht worden.

1555: Turgut Reis overvalt Bastia op Corsica. Hij maakt 6000-7000 mensen tot slaaf, die verkocht worden op de Libische slavenmarkten. Tijdens zijn terugtocht laat hij talloze kustplaatsen in vlammen opgaan.

1558: Berberpiraten veroveren de stad Ciutadella (op het eiland Menorca). Ze verwoesten alle gebouwen, nemen 3000 slaven (die in Istanboel verkocht worden) en slachten de rest van de bevolking van de stad af.

1563: Turgut Reis landt op de kust van de Spaanse provincie Grenada. Hij verovert en plundert alle kustplaatsen. O.a. Almuñécar, waar hij 4000 slaven neemt en een veel groter aantal mensen afslacht. De jaren daarna worden de Balearen zo vaak aangevallen, dat de hele kust uiteindelijk met wachttorens en versterkte kerken bevestigd moet worden. Eilanden zoals Formentera worden volledig ontvolkt door slavernij, afslachting en vlucht.

1565: De belegering van het eiland Malta door een Ottomaans leger begon op 18 mei en duurde tot de aftocht van de troepen op 8 september 1565. Daarbij werd het eiland bijna volledig verwoest, de versterkingen in puin geschoten en meer dan 42.000 soldaten en burgers gedood.

1558-1707: Zuidelijke expansie van het Mogolrijk en gedwongen islamisering van de veroverde gebieden.

1609-1616: Alleen Engeland al verliest 466 handelsschepen (tussen 15.000 en 40.000 mensen) aan de islamitische Berberpiraten. De bemanningen worden afgeslacht of eindigen in slavernij.

1617-1625: Aanvallen van de Berberpiraten zijn aan de orde van de dag. Overvallen vinden plaats op zuidelijk Portugal, het zuiden en zuidoosten van Spanje, de Balearen, IJsland, Sardinië, Corsica, Elba, het Italiaanse schiereiland (vooral op Ligurië, Toscane, Lazio, Campanië, Calabrië en Apulië). Andere overvallen en rooftochten (inclusief verkrachtingen en tot slaaf maken) vinden plaats op Sicilië en Malta. Grotere aanvallen in de vorm van echte krijgstochten zijn tegen het Iberisch schiereiland gericht. De steden Bouzas, Cangas, Moaña en Darbo vallen ten prooi aan de Berberpiraten.

1627: IJsland wordt meerdere keren door Turkse piraten geplunderd en een groot deel van de bevolking wordt als slaaf op de Berberkust verkocht. Diegenen, die zich verzetten, worden in een kerk bijeengedreven en daar leven verbrand.

1631: Murat Reis overvalt met Algerijnse piraten en reguliere Ottomaanse soldaten Ierland. Ze bestormen de kust dichtbij Baltimore (County of cork). Ze brandschatten en plunderen de hele stad, nemen bijna alle inwoners van Baltimore als slaaf en verkopen hen op de slavenmarkten van de Berberkust. Slechts twee van hen komend levend terug naar huis.

19-08-2012, 16:11 geschreven door DIGITHALYS

.

A.D. zaterdag 18 augustus 2012

Ze komen terug, de gasmaskers

***

***

Kroniekje over : een licht maar betekenisvol verschil in de berichtgeving bij Elsevier en bij de BBC (via Knack), om maar te zeggen dat, naarmate de dingen scherper worden, deze in alle media zullen bijgeschaafd of weggelaten worden. Het wordt dus een kwestie van door het bos te bomen te blijven zien. Misschien moeten wij met onze F16’s, die onderhand zo een beetje ervaring hebben opgedaan met het Midden Oosten. Maar verdorie : we hebben er maar 15 meer, want vandaag is er ene neergestort in Peer. Heeft ’n peer geschild : de chauffeur zal nog kunnen vliegen, want ongedeerd, niet zo het machien, dat is naar de knoppe…

***.

'Israël maakt zich op voor aanval nucleaire basis Iran'

donderdag 16 augustus 2012 09:16 Elsevier

***

Het Israëlische leger is begonnen met het uitdelen van gasmaskers als onderdeel van de voorbereidingen op een aanval op Iran. Volgens diplomatieke bronnen zou Israël nog voor november de Iraanse nucleaire faciliteiten willen aanvallen.

 Israël wil de nucleaire faciliteiten van Iran onschadelijk maken 

Dat de ayatollahs aan een atoombom werken, wordt steeds duidelijker. De vraag is of bombarderen succesvoller zal zijn dan de tactieken die Israël nu al gebruikt

Commentaar Robbert de Witt: Bommen op Iran? Israël kijkt wel linker uit

Naast de gasmaskers heeft het Israëlische leger onlangs een nieuw systeem geïntroduceerd waarmee burgers in korte tijd via sms op de hoogte kunnen worden gesteld van een tegenaanval van Iran. Ook werd een extra Defensie-minister aangesteld.

'De diplomatie heeft gefaald,' zegt de Israëlische ambassadeur in Washington Michael Oren tegen zakenblad Bloomberg. 'Het wordt tijd voor serieuze maatregelen.'

Voor verkiezingen

De Israëlische krant Haaretz schrijft dat premier Benjamin Netanyahu en Defensie-minister Ehud Barak nog voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 6 november een aanval willen uitvoeren op de nucleaire faciliteiten van Iran

Een voormalig commando-leider van het Israëlische leger zegt tegen Bloomberg Businessweek dat hij de aanval binnen zes maanden verwacht.

Vertragen

Israël wil met een aanval het nucleaire programma van Teheran vertragen. 'In één, twee, drie of vier jaar tijd kan er een hoop gebeuren,' zegt ambassadeur Oren. 'Kijk maar naar wat er de afgelopen tijd is gebeurd in het Midden-Oosten.

Iran neemt de dreigementen niet serieus. 'We denken niet dat de leiders van dit onwettige regime zoiets onlogisch zouden doen,' zegt een woordvoerder van het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken. De zegsman benadrukte dat het nucleaire programma van Iran volledig is gericht op de energievoorziening voor de groeiende bevolking.

Door Servaas van der Laan

***

BBC: Israel plant massieve aanval op Iran

woensdag 15 augustus 2012 om 23u11(knack)

Overgenomen bij http://blog.seniorennet.be/polkun/

***

De aanval, die het Iraanse kernprogramma moet uitschakelen, zou bestaan uit verschillende golven van raketten, vliegtuigen en elektronische oorlogsvoering. Israel zou onder andere een geheime technologie gebruiken die vliegtuigen ‘onzichtbaar’ maakt.

Een geheime nota die door een voormalige Israëlische minister gelekt zou zijn aan de Amerikaanse blogger Richard Silverstein (niet aan polkun). De Israëlische premier Benjamin Nethanyahu en minister van Defensie Ehud Barak zouden de tekst gebruiken om sceptische leden van het Israëlische kabinet te overtuigen van het nut van een aanval op Iran.

De BBC waarschuwt dat ze niet meer in handen heeft dan de door Silverstein uit het Hebreeuws vertaalde tekst van de nota, en geen officieel Israëlisch document. Silverstein, de auteur van de blog Tikun Olam, die ook voor de Britse krant The Guardian schrijft, zou echter overtuigd zijn van zijn bron.( polkun zal eens bij Netanyahu zijn licht opsteken )

Cyberaanval

Volgens de nota zou de Israëlische aanval beginnen met een grootsheepse cyberaanval. Die moet het Iraanse regime totaal verlammen en ervoor zorgen dat het niet weet wat er zich afspeelt binnen zijn landsgrenzen. Het Iraanse elektriciteitsnetwerk, internet, radio, televisie en andere communicatie-infrastructuur zouden lamgelegd worden.

Vervolgens zou Israel vanop zijn eigen grondgebied en van duikboten in de buurt van de Perzische Golf tientallen ballistische raketten lanceren. Die zouden uitgerust worden met conventionele explosieven.

Een aantal van de raketten zouden bovengrondse doelwitten uitschakelen, zoals de kernreactor in Arak en de nucleaire brandstoffabrieken in Isfahan. Anderen zouden speciaal ontworpen zijn om ondergrondse doelwitten aan te vallen, zoal de nucleaire opwerkingsfabriek in Fordo.

‘Onzichtbare’ gevechtsvliegtuigen

Honderden kruisraketten zouden ingezet worden om commando- en controlesystemen, nucleaire onderzoeks- en ontwikkelingsfaciliteiten en de woningen van de toplui van het Iraanse kernprogramma te vernietigen. Bedoeling is om dat programma “compleet te onthoofden.”

Na de eerste aanvalsgolf zou de schade opgemeten worden met satellietbeelden, waarna de informatie zou doorgegeven worden aan Israëlische gevechtsvliegtuigen die zich op dat moment al in de lucht bevinden. Die moeten doelwitten uitschakelen die nog niet helemaal vernietigd zijn.

Opmerkelijk: die gevechtsvliegtuigen zouden uitgerust zijn met technologie die hen ‘onzichtbaar’ maakt. Volgens de nota is die technologie “onbekend bij het grote publiek en zelfs niet bekendgemaakt aan onze Amerikaanse bondgenoten.”

500 doden in Israel

Wat de nota niet bevat, is een inschatting van hoe Iran zou reageren, bijvoorbeeld door Sjiitische Hezbollah-militie raketten te laten afschieten op Israel vanuit Libanon, en hoeveel Israëlische – en Iraanse – slachtoffers te verwachten zijn.

Ehud Barak, geciteerd door de BBC zei aan de Israëlische krant Maariv dat de regering rekening houdt met “een oorlog van dertig dagen op meerdere fronten.’ Aanvallen zouden volgens hem ook kunnen komen van islamisten in de Palestijns gebieden.

De Israëlische regering verwacht dat er honderden raketten zouden afgeschoten worden op het land. Barak zei dat hij 500 Israëlische doden verwacht. “Het kunnen er minder zijn, of misschien meer, mar dat is het scenario waar we ons op voorbereiden.”

***

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : dat van die gasmaskers uitdelen is volgens mij een beangstigend teken aan de wand. Een naar voorgevoel en een nog akeliger herinnering aan de vlucht van heel ons gezin bijna in stoet met de buren, voor de oprukkende Duitse legers. In Mei ’40 waren het zwarte duivels, die onverwacht de toegang van onze schuilplaats instapten, op het punt om handgranaten te gooien, maar die een seconde daarop, na een kort gesnauwd bevel,  veranderden in vrolijke snaken die ons als grote broers chocolade toestopten. Want ze zagen alleen maar bange burgers, vrouwen en kinderen, en vooral wenende moeders met huilende baby’s. Ze hadden rare helmen op hun hoofden, en nog raarder cylindrachtige dozen die ze aan de gordel op de rug droegen. Gasmaskers, naar we later leerden. Ze maakten me bang, en mij niet alleen, maar niemand van de broertjes of de zusjes durfde luidop wenen : ik was toen 4 jaar en de oudste 13. Als het gevaar geweken was en we de volgende morgen verder trokken, moesten we van onze Pa dat snoep weggooien : garantie was die vergiftigd! Later heb ik horen vertellen, hoe onze Pa iedere keer vloekte, omdat hij om de nacht door te brengen, juist die oude vervallen bunker uit WO I had uitgekozen, in de mening dat die veilig was voor de overkomende Stuka’s. Niemand kon voorzien dat het zegevierende voetvolk ons al voor was, onderweg naar de Kanaalkust. Die betonnen bunker, alleenstaand in het veld, was in hun ogen wat hij in de vorige oorlog werkelijk geweest was : een burcht die ze moesten innemen…. Dat ze van daar uit niet door kogels ontvangen werden, scheen  vooral hun achterdocht te hebben opgewekt. Hadden ze na een serieuze belegering, een paar verschrikte vrouwen en een bende doodsbange kinderen gevangen kunnen nemen….

Of die herinneringen al dan niet in een Duits soldaten-verhaal voorkomen, weet ik niet, maar het woord ‘gasmasker’ is niet aan mij besteed. Ze waren totaal nutteloos in WO II : geen van de legers te velde gebruikte gifgas. Maar de geheimzinnigheid van die gerbide cyindervormige dozen bleef. Voor mij symbool van alle Feldgrau.

***

***

18-08-2012, 18:22 geschreven door DIGITHALYS

A.D. zaterdag 18 augustus 2012

***

***

Kroniekje over : wat hierboven staat over Vlaamse fierheid, heeft niets te zien met de eenmanspartij van Bart DeWever. Tot bewijs van het tegendeel is die man een vulgaire deserteur die het geweer dat hem door zijn  kiezers werd toevertrouwd, roemloos en in geschenkverpakking is gaan binnenleveren bij de Vorst. Hij kreeg er het gewone Judas-loon voor : met lege handen te worden weggestuurd. De man is, om het even in welke positie hij nog geplaatst wordt, een gevaar voor zijn land en zijn volk.

Hieronder zult U lezen dat het een familie-trek is bij de Familie : zijn broer Bruno is de trotse veldheer op de geroofde IJzerweide waarop de IJzertoren die nu met de vijand samen, vaart onder de vlag der Niveanen.

Erg om zeggen : de eerste IJzertoren werd opgeblazen door de Genietroepen van het het Belgisch Leger. Ze werden er nooit voor gestraft, maar flink bevorderd…. Moet de tweede toren misschien hetzelfde lot ondergaan, maar dan door de hand van het versdreven deel der Vlaamse Nationalisten?! Vergeet niet : straks (in verband met de 100-jarige herdenking van ’14-’18) wappert op de kruiskop de driekleur, en wordt de feestrede, in naam van ‘Nooit meer Oorlog’ voorgelezen door de Immam van Dixmude….

***

Overgenomen :

…/..Wie ontzettend veel kwaad gedaan heeft (en nog steeds doet) aan de tot voor enkele jaren duidelijke drang naar Vlaamse zelfstandigheid is de Nv-A en haar weight-watch voorzitter. Een hybride flamingant, een gefrustreerde neo-mannequin wiens voornaamste verandering schuilt in de eigen lichaamsomvang.  Hoe magerder Bart wordt, hoe meer Vlaamse overtuiging er wegsmelt. Het spijt me, ik kan niet rond de Nv-A pot draaien en doen alsof dit een Vlaams-republikeinse of Vlaams-nationale partij is.

Hieronder volgt het  laatste epistel van de militante filosoof Johan Sanctorum dat ik u heel warm aanbeveel en laat u vooral niet na, hier op te reageren.

     Wordt de N-VA de redder van de Belgische staat ?

Op 26 augustus e.k. vindt in het West-Vlaamse Steenstrate aan het Van Raemdonck-monument de elfde editie van de IJzerwake plaats.

Meer dan de 11-juli-vieringen, vandaag verworden tot bloempotmomenten van Kris Peeters en andere keuterboeren en tuinkabouters (dixit Bart Laeremans), en door Mark Grammens “het feest van de schaamte” genoemd, is dit jaarlijks IJzerwake-moment dé trefplaats van de radicale Vlaamse beweging geworden. Een sterke bezinningsplek met een uitermate volks karakter. De manier hoe het oorspronkelijke IJzertorenmonument in Diksmuide gekaapt werd door een neo-Belgicistisch conglomeraat, aangevoerd door, o ironie,  prof. Bruno De Wever (broer-van), zal ooit nog stof zijn voor historisch onderzoek. Zoals men nu pas toe is aan een wetenschappelijk-objectieve reconstructie van de dynamittering van de eerste IJzertoren door het Belgisch leger.

Feit blijft dat heel het fameuze IJzertestament, een grotendeels ongeschreven geheel van gedachten en emoties rond afkeer van de oorlogsgruwel, vredesutopie, identitair bewustzijn en de eis tot zelfbeschikking, niet los te maken is van een Vlaams-radicale impuls. In die zin is ze zowel pacifistisch als virulent-strijdvaardig.

Die ambiguïteit is uiteraard historisch geconditioneerd. Al in 1918 kwam de Vlaamse beweging tot het inzicht dat er met de Belgische staat niets te beginnen valt. De Frontbeweging brak definitief met de participationistische doctrine, die geloofde in geleidelijke veranderingen en ombouw van het systeem. Onvermijdelijk liep dit radicalisme in de jaren ’30 in het spoor van de collaboratie, waarvoor nadien een hoge prijs is betaald die tot op vandaag zijn sporen nalaat in het politieke landschap, waar radicaal-Vlaams automatisch met “extreem-rechts” wordt gelijkgesteld.

Verbrackisering

Partijpolitiek heeft dit radicaal flamingantisme altijd met zijn maagdelijkheid geworsteld. Hoever kon men gaan in de mars door de Belgische instellingen, zonder besmet te geraken? In de filosofie van de Frontbeweging is elke samenwerking met het Belgisch establishment abject. De geschiedenis heeft dat bevestigd: na Egmont was het eigenlijk afgelopen met de Volksunie. Onderhandelingen blijken zinloos, ze behoren immers tot de essentie van de Belgische compromis-logica die het status-quo nastreeft.

Het Vlaams Blok/later Belang heeft die maagdelijkheid wel consequent weten te behouden, met dank aan het cordon sanitaire, tot de N-VA op de proppen kwam, met een zogenaamd “democratische” variant van het Vlaams-nationalisme, alsof dat van het VB “ondemocratisch” was. Hierdoor liep ze in haar eigen val van wat sommigen de Verbrackisering noemen: uit electoraal opportunisme de boodschap zo laten verwateren dat ze inhoudloos in alle richtingen voortdobbert. Het succes van de N-VA verplichtte die partij immers tactisch tot het matigen van zijn Vlaams-radicalisme én tot het verbanvloeken van het Vlaams Belang, waar het zogezegd een republikeinse missie mee deelt. Zogezegd. Want elke dag neemt de formatie van Bart De Wever, in zijn ijver om de traditionele Vlaamse partijen te kannibaliseren, wat meer afstand van de Vlaamse beweging en zijn anti-Belgische onderstroom.

De transitie van protestpartij tot machtspartij maakt van de N-VA een systeempartij, die gedoemd is om radicalere varianten af te stoten. Een fataal schisma, waar het traditionele middenveld zoals Marnixring, Pro Flandria, de VVB niet aan ontsnapt. Van de Vlaamse VolksBeweging krijgt men, bij monde van het maandblad Doorbraak, ronduit de indruk dat ze het zelf ook niet meer weet en bijgevolg het radicaliteitsdebat verkrampt uit de weg gaat, uit angst om zelf in een existentiële impasse te geraken. Ook het totaal (in alle betekenissen) verouderde en redactioneel muf ruikende Pallieterke probeert de kool en de geit te sparen, en leunt nu eens op de ene, dan op de andere kruk.

Ik begrijp dan ook de viscerale angst niet van de Belgische francofonie en het koningshuis voor de N-VA. Als er één partij is, die de Belgische constructie kan overeind houden, weliswaar mits duchtig vertimmeren, dan is het wel de Nieuw-Vlaamse Alliantie.

De reguliere media anderzijds recupereren het N-VA-verschijnsel en de bijbehorende VB-demonisering met genoegen. Regimekranten zoals De Standaard, die niet ophouden om de partij van Bart De Wever te promoten als dé nieuwe Vlaamse centrumpartij, een epitheton dat ooit de oude CVP sierde. Maar ook Knack-directeur Rik Van Cauwelaert, die onlangs het Vlaams-nationalisme voor dood verklaarde. De vraag is, wat er dan wel in de plaats zou komen. Mogen de eisen tot zelfbestuur opgeborgen worden? Ligt de toekomst van Vlaanderen (terug) in België?

Restauratie

Ondertussen zorgen de communicerende vaten tussen beide “V-partijen” voor commotie: oud-VB-kiezers (én mandatarissen) die zich tot de N-VA hadden bekeerd, bemerken verbijsterd dat de partij naar het midden opschuift en steeds meer water bij de wijn doet. Het verlangen om na 2012 in zoveel mogelijk schepencolleges te zetelen, noopt Bart De Wever tot salonfähigkeit en het behouden van een directe lijn met het Vlaamse politiek establishment. Op de weide van Steenstrate zal men de N-VA-voorzitter niet tegenkomen,- evenmin als enig ander kopstuk van die partij. Politicoloog Bart Maddens mag het dan wel steevast over de V-partijen hebben en hun gezamenlijk electoraal potentiëel, de realiteit is anders: analist Filip Van Laenen (“De Maddens- hypothese”) beschouwt het schisma als fundamenteel. De keuze voor een snelle-groei-strategie verplicht de partij van De Wever immers op een perverse manier tot ideologische ontmanteling, en laat de klassieke Vlaams-bewegers maar ook de nieuwe republikeinen verweesd achter.

Vanaf dan wenkt de restauratie. Eigenlijk is de N-VA het beste wat het Belgisch establishment kon overkomen: een burgerlijk-conservatieve reformpartij die de radicale VB neutraliseert, en alleen de uitwassen van het systeem aanklaagt, niet het systeem zelf. Ze staat op die manier niet zo gek ver af van de Witte Mars en andere opstoten van burgerlijk ongenoegen dat eigenlijk droomt van een gezuiverd Ancien Régime. Ik zie de royalist Pol Marchal ooit nog wel lid van worden van de N-VA, temeer daar het duivelse duo Dutroux-Martin gemakkelijk kan vereenzelvigd worden met het ontspoorde België en zijn groezelige parasitaire subculturen, als onkruid groeiend op de verlaten terrils van het Waalse bekken. Dat De Wever en C° daar nog nooit op gekomen zijn.

Ik begrijp dan ook de viscerale angst niet van de Belgische francofonie en het koningshuis voor de N-VA. Als er één partij is, die de Belgische constructie kan overeind houden, weliswaar mits duchtig vertimmeren, dan is het wel de Nieuw-Vlaamse Alliantie. Het oerconservatisme van De Wever, die telkens weer de revolutie afzweert, laat een duidelijke opening voor dat neo-Belgisch reformisme. Publicaties zoals die van de uit de N-VA-kringen afkomstige Brecht Arnaert (“De Kwantumsprong”) maken openlijk komaf met de onafhankelijkheidsidee, die als “een zwaktebod” (sic) gekarakteriseerd wordt.

Eerlijk is eerlijk: er is vandaag geen meerderheid in Vlaanderen om de weg van de volwaardige staatkundige onafhankelijkheid op te gaan. Net daarom kan een Vlaams-republikeinse partij vandaag enkel een zweep- en drukkingspartij zijn, geen machtspartij. Het gaat er dan niet in eerste instantie om, op korte termijn electoraal te scoren, maar geduldig de publieke opinie te bespelen en mensen te overtuigen.

Anderzijds is de N-VA op langere termijn, zoals ze zich vandaag opstelt, gedoemd om als Vlaamse centrumpartij de lijn Kris Peeters voort te zetten: het zogenaamde confederaal model, met ruimte bevoegdheden voor de regio’s maar altijd weer gegijzeld door de wetten van het Belgische status-quo. Het Vlaamse zit hem voor de rest dan vooral in de Vlaamse kermissen, de protserige retoriek “wat we zelf doen, doen we beter”, en de 11-juli-toespraken (zie hoger). Het Belgische zit hem in de discrete stabiliteit van een bi- (en zelfs multi-)culturele federatie die overigens meer en meer aan Europa wordt vastgeklonken.

Niet toevallig dat de radicaalste partij, het VB, ook als enige de Eurosceptische klok luidt: het voortbestaan van België hangt intern af van de middelpuntzoekende (“staatsdragende”) krachten, maar extern van het Europese verhaal. Omgekeerd geldt evenzeer: het feit dat de Europese constructie op instorten staat, zou wel eens een grotere bedreiging kunnen zijn voor de Belgische constructie, dan het separatisme an sich.

Paringsdans

Conclusie: de kiezer moet in 2012 en 2014 weten waarvoor hij kiest. Bij het Vlaams Belang is dat duidelijk, bij de N-VA veel minder. De tegenstelling tussen het “linkse” Wallonië van Di Rupo en het “centrumrechtse” Vlaanderen van De Wever maakt van Brussel opnieuw de scheidrechter/verzoener, en van het Hof opnieuw de bruggenbouwer zoals Albert II het altijd gedroomd heeft. Filip zal dus, als hij intelligente raadgevers heeft, bij de duivel te biechten moeten gaan en de N-VA opvrijen. Zal Bart De Wever aan die paringsdans weerstaan? Als zijn partij met een tweetalige campagne ook in Brussel doorbreekt (de peilingen wijzen daarop), dan kan hij een redder des vaderlands worden en de nieuwe wonderboy van het Belgisch establishment. De Wetstraat 16 ligt dan binnen handbereik. De Vlaamse republiek kan dan als een fata morgana afgedaan worden (iets wat bv. Kris Peeters nu als stelselmatig doet), een verhaal dat thuishoort in de 19de eeuwse romantiek en niet in de 21ste eeuw.

Aan het Vlaams Belang om daar een radicaal en geloofwaardig alternatief tegenover te stellen: m.a.w. de republikeinse idee sexy maken en het participationisme te ontmaskeren als een doodlopend spoor. België is onze toekomst niét, in geen enkele vorm. We moeten ons niet bezig houden met “systemisch” oplapwerk, er is een paradigmatische wissel nodig, een maatschappelijk, politiek én cultureel breekpunt. Meteen is de marsrichting van die partij voor de komende jaren, en de kern-missie van Bruno Valkeniers’ opvolger duidelijk.

Johan Sanctorum

***

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : alles laat voorzien dat de val van de Euro ook het einde van België zal zijn. Goed zo. Als de ramp dan toch moet gebeuren , en Europa valt in stukken, is het beter dat uit de puinen iets helemaal nieuws kan groeien, dat gebaseerd is op innerlijke overtuiging, en niet op façade. Mannen als Bart Dewever zijn niet de oplossing van het probleem, zij zijn het probleem.

***

***

18-08-2012, 17:46 geschreven door DIGITHALYS

A.D. vrijdag 17 augustus 2012

***

***

Kroniekje over :

Het conservatisme overtreft wetenschap en obscurantisme

08-08-2012 - Dato den Boer - Bitter Lemon

Iskander

***

Er bestaat een wijdverspreide opvatting dat primitieve volken uitgaan van een magisch-religieus wereldbeeld, dat vervangen wordt door een rationeel wereldbeeld zodra de wetenschap op gang komt.

Het werk van Levi-Strauss en zijn leerlingen probeert de cultuur van de primitieve volken op een wetenschappelijke manier te benaderen. Hoewel de term « beschaving » dankzij dit werk niet is voorbehouden aan de culturen waar het magisch-religieuze wereldbeeld verdrongen is door het wetenschappelijke, heerst nog alom de mening dat het magisch-religieuze onverzoenlijk is met het wetenschappelijke wereldbeeld.

Een magisch-religieus wereldbeeld zou een obstakel vormen voor de wetenschap en vanaf het moment dat de wetenschappelijke kennis voor waar wordt aangenomen, betekent dit dat de magisch-religieuze waarheden verouderd zijn. Magisch-religieuze denkbeelden komt men nog wel tegen in de moderne beschavingen, maar deze hebben zich teruggetrokken tot de persoonlijke levenssfeer. Deze visies zijn slechts onderdelen van een persoonlijke geloofsovertuiging, die op wetenschappelijk en politiek vlak geen invloed meer hebben.

« Vroeger dacht men dat de aarde plat was, en de planeten rondom haar draaiden. Nu weten wij dat de aarde rond is en de zon zich in het centrum bevindt. »

« De kosmologieën die de hemel en de hel een plaats gaven en theorieën die uitgaan van een Schepper zijn niet meer relevant en hebben geen enkele wetenschappelijke waarde. Dankzij Copernicus, Galileo en Darwin heeft de wetenschap het obscurantisme overwonnen. »

De benadering van de werkelijkheid in het westerse denken gaat uit van causaliteit. Aan de hand van logische, overtuigende beredeneringen komt men tot logische argumenten, waarmee men een andere mening kan weerleggen. Zo kan men vanuit observatie en rekenkunde argumenten aanvoeren dat het veel eenvoudiger is om de aarde in het midden van het zonnestelsel te plaatsen.

Het streven van een dergelijke, rationele benadering is doorgaans om een exclusieve  denkrichting aan te geven. De gesprekspartner wordt in zekere zin genoodzaakt de nieuwe mening te beamen.

Een andere manier om de werkelijkheid te benaderen noem ik in dit artikel de « analogische ». « Magisch-religieus » is een misleidende term, want het gaat in deze opvatting niet over magie, noch over een subjectieve levensovertuiging.

De analogische benadering, die in alle tijden en in alle beschavingen voorkomt, is te vergelijken met een schilderij. Binnen een kader worden verschillende concrete zaken weergegeven aan de hand van een compositie. De compositie is geen gevolg van een « logische beredenering », maar volkomen afhankelijk van de vrije wil van de schilder. Het schilderij geeft de werkelijkheid weer. Maar dat wil niet zeggen dat de werkelijkheid er altijd zo uit moet zien. Het feit dat een schilderij een Italiaans landschap afbeeldt, wil niet zeggen dat alle landschappen in Italië er zo uitzien. Het geeft in een bepaald kader een concreet beeld dat niet universeel is, zoals een alomvattende theorie over landschappen zou doen.

Er bestaan dus twee benaderingen van de werkelijkheid die verschillende beelden weergeven.

De ratio biedt geen antwoord op een vraag als « Waarom overkomt dit mij ? » maar « Wat is er gebeurd » en « Hoe is dit gebeurd ».

De analogie zoekt de reden en betekenis van een gebeurtenis, terwijl de dialectiek zich concentreert op het feit zelf.

In West-Europa hebben deze verschillende benaderingen soms geleid tot heftige confrontaties, waarbij één van de twee benaderingen het onderspit moest delven, met als resultaat dat de twee wereldbeelden elkaar lijken uit te sluiten.

De latere pogingen om deze twee met elkaar in overeenstemming te brengen zijn nooit echt overtuigend geweest : het werk van Teilhard de Chardin kan men een modeverschijnsel noemen en de bewering dat de wetenschap zich op een ander niveau afspeelt dan de kennis die wij vanuit de religie (in ons geval de Bijbel) hebben, is wat mij betreft onbevredigend, aangezien de religie voor de gelovige de ganse werkelijkheid omvat.

In een beschaving als die van China bij voorbeeld hebben beide benaderingen elkaar aangevuld, zonder elkaar uit te sluiten, met een zeer ontwikkelde wetenschap, cultuur en geneeskunde tot gevolg.

Bekende teksten die uitgaan van een analoge benadering zijn de Historiën van Herodotus, of de Bijbel ; in het bijzonder het boek Leviticus. Voor de moderne lezer lijkt dit boek weinig te zeggen : een opeensomming van wetten en voorschriften die voor de Christenen niet meer van toepassing zijn, en die bovendien weinig logisch zijn : een onderscheid tussen reine en onreine dieren, verbod op het koken van vlees in melk, kledingvoorschriften...

De geëmancipeerde lezer van de 21e eeuw wil weten waarom dingen verboden zijn. De enige reden die de Bijbel aangeeft is dat de geboden gehouden moeten worden « omdat God heilig is ». Of : « Gedenk de sabbatdag, want... op de zevende dag rustte (God). »

De argumenten die een analoge benadering geeft, hebben betrekking op God, de heilsgeschiedenis of een ander gebod. Zo vinden de heiligheidsvoorschriften met betrekking tot de priesters in Leviticus hun analogie in de voorschriften met betrekking tot de Tabernakel. De mens vindt zijn analogie in de Tempel van God.

De voorschriften zijn niet gebaseerd op een theorie of op een ideologie, maar op concrete zaken of gebeurtenissen uit de cultuur en vinden aan de hand van gebruiken, voorschriften en wetten hun plaats en betekenis. Al deze restricties, handelingen en uiterlijke vorm is wat wij « cultuur » noemen. Een analoge benadering geeft vorm aan een cultuur, een identiteit en een beschaving.

Zo kan men spreken van een joods-christelijke cultuur in Europa waar het dagelijks leven mee doortrokken was. De confrontatie met het rationele denken en de uitkomst daarvan heeft deze cultuur aan het wankelen gebracht.

De prijs van het rationalisme

Naast een verarming van de cultuur heeft de overwinning van het rationalisme op de traditionele wereldbeelden ook een verarming van de wetenschap zelf met zich meegebracht.

Het rationele wereldbeeld en het analoge wereldbeeld vullen elkaar namelijk aan.

Zo is de kinetische theorie van het gas bijvoorbeeld ontwikkeld aan de hand van de analogie met de beweging van de biljartbal.

Het verschil tussen de twee benaderingen zit hem niet in de mate van abstractie, noch in de mate van het geloof van de onderzoeker, maar in de waarheid, de werkelijkheid die wordt onderzocht. Een analoge benadering geeft een globaal inzicht van de werkelijkheid. De analogie rijmt waarheid met rechtvaardigheid. De rationele dialectiek zoekt het niet zo ver. Rechtvaardigheid is te alomvattend voor de rationele pragmatiek. Aangezien zij slechts in de kaders van de categorieën van tijd en ruimte kan denken, gaan haar beweringen niet verder dan de korte termijn.

De overredingskracht die eigen is aan de rationele benadering, maakt dat zij de neiging heeft, een principe als autoriteit naast zich neer te leggen. Dit verklaart de conflicten waarmee kerk en staat mee te kampen hebben gehad in de loop van de geschiedenis.

Het feit dat het rationele wereldbeeld uitgaat van een hermetisch gesloten werkelijkheid, heeft deze benadering de neiging geen plaats te laten voor andere inzichten.

Een rationele benadering van de werkelijkheid leidt tot argumenten en is daarom ideaal voor politieke doeleinden.

De opkomst van het exclusieve rationalistische gedachtengoed gaat gelijk op met die van de democratie.

Emancipatie eist inspraak op grond van argumenten, vaak ten koste van traditionele autoriteiten. Het is niet toevallig dat het rationalisme in Griekenland is ontstaan. Terwijl bij Herodotus in zijn Historiën en bij Plato in zijn dialogen rationalisme en analogie samengaan, ziet men met Thucydides en vooral Aristoteles een wetenschappelijke benadering die het religieuze uitsluit.

De aristotelische logica heeft als vertrekpunt denk-categorieën die reeds vast staan. De analoge benadering gaat aan deze denk-categorieën vooraf.

In de Chinese Han-beschaving heeft de analogische wetenschap een belangrijke rol gespeeld voor de instandhouding van de monarchie. De Keizer stond als persoon model voor het universum. Vanuit deze analogische basis ontwikkelden zich de kosmologie. Alle maten en classificaties van de wetenschap, maar ook de architectuur, het onderscheid van kleuren en seizoenen vond zijn oorsprong in de Keizer zelf.

Vanaf het moment dat de traditionele structuren onvoldoende draagvlak hebben op maatschappelijk vlak kan men spreken van een decadente cultuur.

Een typische reactie van bepaalde conservatieven is om koste wat het kost vast te houden aan de uiterlijke vormen van deze traditionele structuren. Sommigen trekken zich terug en zetten in kleiner verband het traditionele levenspatroon voort, afgescheiden van de boze buitenwereld. Een dergelijke instelling onderhoudt het beeld dat conservatieven autoritair en sektarisch zijn.

Anderen leiden een kruistocht tegen het modernisme en denken deze te kunnen bestrijden met dezelfde wapens waarmee de traditionele autoriteiten ooit zijn verslagen: rationele argumenten, reactionaire ideologieën, zoals bepaalde creationisten of conservatieve politici doen.

Zolang het rationele niet samengaat met de analogie, is deze denkstrijd echter bij voorbaat zinloos.

Ondanks het feit dat traditionele structuren hun autoriteit op maatschappelijk vlak hebben verloren, bestaan er nog altijd bolwerken die het conservatieve gedachtengoed ondersteunen en nieuw leven inblazen.

Eén van de oudste tradities waarin de analogie concreet wordt beleefd is het avondmaal, of eucharistie. In tegenstelling tot wat sommigen beweren of denken, is dit sacrament niet een « onderonsje » om de zondige wereld te ontvluchten. De brood en de wijn wordt opgedragen voor « het leven der wereld » in gedachtenis van, of door verandering in, het Lichaam van Christus.

Vanuit dergelijke ontmoetingen ontstaat een authentieke conservatieve levenshouding, die het reactionaire, sektarische en zuiver rationalistische overstijgt

***

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : ja, ik weet het : de driedubbel geharnsten willen altijd, als ze ergens vastlopen en ongelijk zouden moeten bekennen, de luchtige toer op. Ontwijken dus, zoals alle Linxen, en de lachers op hun hand proberen te krijgen. Zielig! Echt zielig!

Waarom ze bvb de transsubstantiatie van brood en wijn in de Mis belachelijk willen maken, is mij een raadsel. Want wat is er verkeerd aan, zin dank uit te spreken voor ons dagelijks voedsel die Moeder Aarde ons voortdurend opbrengt? Dat dit gebeurt met wat ceremonie omgeven, en met woorden die niet iedereen bevallen, is bijzaak. Hoofdzaak is de samenleving voortdurend te herinneren, dat niets zo maar vanzelf gebeurt. Dat naast het werk van de boer op het veld, ook een eigen inspanning is vereist. En neen, in onze Beschaving hebben wij daarbij, niet zoals de Chinezen, altijd de Keizer links laten liggen.

***

***

17-08-2012, 17:09 geschreven door DIGITHALYS

A.D. vrijdag 17 augustus 2012

Allochtonen-Pest verkeersteken

Voor ram madam-vierders.

***

***

Kroniekje over :

Les garçons de la rue

14-08-2012 - Luckas van der Taelen - de standaard

Iskander

***

Wie de problemen met allochtonen in de grootstad durft te benoemen, of het nu om vrouwen met rokjes of agenten met stokken gaat, bezondigt zich zogezegd aan stigmatisering. Niets van, zegt LUCKAS VANDER TAELEN. Het omgekeerde is waar: alles op zijn beloop laten gaan, dat is discriminatie. Een banaal voorval in Sint-Joost-ten-Node, een van de negentien Brusselse gemeentes. Alil, 23 jaar, rijdt met motorfiets maar zonder nummerplaat door een eenrichtingsstraat, tegen de rijrichting in. Een agent maakt er hem attent op dat hij een overtreding begaat. Het antwoord van Alil is kort en krachtig: hij slaat de agent drie keer in het gezicht. In geen tijd loopt de straat vol. De agent wordt aangemaand het blauwblauw te laten. Alil is woedend. ‘Door jouw schuld heb ik mijn ramadan gebroken', zegt hij. Elk gebruik van geweld is immers verboden in vastentijd. Waarop Alil de agent een vierde keer in het gezicht slaat. Het gevolg: de agent is zes dagen werkonbekwaam, Alil wordt na verhoor vrijgelaten omdat hij geen strafblad had.

Bovenstaand verhaal sluit pijnlijk naadloos aan bij de getuigenissen van Brusselse politiemensen (DS 11 augustus). Agenten die in de val gelokt worden door georganiseerde bendes, agenten die buiten hun diensturen geïntimideerd worden, dat kun je niet langer ongestraft fait divers noemen die eigen zijn aan een grootstad. De enige positieve ontwikkeling is dat nu blijkbaar ook bij sommige politici het besef gegroeid is dat dit zo niet verder kan. Brussels minister-president Charles Picqué en minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet spraken zich ondubbelzinnig uit. Maar van de Brusselse burgemeesters was niet veel te horen.

Er is kostbare tijd verloren gegaan. Ik beschreef meer dan twee jaar geleden hoe bewoners van een appartementsgebouw in Molenbeek vreesden voor hun leven, toen de brandweer niet opdaagde bij een brand die baldadige jongeren hadden aangestoken. De hulpdiensten waren wantrouwig geworden na valse oproepen waarbij ze bekogeld werden. Ernstige feiten leken me dat toen al. Burgemeester Moureaux temperde: Molenbeek is de Bronx niet.

Inderdaad, in de Bronx is het ondenkbaar dat politiemensen bekogeld zouden worden met scherp geslepen kasseistenen zoals twee weken geleden gebeurde in Anderlecht. Brusselse burgemeesters kijken liever de andere kant uit als weer enige agenten het ziekenhuis worden ingeslagen. Ze zijn meesters in de kunst van het relativeren. De uitspraak van burgemeester van Brussel Freddy Thielemans dat een overval met kalasjnikovs in het centrum van de hoofdstad van Europa niet meer is dan een fait divers, zal hem – hopelijk – tot het einde van zijn carrière blijven achtervolgen.

De Brusselse burgemeesters steken bewust hun kop in het zand, ze denken vooral aan hun eigen electorale belangen. In het licht van de komende gemeenteraadsverkiezingen willen zij koste wat het kost vermijden hun kiespubliek te mishagen. In de Brusselse centrumgemeenten is een groot deel van de bevolking van Maghrebijnse origine. Daarom zijn lokale bestuurders geneigd zich zeer terughoudend op te stellen bij problemen met allochtone jongeren. Want snel wordt men er vanuit politiek correcte hoek van beschuldigd een bevolkingsgroep te ‘stigmatiseren'.

Het overkwam Sofie Peeters, die in een documentaire vastlegde wat iedereen die al eens over de Brusselse straten loopt al jaren weet: dat Maghrebijnse jongens het op zijn zachtst gezegd moeilijk hebben met hun seksualiteit. Het blijft merkwaardig dat een studentenfilm nodig was om een probleem aan te kaarten dat vele vrouwen al jaren ergert. Maar de weldenkenden waakten: ook Peeters werd verweten te ‘stigmatiseren'. Nadia Fadil (KUL) verweet haar zelfs een instrument te zijn van de witte middenklasse om de binnenstad te controleren en de law and order te willen herstellen.

Wat is daar overigens fout mee, met respect voor wet en orde?

Jongens van Maghrebijnse afkomst hebben vaak een handicap door hun familiale achtergrond. Ze worden opgevoed als kleine prinsjes en verafgood door hun moeder. Van in hun jongste jaren leren ze dat ze de meerdere zijn van hun zusjes. Dat zorgt soms al in de kleuterklas voor problemen tussen Maghrebijnse jongetjes en meisjes met een andere culturele achtergrond.

Een afwezige of zwakke vaderfiguur in vele allochtone gezinnen maakt een positieve identificatie voor de jongens bijzonder moeilijk en levert een slecht zelfbeeld op. De onbewuste vertaling daarvan is dat ze elke vorm van gezag op school en straat afwijzen en een slachtofferrol cultiveren. Denken in termen van ‘eer en schande' in plaats van onze ‘schuld en boete' maakt het bovendien bijzonder moeilijk om aan allochtone jongens een besef van eigen verantwoordelijkheid bij te brengen.

Dat is een bijzonder gevaarlijke combinatie van factoren voor jongeren die te vaak in een negatieve spiraal terechtkomen. Die is niet enkel sociaal-economisch, hoe graag sommige neo-marxisten dat ook blijven geloven. Allochtone jongeren zitten snel vast in een werkloosheidsval waar ze niet uit geraken. Dat heeft veel te maken met een andere nefaste cocktail: gebrekkige opleidingen en een onbestaande arbeidsethiek. Er is een sociale druk die individuele responsabilisering afwijst. Wie zijn lot in eigen handen neemt, zet zich buiten de groep.

Het is alleen door een situatie juist in te schatten dat men kan hopen er een oplossing voor te vinden. Wie met verschil in opvoeding en cultuur geen rekening houdt, doet eigenlijk aan discriminatie, omdat zo de betrokken groep kansen ontzegd worden om een problematische situatie aan te pakken. Wie allochtone jongeren een toekomst wil bieden en wil vermijden dat ze bezwijken onder de druk van jeugdbendes of religieus fundamentalisme, moet durven pleiten voor een gerichte aanpak.

Problemen benoemen heeft niets met stigmatiseren te maken. Wel integendeel, het is een vorm van positieve discriminatie. Het heeft geen zin het allochtone seksisme dat Sofie Peeters toonde tot een algemeen probleem te reduceren. Maghrebijnse jongens hebben nu eenmaal een totaal andere (in hun geval onbestaande) seksuele opvoeding gekregen dan Belgische jongens. En als men die jongeren perspectief wil bieden op een toekomst, moet men het met hen durven hebben over wat zij zelf daar willen aan doen. Die eigen verantwoordelijkheid blijven afwentelen op ‘de maatschappij' is niet langer houdbaar.

Dan komt er misschien een dag dat een jonge Brusselaar beseft dat het zijn eigen persoonlijke verantwoordelijkheid is als hij zonder nummerplaat in de verkeerde richting rijdt. En dat het niet de schuld is van een agent dat zijn ramadan verknoeid is.

***

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : het moet toch stilaan duidelijk worden, dat hier een vreemde vijandige samenleving wil inbreken, die eeuwen en eeuwen achter loopt. In de Geschiedenis kennen we het fenomeen van De Inval der Barbaren, de Gesel der Vikings, de Invallen der Hunnen, maar een naam voor de 3^de Invasie van de Islam in Europa hebben we nog altijd niet gehoord. De invallen zijn er wel, maar het kind heeft nog altijd gene naam. Mijn voorstel zou dus zijn, de 11^de Plaag van Egypte, maar dat mag heel zeker niet vanwege het CGKR wegens te stigmatiserend. En daarbij, de Bijbel spreekt maar van de 10 Plagen van Egypte.

***

***

17-08-2012, 16:45 geschreven door DIGITHALYS

A.D. vrijdag 17 augustus 2012

Straatbeeld Amiens, na een nachtje Rammadam vieren

Onderweg naar de wereldberoemde kathedraal? Och, het is kwestie van een beetje geduld…..

***

***

Kroniekje over :

Brussels straatterreur: slaat Groen Mea Culpa?

14 augustus 2012 • 12.10u Vlaams Belang

***

 Wie afgelopen weekend de choquerende reportage las van zes Brusselse politieagenten weet intussen hoe het eraan toegaat in de Brusselse centrumgemeenten. Bruut geweld tegen politie en onverholen straatterreur is er dagelijkse kost. Een repliek van groene excuustruus Luckas Vander Taelen kon dan ook niet uitblijven. In een opzienbarend opiniestuk legt het groene parlementslid nog maar eens de vinger op de zere wonde.

“Molenbeek is de Bronx niet”

“Agenten die in de val gelokt worden door georganiseerde bendes, agenten die buiten hun diensturen geïntimideerd worden, dat kun je niet langer ongestraft ‘faits divers’ noemen die eigen zijn aan de grootstad.” Terecht wijst Vander Taelen op de enorme politieke (on)verantwoordelijkheid van de Brusselse gemeentebesturen. Zo beschrijft hij hoe twee jaar geleden bewoners van een appartementsgebouw in Molenbeek vergeefs de brandweer belden bij een uitslaande brand. De hulpdiensten waren echter wantrouwig geworden na valse oproepen waarbij ze in een hinderlaag werden gelokt. De reactie van Moureaux was voorspelbaar: “Molenbeek is de Bronx niet.”

Vander Taelen: “Inderdaad, in de Bronx is het ondenkbaar dat politiemensen bekogeld zouden worden met scherp geslepen kasseistenen zoals twee weken geleden gebeurde in Anderlecht. Brusselse burgemeesters kijken liever de andere kant uit als weer enige agenten het ziekenhuis worden ingeslagen, stelt Vander Taelen verbolgen. “Ze zijn meesters in de kunst van het relativeren. De uitspraak van burgemeester van Brussel Freddy Thielemans dat een overval met kalasjnikovs in het centrum van de hoofdstad van Europa niet meer is dan een fait divers, zal hem - hopelijk - tot het einde van zijn carrière blijven achtervolgen.”

Maghrebijnen

De nakende verkiezingen geven alvast weinig hoop. “In het licht van de komende gemeenteraadsverkiezingen willen zij koste wat het kost vermijden hun kiespubliek te mishagen. In de Brusselse centrumgemeenten is een groot deel van de bevolking van Maghrebijnse origine. Daarom zijn lokale bestuurders geneigd zich zeer terughoudend op te stellen bij problemen met allochtone jongeren. Want snel wordt men er vanuit politiek correcte hoek van beschuldigd een bevolkingsgroep te 'stigmatiseren',”aldus het Groen-parlementslid.

Volgens Vander Taelen is het tot slot tijd dat men de angst laat varen om de dingen bij naam te noemen. “Problemen benoemen heeft niets met stigmatisering te maken. Wel integendeel. (..) “De verantwoordelijkheid (van allochtone jongeren) blijven afwentelen op ‘de maatschappij’ is niet langer houdbaar.”

Schuldbekentenis

Een oproep die ietwat vreemd klinkt vanuit een hoek die jarenlang al het mogelijke heeft gedaan om het debat in de kiem te smoren. Hoe dan ook: als schuldbekentenis kunnen de uitspraken van Vander Taelen tellen. Zijn partij zit in de Brusselse regering, heeft schepenen in verschillende Brusselse gemeentebesturen en behoort federaal tot de ‘institutionele meerderheid’.

Een schuldbekentenis uitspreken is één zaak, er consequenties aan verbinden een andere.

***

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : als er een CGKR mag bestaan, waarom dan niet een TEGEN CGKR die ten dienste staat van de plaatselijke bevolking?

Onze voorouders hebben ooit hun eigen Souverein de bons gegeven, via een Akte van Verzakeing. Het volstaat, om te beginnen, om die tekst na te trekken op Wikipedia (Pacificatie van Gent), om gewoon de datum te veranderen en dat per aangetekende brief te sturen naar iedere Overheid, groot of klein, die nalaat de eigen burgers te beschermen. We danken ze gewoon af, niet in het stemhokje, want daar wordt onze stem gesmoord en verkracht, maar zoals elke werkgever zijn werkweigeraars kan afdanken. Overheden zijn tenslotte maar werknemers van het soevereine volk!!!!!!

Dan kiezen we nieuwe vertrouwens- mannenof vrouwen En al die vertrouwensmannen samen kiezen dan een nieuw regeringshoofd, waarvan de opdracht in twee woorden luidt, regelen en kegelen : regel de Vlaamse Natiestaat en kegel het gespuis, met of zonder Europa, met of zonder de Navo, de zee in. Wie braaf is en even hard werkt als wij, mag blijven. Wij reiken ze zelfs de broederhand, als ze zich voegen naar onze normen en waarden. Kiezen ze echter voor de hunne, dan tonen wij hen gewoon als vrienden ondereen, het gat van de timmerman….

Het moet niet met zoveel woorden gezegd worden, maar de Islammerij wordt binnen de Vesting Europa op de Index gezet. Betreten Verboten. Es wird geschossen!

***

***

17-08-2012, 12:48 geschreven door DIGITHALYS

A.D. vrijdag 17 augustus 2012

***

***

Kroniekje over : sport. Het is niet helemaal mijn ding, maar als het goed is, zeg ik het ook. En Jean Marie IS goed. Van mij krijgt hij goud. Niet alleen voor dit stukje,  weggekaapt bij

http://blog.seniorennet.be/addertjes_onder_het_gras/

maar ook voor de houdgrepen die hij regelmatig toepast op de Rode Ridder, de felle Joham-met-den-Baarde, dat ander kunstgewrocht van en voor de Noordzee. Of het zal helpen? Ik vrees ervoor. Blijft het stil rond de NV Borlé, dan zit het snor. Blijft dat trio in de schijnwerpers, of horen we regelmatig te veel van die platvloerse karabijnschieter, dan mogen we Rio vergeten.

In mijn ogen is er maar één atlete die haar medaille verdiend heeft, en dat is die zeilster. Daar stak tenminste fut in en het was een lief ding. De judoka daarentegen heeft haar medaille cadeau gekregen via een betwistbare scheidsrechterlijke beslissing. Voor mij is al liggend een medaille verdienen dan ook typisch belgisch…. Naarmate de spelen verder liepen, zag ik de medailles al uitgedeeld worden in The Belgian Beer House….. Echt spijtig dat Michel Daerdin niet meer kon komen!

Letterlijk: Pamperland

***

Jean-Marie Dedecker (LDD) klaagt vandaag in een column in De Standaard de mediocriteit (middelmatigheid) aan van de Belgische topsport. Terecht. Oorzaken: Politisering, gepamper, versnippering van financiële middelen en subsidies, verkeerde mentaliteit, slecht werkende (gepolitiseerde) instanties als BLOSO (de sportadministratie van de Vlaamse overheid) en BOIC (Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité).

En dan hoor je deze morgen journalisten nog verklaren dat de Belgen het nog niet zo slecht hebben gedaan. Tja, 3 medailles. Meteen de bevestiging dat ook de politiek en de media zich ook al jaren kenmerken door een hoge mate van mediocriteit. Kortom, het is huilen met de pet op in dit pamperland.

Addertje

***

Zestigste op de olympische ranking, na grootmachten als Litouwen, Letland en Denemarken. Onze grootste delegatie ooit werd gedegradeerd tot de status van dwerg. De enige balans die positief doorweegt is die van het Belgium (Beer) House. Een verzamelplaats voor natiebrede blijheid en verbondenheid, opgeklopt door peptalk voor hooggespannen verwachtingen die niet werden ingelost.

Een flop is leerzamer dan routineus succes. Hij kan je behoeden voor eigenwaan, op voorwaarde dat je er de nodige lessen uit leert. Maar dat weigert men te doen. Een afrekeningscultuur bijvoorbeeld is inherent aan de topsport. Trainers die falen, wordt de rekening gepresenteerd, atleten gedegradeerd tot de reservestatus.

Niet zo in ons pamperland. Mocht er een olympische discipline ‘zittenblijven' bestaan, dan stond de BOIC-staf op het podium. Sommige bobo's zitten al dertig jaar vastgeroest in hun functie. Ze zijn meer bekommerd om het communautaire selectie-evenwicht dan om het sportief resultaat. De voorzitter wordt steevast beloond met een adellijke titel. We leveren de paus van de wereldsport, maar de priesters van onze sportkerk zijn uitgebluste onderpastoors.

Aan geld is er geen gebrek, aan versnippering al evenmin. De subsidiemachine voor sport is een kluwen, gestuurd door het Bloso en het BOIC, maar ook door de onzichtbare hand van toppolitici die het manna van de Lotto rondstrooien voor hun favoriete sportclub. We hebben meer sportministers dan medailles. Het sportmandaat is hoogstens een bijsluiter aan hun ministeriële portefeuille, met als hoogste voldoening een dagje meezeulen in de volgwagen van de Ronde van Vlaanderen of een ticketje voor de openingsceremonie op de Spelen. Noblesse oblige.

Dezelfde lethargie bij de begeleiding. Onze hockeymeisjes werden van het veld gespeeld en eindigden voorlaatste. Bondscoach Pascal Kina liet zijn beste speelster, Sofie Gierts, uit rancune thuis. Sportieve klaploper met de pretentie van een moraalridder. In Nederland word je dan met pek en veren over de plas gezet. Hier krijg je nog geen kritische vraag onder je neus. Er is al een journalistiek hoera-sfeertje voor een olympisch diploma. Als er geen brood op de plank is, wordt er gejuicht om de kruimels. Wie innig getroost wordt bij verlies, wordt geconditioneerd op verliezen. Je wint geen zilver, je verliest goud.

Nochtans is het goed in eigen boezem te kijken. Het ligt niet aan onze sportinfrastructuur. We hebben meer zwembaden per capita dan Nederland, een indoor-atletiekpiste en op onze wielerbanen zitten meer konijnen dan pistiers. We beschikken al een paar decennia over topsportscholen, maar dat is meer bezigheidstherapie voor schoolmoeë atleten dan kweekscholen voor elitesporters. Kostprijs: twee miljoen euro per jaar.

Elite is een beladen woord in een schoolsysteem waar de nivellering omlaag tot norm verheven wordt. Topsport is per definitie elitair. Het is meer dan de zweetgeur onder de oksels van een Lacoste-polootje. Het is lijden als levenshouding. Op de loonlijst van het Bloso staan tientallen atleten met een ambtenarenstatuut en dito mentaliteit.

Sporttalent wordt evenredig geboren over onze planeet. Het spurtgen komt evenveel voor in Europa als in Jamaica. Het is de sportcultuur die de ontwikkeling ervan bepaalt. Voor de 30-jarige tienkamper Hans Van Alphen, onze revelatie in Londen, staat een 20-jarige Thomas Van der Plaetsen klaar. De eerste paste een paar jaar geleden niet in de ‘ontwikkelingslijnen' van de atletiekfederatie en onze Europese kampioen bij de beloftes moet het doen met een tweedehandspolsstok. Daar precies wringt het schoentje. Wie het maakt in de sport, doet het ondanks en niet dankzij ons systeem. Het zijn oases in een sportwoestijn. De nv Borlée is een efficiënte sportmachine die navolging verdient, maar die stootte op de grenzen van de natuurwetten.

De oplossingen liggen nochtans voor de hand. De topsportfederaties moeten professioneler worden en geresponsabiliseerd worden. Depolitiseer en centraliseer de financiële middelen. Begeleiders, trainers, coaches en sportbobo's moeten verloond worden per prestatie en in een afrekeningscultuur terechtkomen. Eén elitaire topsportschool volstaat. Minder zelfgenoegzaamheid en meer durf en ambitie. If you can't stand the heat, stay out of the kitchen.

Als we over vier jaar de lat van onze ambities opnieuw op limbohoogte leggen om onze faalangst in te dekken, mogen we in Rio nog aan één discipline deelnemen: de vijftig meter platliggen op de Copacabana. Zonder karabijn.

***

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : zilver winnen = goud verliezen… Ik wou dat ik dat zelf had gevonden! Maar daarvoor moet je JM DeDecker heten. Die mag spreken, hij heeft het bewezen. Daarom ook is hij niet doorgebroken in de politiek. Wie volgt nu iemand die gaat voor goud, als brons ook al volstaat om rijkelijk te leven…. Van zo’n on-land als b. gaat geen bezieling uit. Hoogstens de ambitie om aan het staartje te bengelen.

***

***

17-08-2012, 12:02 geschreven door DIGITHALYS

A.D. woensdag 15 augustus 2012

Zoekplaatje : waar bevindt zich Israël? Waar de Westbank? Waar de Golan-hoogte?

Een natte droom van de Araben : zo kunnen ze Europa aan!

http://brabosh.com/2009/10/27/het-goldstone-rapport/

***

Kroniekje over :

Etienne Vermeersch en mijn kosmische vermoeidheid

Posted on 13 augustus 2012 by E.J. Bron

***

Etienne Vermeersch is een weledelzeergeleerde man met geld die op een kasteeltje woont en er desondanks uitziet als een Pools boertje dat in een pak is gehesen. En hoe zou een man, die blijkbaar niet het benul heeft zijn eigen gebit te laten verzorgen, de oplossing weten van grote wereldproblemen? In een vrij recent interview heeft hij laten weten erg van zoenen te houden. 

(Door: Martien Pennings)

Kees van Kooten (1941) schijnt het te zijn overkomen.  Ergens in 1998, in een tijd dat de VPRO nog geen openlijk antisemitische  omroep  was, stond hij  op het punt, zo gaat het verhaal, om bij het begin van de week de deur uit te gaan teneinde de eerste schater-scène te filmen voor de satirische uitzending van de volgende tv-zondag. En ineens kon-ie het niet meer. Bij de voordeur, zo zegt men, zou hij terug gegaan zijn en daarna nooit meer een “Koot & Bie” hebben geproduceerd. Van Kooten zal een jaar of acht jonger zijn geweest dan ik nu ben, dus ik heb het nog lang volgehouden, maar ook ik begin dat punt te naderen dat het objectief niet meer gaat. Dat je stopt, niet omdat je wil stoppen, maar omdat je gestopt wórdt, niet omdat je niet meer wil, maar omdat je niet meer kán willen. (Speciaal voor die hufter die van plan was op te merken dat ik denk net zo beroemd te zijn als van Kooten: dat is het punt van vergelijking niet, heer hufter.)

Hoe komt dat nou, die inzinkende moedeloosheid?  Dat allesoverheersende gevoel dat het niet helpt? Dat we, zoals Gerrit Komrij decennia geleden al zei, op een morgen wakker worden, we allemaal Ali heten, we ons nog vaag herinneren dat er in een nog niet zo ver verleden een staat met de naam Israël bestond, omdat de verwachte Tweede Holocaust  inmiddels heeft plaats gevonden, dat de islamisering van een tot armoede vervallen Europa voltooid is en dus de Joods-Christelijk-Verlichte traditie iets is geworden dat in geen duizend jaar meer openbaar leven zal vertonen.

Dat gevoel dat er niks helpt tegen de gemakzuchtige domheid van de “politiek-correcte” nep-elite, die er niet in geslaagd is de “Derde Wereld” te helpen en dus de “Derde Wereld” maar naar Europa heeft gehaald, die nagenoeg een monopolie heeft op regerings-subsidies en dus zo’n beetje de totale macht uitoefent in de West-Europese politiek, media en universiteiten, die via de EUSSR de democratie heeft opgeheven, die de productieve en creatieve geesten der Europese naties probeert te verstikken en die voor mij op dit moment eventjes gepersonifieerd wordt door de Vlaamse cultuurpaus Etienne Vermeersch.

Ik heb twee stukken contra Vermeersch geschreven. Eentje om hem te zeggen dat hij een omhooggevallen hedonistisch-narcistische domkop is en een tweede om uit te leggen waaróm dat zo is. Het onderwerp aan de hand waarvan ik dat deed was Israël. Vermeersch had namelijk in 2002 een stuitend stupide interview over Israël en “de Palestijnen” gegeven en was daar nooit meer op teruggekomen. Toen hij mij, eveneens in twee termijnen, “antwoordde”, bleek hij van mijn kritiek nog steeds niets geleerd te hebben. Hij herhaalde simpelweg precies dezelfde leugens op grond van precies dezelfde idiote vooronderstellingen, waarvan ik had uitgelegd dat het, eh . . . . . . leugens waren op grond van idiote vooronderstellingen.

In een commentaar dat ik plaatste onder de tweede “repliek” van Vermeersch gaf ik uiting aan mijn wanhoop door één fabelachtig gemakzuchtige opmerking uit die “repliek” naar voren te halen aangaande de Golan-hoogte. Deze:

“De Golan hoogte wordt aan Syrië teruggegeven en binnen de Westbank en Gaza wordt een volwaardige Palestijnse staat opgericht.”

Over het tweede, eveneens totaal van de pot gerukte deel van die zin, zal ik nog uitgebreid te spreken komen als ik Vermeersch écht antwoord, maar hier gaat het even alleen om die Golan-hoogte.  Die Golan-hoogte namelijk maakt in het “klein” duidelijk waarom dit hele conflict draait:  de Arabieren willen de Joden vermoorden. Méér is het niet. En in een klein essaytje uit 2008 (ook hier te vinden) heb ik beschreven hoe dat constante  Arabisch-islamitische massamoord-verlangen in de geschiedenis van de Golan-hoogte  tot uiting  is gekomen. Ik citeer nu een paar passages uit dat stuk over de Golan en dat doe ik vooral om duidelijk te maken hoeveel woorden er nodig zijn om van zes woorden van Vermeersch – “de Golan hoogte wordt aan Syrië teruggegeven” – duidelijk te maken hoe intens waanzinnig die zijn.

“Tussen 1948 en 1967, 19 jaar lang, controleerde Syrië de Golan-hoogte. Vandaaruit werden gedurende al die jaren in de lager gelegen aangrenzende Israëlische gebieden Joden beschoten door Syrische scherpschutters. Dat lager gelegen land is de Hula-vallei, het vruchtbaarste en voornaamste Israëlische landbouwgebied. Arafat’s PLO en de de Syriërs zelf gebruikten de Golan als uitvalsbasis om mijnen te leggen in het noorden van Israël. De Golan-hoogte werd op 9 juni 1967 door Israël veroverd op Syrië in een oorlog die, net als de oorlog van 1948, aan Israël was opgedrongen door de Arabische landen en genocidaal was bedoeld. Israël veroverde de Golan ten koste van 115 doden. Dat is erg veel doden voor een klein landje als Israël. In 1973, op Yom Kippoer, belangrijkste religieuze feestdag van de Joden, pleegden de Arabische landen een verrassingsaanval, opnieuw zoals altijd, met genocidale bedoelingen. Opnieuw moesten de Israëli’s , net als in 1948 en 1967, op verschillende fronten tegelijk vechten tegen een enorme overmacht. Op de Golan-hoogte stonden dit keer 180 Israëlische tanks tegenover 1400 Syrische tanks. De Israëli’s wonnen.

Sinds 1974 is de Golan rustig. Syrië is tot op de dag van dit schrijven, december 2008, doorgegaan met terreur tegen Israël, direct en indirect, met name in Libanon via de verschillende “Palestijnse” terreur-organisaties. Enige honderdduizenden Syrische soldaten, zo’n 17% van het Syrische leger, zijn permanent gelegerd in de buurt van de Golan. Vanaf de rand van de Golan is het nog geen honderd kilometer voor tanks gemakkelijk terrein naar Haifa en Acre, het industriële hartland van Israël. En dan is er dat punt dat steeds belangrijker wordt, maar dat voor Israël nooit een primaire reden is geweest de Golan te bezetten: het hooggelegen meer van Galilea is een belangrijke bron van water.

Als de Syriërs de kans krijgen zich opnieuw in te graven op de Golan-hoogte, zal daarvan een gruwelijke dreiging blijven uitgaan voor Israël. Met islamitische landen is geen vrede te sluiten, omdat de Mohammedaanse ideologie voorschrijft dat de ongelovigen bedrogen moeten worden als dat nodig is om ze te slachten of onderwerpen (Taqiyya). Dat geldt zeker voor Joden, ergere Untermenschen immers nog dan “gewone” ongelovigen in de ogen van de islam. Daarnaast is er op de Golan-hoogte nu een early-warning-radar-system geïnstalleerd, dat na teruggave van de Golan-hoogte na verhuizing richting het dal veel minder early in zijn warning zal zijn. Dat is niet handig met het oog op de verraderlijke, genocidaal bedoelde verrassingsaanvallen en terreur in het verleden en in verband met die “Taqiyya”, het tot verraad aan ongelovigen verplichtende leerstuk van de islam.

Maar toch was het dus geprobeerd door Israël, vrede sluiten. In 1988 en opnieuw in 2000 zijn er serieuze en langdurige pogingen gedaan door Israël om een redelijk vredesverdrag met Syrië te sluiten. Maar redelijk enerzijds en Arabieren-annex islam anderzijds zijn twee dingen die waarschijnlijk nooit bij elkaar zullen komen. De Syriërs hebben nooit de indruk gewekt in echte vrede geïnteresseerd te zijn. Dat geldt natuurlijk voor de hele Arabisch-islamitische wereld: ze hebben Israël veel te hard nodig als de zondebok waarop alle haat die de dictaturen onder de eigen bevolkingen kweken kan worden afgeleid. Besproken werd in de “vredesonderhandelingen” de mogelijkheid de Golan helemaal te demilitariseren. Nou, nee, daarin had Hafez Assad geen zin, want dat is de bedoeling van een “hudna” niet . Een “hudna”, een oeroude en officiële term uit de islamitische leer, die op de al dan niet mythische Mohammed zelf teruggaat, is immers een slechts tijdelijke vrede om de tijdelijk wat zwakkere Mohammedaan in staat te stellen weer sterk genoeg te worden om de vijand alsnog te verslaan. Daarbij hoort natuurlijk géén early-warning system voor de Joden.”

Nog een keer! Ten eerste wil ik aan de hand van dit kleine voorbeeldje duidelijk maken, hoe groot het gemakzuchtige narcisme van Vermeersch is. Deze mijnheer met de reputatie van een rokkenjager, die desondanks zegt verliefd  te zijn op de ratio, zich principieel geweldloos noemt en graag in een volgende leven nog eens de kracht wil vinden om vegetariër te worden (maar nu nog even niet), zal wel eens vanuit zijn comfortabele hoogleraars-pensionering  -  (hij bewoont een écht kasteeltje in Vlaanderen naar het schijnt) -  uitleggen hoe een volk dat al duizenden jaren geterroriseerd wordt en nu omringd is door een oceaan van ziedende nazistische haat aan de Vermeersch-leunstoel-norm zou kunnen voldoen.

Nog een keer! Ten tweede wil ik er nog eens opnieuw op wijzen – ik heb dat in mijn eerste stuk nog veel uitgebreider gedaan -  dat de stupiditeits-dichtheid van het geouwehoer van Vermeersch zo enorm is, dat je elk woord van hem met honderden woorden moet bestrijden. Eigenlijk is er geen beginnen aan: ik had voor een analyse van zijn interview uit 2002 zes keer zoveel woorden nodig als het interview überhaupt telde.

Wat verbijstert is de weigering van deze prominente filosoof, ethicus, hoogleraar, cultuurpaus, moreel leidsman van Vlaanderen en wat-al-niet om het Kwaad onder ogen te zien. De weigering ook om in te zien dat hij géén moedige rebel is, maar helemaal is opgenomen in het mainstream-comformisme van de nieuwe Jodenhaat die zich als “anti-Zionisme” presenteert. En was het nog tot deze ene godvergeten hedonistische idioot beperkt, maar er is in West-Europa een hele quasi-elite aan de macht die precies zo “denkt” als Vermeersch, of liever gezegd, die helemáál niet denkt. Het is zonde dat ik het zeg, juffrouw Laps, maar we worden geregeerd door bavianen.  En er zijn twee mogelijkheden: of er komt een vlaag van Bezinning & Verlichting over deze nep-elite, of er staat iets verschrikkelijks te gebeuren, maar waarschijnlijk zal het ene tegelijk met het andere plaats vinden, beter gezegd, het inzicht bij de boven ons gestelde Lege Zelfmanifestanten zal waarschijnlijk groeien naarmate de rampen zich ontvouwen: “nur durch Blut und Eisen”. Zoals mijn grote vriend Roelf-Jan Wentholt pleegt te zeggen: “Vroeger moest ik om Gerard Reve lachen als hij verzuchtte ‘Was het maar oorlog!’, maar inmiddels begrijp ik wat hij bedoelde en deel ik op gezette tijden zijn verlangen.”

Ga eens kijken hoe denker Vermeersch –  “De Golan hoogte wordt aan Syrië teruggegeven en binnen de Westbank en Gaza wordt een volwaardige Palestijnse staat opgericht” – in een uitzending in 2008 van OBA-live wordt aangekondigd:

“In januari 2008 werd Etienne Vermeersch (74) door een groep van honderd prominente Vlamingen uitgekozen tot ‘de meest invloedrijke intellectueel van Vlaanderen’.  Vermeersch is een voorbeeld en leermeester van goddeloze denkers in België en Nederland. Te midden van een katholieke tijdgeest geeft hij zijn vlijmscherpe commentaren op de toestand in de wereld, geïnspireerd op de ratio.’Zonder de rede is het leven zinloos.’  Over God en gebod, over Vlaanderen en Nederland, over het rechts-extremisme van Filip de Winter en waarom je zijn ideeën niet mag vergelijken met de opvattingen van Geert Wilders, kortom over de vraagstukken van deze tijd praat Theodor Holman met deze Vlaamse eminence.”

Een goeie fotograaf, alleen al omdat hij Vermeersch heeft geadviseerd zijn mond dicht te houden

“Zonder de rede is het leven zinloos.” Nou, dan moet Vermeersch vooral de “Palestijnen” blijven omarmen en daarmee de islam, want dan ben je een ideologie aan het knuffelen die aan de Rede principieel (!)de oorlog heeft verklaard. Daaraan doen de “islamkritische” stukken die Vermeersch af en toe schijnt te schrijven niks af. Als je je dan ook nog op een plat atheïsme blijft beroemen, Israël consequent blijft demoniseren en daarmee de Joods-Christelijk-Verlichte traditie, dan ben je je eigen leven grondig zinloos aan het maken. Tenminste: wanneer je iets meent van je geblèr over de schoonheid van de Rede. Maar ik geloof waarachtig  dat Zijne Heiligheid Vermeersch te stom is om dat te beseffen. En dat bedoel ik niet als “schelden” om mijn woede te uiten, want ik ben bang dat-ie echt het IQ en EQ mist – en vooral de moraal – om die werkelijkheid onder ogen te zien.

I rest my case. Zoals beloofd zal ik, hoe moedeloos ik ook ben, over een paar weken de tweede repliek van Vermeersch verbrijzelen. Maar ik zal het met lange tanden doen, dat verbrijzelen, om maar eens een treffende beeldspraak te gebruiken. En ik hoop oprecht dat ik me daarna nooit meer met hem bezig hoef te houden.

***

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : ik ben opgegroeid in de omgeving die men later The Ypres Salient’ is gaan noemen, roemrijk in de annalen van vooral het British Imperium, maar vervloekt bij de Germaanse tegenstrevers. Wat meer is, het heeft aan een niet gescheeld, of geheel de verwoeste streek had nooit meer heropgebouwd mogen worden, maar bewaard als een soort openlucht-museum om de dapperheid van het Britse Gemenebest voor eeuwig te roemen. Het oorlogscomité der Mogendheden heeft er gelukkig anders over beslist, en dus kan ik hier a.h.w. uit de eerste hand getuigen hoe belangrijk de minste rimpeling in de bodem wel is, als het front heen en terug beukt op dezelfde plaats als golven op het hetzelfde stukje strand. Zo’n heivelruggetje is meer dan levensreddend hetzij om er zich achter te verbergen, hetzij om van daar uit de vijand te bespieden. Iedereen die als kind ooit cowboy en Indiaantje heeft gespeeld, moet dat gevoel kennen. Zonder evenwel het gejank van kogels en shrapnels te horen van de Dood die fluitend en brandend als gloeiend glas alles wat boven de grond uitsteekt, weg te maaien.….

Honderden jonge levens werden er opgeofferd, om een welving in de veie Vlaamse velden te verdedigen of te veroveren : sommige daarvan werden wereldberoemd, tot in Australië toe : Hoge Crater, de Broodseinde, Hill 62; de Kemmel, de Nonnenbossen, Pilkem Ridge (waar mijn wieg stond), enz. In één enkel naamloos veldslagje, vertelde mij ooit Paul Priem Zaliger, Burgemeester van Zonnebeke, die in de voortuin van zijn heren-boerderij een collectie oud ijzer had verzameld, voldoende voor nog een paar wereldoorlogen, waren er op het grondgebied van zijn landerijen zo’n  700.000 gesneuvelden gevallen, ongelijk verdeeld tussen aanvallers en verdedigers. Tot 50.000 per dag. Voor wie de streek niet zo goed kent : de hoogten rond Zonnebeke beheersten heel de Ypres Salient en van daaruit kon iedere beweging van de vijand worden waargenomen….

Hij vertelde mij de lugubere anekdote van de Duitse uitkijkpost op het stukgeschoten stompje kerktoren van Zonnebeke : die werd daar even prompt door een Engelse ‘sniper’ afgeschoten als die er was opgeklommen. Net een schietkraam op de kermis! Na een tweede en een derde poging, trokken de Duitsers hun besluit…Ze stuurden een verklede  lappenpop naar boven, die promt door de ‘snipers’ in flarden werd geschoten. Toen de Duitsers dachten dat de Engelsen de grap door hadden, vermits ze de pop gerust lieten stuurden die onder dekking van de nacht, de zoveelste Duitse waarnemer naar boven. Waar die dagenlang ongestoord zijn job kon uitvoeren….

***

Ja, ik geloof ook dat de Golan-hoogvlakte militair strategisch belangrijk is voor iedere partij die ze wilt misbruiken….Al  zijn waarnemingen van uit de ruimte misschien wel iet of wat meer van onze tijd…. In een volgende wereldbrand zal de Dood tele-geleid toeslaan op vooraf geprogrammeerde doelen. Dat voor wat betreft de ‘beschaafde kan t’ van de oorlogvoerenden.

***

***

15-08-2012, 17:11 geschreven door DIGITHALYS

A.D. woensdag 15 augustus 2012

Onderlijfje als Omo : was uitdrager in Oslo?

Het had gekund, had hij niet onder de tram gelopen

***

Kroniekje over :

Aanslagen Breivik hadden voorkomen kunnen worden'

Felle kritiek op aanpak Noorse politie bij aanslagen Breivik

maandag 13 augustus 2012, 14u46

***

De Noorse politie heeft tijdens de aanslagen van Anders Breivik (33) flink wat steken laten vallen. Volgens de 22 Juli-commissie, die onderzoek heeft gedaan naar het handelen van overheidsinstanties gedurende en na de terreuraanslagen van Breivik, hadden beide aanslagen voorkomen kunnen worden.

Zoals verwacht krijgen de politie en verantwoordelijke overheden felle kritiek op hun optreden tijdens de aanslagen op 22 juli.

Gouden tip genegeerd

In het rapport staat ook dat laks is omgegaan met een gouden tip van een voorbijganger bij het regeringsgebouw waar Breivik de bomaanslag pleegde. Daar kwamen acht mensen om het leven.

De getuige had de nooddiensten gebeld en had een uitgebreide beschrijving van Breivik gegeven en wist zelfs het kenteken van de wagen waarmee Breivik naar Utoya vertrok. De Noorse alarmcentrale stuurde de tip door naar het commandocentrum van de politie, waar de tip bijna twintig minuten bleef liggen.

De commissie meent dat de aanslag op Utoya voorkomen had kunnen worden als de tip direct was opgepikt. Op het eiland doodde Breivik 69 deelnemers aan een jongerenkamp van de Arbeiderspartij. Uiteindelijk duurde het een uur en twintig minuten voor hij werd gearresteerd. 'De overheid is er niet in geslaagd de mensen op het eiland Utoya te beschermen', aldus de commissie.

Noodplan niet uitgevoerd

Volgens Alexandra Bech Gjorv, de voorzitter van de commissie, had de politie noodplannen klaar liggen in het geval van een aanslag. Deze plannen zijn echter nooit volledig en goed ten uitvoer gelegd. De politie had na de aanslag in Oslo sneller moeten reageren om verdere aanslagen te voorkomen en de gevolgen van de aanslag te beperken.

Half maart presenteerde de politie zelf al een evaluatierapport over haar optreden. De politie gaf toen ook al toe dat sneller ingegrepen had moeten worden. De trage reactie was het gevolg van een gebrekkig communicatiesysteem, maar had ook andere oorzaken.

Zo ging een arrestatieteam aan boord van een te klein vaartuig om hen naar het eiland te brengen, waarna de overbeladen boot de geest gaf. Boten van burgers die in de buurt lagen werden niet gebruikt. Ook werd een politiehelikopter niet ingezet, omdat de piloten met vakantie waren.

Ook kritiek op veiligheidsdienst

Niet alleen de politie werd over de hekel gehaald, ook de Noorse veiligheidsdienst had beter werk moeten leveren, aldus de commissie. De veiligheidsdienst had Breivik eerder op het spoor kunnen komen als er meer aandacht was geweest voor bijvoorbeeld de chemicaliën die hij had aangeschaft om de bom te fabriceren.

De 22 Juli-commissie concludeert in haar rapport dat ook de aanslag op het regeringsgebouw in Oslo voorkomen had kunnen worden. Er waren al veiligheidsmaatregelen opgesteld voor het gebouw en de omgeving, maar de implementatie daarvan liet ernstig te wensen over. Zo had de straat waar het gebouw aan lag moeten worden afgesloten, maar is dat nooit gebeurd, omdat het project niet goed werd aangestuurd.

De commissie heeft tot slot 31 aanbevelingen uitgewerkt. Het rapport werd overhandigd aan de Noorse premier Jens Stoltenberg.

Vorige maand is het proces tegen de extreemrechtse Breivik na tien weken afgelopen. Op 24 augustus valt de uitspraak en krijgen we een antwoord op de beslissende vraag of Breivik al dan NIET toerekeningvatbaar wordt verklaard.

***

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : ook in ons land heeft de politie een brede rug. Bij zodanig dat de ‘pakkemannnen’ stilaan de gepakte mannen zijn geworden. Ik zal wel weer den beer opgegeten hebben, als ik schrijf dat je maar de kinderen hebt die je zelf hebt grootgebracht. Nog nooit heb ik een Grote Geest ‘mea culpa’ horen of zien slaan.  Ze gedragen zich als onverantwoorde en roekeloze chauffeurs, die elk ongeval aan hun auto wijten.

Ik wil AUB geen doemdenker zijn, maar hoe moet dat nu verder? Ambulanciers en brandweerlui zijn vogelvrij. De politie wordt uitgedaagd en in de val gelokt… Straks staat naast elke bus-of treinchauffeur een gewapende schildwacht, en de kaartjesknipper biedt zich aan met een riotgun onder de hand….

Maar pas op : laat geen voddenpop achter op straat, die terecht o onterecht, verwijst naar crimineel gedrag, of ge krijgt een Administratieve Sanctie om van omver te vallen. Want vinden zal men U : waarom anders hangen al die camera’s in de straten?

Er is één troost : al die Linxen, meestal homo of lesbienne, zijn gedoemd om uit te sterven. In Antwerpen neem zelfs de Burgervader het voortouw in zo’n gay-parade, de valsspeler, want hij ‘komt maar uit de kast’ als zijn nageslacht bijna een halve kleuterklas vult…..

***

15-08-2012, 12:31 geschreven door DIGITHALYS

A.D woensdag 15 augustus 2012

Bunker v/d Maginot Linie (Franse kant)

Tegenover de Siegried Linie (Duitse kant)

***

***

Kroniekje over :

Israël bereidt zich voor op oorlog

Premier Netanyahu verklaarde vandaag nog dat Israël wel degelijk is voorbereid op de gevolgen van een aanval op het Iraanse kernprogramma.

Israël treft grootschalige voorbereidingen voor een gewapend conflict op meerdere fronten. Israëlische media speculeerden de afgelopen dagen steeds vaker over een op handen zijnde aanval op het atoomprogramma van Iran. Als Iran aangevallen wordt, verwacht Israël dat de door Iran gesteunde beweging Hezbollah vanuit Libanon raketten op het land zal afvuren. Hezbollah-leider Hassan Nasrallah claimde dit voorjaar dat zijn raketten heel Israël kunnen bereiken.

Ook de groeiende onrust in de Egyptische Sinaï-woestijn en de opstand in Syrië brengen Israël in opperste staat van paraatheid.

Vandaag begon het Israëlische leger een experiment met 'alarm-sms'jes'. Alle in Israël geregistreerde telefoonnummers krijgen een test-sms van het leger dat waarschuwt voor een naderende raketinslag. Het leger wil het alarm toespitsen op specifieke lokaties via de mobiele telefoons van mensen.

Munitie verspreiden

Het Israëlische leger kondigde vrijdag al aan munitie en andere voorraden over het hele land te gaan verspreiden. De meeste voorraden liggen nu opgeslagen naast de legerbases. Maar omdat de locaties van de bases grotendeels bekend zijn, verdeelt het leger uit angst voor raketaanvallen alle voorraden over nieuwe, ondergrondse locaties.

Belastingen

Stanley Fischer, het hoofd van de Israëlische centrale bank, verklaarde vrijdag dat de Israëlische economie is voorbereid op een grootschalig gewapend conflict. De btw en accijnzen zijn verhoogd, wat volgens experts bedoeld is om financiële reserves te vormen voor een oorlogstijd.

Voorbereid op Iraanse aanval?

Ondanks deze inspanningen schreef de Israëlische krant Yedioth Aharanot vandaag dat Israël niet is voorbereid op de gevolgen van een aanval op het Iraanse kernprogramma. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu weersprak de bevindingen van de krant direct op de televisie. Daarin wees hij op de grote bedragen die Israël de afgelopen jaren heeft geïnvesteerd in luchtafweersystemen en oefeningen voor rampscenario's.

***

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : nee, natuurlijk is dat zwartkijken! Wij in het Westen gaan hoogstens last krijgen van een ‘Gematigde Islam’ en die kunnen we de baas. Lees : Hitler zal onze tanks op zijn weg vinden! Maar de Islam doet gewoon zijn ding : zijn stoottroepen staan al lang, niet aan het Kanaal, maar aan de Oeral en aan de Noordpool. Op 1 mei 1940 moest Hitler nog alleen zijn overwinning ‘consolideren’….

Vijf jaar later was zijn ‘Duizendjarig Derde Rijk’ voltooid verleden tijd, alleen had het vele miljoenen doden gekost. Uiteindelijk zal de Muzelmannerij, alleen al door haar primitiviteit, het onderspit delven.

Alhoewel  rekenen het hoofdbestanddeel van mijn vroeger beroep is geweest, durf ik hier geen bedragen aan mensenlevens voorop te stellen.

***

15-08-2012, 12:17 geschreven door DIGITHALYS

A.D. woensdag 15 augustus 2012

Hoogspringen voor herkansers

***

***

Kroniekje over :

Tia Hellebaut: "Ik heb gemengde gevoelens"

Bewerkt door: Peter Luysterborg − 11/08/12, 23u22  − Bron: belga.be

***

Tia Hellebaut is haar olympische hoogspringtitel kwijt. Vanavond werd ze in het Olympic Stadium van Londen vijfde met een sprong over 1m97. .

"Ik zit met gemengde gevoelens", reageerde Hellebaut na de wedstrijd. "Ik wilde graag over twee meter springen en dat is niet gelukt. Dat vind ik spijtig, want het was mijn doelstelling hier. Anderzijds had ik voor het podium 2m03 moeten springen en ik weet niet of dat zou gelukt zijn. Als je het verloop van de competitie ziet, moet je vaststellen dat een paar meisjes vandaag gewoon sterker waren."

1m93

Hellebaut ging bij haar eerste sprong vlot over 1m89, maar had daarna drie pogingen nodig op 1m93. 1m97 lukte opnieuw bij haar eerste poging. Op twee meter liep het vervolgens drie keer mis. "Op zich heb ik geen slechte wedstrijd gesprongen", zei ze. "Ik had ook goeie benen en was goed uitgerust. Het is jammer. Zonde."

Toekomst

Hoe de sportieve toekomst er voor de 34-jarige Hellebaut uitziet, weet ze nog niet. "Daar kan ik nu nog geen beslissing over nemen. De emoties zijn momenteel te groot. We zien wel na de Memorial Van Damme. Mijn vorm is goed. We gaan er alles aan doen om er daar een leuke avond van te maken

***

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : weeral een reden om te supporteren voor de Vrije Herenigde Republiek der Lage Landen! Dan hadden wij bijna twintig medailles gehad, waaronder bijna de helft goud….

Normaal zou er nooit mogen nagetrapt worden naar iemand die faalt in de sport. Ware daar niet al dat vertoon als vendelzwaaien met wapperende Belgische vlaggen, daar waar vuistvlaggetjes ruimschoots hadden volstaan (!) en ware daar niet ten tweede dat ‘morgen doen we beter’ geweest door uit te kijken naar de Memoriaal Ivo Vandamme. Wat me brengt op de enorme geldverspilling om te proberen iets te betekenen. Dit kunstmatig land is rot tot op het bot, beleeft de laatste maanden van zijn ‘burn out’ : de koning is een oud en afgeleefd man met slechts clowns als opvolgers, de Schatkist is dubbel zo leeg als ze groot is, de Eerste Macht (het parlement) regeert tegen het volk, de Tweede Macht (Justitie) is onmachtig door corruptie, of corrupt door onmacht, wie zal het zeggen, de Derde Macht (de sterke Arm der Wet) is machteloos, stuurloos en onderbemand, en de Vierde Macht (de media) is slaafs onderdanig aan de Gestelde maar nog meest aan de Ongestelde Lichamen.

De feiten zijn de feiten, waar ons Tia zich ook zeer laagvloers, met de lat plat op de grond, zal dienen bij neer te leggen.

***

15-08-2012, 11:17 geschreven door DIGITHALYS

Vakbonden Plakbonden

Vele kleintjes maken één groot…

***

Kroniekje over : de frustratie die een kleine zelfstandige al een halve eeuw meedraagt, onder woord gebracht in De Morgen, door zij die het kunnen weten…..

***

Er klopt iets niet met de vakbonden

OPINIE − 11/08/12, 09u36 DM

***

Guillaume Van der Stighelen: Wie spreekt namens de arbeiders van tapijtfabrikant Desso? Niemand? Van der Stighelen is columnist en auteur van de boeken Creativiteit en Maak van je merk een held. .

De weigeraars worden om het hardst veroordeeld, zonder dat er één aan het woord kwamNooit ben ik lid van een vakbond geweest. Niet dat ik niet wilde. De gelegenheid en de noodzaak om mij aan te sluiten hebben zich nooit voorgedaan. Het grootste deel van mijn actief leven bracht ik door als klein zelfstandig zaakvoerder. Ik heb er dus geen idee van hoe het werkt. Maar ik hou wel van het idee. Vakbonden werden opgericht om evenwicht te brengen in de machtsverhouding tussen werknemers en werkgevers. Tussen bazen en werkvolk. Tussen zij die de touwtjes in handen hebben en zij die het gereedschap in de vuisten houden. Dat is gezond.

Vakbonden zijn er bijvoorbeeld om buiten aan de hekken dreigende taal te roepen terwijl binnen grote akkoorden werden afgesloten tussen hooggeplaatste heren. Tussen de bisque en de gesauteerde coquilles door wordt dan eens diep gezucht rond de vraag: "Wat willen ze nu eigenlijk?"

Tot er iemand op het idee komt hen mee aan tafel te vragen. De leiders van de vakbond mogen dan mee aanschuiven met de hoge heren. Maar na een tijd staat daar weer volk aan de hekken en weer vraagt men zich binnen af: "Maar wat willen ze nu eigenlijk?"

De vakbondsafgevaardigden zijn terecht trots op wat ze uit de brand hebben kunnen slepen na de sluiting van Desso. Er is zwaar over onderhandeld geweest. Het heeft maanden geduurd om alle jobs te redden. Het is een historisch akkoord om u tegen te zeggen. Niet bekomen met harde dreigingen, maar met redelijk overleg. Met een zekere creativiteit. Met goede wil langs alle kanten. En wat blijkt? Dat werkvolk wil nu niet mee. Dat werkvolk weigert dat akkoord waar zovele uren aan gesleuteld is. Waar zovele nachten over vergaderd werd. Met andere woorden, het werkvolk dat uit eigen rangen afgevaardigden kiest om het voor hun rechten op te nemen, aanvaardt niet wat die afgevaardigden voor hen hebben onderhandeld.

Het land is verontwaardigd. Voorpagina's blokletteren dat het een schande is dat in tijden van crisis zo'n voorstel in de vuilnisbak wordt gesmeten. De weigeraars worden om het hardst veroordeeld, zonder dat er één aan het woord kwam. Waarschijnlijk werd er aan die mensen gevraagd te reageren, en meer dan waarschijnlijk zijn die mensen bang om hun verhaal in de krant te doen. Op één dame in Het Laatste Nieuws na. Die legde uit dat ze liever met de fiets gaat werken dan met de auto. Mooi trouwens.

Dit zijn niet allemaal academisch geschoolde mensen. Ze zijn niet geoefend in het brengen van hun verhaal. En de mensen die hun standpunt zouden kunnen verdedigen, tja, die zitten dus binnen mee aan tafel.

Geen leuke baas

Er is dus iets dat niet klopt met de vakbonden. Twee zaken. Eén, op het ogenblik dat de onderhandelaars witte rook door de schoorsteen blazen, blijkt dat ze hun voorstel niet verkocht krijgen aan de collega's op de werkvloer. Hebben ze dan geen enkele keer tussendoor samengezeten met hen om door te praten waar het naartoe ging? Twee, dat ze zich op het ogenblik van de weigering - kan gebeuren - in de pers tegen die collega's verzetten.

Dat laatste is misschien wel het meest verontrustende. Wij kennen die mensen niet die bij Desso werkten. We weten niet wat hun plannen zijn, hoe ze omgaan met de veranderde omstandigheden en hoe ze daar thuis over spreken aan tafel. Misschien heeft de publieke opinie gelijk en zijn het paria's. Maar misschien hebben ze wel elk een heel goeie eigen reden om weigerachtig te staan tegenover die deal. Misschien vinden ze boer Clerck gewoon geen leuke baas om voor te werken. Kan allemaal. We zullen het niet weten. Ze staan alleen met een verhaal dat wij niet kennen, waardoor velen onder ons gaan vermoeden dat het niet meer is dan cash & go. Dat komt ons goed uit. We hebben voorbeelden nodig die illustreren hoe de graaicultuur welig tiert. In alle lagen van de bevolking. Een foute mentaliteit veroordelen geeft ons bovendien altijd het fijne gevoel dat we zelf aan de goeie kant staan.

Het kan zijn dat die mensen straks veel krijgen. Er zullen partijen genoeg zijn om daarover hun oordeel te vellen. Maar wat deze arbeiders niet hebben, zijn vakbondsafgevaardigden die het voor hen opnemen in het publieke debat in plaats van hen af te schilderen als onredelijk. Toch zouden ze die best kunnen gebruiken.

***

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : ik zal kort zijn : de kruik gaat zo lang te water, tot ze breekt.

***

13-08-2012, 18:36 geschreven door DIGITHALYS