Als Waalse socialist van vader op zoon, moet men de vervoegingen in alle tijden, de verleden, de huidige en de toekomende tijd, van 2 werkwoorden glad van buiten kennen : graaien en liegen. Pas dan komt men in aanmerking om carrière te maken.
Deze keer gaat het noch min noch meer om 2 burgemeesters van goeden huize (Ans en Seraing) die straks samen met José Happart, U weet nog wel, de fameuze Monsieur Wallonie, zakjes kunnen gaan plakken. Hun namen, Mathot en Moureau zijn ook wereldberoemd.
Nu is het wachten op een 4de man, om te kunnen kaarten.
Als men nu eens opening van zaken moest geven, over het misbruik van Di Jeanetto, van jaren terug, waarvan de processen-verbaal zo goed als mogelijk weg-geklasseerd werden? Het Parket van Mons oordeelde toen, dat de carrière van deze beloftevolle politicus belangrijker was, dan deze jeugdzonde. Het is de man zijn eigen carrière zeer tengoede gekomen!
Maar wat had U gewild : ma Belgique sera Latine ou ne sera pas .. Het hoeft U dus niet te verwon deren, dat onderstaand bericht verspreid wordt in de clandestiene pers. De collaboratiepers zal het pas overnemen, als het echt niet meer anders kan.
°°°
Ter zake :
PS doet het weer
J'en ai marre des parvenus. Il n'y a pas de place pour les parvenus au Parti socialiste." Wie zich de emotionele toespraak van Elio Di Rupo uit 2005 nog herinnert, moet zich afgelopen week even in de haren hebben gekrabd. Voor de elvendertigste keer blijkt een PS-coryfee met zijn grijpgrage handen in de staatskas te hebben gezeten.
23.000 euro
Nog geen maand nadat PS-boegbeeld José Happart officieel in verdenking werd gesteld van corruptie en valsheid in geschrifte, is de volgende PS-er aan de beurt. Het gerecht van Luik is een onderzoek gestart naar PS-kamerlid Alain Mathot, de burgemeester van Seraing, en Stéphane Moreau (PS), de burgemeester van Ans, tevens gedelegeerd bestuurder van de Luikse intercommunale Tecteo. Beiden zouden op kosten van de belastingbetaler snoepreisjes hebben gemaakt naar Las Vegas. Prijskaartje: 23.000 euro.
De trips werden via een handig omwegje betaald door de intercommunale Tecteo, waar Moreau de plak zwaait. Die betaalde de vliegtuigtickets, de overnachtingen in hotel-casinos en diners in toprestaurants. Kortom: niets nieuws onder de zon bezuiden de taalgrens.
1473 - WAAROM WIJ VLAMINGEN ONS NIET LANTGER MOETEN LATEN TE SCHANDE MAKEN
Zondag 7 juli
Zon 5u38-21u56
H Willibald
.
1473 - WAAROM WIJ VLAMINGEN ONS NIET LANTGER MOETEN LATEN TE SCHANDE MAKEN
°°°
Crashlanding door brokken-piloot
Houen Klaas, de Verschrikkelijke
°°°
SfeerbeeldI : het eerste zonnestelsel : wij herleiden het beroep van koning tot vetbetaalde lintjesknipper.
Sfeerbeeld II : het stelsel der Zonnekoningen : we zijn ons terdege bewust van onze verantwoordelijkheid.
Sfeerbeeld III : de realiteit van elke dag : in deze crisistijden moet er voorzichtig worden omgesprongen met onze schaarse middelen, ook dààr moet er bijgevolg bezuinigd worden. Dus afschaffen die hele santekraam en al hun paleizen met de grond gelijk maken. Wie niet weg is op 21 juli, is gezien!
*
Maar de beroeps-politiekers kennende, zal daar eerst weer een potje bla-bla-bla bij moeten. Zo van enerzijds en anderzijds tot alle ijzerwinkels met potjes leeg geplukt zullen zijn. Waarna, naar goede Belgische gewoonte, na het drinken van eenglas en het plassen van een plas, alles zal gelaten worden zoals het was. De zoveelste Belgenmop.
Is er iemand die al gedacht heeft aan een opvolger voor de Prinselijke Begeleiding van onze handelsmissies in den vreemde? Ik ken U. Wat maakt U?in plaats van Hoe maakt U het? : ziedaar een leuk moment dat nooit meer terugkomt. Het is een vrouwtje kanmet het samenvoegen van beelden zo goed als onzichtbaar worden aangevuld met Het is een vrouwtje Het meisje, enz Prinselijk stuntelwerkvoortaan met een kroontje!
De Internationale Pers rept (uit pudeur?) bijna met geen woord over de huidige koningskwestie, met uitzondering van onze Noorderburen, die bijna in een lachkramp gaan als ze terugdenken aan hun eigen Prinsenpaar.
Tja, dat zijn nu eenmaal de PR-relaties waaronder ons volk gebukt gaat, voortaan vertegenwoordigd te worden door een koning-hansworst. Koning Clown kan dan al een sympathieke schlager geweest zijn, het is frustrerend diens schaduw over zich te voelen.
*
De man in kwestie krijgt al vedette-kuren. Net als Koning Willem Alexander bij de bovenburen,, wil hij niet zomaar iets genoemd worden, maar hij wil iets zeer persoonlijks. Hij zal de wetten onderteken met Philppe,Roi des Belges, op zn Frans dus. Hij verordent dat, zelfs nog voor hij het is, en bevestigt op die manier, dat ook deze Coburger, de koning der Franstaligen is.
Vandaar dat op deze blog zijn naam voor het nageslacht van mijn lezers zal worden vastgelegd, als volgt :
Houten Klaas, de Verschrikkelijke
°°°
Ter zake :
Ken je die van die Belg die koning wilde worden?
"De Nederlandse kranten zijn unaniem in hun oordeel over de toekomstige Belgische koning. Ze staan uitgebreid stil bij zijn imagoproblemen, zijn houterige uitstraling en zijn vermeende gebrek aan intelligentie", schrijft Ilja Leonard Pfeijffer, een Nederlandse schrijver en columnist. Hij schreef dit stuk op uitnodiging van De Morgen.
Vroeger zou je zo iemand onder curatele stellen van een wijze regent en verder zo veel mogelijk uit het zicht houden. Maar dat is helaas geen optie meerPrins Flater. Prins Brekebeen. Prins Hark. De Nederlandse kranten zijn unaniem in hun oordeel over de toekomstige Belgische koning. Ze staan uitgebreid stil bij zijn imagoproblemen, zijn houterige uitstraling en zijn vermeende gebrek aan intelligentie. Hoofdschuddend citeren ze hofmaarschalk Herman Liebaers: "Hij kan het niet, hè."
Je zou bijna de indruk krijgen dat die commentaren grinnikend van leedvermaak zijn opgeschreven. Zo vlak na de zo succesvol verlopen troonswisseling in Nederland, waarnaar volgens de Nederlandse kranten door alle Belgen met peilloze afgunst is gekeken, en de installatie van een populaire nieuwe koning en een nog oneindig veel populairdere koningin, lijkt de aanstaande troonswisseling in België door Nederlanders te worden beschouwd als een Belgenmop. Ken je die van die Belg die koning wilde worden? Hij kon het niet.
Maar de Nederlanders hadden het er tenminste wel over. In zo goed als alle andere buitenlandse kranten werd het nieuws tevergeefs gezocht. En hoewel een kleine dosis leedvermaak de Nederlanders wellicht niet geheel kan worden ontzegd, is het probleem natuurlijk dat het wel gewoon waar is. Filip heeft tot nu toe weinig aanleiding gegeven om te vermoeden dat hij zich zal ontpoppen tot een populair, inspirerend en bindend staatshoofd.
Symbool van eenheid
Terwijl België dat zo goed zou kunnen gebruiken. Het is ironisch dat Nederland kan beschikken over een mateloos populair koninklijk huis dat functioneert als een sterk symbool van nationale eenheid, terwijl het land dat eigenlijk helemaal niet nodig heeft omdat het sowieso al bijna uit zijn voegen barst van nationale eigendunk en arrogant nationalisme, en dat België, waar de koning, naast misschien de Rode Duivels, zo ongeveer het enig overgebleven symbool is van nationale eenheid, is opgezadeld met een troonopvolger die naar alle waarschijnlijkheid ongeschikt zal blijken voor die rol.
Het is een bekend probleem van het systeem van erfopvolging. Vroeg of laat krijg je iemand die het niet kan. Vroeger zou je zo iemand onder curatele stellen van een wijze regent en verder zo veel mogelijk uit het zicht houden. Maar in de moderne dictatuur van de media is dat helaas geen optie meer.
Erfopvolging is natuurlijk sowieso een achterlijk systeem. Maar in Nederland is het inmiddels zelfs onder de meest principiële republikeinen gebruikelijk geworden om de monarchie om pragmatische redenen te accepteren. Het werkt, dus laten we het maar niet veranderen. Er zijn al genoeg dingen die niet werken. In België is de voornaamste reden om aan de monarchie, hoe gammel zij ook is of worden zal, vast te houden dat er werkelijk geen enkel bevredigend alternatief valt te bedenken.
Ik heb ooit eens gehoord dat er een bepaling is opgenomen in de Belgische wet die het verbiedt dat een Oranje ooit koning wordt. Als dat waar is, is het misschien een idee om dat artikel te schrappen.
1472 - FILIPS DE ZEVENDE KONING DER BELGEN,, DE GELUKSBRENGER
Zaterdag 6 juli
Zon 5u37-21u57
H Godelieve van Gistel, patrones van de naaisters
Regen op Sint-Godelieve, zal u drie weken van water gerieven
.
Deel II
.
1472 - FILIPS DE ZEVENDE KONING DER BELGEN,, DE GELUKSBRENGER
Uit Wikipedia :
Gentse Opstand (1449-1453)
Deze Gentse Opstand was een opstand van de Vlaamse stad Gent tegen Filips de Goede en zijn ambtenaren, die duurde van 1449 tot 1453. Filips de Goede was de hertog van Bourgondië maar hij was ook graaf van Vlaanderen. De opstand werd uiteindelijk onderdrukt.
Na hun inspanningen in de Guldensporenslag (1302) eisten en verwierven de gilden en de zogenaamde kleine neringen deelname aan de macht in de Vlaamse steden, zoals ook na andere oorlogen niet ongewoon is. In Gent werd tussen 1360 en 1380 in die nieuwe toestand een relatief evenwicht bereikt, waarbij de schepenen in de Coalitie of Grote Raad van Gent verdeeld werden over de poorters, het invloedrijke gild van de wevers (vergeet niet dat Vlaanderen rijk was geworden door de lakenhandel), en de gilden van de kleine neringen. Dit driemanschap wordt ook wel het regime van de Drie Leden genoemd.
Filips de Goede streefde vanaf ca. 1430 naar een terugkeer naar de toestand van voor de Guldensporenslag; de invloed van de gilden, met name die van hun overdekens, was voor hem in strijd met het Charter van Senlis (1301). Het Gentse stadsbestuur baseerde zijn verweer tegen die wijzigingen op het gewoonterecht en op oude privileges uit de 12e en 13e eeuw, van voor het Charter van Senlis dus. Ter versterking van zijn pogingen om meer invloed te krijgen bij de benoeming van het stadsbestuur, zocht Filips de Goede ook een vaste inkomstenbron. Deze vond hij bij de rijke Vlaamse steden, waar hij indirecte belastingen inde. Tot dan moest hij immers telkens met redenen omklede beden indienen, die door het stadsbestuur geweigerd konden worden.
Bij zijn bezoek aan Gent in januari 1447 stelde Filips daarom een half-permanente belasting op het zout voor, naar het Franse voorbeeld van de gabelle. Later stelde hij ook voor een dergelijke belasting op meel in te voeren, te innen door de hertogelijke ambtenaren. Voor een goed begrip, in die tijd zonder koelkasten was zout van groot belang om voedsel een langere tijd te kunnen bewaren. Filips had een mooie toespraak voorbereid in het Nederlands, de voertaal in de Grote Raad, en ook de dekens van enkele gilden geraadpleegd of omgekocht, maar het Gentse stadsbestuur zwichtte niet. Na 2 jaar van onderhandelen werd de belasting afgewezen. Filips vermeed verdere vernedering door ze aan de andere grote Vlaamse steden zelfs niet voor te stellen. De hertog beschuldigde de dekens van meineed en zette hen uit de Grote Raad, waarop de stad uitgesproken tegenstanders van de hertog voordroeg om hen op te volgen. Filips oefende verder druk uit, onder andere door tweemaal zijn baljuw terug te roepen en zo de rechtspraak in de stad lam te leggen. Het conflict escaleerde, en op 26 oktober 1451 riepen de gilden een algemene staking uit en namen ze de wapens op. In december werd Biervliet ingenomen. In Gent kwam een revolutionaire bewind van volksvergaderingen. Tegenstanders van het oproer, die zich waarschijnlijk realiseerden dat de stad niet kon winnen, werden vermoord. Hiermee verloor Gent de steun van de besturen van de andere steden, die hun eigen macht bedreigd zagen. Enkel het van Gent economisch afhankelijke Ninove bleef Gent steunen.
Op vrijdag 31 mei 1452 verklaarde Filips de Goede officieel en schriftelijk de oorlog. Een maand eerder, vanaf april 1452 zag het Gentse stadsbestuur zich gedwongen militaire acties uit te voeren in de omgeving, om de bevoorrading veilig te stellen. Zij marcheerden langs de Schelde naar Oudenaarde en Spiere en Helkijn, en langs de Dender naar Aalst en Geraardsbergen. Verschillende steunpunten worden ingenomen en bezet door de Gentenaren, waaronder de brug over de Schelde te Spiere, de bruggen te Nevele en de kastelen van: Poeke, bij Aalter ten westen van Gent, halfweg Brugge.
Schendelbeke, aan de Dender bij Geraardsbergen, ten zuiden van Gent
Gavere, aan de Schelde tussen Gent en Oudenaarde, waar een garnizoen van 50 Gentenaars werd bijgestaan door 16 Engelse huurlingen.
De brug van St-Eloois-Vijve werd verbrand op 18 mei 1452 om een opmars vanuit Kortrijk te bemoeilijken. Op 25 mei 1452 vond de slag om Nevele plaats, waarbij de Gentse verdediging de Bourgondiërs kon verslaan.
Bij het beleg van Oudenaarde werd 12 of 13 dagen lang één van de grootste artillerieduels van die tijd uitgevochten, maar de stad hield stand onder Simon van Lalaing, evenals Geraardsbergen, waar de Bourgondische hoofdmacht lag. Die troepen konden zich zelfs verenigen met een leger onder leiding van Jan van Bourgondië, dat vanuit Sikelijn optrok om Spiere en Helkijn te ontzetten op vrijdag 21 april, en Oudenaarde op maandag 24 april. De Gentenaars moesten in hun vlucht hun artillerie achterlaten op de oevers van de Schelde. Van 1 tot 15 mei werd Gent zelf beschoten door de Bourgondiërs, die uiteindelijk afdropen naar Aalst, Dendermonde en Oudenaarde. In de voortdurende schermutselingen sneuvelde ook Filips' favoriete bastaardzoon Korneel bij de Slag om Bazel op 14 juni 1452.
In juli had de hertog definitief de overhand; ze hadden onder andere al het land ten oosten van Gent onder controle, en hadden zich verzekerd van de neutraliteit van de andere steden. Doch koning Karel VII van Frankrijk onderhandelde een zes weken durend bestand tussen de partijen. Filips versterkte de garnizoenen te Aalst, Dendermonde, Oudenaarde en Kortrijk en trok daarna zijn leger terug naar Frankrijk om te overwinteren. De winter lang werden die garnizoenen en het hele Vlaamse achterland gebrandschat door de Gentenaren, zonder dat Filips de Goede tussenkwam en ook Hulst deelde in de klappen. In Rijsel slaagden zij er zelfs bijna in de winteropslag van het "Bourgondische" buskruit te vernietigen; een wakkere wachter kon de lont op tijd doven. Filips poogde een onderhandelde vrede te bereiken, omdat het rijke Gent hem te waardevol was, maar de Gentenaren hadden geen oren meer naar onderhandelingen. Tegen midden 1453 besloot Filips tot een beslissende militaire campagne, die begon op 18 juni 1453. Terwijl zijn vloot vanuit Sluis en Antwerpen de Schelde opvoer, trok Filips vanuit Rijsel op om eerst de kleinere versterkingen en dan pas Gent aan te vallen. Op 27 juni 1453 viel Schendelbeke na 2 dagen hevige artillerie-beschietingen. Vervolgens werd van 2 tot 5 juli 1453 het kasteel van Poeke in puin geschoten, waar nochtans ook de Bourgondische Jacques van Lalaing, een vooraanstaand ridder van het Gulden Vlies sneuvelde onder verdedigingsgeschut. Telkens werden alle aanwezige Gentenaars opgeknoopt en gewurgd; in Schendelbeke zouden dit er 104 zijn. Op 18 juli kwamen de troepen van de hertog tenslotte voor het kasteel van Gavere, het laatste doel voor Gent zou aangepakt worden. Bij dit kasteel werd uiteindelijk de beslissende slag geleverd.
Na de nederlaag bij de slag van Gavere moesten de Gentenaars Filips de Goede om vergiffenis smeken, in hun hemd, op hun knieën en in het Frans
Na vijf dagen beschietingen slaagden de Engelse kapitein, John Fox, en zijn huurlingen erin uit het kasteel te vluchten. Zij droegen Bourgondische kruisen (door sommigen verward met het Andreaskruis) en kenden het (toen reeds) al te voor de hand liggende Bourgondische wachtwoord: Bourgondië. Zij slaagden er inderdaad in Gent te bereiken op maandag 23 juli om 5 uur 's morgens. In het tumult dat toen ontstond, werd een groep van 25.000 man 'bereid' gevonden (onder bedreiging van de strop) om dezelfde dag nog het kasteel van Gavere te gaan ontzetten. De Bourgondiërs waren echter goed voorbereid. Als slagveld hadden ze de kouters tussen Semmerzake en Gavere gekozen, waar ze zich grotendeels verscholen in de beboste vallei van de Leebeek. Wanneer de Gentenaars bij de eerste confrontatie John Fox zien overlopen naar de troepen van de hertog, wisten zij dat ze verraden waren. Filips startte een artillerie-barrage, die door de Gentenaars beantwoord werd. Op dit kritieke moment laat een Gentse kanonnier zijn lont in het kruitvat vallen, waarna iedereen die in de buurt is het op een lopen zet. Het Gentse leger raakt in paniek wanneer ze zoveel mensen zien weglopen, waardoor de Gentse milities vernietigend worden verslagen in deze Slag bij Gavere (1453); 16.000 tot 20.000 van hen sterven ter plekke. Slechts de hevige strijd van 1.000 man die de moed niet opgaven, kon verhinderen dat Filips de Goede direct optrok naar Gent; een van hen kon de hertog zelfs nog verwonden, toen die zich tegen het einde persoonlijk in het strijdgewoel begaf. Toen wat overbleef van het Gentse leger vluchtend de stad bereikte, besloot de stad zich zonder verdere strijd over te geven, wat ook Filips goed uitkwam. De voor Gent vernederende Vrede van Gavere sloot de Gentse opstand af. Hiermee was een beslissende stap gezet in de centralisatie van het Bourgondische gezag, tegen de macht van de steden in. Tevens had de zomercampagne van Filips de Goede definitief de macht van de moderne buskruit-artillerie getoond.
Vrede van Gavere
Na de nederlaag bij de slag van Gavere in 1453 moesten de Gentenaars Filips de Goede om vergiffenis smeken, in hun hemd, op hun knieën en in het Frans
De Vrede van Gavere is een verdrag dat de Gentse Opstand (1449-1453) afsloot.
Het verdrag werd gesloten tussen de strijdende partijen, de overwinnaar Filips de Goede en het leger van de stad Gent dat de Slag bij Gavere verloor. De slag vond plaats op 23 juli 1453. In het verdrag werd onder meer bepaald dat de stad gedeeltelijk haar privileges binnen het graafschap Vlaanderen en tegenover de hertog verloor. Ook betaalde de stad een boete van 350.000 cavaliers d'Or (goudstukken, letterlijk: gouden rijders), en een formele blootsvoetse en blootshoofdse overgave buiten de poorten van Gent.
Het zou vijfentwintig jaar duren voordat Gent een deel van zijn handelsvrijheden en privileges weer zou terugkrijgen. Pas na het overlijden van Karel de Stoute in 1477 wist het stadsbestuur een aantal toegevingen af te dwingen van Maria van Bourgondië waardoor de strenge bepalingen van de Vrede van Gavere werden ingetrokken en de stad haar rechten terugkreeg.
De oorkonde van het verdrag, die zich in het Gentse stadsarchief bevindt, werd in 2002 gerestaureerd.
°°°
Korte nabeschouwing : willen wij, als Vlaming niet dat dit verhaal zich herhaalt, dan moeten wij op 23 juli 2013, dag op dag 550jaar later, revanche nemen door Filips de Coburger op de Brusselse Grote Markt, in zijn hemd, met een strop rond de nek en in t Vlaams, vergiffenis doen vragen voor de misdaden van zijn voorgeslacht.
°°°
Filips de Goede, toen hij nog leefde
De hertog die de Gentse Stroppen leerde Frans spreken .
°°°
U had het heel zeker onmiddellijk door : de titel van dit opstelletje past voor een Vlaams Nationalist als een tang op een varken. Of zoals een kroontje op het hoofd van de arlequino die fier als een gieter ten gehore bracht dat hij zijn eega zelf en zonder hulp van om het even wie, zeker niet van Tante Fabie, heeft gekozen. Over wat man en vrouw samen hebben om de wereld te verblijden met een uitgebreid nageslacht : geen woord en ook geen protest als blijkt dat het bij het prinsenpaar gaat om proefbuis-babys gaat. Zelfs geen protest als de man sedert zijn studententijd een homo-vriendje blijkt te hebben. Nee hoor, een mannelijk volk moet mannelijk durven spreken : de prins is gevectspiloot op een snelle straaljager en daarenboven chauffeur van een privé klein eigen helicopterke. Enfin, hij doet er goed aan, om zo goed mogelijk in de markt te liggen in de homo-wereld.
Al goed dat de buitenlandse schandaalpers de man spaart, nu hij zich bewust is van zijn verantwoordelijkheid. Een door en doorbrave vrome vrouw, ê bitje sprek moeilik de Vloms, maar verder waarschijnlijk hondstrouw
JaJa, de Belziek is in goede handen : een homo als Koning en een homo als Premier, met daarnaast een heilige als Koningin : wanneer gaat die Boudewijn nu eindelijk eens heiig verklaard worden?
Doctor Dolores Nausa .
*
Op 23 juli 2013, na 2 dagen feestviering omwille van zijn troonsbestijging, zien we dus als apotheose, gaarne Filips de Verschrikkelijke aangekleed, als Gentse Strop, en luidop in de Vloms vergiffenis vragend, naar de galg strompelen, omring door joelende Jihad-helden, die hun cultuur indachtig, iedere homomet het hoofd voor van een of ander flatgebouw gooien.
Kunnen wij achteraf onze handen in onschuld wassen, en doen lijk met de Moslimbroeders in Egypte, hen voor het vuurpeloton brengen voor de bewezen diensten.Twee vliegen in één klap. Niet slecht voor die laatste 21 juli-viering.
°°°
Ter zake :
Koning der Walen
www.vlaamsbelang.org Dit land is even moe en versleten als zijn aftredende koning. Het is tijd voor de Vlaamse republiek. Vlaams Belang-fractieleidster Barbara Pas liet zich naar aanleiding van de regeringsmededeling in de Kamer duidelijk niet verleiden tot een kwijlerige hommage aan de monarchie en de Saksen-Coburgs.
Na een ellenlange hulderede van de andere fractieleiders volgde eindelijk een kritische beschouwing. Pas maakte duidelijk dat de republikeinse strijd van het Vlaams Belang nooit een strijd is geweest tegen personen maar des te meer tegen de monarchie als ondemocratische staatsvorm.
Einde van de monarchie
Een belangrijk aspect hierbij is de politieke rol die de koning speelt bij de regeringsvorming. Pas wees er dan ook op dat de koning zich tijdens zijn regeerperiode vooral liet gelden als de koning der Walen. Het Vlaams Belang zal niet plaatsnemen in het rijtje politici die zich verdringen om de koning te prijzen voor zijn inzet voor het land. Daarvoor heeft ook deze Saksen-Coburger de voorbije twintig jaar namelijk iets te veel en iets te nadrukkelijk de zijde gekozen van de Franstaligen. Pas greep de koninklijke uittrede dan ook aan om het debat op gang te brengen over de rol, de toekomst en wat ons betreft het einde van de monarchie."
Terminaal ziek
Net zoals Gerolf Annemans eerder deed, wees Pas er fijntjes op dat de opvolging door prins Filip een juridisch probleem vormt, gezien de grondwet niet in een abdicatie voorziet. Maar ook de politieke escapades van prins Filip waarbij hij zich uitsprak tegen het Vlaams Belang, liggen nog vers in het geheugen. België is terminaal ziek. Een volksvreemde koning die letterlijk zei dat het Vlaams Belang hem zal tegenkomen op zijn weg, zal het tij niet kunnen keren, aldus nog Barbara Pas.
Regen op Sint-Godelieve, zal u drie weken van water gerieven
.
1474 - OVER DE NIEUWE WAALSE HALFZUSTER-PARTIJ +>
°°°
°°°
Met onderkoeld enthousiasme maakt ondergetekende reclame voor deze Waalse (half-)zusterpartij. Het misbruik van de geel-zwarte kleuren is hen vergeven, en zelfs voor het Rode Kruis hebben wij, wegens de symboolwaarde, begrip. In die kleuren-combinatie de tricolore vod zien, zou inderdaad een beetje teveel van het goede zijn gewwest. De stichter, een bevlogen belgicist, spreekt deze keer zijn hart rechtuit, wat een wereldwonder mag heten voor een Waals politicus. Wat meer is (althans in de inleiding) spreekt hij met dezelfde stem als elke rechts geaarde Vlaamse Republikein. Kerken (ook waarvoor ze staan!) maken integraal deel uit van ons cultureel patrimonium, en moskeeën zijn geen andere soort gebedshuizen, maar ze zijn de hoofdkwartieren van een ons vijandig gezinde invasie-macht. Zoals Marine Le Pen het stelde en waarvoor ze moet verschijnen voor de collaboratie-jugepee van die bezettingsmacht, al zijn er (voorlopig?) geen tanks in de straten en weerklinken geen soldatenlaarzen op de kasseien, die bezettingsmacht verschilt met geen haar van de Nazi-stoottroepen. Dezelfde intenties, alleen minder Germaans, maar op-en-top volgens de Koran, die voorschrijft zolang men niet voldoende in aantal is, er met list en bedrog moet gewerkt worden. Zodra men zich sterk genoeg waant, wordt er overgegaan tot geweld. Het is een werkwijze die ten overvloede bewezen is in verre landen, en waar ook eerst een gematigde Islam was binnen geslopen.
Ik weet dus niet waarop die jugepee zich zou steunen om La Pen te veroordelen, want ze gebruikt alleen dezelfde terminologie als bepaalde uitschieters van die bezettingsmacht doen : Islam will dominate the world. Waarbij het woord dominate in feite een onnodige herhaling uitmaakt van het begrip Islam, wat in het Arabisch onderwerping betekent.
*
Het spijt mij als ik met deze waarschijnlijk onbetekenende partij-lof vooruitloop op de omhelzing door het Partijbestuur van het Vlaams Belang, maar de eerste dag na de Vlaamse Onafhankelijkheid zou de Heer Raminez van de P+> een top-afgevaardigde kunnen zijn van de Waalse buren. Op voorwaarde natuurlijk dat het geen homo is, Nederlands praat en niet om de haverklap zijn broek moet optrekken.
°°°
Ter zake :
Parti Plus, België een interessante partij (+ video)
°°°
Parti Plus of P+ noemt de partij van Pierre Ramirez zich en ze heeft het potentieel om het gat tussen de UKIP in Groot-Brittannië en de Alternative für Deutschland (AfD) geografisch op te vullen. De Parti Plus is vooral een islamkritische partij met als belangrijkste doel het tegengaan van de islamisering van België en de Brusselse EU-centrale. Maar luister zelf naar wat Pierre Ramirez zelf over zijn partij en haar doelen zegt:
De afgelopen 12 jaar vocht ik voortdurend tegen de militante islam en richtte ik de organisatie NONALI op om tegen de sharia te vechten en te informeren over de radicale islam.
Nu heb ik een nieuwe politieke partij opgericht: Parti Plus is een partij voor de vrijheid, de eenheid en de solidariteit.
Achter me zien jullie een kerk. Er bestaan enkele kerken in dit land. Net zoals de meeste mensen ga ik zelden naar de kerk alleen met familiefeesten zoals een bruiloft en een doop, en bij een begrafenis.
Maar dit gebouw maakt deel uit van ons culturele erfgoed, maakt deel uit van onze Belgische ziel. Ik wil niet dat zij door deze aanblik wordt vervangen (een moskee).
Velen denken dat een moskee een islamitische kerk is. Maar laat je niet misleiden. Een moskee is de centrale van een politieke partij. En daarbij gaat het geenszins om een democratische partij. Een moskee is een shariahuis.
Onze politici, die door ons gekozen en goed betaald werden om onze belangen te bewaren, doen dit niet. Erger nog, ze gaan aan de kant van diegenen staan die ons de wet van de sharia willen opdringen. Deze politici verraden ons.
Ze staan een partij toe,die zich ISLAM noemt, om aan democratische verkiezingen deel te nemen, hoewel de vertegenwoordigers van die partij heel duidelijk maakten dat zij de wet van de sharia willen invoeren.
Ik was erbij, op deze omineuze 3e december in Anderlecht, toen een lid van de moslimpartij een valse eed aflegde.
Zoals je kunt zien heeft de moslim uit de Oriënt, die geen Belgisch staatsburger is, meineed gepleegd. Hij zweert op de koning, op de grondwet en op het volk en eigenlijk is hij alleen trouw aan zijn koran.
Ze verbreiden leugens over de islam, over de economie, over Europa, over de immigratie en over de criminaliteit in onze straten.
Onze politici zijn bereid om alles te zeggen, omdat zij maar één ding willen: ze willen niet onze problemen oplossen, maar ze willen zo lang mogelijk hun goed betaalde baantjes houden.
Als we onze problemen willen oplossen, mogen we niet op hen wachten. Zoals het spreekwoord luidt: Als je het goed wilt hebben, moet je het zelf doen.
Daarom besloot ik, een eenvoudige burger, zelf actief te worden
Samen kunnen we de loop der dingen veranderen. En er moet in België dringend veel veranderd worden, zoals jullie weten. Daarom richtte ik P+ op, om echte, bruikbare oplossingen voor ons land te vinden, om het onze kinderen en kleinkinderen te besparen in een verscheurd, door geweld beheerst land te leven.
Natuurlijk zullen de grote politieke partijen opnieuw de oude bekende leugens vertellen. En zullen jullie hen nog een keer vertrouwen?
Ja, helaas zal het kiezersvolk dat doen. Zolang zij de media in handen hebben, kunnen deze traditionele politieke verraders het domme volk veel leugen opdringen. We hebben meegemaakt hoe gemakkelijk manipuleerbaar de mensen zijn: jullie weten allemaal wie hen dat aandoet, maar zij zullen de daders kiezen, uit angst om als nazi´s en racisten bestempeld te worden als ze hun stem geven aan een integere partij.
Helaas. Eerst moet het volk zijn angst kwijtraken om als vuile racist bestempeld te worden, voordat hij voor zijn geweten en tegen de criminaliteit beslist. Eerst moet het volk de giftand van de media vernietigen. Want het is deze giftand, die ons dagelijks met gif injecteert en ons daarmee net zo verslaafd en willoos maakt als de heroïnespuit de drugsverslaafde.
Bovenstaande toespraak is amper een paar uren oud, maar reeds is ze historisch en leidinggevend te noemen. Het zijn hoogdagen van mouwsstroperij en dynastieke hoogstandjes. Geen excentrieke Van Rossem deze keer, geen revolverschot om een histerisme Lahaut het spreken te beletten, geen uitdagende Vlaamse Leeuw met gebalde vuist gezongen in het Halfrond, waardoor dit achteraf bijna diende te worden ontsmet, maar een snedige jonge dame, met snijdende argumenten, die de toehoorder-aartsvader De Croo naar adem deden snakken. Met een Premier die een ijzeren gelaat met afwijzende trekjes had opgezet, met volksvertegenwoordigers die ongemakkelijk niet meer konden stilzitten . Benieuwd hoe deze toesprak zal ge-acteerd blijven in de Annalen van de Kamer. Even benieuwd naar de simultaan-vertaling in de taal van Molière, waarbij waarschijnlijk het tandengeknars voor eeuwig tussen de bladzijden zal blijven steken..
Ja, het koningschap mogen ze hebben, kosten inbegrepen!
Het Vlaams Belang staat dus nu op de barricaden, en waar er barricaden zijn, woedt de strijd. De tijden zijn er rijp voor, afspraak op de Grote Markt van al onze historische steden, waar de wereldpers als bij toeval rondhangt, op zoek naar malse brokjes, getiteld ondergang van een corrupt systeem .
Het is nu of nooit, want nog voor de verkiezingen van Mei 2014 er zullen aankomen, zullen de traditionele kleurpartijen, inclusief de Nieuwe Volks Unie, er alles aan gedaan hebben om overal weer tricolore zand in de raderen te strooien. Nu zijn ze nog vol enthousiasme voor hun kant van de gebeurtenissen, maar het is zaak deze van richting te doen veranderen, om de aandacht vast te houden op de bric-à-brac waarmee ze bezig zijn.
De dag dat er trouw moet gezworen worden aan de wetten van een niet-bestaand Belgisch Volk, moet het volk van Vlaanderen het woord nemen. Ik stel bij deze voor, dat Barbara Pas zich reeds aan het oefenen zet om de Eenzijdige Onafhankelijkheidsverklaring voor te lezen.
°°°
Ter zake :
Koning der Walen
www.vlaamsbelang.org Dit land is even moe en versleten als zijn aftredende koning. Het is tijd voor de Vlaamse republiek. Vlaams Belang-fractieleidster Barbara Pas liet zich naar aanleiding van de regeringsmededeling in de Kamer duidelijk niet verleiden tot een kwijlerige hommage aan de monarchie en de Saksen-Coburgs.
Na een ellenlange hulde-rede van de andere fractieleiders volgde eindelijk een kritische beschouwing. Pas maakte duidelijk dat de republikeinse strijd van het Vlaams Belang nooit een strijd is geweest tegen personen maar des te meer tegen de monarchie als ondemocratische staatsvorm.
Einde van de monarchie
Een belangrijk aspect hierbij is de politieke rol die de koning speelt bij de regeringsvorming. Pas wees er dan ook op dat de koning zich tijdens zijn regeerperiode vooral liet gelden als de koning der Walen. Het Vlaams Belang zal niet plaatsnemen in het rijtje politici die zich verdringen om de koning te prijzen voor zijn inzet voor het land. Daarvoor heeft ook deze Saksen-Coburger de voorbije twintig jaar namelijk iets te veel en iets te nadrukkelijk de zijde gekozen van de Franstaligen. Pas greep de koninklijke uittrede dan ook aan om het debat op gang te brengen over de rol, de toekomst en wat ons betreft het einde van de monarchie."
Terminaal ziek
Net zoals Gerolf Annemans eerder deed, wees Pas er fijntjes op dat de opvolging door prins Filip een juridisch probleem vormt, gezien de grondwet niet in een abdicatie voorziet. Maar ook de politieke escapades van prins Filip waarbij hij zich uitsprak tegen het Vlaams Belang, liggen nog vers in het geheugen. België is terminaal ziek. Een volksvreemde koning die letterlijk zei dat het Vlaams Belang hem zal tegenkomen op zijn weg, zal het tij niet kunnen keren, aldus nog Barbara Pas.
1431 - HOE VLAANDEREN NA WATERLOO IN VERKEERDE HANDEN VIEL
Donderdag 4 juli
Zon 5u36-21u58
H Elisabeth van Portugal
.
1431 - HOE VLAANDEREN NA WATERLOO IN VERKEERDE HANDEN VIEL
°°°
Mooie symboliek van hoe het allemaal begon
En hoe het eindigde met de dieven van de Kroon
der Republiek der Zeven Verenigde Provincies, in 1588
°°°
Ach, des Konings Oudste Koter, de homo (sapiens?) Philips de Taaie zal straks zijn rol opnemen in het laatste bedrijf van De Stomme van Portici. Zodat er dan eindelijk een einde komt aan de Brabantse Omwenteling, die niet anders danschâ en vooral schande over ons volk heeft gebracht.
Niemand uitsluiten zei de ene helft van het Koninklijk Echtbrekerspaar, en hij liep voorop om de Vlamingen, de Lauwen zowel als de Vurigen, overal buiten te sluiten. Frans spreken of zwijgen is altijd het devies geweest van de Coburgers, daarbij wel vergetend dat ze aten en luxe voerden uit de hand van diezelfde Vlamingen.
Al-met-al zitten we nu met 2 Vorsten, 3 Vorstinnen en een resem mee-eters in wat het kleinste Koningdom ter wereld is.
Tot het Volk zich ermee bemoeit en het hele zootje als klein gevaarlijk afval aan de deur zet. Op den Armee Belge moeten we daarvoor niet rekenen, want pyramiden-bouwers zijn het nooit geweest. Elders las ik dat Frau Merkel, de vroegere DDR-politica bekend van het kont-draaien en de Val van het Sovjet-Imperium indachtig, nu al begint te twijfelen of Duitsland wel zo goed af is als gezegd, met die Euro.
Ziet U : de macht van het Volk ontwaakt, zowel in Egypte, als in Bolivië. Met die paar voorbeelden voor ogen, moet het mogelijk zijn, om, als Albert Second de deur toetrekt, dat het Volk ook meteen het licht uit doet.
De vergissing van 1830 moet eindelijk worden rechtgezet, en de datum van 21 juli moet daarvoor zelfs niet worden afgewacht.
Het enige dat ontbreekt, zijn de wachtwoorden. Maar daar heeft Barbara Pas in het Parlement kordaat en zonder blozen de aanzet voor gegeven. De Hoge Dames en Heren zaten als verstomd te luisteren : hoe durfde ze! Majesteitsschennis!
Ai, de beide troonbezetters moeten zich P¨AFSTAND vertwijfeld de haren uit het hoofd hebben getrokken : in het Parlement klonken deze keer de woorden over het einde van België voor vriend en vijand, luid en duidelijk : als de Partij de Coburgers op hun weg zou vinden, dan zullen de Coburgers datzelfde genoegen hebben. Het klonk niet zozeer als een bedreiging, maar het was er wel ene.
Wat nu volgt, is in navolging van het Tahirplein in Caïro, de vreedzame bezetting van de Brusselse Grote Markt. Een enige gelegenheid, nu de internationale Persis samengestroomd om de gebeurtenissen te verslaan.De beelden zullen de wereld rondgaan, en bewijzen dat een volk van 6.5 miljoen Vlamingen gedomineerd en uitgebuit wordt door een Franssprekende Elite uit de minderheid van Franstaligen. Misschien dat op die manier de Vlaamse Regering opgepord wordt tot de Eenzijdige Onafhankelijkheids Verklaring.
Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid klinkt dan het Saufqui peut aan Franstalige kant en kan er een begin gemaakt worden aan de exodus van alle volksvreemde elementen. Waardoor meteen een einde zou gekomen zijn aan elk potverteren, zodat het Eigen Volk Eerst op elk ogenblik van het leven, een menswaardig bestaan zou krijgen.
°°°
Ter zake :
Den Vaderlandt ghetrouwe
1813 2013
Nederland viert in oktober en november de tweehon-derdste verjaardag als onafhankelijk koninkrijk. Het is geen toeval dat Beatrix juist nu het stokje aan haar zoon heeft doorgegeven, opdat de Nederlanders verder de mythe zouden koesteren dat een Oranje-telg nood-zakelijk is voor de continuïteit van de staat.
Nederland als onafhankelijke staat bestaat formeel sinds de oprichting van de Republiek der Zeven Verenigde Provin-cies, in 1588. De Republiek was een halve confederatie en een halve federatie. Eén of meer Oranjes waren stadhouder - bevelhebber van het leger - en hoogste erfelijk ambtenaar, maar geen staatshoofd.
Toen in januari 1795 de Fransen op het toneel versche-nen, vluchtte de laatste stadhouder met zoon Willem Frede-rik (de latere Willem I) en kleinzoon (de latere Willem II) naar Londen. Nederland werd de Bataafsche Republiek, een vazalstaat van Frankrijk, maar met grote interne autonomie. Het land kreeg een uniforme rechtspraak en godsdienstvrij-heid, zodat katholieken en inwoners van de generaliteitslanden (min of meer Noord-Brabant en Limburg) geen tweede-rangsburgers meer waren.
Aan de quasi-zelfstandigheid van de vroegere confedere-rende staten (de Zeven Provincies) werd een einde gemaakt. De stichting van de Bataafse Republiek (toch de start van het huidige unitaire Nederland) werd achttien jaar geleden in mineur herdacht, want dat betekende ook een herdenking van de vlucht van de Oranjes.
De Bataafse Republiek publiceerde in 1798 de eersteNederlandse grondwet. Historici die dat belangrijk document ter gelegenheid van de 200ste verjaardag onder de aandacht wilden brengen, vingen bot toen ze subsidies vroegen. Dat paste niet in het straatje van de Oranjes en van de Nederlandse historische mythes.
Nederland koestert zijn historische mythes
Heel anders zal het er eind dit jaar aan toegaan. De politici, de Oranjes en de media zullen gretig de legendes vertellen die Nederlanders zo graag horen.
Zoals het verhaaltje dat Nederland zelf in 1813 zijn vrijheid veroverde op de Fransen - die het land in 1810 bij het Franse keizerrijk hadden ingelijfd. De Franse bezetting van de vroegere satellietstaat woog zwaar op de economische toestand, maar vooral de conscriptie de verplichte legerdienst werd gehaat. Oranje werd een strijdkreet van de gewone mensen, want zij moesten hun zonen afstaan om te sneuvelen. Oranje was een gemakkelijke vlag om de afkeer van de Franse politiek te uiten. Typisch was dat het bijna altijd arbeiders en boeren waren die zich tegen de Franse bezetting verzetten. De Nederlandse elite kon de legerdienst van haar zonen afkopen en begon eerst te sputteren toen Bonaparte - tevergeefs - probeerde rijke jongelui bij zogenaamde Gardes dhonneur in te lijven. Natuurlijk waren er regenten uit het Oranje-tijdperk die droomden van een herstel van de vroegere situatie, maar talrijk of belangrijk waren ze niet.
De meesten hadden hoge ambten bekleed in de Bataafse Republiek, later in het koninkrijk Holland (een cadeau van Bonaparte aan zijn broer Louis) en werkten vanaf 1810 ijverig mee met de Franse bezetter.
Hen werd niet verweten dat ze collaboreerden, want het nationaal gevoel was vrij klein. Een paar regenten zagen nieuwe horizonten toen begin 1813 de Franse catastrofe in Rusland duidelijk werd. Ze geloofden niet meer in een herstel van de oude republiek. De republikeinse idee was door de Franse revolutionairen en de staatsgreep van de Corsicaanse parvenu danig in diskrediet geraakt. Ze dachten aan een sterke vorst, maar dan eentje die door een grondwet en een parlement toch een beetje in toom werd gehouden.
Het lag voor de hand aan wie ze dachten. Ze wilden niet op een eventuele zege van de geallieerden wachten. Wie weet wie ze dan opgedrongen kregen?
De enige mogelijke authentieke Nederlandse kandidaat was Willem Frederik, de zoon van de laatste stadhouder, en bepaald geen onbesproken heerschap.
Gênant
Die Oranje had ooit geschreven dat een volksregering tot niets anders zou leiden dan slavernij. Met zijn vader in 1795 naar Engeland gevlucht, probeerde hij vervolgens in Berlijn fortuin te maken, want de koning van Pruisen was familie van zijn moeder en zijn vrouw.
Van daaruit begon hij het hof te maken van Bonaparte, die hem tenslotte een kluif toewierp. Willem Frederik mocht over het vroegere bisdom Fulda regeren, met 110.000 onderdanen. Hij wedde vervolgens op het verkeerde paard, toen hij Pruisen steunde in de oorlog met Frankrijk. Bonaparte nam hem Fulda af.
De kruiperige brieven van Willem Frederik aan de Franse keizer zijn gewoon gênant. Hij stuurde vervolgens zijn zoon naar Londen om een nieuwe bondgenoot op te vrijen. Tot zijn verontwaardiging zagen de Britten wel iets in die charmante jongen als eventuele Nederlandse vorst.
Gelukkig had Wellington door dat de zoon een lichtgewicht was en zo kwam Willem Frederik, na de Franse catastrofe in Rusland, weer in beeld.
*
Tweede deel.
Binnen een paar maanden viert Nederland de twee-honderdste verjaardag van zijn onafhankelijkheids-strijd en de troonsbestijging van de Oranjes. In werkelijkheid stelde die strijd bijna niets voor, maar die historische legende blijft een reden om op het Zuiden neer te kijken, waar niets bewoog.
Oranje boven
Eind 1812 worden de geruchten steeds sterker dat Bonaparte in Rusland een verpletterende nederlaag heeft geleden. De hoop op een terugkeer van duizenden Nederlandse dienstplichtigen verdwijnt.
In april 1813 zijn er overal onlusten, wegens de gedwongen inlijving bij het leger. Hier en daar beginnen wat nationale gevoelens de kop op te steken. Op meer dan één plaats hoort men roepen: Oranje boven! Enkele regenten denken dat de dagen van Bonaparte geteld zijn. In Den Haag en in Amsterdam maken een paar groepjes notabelen plannen voor een herstel van de onafhankelijkheid.
Ze hebben geen contact met de geallieerden en ze weten niet eens dat die allang beslist hebben dat Frankrijk in alle geval Nederland moet opgeven. De regenten zijn bang dat bij een Franse ineenstorting het gespuis van de straat zal plunderen.
Ze willen aan de geallieerden bewijzen dat Nederland voor zichzelf kan zorgen. Een republiek is echter niet langer haalbaar na het brute geweld tijdens de Franse Revolutie. Het moet een gematigde monarchie worden en daar komt alleen Willem Frederik, de zoon van de laatste stadhouder, voor in aanmerking. Liefst roepen de regenten hem zelf tot vorst uit, anders arriveert hij toch maar met de hulp van buitenlandse bajonetten. Probleem: waar is ie? In Londen of in Duitsland? In Londen, al weten ze dat niet in Den Haag. De Britten zien inderdaad iets in een Nederlandse monarch en ze zijn zelfs bereid hem naast de Noordelijke ook de Zuidelijke Nederlanden toe te vertrouwen, want Antwerpen mag nooit meer in handen van een vijand vallen.
De Hollandse regenten hopen dat de Franse soldaten Nederland zo vlug mogelijk verlaten. Het land mag geen frontgebied worden, zodat eventuele Pruisische en Russische bevrijders onmiddellijkNederland weer verlaten om de Zuidelijke Nederlanden te plunderen.
Dat soort mensen
Dat lukt allemaal aardig, omdat Bonaparte eind oktober 1813 de slag bij Leipzig verliest, zodat in de meeste bezette gebieden de Franse garnizoenen het veld ruimen. In heel Nederland zijn maar 9.000 soldaten.
Op 15 november verlaat het garnizoen van Amsterdam de stad. Een voorlopig stadsbestuur verklaart de stad neutraal, want je weet maar nooit met die Fransen. Misschien komen ze wel terug. In Den Haag vertrekken de Franse soldaten en ambtenaren twee dagen later. Daar zijn ze iets dapperder.
Zodra de laatste Franse soldaat de hielen gelicht heeft, neemt een bestuur onder leiding van regent Gijsbert Karel van Hogendorp het heft in handen en verklaart zich meteen pro-Oranje. Er worden onmiddellijk vrijkorpsen opgericht om het land een legertje te geven.
Die vrijkorpsen achtervolgen de Franse bataljons. Behoedzaam, want bij één incident keren de Fransen om en is het rennen geblazen. Van Hogendorp probeert een Staten-Gene-raal op de been te brengen om Willem Frederik uit te nodigen de macht over te nemen. Dat lukt niet. Iedereen is nog veel te bang. Van Hogendorp roept dan maar zichzelf en een paar vrienden uit als Algemeen Bestuurders, in naam van de vorst. Eén van zijn gezanten vindt Willem in Londen en die arriveert met een Brits schip op 30 november in Scheveningen. Hij moet op een mosselschuit overstappen om aan land te kunnen gaan.
De tekeningen en schilderijen over die ontscheping staan in het geheugen van iedere Nederlander. Met de dankbaarheid eigen aan dat soort mensen, stelt Willem een ontmoeting met Van Hogendorp zo lang mogelijk uit. Met de bescheidenheid van dat soort mensen, eist Willem ook nog al het Duitse grondgebied tussen Rijn en Moezel voor zijn nieuwe staat op, maar dat pakt niet.
De vorst heeft veel bij Bonaparte geleerd. Hij is geïnteresseerd in competente bestuurders en niet in getrouwe lakeien. Willem stelt ongegeneerd mannen aan die onder Bonaparte bewezen hebben dat ze bevelen gehoorzamen en geld uit de onderdanen kunnen persen.
Hij deelt zijn nieuwe burgers in het zuiden mee dat hij via de vereniging België vergroot. In Nederland lachen ze er eens mee.
De Hollandse regenten handelen alsof ze de Zuidelijke Nederlanden veroverd hebben, want daar was geen schijn van een bevrijdingsbeweging. Toch hebben Zuid-Nederlandse notabelen hun laatste wettige hertog, graaf enzovoort gecontacteerd, maar keizer Franz van Oostenrijk is alleen geïnteresseerd in Noord-Italië en niet in die lastige en verre Brabanders en Vlamingen. Niemand in het zuiden denkt aan een onafhankelijke staat, want men is al honderden jaren lid van een multinationaal rijk. Die houding is niet raarder dan het gedrag van de huidige politieke elite, die er ook niet aan denkt de EU te verlaten en die constructie is nauwelijks een halve eeuw oud.
1431 - HOE VLAANDEREN NA WATERLOO IN VERKEERDE HANDEN VIEL
Donderdag 4 juli
Zon 5u36-21u58
H Elisabeth van Portugal
.
1431 - HOE VLAANDEREN NA WATERLOO IN VERKEERDE HANDEN VIEL
°°°
Mooie symboliek van hoe het allemaal begon
En hoe het eindigde met de dieven van de Kroon
der Republiek der Zeven Verenigde Provincies, in 1588
°°°
Ach, des Konings Oudste Koter, de homo (sapiens?) Philips de Taaie zal straks zijn rol opnemen in het laatste bedrijf van De Stomme van Portici. Zodat er dan eindelijk een einde komt aan de Brabantse Omwenteling, die niet anders danschâ en vooral schande over ons volk heeft gebracht.
Niemand uitsluiten zei de ene helft van het Koninklijk Echtbrekerspaar, en hij liep voorop om de Vlamingen, de Lauwen zowel als de Vurigen, overal buiten te sluiten. Frans spreken of zwijgen is altijd het devies geweest van de Coburgers, daarbij wel vergetend dat ze aten en luxe voerden uit de hand van diezelfde Vlamingen.
Al-met-al zitten we nu met 2 Vorsten, 3 Vorstinnen en een resem mee-eters in wat het kleinste Koningdom ter wereld is.
Tot het Volk zich ermee bemoeit en het hele zootje als klein gevaarlijk afval aan de deur zet. Op den Armee Belge moeten we daarvoor niet rekenen, want pyramiden-bouwers zijn het nooit geweest. Elders las ik dat Frau Merkel, de vroegere DDR-politica bekend van het kont-draaien en de Val van het Sovjet-Imperium indachtig, nu al begint te twijfelen of Duitsland wel zo goed af is als gezegd, met die Euro.
Ziet U : de macht van het Volk ontwaakt, zowel in Egypte, als in Bolivië. Met die paar voorbeelden voor ogen, moet het mogelijk zijn, om, als Albert Second de deur toetrekt, dat het Volk ook meteen het licht uit doet.
De vergissing van 1830 moet eindelijk worden rechtgezet, en de datum van 21 juli moet daarvoor zelfs niet worden afgewacht.
Het enige dat ontbreekt, zijn de wachtwoorden. Maar daar heeft Barbara Pas in het Parlement kordaat en zonder blozen de aanzet voor gegeven. De Hoge Dames en Heren zaten als verstomd te luisteren : hoe durfde ze! Majesteitsschennis!
Ai, de beide troonbezetters moeten zich P¨AFSTAND vertwijfeld de haren uit het hoofd hebben getrokken : in het Parlement klonken deze keer de woorden over het einde van België voor vriend en vijand, luid en duidelijk : als de Partij de Coburgers op hun weg zou vinden, dan zullen de Coburgers datzelfde genoegen hebben. Het klonk niet zozeer als een bedreiging, maar het was er wel ene.
Wat nu volgt, is in navolging van het Tahirplein in Caïro, de vreedzame bezetting van de Brusselse Grote Markt. Een enige gelegenheid, nu de internationale Persis samengestroomd om de gebeurtenissen te verslaan.De beelden zullen de wereld rondgaan, en bewijzen dat een volk van 6.5 miljoen Vlamingen gedomineerd en uitgebuit wordt door een Franssprekende Elite uit de minderheid van Franstaligen. Misschien dat op die manier de Vlaamse Regering opgepord wordt tot de Eenzijdige Onafhankelijkheids Verklaring.
Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid klinkt dan het Saufqui peut aan Franstalige kant en kan er een begin gemaakt worden aan de exodus van alle volksvreemde elementen. Waardoor meteen een einde zou gekomen zijn aan elk potverteren, zodat het Eigen Volk Eerst op elk ogenblik van het leven, een menswaardig bestaan zou krijgen.
°°°
Ter zake :
Den Vaderlandt ghetrouwe
1813 2013
Nederland viert in oktober en november de tweehon-derdste verjaardag als onafhankelijk koninkrijk. Het is geen toeval dat Beatrix juist nu het stokje aan haar zoon heeft doorgegeven, opdat de Nederlanders verder de mythe zouden koesteren dat een Oranje-telg nood-zakelijk is voor de continuïteit van de staat.
Nederland als onafhankelijke staat bestaat formeel sinds de oprichting van de Republiek der Zeven Verenigde Provin-cies, in 1588. De Republiek was een halve confederatie en een halve federatie. Eén of meer Oranjes waren stadhouder - bevelhebber van het leger - en hoogste erfelijk ambtenaar, maar geen staatshoofd.
Toen in januari 1795 de Fransen op het toneel versche-nen, vluchtte de laatste stadhouder met zoon Willem Frede-rik (de latere Willem I) en kleinzoon (de latere Willem II) naar Londen. Nederland werd de Bataafsche Republiek, een vazalstaat van Frankrijk, maar met grote interne autonomie. Het land kreeg een uniforme rechtspraak en godsdienstvrij-heid, zodat katholieken en inwoners van de generaliteitslanden (min of meer Noord-Brabant en Limburg) geen tweede-rangsburgers meer waren.
Aan de quasi-zelfstandigheid van de vroegere confedere-rende staten (de Zeven Provincies) werd een einde gemaakt. De stichting van de Bataafse Republiek (toch de start van het huidige unitaire Nederland) werd achttien jaar geleden in mineur herdacht, want dat betekende ook een herdenking van de vlucht van de Oranjes.
De Bataafse Republiek publiceerde in 1798 de eersteNederlandse grondwet. Historici die dat belangrijk document ter gelegenheid van de 200ste verjaardag onder de aandacht wilden brengen, vingen bot toen ze subsidies vroegen. Dat paste niet in het straatje van de Oranjes en van de Nederlandse historische mythes.
Nederland koestert zijn historische mythes
Heel anders zal het er eind dit jaar aan toegaan. De politici, de Oranjes en de media zullen gretig de legendes vertellen die Nederlanders zo graag horen.
Zoals het verhaaltje dat Nederland zelf in 1813 zijn vrijheid veroverde op de Fransen - die het land in 1810 bij het Franse keizerrijk hadden ingelijfd. De Franse bezetting van de vroegere satellietstaat woog zwaar op de economische toestand, maar vooral de conscriptie de verplichte legerdienst werd gehaat. Oranje werd een strijdkreet van de gewone mensen, want zij moesten hun zonen afstaan om te sneuvelen. Oranje was een gemakkelijke vlag om de afkeer van de Franse politiek te uiten. Typisch was dat het bijna altijd arbeiders en boeren waren die zich tegen de Franse bezetting verzetten. De Nederlandse elite kon de legerdienst van haar zonen afkopen en begon eerst te sputteren toen Bonaparte - tevergeefs - probeerde rijke jongelui bij zogenaamde Gardes dhonneur in te lijven. Natuurlijk waren er regenten uit het Oranje-tijdperk die droomden van een herstel van de vroegere situatie, maar talrijk of belangrijk waren ze niet.
De meesten hadden hoge ambten bekleed in de Bataafse Republiek, later in het koninkrijk Holland (een cadeau van Bonaparte aan zijn broer Louis) en werkten vanaf 1810 ijverig mee met de Franse bezetter.
Hen werd niet verweten dat ze collaboreerden, want het nationaal gevoel was vrij klein. Een paar regenten zagen nieuwe horizonten toen begin 1813 de Franse catastrofe in Rusland duidelijk werd. Ze geloofden niet meer in een herstel van de oude republiek. De republikeinse idee was door de Franse revolutionairen en de staatsgreep van de Corsicaanse parvenu danig in diskrediet geraakt. Ze dachten aan een sterke vorst, maar dan eentje die door een grondwet en een parlement toch een beetje in toom werd gehouden.
Het lag voor de hand aan wie ze dachten. Ze wilden niet op een eventuele zege van de geallieerden wachten. Wie weet wie ze dan opgedrongen kregen?
De enige mogelijke authentieke Nederlandse kandidaat was Willem Frederik, de zoon van de laatste stadhouder, en bepaald geen onbesproken heerschap.
Gênant
Die Oranje had ooit geschreven dat een volksregering tot niets anders zou leiden dan slavernij. Met zijn vader in 1795 naar Engeland gevlucht, probeerde hij vervolgens in Berlijn fortuin te maken, want de koning van Pruisen was familie van zijn moeder en zijn vrouw.
Van daaruit begon hij het hof te maken van Bonaparte, die hem tenslotte een kluif toewierp. Willem Frederik mocht over het vroegere bisdom Fulda regeren, met 110.000 onderdanen. Hij wedde vervolgens op het verkeerde paard, toen hij Pruisen steunde in de oorlog met Frankrijk. Bonaparte nam hem Fulda af.
De kruiperige brieven van Willem Frederik aan de Franse keizer zijn gewoon gênant. Hij stuurde vervolgens zijn zoon naar Londen om een nieuwe bondgenoot op te vrijen. Tot zijn verontwaardiging zagen de Britten wel iets in die charmante jongen als eventuele Nederlandse vorst.
Gelukkig had Wellington door dat de zoon een lichtgewicht was en zo kwam Willem Frederik, na de Franse catastrofe in Rusland, weer in beeld.
*
Tweede deel.
Binnen een paar maanden viert Nederland de twee-honderdste verjaardag van zijn onafhankelijkheids-strijd en de troonsbestijging van de Oranjes. In werkelijkheid stelde die strijd bijna niets voor, maar die historische legende blijft een reden om op het Zuiden neer te kijken, waar niets bewoog.
Oranje boven
Eind 1812 worden de geruchten steeds sterker dat Bonaparte in Rusland een verpletterende nederlaag heeft geleden. De hoop op een terugkeer van duizenden Nederlandse dienstplichtigen verdwijnt.
In april 1813 zijn er overal onlusten, wegens de gedwongen inlijving bij het leger. Hier en daar beginnen wat nationale gevoelens de kop op te steken. Op meer dan één plaats hoort men roepen: Oranje boven! Enkele regenten denken dat de dagen van Bonaparte geteld zijn. In Den Haag en in Amsterdam maken een paar groepjes notabelen plannen voor een herstel van de onafhankelijkheid.
Ze hebben geen contact met de geallieerden en ze weten niet eens dat die allang beslist hebben dat Frankrijk in alle geval Nederland moet opgeven. De regenten zijn bang dat bij een Franse ineenstorting het gespuis van de straat zal plunderen.
Ze willen aan de geallieerden bewijzen dat Nederland voor zichzelf kan zorgen. Een republiek is echter niet langer haalbaar na het brute geweld tijdens de Franse Revolutie. Het moet een gematigde monarchie worden en daar komt alleen Willem Frederik, de zoon van de laatste stadhouder, voor in aanmerking. Liefst roepen de regenten hem zelf tot vorst uit, anders arriveert hij toch maar met de hulp van buitenlandse bajonetten. Probleem: waar is ie? In Londen of in Duitsland? In Londen, al weten ze dat niet in Den Haag. De Britten zien inderdaad iets in een Nederlandse monarch en ze zijn zelfs bereid hem naast de Noordelijke ook de Zuidelijke Nederlanden toe te vertrouwen, want Antwerpen mag nooit meer in handen van een vijand vallen.
De Hollandse regenten hopen dat de Franse soldaten Nederland zo vlug mogelijk verlaten. Het land mag geen frontgebied worden, zodat eventuele Pruisische en Russische bevrijders onmiddellijkNederland weer verlaten om de Zuidelijke Nederlanden te plunderen.
Dat soort mensen
Dat lukt allemaal aardig, omdat Bonaparte eind oktober 1813 de slag bij Leipzig verliest, zodat in de meeste bezette gebieden de Franse garnizoenen het veld ruimen. In heel Nederland zijn maar 9.000 soldaten.
Op 15 november verlaat het garnizoen van Amsterdam de stad. Een voorlopig stadsbestuur verklaart de stad neutraal, want je weet maar nooit met die Fransen. Misschien komen ze wel terug. In Den Haag vertrekken de Franse soldaten en ambtenaren twee dagen later. Daar zijn ze iets dapperder.
Zodra de laatste Franse soldaat de hielen gelicht heeft, neemt een bestuur onder leiding van regent Gijsbert Karel van Hogendorp het heft in handen en verklaart zich meteen pro-Oranje. Er worden onmiddellijk vrijkorpsen opgericht om het land een legertje te geven.
Die vrijkorpsen achtervolgen de Franse bataljons. Behoedzaam, want bij één incident keren de Fransen om en is het rennen geblazen. Van Hogendorp probeert een Staten-Gene-raal op de been te brengen om Willem Frederik uit te nodigen de macht over te nemen. Dat lukt niet. Iedereen is nog veel te bang. Van Hogendorp roept dan maar zichzelf en een paar vrienden uit als Algemeen Bestuurders, in naam van de vorst. Eén van zijn gezanten vindt Willem in Londen en die arriveert met een Brits schip op 30 november in Scheveningen. Hij moet op een mosselschuit overstappen om aan land te kunnen gaan.
De tekeningen en schilderijen over die ontscheping staan in het geheugen van iedere Nederlander. Met de dankbaarheid eigen aan dat soort mensen, stelt Willem een ontmoeting met Van Hogendorp zo lang mogelijk uit. Met de bescheidenheid van dat soort mensen, eist Willem ook nog al het Duitse grondgebied tussen Rijn en Moezel voor zijn nieuwe staat op, maar dat pakt niet.
De vorst heeft veel bij Bonaparte geleerd. Hij is geïnteresseerd in competente bestuurders en niet in getrouwe lakeien. Willem stelt ongegeneerd mannen aan die onder Bonaparte bewezen hebben dat ze bevelen gehoorzamen en geld uit de onderdanen kunnen persen.
Hij deelt zijn nieuwe burgers in het zuiden mee dat hij via de vereniging België vergroot. In Nederland lachen ze er eens mee.
De Hollandse regenten handelen alsof ze de Zuidelijke Nederlanden veroverd hebben, want daar was geen schijn van een bevrijdingsbeweging. Toch hebben Zuid-Nederlandse notabelen hun laatste wettige hertog, graaf enzovoort gecontacteerd, maar keizer Franz van Oostenrijk is alleen geïnteresseerd in Noord-Italië en niet in die lastige en verre Brabanders en Vlamingen. Niemand in het zuiden denkt aan een onafhankelijke staat, want men is al honderden jaren lid van een multinationaal rijk. Die houding is niet raarder dan het gedrag van de huidige politieke elite, die er ook niet aan denkt de EU te verlaten en die constructie is nauwelijks een halve eeuw oud.
Wast binnenkort De 7de Dag nog witter dan Dewitte.
°°°
Liefde gaf U duizend namen, groot en edel schoon en zoet, maar geen één die die t hart der Vlamen, even hoog verblijden doet als de naam
Hanne Chioua Lekhli
Die Gij in ons landje draagt .
*
U had het waarschijnlijk gesnopen zonder dat het U moet worden voorgezegd : we leven al lang niet eer in ons eigen land, maar in een kunstmatig opgefokt vroeg-islamitisch veroverings-gebied. Nog even, en op iedere kerktoren zal het Kruis vervangen zijn door de Halve Maan. Dat danken wij de koekoek.
De koekoek is namelijk de vogel, die bekend staat dat hij zijn ei in andermans nest legt om het daar te laten uitbroeden. Om nadien het jong te voeden, dat al vlug het eigen volkje uit het nest wipt. Zo is men in Gent, onder Termont, veel te vlug afgestapt van het woord Allochtoon zonder te beschikken over een volwaardig alternatief. Het lag nochtans voor de hand, met de Groenen in de coalitie, dat er zou terug gegrepen worden naar de natuur, waardoor meteen ook recht zou gedaan worden aan de waarheid, waarbij zelfs de etnische afstamming verzwegen hadkunnen worden, door iedereen die geen zuivere Gentenaar was, een koekoek-Gentenaar te noemen.
*
Zo is Hanne Chi-wa-wa Leklie, de nieuwe coryfee van de VRT, meteen geen illustere onbekende meer, maar de Marokkaanse (?) koekoek-presentatrice van het moment. De huidskleur is van geen belang, als er binnen-in maar een bloedrood hart klopt.
°°°
Ter zake :
Hanne Chioua Lekhli presenteert "De zevende dag"
*
Vanaf 1 september presenteert Lisanne Chioua Lekhli samen met Ivan De Vadder De zevende dag op Eén. Voor Chioua Lekhli, die achter de schermen haar sporen verdiende bij Volt en Vlaanderen vakantieland, wordt het haar presentatiedebuut.
Vanaf zondag 1 september neemt Ihsane Chioua Lekhli, samen met Ivan De Vadder, de presentatie van "De zevende dag" op Eén voor haar rekening. Ze volgt Indra Dewitte op, die vandaag haar laatste uitzending presenteerde. Dewitte neemt afscheid van de VRT om adjunct-hoofdredacteur te worden bij Het Belang van Limburg.
Ihsane Chioua Lekhli ging in 2008 bij de VRT aan de slag als redacteur voor "Vlaanderen vakantieland". Van september 2009 tot maart 2013 werkte ze op de "Volt"-redactie. Sinds april van dit jaar werkt ze achter de schermen bij "De zevende dag".
Ik ben heel blij met deze kans. Het is een uitdaging waar ik erg veel zin in heb. De zomervakantie is nog maar net begonnen, maar ik kijk al uit naar 1 september, de dag van mijn eerste uitzending, reageert Ihsane Chioua Lekhli.
Ik heb Ihsane op de "Volt"-redactie leren kennen als een gedreven, kritische en onafhankelijke collega met veel potentieel. Ik ben ervan overtuigd dat zij een sterke tandem zal vormen met Ivan De Vadder, zegt hoofdredacteur Carl Voet.
