Nu op alle gebied de begrippen die we van onze voorouders hebben, zoveel mogelijk uitgehold zijn, kan men beginnen met de nieuwe vulling. Angst, vrees, afschuw, schrik voor iets of voor iemand, is fobie geworden.
Zelfmoord is zelfdoding geworden : klinkt gezelliger voor de dader en minder affreus voor de nabestaanden, maar heeft wel hetzelfde effect : een vergrijp tegen het leven, tegen de menselijke natuur. Wat meer is, als bij dergelijke doding de hulp van derden wordt ingeroepen, is het zelfs geen zelfdoding meer, zeker geen moord met voorbedachte rade en in koelen bloede, maar wettelijk aangeprezen euthanasie. Als zoiets op grote schaal gebeurt, verandert dat wel even van naam, het wordt dan Holocaust genoemd. Wat niet het geval zou geweest zijn, moest de oorlog anders, in het voordeel der Duitse socialisten, zijn afgelopen. Maar weeral : het begin van de eeuwigheid blijft hetzelfde .Stel U dat Gedachtenisprentje maar voor : de geliefde voorbeeldige Mr X of Mme Y, op ../.. uit het leven gestapt. Qua voorbeeldfunctie kan dat tellen! Uit het leven stappen, net zo simpel bellen voor de volgende halte, en aan de verkeerde kant van de tram op het voetpad willen stappen, maar op de rijbaan terecht komen .
Enfin, al die nieuw ingevulde begrippen om de waarheid te verdoezelen : dat is wat men ons wil doen geloven. De verschillen worden, om het met een Koninklijk woord te zeggen, een beetje omfloerst. Zo ook onze collectieve vrees voor de moorddadige Islam : men mag het geen vrees noemen, want dat wijst op gevaar. Een fobie is een ingebeelde vrees : denk aan claustrofobie in een lift. Altijd een ondergrond van belachelijkheid .
Vrees voor de Islam is irrationeel, zegt men. Zie maar : al die attrociteiten gebeuren in verre vreemde landen met een totaal andere cultuur.
Precies! Dat is juist wat ons schrik aanjaagt : door al die vreemdelingen wordt diezelfde cultuur hier mee bij ons geïmporteerd! Zie maar naar de onderdrukking van en/of de minachting voor de vrouw in de samenleving. Zie de eremoorden. Zie de gedwongen huwelijken. Zie de besnijdenis van jonge kiond-meisjes. Zie het onverdoofd slachten. Zie het erfenisrecht onder de Sharia. Zie de vreselijke moordpartijen tussen Muzelmannen onderling. Zie de steniging van vrouwen, zelfs na verkrachte Zie, in één woord, de Islam .
Nee, Meneer de Hoernalist : wij zijn geen foben maar burgers die zien dat the point of no return is overschreden. Onderaan dit stukje geef ik dan ook een goede afdoende remedie tegen de Islam : efficiënt en niet eens dodelijk.
-----------------------
Europese islamofoben plannen overkoepelende beweging
Eind maart zullen minstens tien anti-islamitische, extreemrechtse groepen samenkomen in het Deense Aarhus onder leiding van de English Defense League (EDL). De bijeenkomst staat in teken van de oprichting van een overkoepelende Europese islamofobe beweging. Dat melden onder andere de Britse Daily Telegraph, de Deense krant Politiken en het Duitse weekblad Der Spiegel.
De keuze voor Denemarken is niet toevallig: de Deense Volkspartij (DVP) is, met 12,3% van de stemmen in de jongste Deense verkiezingen, éen van de electoraal meest succesvolle antimigrantenpartijen in Europa. Voorts heeft de Deense Defensie Liga naar eigen zeggen haar ledenaantal het voorbije semester met 60 procent kunnen aandikken.
"Het begin van iets groots" De EDL heeft al eens een "Europese" manifestatie georganiseerd, in 2010 in Amsterdam. Hiermee wouden ze steun geven aan de Nederlandse islamofobe politicus Geert Wilders, die ondertussen afstand heeft genomen van de EDL. Hij wordt op 31 maart dan ook niet verwacht in Aarhus, schrijft de Telegraph.
De Noorse massamoordenaar Anders Behring Breivik onderhield wél goede contacten met de EDL. Stephen Lennon, die drie jaar geleden de groep oprichtte, verwacht niet dat het evenement in Aarhus al potten gaat breken. Het wordt nog niet groots, maar het begin van iets groots, voorspelt de gewezen voetbalhooligan. (belga/lf)
-------------------
Diagonaal herlezen
Remedie van persoonlijke inspiratie om de invasie te stoppen en terug te dringen : een soort hedendaagse Damiaan-Actie. De man Damiaan was niet voor niks de beroemdste Belg van de voorbije eeuw
Een speciaal overkleed (met bijhorend hoofddeksel volgens de politieke kleur van hun partij) voor ieder die op elk niveau verantwoordelijkheid draagt voor de immigratie + de hen verkleefde media - noem het van mijn part een boerka - dus een overkleed zonder hetwelk zij zich in het openbaar niet mogen vertonen. Zij voeren gelijktijdig de ratel, zoals de melaatsen dat deden in de Middeleeuwen of op Molokaï. Zo kunnen de gezonde burgers zich tegen alle besmetting beschermen.
Betrokkenen kunnen aan deze maatregel ontkomen, door gewoon uit te wijken naar de cultuurlanden die zij gepromoot hebben. Wij zijn er zeker van, dat als de geldkraan wordt toegedraaid, dit voorbeeld wel navolging zal vinden in die middens.
Het alternatief? Één reusachtige lynchpartij!
Bijkomend voordeel van de ratel en de speciale bovenkledij : impuls voor de textielwereld die al die lakenstof op dergelijk korte termijn moet leveren, en vooral een heropleving van de het ambacht van timmerman, om al die ratels in één keer te mogen aan de man brengen.
Neen, waarde vrienden in Denemarken, vergaderen brengt geen zoden meer aan de dijk. Want de dijken zijn, net als de open grenzen, al lang doorbroken. Ratels helpen wel. Want ze spreken een universele wereldtaal : mijdt de drager! We zouden het geheel zolas U ziet, dus met goed gevolg de Damiaan-actie kunnen noemen!
Zie afbeelding van dergelijke ratel met omschrijving hierboven.
(*) O! U weet niet wat een Mata Moro is? Wist ik ook niet, voor wij in de naburige stad in Toscane AREZZO de jaarlijkse feestelijkheden met volksvermaak zagen. Het orgelpunt van de dag is het steekspel-tornooi met de Middeleeuwse lans door feestelijk uitgedoste ruiters met een Saraceen, uitgebeeld door een vastgezette pop meet schild op een staander. Ieder van de 4 stadswijken heeft zijn kleur en zijn favoriet en er wordt onder elkaar gestreden op leven en dood. De winnaar krijgt dande trofee en de titel van Mato Moro, de Morendoder. Ik heb dit op deze blog reeds diverse keren omschreven!Als ik daarbij nog zeg, dat de wondermooie film La Vita è Bella in Arezzo op de Piazza Grande is opgenomen, dan is het een fluitje van een cent om met Google Maps daar te gaan rondneuzen . Voor de omstandige beschrijving van de The Giostra del Saracino :
Ben ik nu zeer ongepast bezig? Ik denk het niet. Net als Geert Wilders doe ik niet aan haat zaaien : ik weet niet eens of zon zaad te krijgen is in de Wersterse wereld. Ik denk dat dit een overproductie is en beschermd uitvoer-product van deMuzelman-landen. Maar hier op deze blog : geen woord verkeerd over de voorhoede van hun bezettingsleger. Liever blode Jan dan dode Jan! Ik viseer voortaan uitsluitend onze eigen Grote Geesten die alles beter weten, en ons met deze fataal ongezonde toestand hebben opgezadeld. Maar zeg eens, als zij erger dan ons te verdelgen zo maar parasieten of de Vlamingen als mestkevers en wilden behandelen(Ecolo bij RTBF, was bedoeld de Nieuwe VU), die zij zo nodig in een schutkring van de verdoofde rest van de bevolking willen afzonderen : wie zijn wij dan om niet met gelijke munt terug te betalen? Dat de term schutkring van t Fransoos is overgenomen (cordon sanitaire), bewijst voldoende van waar de wind komt
Kijk, dat men mijn volksgenoten van de Nieuwe VU als parasieten bestempelt, kan ik natuurlijk niet goedkeuren. Ik zou zeggen : t is een goeie die het zegt!Meneer Nollet van Ecolo zou best tweemaal nadenken voor hij zijn naam weggeeft, de kakschool broekvent!
Maar verdorie, onder ons gezegd en gezwegen, Vlamingen van het eigen kamp, zo lang zij zich noch als mossel noch als vis gedragen, vind ik ook dat er door hen op het Vlaams natiegevoel geparasiteerd wordt. In die zin heeft Nollet gelijk : de Nieuwe VU zijn parasieten, want zij kopen hun succes met vals geld! Art 1 van hun statuten staat voor een zelfstandig Vlaanderen, terwijl zij tot op de huidige dag onverdroten ijveren voor het behoud van België waarin datzelfde Vlaanderen verknecht wordt.
Ik vermoed zelfs, dat de NV-A veel straffer dan een nieuwe VU te zijn op het oog heeft : de voormannen willen de Nieuwe Beaujolais CVP-est arrivé worden! De nieuwe CVP-Staat onder de Driekleur, met een Zwarte Leeuw met rode klauwen en een rode tong : spreken en handelen als doortrapte belgicisten.
Begrijpelijk dat de commotie in de media blijft gaan over een 2 jaar oude mail van Minister Muyters! Stel U voor dat de discussie zou gaan over de belediging van Nollet in Mise au Point .Dan liep heel Opper-Belgie misschien reeds te wapen!
Begrijpt U waarom wij onder het koren moeten blijven zoeken naar kaf? Correctie : er moet naar kaf worden gezocht niet onder het koren, want in een tas koren kruipt het kaf altijd naar boven. En wat is, dank zij die dubbele moraal van de N VU naar boven gekomen in Vlaanderen? Precies! De Volks Unie Nieuwe Stijl! Maar zij zijn aan de winnende hand en wij zouden ons met ons kleine partijtje best wat gedimd houden tot na de verkiezingen. Is het toegelaten daarbij te wijzen naar de Overkant der taalgrens, bij onze tegenstrevers? Die hebben nog geen klein beetje lol met onze onderlinge ruzies!
Stoere eiken worden omver geblazen. Het zwakke riet buigt maar breekt niet!
De NV-A is een parasiet, had Jean-Marc Nollet laten optekenen. Niet zomaar als zijn persoonlijke mening, in een vlaag van onbehagen geventileerd in een of ander forum van Le Soir of La dernière heure, maar als officiële mededeling, afkomstig van een hooggeplaatst politicus, prominent lid van de Franstalige partij Ecolo, en vicepresident van de Waalse regering. Eindelijk was deze parasiet verdwenen, had hij gezegd.
In juli 2011 had de N-VA immers de opzettelijk met ballast belaste nota van formateur Di Rupo verworpen. Volgens de huidige regeringspartijen is N-VA toen aan de kant gaan staan, volgens deze partij zelf is ze eraf gereden. Hoe dit ook zij, Nollet was blij dat de Vlaamse nationalisten niet meer aan tafel zaten, nu pas konden we vooruit, zonder de parasieten.
Mise au Point: de eerste uitzending van het lopende seizoen
Zoals wel vaker gebeurt, wordt een politicus dan het weekend na zon straffe uitspraak door een van de politieke praatprogrammas op TV uitgenodigd om dat nog eens voor de camera te komen herhalen en te becommentariëren. De bekendste Zevende Dag van Franstalig België (eveneens op zondagmiddag uitgezonden) is die van de RTBf, en hij heet Mise au Point. Deze titel betekent zoveel als het scherpstellen van microscopen, en bij uitbreiding het bijstellen van meningen. Op punt stellen in het Belgisch. De belangrijkste interviewer is Olivier Maroy. Vergeleken bij hem zijn de Deborsus flamingantische koorknapen. Dus mocht Jean-Marc Nollet op zondag 28 augustus 2011 het huidige seizoen mee openen. Hij wist wat hem te doen stond, en hij deed het dan ook. Aanwezig waren, naast de vernoemde figuren, ook nog de politici Rik Torfs voor CD&V, en Philippe Moureaux voor de Brusselse PS. Ik nam notities.
Moderator Olivier: U heeft gezegd dat de parasiet verdwenen is? Jean-Marc (glimlacht): Ja, tegenover de arrogantie en de provocatie van de N-VA stellen wij het respect. Le parasite nest plus autour de la table. Herhaalt: Le parasite nest plus autour de la table. Olivier (wil zijn interlocutor waarschuwen, hij is tenslotte een moderator die de interviewee moet behoeden voor al te boude uitspraken): Le parasite, cest un nuisible, hein! Met andere woorden, u beseft toch dat de parasiet behoort tot de klasse van het ongedierte?
Jean-Marc: Tout à fait! Mais pour lavenir du pays, la N-VA est effectivement un nuisible. Als ecologisten verwachten wij niets meer van de N-VA.
Dit was een hoogst komisch moment, dat woord ecologisten onmiddellijk na nuisible. Staat er in het programma van Ecolo of Groen iets over parasieten? Beschouwen ze zichzelf als een pesticide partij die het ongedierte zal verwijderen? Die de tuin zal wieden? Waren ze niet tegen het gebruik van pesticiden? Allemaal onbedoeld natuurlijk, Nollet is meestal veel te nijdig om grapjes te maken.
Subiet nadien het programma moet vooruitgaan geeft Olivier het woord aan Rik Torfs. Is het zenuwachtigheid of gebrek aan parate Franse taalkennis, wie zal het zeggen, maar in plaats van op te letten en te reageren is Torfs alleen maar in staat te grijnzen bij Nollets bestelde straffe uitspraak. Hij begint een harmonieuze enerzijds-anderzijdsige toekomstvisie op het land te ontvouwen. Dat duurt al snel te lang, tot Philippe Moureaux tussenkomt, enkel en alleen om Torfs praatje te negeren en om wel degelijk in te haken op wat Nollet zojuist durfde te zeggen. Hij weigert mee te gaan in dat soort gescheld. Als een volleerde pince-sans-rire stelt hij dat des nuisibles, il peut y en avoir qui apparaissent à tout moment (onder verstaan, bijvoorbeeld Ecolo). Nollet op zijn plaats en op zijn nummer.
Woordveldje
Het is niet voor het eerst dat uit dit vaatje wordt getapt. Een facebookgroep van het FDF noemde in 2009 de Vlaamse pendelaars in Brussel woekerend ongedierte, la vermine pullulante. En dan de fameuze mérule-uitspraak van Laurette Onkelinx. In 2007 spoorde ze de Luikse socialisten aan met onder meer de volgende zin: Camarades, le jeu est clair. La mérule flamande est en train de travailler l'Etat fédéral. La mérule is een gevaarlijk soort huiszwam, en Onkelinx maakte bij het uitspreken van dat woord krieuwelende, krioelende bewegingetjes met haar vingers. De Vlamingen hadden weer een woord bijgeleerd, maar dan wel uit hetzelfde woordveld.
Vermine, nuisibles, parasites, mérule: hoe ik het ook draai of keer en verzachtende vertalingen zoek, telkens weer kom ik uit bij ongedierte. In het Duits heet het Ungeziefer, Parasiten, Bazillen, Wanzen, kortom en in één samenvattend woord: Schädlinge, schadelijke beesten. Daartegenover staat de nieuwe gezondmaking (Gesundung), de zuivering (Säuberung), de hygiënische profylaxis, de sociale en politieke hygiëne. In het Duits maakt heel deze terminologie deel uit van het nazi-vocabularium en slaat ze op joden. Volksschädlinge: een gevaar voor de staat pour lavenir du pays, om het nog eens in Nollets woorden te zeggen.
Professionelen
Dit waren mijn bedenkingen bij de eerste uitzending van het huidige seizoen 2011-2012 van Mise au Point, het politieke praatprogramma van de RTBf van één aflevering dus, en van één woordenwisseling in deze aflevering. Maar het vereist natuurlijk professionelen om gelijk een hele jaargang van dat programma te bekijken en te analyseren. Magda Michielsens en Walter Angioletti zijn daartoe goed geplaatst. Ze zijn qua media- en beeldanalyse niet aan hun proefstuk toe. Beeldvorming van vrouwen en mannen, van ouderen, van werkende vrouwen, van arbeid tout court, onderzoek over de bijdrage van media aan het maatschappelijk klimaat: ze hebben het allemaal onderzocht en het resultaat van hun werk naar voren gebracht onder de vorm niet alleen van wetenschappelijke artikelen, maar ook van ICT-presentaties en applicaties. Beeld over beeld als het ware.
Vlaanderen scherp gesteld
Op een of andere manier heeft dan ook Mise au Point hun aandacht getrokken. Het resultaat van hun werk is te bekijken en te lezen op www.Vlaanderenscherpgesteld.be waarbij scherp gesteld natuurlijk slaat op Mise au Point. Het gaat om een 500-tal fragmenten uit 23 afleveringen (van augustus 2010 tot en met juni 2011) die ondergebracht werden in twaalf collages. De begeleidende teksten zijn noodzakelijk en nuttig.
Er zijn hoofdstukken over de gevolgde aanpak van de studie, over het algemeen beeld dat uit de uitzendingen naar voren komt, over de conclusies die ze getrokken hebben. De collages behandelen rode draden en thematieken zoals ik kies er nu vijf uit: de N-VA wil geen akkoord (nr 3); suggestieve vragen (nr 4); zij-wij reductie (nr 5); karikaturen (nr 9); de CD&V losweken (nr 10). De commentaren bij deze collages (die elk een 50-tal beeldfragmenten bevatten) helpen de lezer bij de beeldlectuur, zodanig dat hij beter ziet waarnaar hij kijkt, en later beter leert kijken naar wat hij ziet. Deze teksten bevatten de meeste informatie.
Samen acht uur kijk- en leesmateriaal. Ik heb er anderhalve dag aan besteed. In Terzake merkte ik dat Dave Sinardet dat veel rapper kan: aan twee minuten scrollen had hij genoeg om het materiaal onwetenschappelijk te verklaren daarbij Adhemarke van Nero evenarend: dat is toch wetenschappelijk onverantwoord, teergeliefde vader!
Ecoeurant
Het resultaat is adembenemend. De alerte toon van de alarmfase bij moderator Olivier Maroy (stijl: lheure est grave, denk aan het nep-nieuwsprogramma Bye-bye Belgium); het lawaai en het geschreeuw, met de artificiële colères van Nollet en Onkelinx; de niet aflatende onderbrekingen, de uitlach-televisie en de onderbuikverwijzingen; de verdachtmakingen en de vooringenomenheid; de dramatiek, de pathetiek en het melodrama; het venijn en tenslotte de haat: dit is alles zo massief aanwezig dat het geheel niet anders kan omschreven worden dan als dégoutant en écoeurant. Hier wordt niks mis au point, hier worden geen meningen bijgesteld. Hier worden slechts vooroordelen bevestigd, en het materiaal is er om dat aan te tonen.
Vandaar dat Magda Michielsens de lezer/kijker vraagt om de magie van de herhaling op zich in te laten werken. Eeuwige herhaling is immers ook het medium waarvan de redacteuren en de moderatoren zelf van MauP zich bedienen om een jaar lang de twee zelfde boodschappen te verkondigen. Daarover straks meer.
Aangestuurd
Eerst moet ik nog even (maar nadrukkelijk) het punt maken dat dit alles inderdaad aangestuurd wordt door de redactie en door de beide moderatoren . Dit is niet alleen het werk van de geïnviteerde interviewees. Dit is vooral het werk van de RTBf zelf. En dat dit dan weer zo is, valt alleen te verklaren door de diepte van het netwerk (diep tot in de zielen) van een politieke cultuur waarvan wij de volle maat nog niet eens hebben genomen.
Het meest vooringenomen programma op de VRT is koorknapenwerk in vergelijking met wat Mise au Point klaarspeelt. Commentator Dave Sinardet mag zo vaak als hij wil het afgezaagde argument herhalen, dat zulke zaken aan beide kanten van de taalgrens voorkomen: dit is gewoon onwaar. Hij kan dat ook niet aantonen. MauP is uniek. Dit gebeurt niet aan Vlaamse kant. De federale loyauteit is nu eenmaal de lauwe saus waarin bij ons elk communautair conflict gesmoord wordt opgediend. Laat mij de Vlaamse krant of het Vlaamse programma zien die of dat zich dat soort dingen permitteert.
Nuttig en leerzaam
Tegenover de nogal flauwe onderzoeksjournalistiek over de regeringsvorming waarmee we de laatste tijd in de kranten hebben mogen kennis maken, heeft het beeldvormingsonderzoek van Michielsens en Angioletti en passant ook nog eens het voordeel dat het veel beter dan deze onthullingen de Franstalige mentaliteit schetst die de gebeurtenissen het afgelopen jaar heeft gestuurd. Tegenover de anonieme verklaringen in het ietwat laffe stuk in Humo over de onbekwaamheid van N-VA heeft het onderzoek van MauP dan weer het voordeel dat we de moderatoren en de actoren met open vizier zien en horen zeggen wat ze zeggen. Ikzelf heb tenminste de indruk werkelijk iets te hebben geleerd over het hoe en het waarom van het verloop van de onderhandelingen.
Déscotché
Het onderzoek beslaat dus de periode tussen augustus 2010 en juni 2011. De twee boodschappen waarover ik het even had zijn ten eerste, dat de N-VA geen akkoord wil, en ten tweede, dat CD&V van N-VA déscotché, losgeweekt moet worden. Dat was tijdens dat seizoen nog niet gebeurd. In juni 2011 was CD&V dit natuurlijk wel al van plan, maar de definitieve stap is door voorzitter Beke pas na 11 juli 2011 gezet.
Mark Eyskens, Stefan de Clerck, Ludwig Caluwé, en vooral Eric van Rompuy zijn graag geziene gasten. Geregeld verzekeren de meeste CD&Vers (behalve evident Mark Eyskens) het Franstalige publiek dat ze de N-VA nooit zullen lossen.
De moedigste uitspraken komen van Eric van Rompuy, die eerlijk lijkt te proberen om de Franstaligen een en ander diets te maken over de Vlaamse posities. Hij werpt ze bijvoorbeeld voor de voeten dat ze de band tussen de Vlamingen en de Brusselse Vlamingen proberen te verbreken. Hij waarschuwt ze dat, als dit hun bedoeling is, ze nooit resultaten zullen boeken. Geregeld probeert hij ze aan het verstand te brengen dat meer regionalisme juist bedoeld is om de staat België te vrijwaren en te redden net zoals dat bij Martens het geval was met diens concept van unionistisch federalisme, en net zoals dat straks het geval zal zijn met het voorlopig nog door de Franstaligen verfoeide confederalisme.
Dat is echter een iets te ingewikkelde redenering voor dit programma. Telkens als Eric van Rompuy dit punt wil maken wordt hij onderbroken en overschreeuwd. Ze begrijpen het niet, en als ze het begrijpen willen ze het niet horen. Het programma dient trouwens niet om iets te begrijpen, maar dat had u al begrepen.
N-VA wil en kan het niet
De tweede boodschap is, dat de N-VA geen akkoord wil (over de verregaande compromisnota van De Wever wordt zedig gezwegen). Wat uit al deze collages en uit het geheel van MauP blijkt is vooral dat juist omgekeerd de Franstaligen geen akkoord met N-VA willen. De eerste stelling (N-VA wil geen akkoord) is vooral een onbeschaamde omkering van de tweede (De Franstaligen willen geen akkoord met N-VA).
In een interessant fragment geeft een van de Happarts toe dat de Franstaligen in 2007 (debacle van Leterme in Hertoginnedal) vooral met de voeten van de Vlamingen hebben gespeeld. Dit, zei hij, was niet voor herhaling vatbaar. En dat is ook bewaarheid gebleken: de Franstaligen hebben 2007 niet helemaal herhaald. Maar ze hadden tegelijkertijd besloten dat ze deze onvermijdelijk geworden toegevingen ook niet aan de N-VA gingen doen, want een deal met N-VA zou op confederalisme uitdraaien. De Franstaligen hebben erop gegokt dat deze tactiek zou lukken. Ze zouden de toegevingen liever aan CD&V doen, die als Belgicistische partij de Franstaligen hun grendelpositie zou blijven gunnen. En zo is het ook gebeurd.
Fasen Zo komen we tot het volgende fasenschema. In de eerste fase, 2007-2008, déconfiture van Leterme: Vlamingen voor de gek houden, madame Non, Vandeurzen doen wenen, etcetera. Tweede fase, 2010-2011: alles eraan doen om niet met de N-VA te moeten onderhandelen. Te zien op een foto met De Wever en Di Rupo bij een wagen. On verra, Bart, on verra, zegt Di Rupo. Daar heeft Di Rupo, en niet De Wever, besloten tot een vol jaar stilstand. De Wever bedremmeld er achteraan. Compromisnota van De Wever na vijf minuten in de papiermand gegooid. De derde fase moet (nu, januari 2012) nog komen. Waarschijnlijk een combinatie van Plan B en Plan W, met een luidkeels beroep op de Europese Raad en de Europese Unie (en, waarom niet, de UNO). Zoals we kunnen zien in Mise au Point zit er immers nogal wat dramatiseringspotentie en relnichterigheid bij onze federaal deloyale landgenoten. Qua melodramatiek kan bijvoorbeeld nogal tellen dat in de afleveringen van MauP een paar keer wordt teruggekomen op de dreiging met of van fysieke confrontaties, conflicten tussen mensen, en opstanden (zie vooral de strafste collage nummer 5 over het wij-zij-denken). Zowel Onkelinx als Di Rupo hebben dit ook in de overzichten van de 541 dagen onderhandelingen laten vallen. Waarop ze zich baseren wordt nooit duidelijk. Maar dat dit de strategie wordt voor na de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 en na de moeder aller verkiezingen in 2014 is niet moeilijk te voorspellen. Moeilijker zal het zijn, daarop te anticiperen.
Meedoen?
Moeten Vlamingen, die een derde van de uitgenodigden vormen, en die gezamenlijk ook een derde van de spreektijd krijgen, meestal in broken French, aan deze grapjasserij van MauP blijven meedoen? Er is er maar één die zichzelf niet belachelijk heeft gemaakt, bij wie geen spoor van pijnlijkheid te bespeuren viel, en die men ook heeft laten uitspreken alsof we ons in een Rondas-programma bevonden, en dat is regisseur Jan Verheyen.
Alle anderen worden vroeg of laat afgestraft, bereclameerd door passionarias, afgezeikt en te kakken gezet. De sidekick van Olivier Maroy die daarover in Terzake iets mocht zeggen (en die Verstraetes voorlaatste vraag gewoon niet begreep) doet alsof hij niet weet wat het probleem is.
Moeten ze? Ik zou zeggen: neen. Zelfs met een behoorlijke kennis van 18de-eeuws en 19de-eeuws Frans (zoals waarover een Eric Defoort beschikt, die kwadratisch meer Franse cultuur in zijn pink heeft dan de hele MauP-redactie in hun hoofd): dan nog moet je daar wegblijven. Laat Eyskens en Sinardet maar alleen naar die uitzendingen trekken en uitleggen wat de Vlamingen willen en denken. Dan pas zullen de RTBfers op de hoogte zijn, want ze zullen horen wat ze dachten te zullen horen. Iets anders willen ze daar blijkbaar niet weten. Zolang deze formule met deze moderatoren aangehouden blijft, moet het programma het maar met die twee blijven stellen.
Humor
Tot slot. Hebben we in MauP te maken met het aanzetten tot haat, zoals Magda Michielsens in een interview aangeeft? Haat is een zwaar woord geworden. Misschien eerder zelfingenomen verstoktheid. De schok bij de vaststelling dat la Belgique niet restloos overlapt met de francofonie. Het is me in de collages opgevallen dat de meest haatdragende Franstaligen juist de humoristen waren, de tekenaars Pierre Kroll van Le Soir en Philippe Geluck met zijn onbeweeglijke, aangeklede kat. Slecht nieuws voor Bert Kruismans.
Voor de rest valt het mee met de haat: je moet ze een beetje kennen. Maar de hele MauP is wel onderdeel van een demoniseringscampagne, dat valt niet te ontkennen of liever, zonder deze categorie begrijpt de kijker gewoonweg niet wat ze daar aan het doen zijn. Ik onthoud vooral dat deze mensen niet graag met de Vlamingen in hetzelfde staatsverband samenleven. In hun plaats zou ik ophouden mijn hand op te steken.
Non, non, rien na changé
Het is nu eventjes kalm op dit front. Maar we zitten nog in hetzelfde seizoen als de uitzending over les nuisibles, de Schädlinge. Dat is allemaal niet zo lang geleden. Dit is geen afgesloten hoofdstuk. Het komt terug. Niets is veranderd. Er heerst nu misschien een wapenstilstand. Di Rupo heeft immers opgeroepen om de Vlaamse regeringspartijen te helpen, dus zal MauP zich voorlopig wel koest houden. Ze weten daar perfect wanneer ze dat moeten doen en wanneer niet. Want als dit een radioprogramma was geweest, dan sloot ik dit af met de volgende schlager:
C'est l'histoire d'une trêve / Que j'avais demandée / C'est l'histoire d'un soleil / Que j'avais espéré / Mais tout a continué / Mais tout a continué / Non, non, rien n'a changé / Tout, tout a continué / Non, non, rien n'a changé / Tout, tout a continué / Héhé! Héhé! Jean-Pierre Rondas
Een schavuit met dievensnuit die regelmatig opgevoerd wordt bij de V°RT als er pastoors op de brandstapel moeten : zijn naam doet er niet toe. Die verergert alleen maar het globale beeld .
Naar mijn persoonlijke mening had deze diabolische ondewereldfiguur niet eens tot de Lagere School, laat staan de studie in de Rechten mogen toegelaten worden, tenzij mits voorlegging van een abonnement bij een degelijke haarkapper. Dan nog had hij bovendien achteraf een bijscholing moeten volgen om tenminste eerlijk uit zijn ogen te leren kijken, en niet van onderen op te loensen als een krolse kater, en bovenal moet hij een wasbeurt van zijn schedelinhoud door Mister Proper hebben ondergaan.
De man is waarschijnlijk goed bevriend met Meneer Onkelinx. Ook een naam die ik maar niet kan onthouden! Enfin, ik bedoel : van hetzelfde allooi zijnde, zouden die twee heel goed samen gaan. Met zijn tweeën zijn zij een heel neo-riberaal Ministerie van Justitie op hun eigen!
Verder heb ik niets tegen deze man. Dat komt volgens mij vooral omdat het Internet geen geuren doorgeeft.
o-o-o-o-o-o-o-o-
Van Steenbrugge waarschuwt Knack-lezer voor Meulenaere
Advocaat Walter Van Steenbrugge informeert in Knack de lezers over de 'laakbare journalistieke praktijken van dhr. Koen Meulenaere'. Het Recht Van Antwoord wordt in Knack gepubliceerd in de rubriek Bladspiegel.
De laatste pagina's van Knack zijn ook deze week voor Bladspiegel, de pagina's van satiricus Koen Meulenaere. Alleen moet zowat de helft van de column plaatsmaken voor een recht van antwoord van advocaat Walter Van Steenbrugge.
Van Steenbrugge is al lang het voorwerp van spot door Koen Meulenaere. De aflevering van 4 januari overschreed volgens de advocaat 'in vele opzichten de grens van het toelaatbare en de rechtmatige journalistiek'.
Van Steenbrugge heeft het over een pure lastercampagne met de bedoeling hem 'persoonlijk te kwetsen en de professionele activiteiten te beschadigen'.
De advocaat vindt het belangrijk de lezers van Knack erop te wijzen dat Koen Meulenaere in zijn artikelen 'steeds feitelijke gebeurtenissen, die gedeeltelijk een correcte verslaggeving bevatten, vermengt met talloze onwaarheden, fictieve gegevens of verdraaiingen'.
Volgens Van Steenbrugge is het niet omdat Bladspiegel een satirische rubriek is dat er geen grenzen zijn aan wat juridisch of journalistiek-ethisch mag. (Satire is volgens Aristoteles trouwens een vorm van gecultiveerde onbeschaamdheid, zegt Van Steenbrugge.) Hij heeft het over 'laakbare journalistieke praktijken' en 'een kwaadwillige intentie' van de Knack-redacteur om hem 'te treffen in zijn beroepsactiviteit en professionele geloofwaardigheid.'
De advocaat suggereert dat Meulenaere het op hem gemunt heeft sinds hij de raadsman is 'van een persoon die tegen hem een strafklacht heeft ingediend wegens laster'. (Die persoon is Freya Van den Bossche, red)
In zijn reactie schrijft Meulenaere dat de tekst van meester Van Steenbrugge alvast geen enkel concreet voorbeeld noemt van een fout die in Bladspiegel zou verschenen zijn. Ook rond de strafklacht van Freya Van den Bossche maakt hij zich duidelijk geen zorgen. 'Die is overgemaakt aan het hof van beroep in Brussel, waar ze het hoofdschuddend om zo veel dwaasheid en roekeloosheid zonder gevolg in de onderste la hebben weggestopt.'
Advocaat Walter Van Steenbrugge informeert in Knack de lezers over de 'laakbare journalistieke praktijken van dhr. Koen Meulenaere'. Het Recht Van Antwoord wordt in Knack gepubliceerd in de rubriek Bladspiegel.
De laatste pagina's van Knack zijn ook deze week voor Bladspiegel, de pagina's van satiricus Koen Meulenaere. Alleen moet zowat de helft van de column plaatsmaken voor een recht van antwoord van advocaat Walter Van Steenbrugge.
Van Steenbrugge is al lang het voorwerp van spot door Koen Meulenaere. De aflevering van 4 januari overschreed volgens de advocaat 'in vele opzichten de grens van het toelaatbare en de rechtmatige journalistiek'.
Van Steenbrugge heeft het over een pure lastercampagne met de bedoeling hem 'persoonlijk te kwetsen en de professionele activiteiten te beschadigen'.
De advocaat vindt het belangrijk de lezers van Knack erop te wijzen dat Koen Meulenaere in zijn artikelen 'steeds feitelijke gebeurtenissen, die gedeeltelijk een correcte verslaggeving bevatten, vermengt met talloze onwaarheden, fictieve gegevens of verdraaiingen'.
Volgens Van Steenbrugge is het niet omdat Bladspiegel een satirische rubriek is dat er geen grenzen zijn aan wat juridisch of journalistiek-ethisch mag. (Satire is volgens Aristoteles trouwens een vorm van gecultiveerde onbeschaamdheid, zegt Van Steenbrugge.) Hij heeft het over 'laakbare journalistieke praktijken' en 'een kwaadwillige intentie' van de Knack-redacteur om hem 'te treffen in zijn beroepsactiviteit en professionele geloofwaardigheid.'
De advocaat suggereert dat Meulenaere het op hem gemunt heeft sinds hij de raadsman is 'van een persoon die tegen hem een strafklacht heeft ingediend wegens laster'. (Die persoon is Freya Van den Bossche, red)
In zijn reactie schrijft Meulenaere dat de tekst van meester Van Steenbrugge alvast geen enkel concreet voorbeeld noemt van een fout die in Bladspiegel zou verschenen zijn. Ook rond de strafklacht van Freya Van den Bossche maakt hij zich duidelijk geen zorgen. 'Die is overgemaakt aan het hof van beroep in Brussel, waar ze het hoofdschuddend om zo veel dwaasheid en roekeloosheid zonder gevolg in de onderste la hebben weggestopt.'
-------------------
Diagonaal herlezen
Zoals U weet ligt de Nack bij mij niet in de bovenste schuif. Is een oud zeer waarmee we wederzijds hebben moeten leren mee leven. Maar als t goed is moeten we dat ook durven schrijven. Vandaar ons enthousiasme voor de laatste bladzijden van iedere Knack (wat een symbolische plaats!) en dus voor het talent van Koen Meulenaere. Een Grote Meneer!
De advocaat vindt het belangrijk de lezers van Knack erop te wijzen dat Koen Meulenaere in zijn artikelen 'steeds feitelijke gebeurtenissen, die gedeeltelijk een correcte verslaggeving bevatten, vermengt met talloze onwaarheden, fictieve gegevens of verdraaiingen'.
Kijk Kijk! Precies met dezelfde bewoordingen kunnen gejeelde regime-media in groep aangeklaagd worden. Zij het dan dat deze het schaamlapje van de satire niet zouden kunnen inroepen. Zou de Hooggeleerde Heer Advocaat niet eerst voor die deurtjes vegen? Want de geschreven uitscheidingen van deze hoernalisten zijn bewuste misleidingen, die ze met de meest gemene bedoelingen verspreiden. Namelijk om dit misdadig regime in stand te houden.
Dit komt het best tot uiting in de tumult die we horen over de persvrijheid en de democratie die in gevaar zouden zijn in Hongarije : het enige dat daar werkelijk werd ingeperkt, zijn de grofste erotische scènes tijdens de kinderprogrammas op de Staatszender Hierover zit een afzonderlijke bijdrage in de pipe line. Nog even geduld voor U kunt lezen wat bij onze media onder de maskers verscholen zit Het is geen onwetendheid meer, maar Marxistische opzet!
Na het communisme is in Hongarije een Bestuur aan de macht gekomen, die de laatste spoortjes daarvan wil uitvegen. Uiteraard brengt dit bij de crypto-communisten in ons apenland bepaalde gevoeligheden mee. Zij doen hun best om het neo-communisme, dat zij voor Europisme willen doen doorgaan, in te voeren, en daar wordt juist het tegenovergestelde gedaan
CDA-beraad neemt afstand van PVV: immigratie is nodig
woensdag 18 januari 2012 07:30 Elsevier
Het strategisch beraad van het CDA vindt dat Nederland een open land moet zijn voor vluchtelingen. Immigratie is volgens het beraad een verrijking voor Nederland, ook economisch. Daarmee neemt de partij afstand van het kabinetsbeleid.
'Het CDA moet zichzelf opnieuw uitvinden en tegelijkertijd een betrouwbare regeringspartij spelen. Lastig.'
Dat meldt de Volkskrant. Vrijdag presenteert het strategisch beraad, dat wordt geleid door oud-minister Aart Jan de Geus, op het partijcongres een concept van haar toekomstvisie. De leden kunnen zich er dan zaterdag over uitlaten.
Open land De politiek keek aanvankelijk te lang weg als het ging om de problemen die de opname van nieuwkomers in ons land heeft gegeven, maar nu zijn we doorgeslagen naar de andere kant, staat in het stuk. De commissie wil dat Nederland een open land is voor vluchtelingen.
Los van het feit dat het een kwestie van fatsoen is en dat het past bij onze Nederlandse identiteit en waarden om open te staan voor immigranten, moeten wij ook erkennen dat wij ons welvaartspeil niet kunnen handhaven zonder hun komst, staat in het rapport.
Vlaktaks De commissie wil daarnaast af van de hypotheekrenteaftrek en pleit ze voor een sociale vlaktaks van 'bijvoorbeeld 35 procent', waarbij hogere inkomens wel meer belast worden dan andere. Volgens het CDA is het huidige stelsel van inkomstenbelasting nodeloos ingewikkeld, stimuleert het overmatig lenen en ontmoedigt het arbeid.
De vlaktaks moet de prikkel wegnemen om zoveel mogelijk geleend geld in een huis of bedrijf te stoppen. Het CDA-beraad wil vooral het aflossen van de hypotheek stimuleren. Het huidige fiscale regime, waaronder de wijze waarop de hypotheekrenteaftrek is vormgegeven, dient dit doel onvoldoende. Ook wil het CDA meer milieuheffingen invoeren.
-------------------
Diagonaal herlezen
Als Uw wagen in een gevaarlijke bocht aan het slippen gaat, stuurt U dan mee de verkeerde richting uit, of probeert U tegenstuur te geven? Ja Kijk, in de Linx Progressieve Politiek, om het even de naam, is dat even anders . De kleur dient er niet toe : om de poen is het te doen!
Daar zijn nergens bochten te vinden, daar slipt men niet, kan men geen tegenstuur geven want een min of meer correct werkende directie is er ook niet : het geheel is als een stuurloze mastodont die drijft waar de winden hem blazen. Dat is misschien recht op de klippen, maar wat wilt U : als de commandant en zijn meelopers maar veilig aan de vaste wal zijn!
En dat is het verschil tussen onze politieke commandanten, en de commandant van Costa Concordia : die man moet hangen, want het was een slechte stuurman, en zij? Ze zullen gewoon op een ander schop overstappen en als de boot dan toch kapseist, rustig de schuld op een ander schuiven.
Ik beperk mij tot slechts één voorbeeld : de Grote Leiders van de ACW-maffia : de ene fladdert vrij als een vogel over de Place Pigalle, de tweede heeft het loodgieters-alaam over zijn schouder gegooid en zwemt nu in het geld, de derde heeft zichzelf als een natte dweil in een postje gewrongen met een hoger salaris dan de President van de USA. En het voetvolk? Ach ja, het voetvolk!
Moraal van het verhaal : alleen die ene partij met een klare boodschap, die van de dreigende Zwarte Leeuw, moet nergens bijsturen. De Vlaams Nationalisten van de harde lijn hebben in feite maar één enkel punt aan hun programma : alleen het allerbeste voor het eigen volk is goed genoeg. En dat het AUB nu niet lang meer mag duren! Als straks het derde Momentum om onderuit de Belgische bezetting daar is, mogen we niet meer falen!
Momentum I was de (bij voorbaat) verloren kans van het verkeerde middel : de 2 oorlogen. Momentum II was de morgen van die mooie dag dat Vlaanderen overwegend geel kleurde, toen de Overwinnaar van de verkiezingen te laf was om alleen naar de Koning te trekken. Momentum III, ooit misschien ons opgedrongen door de belgicisten zelf, moeten wij zoveel mogelijk op gang trekken.
Er is geen volk ter wereld die ooit zijn vrijheid zo maar heeft kzfo gekregen zonder ervoor te moeten vechten.
Voilà : dat is bij onze Noorderburen de les uit het verhaal!
In een der beruchtste Brusselse voorsteden Moulin du Ruisseau, tot op het einde van de vorige eeuw beter bekend als Meulebeek, spreekt voornoemde Sjeik Fil Lib Al Mouro hieronder echt wijze woorden. Sedert hij getrouwd is met het Muzelmanse kind-vrouwtje (en hoop daardoor alle allochtone stemmen aan te trekken), dat bijna zijn kleindochtertje had kunnen zijn, is de man, naar het voorbeeld van de Wijze Profeet - Allah weze met hem - niet alleen onder de gordel, maar ook tot ver boven zijn oren, verliefd op de Islammerij.
Vandaar dat hij zich heeft bekwaamd in de Arabische dubbel sprekerij : zijn rechter hersenkwab weet niet wat zijn linker hersenkwab in t Frans heeft georakeld. Uiteraard was de Franse versie bedoeld voor de lezers van de Soir, en de Nederlandse, pour les besoins de la cause, voor de nationalistische werkers van Opper-België.
Anders gezegd : Erst das Fressen, und dann die Moral .
-----------------------
Moureaux: 'Brussel moet misschien steun zoeken bij Vlaanderen'
dinsdag 17 januari 2012, 20u07 DS
In kranteninterviews maakt Philippe Moureaux, de vicevoorzitter van de PS, zich zorgen over de toekomst van Brussel. 'Wij, Brusselaars moeten de steun krijgen van één van de twee gewesten rond ons. Als Wallonië ons niet meer wil, moeten we met Vlaanderen praten.'
In Wallonië is de discussie over het Plan W volop bezig. Door de lange en moeizame regeringsvorming is het besef gegroeid dat België misschien niet zo lang meer bestaat. Wallonië bereidt zich derhalve voor op een toekomst zonder België.
In Le Soir zei de Waalse minister Marcourt (PS) dit weekend dat de federatie tussen Brussel en wallonië misschien geen lang leven beschoren is en dat Wallonië zijn toekomst in eigen handen moet nemen.
Philippe Moureaux reageert daarop in Le Soir en De Morgen. Zijn boodschap is twee keer dezelfde. 'Als de Walen ons niet meer willen, moet Brussel steun zoeken in Vlaanderen.'
'Brussel heeft als roeping aan te leunen bij één van de twee gewesten in ons land. Als Wallonië ons niet meer wil, moeten we de juiste conclusie trekken', zegt hij in Le Soir. 'Als ze ons niet meer willen, is het gevolg dat we moeten praten met Vlaanderen.'
In De Morgen klinkt het zo. 'Als de Walen niet meer van Brussel willen weten, dan moeten we misschien de steun van Vlaanderen zoeken. dat is zeker het nadenken waard.'
In Le Soir maakt Moureaux duidelijk dat Vlaanderen niet zijn eerste keuze is. Hij behoudt liever de goede banden met Wallonië. Maar zonder steun van een ander gewest gaat het niet voor Brussel. En dus is de conclusie van Moureaux duidelijk.
-------------------
Diagonaal herlezen
Moulin du Ruisseau was ooit een van die Brusselse voorsteden, waar men 30 jaar geleden naar verre vreemde landen in zijn eigen straat op verlof kon trekken. Johan Verminnen verdiende met dergelijk inzicht nog een goede boterham, toendertijd.
Eigenlijk versta ik El Mouro zeer goed : zonder Vlaams geld, gedaan en Amen en Uit met de vreemdelingen en zonder vreemdelingen, geen stemmen meer. Zonder stemmen : de straatgoot of de bedelstaf. Voor een Ieperling is dat zonneklaar : omwille van het smeer, likt de kat de kandeleer
Wat moeten wij dus doen om Molenbeek weer gezond te krijgen? Gewoon de kaars wegnemen van bovenop de kandeleer, en wat AS 13 wrijven over de laatste vetdruppels. AS 13 is een scheikundig vaak aangewend tonicum in de Geneeskunde en dus goed voor de gezondheid. Mits gebruikt met mate.
Wetsdokters zullen mij begrijpen : het product laat na gebruik een zoeterige amadelgeur na .Heb ik geleerd bij Aspe, en die bekijken wij uit tijdverdrijf!
BRUSSEL - Europa pleegt economische zelfmoord, waarschuwt Stiglitz. 'De discussie gaat niet meer over de vraag of de euro zal ontploffen, maar over hoe en wanneer.'
Van alle Nobelprijswinnaars is Joseph Stiglitz met voorsprong de meest bekende. De sympathieke, bebaarde en bebrilde opa van 68 is -ondanks zijn uiterlijk- een echte economische rockster. Niet het minst vanwege zijn ongezouten kritiek op het harde neoliberalisme en de globalisering, waarmee hij wereldwijd uitgroeide tot een held van de linkse jeugd.
Dat Stiglitz nooit een blad voor de mond neemt, bleek gisteren nogmaals op het 'Asian Financial Forum' in Hongkong. Met enkele ijzersterke beelden maakte hij daar voor de zoveelste keer brandhout van de Europese politieke aanpak van de crisis. Hoe hij dat deed? Hij vergeleek de blinde besparingsdrift in Europa met de middeleeuwse aderlatingen, waarbij men de aders opensneed en met behulp van bloedzuigers het bloed uit een patiënt liet vloeien omdat men dacht dat hij of zij 'behekst' was. Waanzin, vindt Stiglitz.
Zelfmoordpact
'Hoewel de Europese politici steeds opnieuw zien dat de besparingen de economie doen kelderen, is hun antwoord onveranderd méér besparingen. Het doet me denken aan een middeleeuws medicijn. Hoe meer bloed je uit de patiënt liet vloeien, hoe zieker die werd. Dan werd nog meer bloed afgetapt, tot de patiënt op sterven na dood was. Wat vandaag in Europa gebeurt, lijkt op een gemeenschappelijk zelfmoordpact.'
Stiglitz, die in 2001 de Nobelprijs kreeg voor zijn onderzoek naar inefficiënte markten, ziet meer in een Keynesiaanse aanpak van de eurocrisis. Volgens Keynes moeten besparingen worden opgelegd wanneer een economie bloeit, niet wanneer ze stokt. 'Maar in Europa zien de politici niet wat er moet gebeuren.'
Om zijn redenering te ondersteunen, wijst Stiglitz op de massale ontslagen in de overheidssector in de VS in de voorbije vier jaar, waarbij 700.000 jobs verdwenen en de vraag naar consumptiegoederen kelderde. Hij vreest dat Groot-Brittannië dezelfde weg opgaat. Stiglitz pleit voor investeringen in grote infrastructuurwerken, zoals transport en energieprojecten. Net zoals China doet. 'Wanneer landen kampen met hoge begrotingstekorten, moeten ze solide economische stimuleringsplannen voorleggen, anders is groei onmogelijk omdat de institutionele investeerders ze links laten liggen.'
Sociale onrust
Europa gaat volgens Stiglitz dan ook de verkeerde richting uit. 'Economen discussiëren niet langer over de vraag of de euro zal ontploffen, maar over hoe en wanneer dat zal gebeuren.' De oorzaak zou volgens de Nobelprijswinnaar wel eens sociale onrust kunnen zijn. 'Vier op de tien Spaanse jongeren hebben geen werk. Hoe lang blijft men zoiets accepteren? Het is al sinds 2008 aan de gang.' Een andere manier waarop het kan eindigen zou een weigering kunnen zijn van de ECB om nog staatspapier op te kopen van sommige eurolanden, wat een nieuwe systeemcrisis kan uitlokken.
Stiglitz waarschuwt al jaren voor de crisis die zou komen. De 'informatie-ongelijkheidstheorie' waarvoor hij in 2001 de Nobelprijs kreeg, hield verband met de latere hypotheekcrisis die uitmondde in de kredietcrisis, en vandaag uiteindelijk weer in de eurocrisis. Hij loopt nu zijn ererondje. I told you so.
Verkeerd begrepen
Vanwege die betweterigheid doen sommige collega's Stiglitz dan ook graag af als arrogant. En zelfs al is hij de meest geciteerde econoom van de wereld, het tijdschrift Newsweek omschreef hem enkele jaren geleden nog als 'de meest verkeerd begrepen man van Amerika'. In de VS staat hij vooral bekend als de eeuwige rebel, die de machthebbers liever de mantel uitveegt dan zelf de problemen helpt oplossen.
Zo adviseert Stiglitz al sinds 2007 Obama, zij het niet zonder wederzijdse spanningen. In zijn laatste bestseller 'Freefall' schreef hij bijvoorbeeld dat Obama niet meer heeft gedaan dan 'het verplaatsen van de dekstoelen op de Titanic'. Het is tekenend voor het parcours van Stiglitz, die al heel zijn carrière makkelijk vijanden maakt. De huidige hoogleraar economie aan de Columbia University in New York, maakt faam als voornaamste adviseur van president Clinton. Hij vertrok er echter eerder dan gepland om hoofdeconoom van de Wereldbank te worden.
Daar werd hij op zijn beurt al na twee jaar ontslagen nadat hij scherpe kritiek had geuit op de manier waarop het IMF de Aziatisch crisis had aangepakt in 97-98. Stiglitz vond toen al dat het IMF en de Wereldbank 'uit hetzelfde neoliberale hout gesneden zijn' en dat ze dringend moeten democratiseren.
Dat hij ook nu nog altijd geen job heeft in het Witte Huis, werd geweten aan het decennialange ruzie met Larry Summers, tot voor kort Obama's voornaamste adviseur. Maar Summers is inmiddels verdwenen en 'stuurman' Stiglitz staat nog altijd aan wal.
-------------------
Diagonaal herlezen
Zoals naar gewoonte hebben de twee kanten allebei een beetje gelijk. Maar wat moet er gebeuren, als een trein van de rails is geraakt? Dan moet men om te beginnen niet bij de ramp blijven staan palaveren lijk twistende stamhoofden ergens in de wildernis omdat er een aap uit een boom is gevallen.
Herinnert U zich de nar uit het verhaal van de Nar en de Koning? Wat niet al lachende kan gezegd worden, is de waarheid niet!
In de eerste plaats moet men zorgen dat het niet nog eens gebeurt (daar kom ik seffens op terug) maar ondertussen moet op de meest efficiënte manier het puin geruimd, nadat men de slachtoffers eerst zoveel mogelijk van onder de wielen geholpen heeft.
Na een economische of financiële catastrofe lijk die nu op ons afkomt, moet men op alle niveaus overgaan tot een soort gedwongen tewerkstellingnadat het staatsmanna als beloning om ganse dagen met de vingers te spelen is afgeschaft. Wie niet werkt, moet ook niet eten. Arbeidsethiek is een plantje dat opnieuw moet ingezaaid worden! Vermits de vroegere elite bewezen heeft onbekwaam te zijn, wordt deze tot de laatste man vervangen, op basis van volksdemocratie. De afdankertjes worden, samen met hun entourage, zoals in de Middeleeuwen, verbannen of opgeknoopt, naar keuze van de betrokkenen.
De nieuwe elite wordt minimaal of helemaal niet bezoldigd (de eer moet voldoende zijn), zodat charlatans wel vanzelf zullen wegblijven. Na een korte regeringsperiode worden deze (5 jaar, 5 ministers) herkozen of niet en het pensioen van de afscheidnemenden wordt voorgelegd aan het volk : dat kan zich uitspreken over de verloning van de betrokkene voor de voorbije periode. De schaal beweegt zich tussen NUL en het bedrag dat de laagst geschoolde max als pensioen kan ontvangen.
Wedden dat na korte tijd onze pensioenen tot de hoogste van de wereld zouden behoren?
Maakt U zich geen zorgen over zieken en echte sukkelaars : met wat vanaf dag één bespaard zal worden, kunnen ze een miljonairsleven tegemoet zien!
De taalstrijd? Met één pennetrek opgelost! Niet eens vijf seconden politieke moed nodig! Waalse ratten, rolt Uw matten! En tot nooit meer!
O Ja, en de ambtenarij .Wel : hoe zou een goed huisvader dat doen? Ik heb zo een ideetje dat zowel bij de kleinste zelfstandige als bij de grootste fabrikant zou aanslaan : ieder ministerie, eenmaal herleid tot het strikte minimum aan bezetting, wordt aanbesteed aan de beste bieder die dan ook verantwoordelijk is voor de goede werking van zijn bedrijf. Geloof me : er zal niet één man of vrouw teveel op de loonlijst geraken, want dit bedrijf moet gerund worden als ieder ander gewoon bedrijf, namelijk met de bedoeling om winst te maken.
Syndicaten worden verboden, maar wie als werkgever tegen de nieuwe nog op te stellen sociale wetgeving zondigt, wordt met pek en veren bekleed, de woestijn ingestuurd.
Over het onderwijs. Ook daar geen woorden, maar daden. Leerkrachten worden weer in het bezit gesteld van + aangemoedigd voor de lat (of de regel) om mee op de kneukels te kloppen. Komen hiervoor in aanmerking : alle leerlingen maar ook alle ouders. Wie zich niet gedraagt (en daarmee te kennen geeft dat hij/zij wil dom blijven) wordt, per halve dag, op de knieën gezet vooraan in de klas. Ezelsoren zijn facultatief mogelijk, maar ouderwetse holleblokken om in te knielen worden weer in ere hersteld. Wie dan nog onwillig zou zijn, wordt met de ganse clan ingezet om een onbewoond eiland aan de Noordpool opnieuw te gaan bevolken.
Grondwet.
Art 1 van de nieuwe Grondwet zou iets moeten zijn in de zin van : Dit land is gefundeerd op respect. In de eerste plaats respect van de Overheid jegens de onderdanen, met daarnaast het respect van klein tot groot voor elk Gezag.
De vreemdelingen? Vermits wij niet het OCMW van de hele wereld kunnen spelen : wel : we doen wat het woord zelf suggereert : wie vreemd is, hoort hier niet thuis en die gaat er uit! Met als enige bagage de hier verworven bekwaamheden .. die iedereen aan het gewezen gastland kan terugbetalen volgens een vast schema.
Tja Dan gaan we onze grenzen weer moeten sluiten, zeker? Maar wat wilt U : als de Eu naar de vaantjes is, moet toch iemand het goede voorbeeld geven, zeker?
En Verafstoodt? Laten wij hem naar het peperkoeken huisje op zijn landgoed in Toscane lokken. Ik heb desnoods een hondenkennel beschikbaar om hem in op te sluiten. Hij heeft niet de minste kans om daaruit nog ooit weg te komen, als wij aan de Italiaanse burgers in zijn omgeving zijn boekje opendoen!
U herinnert zich toch ook het verhaal van Hansje en Grietje en het peperkoeken huisje? Sprookjes hebben altijd een Happy End, maar het verhaal van dit Liegebeest is waarlijk geen sprookje! Mocht hij ooit weer los geraken, dan zijn met dergelijke Kwade Geesten de laatste kansen om een hechte Europese Unie uit te vinden, totaal onmogelijk.
De letters RMC en de achtergrondkleur van de afbeelding hierboven moeten U bekend voorkomen : het was deze zender die, duizend keer erger dan Radio Vrij België die uitzond naar de bezette gebieden van uit het veilige London binst WO II, in Rouanda honderdduizenden Hutus (Of Tutsis?) heeft doen uitmoorden. Radio Londen besloot zijn uitzendingen tussen veel gepiep en nog meer gekraak, telkens met het uitdagende rijmpje t Is niet om te boffen, en toch zullen we ze krijgen, de Moffen . Met Moffen diende te worden begrepen iedereen die niet op het laatste nippertje belgicist geworden was. Het was toen zoals nu : de ene collaboratie (met de vijanden van België) is de andere niet. De ene collaboratie is goed, de andere is slecht! Collaboreren in woord en daad met de blik op persoonlijk gewin met de vijanden van het eigen volk, met de PS, zoals de Tjeven de Sossen de Riberalen, is goed. Sympathie voelen voor de eigen vrijheidstrijders is slecht .Voilà : er is dus niets veranderd aan de politieke correctheid : wat opgelegd wordt is goed, wat U zelf wilt, is slecht!
Het toppunt is dan nog, dat ze er voorlopig bijna mee weg komen, tenzij de peilingen een voorafspiegeling zijn van de verkiezing op 14 oktober 2012.Ik ben misschien de eerste die het openlijk durft schrijven : als overtuigd Vlaams Blokker denk ik dat wij beter onze spot en of onze kritiek op de Nieuwe Volksunie (NV-A) wat dimmen. Tenslotte moet iemand het meeste verstand gebruiken .
Wij kunnen na de overwinning, nog altijd met hernieuwde kracht, onze oude onveranderlijke stellingen betrekken. Verre van op te geven, doenwe voorlopig zoals het zwakke riet. Wij buigen, om niet geknakt te worden, tot de storm bedaard is.
----------------------
'Mise au point (RTBF) verspreidt haat' (DS)
Permanent construeert de RTBF in zijn politiek praatprogramma een vijandbeeld van de Vlamingen en de Vlaamse partijen, de N-VA op kop. Dat is de conclusie van emeritus hoogleraar Magda Michielsens.
Michielsens bekeek alle uitzendingen van het politieke praatprogramma 'Mise au point' in het seizoen 2010-2011. Het was het seizoen van de aanslepende regeringsonderhandelingen.
Volgens Michielsens was de toon voortdurend één van 'wij Franstaligen' tegen 'zij Vlamingen'. Het vanzelfsprekende gelijk van de Franstalige werd tegenover de Vlaming gesteld.
'Als je wil weten hoe een haatcampagne werkt, dan is dit programma een goed voorbeeld', zegt Michielsens over haar onderzoek in Knack.
Alles is gericht op het neerzetten van dat vijandbeeld tegenover de Vlamingen. De toonzetting van het programma, de keuze van de gasten, de beeldregie, de smsjes en mails van kijkers die onderaan door het beeld lopen.
Week na week zie je dat Vlamingen, ongeacht de stand van zaken in de regeringsonderhandelingen, op de Franstalige publieke omroep worden beledigd. Steeds opnieuw wordt de N-VA neergezet als een gevaarlijke partij die geen akkoord wil. Steeds opnieuw ook dat vijandbeeld van Vlaanderen, de hatelijkheden vanuit het Franstalige publiek, de vernederende karikaturen, zegt Michielsens in Knack.
Op Radio 1 vertelde de hoogleraar hoe ze alle uitzendingen beeld per beeld had geanalyseerd, er collages van had gemaakt en die aan andere mensen heeft getoond. Zo kan iedereen zien dat het niet één keer gebeurt, maar systematisch.
Is het daarmee wetenschappelijk bewezen dat de RTBF haat verspreidt? Neen, het blijft een kwalitatief onderzoek waarbij iemand vanuit een Vlaams referentiekader naar een Franstalig referentiekader kijkt. Michielsens zegt wel dat de VRT in De Zevende Dag niet week na week een gelijkaardig beeld van de Franstaligen schetst.
Och! Ik ben inderdaad ook niet erg opgezet met dat schimpen van Overheisdswege (RTBF) op de harde kern van overtuigde Vlamingen. De Schandaard zou anders De Schandaard niet zijn, moest die daarbij niet giftig kunnen doen! Probeer maar eens de geciteerde videos bij het artikel te openen : ha neen,hé! Veel woorden, maar geen beeld! Of wel beeld en geen klank! Weer typisch voor belgicistische collaborateurs : ze kunnen altijd bewijzen kritiek op het Vlaming-bashen niet geschuwd te hebben, maar ze zullen er niet bij vertellen hun boodschap omfloerstte hebben geserveerd.
Wij in ieder geval hebben het al lang begrepen en zullen dan ook aan de sneer van kaf scheiden van kaf (Woestijnvis) geen seconde aandacht aan besteden. Met in het achterhoofd het mooie resultaat van de dalende verkoopcijfers van Humo en de Frut, kunnen wij gewoon onze kijkcijfers terugschroeven. Als die mannekens en wijvekens hunneharing niet meer braadt, zullen ze vlug genoeg voelen waar het kalf gebonden ligt. Laat ons dus, Vlaamse Republikeinen, in afwachting dat we ze lik op stuk kunnen geven, zoveel mogelijk afhaken.
Op deze blog heb ik het reeds verschillende keren herhaald (met de vraag om dit zoveel mogelijk door te geven) : om het even welke buitenlandse zender, zelfs de minst goede, is nog altijd stukken beter dan het gedoe van de Reyerslaan. De indoctrinatie loert zelfs in het kleinste hoekje! De goeie ouwe Witse is gelukkig in zijn laatste seizoen, want ook daar is men U de multiculti door de strot aan het wringen. Kunt U dat anders uitleggen als die stoute Wet een arm Senegalees kindeke in een weeshuis plaatst en het zwarte mamaatje uitwijst naar het land van the middle of no where? Voelt U de roep niet van Uw eigen goed hart als U voorgeschoteld krijgt dat een sluwe landgenoot in een donkere kelder voor huisjesmelker speelt, en een matras om op te slapen aan die sukkelaars verhuurt voor 10 Euro per nacht?
Jordaniër biedt 100 kamelen voor Israëlisch topmodel
Een dolverliefde Jordaniër heeft het Israëlische topmodel Sarai Givaty honderd renkamelen geboden in ruil voor haar hand.
De man, een bedoeïn, had een oogje op de 29-jarige schoonheid geworpen toen zij in de historische stad Petra poseerde voor een fotosessie over bruidskledij. Dat meldde de Israëlische website Ynet.
De Israëlische wees het nochtans genereuze bod van de man af. Niet dat de man een kemel schoot: zij wil gewoon "single" blijven. "Ik heb gekozen voor een nomadenleven", vertrouwde zij Ynet toe.
Givaty's ex, de Franse acteur Olivier Martinez, is daarentegen wel bereid de grote stap te zetten. Volgens VS-media presenteert hij zich binnenkort voor het altaar in het gezelschap van Hollywoodcollega Halle Berry. (DPA)
-------------------
Diagonaal herlezen
Kijk, dat vind ik echt niet kunnen!
In mijnen tijd hadden wij daar nog nooit van gehoord, van een lief opdoen en daarvoor een aantal kamelen schuldig zijn! Ik had dat natuurlijk wel graag gedaan, had dat gekund, zon ruil, onze keuze voor elkaar was dat dubbel en dik waard. Maar waar zouden we naartoe moeten gegaan zijn met die beesten? Ik weet zelfs nu, na al die jaren niet waar er in mijn omgeving een kamelen-zaak is.
Die verliefde knul daar in Jordanië moet trouwens niet van de slimsten zijn om dergelijk voorstel te doen. Want inderdaad, waar moet de juffrouw heen met die 200 bulten? Dat vreet je de oren van de kop, dat wint nooit maar troostprijzekes, en, dat maakt kamelenvijgen dat het niet op kan!
Ik zou de man aanraden, eens te rade te gaan bij Nocolas Sarkozy. Die heeft, zonder ook maar ene kameel, goed geboerd met zijn Carlaatje.
Geteeld in voorbereiding van de Wrede onder de mensen .
----------------------
Bij de Gezellen van de Linxe Kerk heeft men plotsklaps de link her-ontdekt die ze al een tijdje kwijt dachten te zijn. Was die nu al of niet uit hun handen geglipt bij de Brusselse Doema der Socialistische Sovjet Republieken van de EU? Die generatie E-USSR technocraten veroorloven het zich tegen hun grootste steunpilaren, de Linxe progressieve partijen aller landen, in te gaan met, om mar iets te zeggen, inspanningen, ja zelfs besparingsmaatregelen op te leggen. Linxen willen namelijk het hemels manna van anderen, zelfs als dat er al lang niet meer is, blijven uitdelen. Want Linxen weten zeer goed, dat als het volk door die besparingen misnoegd geraakt, dat dan hun eigen luilekker leventje op de helling komt te staan. Vandaar de Brood & Spelen, rijkelijk besprenkeld met blinkend goud! Aan werken, eerst met het koppeke, en dan met de handen, hebben Linxen een broertje dood! Het is trouwens op die manier, om maar iets te zeggen, dat China het gemaakt heeft.
Samen aan de riemen trekken, dan varen we! Samen gelijktijdig de koppekes en de handjes gebruiken, levert voor iedereen welstand op. Daarvoor is zelfs niet één Linkxe rakker nodig!
Wij hebben heerschappen als Paul Magnette en het Cleyne Toebakske niet gehoord, toen de EU de democratisch gekozen staatshoofden van Italië (ten onrechte) en van Spanje (terecht) hebben afgezet, nadat daar nieuwe verkiezingen er door Europa verboten werden. De regime-media keek toen wel zedig de andere kant op voor deze twee diktaten Nog vroeger hebben we ook niets gehoord toen de democratie in Frankrijk, in Nederland en zelfs in Portugal de Europese hoofdvogel wilde afschieten : het volk werd aan kant gezet, en hun regeringen deden zoals de rest van de Europese regeringen, knikken en zwijgen .Loeul de Moscou, tu sais!
Als naar gewoonte, werken alle Rode Gewetens overal ter wereld zowel individueel als collectief, zeer selectief, en zeer kortzichtig. Kort van stof en diep gedecolleteerd : een mens moet toch kunnen tonen wat hij of zij in huis heeft
Zo is het ook deze keer .Voor de PS en haar aanhangwagentje, de SP is het duidelijk : de buikriem aanspannen staat, zelfs op korte termijn gelijk met de ondergang van het eigen welzijn van de Linxe upperclass. Het is dus, voor de Bazen van deze Parti Scandale, de laatste beslissende strijd op leven of dood. To be or not to be, thats the question!
Een beetje over het muurtje kijken? Kom maar mee! Wist U dat er in Belgenland een Euro-debat aan de gang was? Ik ook niet!
----------------
'Wie kent Olli Rehn?' is een controversiële maar terechte vraag
René Cuperus, medewerker van de Wiardi Beckman Stichting, denktank van de PvdA, en columnist van de Volkskrant, vindt Magnettes politieke gezags- en legitimiteitsvraag aan Olli Rehn controversieel maar begrijpelijk. Hij schreef deze bijdrage voor De Morgen.
Voor een Nederlandse waarnemer van het plotsklaps uitgebarsten Belgische Europadebat zijn het verwarrende tijden. Dat de uitspraken van PS-minister Paul Magnette zo'n ophef veroorzaakten, verraste misschien nog wel meer dan die uitspraken zelf. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de hele affaire Magnette - Magnette-gate - aan Nederland voorbij is gegaan. NRC Handelsblad en de Volkskrant hebben er niets over gemeld, of het moeten miniberichtjes zijn geweest waar ik over heen heb gelezen. Het was een collega van de Franse PS, nota bene, die mij attendeerde op de uitspraken van Magnette. Niet in De Morgen, maar in Le Soir. Dat spreekt. Zonder de francofone relatie tussen PS Brussel en PS Parijs was ik, als Hollander, dus niet op de hoogte geweest.
Hoe de uitspraken en de opwinding te beoordelen? Magnette heeft, onvermijdelijk en terecht, ook in België het taboe doorbroken dat er op Europakritiek bestond. Het kritiseren van de Europese Unie stond lange tijd, ook in Nederland, gelijk aan levensgevaarlijk nationalisme. Wie ook maar iets wilde afdingen op de integratiekoers van het Europees project, werd lange tijd gedemoniseerd als iemand die de lessen van de Tweede Wereldoorlog niet wilde begrijpen. Kritische vraagtekens plaatsen bij eliteproject Europa werd het alleenrecht van extreem- en populistisch-rechts. Weldenkende mensen hielden zich daar ver van. Ramkoers Ik heb dat wel eens 'de verplichte ideologie van het europisme' genoemd. Dat is de ideologie die voorschrijft dat alles wat Europa en de Europese Unie aankleeft moet worden toegejuicht. Ja, dat elke kritiek op Europa, op de integratie, op de Europese instellingen bloedlink is, omdat ze het toch al zo kwetsbare draagvlak bij de bevolking voor de Europese eenwording zou kunnen ondermijnen. Het europisme stelt: er is maar één Europa, één Europese Unie, één vorm, één route van Europese integratie. Men is Europagezind of men is nationalist. Men is voor de door de EU gegarandeerde vrede en welvaart of men is daartegen. Geen keuzes, nuances, opties. Zwart of wit.
Een dergelijk 'europistisch' taboe op Europakritiek werd in Frankrijk en Nederland geslecht door de referenda over de Europese 'grondwet'. En dat taboe is gelukkig nooit meer teruggekeerd. Dat de Europese Unie het als Unie van nationale democratieën zelf niet zo nauw neemt met democratische principes, is één ding. Maar dat men een technocratisch centralistisch bestuur van een imperium van 500 miljoen inwoners, een hybride mix van superstaat én supermarkt, niet zou mogen kritiseren, dat is totaal strijdig met de Europese democratische tradities.
Dat geldt nog meer nu men ramkoerst op diepere integratie door gemeenschappelijk economisch bestuur. Nationale, democratische volkshuishoudingen komen op een ongekende manier onder curatele te staan van de eurocratische expertgemeenschap, die er een neoliberaal monetair fundamentalisme als levensfilosofie op na houdt.
Het is daartegen dat Paul Magnette met reden protesteert. Who the hell is eurocommissaris Olli Rehn om de Belgische bevolking financieel te disciplineren? 'Begrotingsdiscipline' mag dan boekhoudkundig clean en politiek neutraal klinken, het heeft de nare eigenschap - zeker in conservatief-neoliberale tijden - om de onderkant van de samenleving hardvochtig te treffen en de bovenkant te ontzien. Uitkeringsgerechtigden, ambtenaren, zieken en gehandicapten: het zijn altijd dezelfden die vo
or 'begrotingsdiscipline' geslachtofferd worden. Magnettes gezags- en legitimiteitsvraag aan Olli Rehn is controversieel maar begrijpelijk. Nationale lidstaten zijn geen monetaire kolonies van de Europese Commissie. No taxation without representation, en een van de grote drama's van Europa is dat mensen, zeker de non-elites, zich niet gerepresenteerd voelen door en binnen de EU.
Getormenteerd Wat, tot slot, het Belgische Europadebat verwarrend maakt, zijn de posities van de hoofdrolspelers. Met zijn kritiek op het antidemocratische en neoliberale karakter van de EU mag Magnette dan een punt hebben, het is de vraag of hij als politicus van de Waalse PS het best geplaatst is voor die kritiek. Is de PS niet de PASOK van Noord-Europa? Een cliëntelistische, licht corrupte, niet-hervormde socialistische partij, met als verdienste dat men het rechtspopulisme en neoliberalisme heeft weten in te dammen, maar wel tegen een hoge sociale en financiële prijs. En wat te denken van Bart de Wever en zijn N-VA? Dat is de enige pro-Europese populistische partij in Europa, die de Europawijk te Brussel juist wil inzetten als stormram tegen de 'transferunie' tussen Vlaanderen en Wallonië. En dan is daar natuurlijk nog Guy Verhofstadt, geliefd en verguisd in Nederland als gepassioneerd hyper-eurofiel, zoals die alleen voorkomt in landen met een getormenteerde nationale identiteit.
Het lijkt me de verdienste van Magnette dat hij nu ook in België een onbevangen Europadebat geforceerd heeft. Er staat veel op het spel. Krijgt eliteproject Europa ook de niet-elites mee, of zal de eurocrisis de Europese populismecrisis juist verhevigen? Dreigt de EU in plaats van een antinationalistisch project geen antidemocratische constructie te worden, waarin democratie vervangen wordt door technocratisch expertendom? Zal een begrotingsunie de onderlinge Europese solidariteit versterken, of juist het nationalisme ontketenen dat Europa wil overstijgen? Dat zijn kernvragen die taalgrenzen aan hun laars lappen.
-------------------
Diagonaal herlezen
Niet dat ik durf twijfelen aan de opmerkingsgave of de verstandelijke vermogens van mijn lezers (ik ga gewoon voort op het gepondereerd gemiddelde), maar hebt U gelet op de discrete link die van heel, heel ver werd getipt tussen de PS Bruxelles en de PS Paris? Weet U : dat is precies dat fameuze Plan B , thans Plan W geworden, van de half Algerijnse half Limburgse Lauretta Di Cruella, de mischinge, laten we dat vooral niet vergeten, tussen de Europese en de Muzelmanse beschaving.! De PS met daarbij de Francofone Riberalen van de MR, als een haastig bijeen gebonden pakketje onder de arm, wil terug naar het Franse Moederland en denkt daarbij (per vergissing) de Europese hoofdstad, de metropool, Le Très Grand Bruxelles als bruidschat te kunnen mee nemen, in plaats van hun deel in de Staatsschuld .
Ziet U, dat rekbaar geweten en die o zo korte memorie van dat Linx gespuis ..
Maar ja, het zal als het straks zo ver komt, wel weer dezelfde Geniale Generatie zijn die namens de Vlamingen onderhandelt en dus met klank nogmaals in de luren zal gelegd worden Zalig zijn de Onnozelen van Geest, zij zullen, met achterlating van het gewone volk, het Rijk der Hemelen bezitten!
En dan is er nog, volgens de hoernalist in De Morgen, dat levenbedreigend en levensgevaarlijk nationalisme . Ja, hoe zou ik zeggen? Iemand die op het platteland leeft, weet dat het daar maximaal twee keer per jaar kan stinken (van de mest), maar iemand die in de stad woont, weet niet eens meer dat het er alle dagen stinkt. Hetzelfde over de uitspraak over hoe gevaarlijk het nationalisme wel is. Dergelijk standpunt is best te vergelijken met de afkeer voor gezonde buitenlucht : iemand die gewend is in donkere krochten of in de smog van de grootstad te evolueren, kan zich niet voorstellen, dat berglucht, net als nationalisme, gezond en levensnoodzakelijk kan zijn. Is wel bedoeld : nationalisme, dat stopt aan de eigen grenzen, en geen op verovering belust nationalisme, dat zich dan binenste-buiten gekeerd en imperialisme is geworden. Hitler en Lowie Kators zijn daarvan twee goede voorbeelden.
Imperialisme is des duivels. Het is de Gevallen Engel van het Nationalisme Dergelijk imperialisme, gedrenkt in socialistische denkbeelden, geeft het gevaarlijk gif dat we hebben gekend met de Religie van het Nationaal Socialisme in Het Derde Rijk.
Europisme zoals we het hedendaags moeten ondergaan, is het gedenaturaliseerd nationalisme. Het vervangt het gezonde volksnationalisme door de Europese zelfverheerlijking. Zie de lichaamstaal van Barbarosso! Via de vangarmen van het imperialisme, vormt men een nieuwe Super Staat. Het wordt niet met zoveel woorden gezegd, maar elke nationale eigenheid moet van Europa opgaan in de eenheidsworst van het muliticulturalisme. Iedereen noch mossel noch vis. Het is wel gelukt met Amerika, denkt men daarbij, voorbijgaand aan de wonden van de Amerikaanse Secessieoorlog.
Vandaar mijn simpele bedenking : waarom heeft de EU dat niet eerst uitgeprobeerd in de dierenwereld? Met varkens en schapen bijvoorbeeld? Zie de afbeelding bovenaan. Door bvb Afrikaanse apen te doen samenleven met Bengaalse Tijgers aan de Zuidpool? Door pinguïns in te voeren bij de colibris in de regenwouden? Door ijsberen te doen paren met walvissen? Of door koeien te doen paren met olifanten? Neen : dat werd niet geriskeerd. Apen kruisen met mensen is nefast geweest Met één AIDS-virus is er voldoende ervaring opgedaan! . Met dieren lukt dat niet. Met mensen onderling wel. Denkt U?
Weet U, die Orwell met zijn Apenplaneet : die was nog zo zot niet!
Zeg nu nog dat de Frut niet objectief kan zijn en alleen maar int negatief over het Vlaams Belang schrijft. Lees en overtuig U zelf : onderstaande tekst beperkt zich de uitzondering bevestigt de regel 100% tot de feiten. Geen duiding, geen voorkeur, geen afkeer.
Zou het misschien kunnen dat deze houding ingegeven wordt door eerlijke schaamte? Dat men hoopt dat het Antwerps Parket dat varkentje wel zal wassen? Want meer dan een populistische slag in het water zal het wel niet worden : t Stad zal argumenteren als een betrapte verkrachter, dat ze menselijker wijze alles gedaan hebben wat mogelijk is. Dat het kalf toch verdronken is, en dat zoiets de schuld van DeWinter zelf is, die zoveel ruchtbaarheid aan de zaak geeft, dat steeds meer en meer druggebruikers afzakken naar de Stad aan de Stroom .
In afwachting dat de Ploert (Knack) in de boeien wordt geslagen, wordt hem de nodige tijd gegund om te overleggen met de ware Meesters van t Stad, de Bevrijders in naam van de Sekte van de Wrede. Afhankelijk van hun desiderata en vooral van de bevorderingskansen van Janssens vanaf De Val van Antwerpen in een nabije toekomst, zal dan aan de drugsoverlast gesleuteld worden. In Allahs naam en dus met harde hand .
De uitslag is op voorhand gekend: zonder de sharia, geen bevrijding van t Stad voor de Islam, en zonder installatie van de Islam, geen bevrijding van de drugs. De drughandel is immers de voorbode van de inname door de Sekte van de Wrede.
---------------
Dewinter dient klacht in tegen Janssens wegens laksheid bij drugsoverlast
15:01 Vlaams Belang-kopstuk Filip Dewinter gaat samen met enkele buurtbewoners van Antwerpen-Noord een klacht indienen wegens schuldig verzuim tegen burgemeester Patrick Janssens (sp.a). Aanleiding is de drugsoverlast in de buurt.
"Het incidentrijke weekend toont andermaal aan dat de drugsoorlog in Antwerpen volledig uit de hand is gelopen en dat drugsdealers zich blijkbaar onaantastbaar voelen. Niet enkel in Antwerpen-Noord, maar ook in Antwerpen-Zuid (Brederodestraat) stellen de drughandelaars op straat hun wetten", zegt het Vlaams Belang in een persmededeling.
"Dat het drugsprobleem in Antwerpen volledig uit de hand gelopen is, heeft veel - zoniet alles - te maken met het lakse beleid dat het Antwerpse stadsbestuur de voorbije jaren heeft gevoerd", vindt Filip Dewinter. "Antwerpen-Noord werd door het Antwerpse stadsbestuur beschouwd als een vuilbakwijk waar alle probleemgevallen (illegalen, drugsverslaafden, daklozen, prostituees, ) werden gedumpt. Voor het Vlaams Belang is het genoeg geweest."
Dewinter dient nu samen met enkele buurtbewoners van Antwerpen-Noord een klacht in tegen burgemeester Janssens wegens schuldig verzuim. Ze doen dat op basis van de artikelen 422bis en 422ter van het Strafwetboek, waarin wordt gezegd dat iemand die "het nalaat om hulp te verlenen aan personen in gevaar" strafbaar is.
Ook de Brederodestraat op het Zuid heeft een zwart drugsweekend achter de rug, met onder meer een massale vechtpartij op straat. De bewoners eisen dringend strenge maatregelen tegen de overlast. Lees ook: Ook de Bbrederodestraat schreeuwt om harde aanpak drugsdealers
Bron GVA
-------------------
Diagonaal herlezen
De hamvraag is dus of de Janssens lichtvaardig is blijven omgaan met zijn kiezers, die van voor en die van achter de toonbank waar het spul verhandeld wordt. Het antwoord? Als Burgervader had hij misschien moeten optreden, maar als lijsttrekker voor zijn volgende ambtstermijn zou dat een doodvonnis zijn.
De inkt is nog niet droog van mijn voorgaand stukje, waar ik bij manier van spreken (moeilijk om geloven!) met heel wat bewondering opkeek naar een Brusselse Donkerblauwe Francofone Senator (Laurent Louis : nooit van gehoord), omdat die van leer trok tegen de perverse Di Rupo, of daar vind ik vandaag bij een jonge blogger met het hart op de juiste plaats, een totaal ander geluid over diezelfde man. Zeker niet van aard om mijn bewondering op te wekken. Lees maar. Met Franscouillons moet een mens verdorie toch altijd ogen op zijn derrière hebben!
Zie http://blog.seniorennet.be/herman1956/
Mijn stukje N° 603 (niet 703) was getiteld Over persoonlijke voorkeuren van Dignitarissen met als titelvoerend kampioen der vertikaal geklasseerde PVs, de onvolprezen Waalse Opper Kukuluku uit Bergen/Mons. Die voormelde Open Brief aan alle Oaarde Landgenoten was echt geen kinderkak, maar zo echt als echt maar echt kan zijn. En ja, het was ook de uiting van een diepe wrok jegens een politiek tegenstander met de 3 losse uiteindjes, die hij, net als wij allemaal, maar al te graag in het zand zag bijten. Van waar dus het begin van sympathie.
Vaststelling : Mr. Laurent Louis is met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een rabiate loge-man van de nieuwe of nog op te richten variante van een op Mekka gerichte Obediëntie. Altijd goed om weten! Dat hij daarmee een plaats claimt aan de zijde van de Parijse bloedhond Robespierre, onzaliger gedachte, is gewoon knap gezien van onze vriend Herman. Dat noem ik nu eens doorheen het bos de bomen zien!
----------------------
"GEEN KATHOLIEKE FEESTDAGEN MEER IN BELGISTAN".
De officiele feestdagen mogen niet meer verwijzen naar het katholieke geloof. Ze moeten volledig "seculier" zijn. Dat vindt het onafhankelijk kamerlid Laurent Louis. Hij heeft een hele lijst met nieuwe feestdagen ingediend om de huidige te vervangen. Zijn wetsvoorstel wordt straks door de kamer in overweging genomen. Nieuwjaarsdag, 1 mei, 21 juli en 11 november blijven bestaan zoals nu, maar verder verandert alles. Pasen en Pinksteren verdwijnen, Kerstmis blijft bestaan maar het krijgt een andere betekenis. Eerder bepleitte het eindrapport van de Interculturele dialoog, die door minister Joelle Milquet (cdH) werd georganiseerd, voor een hervorming van de wettelijke feestdagen. Maar deze groep wilde meer feesten van andere godsdiensten invoeren. Dat leidde tot een storm van protest. Louis heeft andere bedoelingen. Voor hem moeten alle feesten "seculier" worden. Het is geleden van Maximilien de Robespierre tijdens de Franse revolutie dat dit nog geprobeerd werd. De nieuwe feestdagen zijn: 8 maart (dag van de Rechten van de Vrouw), 8 mei (het einde van de tweede wereldoorlog), (9 mei ( de officiele feestdag van de Europese Unie), 11 juli (de Vlaamse feestdag), 27 september ( de feestdag van de Franse gemeenschap), de zaterdag voor de derde zondag van september (het feest van het Waals gewest), 15 november (het feest van de Dynastie), 20 november (de dag van de rechten van het kind), 10 december ( de dag van de Rechten van de Mens), 25 december ( nu nog Kerstmis, maar als Zotten Louis gevolgd wordt; het feest van de solidariteit)
WAAR GAAT DAT NAARTOE!, WAAR GAAT DAT NAARTOE? ZO EEN VERWAANDE DWAZEN !!!
K' heb twee dagen plat gelegen, t' rugske begint al wat slijtage te vertonen, maar alé t' is al wat beter en ik begin terug te schrijvelen, Tot morgen, Mannekes en Wijvekes,
-------------------
Diagonaal herlezen
Het kan weer niet op vandaag!
Naast bovenstaande vaudeville, van de hedendaagse wereldverbeteraar van de Juliaase kalender, zijn er nog de nieuwe vernederende zoekingen in de bisdommen onder begeleiding van de toevallig aanwezige V°RT-cameras (!), zo is dus de rancune van een voor zijn onkunde vernederde onderzoeksrechter die zijn eerste poging om de Kerk in opspraak te brengen, mislukt zag. Ik heb zo een appelblauw zeegroen vermoeden, dat hij van hetzelfde laken een broek zal krijgen : er zou diplomatieke briefwisseling met het Vaticaan mee zijn in beslag genomen JaJa, die van Rome zijn ook geen uils!
En er is ook nog dit, overgenomen bij
http://blog.seniorennet.be/angeltjes/
die ik mij veroorloof in vrije vertaling te begeleiden door Kijk eens wat wij durven Net als de op weerwraak beluste Onderzoeksrechter Wim Detroy verdienen die een ferm pak rammel, liefst op zo diep mogelijk onder de gordel, die we dan voor t gemak van redeneren, dan maar hun Edele Delen zullen noemen. Want blijkbaar heersen daar spanningen die ze niet kunnen beheersen en die doorslaan naar hun hersencellen .Het zijn recidivisten van de ergste soort waarvan we slechts verlost zullen zijn als die geïnterneerd worden.
Het Priesterbroederschap Sint Pius X gaat een eerherstellende actie voeren tegen het theaterstuk 'On the Concept of the Face, regarding the Son of God' in de Singel (Antwerpen). Ze vinden dat Jezus Christus beledigd wordt tijdens de voorstelling. Het is niet de bedoeling dat de plechtigheid het theaterstuk tegenhoudt of bezoekers de toegang ontzegt. Brave Pius X-adepten.
Het stuk draait onder meer rond een grote afbeelding van Jezus. Het schilderij wordt op een bepaald moment besmeurd met uitwerpselen en bekogeld met stenen. Dat gaat te ver, vindt Priesterbroederschap Sint Pius X.
"Deze voorstelling is onaanvaardbaar. Christus is een figuur die men niet mag beledigen", vindt mede-initatiefnemer Eric Leys. "U moet zich een gelijkaardige vertoning eens voorstellen over moslims of joden. Maar christenen reageren nooit. Daar gaan wij verandering in brengen."
Ook in Frankrijk leidde de voorstelling al tot de nodige controverse en kritiek van de katholieke hoek. 'On the Concept of the Face, regarding the Son of God' wordt van 1 tot 5 februari opgevoerd in de Singel in Antwerpen.
De Singel heeft deze voorstelling aangekocht in het raam van de receptieve werking dat dit cultuurcentrum vervult. Wat impliceert dat de Singel zich artistiek akkoord verklaart met het stuk. Dan moet men ook onder ogen durven zien, dat een dergelijk controversieel project gecontesteerd zal worden.
Wij zijn er niet om de christelijke zuil te verdedigen maar wij gaan in dit geval volledig akkoord met haar stelling, dat het steeds dezelfden zijn die dankzij gelden van de gemeenschap, belachelijk gemaakt worden, of zoals nu, op een excessief grove manier met stront bekogeld worden. Terwijl één woord van kritiek op Mohammed of de koran onmiddellijk leidt tot censuur en verontwaardiging.
Artistieke vrijheid ? Absoluut. Maar dan in een eigen gefinancierd project en niet dankzij subsidies van de overheid. Ik denk dat de cultuurloze cultuurministerin deze nuance niet begrijpt. Zij is vooral bekommerd om op een goed blaadje te staan bij de jagers.
Ray
Pssst
We zijn nog niet zo ver, maar binnenkort zullen elementen zoals dat Broederschap van Pius X, of zelfs de gewone man/vrouw in de straat die durft reageren op dergelijke vulgariteiten, het etiket Fundamentalist opgekleefd krijgen. De V°RT zal ook deze keer niet nalaten deze voorzet binnen te koppen! We zullen heel zeker gedurende enkele dagen na mekaar voordien vergast worden op de presentatie van deze wansmakelijke vertoning . Want zoiets kadert perfect in de thesis Weg met ons . Zelfs BDW, die voor de zoveelste keer goed onderweg is om een pulp-hulk te worden, vindt het lollig te gekken met de volksdevotie van nze voorouders : hij heeft aldus een reuzenkans gemist om te zwijgen. Maar dat is iets voor straks!
Mijn mening over de vertoning in De Singel in Antwerpen, de eerste cultuurstad van Vlaanderen?
Vanaf nu met zn allen, mensen van goede wil, in alle zaken van het land waar er farcen te koop zijn, er de stinkbommetjes uit onze kattenkwaad-jaren gaan aankopen. De avond van de vertoningen zelf massaal in de zaal strategische plaatsen gaan innemen, voorzien van 1° mondmaskers 2° honderden kilogrammen stinkbommetjes met vertragingslonten aan elkaar bevestigd 3° helpers-medeplichtigendie ons op heet gepaste ogenblik buiten laten en achter ons subiet alle vensters en deuren luchtdicht afsluiten.
Noteer dat nadar-hekken (die daar voordien wel zullen klaar gezet zijn om betogers te weren ) vliegensvlug hun omgekeerd nut kunnen bewijzen, door ze met korte kettingen aan elkaar te klikken, eenmaal ze op de juiste plaats zijn aanbeland, ttz. daar waar de ordediensten zouden willen doorbreken om de fijnproevers verse lucht te geven ..
Voor de verandering lokken we voordien best de TV cameras even naar de Groenplaats : een niet-aangekondigde kleine optocht met reuzengrote anti-Islam-cartoons van Gregorius Nekschot : dat zou in de kortste keren een enorme massa van vrome en wreedzame Muzelmannen kunnen op de been brengen . Zou eten en drinken zijn voor de camera-mensen en de bazen die geilen en kwijlen op dergelijke fijne beetjes
Voordien zou moeten nagegaan worden, of gezegde stinkbommetjeszich bij het afgaan beperken tot alleen maar stinken. Aan stank sterft dat soort volk niet! Ik zou namelijk niet gaarne de geschiedenis ingaan als de Blanke Osoma Bin Laden : hij met vliegtuigjes tegen brave burgers, ik met stinkbommetjes tegen stinkburgers.
di rupo botst met bond : "jullie leiden burgers naar afgrond
Premier Elio Di Rupo kreeg tijdens zijn nieuwjaarsreceptie in zijn thuisstad Bergen militanten van de socialistische overheidsvakbond ACOD over de vloer. Ze verdeelden er pamfletten waarin ze een aantal regeringsmaatregelen als antisociaal bestempelden. Di Rupo noemde de kritiek overdreven en beet van zich af. "Jullie leiden de burgers naar de afgrond", zei hij.
De vakbondsmensen verwijten de PS van Di Rupo te veel toegevingen te hebben gedaan tijdens de regeringsonderhandelingen. "Ik kan dat standpunt niet aanvaarden", antwoordde de premier. "We hebben achttien maanden nodig gehad om een regering te vormen om het uiteenvallen
van het land te voorkomen".
"Het is schandalig te denken dat de socialisten gezwicht zijn. Wie dat denkt, brengt het klimaat ter linkerzijde schade toe. Door dergelijke overdrijvingen leiden jullie de burgers naar de afgrond. De PS is erin geslaagd een regering te vormen en het land staat nog recht. In het noorden van het land zijn er andere gevoeligheden. Het noorden is goed voor 60% van de bevolking en is solidair met de 3,2 miljoen Walen, onder meer op het vlak van sociale zekerheid en gezondheidszorg en dat voor zeven miljard euro per jaar. De Walen hadden dat budget zelf moeten slikken als het land uiteen was gevallen", zei de premier.
Di Rupo benadrukte wel dat er nog wat onderhandelingsmarge was over de manier waarop een aantal regeringsmaatregelen zullen worden uitgevoerd. (belga/sam)
Bron De Morgen
-------------------
Diagonaal herlezen
Dank zij zon artikels, in De Morgen nog wel, is het ons mogelijk om binnen te kijken in het hart van deze roverhoofdman : vrienden-rovers, zo horen wij : we moeten content zijn : ons luilekkerleventje kan nog vele jaren ongestoord dor gaan. We hebben (ik heb) voor U misschien wel 2,5 + 5 jaar = 7 1/2 jaar, d.i. tot 2019 tijd en vooral geld gewonnen op rug van de Flamboches, de naïeve kloots uit Opper-België. Dat brengt ons, lui uitgestrekt in onze hangmatten, per jaar 7 miljard op. In totaal dus meer dan 50 miljard. Wij zijn dus letterlijk bezig ons RIJK te stelen. Immensément riche! Ik kom uit een der armste berg-gebieden van Italië, dus ik weet waarover ik spreek.
Zonder mij en de PS (in deze volgorde) zouden jullie nog armer zijn dan de armste Griekse duivel! Want buiten een Hellend Vlak en wat bossen, hebben jullie niets, helemaal niets om te kunnen geld aftroggelen van de toeristen. Jullie zouden, bij manier van spreken, het breekijzer zijn waarmee de EU opengebroken wordt. Wat dus niet gebeurt, dank zij het geld en de werklust van de Flamboches. Maar die mogen dat niet weten!n
Vergeet niet, les amis, dat die 7 miljard per jaar gerekend zijn zonder het deel van de interesten op de staatsschuld waarvoor Wallo/Brux voor het grootste deel verantwoordelijk is. De republikeinse Flamboches, maar ook onze eigen Universiteitsprofessoren spreken dus met recht en reden van 12 à 13 miljard per jaar. Zijn daarbij niet inbegrepen : de vele kleine faveurkes die de Flamboches zonder het te beseffen, voor onze rekening betalen. Denk maar aan die 5 miljard jaarlijkse bijdrage aan de Europese Unie die la Belgique betaalt en waarvan wij ruim de helft terug opstrijken onder de vorm van Europese steun aan Achtergebleven Gebieden. Wij hebben, voor de helft minder mensen dan zij (3,5 tegen 6,5 miljoen) dubbel zoveel staatsambtenaren dan zij. Wij bezetten overal de vetste postjes in leger, bij Justitie, bij de haute finance. Al onze mensen zijn dan ook nog dubbel zoveel ziek per jaar als hun Flambochse collegas. Jullie kunnen levenslang aan de mammelle van de werklozensteun blijven hangen en daarenboven daarvan maandenlang aan de zee gaan uitrusten : jullie zijn levenslange renteniers, van aan de wieg tot het graf.
Als jullie zich Ja? een beetje koest willen houden tot wij die boerkes heemaal hebben uitgekleed? We maken ze ondertussen op een deftige manier wijs, dat er misschien ooit eens een geldstroom op gang zal omen in omgekeerde richting . Leugentjes die inslaan bij die lamzakken!
Attention les amis : hebben jullie er al op gelet hoe ik bij hen in het gevlei wil komen? Gisteren De 7de Dag niet gezien? Ik kwam nochtans voortreffelijk in beeld .Onze partij, de PS - Allah weze met haar - doet er alles aan om onze gele en blauwe Vlaamse collabos te mouwfrotten zodat zij hun mandaten behouden. Het is maar Bart Le Tisserand die momentanément un peu dangereus is, maar de voortekenen zijn gunstik dat hij onze kant kiest zo gauw hij kan. Zie maar naar wat kebeur in Beriken : daar kleurt nu reeds onze geliefde tricolore de verkiezingsborden! Die stad wordt trouwens binnenkort herdoopt tot Oursville .
Want bovenal, les amis : op demografisch gebied zijn we bezig met hen een kool te stoven waarvan ze geen 1000 jaar zullen herstellen : dank zij de PS en de open grenzen, met o.a. de ethische verworvenheden van kindermoord en homo-huwelijken en zo, bezorgen wij de Franscouillons stilaan het overwicht in dit land. Wij hebben ervaring terzake opgedaan met de Flamboches zelf die in vroeger jaren naar Wallo/Brux zijn gekomen om ons vuile werk tegen een hongerloontje op te knappen, of om in het zweet huns aanschijns onze boerderijen, waarvoor wij zelf te lui waren, nieuw leven in te blazen. Na korte tijd zijn ze allemaal aangepast aan ons, en zijn het nos chers compatriotes geworden, die niet eens hun eigen taal meer speken. Hetzelfde zal gebeuren met al die vreemdelingen die wij met loze listen binnenhalen : hun leefloon immers wordt voor het grootste deel betaald door die Flamboches!
En, last but not least : wie door het land van Wallo/Brux reist, moet vaststellen dat de tijd dat het geduurd heeft en nog zal duren, het de moeite waard is geweest. Ons land is praktisch binnenste buiten gekeerd. Alles is vernieuwd met de mooiste en het beste materialen. Onze steden hebben zelfs in vel gevallen een futuristisch uitzicht. Ons openbaar vervoer heeft de modernste vervoermiddelen en-wat belangrijk is : alle rekeningen zijn betaald.
Les amis : laat deze Grote Kukuluku maar doen : zelfs in ons privé-leven (dat niemand aangaat) waar de keuze vrij is voor wie jong mals kippetjes-vlees of jong mals kaproenen-vlees lust : over de rekeningen hoeft niemand zich zorgen te maken : les Flamins, ces Boches du Nord, les Flamboches, reclameren wel, maar ze blijven, zolang la Belgique bestaat, braaf betalen!
En moesten jullie problemen krijgen met de zedenpolitie wegens te jeugdige kippetjes of te jonge kaproenen : geen zorgen. Zich wenden PS. De Grote Kukuluku zorgt voor de seponering der PVs, en mits enig aandringen, voor de persoonlijke voldoening daar boven-op. Met een fris minister-postje of zo.
Psst
Ons Laurette, bijgenaamd La Cruella, is zoals iedereen weet, half om half van Algerijns/Limburgse afkomst. Als jullie gisteren in het Journaal op de V°RT Zwarte Lola van de MR samen met haar kindje op haar derrière hebben zien vallen op de ijspiste, dan moet U ook de moeder hebben gezien met de Arabisch lijkende hoofdtooi. Echt een pronte madam met een pronte kopvod. Wat meteen grotendeels het uitzicht van Zwarte Lola verklaart : tenzij ik me vergis : onmiskenbaar Mediterraan .
Geen wonder dat de aanvoer van vreemdelingen uit die contreien zo goed gepromoot wordt : beide dames hebben de handen op één buik : de buik van het eigen volk eerst!
Van de Flamboches wordt ondertussen wel politiek-correct gevraagd dat zij zich organiseren volgens het motto : Weg met ons.
JaJa, mochten diezelfde Flamboches maar wat meer op onderzoek trekken in de Franscouillonse pers!
Naarmate ik bijgaand (veel te lang) artikel las, groeide in mij iets dat psychiaters omschrijven als een niet te weerstane dwang, om te moorden en te branden. Ma main ne trempble pas!Motief : wraak voor het waardeloos maken van rechtmatig verworven goed. Het drama van een stuk grond aan de rand van een landelijk gehucht, al eeuwen en eeuwen door mensen bewoond, maar op zekere dag hertaald als zonevreemd. Het begon ooit eerst op het Gemeentehuis van mijn vroegere Gemeente, dan op de Kabinetten van de Provincie, tot op het Ministerie van Ruimtelijke Ordening in Brussel toe. Het vonnis bleef : afbraak tot in de grond, en eeuwigdurend bouwverbod. Ik zou nu, jaren later, nog kunnen tekeer gaan als een eenmans bende op wraak beluste beeldenstormers! Andres Breivik, de Viking uit het Hoge Noorden, zou er in vergelijking maar een beginneling bij zijn!
Is er iemand die weet waar er een nog gangbare Sherman-tank kan op de kop getikt worden, inclusief gemakkelijk te bedienen schietgraag snelvuurkanon? Met bijhorende munitie? Want zo stom zal ik ook niet zijn, om mij tussen die voornoemde 3 plaatsen te bewegen als een levende schietschijf, bewapend met alleen maar een paar handgranaten en een Kalasjhikov! De H. Saint Lambert uit Luik sta mij bij! Eerst het Gemeentehuis van de CVP-clan moet plat, dan het Provinciebestuur op t Zuid in Gent, en tot slot het Miniserie zelf in Brussel. Alleen die ene vriendelijke ambtenaar aldaar, die verplicht was om inzage in het dossier te geven, en vol medelijden moest bekennen zelf machteloos te staan, zal als die nog leeft, gespaard blijven.
Numero Uno op mijn dodenlijst zal de Hoerenloper uit Hasselt zijn. Die wordt, doorboord met obussen, als lappenpop gewoon op de loop van mijn tankkanon gespiest! Hij zal zo als trofee doorheen het land rond gereden worden, tot de brandstof van mijn little tanky helemaal zal opgebruikt zijn! Vervolgens zal ik bulldozers en graafmachines doen komen, die met hun rupsen het laatste beetje lichaamsvocht (dat hij nu toch niet meer zal nodig hebben!) uit zijn body zullen persen. Zij zullen dat doen tot de dood erop volgt. De rekening stuur ik naar Meneerke Peeters van de Vlaamse Parochieraad.
Kijk, ik leg het niet verder uit : men zou mij later wel eens voorbedachtheid kunnen aanwrijven!
Als U deze lectuur doorworsteld hebt, dan is het tijd om U mee te nemen naar een schilderij van Bruegel, om daar in de velden de huisjes te tellen. Weet U, dat ingevolge het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen, al deze schilderijen dienen te worden geretoucheerd? Die huisjes zijn allemaal zonevreemd en de Her Breugel zal ter gelegener tijd de rekening gepresenteerd krijgen voor de bulldozers en de olieverf.
Mij spreekt de idee dat onze steden en gemeenten, lijk ze tot ons gekomen zijn, zonder de USSR-planologie, inderdaad meer aan, dan de reusachtige rechtopstaande schoendozen van glas en beton, die nu overal oprijzen aan de rand van onze agglomeraties
Die zijn waarschijnlijk afgekeken van het bijenvolkje en hun honingraten. Waarbij het dan opvalt, dat deze beestjes meer zin voor harmonie en schoonheid bezitten, dan onze urbanisten.
Trouwens, al eens gelet op de kakofonie in de straten van een moderne verkaveling? Is gewoon wraakroepend, en minstens even erg als de verdiepingen in de winkelstraten van onze beroemdste steden. Gelijkvloers : glas en beton, en daarboven : krot met strepen!
Het zou inderdaad beter zijn, als we, net als onze voorouders, de vrijheid hadden om het eigen land naar eigen smaak in e richten. Denk aan de bijna verdwenen bouwstijlen van huizen en boerderijen aan de kust, in het Houtland, in de Kempen, in Frans Vlaanderen, in Holland? Men mocht U vroeger in al die streken uitschudden waar men wilde : één enkele blik op het landschap vertelde U precies waar U waart. Nu zijn alle muizen even grijs. De loopstal in Houthalen gelijkt als twee druppels water op deze in Zoutenaaie .En de villawijk in Peer is net de doorslag van deze in Lombardsijde : één kakofonie van kleuren, van stijlen, van daken. Maar de regengoot is wel overal precies op dezelfde hoogte, en de voortuintjes zijn overal precies dezelfde .
Toe, beste lezer, doe zoals ik om U nog meer thuis te voelen in Vlaanderen : herlees nog eens grondig het artikel van Nieuw Pierke. U hoeft niet eens te zoeken naar de link .
Mijn excuses, beste lezer, U met een LINK te hebben moeten opzadelen, maar de oorspronkelijke tekst zat dermate vol met SPAM dat die nergens op de blog aanvaard werd.
Misschien ook een probleem dat communautair geladen is?
Tochmet n dikke merci aan Polkum.
Zie http://blog.seniorennet.be/polkun/
Net als hij, geloof ik in de onschuld van deze Rode Opper-Kukuleku, die zijn verjaardag aldus viert op 28 december, Onnozel Kinderdag. De man ziet er nog veel onschuldiger uit dan een ongeboren kind in de moederschoot. En dat doet mij denken in verband met dezelfde moederschoot en pedofilie, wat van de twee het meest verwerpelijk is : knapenliefde of kindermoord. Vooral als het over de Kerk ging, kon het niet luid genoeg van de daken worden geschreeuwd :van onze kinderen moeten ze afblijven een uitdrukking die niet geldt voor de rest van het establishment en al zeker niet voor de PS-chef. Dat jaarlijks meer dan 30.000 van dezelfde kinderen VERMOORD worden in de moederschoot : dat wordt gewoon een ethische verworvenheid van deze tijd genoemd. Men behandelt het ongeboren leven als een rotte vrucht, die moet afgedreven worden. In de lessen biologie wordt niets meer geleerd over de bloemen en de bijtjes, maar worden er geleerde vreemde woorden in de kinderkoppen gehamerd : abortus provocatus ; dat is zelfs al geen vruchtafdrijving meer, het is gewoon de Mister Propre van de onderbuik. Deze moorden zijn trouwens volledig legaal, want ze worden uitgevoerd met volledige terugbetaling van de ziekenhuiskosten, met ons belastingsgeld dus. Dat klinkt als Ge zult niet doden, tenzij ge er zelf beter van wordt .
De kwestie met ons Regeringshoofd Di Rupo is alleen : hoelang duurt het nog vooraleer Bild of een ander boulevardblad er brood in ziet om de man te vierendelen. Mensen als Senator Laurent Louis uit de thuisstad van De Bende van Nijvel, leveren met hun bijdrage lijk bovenstaand artikel, hiervoor de nodige ammunitie.
Senator Laurent Louis is een afgescheurde Riberaal van de MR, is Franstalig, maar heeft blijkbaar het hart op de juiste plaats.
Deze voormiddag was er in de hemel boven ons hoofd een abnormaal aantal helikopters en vliegtuigen in de lucht. Gewoonlijk zijn dat s zomers watervliegtuigen, uitgerust om te blussen, die in het Lago di Bolsena ofwel komen oefenen in het landen en het opstijgen, of komen bijtanken als ze ergens aan het blussen zijn. Weer zware bosbranden in Griekenland, en is de Italiaanse vloot weer eens moeten uitrukken? Reddingen op het Meer zelve? Ach neen : s zomers is dat echt spectaculair, als U met Uw speelgoedbootje een tochtje maakt op het meer, en plotsklaps moet uitwijken voor een aanstormend geel monster. In de lucht een elegante zwaan, maar met bulderende motoren neer gestreken tussen de plezierbootjes, een vuurspuwende draak.
Toen opende de RAI zijn ochtendjournaal, en zagen we een reusachtige cruiseboot rechtopstaand half gezonken,met brandende lichten op alle huizenhoge verdiepingen, bijna aanleunend tegen de keermuur van het haventje op Giglio. Het was net alsof hij op de vuurtoren wilde inbeuken. Het reusachtige schip lag binnen het uur op zijn zijkant gekanteld. Paniek overal, en tegen de middag nog altijd 70 mensen vermist, want afwezig bij de naamafroeping van de bijna 3200 passagiers en 1.000 bemanningsleden.
Die waren rond 17 uur ingescheept voor een exclusieve 10 daagse cruise op de Middellandse Zee, in Civitavecchia, een nijvere zeehaven met veel industrie, aan de lagune waarop Porto San Stefano de luxe-kant is. Ach, we zagen ze zo dikwijls eenmaal ingescheept in de late avond (in Venetië bijvoorbeeld) aan de relingen staan, de rijkaards, en de luxeboot als een varend hotel van bijna 200 meter lang en bijna even hoog! De opvarenden glijden, hoog boven het plebs, als goden voorbij en ze wuiven. Omdat cruise-vaarders altijd plegen te wuiven naar alle thuisblijvers ter wereld.... Net zoals straks het landschap zal voorbijglijden waarlangs ze varen. Het weer is mild, al de hele winter, en mits een beetje ingeduffeld, kunnen ze best de hele avond doorbrengen onder de sterrenhemel, in de gezonde zeelucht. Aan land pinken overal de lichtjes aan : de wereld net een sprookje. Misschien zelfs met een glas vertroosting onder de hand.... Hier en nu worden herinneringen gemaakt en bewaard voor later. Net toen het buitenlands gezelschap aan tafel was om 19 uur (veel te vroeg voor een Italiaan), was er een scherpe knal, daarna een oorverdovend snerpend geschuur, de lichten gingen uit en alles gleed van de tafels. De ramp met de Titanic II was begonnen...
Een paar dagen geleden schreef ik een paar blogvienden aan, om hen via Street Vieuw te laten meegenieten van de omgeving waar we hier leven. Daarin kwamen o.a. 2 dromerige plaatsjes voor aan de Adriatische Zeekust waar wij af en toe gaan uitwaaien, precies zoals jullie doen in laten we zeggen Blankenberge en Knokke. In die volgorde! . PortErcolo (Ercolo = Hercules) en Porto San Stefano. Die ritjes daar naartoe combineren we telkens als er volk moet afgehaald worden op of afgehaald van Ciampino, de luchthaven van Rome waar Ryanairvluchten uit Scharrelroi aankomen. Dan nemen we niet de autosnelweg A1 naar Rome, wegens die eeuwige files (coda in Italiano) maar de meer toeristische Aurelia SS1 langs de Adriatische kust. Zeg maar : het oog wil ook wat, want misschien wel even vol, maar mooier, bijna romantisch : op en top Italiaans. Dit is wel een speciale kant aan de reputatie van Toscane : dit is namelijk niet Toscane, maar de Maremma, moerasland sedert het begin der tijden, tot Mussolini er zich in de jaren 30 mee bemoeide. Na drooglegging is het sedertdien een vruchtbaar landbouwgebied geworden.
In de Zuid & Noord uit onze studententijd, herinner ik mij een fantastisch stukje proza, ik denk van de hand van Aug. Vermeylen (die van Vlaming zijn om Europeeër te worden), getiteld Mussolini Dorst. De leraar Nederlands, die mij betrapt had omdat ik daar op mijn exemplaar het woordje heeft had tussen geschreven, en daar nota bene niet kon om lachen, dweepte met de daarin voorkomende volzinnen, even erg als de Duce, die bovenop de dorsmachine, met blote armen de graanschoven van de eerste oogst opving om die in schokkende muil van het monster open te schudden.... Wie had dat gedacht, dat Drukkerij Desclee-DeBrouwer uit Brugghe jaren later op die manier nog zou herdacht worden, om mee te delen dat Toscane en de Maremma wel degelijk twee verschillende werelden zijn. Voor wie zich de Maremma beter wil voorstellen, hij hale zich onze t zijn weiden als wiegende zeeën die groenen langs stroom en rivier voor de geest....
Na de maaltijd op een van die beschaduwde zonnige terrasjes langs de corso, de strand-promenade, onder de wuivende palmbomen (spaghetti al vongolo : moet je eens proberen, liefst bij dat koket dienstertje van Da Guido) en een lekker glaasje Siciliaanse wijn, slenteren we dan zowat als tijdverdrijf over de kaden. Meestal is het op dat uur zeer rustig : siësta, de (dagelijkse) heilige drie uren durende rustperiode van elke Italiaan tussen de 0 en de 110 jaar! De vissers zijn dan binnen, de vis is aan wal, hun boten liggen verlaten en de bonte verzameling van zeil-en motoryachten is ook, buiten het tikken van de touwen tegen de masten, stil gevallen. Er is alleen beweging aan de veerboot naar Isola del Giglio : het eiland der leliën, ooit zo genoemd door de Grieken in de Pré Romeinse Tijd..... Meestal zijn het huisvrouwen die boodschappen hebben gedaan op het vasteland, werklieden van of naar het werk, en schoolkinderen die; fiets aan de hand, huiswaarts willen. Iedereen neemt daar de veerboot, lijk wij de bus zouden nemen. Het binnenrijden der wagens in de buik van het schip gebeurt altijd op dezelfde rustige manier, als van vrienden des huizes, met een lach en een kwinkslag. Want la vita è bella, daar op de kade van Porto San Stefano. Iedereen schijnt er iedereen te kennen! Als de stoomfluit klinkt, gaan de slagbomen dicht, worden de meertouwen losgegooid door kwieke jonge mannen in matrozenpakjes, komen de meisjes met wapperende hoofddoekjes aan de relingen staan, en de veerboot vaart langzaam achteruit, nog altijd met open laadklep. Die gaat pas buitengaats dicht, als de steven gewend wordt na de ronding van de uitham, naar Giglio, amper 16 Km verder. Een akkefietje van twee keer niemendal!
Wij, die om persoonlijke redenen dicht bij de ramp met de Herald of Free Entrepris hebben gestaan, huiveren dan een beetje iedere keer..
Een vriend heeft ons ooit eens geprobeerd te overtuigen om met De Ouden van Dagen van Bolsena voor een zacht prijske mee te varen met zon cruise-boot van Civitacecchia tot de Costa del Sol in Spanje en terug. s Nachts varen en iedere dag in een ander haven aan sight-seeing doen. Hebben we feestelijk voor bedankt : liever niet opgesloten zitten in een metalen kooi van 20 verdiepingen, die om budgettaire redenen en in strijd met alle wetten der ergonomica, veel te hoog op het water ligt....Het zijn net drijvende sprookjeskastelen op witte watten wolkjes, zonder funderingen.
INTERROGATORIO - È in corso negli uffici della Capitaneria di porto dell'Isola del Giglio l'interrogatorio di Franco Schettino, comandante del Concordia. Il comandante, napoletano di Meta, deve ricostruire le fasi dell'incidente e spiegare come mai si fosse avvicinato così tanto all'Isola. Secondo i programmi, infatti, la Concordia avrebbe dovuto attraversare il canale tra l'Argentario e l'Isola del Giglio a 5 miglia dalla costa italiana, e quindi a 3 dall'isola e dalla secca sulla quale si è incagliata. Il Giglio dista dalla terraferma 16 km, cioè 8,6 miglia nautiche.
Vertaling.
Is aan de gang, bij de Havenkapitein van het eiland Isola del Giglio, de ondervraging van Franco Schettino, commandant van de Concordia. De commandant, Napolitaan uit Meta, zal daar alle details van het ongeval dienen te reconstrueren, en uitleggen waarom hij zo dicht bij het eiland heeft gestuurd.Volgens de voorschriften had de Concordia in de zee-engte tussen Argentario en Giglio op circa 5 zeemijl van de Italiaanse kust moeten blijven, en 5 tot 3 zeemijl van het eiland en van de onderwater rug (rotsige zandbank) waarop hij gestrand is. Giglio ligt op 16 Km van het vasteland, zijnde: 8,6 zeemijl.
Wie nu zich een beetje wil vermaken met Street Vieuw, nadat hij/zij op http://www.corriere.it/ de nodige commentaren uit eerste hand heeft doorworsteld, zal getuige zijn van hoe kleine oorzaken grote gevolgen kunnen hebben.
Update
De Kapitein en de Eerste Stuurman zijn ondertussen aangehouden. De rotsformatie die hun ondergang was draagt de naam Le Scole maar dies stond volgens de twee zeebonken niet op hun kaarten Nu blijkt ook dat de Costa Concordia (220 m x 30 m) in feite een low cost cruïseschip was bij de Genuese rederij Costa Crociere, en dat, om veiligheidsredenen, de evacuatie-oefeningen uitgesteld waren tot s anderendaags. Naast de low cost passagiers, was ook de bemanning low cost (vreemdelingen) die zelf niet eens wist hoe de reddingsboten dienden te worden neergelaten.
JaJa, als zelfs de Mare Nostrum al niet meer veilig genoeg is, om de de onze te worden genoemd .
Over lichaamstaal gesproken ..Deze Mevrouw is precies beschaamd over haar woorden!
Ze is Karine Laleux (eigenaardige voornaam voor een Bruxeloise!) en is een kort gekruld Brussels PS kip-ketje uit de toom kiekens van de Rode Opperhaan. Zij denkt dat de veren op diens waaierende pluimstaart beschadigd worden door die paar onverlaten die de volgens haar walgelijke waarheid over deze Kukuleku durven onder woorden brengen. Zij brengen volgens mij eerlijke geluiden over walgelijke zaken, waarbij wij, met ons slecht karakter, meteen denken geen rook zonder vuur ..Wij weten immers allemaal, dat belgenland gelijk staat met doofpot-land . Dat er zo gauw men in de beerpunt roert, nog andere kwalijke geuren opstijgen : daarvoor dient toch het begrip seponeren
Maar troost U : een Groot Kaliber-Kukuleku op de hoogste trede van de kiekentrap, die ziet zon kort gepluimd scharrelkippetje nog niet eens staan. Ze stoot hem, de vriend des Konings, zelfs ferm tegen de fiere mannelijke borst! Scharrelen mag ze, achteruit, om beurt met elke poot, lijk de kiekens doen, om op den hof de fijnste brokjes voor hem klaart te leggen.
Amaai, Karintje, wat gade gij vertellen, de dag dat deze geruchten open en bloot door s Lands riolen stromen? Want geloof me : macht corrumpeert absoluut, en absolute macht corrumpeert absoluut! De kruik gaat zo lang te water tot ze ergens tegen een integer iemand van de zedenpolitie aanloopt. En als die dan daarenboven de verkeerde partijkaart bezit, dan vallen misschien wel meerdere kruiken ineens in stukken uiteen. Na de X1 dossiers in het zog van de affaire Dutroux, de nooit teruggevonden videoos waarvoor de Bende van Nijvel zon 28 mensen heeft vermoord, zou het misschien wel eens derde keer goede keer kunnen zijn . Meteen, als t een beetje meezit, Mijne Heren, ook de kwalijke praktijken in de hoogste kerkelijke kringen opkuisen?
De mensen zullen U eeuwig dankbaar zijn!
-----------------
Lalieux klaagt walgelijke tweets over Elio Di Rupo aan
PS-Kamerlid Karine Lalieux heeft vandaag de "walgelijke geruchten" aangeklaagd die het extreemrechtse Kamerlid Laurent Louis (MLD) eerder op de dag via Twitter heeft verspreid over het privéleven van premier Elio Di Rupo (PS).
Op de microblogsite Twitter schreef hij over het privéleven van Di Rupo dat "iedereen de smaak van onze premier kent" en "een minderjarige vriend heeft dat onlangs nog ervaren in een Brusselse nachtclub". "Onder de 18 jaar spreekt men niet meer van homoseksualiteit", voegde hij er nog aan toe.
Terwijl het kabinet van de eerste minister niet wenste te reageren op de beschuldigingen, diende zijn partijgenote Karine Lalieux eveneens op Twitter Louis scherp van antwoord. "Trouw aan zichzelf brengt hij met zijn misselijkmakende geruchten de politieke wereld andermaal in diskrediet". Geen bewijzen Laurent Louis kan zijn beschuldigingen niet hard maken. Hij verwees naar een 17-jarige kennis die in een nachtclub door de premier benaderd was geweest. Di Rupo zou de club verlaten hebben nadat hij afgewezen was. Er werd geen klacht ingediend. Het Kamerlid zei wel dat er in het verleden processen-verbaal zonder gevolg geklasseerd werden, zonder evenwel details te kunnen geven. Eerdere beschuldigingen Elio Di Rupo was in 1996 slachtoffer van een lastercampagne door een homoseksuele fantast die de PS-politicus ervan beschuldigde hem te hebben misbruikt toen hij minderjarig was. Di Rupo werd door het gerecht volledige witgewassen. (belga/ep
Bron Het Laatste Nieuws
-------------------
Diagonaal herlezen
O ja, die Lynxe verheerlijking van de macht : alles kan, alles mag, zolang het maar niet uitkomt .Remember Domique Strauss Kahn : de man is vergrijsd in de ergste soort seksuele perversies, maar men dient zogezegd te zwijgen over zijn privé-leven. Zonder die kleine tegenslag in NY met die chocolatten dienstbode was de man, favoriet van Universele Rode Broederschap, heel zeker de nieuwe President van Frankrijk geworden.
O ja, Mevrouw Laleux is gestoord, dat de politiek in als geheel weer wordt geschoffeerd. Jamaar, wat is het nu! Onwaardig gedrag mag want dat is privé, er over in t openbaar spreken, dat mag niet! Staat gelijk met het ontbloten van de kroon ..
Ontbloten van de kroon! Curieus dat het spreekwoord het niet heeft over het ontbloten van de hoed, of van de klak .
Precies of niemand weet, dat de grens tussen homofilie en pedofilie flinterdun is. Voor zover het ene al niet het gevolg is van het andere, of in het geval van de Grote Kukulukus, synoniem van elkaar. Is deze liefhebberij trouwens in de antieke Griekse denkwereld niet bekend als knapenliefde? Dat worden dan schandknapen in een Turkse of een Arabische achtergrond. Pastoorsvriendjes daarentegen hebben niet eens een naam. Wegens eerder hun zeldzaamheid?
Of wenst Mevrouw Laleux misschien een tekeningetje?
De Internationale Pers moet dezer dagen meesmuilend toekijken. Terwijl de tam-tams naar de ratingbureaus druk doende zullen zijn .
En dat, Mijne Dierbaren, is meteen het lot van Vlaanderen : meegezogen worden richting de wenkende afgrond der Franscouillonerie, waar Herenliefde in de tijd van de Zonnekoning heel normaal was aan het Koninklijk Hof .JaJa, als t in Parijs regent, druppelt het in Brussel .
PS en MR niet enthousiast over voorstel tweetaligheid
11/01/12, 14u55 De Morgen
Meerderheidspartijen PS en MR zijn niet enthousiast over het voorstel van staatssecretaris voor Ambtenarenzaken Hendrik Bogaert (CD&V) over de kennis van de tweede landstaal door de federale topfunctionarissen. Dat bleek tijdens de bespreking van de beleidsnota in de bevoegde Kamercommissie.
Bogaert zal het voorstel nu op tafel leggen bij het College van Voorzitters van de administraties om daar de verdere behandeling te bekijken.
Dat topambtenaren de tweede landstaal moeten kennen, zit eigenlijk vervat in een wet uit 2002, maar werd sindsdien nooit uitgevoerd. N-VA staat honderd procent achter het voornemen van de staatssecretaris, dat niet in het regeerakkoord vervat zit. Ben Weyts noemde die kennis van de tweede taal "verschrikkelijk evident". "Wij steunen u volledig in het rechtzetten van die schande".
Bondgenoten Ook Ecolo-Groen is niet tegen het voorstel gekant. "Wij zijn bondgenoten als u daar op een slimme en constructieve manier wil op inzetten", zei Kristof Calvo. Hij had het over een kwestie van goede dienstverlening en empathie.
Aan Franstalige meerderheidszijde werd maar lauw gereageerd. Laurent Devin (PS) zei dat de staatssecretaris de steun heeft van zijn partij voor alles wat in het regeerakkoord staat. Zijn MR-collega Jacqueline Galant zit op dezelfde golflengte en voegde eraan toe verklaringen te betreuren over zaken die niet in het regeerakkoord staan.
"De openingszin van Devin was klaar en duidelijk", reageerde Siegfried Bracke (N-VA). "U kan het op uw buik schrijven". Hij raadde Bogaert aan eens te gaan praten met voormalig minister van Ambtenarenzaken Luc Van den Bossche (sp.a), die indertijd met zijn Copernicus-hervorming het openbaar ambt trachtte te hervormen. Vergaderen in tweetalige omgeving De staatssecretaris benadrukte in zijn repliek dat zijn voorstel geen bevolkingsgroep viseert. "Ik ben zelf niet perfect tweetalig", gaf Bogaert toe. Wel gaat het voor hem om een efficiëntiekwestie. Hij haalde daarbij het voorbeeld aan van een vergadering in een tweetalige omgeving.
De CD&V'er heeft begrip voor alle reacties en zal met zijn voorstel naar het College van Voorzitters trekken om "in de context van een vergadering te kijken hoe we dit verder kunnen behandelen". Hij merkte ook op dat de wet uit 2002 misschien aan de harde kant is en opperde dat misschien in een tweede kans moet worden voorzien indien iemand niet slaagt in de proef.
"Het College moet niet beslissen. U kan vragen aan de kalkoenen wat ze van Kerstmis vinden", reageerde Weyts. "U moet niet langer besluiten uitvaardigen die de uitvoering van de wet uit 2002 beletten. U moet die wet, die is gestemd door Franstaligen en Nederlandstaligen, gewoon uitvoeren". (belga/adha)
-------------------
Diagonaal herlezen
Mijn vrouw is een volbloed raspaardrealist, en toen we gisteren samen het Journaal bij de V°RT zaten te ondergaan, merkte ze op met een schuine blik op haar eigen husband, dat de Vlamingen, toch maar Jantje labbekaks waren. Dat was haar zienswijze op die tien jaar oude Wet, voor een vast deel der Belgen dode letter gebleven. Prima zei, ze : voortazan met zn allen geen 120 Km per uur meer, geen parkeermeters meer, geen dit meer en geen dat : we doen voortaan, Wet of geen Wet, alleen nog wat we zelf willen. Een mooie manier toch om te tonen dat we vierkant ons voeten vegen aan zon land? Daar zit wat in, dacht ik, maar vermits we in Italië wonen, zal dat de carabinieri maar matig interesseren!
Toen ik, een beetje uit nostalgie denk ik, daarbij partij trok voor die dappere Hendrik, die als Flamingant toch niet erg op zn plaats zit bij de Tjeven, herinnerde ze zich opeens ook die camerabeelden waarin we Eyskens als een opgetuigde driemaster naar de camera toe zagen zeilen, toen deze weg zwaaide naar de opduikende Hendrik Bogaert, die uitgebreid aan het woord werd gelaten, terwijl den Cleynen Eyskens nagelbijtend erbij van het ene been op het andere stond te wippen. Hij had, namens alle oude CVP-krokodillen een daverende speech voorbereid om Bart DeWever tot op het bot af te branden, en daar kwam die baardeloze jongeman toch mooi in beeld, om Bart zo goed als helemaal gelijk te geven . Ik dacht voorwaar op dat moment, dat de Forza Flandria op het punt stond een feit te worden .Dat was in het najaar 2010, toen BDW nog 100 kilo minder lichaamsgewicht had, maar 100 kilo meer verstand.
En nu is die Bogaert minster kunnen worden! En zie, het eerste wat hij doet is weer een vranke teut opzetten over taalperikelen waar geen kat meer van wakker ligt, en die niet eens in de Vlinderakkoorden staan opgenomen. Want die Vlinderakkoorden : dat is de max!
Moraal van het verhaal? Hendrik zal door het Establishment, na een stille wenk door La Cour/Het Hof, waarschijnlijk vroegtijdig worden aan kant geschoven, na voordien volledig gemuilkorfd te zijn geweest. Zijn ster zal nooit meer schitteren aan de Tjevenhemel, tenzij mochten straks in oktober de bazuinen van de Apocalyps weerklinken.
De Nieuwe VU is lijk de Beaujolais : il est arrivé! De bokken en de schaapjes, verkleed als Zwarte Leeuwen, zullen, tot de stembureas die dag gesloten worden, weer hun koppeke uitsteken uit de plooien van de gouden mistgordijnen. Om tegen de morgen tot nog ns - weer af te reizen naar het Land van Belofte .
Wie die dag de hamer hanteert, zal het verschil maken! Want het ijzer wordt gesmeed als het heet is. En dat, die simpele waarheid, wist BDW niet eens! Zeg nu zelf : verdient die man eigenlijk een tweede kans? Een tweede kans : om wat te doen?
De communicatieploeg van premier Di Rupo wachten lange dagen, lange nachten. 'Ze moeten namelijk op een bijna paranoïde manier alert zijn', vindt RTBF-mediawatcher Alain Gerlache. Van 1999 tot 2003 was hij woordvoerder van Guy Verhofstadt. Hij schrijft regelmatig bijdragen voor De Morgen.
De politieke wereld en de Franstalige media zijn er nog steeds niet goed van: het mediaoffensief van de N-VA was een schot in de roos! In nauwelijks twee dagen tijd en met drie welgemikte slagen heeft de grootste oppositiepartij de federale regering knock-out gemept. Ze heeft daarbij wel flink wat - onvrijwillige - hulp gekregen van de Europese Commissie, die donderdag al vraagtekens had geplaatst bij de betrouwbaarheid en de grondigheid van het begrotingswerk van de nieuwe regeringsploeg.
De uitval van N-VA-Kamerlid Theo Francken vorige vrijdag over de koninklijke dotatie heeft in regeringskringen voor chaos en verwarring gezorgd. En daarvan heeft N-VA-ondervoorzitter Ben Weyts zondagmorgen handig gebruik gemaakt in Het Nieuwsblad op Zondag. Met zijn 'onthullingen' over de verzwegen salarisverhoging voor de ministers deelde hij een uppercut uit die pijn deed. Terwijl de regering in alle talen zweeg, ontstonden verhitte discussies op de sociale netwerken.
En ondanks de aarzelende ontkenningen in de televisiedebatten van de vertegenwoordigers van de meerderheid kon Bart De Wever, die in De zevende dag meer dan ooit meester was over het politieke spel, de buit binnenhalen. Hij kon zich zelfs een paar ironische opmerkingen veroorloven over de beschuldigingen van onverantwoordelijkheid en amateurisme die gewoonlijk zijn partij ten deel vallen. Een uitnodiging om ook op de RTBF zijn zegje te komen doen wees hij af. Waarom zou hij ook? De media hadden zijn verhaal afdoend bij de Vlaamse bevolking gebracht. En politiek gesproken zullen de nauwelijks verhulde spanningen tussen Vande Lanotte, Chastel, Van Ackere en Di Rupo het vertrouwen en de cohesie tussen de regeringspartners vast niet versterken. Twee vliegen in een klap.
Voor Elio Di Rupo is het een serieuze waarschuwing. Ook de Franstalige media hebben eruit geconcludeerd dat hij van de N-VA beslist geen cadeautjes zal krijgen. Natuurlijk is dat geen nieuws, maar hij zal eraan moeten wennen: aan Vlaamse kant is er een echte oppositie en daarvan is aan Franstalige kant geen sprake. De drie parlementsleden van het FDF staan geïsoleerd en hebben de grootste moeite om geloofwaardig over te komen als het niet om hun communautaire corebusiness gaat. En Ecolo is begonnen aan een interne campagne voor de voorzittersverkiezing en de uitkomst van die strijd ligt zoals bekend bij de groenen nooit vooraf vast. Bovendien hebben de ecologisten hun handen vuil gemaakt door hun medewerking aan de staatshervorming en hun aanwezigheid op alle andere bestuursniveaus samen met PS en cdH. Ook de Franstalige meerderheidspartijen aarzelen. MR-voorzitter Charles Michel zei vorige zondag dat de aangewezen houding tegenover de N-VA er een van onverschilligheid is. Dat is misschien zo in het zuiden van het land, maar voor de federale regering is dat zelfmoord...
Te midden van deze tegenstellingen tussen Noord en Zuid, die groter zijn dan ooit, is Elio Di Rupo nog bezig zijn weg te zoeken. Hij is zich bewust van zijn wankele imago in Vlaanderen en in een poging om zijn taalhandicap te compenseren heeft hij de voorkeur gegeven aan niet-politieke optredens in de media, zoals zijn bezoek aan de Music For Life-studio. Geen verrassend initiatief voor iemand die altijd ook gevoelig is gebleken voor niet-politieke communicatie, getuige de oprichting van het Festival du Film d'Amour in zijn eigen Bergen.
Elio Di Rupo is geneigd om enkel te communiceren als hij daar baat bij heeft. Maar vandaag is hij eerste minister en wordt hij langs twee kanten belaagd. De politieke oppositie is Vlaams. De andere oppositie, die vanuit de vakbond, behoort tot zijn eigen kamp en is nadrukkelijk aanwezig in Wallonië. Een complexe situatie die maakt dat je in de media slechts kunt standhouden als je op een bijna paranoïde manier alert bent, ieder ogenblik, dag en nacht, ook op zondagochtend... De tijd van de goed uitgekiende en handig aan de media gepresenteerde communicatieplannen is voorbij. Vandaag moet je altijd en overal op je hoede zijn om de aanvallen te zien aankomen. Je moet - al is het soms manu militari - aarzelende ministers naar het front sturen en als dat nodig is zelf tot de aanval overgaan, op het gevaar af enkele klappen te incasseren.
Ook dat is de taak van een eerste minister. In deze tijd van onlinemedia en sociale netwerken die dag en nacht en zeven dagen op zeven actief zijn, is die taak zwaarder dan ooit tevoren.
-------------------
Diagonaal herlezen
Mag ik als klein zelfstandig aannemerke in de grote wijngaard van de internetfora en flora, in heel die zaak het hoernalistieke zoeklicht lichtjes in een andere richting draaien? Of zou er, naast een zak-studieboekje over Nederlands voor Dumys, ook een dergelijk huis-tuin- en keukenboekje bestaan over Smoelen trekken voor Gevorderde Sossen ?
De duidelijkste les uit heel die affaire is dat de ploeg als geheel, geheel onbekwaam is. En dat ook etaleert in alle richtingen. Dat komt omdat die ploeg geleid wordt door een onbekwame maar listige roverhoofdman met wapperende zwarte haardos, die meer met zijn eigen haantjesgedrag bezig is dan met het proberen de zaak in goede banen te leiden. Hij doet mij denken aan die haan, die parmantig stappend over het erf van de buren, meent van de kant van buurmans kippetjes recht te hebben op de dikste graankorrels, maar ondertussen gretig rondspeurt naar hanige jonge kiekens om mee te robbedoezen .Naarmate de Opperhaan zich wentelt in de glorie, en steeds internationaler gaat, verhoogt het niveau van die speelkameraadjes aanzienlijk. Een jonge god, een narcissus gelijk! En ja, het hof besturen, zaaien en planten, dat doen anderen wel . Als Meneer maar zijn Brusselse nachtrust Nightclubs heeft.
Ook op gelet dat de Dauphin (Paul Magnette) zich meer en meer begint te roeren als een opgeblazen kikker? Hij wil, om ook gezien te worden, gewoon naast Cruella Onkelinx staan, die van zich afbijt dat de Eu-commissarissen er niets van kennen, zij wel. Popolleke is dus druk doende zijn marktwaarde aan te scherpen De Europese Richtlijnen zijn maar suggesties ). Voor geval dat de chef zou struikelen . Nu de weg voor Franscouillonse Premiers weer open ligt, wenkt het Geslacht Magnette misschien wel een schitterende toekomst. Misschien wordt hij op een mooie dag wel de Eerste 100% pure President van het Waalse Kiekenkot!
De voorlopige lijst met bewijzen van onbekwaamheid even in een paar woorden bewaren voor het nageslacht : zaken die met zijn allen gedurende 550 dagen lang in hun sacrosante regeringsonderhandelingen werden overeenkomen, zonder te weten dat die in strijd zijn met de grondwet (de centjes van de Royalen), jongleren met de nobele rekenkunde (minsterwedden als een jojo, budgetrekeningen die uren ver in de wind stinken), de invoering van een nooit toegepaste taalwet van 2002 beknibbelen, voet bij stuk houden om vervalste cijfers in een wet te gieten (Toertebaum in de Brusselse Justitie), en dat is nog maar het topje van de ijsberg dat de kraaien hebben uitgebracht in een enkel weekeindje .
Het kan natuurlijk niet, al zou het een wereldprimeur zijn : den Cleynen Eyskens die Gaston Eyskens-den-Ouden opdelft lijk Oldenbarneveldt, om deze lijk de hedendaagse Achmet-I-Kill-You zijn onderkruiperswerk van 1970 te doen opbiechten, toen hij met zijn gekuip de Vlaamse meerderheid verkwanselde voor een bord linzensoep, opgesmukt met een tricolore lintje.
Sorry mensen : mijn vergelijking Eyskens/Oldenbarneveldt is totaal naast de kwestie. De laatste immers deed alleen goed voor zijn volk en zijn land en werd doorvoor onthoofd, de eerste deed slecht voor zijn volk en zijn land, en werd daarvoor, bijna in een geur van heiligheid, in de adelstand verheven. Allez, Bredero, zeg gij ook eens wat
Maar optimistisch van karakter zijnde, hou ik het liever bij Johan Cruyff, ook een Hollander, toen die zei dat elk nadeel se voordeel heb. Immers, door dat verraad kon het zaad ontkiemen dat Vlaanderen weer groot zal maken Als wij maar hard genoeg aan de boeien blijven sleuren, zullen die op zekere dag wel begeven.
Wij bestrijden immers het laatste full-time all-round socialistisch Europees land, dat wij daarvoor terecht in een stukje als dit, als titel een karretje zonder wielen hebben genoemd
598 DI RUPETTO ICARUS ACHTERNA DE VAL VAN DE EU-SSR
dinsdag 10 januari 2012
598 DI RUPETTO ICARUS ACHTERNA DE VAL VAN DE EU-SSR
Als de wereld te zwaar weegt
-------------
Blogje met een koortsig randje ..
Niemand mag verarmen : met deze slogan lukte het Elio Di Rupetto,de baas van de Parti Scandale, de sleutels van de macht in handen te krijgen. Wallonië is al decennia lang qua armoede en desolaatheid, het evenbeeld (zo niet erger) van Griekenland, maar dan zonder de antieke schoonheid ervan. Enfin : ik wik mijn woorden, en laat U eerst genieten van twee voor ons, Republikeinen, positief ingestelde geluiden. De ontnuchtering komt helemaal onderaan.
Er zijn zo van die dagen dat zwijgen zelfs nog beter is dan goud. Vooral als ge daarbij een tekst van iemand vindt, die beter weergeeft wat ge zelf denkt en voelt, dan dat ge dat zelf kunt. Ik zal meer zeggen : Guvaal schoot de Knip- en Plakploeg van Di Rupetto gewoon als een kleiduif uit de lucht, en Lucky9 doet gewoon hetzelfde in de overtreffende trap met zowel Klein Brussel (België dus) als met Gross Belgien (de E-USSR)
Ik kan mezelf alleen maar in een klein hoekje terugtrekken, om te genieten en te bedenken : moest ik nu eens een paar écht Europese talen spreken en schrijven : hoe graag zou ik deze twee stukjes proza wereldkundig maken! En ja, begot : most het Esperanto er door komen, dan verstaat de hele wereld mekaar!
---------------------------
10-01-2012
De knip en plakploeg
Ik heb hier al enkele malen gesuggereerd, dat het wel eens zou kunnen dat deze regering Di Rupo geen lang leven beschoren zal zijn. Wel bijna was het al gebeurd. Ze bleek nl nu al in de onmogelijkheid te zijn bepaalde afspraken na te komen, ware het niet dat ze gered werd door het toeval. Een deus ex machina, maar dan aan het begin van het verhaal, niet aan het einde. Nóg straffer dus dan de Griekse tragedies! Het parlement mag nl alleen maar artikels van de grondwet wijzigen, als die door het vorige parlement voor herziening vatbaar zijn verklaard én het huidige parlement het daarmee eens is. Dat wordt geregeld door artikel 195. Enkele van die zgz hervormingen uit het nieuwe regeerakkoord blijken nu niet voor herziening vatbaar te zijn verklaard en kunnen dan, normaal gesproken, ook niet worden doorgevoerd (bv die van de hervorming van de senaat). Door puur toeval - ge moet maar 'chance' hebben! - blijkt dat het fameuze artikel 195 zelf echter voor herziening vatbaar was verklaard. M.a.w. kan in feite alles gewijzigd worden, als men eerst maar dat artikel 195 zelf wijzigt. En daar houdt het niet mee op. De wijziging die nu eerst dient te worden doorgevoerd - eigenlijk een grondwetswijziging om te grondwet te wijzigen! - zal alleen maar gelden voor deze regeerperiode. Na Di Rupo blijft alles weer bij het oude. Van knip en plakwerk gesproken... 'De grondwet is geen vodje papier', heeft Leo Tindemans ooit gezegd, toen hij het ontslag van zijn regering aan de koning ging aanbieden. Dat blijkt tegenwoordig wél zo te zijn. De totalitaire democratie is niet ver meer af.
Waarom mag men de waarheid niet schrijven? Waarom mag de bevolking de waarheid niet weten?
Waarom mag niemand weten dat de islam een extreem gewelddadige ideologie is?
Waarom worden pers en media door censuur aan banden gelegd en gedwongen om te indoctrineren?
Waarom mag niemand verslag uitbrengen over de verschrikkelijke en racistische feiten die dagelijks gepleegd worden, geheel in overeenstemming met de islamitische doctrine?
Waarom wordt de vrije meningsuiting gemuilkorfd?
Het antwoord op de vraag waarom is eenvoudig: uit angst. Schrik omdat de waarheid voor de meerderheid van de bevolking aan het licht zou kunnen komen. Laat me dit even uitleggen.
Indien aan het licht zou komen dat de islam een gewelddadige ideologie is, sneuvelt definitief het sprookje dat de invoering van een multiculturele maatschappij een goed iets kan geweest zijn.
Op het ogenblik dat het tegendeel overduidelijk blijkt, sneuvelt tegelijkertijd ook het sprookje dat we in een democratische maatschappij zouden geleefd hebben, want de meerderheid was geen vragende partij voor ingrijpende sprookjes.
En op dat zelfde ogenblik zou de meerderheid van de bevolking beseffen dat we in de aanloop tot een fascistische dictatuur leven.
Een dictatuur die in feite reeds ingesteld werd zonder verkiezingen, zonder legitimering, zonder volmacht, zonder mandaat en zonder toelating. Het Europees parlement is een instelling zonder de minste macht. De verkozenen spreken en lopen er rond voor spek en bonen met champagne en kaviaar.
De EU-nomenclatuur daarentegen greep in stealth-mode en dus in het geniep, heimelijk en op fascistoïde manier de macht. Zelfs het feit dat ze daarmee de idealen van de stichters van de Europese gedachte op afschuwelijke manier verkrachtten, weerhield hen niet.
Fascistisch is elke ideologie die streeft naar de instelling van een politieke dictatuur en de volledige controle over het maatschappelijk leven via de media en de eigen organisaties. Langer kan een waarheidsgetrouwe definitie niet zijn.
Het meest moorddadige voorbeeld hiervan is en blijft de islam, op de voet gevolgd door wat met de marxistisch-leninistische doctrine zou kunnen noemen die uitmondde in het stalinisme en zijn derivaten. Het meest actuele in het oog springende voorbeeld hiervan is wat velen terecht reeds Eussr, of Europese Unie van Socialistische Sovjet republiek noemen.
Een fascist is aanhanger van zulke ideologie, ook al pleegt hij in de beginfase nog geen geweld.
Fascistoïde is elk gedrag dat de agenda van fascisten steunt, goedpraat of helpt te bewerkstelligen met logistieke, politieke of financiële steun of valsheid in uitlatingen en geschriften.
Het gedrag van de massamedia is dus fascistoïde en iedereen die islamkritische partijen (zoals de PVV in Nederland en het VB in België) fascistisch noemt is niet alleen een leugenaar, maar vermoedelijk zelf een fascist, en niet diegenen die door hen worden belasterd.
Iemand die zijn land, natie en Europa wil beschermen tegen de meest abjecte vorm van fascisme die ooit bestaan heeft, de islam, is het tegendeel van een fascist. Hij bestrijd het fascisme. Daarom zijn de fascisten bang en zaaien verwarring door de anderen te betitelen voor wat ze zelf zijn teneinde kritiek op hun eigen ondemocratische malversaties te anticiperen en te relativeren.
Het spreekt voor zich dat het bewijs voor het racistisch karakter van het islamitisch fascisme door miljoenen doden in de loop der tijden definitief bewezen is.
De fascisten passen net zoals de islamieten steeds valse inversies toe om het eigen morele gelijk te bewijzen en hun opponenten te demoniseren. Zijn zijn gespecialiseerd in valse verklaringen.
De islam is de enige nu nog bestaande oervorm van puur fascisme. Het zal niemand ooit lukken deze historische waarheid te verdoezelen, ook al willen sommigen de formulering ervan gevaarlijk maken voor eigen doeleinden. De geschiedenis van de islam levert immers een patroon op van agressie, bloedvergieten, racisme, slavernij, seksisme en onderdrukking.
De islam is een totalitair systeem, dat zichzelf als onveranderlijk definieert en nog steeds het lef heeft zijn heilig boek de koran te bestempelen als gedicteerd door god zelf.
Uitspraken dat er een gematigde islam bestaat en dat die vredelievend zou zijn, is een brutale leugen. Er bestaan geen gematigde moslims. Er bestaan slechts gegijzelde moslims en een gijzelende islam.
De onverdraagzame reactie op kritiek is het doorslaggevend bewijs dat de islam fascistisch van aard is en hoe dan ook gedoemd om te verdwijnen.
De onverdraagzame reactie op kritiek is het doorslaggevend bewijs dat de actuele EU-nomenclatuur en een deel van het legertje eurofiele apparatsjiks fascistisch van aard is en hoe dan ook gedoemd om te verdwijnen.
Het probleem is evenwel dat fascisten niet de neiging hebben om spontaan te verdwijnen of op te stappen. Dat is niet met de islam gebeurd, niet met het nazi-regime gebeurd, niet met het communisme gebeurd, en zal allicht ook niet met de Eussr-nomenclatuur gebeuren.
Zo lang wij ons spreek- en schrijfverbod laten opleggen over fascistische islam en de islamofiele racisten die het ruggensteun geven zoals de Zweede commissaris voor zogenaamd binnenlandse zaken Cecilia Malmström , zal het fascistisch monster aan kracht winnen en blijven slachtoffers maken.
De nakende financiële rampspoed, gefabriceerd en daargesteld door dezelfde islamofiele fascisten die een ongebreidelde import van islamieten in Europa tot stand bracht, past perfect in hun plannen om een fascistische dictatuur zonder voorgaande te vestigen in een zo groot mogelijk deel van West-Europa.
Wees dus niet beschaamd, beledigd of geïntimideerd als men U uitscheldt voor fascist of racist, want diegene die U poogt te beïnvloeden is dat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zelf.
Lucky9
Overgenomen bij http://blog.seniorennet.be/angeltjes/
GRIEKSE OUDERS DUMPEN HUN KINDEREN STEEDS VAKER
In Griekenland wordt volgens de Britse zender BBC steeds meer melding gemaakt van ouders die hun kinderen achterlaten. Dat schrijft de Nederlandse Volkskrant. Familiebanden gelden nochtans als erg sterk in het Zuid-Europese land. Niet zorgen voor je kinderen wordt dan ook gezien als sociaal onacceptabel.
Een kleuterleidster in Athene vond een paar weken geleden voor Kerstmis een briefje bij een van haar kleuters. "Ik kom Anna vandaag niet ophalen, want ik heb geen geld om voor haar te zorgen."
Antonios is een jonge orthodoxe priester die in de Griekse hoofdstad een jeugdcentrum leidt. Hij vond de laatste twee maanden al vier kinderen voor zijn deur, waaronder ook een baby van slechts een paar dagen oud.
Ondervoede baby's Een ondervoede vrouw benaderde een liefdadigheidsorganisatie omdat ze haar tweeling geen borstvoeding kon geven. Haar baby's lagen zelf ondervoed in het ziekenhuis.
Dergelijke voorvallen choqueren Griekenland, vooral omdat aan de zorg van kinderen zoveel waarde wordt gehecht. Het tegendeel komt in de werkelijkheid echter steeds meer voor. De orthodoxe priester in Athene liet weten dat hij het afgelopen jaar honderden ouders over de vloer kreeg die hun kind(eren) bij hem wilden achterlaten omdat ze de zorg niet meer aankonden. Geen geld, onderdak of voedsel
De ouders hadden meestal geen geld, onderdak of voedsel voor hun kroost. "Voor de crisis uitbrak in Griekenland gebeurden dergelijke oproepen ook, maar nu worden de kinderen veel vlugger aan hun lot overgelaten", aldus Antonius. (adha) HLN
-------------------
Diagonaal herlezen
Ondergetekende heeft, zoals U waarschijnlijk heeft gemerkt, een paar dagen op ralenti gedraaid. Ben zelfs een paar dagen een beetje bleekskes geweest. Maar heb ik de vreugden van het vaderlandsche wereldnieuws moeten missen, de verzorging door mijn Wederhelft was des te aangenamer.
Bij nader toezien moet ik toegeven hier gaarne te bevestigen wat mij het liefst is geweest .
Pleidooi om het begrip cultuurnatie op te frissen
Voor wie er nog aan moest twijfelen: minister-president Kris Peeters is niét voor Vlaamse onafhankelijkheid. Die vaststelling lijkt op het intrappen van een open deur, maar de laatste weken was daar enige verwarring over ontstaan, o.m. door een hoogstvreemde oproep aan Kris Peetersvanwege een zekere Jan Rogiers, broer van de overleden CD&V-topmedewerker Kris Rogiers, om over te stappen naar de partij met de zuiverste, onbezoedelde en humane Vlaamse lijn, zijnde de N-VA, die statutair nog altijd een oprichting van de Vlaamse republiek beoogt.
Uiteraard kwam daar geen antwoord op, maar als proefballon kan het tellen. En zou een grootscheepse inbraak van de CD&V in de N-VA geen gedroomde tactiek van het Trojaanse paard zijn, onder het motto If you cant beat them, joint hem? De natuurlijke aanleg van Bart De Wever om met centrumrechts te flirten zou een en ander vergemakkelijken, en de belegen droom van een Vlaamsnationaal-Christelijk réveil nieuw leven inblazen, als het ware onder een opgefriste AVV/VVK-vlag.
Maar op maandag 2 januari zette Kris Peeters in De Standaardde puntjes op de i: neen, de CD&V kiest niet voor een onafhankelijkheidsverhaal, maar wel voor de deelstaatlogica binnen de Belgische federale context. Het is goed dat hier duidelijkheid over geschapen wordt: de positie van de CD&V is en blijft belgo-reformistisch, waarbij excuusflaminganten en onderkoningen zoals Kris Peeters, voorafgegaan door o.m. Gaston Geens en Luc Van den Brande, een mistgordijn moeten optrekken. Hun taak is om de republikeinse tendens, de onvermijdelijke politieke vertaling van de beruchte Vlaamse onderstroom, af te buigen naar een utilitair-pragmatisch compromismodel dat vooral gericht blijft op de verbouwing van het Belgische huishouden.
De Vlaamse christendemocraten hebben daarin een indrukwekkende staat van dienst. Het redden van de Belgische meubelen was onder Gaston Eyskens al de missie van de eerste staatshervorming in 1970, waar de Vlaamse meerderheid definitief werd geneutraliseerd via de beruchte grendelgrondwet. Als compensatie kregen we een jaar later een Cultuurraad, die zichzelf daarna tot Vlaams parlement zou bombarderen, zonder ooit de bevoegdheid te hebben van een echt parlement. Men denke ook aan de Byzantijnse discussies over een Vlaamse grondwet, die zo niet mocht heten, omdat die anders in tegenspraak zou komen met de Belgische grondwet. Al deze mislukte eieren zijn uitgebroed onder CVP- en CD&V-kloekhennen, in dienst van een neo-Belgicistische agenda.
Vandaag klinkt het Peeters-pragmatisme vooral door in de talloze actieplannen en promotiecampagnes, gaande van de fameuze cuberdons (neuzekens, zie afbeelding), rondgestrooid tijdens het Belgische EU-voorzitterschap, tot ronkende maar weinig substantiële innovatieprojecten zoals Vlaanderen in Actie: marketingballonnen die de Vlaamse regering tot op vandaag lanceert om het politieke onafhankelijkheidsthema te overstemmen.
Vlaanderen onder Di Rupo: een schrik-bewind?
En met succes. 541 dagen federale regeringscrisis hebben de Vlamingen, mede dankzij de ratingbureaus en het Di Rupo-theater, mentaal op de knieën gekregen. Ze hebben zich verzoend met een eeuwigdurend regime van lopende zaken. Er is nooit een separatistische meerderheid geweest, maar nu durft zelfs de N-VA het woord splitsing niet meer hanteren, zich bewust van het feit dat de tijdsgeest zich niet meer leent tot politieke avonturen, laat staan een revolutie. Volgens het conservatief adagium van De Wever heet het nu dat vooral de middenklasse moet worden beschermd,- een hypothetische categorie van welstellenden die zwalpt zoals het Medusa-vlot: iedereen probeert in het veilige midden te blijven, en wie van de rand afglijdt heeft pech gehad.
De schrik zit er dus in, Lamme Goedzak is helemaal terug. Terwijl, contradictorisch genoeg, de Waalse socialistische vakbond tegen haar eigen premier actie voert, bibbert de Vlaamse kleinburger en dankt hij de Heer dat we een federale regering hebben. De N-VA kan, met haar heterogene achterban, dit jaar nog wel een lokale verkiezing winnen, maar neem van mij aan dat het woord onafhankelijkheid niet zal voorkomen in de electorale slogans. Het idee leeft sterker dan ooit dat België om den brode moet geregeerd worden, en dat Vlaanderen zich moet tevreden stellen met het afknabbelen van bevoegdheden, om vooral zijn middenklasse te vrijwaren. Het fameuze centenflamingantisme dus. Onafhankelijkheid wordt daarbij als een irrealistische en zelfs catastrofale optie voorgesteld (K. Peeters: Ik durf zelfs denken dat een volledig onafhankelijk Vlaanderen ons veel pijn zou doen, en ons jaren achteruit zou slaan, DS, 2/1/12).
Deze collectieve Vlaamse depressie is eigenlijk veel erger dan het feit Di Rupo-I op zich, met zijn kwakkele representativiteit. Het idee dat wij met een propere lei kunnen beginnen vanuit een historisch herstelpunt, en dat Vlaanderen zich als autonome natie kan profileren die op alle gebieden het verschil kan maken (sociale zekerheid, milieu, tewerkstelling, asiel en migratie, ) , is gedegradeerd tot een doemdenkbeeld. Dat is ook de reden waarom de francofonie, veel slimmer en listiger dan de Vlaamse meerderheid (zie ook verder), op een zeker ogenblik met een Plan B op de proppen kwam, zijnde een splitsingsscenario. Dat was nooit een ernstige optie, maar daarmee kon de Vlaamse weerbaarheid uitgetest worden, en die bleek nul komma nul.
Vanaf dan kon het chantagespel beginnen en kreeg het Vlinderakkoord vaste vorm, met als protagonisten de zielige hansworsten Beke en Decroo die met hun rug tegen de muur stonden, terwijl de Vlaamse linkerzijde, onder leiding van Caroline Gennez, hen mee het pistool tegen het hoofd hield. De schrik voor de hete adem van de N-VA, maar ook de angst voor een desintegratie van de Belgische staat, dreef de traditionele partijen tot het even traditionele compromis (met Guy Verhofstadt als deus-ex-machina), waarin BHV werd gesplitst, maar waarin bijvoorbeeld gans Vlaams Brabant geruisloos in een Brusselse invloedssfeer werd opgezogen,- de zgn. metropolitane gemeenschap. Dat laatste is dan weer een essentiële hoeksteen in een verfransingsstrategie die de Vlaamse meerderheid moet breken.
Het verdriet van België
Dat brengt ons op de valstrik van het meerderheidsdenken binnen de Belgische constructie. Onlangs las ik het tractaat De Kwantumsprong De wet breken om recht te halen van Brecht Arnaert. Volgens zijn stelling volstaan vijf minuten Vlaamse politieke moed om, met de boekjes van de obscure filosofe/romanschrijfster Ayn Rand in de hand, de grondwet eenzijdig aan te passen, de grendels te verwerpen en onze meerderheid voluit te laten spelen. De wet breken om recht te halen, klinkt het stoer. België hoeft dan niet afgeschaft te worden, de Vlaamse onafhankelijkheid is een zwaktebod. In Laken knikt Albert II zonder twijfel goedmoedig bij het lezen van dit epistel: dit is een variant op de participationistische these die al 60 jaar meegaat, en die enkel méér Belgische ellende heeft opgeleverd. In wezen maakt B. Arnaert dezelfde denkfout als David van Reybrouck, die met zijn G-1000 een door-en-door vermolmde constructie wil renoveren.
Ik ga hier niet verder in op de tamelijk lachwekkende premis van het objectivisime, dat een politieke waarheid logisch te bewijzen zou zijn,- dat is een vrome illusie die ik sinds Aristoteles dood waande. We leven in een gespleten universum en politiek gaat over keuzes en strijd tussen waarheden. Het is niet alleen aan de politicus, maar vooral ook aan de burger om partij te kiezen: ook in de Twittermaatschappij zullen wij (opnieuw) moeten leren kleur bekennen, meningen staven, het conflict aangaan, en inzien dat dit allemaal ook existentiële gevolgen heeft, m.n. onze materiële en sociale conditie bepaalt.
Wat wel een uitgebreide repliek verdient, is de idee dat de Vlaamse meerderheid binnen het Belgische staatsverband de puntjes op de i zou kunnen zetten. Ten eerste is dat in demografisch en sociologisch opzicht een tweesnijdend zwaard. De Vlaamse meerderheid is namelijk niet zo solide en duurzaam als sommige wijsgeren uit het Heuvelland aannemen. Op microniveau is er het fenomeen van de rand rond Brussel, de inwijking en de verfransingsdruk, waarbij Vlaamse gemeenten op volstrekt democratische wijze onder een Franstalig bestuur komen. Grendels hoeven hier niet, men speelt gewoon de wet van het getal.
Op makroniveau hanteert de Belgische francofonie een andere tactiek, namelijk deze van een asiel- en migratiepolitiek die duizenden nieuwe (hoofdzakelijk Franstalige) Belgen oplevert, aangevuld met Vlaamse allochtonen, door links gerecupereerd, die de PS-agenda gedwee zullen uitvoeren. De schattingen zijn, dat binnen 10 tot 20 jaar de Vlaamse meerderheid in België geabsorbeerd zal zijn door Frans- en anderstaligen. Vanaf dan, ik geef het u op een briefje, zullen de grendels opgegeven worden, uiteraard niet zonder nieuwe Vlaamse toegevingen op financiëel of territoriaal vlak.
Maar het finale argument gaat zelfs niet over getallen,- het gaat over een cultuurclash. België is gewoon gemaakt en ontstaan vanuit een Latijnse logica: het is een casino waar we uiteindelijk altijd verliezen, ook al rinkelt de jackpot eventjes om de sfeer erin te houden. Met de regelmaat van de klok mispakken de Vlamingen zich aan de Machiavellistische logica van de francofone onderhandelaars, en dat zal niet anders zijn bij een ontgrendelde Vlaamse meerderheid. De wet zal niet gebroken worden om recht te halen; ze zal, binnen het Belgisch compromismodel, aangepast worden via een tekst die steeds twee lezingen toelaat, maar waarbij de francofone lectuur het uiteindelijk haalt. We hebben dan gewoon niet goed gelezen. Want lezen is tussen-lezen (intel-legere voor de Latinisten): we zijn met andere woorden een slag dommer. Het verdriet van België is een verhaal van dubieuze vertalingen, uitgelokte misverstanden en Vlaamse dislexie.
Indianenverhalen
Bekijk hoe de aanslepende onderhandelingen, voorafgaand aan Di Rupo I, evolueerden: de onthullingen in De Standaard/Le Soir zijn bepaald ontluisterend voor o.m. de partijvoorzitters Wouter Beke en Alexander Decroo. Zie bv. De twee atoombommen die niet mochten lekken[8]van 18 december j.l.[9]
Als boertjes lieten ze zich om de tuin leiden door de francofone onderhandelaars, die in een (ongetwijfeld Franstalig geredigeerd tekstontwerp) allerlei valstrikken listig verstopt hadden.
Milquet confronteerde Beke met de kleine lettertjes van het getekend akkoord over de nieuwe staatshervorming (het ging over een tweetalige Kamer van de Raad van State, die alle geschillen aangaande de faciliteitengemeentes zou kunnen beslechten), waarna de CD&V-voorzitter begon te jammeren dat dit niet aan de geest van de tekst beantwoordden. De geest van de tekst! Men hoort het nauwelijks onderdrukte Homerisch gelach van de francofone onderhandelaars tot hier. Vlamingen die niet eens kunnen lezen, en zich dan op de geest van de tekst beroepen!
Ik koester een mengeling van morele verontwaardiging en intellectuele bewondering voor die francofone goocheltechniek van de dubbele bodem. Maar alleszins toont ze aan dat er in elke federale concertatie een soort ingebouwde, duurzame cultuurkloof sluimert. De Franstaligen goochelen, de Vlamingen kijken ernaar, tot ze merken dat hun zakhorloge weg is. In de Belgische slapstick worden de Vlamingen eigenlijk met de minuut dommer, omdat alle IQ-criteria tijdens de interlinguïstische (intercommunautaire/interculturele) confrontaties in het voordeel van de francofonie spreken. Zij bepalen de spelregels in een metataal die ik gerust Belgisch durf noemen. Ik heb het ooit vergeleken met de Indianen in Noord-Amerika, die hun land verkochten voor een paar kratten whiskey, omdat ze in hun taal niet eens een woord hadden voor landeigendom.
De verleiding om in te gaan op de francofone diplomatieke logica, waarachter een element van Cartesiaans rationalisme, Romeinse verglossing (de kleine lettertjes) én Machiavellistische sluwheid schuilgaat, plaatst ons bijvoorbaat in een ongelijke situatie. Dat ontbrekende inzicht in de cultuurkloof maakt dat de Vlamingen blijven verliezen, hoe hard ze ook werken en hoe soepel of onverzettelijk ze zich ook opstellen. Elke vertaling is een verraad (traditore, traduttore, om het in de taal van Elio Di Rupo te zeggen).
Van taalgemeenschap tot cultuurnatie
Wim Delvoye, de man die op zijn eentje de Vlamingen actuele kunst leerde haten
De bakkerin bij ons in Overijse lost het op haar eigen manier op. Zij neemt het zekere voor het onzekere en spreekt de klant in het Frans aan, volgens het principe van Pascal: betreft het een francofone inwoner, dan is die tevreden, en als het een Vlaming is, voelt die zich niet gekrenkt. Eventueel wordt de rest van de transactie tussen twee Vlamingen zelfs in het Frans afgesloten (al meegemaakt!), uit pure hoffelijkheid en behoefte om de talenkennis te etaleren.
Op die manier zou het probleem van de Vlaamse meerderheid nog veel sneller kunnen opgelost worden dan de grootste optimisten aan gene zijde van de taalgrens durven veronderstellen: België heeft ons zoveel hoffelijkheid en diplomatie bijgebracht, dat we alleen nog slecht Frans en bekakt Nederlands spreken. Dat is zelfs geen deelstaat meer waard. De mythe van de meertalige Vlaming heeft alleen maar het idee versterkt bij anderstaligen (ook bij EU-werknemers overigens) dat het Nederlands bij ons nauwelijks nog een voertaal is, waarom zouden ze dan de moeite doen om het aan te leren.
Dat brengt ons bij de these van het cultuurflamingantisme, die voor mij boven alle economische argumenten staat: zonder volwaardige cultuurruimte, die leeft via de taal en die politiek-staatkundig is afgebakend, blijven we negers met een stropdas in het koloniale Congo. We zijn dus gedoemd om het Nederlands te herontdekken, zoniet worden we opgeslokt door het zwarte gat van de indifferentie.
Een taal is namelijk veel méér dan een communicatiemedium, een gebruikstaal: onder het vocabularium zit een universum vol associaties, nuances, gevoelswaarden. De rijkdom van een taal situeert zich voorbij het register van de strikte betekenissen, in het onnoemelijk uitgebreid reservoir dat men het collectief bewustzijn noemt,- alle rationele-, ethische- en gevoelswaarden die we min of meer delen, zonder dat er iets van op papier staat. Daaronder zit dan nog iets veel vager en alomvattender, namelijk het collectief onderbewuste, ook wel de onderbuik genoemd,- een vettige stroom van driften en energieën, angsten en verlangens, die met onze historische conditie verbonden zijn.
Het is aan de schrijvers, kunstenaars en intellectuelen om dit reservoir steeds weer om te woelen en te herkneden tot actuele cultuurobjecten die de gemeenschap in haar totaliteit aanspreken. We spreken dan over een cultuurnatie. Ze is pluriform en homogeen tegelijk. Frankrijk en Duitsland hebben zich, ondanks alle multiculturele en Angelsaksische druk, als dusdanig weten te handhaven, net omdat ze fundamenteel ééntalig zijn. Er loopt een lijn van Luther over Goethe tot Brecht, en een andere van Molière over Proust tot Houellebecq, die deze cultuurgenen doorgeeft en horizontaal distribueert. Zeker had elk van deze literatoren een eigen persoonlijkheid en stijl, en beslist waren ze allemaal op hun manier wereldburgers. Toch maak ik me sterk dat ook een winkelbediende in de Duitse Aldi een stukje Goethe spreekt en denkt. Ik weet het zeker, ik heb ooit een verpleegster van het Rode Kruis Wagner horen zingen op de parking van de Bayreuther Festspiele, hoewel ze daar alleen maar stond om gasten op te vangen die appelflauwtes kregen van de warmte. En zelfs al heeft die Aldi-cassière geen letter van Goethe gelezen, het zit in haar accent, haar intonatie, zinsbouw, woordkeuze, het ritselt in haar ondergoed. Zelfs Nederland cultiveert dat taalkundig-verbindend merkteken, en kijkt meewarig-vertederend naar de polyglotte, hoffelijke Vlaming die in vijftien talen stottert.
Het is dan ook een enorme handicap dat onze cultuurmakers zich van hun emanciperende missie niét bewust zijn. De Vlaamse schrijvers spreken en schrijven onze taal niet, ze frazelen maar wat in het luchtledige, ook en vooral net wanneer ze volks proberen te doen en in pissijntaal vervallen, genre Dimitri Verhulst. Het Belgicisme van de Vlaamse culturele elite heeft haar zodanig van de onderstroom geïsoleerd dat de Vlaming zich bepaald kulturfeindlich gaat gedragen,- een fatale neerwaartse spiraal. De hilariteit omtrent de kakmachine van Wim Delvoye, de Baas Gansendonck van de Vlaams-Belgische kunstwereld, is prototypisch.
Zolang deze Vlaamse kloof zich doorzet tussen elite en basis, zal ook de Belgische dubbelzinnigheid blijven overleven. Een verpletterende verantwoordelijkheid die onze boekenbeurscoryfeeën dragen. En de media die hen ten tonele voeren.
Res Publica
Ach, dat objectivisme. Objectief is er geen enkele reden om het Nederlands als cultuurtaal te handhaven. We kunnen ons snel laten verfransen, in afwachting dat het Engels de wereldtaal wordt. We kunnen dan de grenzeloze wereldcultuur assimileren, niets is makkelijker en voordeliger. Objectief is er ook geen reden om voor Vlaamse onafhankelijkheid te ijveren. De geldstromen van de sociale zekerheid kunnen zich omdraaien, en België geniet internationaal en Europees nog altijd meer krediet dan Vlaanderen.
De clou ligt elders. Het gaat om intersubjectiviteit en het niveau van de communicatie, die uiteindelijk het niveau van de democratie bepaalt. Sociale cohesie, niet als kleinburgerlijke gezelligheid maar als hoogburgerlijk bewustzijn van een gedeelde cultuur. De taalverloedering die zich in de audiovisuele media afspeelt, de VRT voorop, mikt, ik vrees zelfs met voorbedachte rade, op het indammen van die bewustzijnsverruiming. Men heeft schrik van het volk en zijn revolutionaire potentie, daarom moet het ondergedompeld worden in lullig amusement en sentiment, de leutigheid van de talkshow en de BV-ersatzcultuur waar, godbetert, ook Bart De Wever zich heeft ingegooid.
Terwijl wij naar een politiek-bewuste cultuur en een cultureel-bewuste politiek moeten toegroeien, ver boven en buiten de trivialiteit van het mediacircus. Ik heb vroeger al herhaaldelijk gewezen op de literaire dimensie van een collectief grondwetsontwerp. Het kan hier niet zomaar gaan om een quasi-onbegrijpelijk document, in elkaar geknutseld door juridische techneuten. Integendeel, moet dit constitutioneel charter haast een gedicht zijn dat door een kind van zes gekend, begrepen en doorvoeld is. De stenen tafelen van een volksgemeenschap dus. Een Bill of Rights, een oer-konde die vijfhonderd jaar moet meegaan. Ik weet het, het klinkt als waanzin in deze apokalyptische tijd. Toch is die nieuwe grondwet het enige dat ons kan redden van de totale nivellering en atomisering.
We moeten niet inbreken in een versleten grondwet, we moeten er een nieuwe opstellen, voor een nieuw land in een nieuwe tijd. Aan dat ontwerp moet een intens debat voorafgaan. De democratie speelt zich primair niet af in het parlement noch in het stemhokje, en ook niet in Thurn & Taxis, maar op straat, in de huiskamers, de cafés, de internetfora. Over alle ideologische grenzen heen, en zonder cordons, zullen de Vlamingen opnieuw moeten leren hun mond open doen en een pen leren hanteren, de kunst van de onenigheid ontdekken. De Vlaamse debatkring Res Publica is uitdrukkelijk met het oog daarop van start gegaan: als een intersubjectief platform dat uiteindelijk Vlaanderen cultureel, intellectueel én politiek (weer) op de kaart moet zetten. Het einddoel is een volwaardige eigen natie en niets minder, niet omdat we zon verstokte nationalisten zijn, maar vooral omdat we in een soort collectieve beschaving blijven geloven.
België kan in dat verhaal geen rol spelen, tenzij deze van distopie, negatieve plek, verzameling van ondeugden en voorbeelden hoe-het-niet-moet. De republikeinse uitdaging is anderzijds project en utopie tegelijk. Ik blijf erin geloven, meer dan ooit, ondanks de hatelijkheden van links en het reactionair geroezemoes van rechts. Voorbij het klassieke Vlaams-nationalisme moet hij ons bevrijden van alle oude kwalen en frustraties. Een kwestie van durven en springen. Herinneren, maar vooral ook vergeten, achter ons laten. Er leeft, dat weet ik zeker, ook en vooral bij de doorsnee-Vlaming, een verlangen naar zon oerkonde die een tijdperk afsluit en er een ander opent. Een tekstuele caesuur dus, een dwarssnede in de geschiedenislijn.
Ik zal eindigen met een zeer politieke uitspraak van Sören Kierkegaard, een universeel denker die leefde en schreef in een taalgebied dat nog kleiner is dan het onze:
Het is beslist waar, zoals de filosofen zeggen, dat het leven naar achteren moet worden begrepen. Maar ze vergeten de andere kwestie, dat het leven naar voren moet worden geleefd.
Waarop wachten we.
-------------------
Diagonaal herlezen
Niets aan toe te voegen, buiten de opmerking dit artikel minstens 10 x te herlezen.
Spijtig dat onze Francofone medeburgers, vooeral zij die leven tussen ons, boven de taalgrens, intellectueel niet in staat zijn om dergelijkeNederlandse teksten te bevatten. Spijtig langs de ene kant, omdat ze iets fundamenteels moeten blijven missen, maar anderzijds weer niet, omdat die anders nog na-ijveriger zouden worden ..
Ik kan weer niet nalaten te wijzen op de historische zware fout van DeWever, om daags na de verkiezingsoverwinning van juni 2010, niet met opgeheven hoofd naar de Koning te zijn gestapt, om deze mede te delen dat hij de regering zou vormen lijk die door Vlaanderen gewenst was. Zo buige het niet, zo barstte het!
