woensdag 11 januari 2012

PS en MR niet enthousiast over voorstel tweetaligheid

11/01/12, 14u55 De Morgen

Meerderheidspartijen PS en MR zijn niet enthousiast over het voorstel van staatssecretaris voor Ambtenarenzaken Hendrik Bogaert (CD&V) over de kennis van de tweede landstaal door de federale topfunctionarissen. Dat bleek tijdens de bespreking van de beleidsnota in de bevoegde Kamercommissie.

Bogaert zal het voorstel nu op tafel leggen bij het College van Voorzitters van de administraties om daar de verdere behandeling te bekijken.

Dat topambtenaren de tweede landstaal moeten kennen, zit eigenlijk vervat in een wet uit 2002, maar werd sindsdien nooit uitgevoerd. N-VA staat honderd procent achter het voornemen van de staatssecretaris, dat niet in het regeerakkoord vervat zit. Ben Weyts noemde die kennis van de tweede taal "verschrikkelijk evident". "Wij steunen u volledig in het rechtzetten van die schande".

Bondgenoten
Ook Ecolo-Groen is niet tegen het voorstel gekant. "Wij zijn bondgenoten als u daar op een slimme en constructieve manier wil op inzetten", zei Kristof Calvo. Hij had het over een kwestie van goede dienstverlening en empathie.

Aan Franstalige meerderheidszijde werd maar lauw gereageerd. Laurent Devin (PS) zei dat de staatssecretaris de steun heeft van zijn partij voor alles wat in het regeerakkoord staat. Zijn MR-collega Jacqueline Galant zit op dezelfde golflengte en voegde eraan toe verklaringen te betreuren over zaken die niet in het regeerakkoord staan.

"De openingszin van Devin was klaar en duidelijk", reageerde Siegfried Bracke (N-VA). "U kan het op uw buik schrijven". Hij raadde Bogaert aan eens te gaan praten met voormalig minister van Ambtenarenzaken Luc Van den Bossche (sp.a), die indertijd met zijn Copernicus-hervorming het openbaar ambt trachtte te hervormen.

Vergaderen in tweetalige omgeving
De staatssecretaris benadrukte in zijn repliek dat zijn voorstel geen bevolkingsgroep viseert. "Ik ben zelf niet perfect tweetalig", gaf Bogaert toe. Wel gaat het voor hem om een efficiëntiekwestie. Hij haalde daarbij het voorbeeld aan van een vergadering in een tweetalige omgeving.

De CD&V'er heeft begrip voor alle reacties en zal met zijn voorstel naar het College van Voorzitters trekken om "in de context van een vergadering te kijken hoe we dit verder kunnen behandelen". Hij merkte ook op dat de wet uit 2002 misschien aan de harde kant is en opperde dat misschien in een tweede kans moet worden voorzien indien iemand niet slaagt in de proef.

"Het College moet niet beslissen. U kan vragen aan de kalkoenen wat ze van Kerstmis vinden", reageerde Weyts. "U moet niet langer besluiten uitvaardigen die de uitvoering van de wet uit 2002 beletten. U moet die wet, die is gestemd door Franstaligen en Nederlandstaligen, gewoon uitvoeren". (belga/adha)

-------------------

Diagonaal herlezen

Mijn vrouw is een volbloed raspaard  realist, en toen we gisteren samen het Journaal bij de V°RT zaten te ondergaan, merkte ze op met een schuine blik op haar eigen husband, dat de Vlamingen, toch maar Jantje labbekaks waren. Dat was haar zienswijze op die tien jaar oude Wet, voor een vast deel der Belgen dode letter gebleven. Prima zei, ze : voortazan met z’n allen geen 120 Km per uur meer, geen parkeermeters meer, geen dit meer en geen dat : we doen voortaan, Wet of geen Wet, alleen nog wat we zelf willen. Een mooie manier toch om te tonen dat we vierkant ons voeten vegen aan zo’n land? Daar zit wat in, dacht ik, maar vermits we in Italië wonen, zal dat de carabinieri maar matig interesseren!

Toen ik, een beetje uit nostalgie denk ik, daarbij partij trok voor die dappere Hendrik, die als Flamingant toch niet erg op z’n plaats zit bij de Tjeven, herinnerde ze zich opeens ook die camerabeelden waarin we Eyskens als een opgetuigde driemaster naar de camera toe zagen zeilen, toen deze weg zwaaide naar de opduikende Hendrik Bogaert, die uitgebreid aan het woord werd gelaten, terwijl den Cleynen Eyskens nagelbijtend erbij van het ene been op het andere stond te wippen. Hij had, namens alle oude CVP-krokodillen een daverende speech voorbereid om Bart DeWever tot op het bot af te branden, en daar kwam die baardeloze jongeman toch mooi in beeld, om Bart zo goed als helemaal gelijk te geven…. Ik dacht voorwaar op dat moment, dat de Forza Flandria op het punt stond een feit te worden….Dat was in het najaar 2010, toen BDW nog 100 kilo minder lichaamsgewicht had, maar 100 kilo meer verstand.

En nu is die Bogaert minster kunnen worden! En zie, het eerste wat hij doet is weer een vranke teut opzetten over taalperikelen waar geen kat meer van wakker ligt, en die niet eens in de Vlinderakkoorden staan opgenomen. Want die Vlinderakkoorden : dat is de max!

Moraal van het verhaal? Hendrik zal door het Establishment, na een stille wenk door La Cour/Het Hof, waarschijnlijk vroegtijdig worden aan kant geschoven, na voordien volledig gemuilkorfd te zijn geweest. Zijn ster zal nooit meer schitteren aan de Tjevenhemel, tenzij mochten straks in oktober de bazuinen van de Apocalyps weerklinken.

De Nieuwe VU is lijk de Beaujolais : il est arrivé! De bokken en de schaapjes, verkleed als Zwarte Leeuwen, zullen, tot de stemburea’s die dag gesloten worden, weer hun koppeke uitsteken uit de plooien van de gouden mistgordijnen. Om tegen de morgen – tot nog ‘ns - weer af te reizen naar het Land van Belofte….

Wie die dag de hamer hanteert, zal het verschil maken! Want het ijzer wordt gesmeed als het heet is. En dat, die simpele waarheid, wist BDW niet eens! Zeg nu zelf : verdient die man eigenlijk een tweede kans? Een tweede kans : om wat te doen?

13-01-2012, 16:35 geschreven door DIGITHALYS

woensdag 11 januari 2012

Ministerieel karretje zonder wielen

Met 2 bereden MP’s voor- en 2 achteraan

-----------------------

Premier Di Rupo zal nooit meer slapen

11/01/12, 08u32 De Morgen

De communicatieploeg van premier Di Rupo wachten lange dagen, lange nachten. 'Ze moeten namelijk op een bijna paranoïde manier alert zijn', vindt RTBF-mediawatcher Alain Gerlache. Van 1999 tot 2003 was hij woordvoerder van Guy Verhofstadt. Hij schrijft regelmatig bijdragen voor De Morgen.

De politieke wereld en de Franstalige media zijn er nog steeds niet goed van: het mediaoffensief van de N-VA was een schot in de roos! In nauwelijks twee dagen tijd en met drie welgemikte slagen heeft de grootste oppositiepartij de federale regering knock-out gemept. Ze heeft daarbij wel flink wat - onvrijwillige - hulp gekregen van de Europese Commissie, die donderdag al vraagtekens had geplaatst bij de betrouwbaarheid en de grondigheid van het begrotingswerk van de nieuwe regeringsploeg.

De uitval van N-VA-Kamerlid Theo Francken vorige vrijdag over de koninklijke dotatie heeft in regeringskringen voor chaos en verwarring gezorgd. En daarvan heeft N-VA-ondervoorzitter Ben Weyts zondagmorgen handig gebruik gemaakt in Het Nieuwsblad op Zondag. Met zijn 'onthullingen' over de verzwegen salarisverhoging voor de ministers deelde hij een uppercut uit die pijn deed. Terwijl de regering in alle talen zweeg, ontstonden verhitte discussies op de sociale netwerken.

En ondanks de aarzelende ontkenningen in de televisiedebatten van de vertegenwoordigers van de meerderheid kon Bart De Wever, die in De zevende dag meer dan ooit meester was over het politieke spel, de buit binnenhalen. Hij kon zich zelfs een paar ironische opmerkingen veroorloven over de beschuldigingen van onverantwoordelijkheid en amateurisme die gewoonlijk zijn partij ten deel vallen. Een uitnodiging om ook op de RTBF zijn zegje te komen doen wees hij af. Waarom zou hij ook? De media hadden zijn verhaal afdoend bij de Vlaamse bevolking gebracht. En politiek gesproken zullen de nauwelijks verhulde spanningen tussen Vande Lanotte, Chastel, Van Ackere en Di Rupo het vertrouwen en de cohesie tussen de regeringspartners vast niet versterken. Twee vliegen in een klap.

Voor Elio Di Rupo is het een serieuze waarschuwing. Ook de Franstalige media hebben eruit geconcludeerd dat hij van de N-VA beslist geen cadeautjes zal krijgen. Natuurlijk is dat geen nieuws, maar hij zal eraan moeten wennen: aan Vlaamse kant is er een echte oppositie en daarvan is aan Franstalige kant geen sprake. De drie parlementsleden van het FDF staan geïsoleerd en hebben de grootste moeite om geloofwaardig over te komen als het niet om hun communautaire corebusiness gaat. En Ecolo is begonnen aan een interne campagne voor de voorzittersverkiezing en de uitkomst van die strijd ligt zoals bekend bij de groenen nooit vooraf vast. Bovendien hebben de ecologisten hun handen vuil gemaakt door hun medewerking aan de staatshervorming en hun aanwezigheid op alle andere bestuursniveaus samen met PS en cdH. Ook de Franstalige meerderheidspartijen aarzelen. MR-voorzitter Charles Michel zei vorige zondag dat de aangewezen houding tegenover de N-VA er een van onverschilligheid is. Dat is misschien zo in het zuiden van het land, maar voor de federale regering is dat zelfmoord...

Te midden van deze tegenstellingen tussen Noord en Zuid, die groter zijn dan ooit, is Elio Di Rupo nog bezig zijn weg te zoeken. Hij is zich bewust van zijn wankele imago in Vlaanderen en in een poging om zijn taalhandicap te compenseren heeft hij de voorkeur gegeven aan niet-politieke optredens in de media, zoals zijn bezoek aan de Music For Life-studio. Geen verrassend initiatief voor iemand die altijd ook gevoelig is gebleken voor niet-politieke communicatie, getuige de oprichting van het Festival du Film d'Amour in zijn eigen Bergen.

Elio Di Rupo is geneigd om enkel te communiceren als hij daar baat bij heeft. Maar vandaag is hij eerste minister en wordt hij langs twee kanten belaagd. De politieke oppositie is Vlaams. De andere oppositie, die vanuit de vakbond, behoort tot zijn eigen kamp en is nadrukkelijk aanwezig in Wallonië. Een complexe situatie die maakt dat je in de media slechts kunt standhouden als je op een bijna paranoïde manier alert bent, ieder ogenblik, dag en nacht, ook op zondagochtend... De tijd van de goed uitgekiende en handig aan de media gepresenteerde communicatieplannen is voorbij. Vandaag moet je altijd en overal op je hoede zijn om de aanvallen te zien aankomen. Je moet - al is het soms manu militari - aarzelende ministers naar het front sturen en als dat nodig is zelf tot de aanval overgaan, op het gevaar af enkele klappen te incasseren.

Ook dat is de taak van een eerste minister. In deze tijd van onlinemedia en sociale netwerken die dag en nacht en zeven dagen op zeven actief zijn, is die taak zwaarder dan ooit tevoren.

-------------------

Diagonaal herlezen

Mag ik als klein zelfstandig aannemerke in de grote wijngaard van de internetfora en flora, in heel die zaak het hoernalistieke zoeklicht lichtjes in een andere richting draaien? Of zou er, naast een zak-studieboekje over Nederlands voor Dumy’s, ook een dergelijk huis-tuin- en keukenboekje bestaan over “Smoelen trekken voor Gevorderde Sossen” ?

De duidelijkste les uit heel die affaire is dat de ploeg als geheel, geheel  onbekwaam is. En dat ook etaleert in alle richtingen. Dat komt omdat die ploeg geleid wordt door een onbekwame maar listige roverhoofdman met wapperende zwarte haardos, die meer met zijn eigen haantjesgedrag bezig is dan met het proberen de zaak in goede banen te leiden. Hij doet mij denken aan die haan, die parmantig stappend over het erf van de buren, meent van de kant van buurmans kippetjes recht te hebben op de dikste graankorrels, maar ondertussen gretig rondspeurt naar hanige jonge kiekens om mee te robbedoezen….Naarmate de Opperhaan zich wentelt in de glorie, en steeds internationaler gaat, verhoogt het niveau van die speelkameraadjes aanzienlijk. Een jonge god, een narcissus gelijk! En ja, het hof besturen, zaaien en planten, dat doen anderen wel…. Als Meneer maar zijn Brusselse nachtrust Nightclubs heeft.

Ook op gelet dat ‘de Dauphin’ (Paul Magnette) zich meer en meer begint te roeren als een opgeblazen kikker? Hij wil, om ook gezien te worden, gewoon naast Cruella Onkelinx staan, die van zich afbijt dat de Eu-commissarissen er niets van kennen, zij wel. Popolleke is dus druk doende zijn marktwaarde aan te scherpen De Europese Richtlijnen zijn maar suggesties…). Voor geval dat ‘de chef’ zou struikelen…. Nu de weg voor Franscouillonse Premiers weer open ligt, wenkt het Geslacht Magnette misschien wel een schitterende toekomst. Misschien wordt hij op een mooie dag wel de Eerste 100% pure President van het Waalse Kiekenkot!

De voorlopige lijst met bewijzen van onbekwaamheid even in een paar woorden bewaren voor het nageslacht : zaken die met zijn allen gedurende 550 dagen lang in hun sacrosante regeringsonderhandelingen werden overeenkomen, zonder te weten dat die in strijd zijn met de grondwet (de centjes van de Royalen), jongleren met de nobele rekenkunde (minsterwedden als een jojo, budgetrekeningen die uren ver in de wind stinken), de invoering van een nooit toegepaste taalwet van 2002 beknibbelen, voet bij stuk houden om vervalste cijfers in een wet te gieten (Toertebaum in de Brusselse Justitie), en dat is nog maar het topje van de ijsberg dat de kraaien hebben uitgebracht in een enkel weekeindje….

Het kan natuurlijk niet, al zou het een wereldprimeur zijn : den Cleynen Eyskens die Gaston Eyskens-den-Ouden opdelft lijk Oldenbarneveldt, om deze lijk de hedendaagse Achmet-I-Kill-You zijn onderkruiperswerk van 1970 te doen opbiechten, toen hij met zijn gekuip de Vlaamse meerderheid verkwanselde voor een bord linzensoep, opgesmukt met een tricolore lintje.

Sorry mensen : mijn vergelijking Eyskens/Oldenbarneveldt is totaal naast de kwestie. De laatste immers deed alleen goed voor zijn volk en zijn land en werd doorvoor onthoofd, de eerste deed slecht voor zijn volk en zijn land, en werd daarvoor, bijna in een geur van heiligheid, in de adelstand verheven. Allez, Bredero, zeg gij ook eens wat…

Maar optimistisch van karakter zijnde, hou ik het liever bij Johan Cruyff, ook een Hollander, toen die zei dat elk nadeel se voordeel heb. Immers, door dat verraad kon het zaad ontkiemen dat Vlaanderen weer groot zal maken Als wij maar hard genoeg aan de boeien blijven sleuren, zullen die op zekere dag wel begeven.  

Wij bestrijden immers het laatste full-time all-round socialistisch Europees land, dat wij daarvoor terecht in een stukje als dit, als titel ‘een karretje zonder wielen’ hebben genoemd…

13-01-2012, 16:15 geschreven door DIGITHALYS

dinsdag 10 januari 2012

Als de wereld te zwaar weegt…

-------------

Blogje met een koortsig randje…..

“Niemand mag verarmen” : met deze slogan lukte het Elio Di Rupetto,  de baas van de Parti Scandale, de sleutels van de macht in handen te krijgen. Wallonië is al decennia lang qua armoede en desolaatheid, het evenbeeld (zo niet erger) van Griekenland, maar dan zonder de antieke schoonheid ervan. Enfin : ik wik mijn woorden, en laat U eerst genieten van twee voor ons, Republikeinen, positief ingestelde geluiden. De ontnuchtering komt helemaal onderaan.

Overgenomen bij http://blog.seniorennet.be/guvaal/

------------------

DEEL II

GRIEKSE OUDERS DUMPEN HUN KINDEREN STEEDS VAKER

In Griekenland wordt volgens de Britse zender BBC steeds meer melding gemaakt van ouders die hun kinderen achterlaten. Dat schrijft de Nederlandse Volkskrant. Familiebanden gelden nochtans als erg sterk in het Zuid-Europese land. Niet zorgen voor je kinderen wordt dan ook gezien als sociaal onacceptabel.

Een kleuterleidster in Athene vond een paar weken geleden voor Kerstmis een briefje bij een van haar kleuters. "Ik kom Anna vandaag niet ophalen, want ik heb geen geld om voor haar te zorgen."
 
Antonios is een jonge orthodoxe priester die in de Griekse hoofdstad een jeugdcentrum leidt. Hij vond de laatste twee maanden al vier kinderen voor zijn deur, waaronder ook een baby van slechts een paar dagen oud.

Ondervoede baby's
Een ondervoede vrouw benaderde een liefdadigheidsorganisatie omdat ze haar tweeling geen borstvoeding kon geven. Haar baby's lagen zelf ondervoed in het ziekenhuis.

Dergelijke voorvallen choqueren Griekenland, vooral omdat aan de zorg van kinderen zoveel waarde wordt gehecht. Het tegendeel komt in de werkelijkheid echter steeds meer voor. De orthodoxe priester in Athene liet weten dat hij het afgelopen jaar honderden ouders over de vloer kreeg die hun kind(eren) bij hem wilden achterlaten omdat ze de zorg niet meer aankonden.

Geen geld, onderdak of voedsel

De ouders hadden meestal geen geld, onderdak of voedsel voor hun kroost. "Voor de crisis uitbrak in Griekenland gebeurden dergelijke oproepen ook, maar nu worden de kinderen veel vlugger aan hun lot overgelaten", aldus Antonius. (adha) HLN

-------------------

Diagonaal herlezen

Ondergetekende heeft, zoals U waarschijnlijk heeft gemerkt, een paar dagen op ‘ralenti’ gedraaid. Ben zelfs een paar dagen een beetje bleekskes geweest. Maar heb ik de vreugden van het vaderlandsche wereldnieuws moeten missen, de verzorging door mijn Wederhelft was des te aangenamer.

Bij nader toezien moet ik toegeven hier gaarne te bevestigen wat mij het liefst is geweest….

13-01-2012, 10:44 geschreven door DIGITHALYS

maandag 9 januari 2012

De republikeinse uitdaging

By Johan Sanctorum

Aangemaakt 05/01/2012 - 16:35

Published on Nieuw Pierke (http://www.nieuwpierke.be/forum_voor_democratie

Pleidooi om het begrip “cultuurnatie” op te frissen

Voor wie er nog aan moest twijfelen: minister-president Kris Peeters is niét voor Vlaamse onafhankelijkheid. Die vaststelling lijkt op het intrappen van een open deur, maar de laatste weken was daar enige verwarring over ontstaan, o.m. door een hoogstvreemde oproep aan Kris Peeters vanwege een zekere Jan Rogiers, broer van de overleden CD&V-topmedewerker Kris Rogiers, om “over te stappen naar de partij met de zuiverste, onbezoedelde en humane Vlaamse lijn”, zijnde de N-VA, die statutair nog altijd een oprichting van de Vlaamse republiek beoogt.

Uiteraard kwam daar geen antwoord op, maar als proefballon kan het tellen. En zou een grootscheepse “inbraak” van de CD&V in de N-VA geen gedroomde tactiek van het Trojaanse paard zijn, onder het motto “If you can’t beat them, joint hem”? De natuurlijke aanleg van Bart De Wever om met centrumrechts te flirten zou een en ander vergemakkelijken, en de belegen droom van een Vlaamsnationaal-Christelijk réveil nieuw leven inblazen, als het ware onder een opgefriste AVV/VVK-vlag.

Maar op maandag 2 januari zette Kris Peeters in De Standaard de puntjes op de i: neen, de CD&V kiest niet voor een onafhankelijkheidsverhaal, maar wel voor de deelstaatlogica binnen de Belgische federale context. Het is goed dat hier duidelijkheid over geschapen wordt: de positie van de CD&V is en blijft belgo-reformistisch, waarbij excuusflaminganten en onderkoningen zoals Kris Peeters, voorafgegaan door o.m. Gaston Geens en Luc Van den Brande, een mistgordijn moeten optrekken. Hun taak is om de republikeinse tendens, de onvermijdelijke politieke vertaling van de beruchte Vlaamse “onderstroom”, af te buigen naar een utilitair-pragmatisch compromismodel dat vooral gericht blijft op de verbouwing van het Belgische huishouden.

De Vlaamse christendemocraten hebben daarin een indrukwekkende staat van dienst. Het redden van de Belgische meubelen was onder Gaston Eyskens al de missie van de eerste staatshervorming in 1970, waar de Vlaamse meerderheid definitief werd geneutraliseerd via de beruchte grendelgrondwet. Als compensatie kregen we een jaar later een Cultuurraad, die zichzelf daarna tot “Vlaams parlement” zou bombarderen, zonder ooit de bevoegdheid te hebben van een echt parlement. Men denke ook aan de Byzantijnse discussies over een “Vlaamse grondwet”, die zo niet mocht heten, omdat die anders in tegenspraak zou komen met… de Belgische grondwet. Al deze mislukte eieren zijn uitgebroed onder CVP- en CD&V-kloekhennen, in dienst van een neo-Belgicistische agenda.

Vandaag klinkt het Peeters-pragmatisme vooral door in de talloze actieplannen en promotiecampagnes, gaande van de fameuze cuberdons (“neuzekens”, zie afbeelding), rondgestrooid tijdens het Belgische EU-voorzitterschap, tot ronkende maar weinig substantiële “innovatieprojecten” zoals Vlaanderen in Actie: marketingballonnen die de Vlaamse regering tot op vandaag lanceert om het politieke onafhankelijkheidsthema te overstemmen.

Vlaanderen onder Di Rupo: een schrik-bewind?

En met succes. 541 dagen federale regeringscrisis hebben de Vlamingen, mede dankzij de ratingbureau’s en het Di Rupo-theater, mentaal op de knieën gekregen. Ze hebben zich verzoend met een eeuwigdurend regime van lopende zaken. Er is nooit een separatistische meerderheid geweest, maar nu durft zelfs de N-VA het woord “splitsing” niet meer hanteren, zich bewust van het feit dat de tijdsgeest zich niet meer leent tot politieke avonturen, laat staan een revolutie. Volgens het conservatief adagium van De Wever heet het nu dat vooral de “middenklasse” moet worden beschermd,- een hypothetische categorie van welstellenden die zwalpt zoals het Medusa-vlot: iedereen probeert in het veilige midden te blijven, en wie van de rand afglijdt heeft pech gehad.

De schrik zit er dus in, Lamme Goedzak is helemaal terug. Terwijl, contradictorisch genoeg, de Waalse socialistische vakbond tegen “haar eigen” premier actie voert, bibbert de Vlaamse kleinburger en dankt hij de Heer dat we een federale regering hebben. De N-VA kan, met haar heterogene achterban, dit jaar nog wel een lokale verkiezing winnen, maar neem van mij aan dat het woord “onafhankelijkheid” niet zal voorkomen in de electorale slogans. Het idee leeft sterker dan ooit dat België om den brode moet geregeerd worden, en dat Vlaanderen zich moet tevreden stellen met het afknabbelen van bevoegdheden, om vooral zijn “middenklasse” te vrijwaren. Het fameuze centenflamingantisme dus. Onafhankelijkheid wordt daarbij als een irrealistische en zelfs catastrofale optie voorgesteld (K. Peeters: “Ik durf zelfs denken dat een volledig onafhankelijk Vlaanderen ons veel pijn zou doen, en ons jaren achteruit zou slaan”, DS, 2/1/12).

Deze collectieve Vlaamse depressie is eigenlijk veel erger dan het feit Di Rupo-I op zich, met zijn kwakkele representativiteit. Het idee dat wij met een propere lei kunnen beginnen vanuit een historisch herstelpunt, en dat Vlaanderen zich als autonome natie kan profileren die op alle gebieden het verschil kan maken (sociale zekerheid, milieu, tewerkstelling, asiel en migratie,…) , is gedegradeerd tot een doemdenkbeeld. Dat is ook de reden waarom de francofonie, veel slimmer en listiger dan de Vlaamse meerderheid (zie ook verder), op een zeker ogenblik met een “Plan B” op de proppen kwam, zijnde een splitsingsscenario. Dat was nooit een ernstige optie, maar daarmee kon de Vlaamse weerbaarheid uitgetest worden, en die bleek nul komma nul.

Vanaf dan kon het chantagespel beginnen en kreeg het “Vlinderakkoord” vaste vorm, met als protagonisten de zielige hansworsten Beke en Decroo die met hun rug tegen de muur stonden, terwijl de Vlaamse linkerzijde, onder leiding van Caroline Gennez, hen mee het pistool tegen het hoofd hield. De schrik voor de hete adem van de N-VA, maar ook de angst voor een desintegratie van de Belgische staat, dreef de traditionele partijen tot het even traditionele compromis (met Guy Verhofstadt als deus-ex-machina), waarin BHV werd gesplitst, maar waarin bijvoorbeeld gans Vlaams Brabant geruisloos in een Brusselse invloedssfeer werd opgezogen,- de zgn. “metropolitane gemeenschap”. Dat laatste is dan weer een essentiële hoeksteen in een verfransingsstrategie die de Vlaamse meerderheid moet breken.

Het verdriet van België

Dat brengt ons op de valstrik van het meerderheidsdenken binnen de Belgische constructie. Onlangs las ik het tractaat “De Kwantumsprong – De wet breken om recht te halen” van Brecht Arnaert. Volgens zijn stelling volstaan vijf minuten Vlaamse politieke moed om, met de boekjes van de obscure filosofe/romanschrijfster Ayn Rand in de hand, de grondwet eenzijdig aan te passen, de grendels te verwerpen en onze meerderheid voluit te laten spelen. “De wet breken om recht te halen”, klinkt het stoer. België hoeft dan niet afgeschaft te worden, de Vlaamse onafhankelijkheid is “een zwaktebod”. In Laken knikt Albert II zonder twijfel goedmoedig bij het lezen van dit epistel: dit is een variant op de participationistische these die al 60 jaar meegaat, en die enkel méér Belgische ellende heeft opgeleverd. In wezen maakt B. Arnaert dezelfde denkfout als David van Reybrouck, die met zijn G-1000 een door-en-door vermolmde constructie wil renoveren.

Ik ga hier niet verder in op de tamelijk lachwekkende premis van het objectivisime, dat een politieke waarheid logisch “te bewijzen” zou zijn,- dat is een vrome illusie die ik sinds Aristoteles dood waande. We leven in een gespleten universum en politiek gaat over keuzes en strijd tussen “waarheden”. Het is niet alleen aan de politicus, maar vooral ook aan de burger om partij te kiezen: ook in de Twittermaatschappij zullen wij (opnieuw) moeten leren kleur bekennen, meningen staven, het conflict aangaan, en inzien dat dit allemaal ook existentiële gevolgen heeft, m.n. onze materiële en sociale conditie bepaalt.

Wat wel een uitgebreide repliek verdient, is de idee dat de Vlaamse meerderheid binnen het Belgische staatsverband de puntjes op de i zou kunnen zetten. Ten eerste is dat in demografisch en sociologisch opzicht een tweesnijdend zwaard. De Vlaamse meerderheid is namelijk niet zo solide en duurzaam als sommige wijsgeren uit het Heuvelland aannemen. Op microniveau is er het fenomeen van de rand rond Brussel, de inwijking en de verfransingsdruk, waarbij Vlaamse gemeenten op volstrekt “democratische” wijze onder een Franstalig bestuur komen. Grendels hoeven hier niet, men speelt gewoon de wet van het getal.

Op makroniveau hanteert de Belgische francofonie een andere tactiek, namelijk deze van een asiel- en migratiepolitiek die duizenden nieuwe (hoofdzakelijk Franstalige) Belgen oplevert, aangevuld met Vlaamse allochtonen, door links gerecupereerd, die de PS-agenda gedwee zullen uitvoeren. De schattingen zijn, dat binnen 10 tot 20 jaar de Vlaamse meerderheid in België geabsorbeerd zal zijn door Frans- en anderstaligen. Vanaf dan, ik geef het u op een briefje, zullen de grendels opgegeven worden, uiteraard niet zonder nieuwe Vlaamse toegevingen op financiëel of territoriaal vlak.

Maar het finale argument gaat zelfs niet over getallen,- het gaat over een cultuurclash. België is gewoon gemaakt en ontstaan vanuit een Latijnse logica: het is een casino waar we uiteindelijk altijd verliezen, ook al rinkelt de jackpot eventjes om de sfeer erin te houden. Met de regelmaat van de klok mispakken de Vlamingen zich aan de Machiavellistische logica van de francofone onderhandelaars, en dat zal niet anders zijn bij een “ontgrendelde” Vlaamse meerderheid. De wet zal niet “gebroken worden om recht te halen”; ze zal, binnen het Belgisch compromismodel, aangepast worden via een tekst die steeds twee lezingen toelaat, maar waarbij de francofone lectuur het uiteindelijk haalt. We hebben dan gewoon… niet goed gelezen. Want lezen is tussen-lezen (intel-legere voor de Latinisten): we zijn met andere woorden een slag dommer. Het verdriet van België is een verhaal van dubieuze vertalingen, uitgelokte misverstanden en Vlaamse dislexie.

Indianenverhalen

Bekijk hoe de aanslepende onderhandelingen, voorafgaand aan Di Rupo I, evolueerden: de onthullingen in De Standaard/Le Soir zijn bepaald ontluisterend voor o.m. de partijvoorzitters Wouter Beke en Alexander Decroo. Zie bv. “De twee atoombommen die niet mochten lekken” [8]van 18 december j.l. [9]

Als boertjes lieten ze zich om de tuin leiden door de francofone onderhandelaars, die in een (ongetwijfeld Franstalig geredigeerd tekstontwerp) allerlei valstrikken listig verstopt hadden.

Milquet confronteerde Beke met de kleine lettertjes van het getekend akkoord over de nieuwe staatshervorming (het ging over een tweetalige Kamer van de Raad van State, die alle geschillen aangaande de faciliteitengemeentes zou kunnen beslechten), waarna de CD&V-voorzitter begon te jammeren dat dit niet aan “de geest” van de tekst beantwoordden. De geest van de tekst! Men hoort het nauwelijks onderdrukte Homerisch gelach van de francofone onderhandelaars tot hier. Vlamingen die niet eens kunnen lezen, en zich dan op “de geest” van de tekst beroepen!

Ik koester een mengeling van morele verontwaardiging en intellectuele bewondering voor die francofone goocheltechniek van de dubbele bodem. Maar alleszins toont ze aan dat er in elke federale concertatie een soort ingebouwde, duurzame cultuurkloof sluimert. De Franstaligen goochelen, de Vlamingen kijken ernaar, tot ze merken dat hun zakhorloge weg is. In de Belgische slapstick worden de Vlamingen eigenlijk met de minuut dommer, omdat alle IQ-criteria tijdens de interlinguïstische (intercommunautaire/interculturele) confrontaties in het voordeel van de francofonie spreken. Zij bepalen de spelregels in een metataal die ik gerust “Belgisch” durf noemen. Ik heb het ooit vergeleken met de Indianen in Noord-Amerika, die hun land verkochten voor een paar kratten whiskey, omdat ze in hun taal niet eens een woord hadden voor “landeigendom”.

De verleiding om in te gaan op de francofone diplomatieke logica, waarachter een element van Cartesiaans rationalisme, Romeinse verglossing (“de kleine lettertjes”) én Machiavellistische sluwheid schuilgaat, plaatst ons bijvoorbaat in een ongelijke situatie. Dat ontbrekende inzicht in de cultuurkloof maakt dat de Vlamingen blijven verliezen, hoe hard ze ook werken en hoe soepel of “onverzettelijk” ze zich ook opstellen. Elke vertaling is een verraad (traditore, traduttore, om het in de taal van Elio Di Rupo te zeggen).

Van taalgemeenschap tot cultuurnatie

Wim Delvoye, de man die op zijn eentje de Vlamingen actuele kunst leerde haten

De bakkerin bij ons in Overijse lost het op haar eigen manier op. Zij neemt het zekere voor het onzekere en spreekt de klant in het Frans aan, volgens het principe van Pascal: betreft het een francofone inwoner, dan is die tevreden, en als het een Vlaming is, voelt die zich niet gekrenkt. Eventueel wordt de rest van de transactie tussen twee Vlamingen zelfs in het Frans afgesloten (al meegemaakt!), uit pure hoffelijkheid en behoefte om de talenkennis te etaleren.

Op die manier zou “het probleem” van de Vlaamse meerderheid nog veel sneller kunnen opgelost worden dan de grootste optimisten aan gene zijde van de taalgrens durven veronderstellen: België heeft ons zoveel hoffelijkheid en diplomatie bijgebracht, dat we alleen nog slecht Frans en bekakt Nederlands spreken. Dat is zelfs geen deelstaat meer waard. De mythe van de meertalige Vlaming heeft alleen maar het idee versterkt bij anderstaligen (ook bij EU-werknemers overigens) dat het Nederlands bij ons nauwelijks nog een voertaal is, waarom zouden ze dan de moeite doen om het aan te leren.

Dat brengt ons bij de these van het cultuurflamingantisme, die voor mij boven alle economische argumenten staat: zonder volwaardige cultuurruimte, die leeft via de taal en die politiek-staatkundig is afgebakend, blijven we negers met een stropdas in het koloniale Congo. We zijn dus gedoemd om het Nederlands te herontdekken, zoniet worden we opgeslokt door het zwarte gat van de indifferentie.

Een taal is namelijk veel méér dan een communicatiemedium, een “gebruikstaal”: onder het vocabularium zit een universum vol associaties, nuances, gevoelswaarden. De rijkdom van een taal situeert zich voorbij het register van de strikte betekenissen, in het onnoemelijk uitgebreid reservoir dat men het “collectief bewustzijn” noemt,- alle rationele-, ethische- en gevoelswaarden die we min of meer delen, zonder dat er iets van op papier staat. Daaronder zit dan nog iets veel vager en alomvattender, namelijk het “collectief onderbewuste”, ook wel de onderbuik genoemd,- een vettige stroom van driften en energieën, angsten en verlangens, die met onze historische conditie verbonden zijn.

Het is aan de schrijvers, kunstenaars en intellectuelen om dit reservoir steeds weer om te woelen en te herkneden tot actuele cultuurobjecten die de gemeenschap in haar totaliteit aanspreken. We spreken dan over een “cultuurnatie”. Ze is pluriform en homogeen tegelijk. Frankrijk en Duitsland hebben zich, ondanks alle multiculturele en Angelsaksische druk, als dusdanig weten te handhaven, net omdat ze fundamenteel “ééntalig” zijn. Er loopt een lijn van Luther over Goethe tot Brecht, en een andere van Molière over Proust tot Houellebecq, die deze “cultuurgenen” doorgeeft en horizontaal distribueert. Zeker had elk van deze literatoren een eigen persoonlijkheid en stijl, en beslist waren ze allemaal op hun manier wereldburgers. Toch maak ik me sterk dat ook een winkelbediende in de Duitse Aldi een stukje Goethe spreekt en denkt. Ik weet het zeker, ik heb ooit een verpleegster van het Rode Kruis Wagner horen zingen op de parking van de Bayreuther Festspiele, hoewel ze daar alleen maar stond om gasten op te vangen die appelflauwtes kregen van de warmte. En zelfs al heeft die Aldi-cassière geen letter van Goethe gelezen, het zit in haar accent, haar intonatie, zinsbouw, woordkeuze, het ritselt in haar ondergoed. Zelfs Nederland cultiveert dat taalkundig-verbindend merkteken, en kijkt meewarig-vertederend naar de polyglotte, hoffelijke Vlaming die in vijftien talen stottert.

Het is dan ook een enorme handicap dat onze cultuurmakers zich van hun emanciperende missie niét bewust zijn. De Vlaamse schrijvers spreken en schrijven onze taal niet, ze frazelen maar wat in het luchtledige, ook en vooral net wanneer ze “volks” proberen te doen en in pissijntaal vervallen, genre Dimitri Verhulst. Het Belgicisme van de Vlaamse culturele elite heeft haar zodanig van de “onderstroom” geïsoleerd dat de Vlaming zich bepaald “kulturfeindlich” gaat gedragen,- een fatale neerwaartse spiraal. De hilariteit omtrent de kakmachine van Wim Delvoye, de Baas Gansendonck van de Vlaams-Belgische kunstwereld, is prototypisch.

Zolang deze Vlaamse kloof zich doorzet tussen elite en basis, zal ook de Belgische dubbelzinnigheid blijven overleven. Een verpletterende verantwoordelijkheid die onze boekenbeurscoryfeeën dragen. En de media die hen ten tonele voeren.

Res Publica

Ach, dat objectivisme. Objectief is er geen enkele reden om het Nederlands als cultuurtaal te handhaven. We kunnen ons snel laten verfransen, in afwachting dat het Engels de wereldtaal wordt. We kunnen dan de grenzeloze wereldcultuur assimileren, niets is makkelijker en voordeliger. Objectief is er ook geen reden om voor Vlaamse onafhankelijkheid te ijveren. De geldstromen van de sociale zekerheid kunnen zich omdraaien, en België geniet internationaal en Europees nog altijd meer krediet dan Vlaanderen.

De “clou” ligt elders. Het gaat om intersubjectiviteit en het niveau van de communicatie, die uiteindelijk het niveau van de democratie bepaalt. Sociale cohesie, niet als kleinburgerlijke gezelligheid maar als hoogburgerlijk bewustzijn van een gedeelde cultuur. De taalverloedering die zich in de audiovisuele media afspeelt, de VRT voorop, mikt, ik vrees zelfs met voorbedachte rade, op het indammen van die bewustzijnsverruiming. Men heeft schrik van het volk en zijn revolutionaire potentie, daarom moet het ondergedompeld worden in lullig amusement en sentiment, de leutigheid van de talkshow en de BV-ersatzcultuur waar, godbetert, ook Bart De Wever zich heeft ingegooid.

Terwijl wij naar een politiek-bewuste cultuur en een cultureel-bewuste politiek moeten toegroeien, ver boven en buiten de trivialiteit van het mediacircus. Ik heb vroeger al herhaaldelijk gewezen op de “literaire” dimensie van een collectief grondwetsontwerp. Het kan hier niet zomaar gaan om een quasi-onbegrijpelijk document, in elkaar geknutseld door juridische techneuten. Integendeel, moet dit constitutioneel charter haast een gedicht zijn dat door een kind van zes gekend, begrepen en doorvoeld is. De stenen tafelen van een volksgemeenschap dus. Een Bill of Rights, een oer-konde die vijfhonderd jaar moet meegaan. Ik weet het, het klinkt als waanzin in deze apokalyptische tijd. Toch is die nieuwe grondwet het enige dat ons kan redden van de totale nivellering en atomisering.

We moeten niet “inbreken” in een versleten grondwet, we moeten er een nieuwe opstellen, voor een nieuw land in een nieuwe tijd. Aan dat ontwerp moet een intens debat voorafgaan. De democratie speelt zich primair niet af in het parlement noch in het stemhokje, en ook niet in Thurn & Taxis, maar op straat, in de huiskamers, de cafés, de internetfora. Over alle ideologische grenzen heen, en zonder cordons, zullen de Vlamingen opnieuw moeten leren hun mond open doen en een pen leren hanteren, de kunst van de onenigheid ontdekken. De Vlaamse debatkring Res Publica is uitdrukkelijk met het oog daarop van start gegaan: als een intersubjectief platform dat uiteindelijk Vlaanderen cultureel, intellectueel én politiek (weer) op de kaart moet zetten. Het einddoel is een volwaardige eigen natie en niets minder, niet omdat we zo’n verstokte nationalisten zijn, maar vooral omdat we in een soort collectieve beschaving blijven geloven.

België kan in dat verhaal geen rol spelen, tenzij deze van distopie, negatieve plek, verzameling van ondeugden en voorbeelden hoe-het-niet-moet. De republikeinse uitdaging is anderzijds project en utopie tegelijk. Ik blijf erin geloven, meer dan ooit, ondanks de hatelijkheden van links en het reactionair geroezemoes van rechts. Voorbij het klassieke Vlaams-nationalisme moet hij ons bevrijden van alle oude kwalen en frustraties. Een kwestie van durven en springen. Herinneren, maar vooral ook vergeten, achter ons laten. Er leeft, dat weet ik zeker, ook en vooral bij de doorsnee-Vlaming, een verlangen naar zo’n “oerkonde” die een tijdperk afsluit en er een ander opent. Een tekstuele caesuur dus, een dwarssnede in de geschiedenislijn.

Ik zal eindigen met een zeer politieke uitspraak van Sören Kierkegaard, een universeel denker die leefde en schreef in een taalgebied dat nog kleiner is dan het onze:

“Het is beslist waar, zoals de filosofen zeggen, dat het leven naar achteren moet worden begrepen. Maar ze vergeten de andere kwestie, dat het leven naar voren moet worden geleefd.”

Waarop wachten we.

-------------------

Diagonaal herlezen

Niets aan toe te voegen, buiten de opmerking dit artikel minstens 10 x te herlezen.

Spijtig dat onze Francofone medeburgers, vooeral zij die leven tussen ons, boven de taalgrens, intellectueel niet in staat zijn om dergelijke  Nederlandse teksten te bevatten. Spijtig langs de ene kant, omdat ze iets fundamenteels moeten blijven missen, maar anderzijds weer niet, omdat die anders nog na-ijveriger zouden worden…..

Ik kan weer niet nalaten te wijzen op de historische zware fout van DeWever, om daags na de verkiezingsoverwinning van juni 2010, niet met opgeheven hoofd naar de Koning te zijn gestapt, om deze mede te delen dat hij de regering zou vormen lijk die door Vlaanderen gewenst was. Zo buige het niet, zo barstte het!

13-01-2012, 09:47 geschreven door DIGITHALYS

maandag 9 januari 2012

De Vlaamse Koehond

Le Bouvier des Flandres…

-----------------

Sorry, hoor, mensen : ben eerst te rade gegaan over die Mr Chastel bij Google : http://nl.wikipedia.org/wiki/Olivier_Chastel

Nu weet ik tenminste wie precies ik hieronder tegen de schenen zal stampen…

--------------------

Vande Lanotte tikt Chastel op de vingers

Vicepremier en minister van Consumentenzaken Johan Vande Lanotte (sp.a) vindt dat minister van Begroting Olivier Chastel (MR) gisteren de communicatie over de lonen van de federale regering in handen had moeten nemen. Dat heeft Vande Lanotte laten verstaan in Peeters & Pichal op Radio 1.

"Een vlugge uitleg zou veel zaken in een ander kader hebben geplaatst, maar het is niet gebeurd."
 
Tijdens het radio-interview zei Vande Lanotte, zonder Chastel evenwel bij naam te noemen, dat de minister van Begroting had moeten reageren op de commotie over de lonen. "Maar bon, die mensen zijn zich allemaal aan het installeren in een nieuw kabinet, maar in de toekomst moet dat beter."
 
"Een vlugge uitleg zou veel zaken in een ander kader hebben geplaatst," zei Vande Lanotte, "maar het is niet gebeurd. Ik denk dat we al de collega's moeten duidelijk maken dat als de Nederlandstalige of de Franstalige pers met iets komt je moet klaarstaan om te communiceren, ook als dat op een zondag is.
 
(...) In deze had men bij het kabinet-Begroting de regels moeten uitleggen, want er zijn een aantal zaken niet gezegd - eenvoudige dingen die medewerkers van Begroting zouden moeten kunnen uitleggen."
 
"Niet voor elk probleem moet de minister zelf komen", geeft Vande Lanotte toe. "Er zijn perswoordvoerders die goede inlichtingen moeten krijgen en die moeten kunnen doorgeven aan journalisten. Ik denk dat we die organisatie in de regering nog op punt moeten stellen." (belga/mvdb)

-------------------

Diagonaal herlezen

Notte (Vandela), als gewezen Minister van Begroting (Ministre du Budget : volgens mij wringt die vertaling een beetje…nee, het is erger : ze rammelt aan alle kanten, net zoals de begroting zelf) weet alles over mank lopende begrotingen waarover best gezwegen wordt, en hij maakt dan ook het eerste scheurtje in de reputatie van de operette-regering van Di Rupetto I. Een echt team spreekt normaal als uit één mond, niet zo  dus de rancuneuze playboy met de platte facie uit Oostende.

Er wacht die man een schitterende tweede carrière, nu de plastische chirurgie zover gevorderd is, dat er complete gezicht-transplantaties mogelijk zijn. Minister Cruella Onkelinx zal dat wel terugbetalen, ze betaalt trouwens zelfs ‘déplantaties’ terug van mislukte inplantaties…..

Weet U, na lezing van het CV van de Heer Ollivier Chastel, Waal en Liberaal uit Scharrelroi, gaat mijn sympathie meer uit naar deze man, dan naar mijn ‘volksgenoot’, de Rode Linxe scharrelaar en ruziestoker van aan het zèètje. Zeg nu zelf, een Niet-Sos, een Waalse Riberaal die van Vlaamse bouviers houdt, die moet toch van de Vlamingen zelf ook houden?

Wat ik ook niet wist, is dat het woord ‘bouvier’ in verband staat met ‘boeuf’ (rund) en dat die loebassen dus hun naam te denken hebben als goede waakhond voor een kudde koeien. Een beetje zoals een ‘herdershond’ zijn naam te danken heeft als werkgezel van de schaapherder.

U snapt toch ook het plaatje? Franscouillonse meesters houden liefst bouviers, omdat zij op die manier voortdurend herinnerd worden aan hun meesterschap over de getemde Vlaamse Leeuw. De geweldige zwarte ‘Bouvier des Flandres’ – zie afbeelding hierboven - is inderdaad niet alleen de gedroomde allemansvriend, maar hij bezit een onuitputtelijke werkkracht

Misschien een ideetje voor Meneerke Peeters om de vlag van de Vlaamse Gemeenschap (deze met de rode tong en de rode klauwen) lichtjes aan te passen? Geen klauwende leeuw, maar een opzittende bouvier, die pootjes geeft…

Dan kunnen wij de Dreigend Aanvallende Zwarte Leeuw voorbehouden voor de echte Vlamingen.

12-01-2012, 16:20 geschreven door DIGITHALYS

maandag 9 januari 2012 

 Wij wensen niemand naar de maan….

Onder het Zuiderkruis is er plaats genoeg….

----------------- 

Vladimir Poetin werd onder Stalin in het geheim gedoopt

De Russische premier Vladimir Poetin heeft zaterdag in de kathedraal van Sint-Petersburg de middernachtmis ter ere van het orthodoxe kerstfeest bijgewoond. Ter gelegenheid daarvan maakte hij bekend dat hij tijdens het bewind van Stalin daar in het geheim gedoopt werd.

Na de dienst vertrouwde Poetin aan journalisten toe dat "deze kathedraal speciaal is voor mij, omdat ik er gedoopt werd". Vervolgens kwam de onthulling op zijn website terecht.

De moeder van de Russische eerste minister nam de kleine Vladimir indertijd samen met een buurman in het geheim mee om hem te laten dopen. De vrouw was immers bang van de reactie van Poetins vader, die lid was van de communistische partij en dus officieel atheïst was.
Poetin werd geboren in 1952, een jaar voor de dood van Stalin. Poetin, die niet vaak over zijn privéleven en de familiegeschiedenis praat, liet ook weten dat de begrafenisplechtigheid voor zijn ouders eveneens in die kathedraal plaatsvond.

De Russische premier, een voormalig lid van de KGB, de geheime dienst tijdens het Sovjettijdperk, spreekt openlijk over zijn geloof sinds hij de politiek inging. Hij ontmoet vaak orthodoxe geestelijken.

President Dmitri Medvedev en zijn vrouw woonden de misviering voor het orthodoxe kerstfeest bij in de kathedraal in Moskou. De dienst werd geleid door de Russisch-orthodoxe patriarch Kirill. De geestelijke riep de regering zaterdag overigens op om meer begrip te hebben voor het massaprotest tegen de fraude bij de parlementsverkiezingen in december die gewonnen werden door Poetin. (belga Bron De Morgen)

-------------------

Diagonaal herlezen

Ik heb het gevonden : de hedendaagse heersende perceptie over De Hogere Machten moet een erg vloeibare substantie zijn, want… ze begint zo wat de spuigaten uit te lopen, vindt U niet? In Amerika is het de laatste tijd, met de verkiezingen in zicht, allemaal weer ‘God bless America’, zelfs de halve of hele Muzelman Houssein Moh-bama kan er niet over heen, en nu klinkt van uit het Mausoleum van Lenin dezelfde muziek met Kerstmis! Niet Coca Cola, maar OPIUM (godsdienst) IS GODD FOR YOU….

Van uit mijn overtuiging voel ik mij daar niet slecht bij.

Maar terzake : we zouden ons aan het begrip evidentie houden! En geloof is bij uitstek…niet evident.

Waar er nog meer verschil is tussen de evidentie, de perceptie en de reflexie is wat opstijgt uit de labyrinten van de Wetstraat : op Sinterklaasdag 6 december URBI ET ORBI verkondigen dat men zal inleveren op de eigen minsterwedden, en op 12 december elkaar een opkikkertje geven van al rap € 2000 meer per maand : knoeiwerk van het zuiverste gehalte!  Naast de schijn-begroting 2012, de Koninklijke jo-jo van de dotaties, de vervalste tellingen voor de justitie in Wallo/Brux, de uit hun voegen barstende kabinetten, en al die enorme blinkende luxuswagens AUDI A8 die daar rondrijden, kan dat tellen! Is dat nu een regering van blunderende graaiers, of van graaiende blunderaars?

Daar in die maandenlange onderhandelingen op basis van cijfers aan de Franscouillons toegeven dat de taalverhoudingen in de Magistratuur in hun voordeel mogen aangepast worden, maar als dan blijkt dat deze cijfers schromelijk vervalst werden, niet durven reageren, maar de akkoorden in wetteksten gieten : dat is pàs een echte Vaderlandsche daad, die recht geeft op minstens de Titel van Barones. Klinkt niet mis : Barones Deep Purpelbaum!

Na precies dertig dagen,heeft de Vlinderregering dus een eerste dodelijke nederlaag behaald. In paniek worden de eigen stellingen nu hertekend met de woorden : de gemaakte rekenfouten/tikfouten zullen worden rechtgezet en we zullen het nooit meer doen. Wij hebben een goede ploeg en jullie mogen daar niet aan twijfelen…

Maar goed dat er nog wakkere burgers zijn, die op aangeven van de verongelijkte N-VU, dapper in het verweer gingen! Was die alertheid er niet geweest, de maatregelen waren morgen een verworven recht geweest!  

Nog evidenter in de algemene en in de persoonlijke verdwazing is de Europese Voorzitter van de EVP, de O Zo Christelijke Eenheids Volks Partij, die meent dringend te moeten tussenbeide komen in de nieuwe Grondwet van een ander land (Hongarije). Volgens de ‘echte’ democraten staat de grondwet vol ‘nationalistische symbolen en democratische beperkingen’.Daar staan in die Nieuwe Grondwet, namens het Hongaarse Volk, dingen in die echt met de model-democratie een loopje nemen : geen homo-huwelijken, geen abortus, geen euthanasie, het Christelijk geloof is het fundament der Natie : waar gaan we naartoe? Als de Ouaarde Ouielfriede, vriend van Het Hof/La Cour, niet optreedt in hoogsteigen persoon, zullen de Hongaren straks nog hun grenzen sluiten voor de wereld-reddende Muzelmannerij!

Dat, om de man in kwestie te blinddoeken, één enkel slap spaghetti-lintje kan volstaan : de vondst is niet van mij, dat is evident, maar een treffender gelijkenis voor deze in voortdurende staat van orgasme verkerende ouderling, bestaat er niet. Alleen de asceet met de vissen-ogen kan beter!

Wil ik eens wat zeggen? Het Oude Avondland, geprangd tussen een katholiek Oosten (tot aan de Oeral) en een katholieke Nieuwe Wereld, moet van binnen-uit de Nieuwste Kruistocht prediken. Over de naam kan er onderhandeld worden : indien geen Tempelierskruis, dan minstens een Kruis van Lotharingen. Voor mijn part mag het zelfs de Oorlogsvlag  der Twee Rozen worden, de naam doet er niet toe. Als het doel maar niet veronachtzaamd wordt.

Welk doel, vraagt U nu?

Wel : als er van uit de Wereld-Muazlmannerij tegen ons een ‘Jihad’, een niet te ontkennen ‘Heilige Oorlog’ gevoerd wordt, moeten wij dan hun 5^de Colonne persé vooruithelpen met subsidies en met onderdak? Als we die jaarlijkse 8 miljard, zijnde de kostprijs voor de immigratie, nu eens konden aanwenden voor de uitrusting van een aanvalsleger?

Want, militair gesproken, blijft de aanval nog altijd de beste verdediging!

Nee hoor, beste vijanden van de Staatsvuiligheid : ik predik geen oorlog. Het zou mij al voldoende zijn, moesten onze Grote Geesten die 8 miljoen per jaar willen beginnen afbouwen. Die Muzelmannen en Muzelvrouwen zijn niet dom : als goed verstaander zullen ze met een half woord genoeg hebben om terug…op, onder of naast het Zuiderkruis te gaan hokken.

Pssst

In De 7^de Dag legde Wathelet Sr mits enig rekenwerk, een beetje lacherig uit,  dat die opslag eigenlijk een..inlevering is. Pure Franscouillonse rekenkunde! Best dat praatvaar Cruella  dat niet moest uitleggen, ze zou  zeker gepleit hebben lijk voor de Begroting 2012 voor de Eurocommissaris, dat de anderen fout waren. Om de eenvoudige reden dat de PS altijd gelijk heeft. Beide resultaten zijn echter wel eender : alles blijft zoals het was. Morgen staan de gazetten vol met iets anders.

Maar wacht eens???? 1° die Ben Weyts, de N-VU ontdekker van die fraude, dat is toch geen uil? En 2° wil Mr Di Rupetto zijn loonstrookje van december even checken? En 3° waar heb ik ergens het volgende gelezen?

De regering legde de nieuwe lonen vast op de ministerraad van 16 december. Volgens de kranten stijgen de lonen van de premier en de vice-premiers van 224.000 naar 248.000 euro bruto per jaar (+ 11%), die van de ministers van 220.000 naar 238.000 (+ 8%) en die van de staatssecretarissen van 210.000 naar 227.000 (+8%).

We hebben nog maar net vernomen dat onze keuning het moet stellen met slechts 3% opslag en nu blijkt dat de Geakte Regering zichzelf beloont met 8 tot 11% meer snoepgeld.

Hallo, Ministerraad van 16 december, wilt U zich even laten kopiëren? En wat is dat met ‘kranten’ die daarover de echte cijfers neerschreven?

Ondergetekende heeft nog niet dikwijls geapplaudisseerd voor DeVadder, maar als die zegt dat dergelijke zaken gewoon dodelijk zijn, kan ik het hem alleen maar helpen wensen…..

09-01-2012, 09:35 geschreven door DIGITHALYS

zaterdag 7 januari 2012

-------------------

Nu in het weekend de leeuwen meestal niet  hun kooien zitten, maar gelucht worden in familie-verband, even van de godsdienst een godsdienstkwestie maken…. Jullie weten toch dat godsdienst is lijk slechte politiek : als U zich niet bemoeit met politiek, dan bemoeit de politiek zich wel met U.

Als amateur-filosoof, of would-be filosoof, als U wilt,vond ik in onderstaande woordenbrij alleen de geleerde weergave van wat ik gemeenzaam de sprookjeswereld pleeg te noemen. Wel wel, dacht ik, daar is die goeie ouwe Emmanuel weer! En waarachtig, in de dikke brij die Mr André Cloots hieronder opdient, kon ik inderdaad met het vergrootglas enkele pareltjes ontdekken.

Afgezien van de pretentie die doorklinkt in het begrip ‘moderniteit in een 2000 jaar oude wereldgodsdienst’, vind ik de paradignawissel het best gevonden. Met een beetje goede wil zie ik er het purper in van een van de 22 nieuw gewijde kardinalen. Wist niet dat er voor normen- en begrips-verdwazing zelfs een apart woord bestond. De verwijzingen naar ‘Tertio’ vond ik effenaf storend : nog erger als politiekers die om zichzelf en hun plaats in de hiërarchie te bewijzen, ondoordacht refereren naar mekaar. Alsof Annemans moet verwijzen naar de Loodgieter!

Beste lezer : blijf AUB de beker drinken tot de droesem, en het artikel dus tot het einde toe lezen. De vertroosting vindt U helemaal onderaan, samen met iets om Uw mond te spoelen.

O ja, neen, Mr André Cloots twijfelt er niet eens aan, of de figuur van de timmermanszoon uit Nazareth ooit wel, degelijk bewezen, historisch bestaan heeft. Een heikel punt misschien? Men neemt aan van wel, om erger te voorkomen. Alhoewel er tot hiertoe nergens dergelijk objectief bewijs werd voorgedragen. Noch Joodse noch Romeinse Geschiedschrijvers gewagen  over de Dood van de Koning der Joden…. Wijze mannen hebben Hem, de mythische figuur, doorheen de eeuwen woorden in de mond gelegd, die ze zelf met heel wat minder gezag hadden kunnen uitspreken. En die wijze woorden : wel : het zijn maar woorden, maar ze zijn universeel, en dus zijn  ze waarachtig! Het Onze Vader telt al wat meer woorden dan De Tien Geboden van Mozes, en de Amerikaanse Constitutie, om veel minder te zeggen heeft er vele honderden meer nodig. Ziezo, met dat perspectief kunnen we even verder.

---------------------

Christendom is godsdienst van de interpretatie’

06-01-2012 - André Cloots - tertio

Bron Iskander

------------------------------

Fundamentele moderne inzichten, maar ook iets wezenlijks in de structuur van het christendom staan op het spel. De pluraliteit ligt ingebakken in de moderniteit net als in de incarnatie-idee. Die visie mist filosoof André Cloots in het debat over het manifest Gelovigen nemen het woord.

Een van de belangrijkste omwentelingen in de filosofie van de laatste eeuwen is ongetwijfeld de zogenaamde Copernicaanse Revolutie van Immanuel Kant. Het inzicht dat alle kennen ten diepste gestructureerd is door het bewustzijn. Dat geldt niet alleen voor ons kennen van de wereld of van de mens, maar ook van God.

Kants revolutie staat centraal in de discussie die het manifest Gelovigen nemen het woord op gang bracht. Kant leerde ons dat in onze kennis het centrum niet ligt bij het object maar bij het subject. Wanneer we dat toepassen op de godsdienst leidt dat ook daar tot een Copernicaanse Revolutie: al ons kennen van God is menselijke kennis. Zoals de Nederlandse theoloog Harry Kuitert het vulgariserend uitdrukte: alle woorden van ‘boven’ zijn van ‘beneden’. Dat beïnvloedt ons verstaan van de Bijbel, van het statuut van de kerk en zoveel andere dingen – eigenlijk alles. De Bijbel is, in tegenstelling tot de Koran, niet het letterlijke woord van God; door God gedicteerd van bovenaf. Het ‘Woord van God’ is de Christus en de interpretatie van die Christus gebeurt door de vier evangelies, de theologie, de kerkvaders, de traditie, het kerkelijke leergezag en uiteindelijk het individuele hart van iedere gelovige. Interpretatie alom dus. Geen wonder dat vele belangrijke geloofswaarheden uit het Credo het resultaat zijn van lange en hevige discussies in de eerste eeuwen van het christendom, bijvoorbeeld rond de goddelijkheid en de menselijkheid van Jezus. Met veroordelingen allerhande en uiteindelijk de beslissing door een Concilie. De Franse filosoof, Marcel Gauchet, noemt daarom het christendom, in tegenstelling tot de islam, ‘de godsdienst van de interpretatie’, van ‘de indirecte transmissie’. Die interpretaties, dat leert ons de Copernicaanse Revolutie, zijn altijd mensenwerk – al zal de gelovige daar ook de Geest Gods in aan het werk zien.

Die ‘wending naar de mens’ is een van de basispijlers van de moderniteit. Een andere centrale pijler is de radicalisering van de gelijkheid: ‘liberté, égalité, fraternité’ . Gelijkheid op de eerste plaats van alle mensen. Er zijn geen ‘hogere’ en geen ‘lagere’ mensen, zoals vroeger de adel, de koning, de priester of de monnik. Het gaat ook om gelijkheid van godsdiensten, plaatsen, tijden, planeten enzovoort. In een middeleeuwse wereld is alles hiërarchisch geordend. Moderniteit betekent dat niets en niemand ‘uit zichzelf’ hoger is. Elke hiërarchie is een menselijk product.

Er zijn nog heel wat andere aspecten van die verschuiving naar voren te brengen, maar alleen deze elementen betekenen al een aardverschuiving voor de godsdienst. Het al of niet aanvaarden ervan leidt naar twee wereldvisies en meteen naar twee kerkvisies en twee visies op religie. En zoals Carl Schmitt of Eric Voegelin al een eeuw geleden betoogden, ook twee visies op de incarnatie, het hart van het christendom. De spanning tussen de nadruk op God en de nadruk op de mens zit in de incarnatie ingebakken. Ze houdt ook de spanning in tussen verticaliteit en horizontaliteit, tussen de priester als vertegenwoordiger van God en als voorganger van de gemeenschap. Elke interpretatie van de incarnatie is een wankel evenwicht. Het is nooit ‘of/of’, maar altijd én/én’. Dat maakt trouwens de idee van incarnatie zo uniek. Maar de interpretatie ervan is niet zomaar gegeven. Elke accentverschuiving naar de ene of de andere kant maakt een wereld van verschil in ons denken over liturgie, over de plaats van de priester en de criteria van de wijding – waarnaar bisschop Johan Bonny verwijst in Tertio nr. 617 – en in zo veel andere dingen.

Tussen die verschillende strekkingen is het water soms heel diep. Dan wordt het bijna wat de wetenschapsfilosofie een paradigmawissel noemt: een wissel in de basisvooronderstellingen waarop al ons spreken berust. Als die veranderen, gebruiken we nog wel dezelfde woorden, maar ze betekenen iets anders. We zitten in een andere ‘wereld’. En dat kan je niet zomaar theologisch oplossen, omdat je paradigma ook de theologie bepaalt die je naar voren schuift. Met andere woorden: het is altijd een menselijke constructie – wat er ook over wordt gezegd. Dat geldt ook voor het standpunt dat Marcel Gielis en Frans Van Looveren verdedigen in Naar sterke centrumkerken met minder priesters in Tertio nr. 617, zelfs wanneer ze, al dan niet terecht, naar ‘Rome’ menen te kunnen verwijzen. Het eigenlijke probleem is in de eerste plaats in welke mate we, Rome inbegrepen, de moderniteit al dan niet aanvaarden. Dat is niet alleen een probleem voor de islam, zoals we vaak zelfgenoegzaam suggereren. Het is evenzeer een probleem voor het christendom. Zowel in zijn protestantse versie – denken we maar aan de fundamentalistische christenen in de VS – als in zijn katholieke gedaante.

De jongste decennia blijkt uit het onderzoek naar de moderniteit steeds sterker hoezeer die door het christendom zelf mogelijk is gemaakt, met haar nadruk op de mens, op de wereld hier en nu, op de autonomie van het denken, of met de scheiding tussen kerk en staat. Maar het is ook heel duidelijk hoezeer het christendom het blijvend lastig heeft met dat (klein-)kind. Net zoals het last heeft met een verscheidenheid aan interpretaties. In de protestantse tradities heb je juist daardoor de vele ‘denominaties’. Die verscheidenheid is inherent aan de idee zelf van incarnatie. En aan de moderniteit.

De neiging bestaat die verscheidenheid proberen te overwinnen door een hernieuwde uniformisering en zo ‘de spreidstand op te heffen’, zoals Emmanuel Van Lierde suggereert in Tertio nr. 617. Dat lijkt me gewoon niet mogelijk, maar vooral ook niet wenselijk. Die ‘spreidstand’ is niet hypocriet, maar behoort integendeel tot het hart van het christendom zelf, als godsdienst van de incarnatie en van de interpretatie. Dat een bepaalde interpretatie van het christendom daar last mee heeft, meer dan andere, heeft meer te maken met de moderniteit dan met wat nu precies de enig juiste interpretatie en beleving van het christendom is. In de moderniteit net als in de incarnatie-idee ligt alleszins de pluraliteit ingebakken. Ook in die zin is de moderniteit het niet altijd erkende kind van het christendom.

-------------------

Diagonaal herlezen

Ik hoop, voor zij die tot hier geraakt zijn, dat zij een beetje inzicht gekregen hebben in de vijandelijke stellingen, die ze o zo graag maar dan zonder kennis van zaken, beschieten om te doden. Waarom paradgimeren (?!) die geleerde bollen dan Het Laatste Evangelie van Johannes, geschreven rond 70 na X, waar de aanvangsverzen als evenveel klaroenstoten door de hersenen gaan? Waarom lezen zij niet wat daar staat? Even het volume dimmen dan van het Oratorium van de Johannes Passion van J.S Bach, om deze tijdgenoot van de Zachtmoedige aan het woord te laten.

1. In het begin was het Woord; En het Woord was bij God,
2. En het Woord was God;
3. Alles is door Hem ontstaan; En zonder Hem is niets ontstaan.
4. In wat bestond, was Hij het leven, en het Leven was het licht der mensen;
5. Het Licht schijnt in de duisternis, maar de duisternis nam het niet aan.
6. Er kwam een mens, van God gezonden; Johannes was zijn naam.
7. Hij kwam tot getuigenis, om van het Licht te getuigen, opdat allen door hem zouden geloven.
8. Hijzelf was niet het Licht, maar hij moest getuigen van het Licht.
9. Het waarachtige Licht, dat alle mensen verlicht, kwam in de wereld.
10. Hij was in de wereld, en ofschoon de wereld door Hem was ontstaan, erkende de wereld hem niet.
11. Hij kwam in zijn eigen bezit; Ook de zijnen ontvingen Hem niet.
12. Maar aan allen, die Hem ontvingen, gaf Hij de macht, Gods kinderen te worden : aan allen, die in zijn Naam geloven.
13. Die niet uit bloed, noch uit de wil van vlees of man, maar die uit God zijn geboren.
14. Het Woord is vlees geworden, en heeft onder ons gewoond! En wij hebben zijn glorie aanschouwd: een glorie als van de Eengeborene uit de Vader, vol van genade en waarheid.

Voornamelijk de eerste twee verzen zijn belangrijk : In het begin was het Woord; en het Woord was bij God, en het Woord was God;

Daar staat volgens mij, dat het woord, de veruitwendiging van de menselijke geest, leidt tot een hogere onbekende en niet-zintuigelijke wereld waar we dan maar, uit onvermogen, allerlei interpretaties aan geven. Waarbij interpretaties altijd maar tijdgebonden interpretaties blijven. ‘Het Woord is Vlees geworden’ : de mens (het vlees) is zich bewust geworden van het Woord en van de verborgen wereld daar achter. Het klinkt bijna als een godslastering, maar vers 14 hierboven bevestigt het uitdrukkelijk : de waarheid ligt in elke mens, in welke eeuw die ook geboren wordt. Het Hogere, de sterfelijke mens, de geest (product van het menselijk verstand) : zou dat geen mogelijke interpretatie zijn van de Goddelijke Drie Eenheid van de Vader, de Zoon en de H. Geest?

Allo Linxe pers! Onder Jozef Stalin werd in 1952 het kleine Poetinneke gedoopt in St Petersburg. Datzelfde Poetinneke werd later de Chef van de gevreesde KGB, en eenmaal het communisme helemaal dood en begraven, werd hij de opvolger al Staatshoofd van Het Monster. Nog later verklaarde hij in de kathedraal waar hij werd gedoopt, voor het oog van de camera’s, dat zijn beide ouders daar begraven werden, al was Papa Poetin een gedichte Rode Vaander. Bij het branden vaan Kerstkaarsje, sloeg dezelfde Poetin dan een reuzengroot kruisteken.

Tja : als onderschrift bij dat kruisteken van Poetin zouden Vers 1 en 2 van Het Laatste Evangelie van Johannes niet hebben misstaan…..

?

Misschien een beetje zwaar op de hand, deze 14 verzen uit dat Laatste Evangelie van Johannes? Och, wat wil je : de mens is uiteraard in deze donkere periode van het jaar, altijd een beetje geneigd tot zwaarmoedigheid. En weemoed, als de avond valt, die niemand kan verklaren…

Ja en dan dat misverstand dat ook hier bij André Cloots in stand wordt gehouden, dat de Muzelmannerij zo maar ‘een andere’ godsdienst is. Dat moet zo nodig om politiek correct te zijn in elke tekst staan van die belgicisten die in Tertio en in Kerk en Leven schrijven …. Uit schrik voor de Bazen, durven zij niet schrijven wat zij echt denken. De Islam is niet alleen een slechte kopij van het kinderlijk eenvoudig origineel, de Profeet-Pedofiel misbruikt er de goede begrippen uit om er een wrede en onverdraagzame woestijn-hiërarchie mee op te bouwen. Juist, Meneer Cloots : een honingbij en een wesp hebben inderdaad ook veel gelijkenissen. Tot U ze met zachte dwang een beetje verder uit Uw omgeving wil houden….

En dan spreek ik nog niet van hun voortbrengselen of hun nut voor de mensen.

08-01-2012, 11:05 geschreven door DIGITHALYS

vrijdag 6 januari 2012

Beeld uit de 30 dagen durende strijd

Waar een Leeuw gewurgd wordt door een troep Lynxen.

----------------

Dit artikel is gewoon een beetje tegengas op de stroom stroop om Di Jeanetto in Vlaanderen acceptabel te maken. Gewoon even slikken en doorlezen.

Om bij de Grote Bazen van het on-land (zie afbeelding) in de gratie te komen (en te blijven) doen onze eigen Grote Geesten in Boven-België precies wat van hen verlangd wordt. Zelf rijkelijk leven , de orders uitvoeren op een manier dat de tong niet weet wat handen en voeten uitvoeren, zich daarbij opwerpen als plichtbewuste verdedigers van het gewone volk, dat ze op deze manier letterlijk en figuurlijk naar de bliksem helpen.

Zoals het hen voorgezegd wordt : als er genoeg nieuwe mensen zijn, hebben wij de oude om in het zadel te blijven niet meer nodig. De zatte bazin van de Franse PS (Martine Aubry) vindt 35% in de goede Vlaamse Stad Rijsel echt GENIAAL. En zeggen dat er ooit Fransen voor echt minieme daden van collaboratie met een Vreemde Mogendheid bij bosjes tegen  de muur werden gezet….

--------------

Kostprijs immigratie moet sneuvelen

De forse besparingsronde die de Vlaamse regering dezer dagen voorstelt heeft veel weg van een schijnvertoning. Terwijl er minutieus gezorgd wordt naar enkele miljoenen euro bij vervoersmaatschappij De Lijn, wandelt men met een wijde boog omheen de flinkste hap uit het Vlaamse budget: de kostprijs van de immigratie.

1,350 miljard

Uit de cijfers van de Vlaamse regering blijkt namelijk dat op het vlak van onderwijsbeleid voor leerlingen van allochtone origine jaarlijks 1,1 miljard euro wordt uitgetrokken. Daarbovenop zijn er nog eens de uitgaven van het inburgeringsbeleid, de kostprijs van het aandeel vreemdelingen in de sociale huisvesting en de uitgaven voor vreemdelingen op het vlak van werk, gelijke kansenbeleid, cultuur, jeugd en sport. De immigratie zorgt dus voor een jaarlijkse kostprijs voor de Vlaamse overheid van meer dan 1,350 miljard euro. Ter vervollediging: voor het hele land bedraagt dit bijna 8 miljard euro. In dit kader is het hallucinant dat men zich nu volledig toespitst op de kosten van De Lijn, terwijl een veelvoud ervan kan worden bespaard door het aanpakken van de ongebreidelde immigratie.

Nutteloos beleidsniveau

Daarnaast weigert men nog steeds het nutteloze beleidsniveau van de provincies af te schaffen. Deze geven jaarlijks meer dan 900 miljoen euro uit en bieden amper enige meerwaarde voor de burger.

Zolang de Vlaamse overheid een aantal taboes zoals de kostprijs van de immigratie, het voortbestaan van de provincies, de transfers naar Wallonië en Brussel én het gebrek aan fiscale zelfstandigheid niet in vraag stelt, zal Vlaanderen de neerwaartse spiraal verderzetten.

Bron : Vlaams Belang.org

------------

Bruno Tobback: ‘Handen af van openbaar vervoer’

Het gratis-beleid bij De Lijn? Houden zo. Een bus op afgelegen plaatsen? Houden zo. Hoog aanbod van bussen of trams in en rond de steden? Essentieel. Dat zijn de principes van het openbaar vervoer die in het Vlaams regeerakkoord staan en waar de socialisten niet zullen van afwijken, zegt SP.A partijvoorzitter Bruno Tobback.

Tobback is niet te spreken over de besparingsvoorstellen die circuleren voor De Lijn. "Wij zijn bereid om over ieder voorstel tot meer efficiëntie te praten. Maar handen af van de essentiële principes van een goed openbaar vervoer", aldus Tobback in Het Laatste Nieuws.

De SP.A heeft dat beleid afgedwongen en zal er niet aan laten raken. "Het is de prijs voor de beschaving, voor de kwaliteit van het leven in de steden en op het platteland."

"Het gaat er ons niet om steeds meer geld af te leiden naar De Lijn. Dat geld moet dienen om nuttige dingen te doen, die de mensen ten goede komen", zegt de SP.A-voorzitter.

"Het openbaar vervoer betekent de ontsluiting van het platteland voor mensen die geen auto hebben. Gaan we ze weer verplichten om achter de haard te blijven zitten? Een bus of een tram is een alternatief voor de auto om naar de stad te komen. Dat houdt de toegang tot de stad open en maakt het leven comfortabeler. Denkt u dat een winkelier in Leuven dat niet belangrijk vindt, dat de stad toegankelijk en leefbaar blijft, ook om te winkelen, niet alleen voor mensen met een auto?", aldus Tobback. (Belga/

Bron De Morgen

Peeters ten aanval tegen Peumans

In een keiharde brief vraagt Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) aan Jan Peumans (N-VA) zelf te besparen op de werkingskosten van het parlement. Hij reageert daarmee op de 'besparingssuggesties' van de voorzitter van het Vlaams Parlement eerder deze week. Dat schrijven de Concentrakranten.

Peumans lanceerde eerder deze week enkel mogelijke pistes om te besparen. Hij verwees daarbij naar De Lijn, openbare werken of onderwijs. 'Suggesties' die bij Kris Peeters blijkbaar in het verkeerde keelgat zijn geschoten. Hij geeft Jan Peumans lik op stuk en vraagt hem om zelf te besparen.
 
In een brief van 5 januari schrijft Peeters: "Bij de opmaak van de begroting 2012 is de Vlaamse regering ingegaan op de vraag van het Vlaams Parlement om haar dotatie in 2012 te verhogen met 2,89 procent tot 89,2 miljoen euro. Zoals u weet wordt de Vlaamse regering intussen geconfronteerd met de gevolgen van de neergaande economische conjunctuur. (...) Dit noopt de Vlaamse regering om ook haar uitgaven te verminderen. In dit kader wil ik u vragen om te onderzoeken in welke mate er ook op de dotatie van het Vlaams Parlement in het kader van de begrotingscontrole 2012 kan bespaard worden".
 
Vrij vertaald komt het volgens ingewijden hierop neer: "Veeg eerst voor uw eigen deur vooraleer u met andermans zaken te bemoeien". (belga/

Bron HLN

-------------------

Diagonaal herlezen

Den Cleynen Toeback, in de familie gewend zijnde van bij de geboorte de koe bij de horens te vatten, vat hier inderdaad de vaars met vaste vuist, maar ziet alleen nog niet dat aan die horens geen echte koe meer vastzit, maar een mager scharminkel dat alleen nog vel over been is. Als ik maar hard genoeg roep, denkt het ventje, komt in die ballon wel vanzelf weer lucht in, en ziet niemand dat ik als Lijn-rechter niet eens meer binnen de Lijntjes aan het kleuren ben. Is typisch die Linxe tiktak om met veel verve, niet over maar naast het onderwerp te redeneren. Hola, denkt de zoon van zijn vader : vòòr die van de oppositie beginnen te schieten op de miljarden die we vergooien aan onze vriendjes, gaan we hen rap wat strooivuur voor de voeten werpen waarmee we warempel zelfs nog sympathie bij veel simpelen van geest zullen oogsten.

Bij het Openbaar Vervoer kan men inderdaad best een paar miljoentjes besparen, daar niet van, maar bij de Duizend-en-Één-Nacht orgie die het land maar liefst 8 miljard per jaar kost : daar mag niet eens over gesproken worden….want daar kent de kleine man niets van.

Daar zal ook niet aan geraakt worden. Liever nog meer eigen volk onder de armoedegrens jagen en hun pensioenen verminderen. Moeten ze maar zo lang niet blijven leven!

Maar Brunootje moet opletten! In Luik is de Magreb zich aan het bewapenen. P-Magazine miek er een mooie reportage over, waaruit blijkt dat de eenzame wolf van de Place Saint Lambert gewoon een een-akter opvoerde vòòr de eigenlijke vertoning officieel mocht van start gaan. Die Luikse Jihad-strijders willen namelijk de koe waarnaar Brunootje naast grijpt, zelf binnenhalen om van niemand meer te moeten afhangen. Omdat zij nu eenmaal niet lang meer willen leven van een aalmoes maar de hele reutemeteut willen binnenhalen.…..

Herinnert U zich nog? Boven de 20% beginnen ze eisen te stellen, die ze, bij de minste gelegenheid, met de wapens zullen afdwingen.

Dus zijn in feite die 8 miljard nog maar een begin. In hun ogen…..

------------------

O ja, dat 3^de artikeltje, hier in extremis bijgesleurd uit HLN wijst op de vaudeville die wordt opgevoerd : de Grote Geesten vallen in ruzie over waar ze onze centjes niet eerst zullen uitgeven, maar over immigratie : geen woord. Immigratie is net lijk de heilige koe bij de Indiërs : die lopen ook allemaal vrij rond, steken heelder dagen geen poot uit, sturen alles en iedereen in de war, en nog ergst van al : bevuilen met hun uitwerpselen zonder omkijken heel de omgeving.

07-01-2012, 15:20 geschreven door DIGITHALYS

vrijdag 6 januari 2012

Alle gelijkenissen met politieke figuren is louter toevallig.

Voor details over dit personage : lees verder

--------------------

Dat spreekwoord over Gods molen zullen ze boven de Moerdijk niet graag lezen, nu de wind en het water daar zo lelijk huishouden dat ze Gods water niet zo maar over Gods akker kunnen laten lopen. Het water kan, wegens tè, zelfs de spuigaten (*) niet meer uit….Alle geluk dat Vlaanderen, even doorregend als de Noorderburen, wat hoger ligt. De stormschade blijft aldus beperkt (!) tot omveer geblazen bomen, afvallende schuifdeuren en afgerukte daken. En dat alles terwijl ik hier zit te genieten van een stralende blauwe lucht en een warm winterzonnetje. En Gottekes toch, dat beetje wind : is wel venijnig en bijtend koud, maar die waait slechts buiten. En ‘buiten’, zei ons Ma dan altijd, dat was voor de deur….

Stop! Stop! Stop! Eerst, nu de meeste koorts over is, een modern hoedje opzetten en die verdomde  sluier  der onderwering wegdoen van voor mijn ogen! Zo, dan ik nu eindelijk toegeven dat de titel hierboven inderdaad een anachronisme is uit mijn jeugd,  die misschien wel uit zichzelf duidelijk genoeg is, maar die, zegt men, niet meer past bij deze tijd. De ‘Verlichting’, die de vrijheid van geest zonder beperking predikt, vereist inderdaad dat zonder onderscheid, alles wat ‘onderwerping’ is, uit ons leven verbannen wordt. Zodat de volgende generaties daarmee dan geen conflict meer zouden hebben. Een soort van ‘Opgeruimd staat netjes’. De herauten van deze stelling, die voorheen alleen de katholieken aanvielen, hebben sedertdien een tweede spoor gevonden, de natuurlijke vijand van elk beschaafd mens : de NazIslam. Een goede reden dus om hen te geloven in alles. Ook in het ongerijmde, wat volgens mij dan neerkomt op… nestbevuiling. Want, leuk om horen  of niet; het Christendom is de wieg van onze beschaving, en wie dat loochent zou beter af zijn - teneinde de wieg niet te bevuilen – met pampers dan met piesdoeken.

Het valt mij op, dat telkens er een woordje geplaatst wordt in ons midden van Republikeinen en Harde Mestkevers van Vlaams Blokkers (een geuzentitel!) en dat woordje gaat dan over dat Christelijk verleden/heden, dat er dan een gehuil als van een troep wolven omhoog gaat. Leuk, zeg! “Hetzelfde denken als wij, hé, of we slaan op Uw muile” : het klinkt mij bekend in de oren : waar heb ik dat nog ergens gehoord?

Laten wij dus bij de feiten blijven. Islam is geen vrede, maar oorlog. In verre vreemde landen doet men wat men wil, niet bij ons. Maar als bij ons dank zij de Verlichting, alle religieus gevoel zal uitgeroeid zijn, dan wordt dat luchtledige in de kortste keren opgevuld door iets anders. Want de mens is van nature religieus en leet niet van brood alleen.

Aan dat neerhalen meewerken is meer dan misdadig, het is een niet te vergeven vergrijp tegen ons eigen volk!

Ziezo, dat lucht op!

En ja, dank zij de huidige kerkleiders, valt er niet veel eer te rapen met ons voorvaderlijk geloof. De wereldkerk is lijk een lelijke rups, die maar niet uit haar cocon geraakt om, volgens de wetten van de goddelijke natuur, vlinder te worden. Maar of dat, in het licht van de Eeuwigheid en onze eigen onbelangrijkheid indachtig, dan zo belangrijk is?

Niet dat ik op deze blog iemand wil ’bekeren’ of onder de indruk brengen : maar wie in het sprookje van Roodkapje alleen maar het belachelijk vertelselke ziet, en verder zijn weg vervolgt met de uitdrukking van ‘ik geloof niet meer in sprookjes’, die zendt dus zijn kindertjes moedermens alleen op weg door het donker bos van deze boze wereld. Het vertelselke brengt op een kinderlijke en te bevatten manier die harde werkelijkheid bij : vlucht slechte vrienden en ga nooit voort op de uiterlijke schijn.

Als ik aan een goede vriend, een mooie schilderij laat zien : wil ik hem daarmee dan overtuigen van de objectieve schoonheid ervan? Over smaak kan men van mening verschillen, dat wel, maar dat doet niets af van de waarde ‘an sich’ van het schilderij.

En ja : net zoals het hopeloos is (zelfs voor Europa) om zijn gelijk te willen halen tegen een bende Franscouillons en/of Tjeefse bekkenstrekkers die een schijn-begroting hebben ingediend, zo is het onbegonnen werk om uit te leggen dat een Vlaamse keikop partij kiest voor de overtuiging waarvan de Leiders zich tegen hem keren, zoals ze in de loop der eeuwen altijd hebben gedaan. Is dit de kracht van de Boodschap, of alleen maar masochisme?

Mag ik dan besluiten met deze herhaling : het is, zelfs voor de E-USSR potentaten onmogelijk met de PS te onderhandelen, zonder te worden bedolven onder allerhande bijkomstigheden, die ze net zo lang blijven aandragen tot men van spijt een aap in zijn kl°ten zou bijten.

En daarop, beste vrienden, op die twee zekerheden, is/was ons land gebouwd : Rome & C° misbruiken de Boodschap om de Vlamingen koest te houden, en de Francofonen misbruiken hun nabuurschap om op onze kap verder te kunnen potverteren.

Maar als de Nood het hoogst is, is de redding nabij!

------------------

Europa keurt begroting af

De Europese Commissie heeft de Belgische begroting voor 2012 afgekeurd. De regering-Di Rupo reageert gepikeerd en wijst de berekeningen van de Commissie van de hand.

De Europese Commissie heeft het begrotingsvoorstel van België voor 2012 geweigerd. De regering werd daarvan al meer dan een week geleden op de hoogte gebracht. De Europese overheden vinden onder meer dat het geschatte tekort dat de regering voor dit jaar voorzien heeft te optimistisch is. Dat staat in een brief die premier Elio Di Rupo (PS) van Europa heeft ontvangen en wordt bevestigd door de Europese Commissie.

Na moeizame onderhandelingen bereikten de zes huidige coalitiepartners eind november een akkoord over het budget voor dit jaar. Daarin wordt uitgegaan van een economische groei van 0,8 procent en wordt een tekort van 2,8 procent op het bbp vooropgesteld. Maar dat is veel te optimistisch, schrijft Europa. Met een groei van 0,8 procent zal het tekort op de Belgische begroting voor 2012 volgens de Europese berekeningen 3,1 procent van het bbp bedragen. Daarmee zou België bijgevolg zondigen tegen de Europese regels. Die stipuleren immers dat het tekort op de begroting in 2012 maximaal 3 procent mag zijn.

In regeringskringen valt de forse Europese kritiek in slechte aarde. Premier Di Rupo riep gisteren de kern samen om een antwoord aan Europa voor te bereiden. De Belgische overheden betwisten de analyse van de Europese Commissie en de gehanteerde berekeningswijze. Dat liet België tijdens twee technische vergaderingen begin deze week al weten aan enkele stafmedewerkers van de Commissie. De regering gaat nu nog een stap verder. De kern besliste om de Europese kritiek naast zich neer te leggen en vast te houden aan haar begrotingsvoorstel.

In de brief met technische bijlagen benadrukt België dat het tekort van 2,8 procent perfect haalbaar is en dat er in februari een nieuwe begrotingscontrole zal plaatsvinden. Dan zullen de cijfers van de economische groei en het tekort van 2011 aangepast worden, laat de Belgische regering weten aan Olli Rehn, de bevoegde eurocommissaris. Wellicht zullen er na die begrotingscontrole nieuwe besparingsmaatregelen moeten volgen. Dat kondigt zich aan als een moeilijke klip, aangezien de begroting 2012 een hachelijke evenwichtsoefening was tussen de zes coalitiepartijen.

'Unfair'
Binnen de regering is men allesbehalve ingenomen met het gedrag van de Europese Commissie. "Het begint er sterk op te lijken dat Europa per se wil tonen dat het de baas is", betreurt een regeringsbron. "En dan is een klein land als België een makkelijke prooi, de macro-economische impact blijft beperkt. Dat is unfair en belachelijk."

Mogelijk vindt er vandaag nog een contact plaats tussen premier Di Rupo en de Europese Commissie om het Belgische antwoord te verduidelijken.

-------------------

Diagonaal herlezen

Dat van die langzaam malende molen is in het geval van Di Rupetto I voor die ene keer dus niet waar. Met het huidige stormweer van de laatste dagen zijn de wieken gaan zot draaien. Zelfs Moeder Aarde in hoogsteigen persoon is komen protesteren. En dat nog in het vaderland van di Rupetto : de Etna is uitgebarsten! Het Di Rupetto I-ding is dag op dag pas één maand bezig (6/12 à 6/01) of daar lekt uit, dat zij reeds meer dan een week weten te zijn gebuisd. Van die 4 gloriole weken zijn er dus nog 3 over, waarvan 1 week inloop-euforie en 1 week Kerstverlof, blijft over 1 week; ofte 5 werkdagen….waarvan 2 à 3 gevuld waren met rouwbezoeken aan de Place Saint Lambert in Luik. Veel wallebakkerij kan er dus nog niet gebeurd zijn en de escort-wereld in Brussel zal dus nog niet veel zaken hebben kunnen doen….

Men kan dus niet zeggen, dat Di Rupetto I een zorgeloos bestaan tegemoet gaat….

(*) ’s Morgens in  de vroegte hebben wij (neen, geen treintje met een machinistje dat draait aan een wieleke) rond 8u30 via BVN het avondnieuws van de NOS. We kregen vandaag een huiveringwekkende reportage over de watersnood zowat overal in Nederland. ‘Spuien’ was tot vandaag een onbekend werkwoord, dat we vaagweg met ‘spuwen’ in verband konden brengen, meer niet. We kenden ook de uitdrukking ‘het loopt de spuigaten uit’ die we in verband konden brengen met de zeilsport of de zeil-viserij, maar echt WETEN : daar moest men dus tot hiertoe Nederlander voor zijn. Gogle deed de rest om ons in te lichten.

Luctor et Emergo in vrije stijl! Echt geniaal in hun eenvoud en uniek ter wereld zijn die kunstwerken. Stel U een opblaasbare zeedijk voor van 5 meter hoog die in hoge nood, het IJselmeer afsluit van de Noodzee : een Gulliver-prestatie van, zegt men, een kikkerlandje.

Weeral een reden om uit te zien om als Vlaming een Heel Nederlander te worden! Weer een reden om onszelf op de stoere borst te kloppen! Want als de zeespiegel verder stijgt, kunnen we best gebruik maken van hun kennis om wat water te weren…. Of, beter misschien, aan de Taalgrens een dijk te bouwen met helemaal geen spuigaten in!

Dat leggen wij uit als onze bezorgdheid om noch Brussel noch de Hoge Venen te laten onderlopen….Voilà, dat is de beste bepaling van De Lage Landen die ik ooit heb gehoord : het land tot waar het zeewater kan overslaan…..

En de rest is bullshit!

06-01-2012, 00:00 geschreven door DIGITHALYS

woensdag 4 januari 2012

Het echte Meneerke Peeters de Eerste

Wordt begeleid naar ‘The Nightclub’ voor ’n stukje cultuur….

-----------------------

Ons Meneerke Peeters II is goê bezig. Tijd teveel en geld tekort : welke aria uit welke operette nu gezongen?! Uit De Lustige Boer? Hij denkt er dan ook aan zijn ‘alter ego’, het échte Meneerke Peeters uit de stripwereld, naast en bij zich te nemen. Als rasechte stripfiguur zijn ze aan elkaar gewaagd om ’t Schoorsteenvliegske plat te slaan. Of om het tegen de vliegenvanger te meppen.

Als ik nu verder in “t zweet mijns aanschijns werk om meteen heel dat subsidie-gedoe in de ‘kunstwereld’ af te schrijven, zal ’t weer van dâ zijn! Cultuur-barbaar zal dan nog een van de liefelijkste scheldwoorden zijn. Maar alla : ik zit mij hier niet moe te maken om de blogwereld naar de mond te praten, maar om de dingen in hun juist perspectief te plaatsen. Trouwens, ‘Kunst’, wat is dat? De boel afbreken tot op de grond : ook dat is ‘Kunst’ en verdient dus om ruim betoelaagd te worden. Aangaande de uitbetaling van het manna : Let wel : ik handel, zoals zoveel anderen, onder een eenmans-vennootschap met bankrekening in Zwitserland. Als lang geleden gewezen ‘deskundige’ in binnenlands en buitenlands Vennootschapsrecht, is dat een koud kunstje.  Zelfs als de Overheid op Zwart Geld Zaad zit, zoals U ziet dwingt KUNST respect af. Koud kunstje of gloeiend heet kunstje : om de poen is het te doen….

----------------------

Kris Peeters: 'besparen op cultuur zou verarming zijn'

Cultuur in vizier bij besparingen

BRUSSEL - Honderdvijftig miljoen euro per jaar vragen de kunstorganisaties de komende subsidieronde. Zoals de kaarten nu liggen is er 87 miljoen. Tenzij ook daar nog eens op bespaard wordt.

Van onze redacteur

De Vlaamse regering zoekt tot 500 miljoen euro extra om haar begroting in evenwicht te houden. Een beurt van de kaasschaaf zal niet meer volstaan, zei minister-president Kris Peeters (CD&V). Binnen enkele domeinen zal er ingrijpend gesneden moeten worden. Cultuur, dan maar?

De voorbije dagen is de cultuursector meermaals in verband gebracht met de nakende besparingen. Omdat de cultuurwereld dit jaar voor een nieuwe start staat en de tellers dan herijkt kunnen worden? In 2012 wordt beslist welke organisaties de komende jaren subsidies krijgen via het kunstendecreet.

Buiten enkele federale huizen (zoals De Munt en Bozar) en de 'grote instellingen' (onder andere De Singel, Vlaamse Opera, Ballet van Vlaanderen) valt het gros van de kunstorganisaties onder het kunstendecreet. Het omvat een breed palet disciplines: van architectuur en beeldende kunst tot theater en muziek.

Alle organisaties die subsidie willen krijgen, hebben inmiddels hun dossier ingediend. Eerder werd bekend dat er 274 aanvragen waren voor de volledige termijn van vier jaar. In december kwamen daar nog eens 82 aanvragen bij voor de periode van twee jaar. Deze kortere termijn laat een flexibeler werking toe en maakt het mogelijk dat nieuwe initiatieven in het systeem komen. Dat laatste lijkt te werken: 44 van de 82 aanvragers dienden voor het eerst een dossier in.

Alles samen zijn er 356 dossiers. Opgeteld is dat goed voor een vraag van 150 miljoen euro. Dat is iets minder dan de vorige subsidieronde, toen er 371 aanvragen waren voor 168 miljoen euro. Het signaal dat er uitstroom van oudere organisaties nodig is en dat de middelen krap zijn, heeft kennelijk gehoor gekregen. De tendens is dat vooral de grotere huizen hun meervraag beperkt hebben.

Het wordt een moeilijke oefening. Zoals de kaarten nu liggen, is er 87 miljoen euro 'theoretisch beschikbaar', of 58 procent van het aangevraagde bedrag. Het cijfer is gebaseerd op het huidige subsidiepeil, verminderd met een pakket dat minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) wil voorbestemmen voor losse projecten.

Bezorgd en begaan

Is cultuur een van de domeinen waar ingrijpend gesaneerd zal worden? Minister-president Kris Peeters: 'Cultuur is een belangrijke sector in Vlaanderen. Hij heeft mee zijn aandeel gedaan in de vorige besparingen. Ik ben bezorgd en begaan met cultuur. Wat mij betreft zijn bijkomende besparingen allesbehalve evident. We moeten kijken hoe we deze sector dynamiek kunnen geven, zoals we onlangs gedaan hebben met de cultuurindustrie. Sterk besparen op cultuur zou een verarming zijn voor Vlaanderen.'

Tijdens de begrotingsdebatten in het Vlaams Parlement liet Peeters zich al uit over cultuur. 'Ik ontken formeel dat cultuur de dupe zal zijn. Op dit moment, en wat mij betreft ook in februari of april, is het absoluut niet zo dat we uitsluitend cultuur zullen viseren.'

Had minister van Cultuur Joke Schauvliege al perspectief op de toekomst? Schauvliege: 'We mogen niet de fout maken die Nederland, Groot-Brittannië en Spanje hebben gemaakt door zwaar te besparen op cultuur. Daar zou ik me niet kunnen in vinden. Cultuur is nodig om een duurzame toekomst te verzekeren. En wie toch voor de harde cijfers kiest: snijden in cultuur zal enorm veel jobs doen sneuvelen.'

De vraag is of er in het domein van de cultuur überhaupt zoveel te snijden valt. De 0,45 miljard euro van cultuur vertegenwoordigt 1,8 procent op de totale begroting van de Vlaamse regering (24,4 miljard).

-------------------

Diagonaal herlezen

Alle kunstvormen lijk we die nu kennen, moeten kort en goed worden afgeschaft, ja zelfs verboden. Uitzondering gemaakt voor alles wat zelfbedruipend is. Een artiest leeft van zijn ‘werk’, zoals iedereen die met werken de kost moet verdienen. Ofwel verhongert hij. Om kitch en brol tegen betaling te produceren : dat is de tijd van de Sovjet-stijl.

En die tijd is voorbij. De ‘Latemse School’ is, in de schilderkunst, een goed voorbeeld van. Het is daar vele jaren pompen of verzuipen geweest tot het succes eindelijk doorbrak, maar ook even vlug weer overwaaide. Een ‘artiest’ die met wat kippengaas, een paar scherven spiegelglas en wat verf-uit-de-tube een meesterwerk verkocht krijgt, die verdient de Eerste Prijs van de Lof der Zotheid.

Het begrip ‘Schone Letteren’ is verworden tot onverkoopbare onderbroekenlol die maar kan bestaan bij de gratie van Dame Fortuna, de tweede naam van het Schoorsrteenvliegje

Opera, operette, belcanto, ballet : de oorspronkelijke kunstenaar draait zich om en om in zijn graf bij al die ‘hedendaagse interpretaties’…. Het theater is een plaats waar de toeschouwer bij definitie weet dat hij bedot wordt. Laat dat dan met stijl zijn, en met klasse, maar niet door over de grond te rollen als blinde mollen. Béjart, een groot artiest? Heel zeker : een groot artiest in mini-formaat waar straks niemand nog zal willen aan herinnerd worden. Gesubsidieerd theater kent vooral succes voor de vrijkaartjes waarmeeg l wordt omgesprongen. Ook Opera en Belcanto is ‘the place to be’ voor alle maana-strooiers, of kandidaten manna-strooiers!

Michel Angelo, Leonardo da Vinci, och er zijn zovele namen van echte artiesten, dat wij ons absoluut niet moeten bezig houden met gesubsidieerde afval….

Sic transit gloria mundi….Maar één ding blijft : ‘a thing of beauty is a joy for ever’. Onze musea en onze kerken hangen er vol van, eenmaal men de zalen ‘Hedendaagse Kunst’ vol streepjes code achter de rug laat.

De zeldzame uitzonderingen bevestigen de regel….

05-01-2012, 17:04 geschreven door DIGITHALYS

dinsdag 3 januari 2012

Geen FLITSpalen, maar FLUTSPALEN

--------------------

JaJa! In ons land is alles communautair geworden. Straks moeten de Vlamingen als enige buitenlander een autovignet hebben lijk de Zwitsers, om in Wallonië te mogen rijden met een Vlaamse geel-zwarte nummerplaat….

Nadat ons land, ooit unitair één en ondeelbaar zogezegd, door de verlichting van de autowegen, zichtbaar was van uit de ruimte (ideaal om maanreizigers veilig te laten landen). Zo bleek op zekere dag dat er ook een flinke stuiver te verdienen viel aan flitspalen, zowel voor de fabrikanten ervan, voor de plaatsingsdiensten ervan, voor de onderhoudsdiensten ervan, en vooral, voor de opbrengst ervan (boeten). Waarlijk : over de ganse lijn een win-win situatie! Dat het meteen kleingeestig burgermannetje-pesten was, ochgottkes toch, wie maalt daar nu om? Dat ze veel dodelijke ongevallen helpen vermijden is net zo goed een fabeltje als dat er helemaal niets aan de vingers blijft plakken van de Overheid, en van de Overheidsdiensten. Gelukkig dat de ‘traject-controle’ mislukt, anders zou men ons nog controleren van dorpel tot dorpel….

Bij ons, boven de Taalgrens staan er rond de 1300 stuks flitsende palen, die allemaal werken, buiten deze die om de andere dag in brand werden gestoken door ‘onbekende’ maar waarschijnlijk gefrustreerde medeburgers. Die flitsers geven de politie handenvol bureel werk (9-12 en 13-16) met het uitprinten en verzenden van de oogst aan incasso-bonnen. Dat de dodelijke ongevallen meestal in  de weekends gebeuren, door meestal jonge bestuurders die al dan niet ‘onder invloed’ waren : daarover wordt niet gecommuniceerd. Zelden of nooit staan op die plaats flitspalen, zoals U weet… maar uitgesteld is niet verloren!

Onder de Taalgrens staan minder dan 10 flitspalen, maar niet één werkt. Die staan dan nog op plaatsen waar bij voorkeur veel Vlamingen voorbijkomen onderweg naar het buitenland.

Deze toestand is volledig normaal : het zijn immers de Zuid-Belgen die de touwtjes trekken in het land, en wie zou er nu maatregelen nemen die onsympathiek zijn voor het eigen kiesvee?!

Maar kom : met de Nieuwe Regering (rechtstaan AUB en groeten, de hand aan de muts; de linker pink op de broeksnaad, borst vooruit, buik ingetrokken, denk aan Uw zuster) wordt alles anders. De Vlamingen zullen, zo heeft Di Rupetto beloofd, in de watten gelegd worden, want De Drie Musketiers Beke/DeCroo/Toeback leden van de Geniale Generatie Lilliputters, moeten tegen de volgende bolletjeskermis nog altijd hun sceptertje kunnen zwaaien in Lilliputland. Vooral de stekker-trekker moet in de mot worden gehouden!

Lilliputland! Waarachtig, dit stukje zou over Lillipuntland moeten gegaan hebben! Maar ik was afgeleid door weer een ander geniaal idee van deze Super Mega Regering, dat deze morgen uitgelekt is. De 0,2% alcohol-test met ingebouwde vrijstelling voor politiekers en hovaardigheidsbekleders. De bedenker ervan is volgens mij deze keer niet die Schouppe van de Tjeven. U weet wel, de breedsprakerige cowboy die zijn pistool rap weer wegmoffelde van zodra Tante Cruella van de PS nog maar naar heem keek. Dat was in de zaak van de geel-zwarte nummerplaten, de veiligste kleurcombinatie volgens een duur betaalde studie. Als ‘vernieuwing’ werd dan maar gekozen voor de oude kleurencombinatie; rood en wit. Maar ànder wit en ook ànder rood. Het is de man aan te zien dat hij een zuurpruim is, die nooit zal kunnen betrapt worden in de nabijheid van een fris glas schuimend gerstenat, hoogstens in de nabijheid van een Lellebel waarmee heftig kan ge-SMS’t worden, lijk die (*Hoezo?) normaliter voorkomen in alle Tjevenmiddens. Neen : het is begot deze keer die Wathelet van ikke-spreek-koet-de-Vloms en naar ’t schijnt zijn wij ineens zo maar het laatste Euroland dat om te mogen rijden nog niet zo laag zat. Laag zitten  heeft inderdaad in de voltooid verleden tijd die onaangename bijwerking, net als die goeie pint. Ik zit laag wordt dan ik zat laag….

Hoera dus! Onze Nieuwe Regering werkt en ze doet precies lijk alle voorgaande : ze verhoogt de benzineprijzen, de consumptieprijzen, de belastingen maar ze vermindert de pensioenen. Vooral dat laatste is een hele vooruitgang in de achteruitgang.

Onze Nieuwe Regering geeft inspiratie. Op 28 december bleken de Vlaamse boeken een overschot te hebben van kleine 54 miljoen. Niet veel, maar toch! Op 2 januari klonk het lichtjes anders : er was, bij nader toezien, een gat van minstens 500 miljoen, maar dat was de schuld van de Slechte Tijd, niet van de begroters!

Met Sint Sylvester lagen de lijken gezaaid : op straat, in de privé- parkings, in de private huizen. Er was melding van maar één inbraak met roofmoord in ‘n juwelierszaak. Er werden slechts een dertigtal auto’s in de fik gezet…

Maar die flut-madam van een paar dagen geleden, die in haar stukje schreef, dat alles communautair was, maar niet Justitie lekker niet : quelles nouvelles aujourd’hui, Madame La Marquise? Die Europese flutjespap ter bescherming van criminelen (de Salduz-wet) vlot (?) verteerd door de Vlaamse Balie, maar carrément geweigerd door de Brusselse Balie : dat heeft als gevolg dat de crimineel ervan afkomt met identificatie + een vriendelijke uitnodiging om binnen de bureeluren nog eens terug te komen, met hun advocaat, uiteraard. Uniek in de gangsterwereld! Die doen een gewapende overval en laten –bij betrapping – gewoon hun visitekaartje achter bij de flikken….Enfin, U ziet : nous nous conons!

Och ja : die Linxe ziekte van persé overal en altijd te willen  doen aan herverdeling der rijkdommen! In hun Nazislam gedachtenwereld  is eigendom (van anderen) gewoon diefstal en in die richting worden de wetten gemaakt. Daders zijn slachtoffers van het kapitalistisch systeem, dat zij te vuur en te zwaard willen vernietigen.

Zoals mijn brave Moeder al wist : ‘ze zouden hen de kop kunnen afbijten, om het zelf te zijn’….

----------------

(*) Hoezo? Dit is een dichterlijke omschrijving voor de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling ...dus eigenlijk de Oeso, ingefluisterd op Nieuwjaarsdag door Geert Hoste Kookt. Geert is van Brugghe en net als elke West Vlaming speelt die ‘aangeblazen H’ of de stille G, hem parten. Voor zover iets dat ergens weggelaten wordt, parten kan spelen…Ja jommo toet toet! Volgens mij getuigt het meer van kosmopolitisme. Of zelfs van intelligentie. Doorstrepen wat niet past.

Voorbeeld : wij erstellen iets = wij – uit volle longen aangeblazen H - herstellen iets. Er is iets êbrok”n, maar niet gebroken. Als Ieperling zegge we : ‘tis nie êbrookn mo tis êkrakt enè, menère…..Niet gebroken, maar gekraakt….Het was indertijd een plezier om de oude vrouwtjes in Het Weeuwhof met tandeloze mond zo bezig te horen. In die dagen was de speelkoer van ’t Klein College in  de St Jacobstraat slechts door een laag muurtje gescheiden van hun tuintjes aan de overkant. En, communautair verschillend of niet : kletsen konden ze, die lieve oude dametjes….

Vandaar dat de OESO nogal vlug de Hoezo? wordt…..en dat Notte (Vandela) iedere keer dat er ’n G in een woord komt, zon diepe grol moet geven die met uiterste moeite schrapend in zijn keel probeert naar buiten te komen. Per slot van rekening moet die man, buiten aan de vrouwtjes, ook ergens zijn frustratie kwijt kunnen!

Ook leuk om weten is, dat in het Italiaans de letter H ook bijna niet bestaat. Men noemt hem zelfs als letter (bij de oogarts bvb) de ‘Akka’…Zo leest U Ospidale, Ortensia, orario voor hospitaaal, hortensia, horaire.

Vraag voor ’n taaltuinier : heeft de W-Vlaming dat van de Italiaan, of de Italianen van de West Vlaming? Niet te rap antwoorden AUB : denk er aan, dat lange tijd gedacht werd, dat de Vlaamse Primitieven bij de Italiaanse Meesters in de leer waren geweest, tot na wetenschappelijk onderzoek onlangs is gebleken, dat het juist andersom is geweest…..

Ja jommo toet toet! Den Ief zal op de Place Pigalle wel zijn mannetje staan! En met mannetjes die staan, weten de vrouwtjes daar wel weg mee!

05-01-2012, 16:24 geschreven door DIGITHALYS

donderdag 5 januari 2012

05-01-2012, 00:00 geschreven door DIGITHALYS

maandag 2 januari 2012

------------------

← De Wever verpulvert Beke bij Knack’s ‘Belg van het jaar’

Afrikaan verkracht Vlaamse vrouw in kinderopvang Wetteren:

Steeds minder mensen lezen kranten en het vertrouwen in media en journalisten blijkt bij elk onderzoek nog lager dan dat in politici.  Hoe zou dat toch komen?  Misschien omdat het voor 80% groen-rode journalistenheir aan actieve zelfcensuur doet.  Zoals bij de recente overval en aanranding van een 25-jarige Vlaamse vrouw in een kinderopvang in Wetteren, waar de media de Afrikaanse dader zowaar voorstelden als…  Duitser. 

De feiten zoals ze aanvankelijk werden gemeld:  Twee minderjarigen dringen een kinderopvang binnen waar de kleuters net vertrokken zijn en enkel een 25-jarige Vlaamse vrouw achtergebleven is.  Ze wordt overvallen, mishandeld, opgesloten en daarna brutaal aangerand.  Aanvankelijk wordt enkel gesproken van ‘aanranding’, een dag later melden de media dan toch dat het om verkrachting ging.  Ook zou één dader meerderjarig zijn.  De daders houden enkel op met hun mishandelingen omdat toevallig een collega nog even langskomt en slaan op de vlucht.  Het slachtoffer is zwaar getraumatiseerd.

Volgens zowat alle media is de dader een ‘Duitser’.  In werkelijkheid meldde toch één krant, De Standaard, ons in haar internetversie de realiteit: het gaat om twee daders van Afrikaanse afkomst.  Dat feit wordt voor het overige door de media verzwegen: in de journaals van VTM en VRT wordt dat feit onder de mat gemoffeld.  Dat de Afrikaan de Duitse nationaliteit heeft is véél interessanter: zo wordt de dader plots een ‘Duitser’.  Ook in de gedrukte versie van De Standaard vandaag is de Afrikaanse achtergrond verdwenen…

Het rood-groene journalistenheir zal nu aan het gillen slaan dat ‘de afkomst er niet toe doet en niet relevant is’.  Sorry, maar dat is een politiek-correct dogma, en strookt niet met de realiteit die een journalist geacht wordt te zien en te achterhalen.  Er is geen significant probleem van Duitsers die misdrijven plegen; er is wél een significant probleem met Afrikanen en Noord-Afrikanen die veel meer misdrijven plegen dan hun aandeel in de bevolking toelaat te vermoeden.  Dat het daarbij heel vaak gaat om zeer jonge jongens, en dat het geweld vaak sexueel getint is en gericht tegen blanke vrouwen, is een feit dat ook steeds nadrukkelijker gerapporteerd wordt vanuit gans Europa.  Er zijn dus nuttige journalistieke vragen te stellen: wat is de rol van cultuur, afkomst en/of geloof in dit patroon van geweld en misdaad?  Pas als die oorzaken zonder taboes besproken worden, kan er naar oplossingen gezocht worden…

Bovendien zouden wij, mochten wij voltijdse betaalde journalisten zijn, zeer geïntrigeerd zijn door deze zaak.  Wat doet een 16-jarige van Afrikaanse afkomst met Duitse nationaliteit in het onooglijke Vlaamse Wetteren?  Met welk statuut bevindt hij zich daar?  Zou het misschien kunnen dat mentaal zwaar beschadigde Afrikanen uit oorlogszones als Somalië, Liberia  of Congo via de asiel- en immigratiekanalen verspreid raken over gans het land en zelfs gans Europa, waardoor ze terecht komen in brave Vlaamse dorpsgemeenschappen die tegen geweld op deze schaal weinig of geen verweer hebben?  Het is maar een vraag…

Er is bij ons weten echter geen enkel van de vetgesubsidieerde ‘duidingsprogramma’s’ van de VRT die een onderzoek hiernaar gestart is.  Wellicht heeft men het te druk met het installeren van verborgen camera’s bij onthaalmoeders met een portretje van Boze Adolf aan de muur…

Ook uw buik vol van de (zelf)censuur van de Vlaamse media en de rood-groene journalisten?  Hieronder op ‘delen’ klikken.  Jij klikt de politiek-correcte censuur de wereld uit!

-------------------

Diagonaal herlezen

Och U kent het verhaal van Max Havelaar :

Saïdjah's vader had een buffel, waarmede hij zijn veld bewerkte. Toen deze buffel hem was afgenomen door het distriktshoofd van Parang-Koedjang, was hij zeer bedroefd, en sprak geen woord, vele dagen lang. Want de tijd van ploegen was nabij, en 't was te vrezen, als men de sawah niet tijdig bewerkte, dat ook de tijd van zaaien zou voorbijgaan, en eindelijk dat er geen padie zou te snijden zijn, om die te bergen in den lombong van het huis.

En ja, het werd een lang verhaal over die buffels en de Hoofden van Lebak, maar uiteindelijk – en dat is geen voorspelling- vluchtte iedere oorspronkelijke bewoner van Badoer in Lebak weg, moe getergd door de lakse Overheid. Ook Saïdjah verliet noodgedwongen zijn land en zijn geliefde Adinda, terwijl hij zong dat hij niet wist waar hij sterven zou.

Als ik sterf te Badoer, en men begraaft mij buiten de dessah, oostwaarts

tegen den heuvel, waar 't gras hoog is,

Dan zal Adinda daar voorbijgaan, en de rand van haar sarong zal zachtkens

voortschuiven langs het gras...

Ik zal het horen..

Het verhaal van Multatuli is meer dan 100 jaar oud. Het speelt zich af in een ver, ongemakkelijk vreemd land. Ook de personages en de gebruiken zijn ons vreemd. Maar niet zo de ziel van het verhaal. Dat is van alle tijden, en eenzelfde ongeluk voltrekt zich heden ten dage over ons eigen hoofd…Al onze buffels worden geconfisqueerd (Waar is de poen van ons pensioen?) en we zullen de ploeg zelf moeten voorttrekken. Tenzij wij ervoor kiezen om weg te gaan naar een ver vreemd land, om elders knechtje te gaan spelen….

Vlaanderen, O! Welig huis mijns vaders waar de dagen trager waren, en toen gij stierf’, wat late zon op Uwen baard…..

03-01-2012, 15:50 geschreven door DIGITHALYS

dinsdag 3 januari 2012

-----------------

Hoe ik België terugvond

Leen Vervaeke − 31/12/11, 10u59

-----------------

De Belgische Leen Vervaeke wilde aan haar Belgische hokje ontsnappen. Maar in België blijkt tegenwoordig alles in een Vlaams of Waals hokje te zitten. Vervaeke is sinds oktober 2011 de Brusselse correspondente voor de Nederlandse krant de Volkskrant. Daarvoor werkte ze zeven jaar in Amsterdam. Deze bijdrage schreef ze speciaal voor De Morgen.

Waarschijnlijk ben ik de enige Belg die dit jaar vreesde dat het regeerakkoord in ons land er te snel zou komen. In oktober 2011 zou ik aan de slag gaan als Belgiëcorrespondent voor de Nederlandse krant de Volkskrant. Na een verblijf van zeven jaar in Nederland zou ik terugkeren naar mijn vaderland, dat zich met zijn onnavolgbare politiek had ontpopt tot journalistieke droomlocatie.

Maar half september, een paar weken voor ik Amsterdam voor Brussel zou ruilen, was daar plots een 'historisch akkoord'. De onverzoenbare onderhandelaars hadden zich verzoend, het onsplitsbare Brussel-Halle-Vilvoorde werd gesplitst, en een definitieve regeringsvorming, zo meende ik, was nu slechts een kwestie van weken.

Het zou toch niet waar zijn? Waren de Belgische politici al meer dan een jaar aan het bakkeleien, met koninklijke interventies, emotionele oproepen, ludieke volksprotesten en andere journalistieke lekkernijen bij de vleet, zouden ze het nu net voor mijn komst allemaal oplossen. Zand erover, vergeten en vergeven, we beginnen met een schone lei.

Mijn vrees bleek ongegrond; ik had de halsstarrigheid en traagheid van de Belgische politici onderschat. Terwijl de eurocrisis om zich heen greep en de kredietbeoordelaars hun dreigementen opvoerden, hadden de onderhandelaars toch nog een kleine drie maanden nodig voor de begroting. Tegen de eedaflegging van Di Rupo en zijn ploeg was ik al lang en breed in België geïnstalleerd.

Ik merkte bovendien: zelfs als ik pas de dag ná de eedaflegging in België was aangekomen, dan nog was ik nog ruim op tijd geweest om verslag te doen van de Belgische crisis. Met de eedaflegging kwam er helemaal geen einde aan het onbehagen. Het was geen 'zand erover, vergeten en vergeven'. België was veranderd, getekend door de politieke crisis.

Het land waarnaar ik in oktober terugkeerde, is niet hetzelfde als datgene dat ik zeven jaar geleden verliet. Ook toen al was België een ingewikkeld amalgaam van gewesten en gemeenschappen, dat met haken en ogen aaneenhing. En ook toen al was er een kloof tussen Vlamingen en Walen, die elkaar nauwelijks of niet kenden. Maar op wat vaandelzwaaiende separatisten na lag niemand daarvan wakker.

Anno 2011 is het verschil tussen Vlamingen en Walen alomtegenwoordig. Bedrijfswagens, treinstakingen, flitspalen: zowat elk onderwerp wordt gecommunautariseerd. Zelfs na de recente moordpartij in Luik klonk het dat de Franstalige rechtbanken lakser zijn bij voorwaardelijke vrijlatingen. Die bewering bleek bij nader inzien niet te kloppen, maar de toon was weer gezet.

Die Vlaams-Waalse tegenstelling lijkt bovendien steeds meer een hindernis voor het Belgische voortbestaan. Niet alleen onder separatisten, maar ook in doodgewone Vlaamse verkavelingen is het tegenwoordig bon ton om over het einde van België te speculeren. De vroegere onvermijdelijkheid van de Belgische knoop - te ingewikkeld om uit elkaar te halen - is verdwenen.

Bourgondisch
Voor wie die evolutie heeft gemist, is de nieuwe retoriek best wennen. Het is ook moeilijk te begrijpen, want in die zeven jaar zijn Vlamingen en Walen helemaal niet meer van elkaar gaan verschillen. Om de Belgische evolutie te snappen, grijp ik terug naar mijn eigen ervaringen. Ook Nederland is veranderd in de zeven jaar dat ik er vertoefde: van uiterste tolerantie tegenover allochtonen naar een botte confrontatieretoriek. Niet omdat allochtonen er zoveel onaangepaster zijn geworden, maar omdat bepaalde politieke partijen nu volop inzetten op dat onderwerp. Zowel in Nederland als in België luidt de redenering van die partijen dat de problemen - de Vlaams-Waalse tegenstellingen of het gebrek aan integratie van allochtonen - een paar jaar geleden ook al ernstig waren, maar dat ze toen werden toegedekt. Dankzij de taboedoorbrekende partijen hebben de kiezers nu hun ogen geopend.

Het is niet aan mij om te oordelen of die partijen gelijk hebben. Waar ik het moeilijk mee heb, is hun hokjesdenken. Als Belg in Nederland ben ik regelmatig in een hokje geplaatst. Ondanks de vooroordelen (bourgondisch, zachtaardig en perfect tweetalig gezien) vond ik het frustrerend om als vertegenwoordiger van een volksaard beschouwd te worden, in plaats van als individu met persoonlijke karaktertrekken. Ik keek ernaar uit om aan mijn Belgische hokje te ontsnappen. Blijkt in België anno 2011 alles in een Vlaams of Waals hokje te worden gestopt.

-------------------

Diagonaal herlezen

Altijd de moeite waard om achter de schermen te kunnen kijken. Je ruikt er zo de ontbindingsgeur! En weeral is het de schuld van de boodschapper (Vlaams Belang, Geert Wilders) dat de zaken vereerd gelopen zijn. Zoiets getuigt van een o zo gekende techniek : naast de kwestie redeneren, dan bestaat de kwestie niet. Anders gezegd : volgens de Linxe dogmatiek is het de schuld van onze regenschermen dat het regent! Och : ze kennen het verschil niet, tussen oorzaak en gevolg. En zij die het kennen, dat verschil, zwijgen er over. Om den brode, maar vooral om het rijke beleg.

Komt daarbij dat de ziende blinden ook meteen de hardste dovemanspraat verkopen. Slechts één voorbeeld : Justitie. Even goed langs beide zijden van de taalgrens, zegt Leentje. Het kleinste kind weet, dat de Roden de herauten zijn van de 2^de Kans, de 3^de, de 4^de, de 5d, enz tot de elfendertigste kans. Zij zien daarin een mogelijkheid in hun handen van de herverdeling der rijkdom : wie steelt, wie moordt, wie brandt, heeft alleen bij anderen zichzelf bediend van wat de maatschappij hem of haar ontzegd heeft…. Een speciaal gevoel voor ‘rechtvaardigheid’ die blijkbaar bij elke student in de Rechten wordt ingelepeld. Criminelen worden daar zeer weinig of helemaal niet gestraft, of hoogstens met fluwelen handschoenen aan. Justitie geraakt niet gesplitst, omdat Franstalige magistraten zich blijven verzetten. Bang dat de wan-verhoudingen FR/VL zouden bloot gelegd worden?….Dat de Advocatuur al lang gespitst is, dat weten regime-hoernalisten wel, maar ze zwijgen daar over! Of liever : ze spreken daarover in de struisvogeltaal…..

Neen, dit Europa heeft de eindtermen die ze zichzelf hadden opgelegd, niet gehaald en moet dus liefst zo rap mogelijk van het toneel verdwijnen. Als de verantwoordelijken, voorzien van hun tandenborstel, zich binnenkort vrijwillig willen meden? Zij zullen de kop van het peloton vormen, want de exodus moet eerstdaags van start kunnen gaan. En dat moet even geruisloos kunnen, als de volksverhuizing naar ons land is op gezet. Hun teergeliefde volgelingen die het onderscheid niet kennen tussen “mijn” en “dijn”, van binnen of van buiten de gevangenismuren, zullen achterop gestuurd worden. Ergens moeten er nog wel van die leuke platte wagonnetjes me schuifdeuren en zonder ramen bestaan waarop geschreven ‘7 paarden - 45 mensen’…. We hoeven heemaal niks terug te krijgen, zelfs de locomotieven niet….

 
Arabische Lente

03-01-2012, 13:04 geschreven door DIGITHALYS

maandag 2 januari 2012

Van zittend penneridder

Tot steigerend ruiter op een voetstuk

------------------

Totalitaire verleiding bij Westerse intellectuelen

woensdag 28 december 2011 09:24 ELSEVIER

Václav Havel was een van de grote Europeanen van na de Tweede Wereldoorlog. De oud-president van Tsjechoslowakije representeerde een generatie Oost-Europese intellectuelen die destijds door de meeste westerse intellectuelen in de steek werd gelaten. Links sjanste met het socialisme.

In het kerstnummer van Elsevier schreef Simon Rozendaal een prachtig artikel over Arthur Koestler. Ook Koestler (1905-1983) werd niet echt gesteund door vooraanstaande West-Eurpoese schrijvers of dichters.

Waarvoor staan de meeste westerse intellectuelen heden ten dage?

Spook
Ze sjansen onder het mom van tolerantie met de intolerante islam. Waarom maken ze in het Westen steeds de verkeerde keuzes? Ook nu kunnen islamitische dissidenten niet rekenen op sympathie of steun van westerse intellectuelen.

Havel opende zijn befaamde en buitengewoon belangrijke boek Poging om in de waarheid te leven met de woorden: ‘Een spook waart door Oost-Europa; het is het spook van wat men in het Westen "dissidentie" noemt. Dat spook is niet zomaar uit de lucht komen vallen. Het is een natuurlijk en onvermijdelijk gevolg van de huidige historische fase van het systeem waarin het rondwaart.’

Wat was de kernwaarde van het totalitaire geloof? De totalitaire regimes, vooral de socialistische vormen daarvan, gingen er vanuit dat het centrum van de macht identiek is aan het centrum van waarheid. Ze beschouwden zichzelf als waarheidsregimes.

Leugens
De waarheid van totalitaire regimes bestond uiteindelijk uit niets anders dan ideologische geloofsovertuigingen en ordinaire leugens. In de politieke praktijk bracht het socialisme de regimes van leugens teweeg. De politieke orde werd gefundeerd in leugens - en de leugens werden met geweld gehandhaafd.

Toch waren de westerse intellectuelen bereid om de leugens passief of actief te steunen. De Franse filosoof Michel Foucault (1926-1984) noemde het islamitische regime van Iran het regime van waarheid. Ook hem heb ik nooit kunnen betrappen op enige serieuze sympathie met de Oost-Europese dissidenten.

Nul
Nederlandse media zijn zelden geïnteresseerd in de echte, moedige dissidenten uit de islamitische wereld, wiens aantal beperkt is. De westerse media proberen ze op alle mogelijke manieren uit de media te weren. Hoe vaak hebt u bij Pauw & Witteman critici van de islam (dissidenten) gezien? Nul keer.

Hoe vaak hebben ze gesproken met de Algerijnse intellectuelen die de Arabische opstanden met wantrouwen en angst bejegenen? Nul keer. Hoe vaak hebben ze aandacht besteed aan de vermoorde schrijver Rafig Taghi? Nul keer. En hoe vaak hebben ze aandacht besteed aan de goede moslims en de goede islam? Systematisch en heel vaak.

Het doet mij niets meer dat deze middelmatige bende in het Westen moeite heeft om in waarheid te leven.

Havel zorgde ervoor dat Free Europe Radio/Radio Liberty na de val van de Muur niet werd gesloten. Hij haalde de radiozender zelfs naar Praag. Deze zender produceert programma's in vele talen, waaronder Dari, Perzisch, Russisch, Azeri en Arabisch, en wordt nog steeds gefinancierd door de Amerikaanse senaat. En wat doet het Europese Parlement? Free Europe Radio probeert op professionele wijze waarheid naar de door tirannie geteisterde landen brengen.

Niet provoceren!
Václav Havel was bevriend met de vijanden van de politieke islam. Hij had nauwe contacten met de Iraanse intellectuelen. In zijn ogen moest het Iraanse regime omver worden geworpen. Ook steunde hij de strijd tegen het islamitische terrorisme en Saddam Hoessein. Hij sloot zich niet aan bij de goedkope progressieve kritiek op president Bush.

Het ministerie van Buitenlandse Zaken van Tsjechië richtte zich op dissidenten en democratische krachten in de islamitische wereld. Die zouden nooit in Berlijn of Den Haag worden toegelaten voor een gesprek. Niet voor niets verzette oud-minister van Buitenlandse Zaken Hans van den Broek zich in 1986 tegen de toekenning van de Erasmusprijs aan Havel: het zou immers de dialoog met Oost-Europese totalitaire landen in gevaar brengen.

O, de heilige dialoog. De vijand moest vooral niet worden geprovoceerd - en dit was rechts van Nederland.

Dit was de Europese stijl van omgang met het kwaad: niet provoceren!

Eeuwige golven
Van den Broek - de man van de dialoog met totalitaire regimes - zit nu bij de islamisten in het Midden-Oosten op schoot, in de strijd tegen de Joodse staat. Plotseling is hij moedig! De enige zekerheid die we nog hebben, is dat Van den Broek en de progressieve linkse intellectuelen van deze wereld geen millimeter zijn veranderd. Dit is de enige zekerheid sinds de val van de Muur. Niet veel, maar toch!

Deze Europeanen lijken op het schuim op de stranden van Europa dat langzaam zal verdwijnen. Maar Havel en de zijnen zullen als grote Europeanen de eeuwige golven zijn, die ons altijd aan waarheid en vrijheid zullen herinneren.

Havel zal in ons geweten moeten worden gegraveerd:

‘Leven in waarheid, als daad van verzet van de mensheid tegen een afgedwongen positie, is daarentegen een poging de controle over het eigen verantwoordelijkheidsbesef te herwinnen.’

Geef Václav Havel door aan de volgende generatie Europeanen.

Afshin Ellian

-------------------

Diagonaal herlezen

Wat één man op zijn eentje kan bereiken, wordt zowel door Vaclav Havel als door de Poolse Paus Woytila nog maar eens bewezen. Beiden zijn niet ten onder gegaan aan het communisme, maar zij hebben datzelfde communisme juist helpen begraven. Wopytila had meer te vrezen van het communisme dan van het nationaal socialisme. Vaclac Havel echter vond ze beiden op zijn  levensweg. Zie verder.

‘Dissidentie’ : een woord waaronder de Linxe Meute decennialang een negatieve bijklank heeft geschoven, in de jaren waarin het Verscrikkelijk Communisme nog de schijn kon ophouden. Een dissident was eigenlijk een ‘onderkruiper’ die zijn eigen afwijkende mening hoger inschatte dan de opgelegde eenheids-mening die door de Overheid werd opgelegd. Die mening was immers de enige goeie mening! Van zodra die afwijkende mening tot uiting kwam, al was het maar één milliseconde, begonnen ofwel de strafkampen, ofwel de gevangenis, ofwel de psychiatrische instellingen, en in ieder geval de broodroof. Of erger. Waar vandaan dacht U dat de Soir het idee vandaan haalde, om ons Vlamingen op een boot te zetten met losse bodem, die in volle zee zou openklappen?

Een beetje de toestand lijk de regime-meida zoiets bij ons zou willen veralgemenen. Door verstrenging van de regels van de vrije meningsuiting. Door het Internet te reglementeren. Door machtsuitbreiding van het CGKR. Door de effectieven van de Staatsvuiligheid afdeling Vl-Nationalisten) te vertiendubbelen. Door door te dringen tot alle geledingen van de maatschappij, om de broodroof zo efficiënt mogelijk te maken….Door schutkringen in te stellen en door de tegenstanders als ‘wilden’ en ‘mestkevers’ af te schilderen. Enfin, de gehele woordenschat die de nazi’s gebruikten voor mensen wier neuzen hen niet aanstonden….

De destructieve belgicistische eenheidsworst, die vroeger al niet te vreten was, is al een tijdje oververzadigd door oververzadigde vetzuren van Noord Afrikaanse herkomst. Omdat na Marx, nu Mohammed de nieuwe afgod geworden is. Waar Marx mislukt is, waarschijnlijk wegens niet wreedaardig genoeg (!) is nu alle hoop gesteld op dat soort Arabische Lente om het eigen volk te knechten. Het worden de ‘Nieuwe Belgen’, die noch Vlaams noch Frans meer spreken….

Tsjecho-Slowakije, het land van  Vaclac Havel heeft ze alle twee gekend : eerst het nationaal socialisme, dan, het gezellig Sovjet-Communisme. Het overleefde ze beiden. Trouwens, wie Praag zegt, zegt meteen De Slachter van Praag, de ‘Reichsprotector’ Reinhard Heydrich die in Mei 1942 door het Tjechisch verzet werd vermoord. De dood van deze man, een der hoogste SS-beulen van het Dritte Reich van Adolf Hitler, werd achteraf door de Duitse Nationaal Socialisten grondig gewroken (als socialisten iets of iemand wreken, doen ze dat grondig), door het dorpje LIDICE niet alleen uit te moorden, maar door het volledig onder te ploegen. Praag, een der mooiste culturele steden van Europa, beleefde in die dagen de clash tussen de pest (het communisme) en de cholera (het socialisme van Hitler) in een strijd op leven en dood. Het werd, gelukkig voor ons allemaal, de dood voor beiden….

Vaclav Havel echter heeft nog de naweeën van het communisme meegemaakt, al heeft hij achteraf de natuurlijke gang der dingen in zijn land niet kunnen beletten : het bestaansrecht om naast, en niet met elkaar te leven van twee totaal verschillende volkeren : de Tjechehen en de Slovaken….Laat Praag dus, in alle mogelijke betekenissen, een voorbeeld blijven voor Vlaanderen….

Voor het avontuurlijk maar misdadig leven van Reinhardt Heydruch :

zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Reinhard_Heydrich  Is niet geschikt voor gevoelige kijkers…. Ziehier de auto van het bekende merk, waarin de man werd vermoord….

02-01-2012, 17:35 geschreven door DIGITHALYS

maandag 2 januari 2012

De EU speelt extreemrechts in de kaart’

27-12-2011 - Rik van Cauwelaert itv. Larry Siedentop - knack

Bron Iskander

--------------------

 ‘De Europese integratie van bovenaf opleggen is mislukt’, zegt de Brits-Amerikaanse politieke filosoof Larry Siedentop. ‘De eersten die van de crisis zullen profiteren, zijn de extreemrechtse partijen.’

Politiek filosoof Larry Siedentop (75) is emeritus van Keble College in Oxford. Twaalf jaar geleden beitelde hij zijn academische reputatie met Democracy in Europe, waarin hij de democratische legitimiteit van de Europese Unie onder de loep nam. De pijnpunten die hij toen aanwees zijn nu, met de eurocrisis, in het volle licht gekomen.

U bent ervan overtuigd dat het Europese project helemaal opnieuw moet worden bekeken?

Larry Siedentop: De Europese bevolking ontdekt dat de Europese integratie een hoge politieke en democratische kostprijs heeft. Mij lijken de meeste Europeanen niet bereid hun nationale identiteit af te leggen. Bovendien worden ze steeds meer bevangen door een gevoel van machteloosheid. En het gaat hier echt niet om onversneden nationalisme, maar om een oprechte zorg om zelfbestuur.

Waar vroeger werd gesproken over een gedeelde soevereiniteit, krijgt men nu in de gaten dat het hier om verlies van soevereiniteit gaat. Je merkt dat stijgende ongenoegen ook in de peilingen. Volgens de Eurobarometer twijfelt de helft van de EU-burgers aan de goede zin van het Europese project.

Het neen van de Fransen en de Nederlanders tegen het ontwerp van Europese grondwet en later van de Ieren tegen het Verdrag van Lissabon waren al belangrijke alarmsignalen die keer op keer door Brussel werden genegeerd.

Er zijn natuurlijk verschillen tussen de verschillende lidstaten. De Italianen en de Belgen lijken enthousiastere voorstanders van een verdere integratie. Maar dat is alleen maar omdat ze eigenlijk van hun eigen staat af willen. De Oost-Europese landen vonden aanvankelijk tal van voordelen in de aansluiting bij de Europese Unie. Maar vandaag maken ze zich zorgen over het verlies van soevereiniteit. En ik vraag me af wat gaandeweg het effect zal zijn van de eurocrisis op het separatisme in Schotland, Catalonië en België. Een regio als Schotland in de eurozone brengen zou wel eens heel riskant kunnen worden.

De begrotingsunie zal, volgens u, leiden tot een nog bureaucratischer bestuur?

Siedentop: Ongetwijfeld. Je ziet dat al gebeuren in Griekenland en Italië, waar twee verkozen regeringen zonder meer opzij werden gezet en vervangen door een ploeg van technocraten. Al gaat dat in tegen alle politieke en economische noodwendigheden.

De publieke opinie moet worden voorbereid op mínder integratie. Trouwens, waar je ook komt in Europa, overal wordt Brussel nu al vereenzelvigd met regeltjes en bedilzucht. Er moet heel langzaam een nieuw constitutioneel denkraam worden uitgewerkt dat van onderen naar boven werkt. Integratie kan onmogelijk van bovenaf worden opgelegd.

De eersten die van de huidige crisis zullen profiteren zijn de extreme politieke partijen, en dan vooral extreemrechts. Je zult maar jong zijn in Griekenland, Spanje of Portugal. De toekomst van die jongeren is weinig rooskleurig. Er volgen ongetwijfeld nog tal van heftige reacties. En intussen speelt de Europese Unie extreemrechts in de kaart.

-------------------

Diagonaal herlezen

Vendelzwaaien! Wij zijn, om onze nationale eigenheid te bewijzen, een volk van vendelzwaaiers! Als argument om de Vlamingen te identificeren kan dat tellen!

Ondertussen is het maar nog eens gebleken dat het Vlaams Belang als politieke partij zijn tijd ver vooruit is, door decennia lang al luidop te zeggen wat de mensen stilletjes bij zichzelf denken. Sommigen onder ons zeggen dan daarbij, met opgeheven hoofd, dat de integratie niet alleen schandalig mislukt is, maar dat er niet eens van integratie sprake mocht zijn geweest, omdat die massa-import van zoveel verschillende meestal onder-ontwikkelde vreemdelingen gewoon de levenskracht van ons eigen volk heeft verstikt. Komen ook nog andere doodsoorzaken bij, bij de Muzelmannerij, naast het verstikken. Duizend bommen en granaten, als het niet waar is! Of geeft U er de voorkeur aan om door middel van een scherp mes gekeeld te worden? Of simpelweg te worden neergeschoten nadat U beroofd werd? U vraagt niet eens, maar zij draaien!

Hoe het dan verder moet? Tja, dat is precies de laakbare handelswijze van onze Grote Geesten : zij wisten (hoopten?) voordien dat de klok in geen duizend jaar zou kunnen teruggedraaid worden. Zij handelden doelbewust en met voorbedachten rade.

Waar er een begin van rechtzetting zou kunnen zitten, vraagt U zich af? Zowel Europees als nationaal en, niet te vergeten, regionaal? Door te zorgen dat die Grote Geesten niet alleen vervangen worden, maar dat ze voorgoed van het toneel verdwijnen. Goedscheiks of kwaadschiks. Desnoods naar Timboektoe of naar een verlaten eiland met in het midden slechts één palmboom en om de anderhalve dag een serieuze aardbeving.

Eenmaal dan, met de Nieuwe Leiders, de onaantrekkelijkheid voor al die ongewenste gasten die zich ondertussen als eigenaars zijn gaan gedragen, een feit zal zijn, zullen die ondervinden, door bijvoorbeeld het afschaffen van alle subsidies en het bestrijden van alle misbruiken, dat de exodus kan beginnen. Met in hun bagage alleen de vaardigheden die ze bij ons eventueel hebben opgedaan en waarvan ze in de Thuislanden zullen kunnen profiteren. En als handbagage hier en daar een zeldzame Koran, want die kunnen hier gemist worden als kiespijn….

02-01-2012, 16:18 geschreven door DIGITHALYS

zondag 1 januari 2012

 Griekse regering wil 150.000 jobs creëren in drie maanden

De Griekse regering wil in de komende drie maanden 150.000 nieuwe banen creëren. Dat heeft eerste minister Lucas Papademos gezegd. Gisteren spraken de Griekse ministers over plannen om de gevolgen van de schuldencrisis voor de Griekse gezinnen te beperken.

"De crisis en werkloosheid hebben duizenden gezinnen getroffen", zegt Papademos. Het plan zal zowat 900 miljoen euro kosten. Dat geld zal vooral komen van de Europese Unie, die prioriteit geeft aan gezinnen in nood. Ook de Griekse steden en gemeenten zullen worden betrokken in het plan, net als de orthodoxe kerk.

Economie krimpt met 5,5 procent
Een grote schuldenberg verplichtte Griekenland afgelopen jaar om steun te vragen aan de Europese Unie, het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Europese Centrale Bank (ECB), in ruil voor een stevig bezuinigingsprogramma. De Griekse economie zal naar verwachting dit jaar met 5,5 procent krimpen en het werkloosheidscijfer staat momenteel op 18 procent.
 
Orthodoxe kerk helpt 250.000 mensen
De Griekse Centrale Bank schat dat zowat 500.000 mensen in gezinnen leven waar beide ouders geen werk hebben. De orthodoxe kerk biedt hulp aan 250.000 mensen in Griekenland. Werklozen kunnen in Griekenland slechts voor hoogstens een jaar aanspraak maken op een werkloosheidsuitkering. Daarna helpt de staat hen niet meer en zijn ze aangewezen op hulp van verwanten, de Kerk of humanitaire organisaties. (dpa/eb) Bron De Morgen

-------------------

Diagonaal herlezen

Goe bezig, daar in Griekenland. Hopelijk kijken de Waalse Syndicale Manitou’s goed toe (en wie weet, misschien zelfs meteen de Kerkelijke Manitou’s).

150.000 Jobs creëren : men zegt er alleen niet bij HOE? , MET WELMKE MIDDELEN en WAT? Daarin verschillen de verre Grieken geen haar van de nabije Franscouillons!

Resultaat! Dat is iets waar men in ‘Klein Griekenland’ aan het nabije Land van Samber & Maas, ook niet aan uit kan. Men wil wel, maar kan niet. ‘Denken, doen, durven’ is immers maar een verkiezingsslogan, zelfs voor Ward Debever en da’s zo’n durver!  Al is de herkomst van de nodige middelen toch wel bekend : als goede socialisten halen de PS-Manitou’s het geld waar het zit : bij de Vlamingen.

Misschien, als men de lijst van Les Grands Travaux Inutiles eens opnieuw overloopt, dat er enkele specimen kunnen aan toegevoegd worden? Nog een zoveelste (nutteloze) nieuwe autostrade? Een nieuwe (onafgewerkte en nutteloze) métro léger voor Luik lijk in Scharrelroi? Weer eens een ‘Hellend Vlak’ of een ‘Scheepslift’ over een nieuw nog te bouwen verbindingskanaal, als bestemming voor Vlaamse schoolreizen? Een tweede nog grandiozer NMBS-station in Mons die het eerste (nog in de steigers staand!) overkoepelt? Per astrum ad astra!

Rekening houdend met de stakingen die deze werkzaamheden in ieder geval langer dan gepland zullen doen duren, schat men hiermee het einde van belgië te halen. Et puis: après nous, le déluge!

O Ja! Als de Roomsen evenveel ijver aan de dag zullen leggen in Klein Griekenland als in Griekenland zelf de orthodoxen doen,  zou dat ons inziens een goed gevolg hebben voor het kerkbezoek in deze contreien. Als er tenminste in de tussenliggende tijd nog een paar kerken zouden overgebleven zijn. Zo niet : zich wenden tot de plaatselijke Immams die met veel plezier, met subsudues en met petrol-gelden uit de Thuislanden nieuwe zieltjes zullen winnen voor de Allah-maagden in het Hiernamaals.iernamaals.H

02-01-2012, 14:43 geschreven door DIGITHALYS

 zondag 1 januari 2012

Ter wille van de boer die ploegt…

Besta de wereld voort

-------------------

In deze rustige Nieuwjaarsdagen, waar ‘het nieuws’ als graan onder de grond rust, wachtend op de lente en op ‘den uitkom’, denk ik dat bloggers veel gemeen hebben met boeren. Blog-boeren dan. Dat is een speciale soort boeren, die zaaien zonder te rekenen dat ze ooit kunnen maaien. Maar net als de boer die, elk jaar weer, ploegt en zaait, weet de blogger, dat elk zaad vroeg of laat zal ontkiemen. Ook in 2012, dat misschien het jaar wordt van de Oogst….

Belgische brocante

27-12-2011 - Jean-Pierre Rondas - Opinie de redactie

Ik heb op ongepaste wijze het woord bric-à-brac gebruikt. Het geschiedde tijdens het officiële colloquium ter herdenking van veertig jaar Vlaams Parlement, op 9 december jongstleden, en het spijt me niet. Misschien is deze verjaardag de lezer ontgaan, maar in 1971 werd de eerste ‘Cultuurraad voor de Nederlandse cultuurgemeenschap’ geïnstalleerd, met maar liefst 213 leden. Dat was ons eerste Vlaamse parlement, het had niets te zeggen, en dat was ook de bedoeling. Daar ligt het begin van het Belgische federalisme, zegt men dan. De organisatoren van het evenement hadden me uitgenodigd om een gesprek te modereren tussen drie specialisten van het federalisme: een Duitser, een Brit en een Belg.[1]

Dit lijkt het begin van een klassieke mop. Goed dan, luister: een Duitser, een Brit en een Belg zaten eens samen in een panel op een colloquium, waar ze geacht werden te antwoorden op mijn vriendelijk aanmoedigende vragen. Het publiek zou zodoende een beter zicht krijgen op de gelijkenissen en de verschillen tussen verscheidene soorten federalisme. Dat was de bedoeling: vergelijkend federalisme. Daar kunnen wij in Vlaanderen immers wat van leren. Woordenschat van het federalisme Dat vergelijkend leren is hard nodig, en dat blijkt al uit de woordenschat. De uitnodigingsfolder voor het colloquium kondigde weliswaar in de titel een debat aan over federalisme en regionalisme, maar in de begeleidende tekst was in zeer kort bestek maar liefst drie keer sprake van ‘semi-federalisme’. Deze term was onbekend bij de geïnviteerde specialisten. Ik heb het ze publiekelijk gevraagd, en ze bleven beweren dat dit nergens op sloeg. Zoiets hanteerden ze niet. Waarop wijst deze originele woordkeuze? Ging het om een poging van de organisator om het nauwelijks uit te leggen Belgische federalisme toch in één woord te vatten, ten behoeve van een internationaal publiek? De bestaande terminologie heeft het trouwens al moeilijk genoeg. Ongeveer elk woord in dit verband lijdt aan verschillende gevoeligheden, al naar gelang van de nationale context. Zo is men in Groot-Brittannië misschien wel bezig aan een federaliseringsproces, maar huiveren ze daar bij het woord federalisme. Het doet hen te veel aan de Amerikaanse afscheiding denken, en dat was tenslotte een nederlaag. Dat het om een proces gaat wordt juist benadrukt door het veel neutralere woord ‘devolution’, dat eerder een ‘afwikkeling’ suggereert, en wel een devolutie richting ‘confederalisme’. Dat is dan weer een woord dat slechts in geschriften van politicologen wordt gevonden, zelden in de redevoeringen van politici. Het woord ‘regionalism’ was in het Engels heel wel mogelijk geweest, maar dat mag dan weer niet van de Schotten, die zichzelf niet als ‘regio’ of ‘gewest’ beschouwen, maar als ‘natie’. Zij hebben de Engelsen zo ver gekregen om hun ‘nationhood’ als dusdanig te erkennen. Samen hanteren ze dan maar de term ‘territorialiteit’, wat op een tamelijk neutraal concept duidt: hier is the Border, ten noorden daarvan ligt het territorium van Schotland, waar originele en geïmmigreerde Schotten wonen, en ten zuiden daarvan ligt Noord-Engeland. In tegenstelling tot de Schotten hebben bij mijn weten de Vlamingen nog niet geprotesteerd tegen dat mooie en unieke Nederlandse woord ‘Gewest’ voor hun territoriale bevoegdheden. Het ‘gewest’ vulde de ‘gemeenschap’ mooi aan, en samen hebben ze de levensduur van de staat België verlengd, toch? Jammer genoeg functioneren gewest en gemeenschap slechts zolang ze op elkaar kunnen pivoteren. Welnu, straks worden (met dank aan Di Rupo en zijn heraut Vande Lanotte) de gemeenschappen in België overbodig. Aan de ene kant is er nu al een federatie Wallo-Brux (zonder gemeenschap). En aan de andere kant is het natuurlijk de bedoeling dat vooral de Vlaamse Gemeenschap irrelevant wordt. Ze wordt namelijk stilaan maar zeker uit Brussel geweerd, en dan is er nauwelijks nog behoefte aan zo’n instelling. Ze heeft dan geen voorwerp meer. Dan mogen we artikel 1 van de grondwet herschrijven. Dan zal men dus zien dat ook het mooie woord ‘gewest’ in de verdrukking komt, tegelijkertijd met wat er achter dit woord schuilgaat, namelijk het Vlaamse Gewest. Gewestelijk waarvan, kan men zich dan afvragen. Een landstreek van welk land? In een gewest gebeuren gewestelijke dingen, hoort men gewestelijke uitspraak... Zijn we dan niet beter af met gewoon een ‘land’? Of waartoe een beetje vergelijkende woordenschatbeschouwing leiden kan... Natuurlijk is het verschil niet alleen in de terminologie gelegen. Neem nu de uitgangssituatie. Groot-Brittannië was tijdens de imperialistische periode echt een United Kingdom. De Engelsman aan tafel (die heel wat van het Belgische semi-federalisme afwist) wees erop dat ‘United’ echt niet gelijkstaat aan ‘unitair’. Het Verenigde Koninkrijk werd weliswaar ‘verenigd’ door verovering van Wales en Ierland, en door souvereiniteitsafstand van Schotland. Toch bestaat een unie nu eenmaal uit onderdelen – tot op vandaag, zoals blijkt. Dat is in België op de keper beschouwd niet het geval, alle retoriek omtrent ‘les entités fédérés’ ten spijt. De geschiedenis van de zeer onafhankelijke Duitse Länder bepaalt het huidige diepe federalisme in de Bondsrepubliek. België is nu eenmaal de enige staat van de drie, die als diep unitaire staat – en veel te laat – begonnen is. Een anomalie van bij het begin. Vervolgens leerde ik, al vragen stellende, dat er in Duitsland nu al decennia een serieuze en legitieme discussie woedt over de keuze tussen een coöperatief of een competitief / concurrerend federalisme. Nu eens haalt de ene optie het, dan weer de andere. Gebaseerd op nuchtere discussies. Dank zij de Duitse bijdrage hebben we toch, al vergelijkend, kunnen leren dat competitief federalisme een optie is. In België wordt deze optie uitgesloten nog voor de discussie kan beginnen. Eerst had Leterme het debat daarover ontkracht door de Vlamingen te vermanen over hun gebrek aan gevoel voor samenwerkingsfederalisme. Dat was volgens hem nochtans de enige moreel juiste keuze. Vervolgens had Di Rupo het klaargespeeld om (nog voor er een enkele bevoegdheid werd verdeeld) in zijn twaalf ‘balises’ te stipuleren dat competitief federalisme een soort misdaad tegen de Belgische menselijkheid was. Dan leerde ik ook, het kon niet op, over asymmetrische modellen. Het meest symmetrische federalisme zit duidelijk in Duitsland, en dat verwondert niet want ze zitten daar ook zo in mekaar. Nogal asymmetrisch gaat het er aan toe in Groot-Brittannië, omdat Schotland, Noord-Ierland en Wales zich telkens anders tot Westminster verhouden. Om maar een voorbeeld te geven: Schotland heeft een heus parlement (in 1998 heropgericht sinds de Union Act met Engeland van 1707). Wales daarentegen heeft ‘slechts’ een Assembly, zoiets als die Vlaamse cultuurraad van veertig jaar geleden. Maar totaal asymmetrisch zit de semifederale staat België in elkaar, omwille van het geknoei met de gemeenschappen en de gewesten. Voor sommigen is deze asymmetrie een argument om de Vlaamse Gemeenschap af te schaffen – zie hierboven en hieronder. Allemaal nuttig om weten, tot ik het bric-à-brac woord op tafel gooide. Grote consternatie bij enkele Vlaamse Belgicisten in de zaal, allen lid van de nieuwe federale meerderheid. Het is nochtans een Frans woord dat ook goed Nederlands en goed Engels is, zeer geschikt voor een veeltalig colloquium. Zulke woorden gebruik ik in internationale context heel graag, er is weinig uitleg bij nodig, iedereen verstaat ze, zelfs de aanwezige Duitser. Het beschrijft goed hoe de meeste federalismen zijn ontstaan: tegen de goesting van het centraliserende gezag, met horten en stoten, halfslachtig, zonder visie. Zoals in een brokkenhuis, met veel brocante, cumulatief, zo is het gegaan. In Duitsland niet, daar zijn ze wat systematischer, maar in Groot-Brittannië en België zeker wel. Vooral bij ons. Dat leert ons het vergelijkend federalisme. What do they know of Belgium / who only Belgium know? Daarom is zo’n colloquium nuttig en heilzaam. Het Duitse panellid concludeerde met rustigende zekerheid dat de Duitse versie van federalisme nog altijd een model was voor de rest van Europa. Vele aanwezigen keken daarvan op, gewend als ze waren aan de boude stelling dat juist de Belgische variant model stond, en zelfs naar verre landen werd geëxporteerd. Iemand presteerde het te beweren dat dit nu nog onverminderd het geval was. Het ‘uitgewoonde model’, het ‘op zijn grenzen stuitende systeem’, de ‘permanente diplomatieke conferentie’, een impasse van volle vier jaar: maakt allemaal niet uit, eenmaal model blijft model. Het gaat hier om een vorm van verbijsterende realiteitsvervreemding die alleen maar uit zelfoverschatting kan ontstaan. Het modelfederalisme à la Belge is een leugen. Het Belgisch federalisme is geen exporteerbaar model meer. Dat de buitenwereld zou vergeten dat deze staat 540 dagen nodig had om tot een ondemocratisch vergelijk te komen is puur wensdenken, onlangs nog door een Vlaams politoloog in alle ernst vertolkt. Het model is voor altijd beschadigd, zowel voor binnenlands als voor buitenlands gebruik. Dat leert men uit de vergelijking, en dus is de vergelijking niet geliefd. Plots wil men niet meer zo graag de verschillende soorten federalismen vergelijken. Het zal in de volgende legislatuur niet meer zo vaak gebeuren dat officiële instanties dat soort colloquia organiseren. De Britse deelnemer vertelde waar het op stond. Hij pleitte voor consequentie. Wij noemen deze consequentie Artikel 35 van de grondwet, hij noemt het welfare nationalism. Het gaat gewoon om een andere geografische omschrijving van de solidariteit. Het gaat om sociaal burgerschap, net zoals weleer in Groot-Brittannië en in de staat België, maar nu op een schaal waarop een bevolking de risico’s wenst te delen – omdat het centrale (Westminsterse, Brusselse) niveau niet meer vertrouwd wordt. De gefedereerde entiteiten (Vlaanderen, Schotland, ooit zelfs Wallonië) hebben allang een democratische wil uitgedrukt tot hervorming van de schaal van de solidariteit – het gaat om een democratische hervormingswil, en dus is deze keuze legitiem. De Britse deelnemer trok deze hele kwestie inderdaad naar de legitimatie van de democratie, en daar hoort ze ook thuis. Te veel politici en commentatoren proberen dit probleem juist buiten de democratie te plaatsen, namelijk naar de sfeer van de morele culpabilisering van deze institutionele tendenzen. De consequentie van federalisme is hoogstwaarschijnlijk confederalisme. Daartoe moesten we in het Belgische geval historisch gezien nu eenmaal eerst langs het stadium van een eerlijk federalisme passeren. Ik beweer dat we dit stadium nog niet eens hebben bereikt. Of zullen we eens wat aan vergelijkend anti-federalisme doen? Aan een vergelijking van de manieren waarop men aan de logica van het federalisme gedacht heeft te kunnen ontsnappen? Dat zou kunnen leiden tot een leuke oplijsting van de manieren waarop deze evolutie naar devolutie door het staats-establishment werd gesaboteerd. Hoe neutraliseert (of op zijn Belgisch: ‘saucissoneert’) men dit democratisch begeren? Hoe blokt men het af? Veertig jaar sabotage van het autonomiestreven. Veertig jaar opzettelijke atomisering van bevoegdheden. Usurperende bevoegdheden. Niet-uitvoering van veelvuldig onderhandelde akkoorden. In de huidige regering federale staatssecretarissen met bevoegdheden die allang elders liggen. En met vandaag een serieuze terugslag in de Copernicaanse omwenteling die ons naar echt, eerlijk federalisme had moeten voeren. Een kijkje in de krant volstaat om dit te beseffen. Kataloog van Franstalige verworvenheden Maandag 26 december verscheen namelijk in de reeks ‘Blessuretijd voor België’ in De Standaard en Le Soir een artikel onder de titel ‘Alles doen om de Vlaamse partijen te steunen’ (niet vrij raadpleegbaar op het internet). Omdat de teksten door een gezamenlijke redactie van beide kranten worden geschreven, worden ze niet apart ondertekend. Toch heeft specifiek dit artikel naar mijn smaak een hoog Véronique Lamquin-gehalte.[2] De reeks wil nagaan hoe de regering Di Rupo uiteindelijk tot stand is gekomen. Hedendaagse geschiedenis op zijn letterlijkst, en potentieel onthullende journalistiek. Het eerste probleem is echter dat de lezer die een beetje Le Soir en La Libre bijhoudt, in dit onthullend artikel niets nieuws vindt. Ik had alle zinnetjes allang ergens in het Frans gelezen. Er wordt helemaal niks onthuld. Dat de liberalen zullen inbreken in de regionale regeringen van Vlaanderen en de verschillende Franstalige niveaus hebben ze zelf al kenbaar gemaakt. Dat de tricolore partijen naar symmetrische regeringen streven, dat wil zeggen afspiegelingen van het federale niveau: zo zitten ze in mekaar. Dat daarmee (en met Di Rupo’s streefdatum 2019) geïmpliceerd wordt dat we dus samenvallende verkiezingen krijgen, daarover is tijdens de herfst in het lang en het breed gediscusssieerd. Dat de sociale zekerheid altijd (altijd!) federaal gefinancierd zal blijven, dat is nu eenmaal de wens van de Belgicistische partijen in Noord en Zuid. Dat de Vlamingen zich van Brussel ‘een gedacht’ mogen maken, weten we sinds Johan Vande Lanotte een volle Gentse universiteitsaula met deze boodschap toesprak. Het gaat hier dus helemaal niet om onderzoeksjournalistiek, maar om een uitdagend geformuleerde lijst van Franstalige verworvenheden, punt voor punt maatregelen die het bestaande federalisme, in plaats van het te versterken, terugschroeven. De Vlaamse lezer moest maar eens met de realiteit geconfronteerd worden en ‘faire son deuil’. Punt voor punt ook zaken die tijdens het colloquium door de Britse spreker als antifederaal werden gebrandmerkt. Deze tekst is noch min noch meer dan de catalogue raisonné van Di Rupo’s programma van herfederalisering, met als eindbedoeling uitschakeling van de Vlaamse gemeenschap en aantasting van het Vlaams Gewest. Als dit artikel in DS de geschiedenis moet voorstellen van wat pas is geschied, dan staat het in elk geval bol van de angst voor wat straks komen zal. De grootste uitgesproken vrees is die voor een confederaal land, want dan is het ‘gedaan met België’, en dit moet ‘afgeblokt’ worden. Niet alleen de topprioriteit van Di Rupo, maar evenzeer de inconsequentie van het Belgische federalisme. Bric-à-brac in zijn ontstaan, bric-à-brac in zijn verloop, bric-à-brac straks in zijn uitverkoop. Niet eens semi-federalisme. Een raar model. (De auteur is oud-programmamaker bij Klara en lid van de Gravensteengroep.) @Allen: reageren op deze bijdrage impliceert dat u instemt met de regels voor deelname aan onze discussieforums; lees dus de regels -mod [1] Arthur Benz (Technische Universität Darmstadt), Charlie Jeffery (University of Edinburgh), Els Witte (Vrije Universiteit Brussel). [2] Véronique Lamquin is politiek commentator bij Le Soir; ze komt geregeld aan het woord in het VRT-nieuwsprogramma Terzake

-------------------

Diagonaal herlezen

De pantomine van Oud en Nieuw gaat zijn gewone gang. Aan de andere kant van de wereld is het reeds 1 januari 2012. Wij vieren gezellig thuis. Want de boer, hij ploegde voort.

Vandaag hebben we geleerd dat Di Rupetto meent recht te hebben op een speciale bewapende en getrainde ‘begeleidingsdienst’, die daarom geen stoere mannelijke politie-escorte hoeft te zijn van gewezen Bereden Rijkswachters te paard, de beroemde  ‘Broeders van Liefde’ op hun zware BMW’s. Een gewapende escorte van stoere mannelijke MP’s op hun zware BMW’s moet volstaan. De syndicaten van die 2 stoere mannelijke macho’s protesteren om ter meest : waarom dan geen escorte in het leven roepen van kontwiegende Mietjes die als een zwerm ballerina’s rond deze Premier hangen? Di Ropu weet dat sedert de politie-hervorming, de politie aleemaal doetjes geworden zijn, die slechts uitvoeren wat ze van hun syndicaten mogen. Militairen zijn nog altijd opgeleid om te doden, en die ‘Special Forces’ overal ter wereld zijn echte moordenaars, die bij ons hun opleiding hebben van het Franse Vreemdelingen Legioen, die op hun beurt de Duitse SS-beulen als opleiders hadden. Die waren, na de oorlog maar al te blij op die manier uit de handen van de Yankees te blijven. Al waren die precies ook niet vies om alles te vernemen over deze ‘speciale methodes’…. De man zijn eigen kabinetten van PS-signatuur communiceren daarover lang en breed: bla bla dat andere Premiers dat ook altijd gehad hebben, enz, maar over de Koran-dreiging dat homo’s vogelvrij zijn : om de vrienden van de Sekte van de Wrede niet voor het hoofd te stoten, wordt daarover niets gerept. Hun vrees gaat meer uit naar de Vlaams Nationalisten, die wel eens zouden kunnen zorgen dat deze Premier die de wereld ons benijdt, iets veel ergers zou kunnen overkomen dan het slagersmes van een Muzelman-fanaat.….

Wie had dat ooit kunnen denken, dat onze tegenstrevers zoals het  Sharia4Belgium op dat gebied nog onze concurrenten zouden zijn. Wij wensen Elio echter geen baardhaar te krenken, om reden dat wij slimmer zijn dan dat. Wij weten dat er nog minstens 10 Elio’s klaar staan om hem desnoods op te volgen… De PS is een beproeving die wij moeten zien te overleven met zo weinig mogelijk schade.

Onze vriend J.P. Rondas hierboven ziet het ook zo goed niet meer zitten. Daarvoor gebruikt hij een wel zeer tekenend woord : de Belgische bric-à-brac, en welfare federalism. Waarbij hij wel nalaat (hij is een vriendelijk man) de twee kanten van een welfare-vertoning te benoemen : er zijn de genodigden, de toeschouwers : zij zijn diegenen die wel varen, en er zijn diegenen die instaan voor de prestaties van die welvaart….

Ach ja! En over Brussel, zegt hij, in navolging van Minister Notte (Van dela) maken we best een groot kruis. Misschien wel, voeg ik daar aan toe,  een hakenkruis, want zo behandelt men daar in hun eigen stad de Vlamingen. Heb ik echt persoonlijk namens de meeste Vlamingen geen probleem mee! Brussel eet uit de hand der Vlamingen, en als die hand wegvalt, valt Brussel weg. Het jaar 2012 is het jaar voor de euro van erop of eronder. De E-USSR heeft haar hoogtepunt al lang overschreden. Ze is zelfs haar houdbaarheidsdatum al lang voorbij en is al lang een gevaar voor de volksgezondheid. Het is een wonder dat het blijft teren op de leningen die de landen elkaar toestaan, met als waarborg hun lege Schatkisten. Dit Europa is een enorme luchtbel, die drijft op 27  kleinere luchtbellen die beetje ij beetje aan het leeglopen zijn. Ach! Wat hebben we in Europa al ’Volkerenbonden ‘ gehad!

Europa zit in een luchtledig vacuum tussen socialisme en nationalisme. Gemakshalve omschrijft men deze toestand als ‘neo-liberalisme’,  omdat het zelfs geen kapitalisme meer is. Door het globalisme is het kapitaal immers een speelbal geworden van ‘de markten’, die beter, meer en veiliger geld verdienen aan de crisis dan aan het ondernemen.

De hechte band tussen ‘arbeid’ en ‘kapitaal’ bestaat niet meer. Marx is dood, niet God! Die is trouwens al lang dood, maar Linx beseft het nog niet. Wat moeten zij jaloers zijn op het Noord Koreaanse volk dat zijn namaak-Marx zo nadrukkelijk kon bewenen!

Ballade van den boer:

Er stonden drie kruisen op Golgotha,
Maar de boer hij ploegde voort.
Magdalena, Maria, Veronica,
maar de boer hij ploegde voort.
En toen zijn akker ten einde was,
Toen keerde de boer zijn ploeg
En hij knielde naast zijn ploeg in het gras,
En de boer, hij werd verhoord.

Zo menigeen had een schonen droom,
Maar de boer hij ploegde voort.
Thermopylae, Troje, Salamis,
Maar de boer hij ploegde voort.
Het jonge graan werd altijd groen,
De sterren altijd licht,
Gods woord streed in de wereld voort
En de boer heeft het gehoord.

Men heeft de boer zijn hof verbrand,
Zijn vrouw en os vermoord;
Dan spande de boer zichzelf voor den ploeg,
Maar de boer hij ploegde voort.
Napoleon ging de Alpen op
En zag de boer aan het werk,
Hij ging voor Sint-Helena aan boord
En de boer hij ploegde voort.

En wie is beter dan een boer,
Die van de wereld hoort,
En hij ploegde niet, wat er al geschiedt
Op dezen akker voort.
Zo menigeen lei den ploegstaart om,
En deed het werk niet voort,
Maar de leeuwerik zong hetzelfde lied,
En de boer hij ploegde voort.

Heer God! De boer lag in het gras,
Toen droomde hij dezen droom;
Dat er eindelijk een rustdag was
Naar apostel Johannes' woord.
En de kwaden gingen hem links voorbij
En de goeden rechts voorbij,
Maar de boer had zijn naam nog niet gehoord
En de boer hij ploegde voort.

Eerst toen de boer dien hemel zag
Zo vol van lichten schijn,
Toen spande hij zijn ploegpaard af
En hij veegde het zweet van zijn voorhoofd af,
En hij knielde naast zijn stilstaand paard.
En hij wachtte op Gods woord.
Een stem sprak tot aarde, hemel en zee
En de boer hij heeft haar gehoord:
"Terwille van den boer die ploegt
Besta de wereld voort!"

02-01-2012, 12:19 geschreven door DIGITHALYS

zaterdag 31 december 2011

Zijgevel Sint Kathelijnekerk Brussel

Reeds ingenomen door de gelijknamige brasserie

---------------------

Léonard hoeft helemaal niet te zwijgen

28-12-2011 - Simon Demeulemeester - knack

Geen grotere tragedie dan goede ideeën die fout begrepen worden. Hugo Camps van De Morgen schrijft onder de weinig aan de verbeelding overlatende titel ‘Dom’, dat aartsbisschop Léonard ‘domme praat’ verkoopt. Dat Léonard een gloeiende hekel mag hebben aan Bart De Wever, maar dat hij als ‘kerkvorst’ ‘seculiere zwijgplicht’ heeft.

Léonard mag het niet hebben over politiek, want er is scheiding tussen Kerk en staat, klinkt het. Niet alleen bij Camps. Ook aan de toog, ik hoorde het uit de kelen van studenten, ik lees het op fora.

Wat een jammerlijke interpretatiefout. Dat ‘Kerk’ met een hoofdletter dient geschreven in de context van die scheiding zegt immers alles. Het gaat om het instituut, het orgaan dat baadt in rijkdom en zich vastgrijpt aan de tanende macht.

Hetzelfde geldt voor de staat. Ook al wordt die niet met een hoofdletter geschreven, het gaat ook om het instituut, de postjes. Daar waar de macht zit. Die instituten moeten gescheiden worden, enkel onzinnigen twijfelen daaraan.

Maar het gaat dus niet om de scheiding tussen geloof en politiek. Wie die scheiding wil, wil een intellectueel dode samenleving. Het is legitiem te geloven in god, in 16 goden of in geen enkele. Het is legitiem het (on)geloof van de ander te bestrijden en dat in debatten en polemieken af te branden.

Maar het kan nooit legitiem zijn een politicus te verbieden over geloof te praten, zoals het nooit legitiem mag zijn een gelovige, ook al bekleedt die een religieuze machtsfunctie, te verbieden over politiek te praten. In wat voor steriele samenleving zouden we leven, mochten politici en geestelijken elkaar niet mogen bekampen met ideeën?

Dit is de ultieme onverdraagzaamheid: de idee van de Verlichting, dat Kerk en staat moeten gescheiden zijn, recupereren om de stem van de gelovigen uit het debat te weren. De Verlichting draaide erom dat geloof er niet toe doet. Dat u moet tolereren dat uw waarheid hoogstens de uwe is, maar daarom niet meteen de mijne.

Echte verdraagzaamheid zit in het aanvaarden van verschil. Niet het aanvaarden van de gelijke. Niet in het invoeren van een Verlichtingsfascisme. Voor je het weet stelt iemand voor alle kruisen weg te halen aan de ingangen van onze kerkhoven, en waar staan we dan?

Bron Iskander

Andere zijgevel

-------------------

Diagonaal herlezen

Helemaal juist : als mens en dus als redelijk schepsel Gods, mag Mgr Léonard verkondigen op TV wat hij wil. Op de kansel is dat al iets delicater. Maar Kerkelijke Gezagsdrager in  dit land, als daarmee maar de Vlamingen kunnen gecouilloneerd worden, hebben het Leergezag van Rome, desnoods van God zelf. Tenminste, zo lang hier niet de combinatie Marx/Mohammed alles te zeggen krijgt. Als Rooms Katholiek Primaat van een land waar zijn (n de minderheid zijnde) Franstalige landgenoten sinds 181 jaar de scepter zwaaien over een Vlaamse meerderheid, en zich daarbij, stelend als raven, gedragen als agressieve pummels : ja ook dat mag hij, zijn functie indachtig als Goede Herder, vrij zijn woord in het rond strooien. Één keer heeft hij hen, wegens hun luiheid, de levieten gelezen, maar sindsdien zwicht hij zich wel!

Wij, de massa, de niet-gelovigen, de niet meer gelovende gelovigen,  de afvalligen, de ‘ketters’, de ‘wilden’, de godloochenaars, enfin, wij, de ‘oorspronkelijken’ (ik had bijna geschreven de ‘Aboriginals’) hebben misschien sedert die uitspraak, een beter idee over de denkwereld van al de prinsen van de Kerk.

Een ander geluid, Monseigneur, over de Katholieke Kerken in onze hoofdstad. We hoorden op de VoRT dat 30 kerken van de 110 die Brussel telt, moeten/zullen gesloten worden, waaronder de beschermde Sint Kathelijnekerk aan de Vismarkt, gebouwd in de jaren 1400. Nu zijn daar nog een paar Rooms Katholieke kerkbezoekers, en een 600-tal Orthodoxe. Het prachtige gothische gebouw zou, volgens de socialistische schepenen van Toersime, een herbestemming krijgen als…overdekte marktplaats….

Ik weet niet als Mgr Léonard reeds het probleem/de problemen ziet? Waarschijnlijk wel, hij ziet ze waarschijnlijk zelfs veel beter dan ik en hij heeft zelfs het voorrecht van voorkennis. Zijn stem voor het negatief besluit is zelfs doorslaggevend geweest. Weg orgelmuziek, weg wierook, weg godslamp : hier komt de patattenboer!

Soit en Ainsi soit-il. Het is niet de eerste kerk die gaat, en en het is ook niet de laatste….

Een kerk ontwijden is zelfs een kleinere moeite dan er een in te wijden. Alleen zonde voor het symbool. Maar daar komt de Franse Revolutie weer in  beeld. Toen werden immers alle kerkelijke eigendommen, roerende en onroerende, onteigend, en zijn de ‘Kerkfabrieken’ gekomen, die maar kunnen optreden met niet meer rechten dan een gewone huurder. Eigenaar is en blijft de gemeente of de stad. En daar stade gij dan, met een lege kerk, want geen gelovigen meer. De eigenaar kan, als de Kerkfabriek geen interesse meer betoont  wegens  te dure onderhoudskosten, te dure verwarming, te dure elektriciteit,enfin, als op de Begroting de Uitgaven de Ontvangsten overtreffen, en de Stad of de Provincie niet meer wil tussenkomen in het nadelig saldo (Allachzonen in de Gemeenteraad? Teveel Linxen? Te flauwe Tjeven?), dan kan de eigenaar er zonder scrupules (want die heeft hij niet) zelfs een bordeel van maken. Of een overdekte markt. Of een feestzaal (Brugge, Ieper). Of een moskee.

Respect voor het verleden, voor de bouwkunst, voor de piëteit in het algemeen maar vooral uit respect voor de dierbare afgestorvene (want zo’n kerk heeft een ziel!) : men kan volgens mij op die heilige grond best een park aanleggen. De afbraak kan zelfs nog winstgevend zijn, als het sloopbedrijf de profane gedeelten kan te gelde maken.

Het parkje, met wat groen, wat bomen en wat bloemen, kan dan dienen als oase van rust voor iedereen. Gewoon de zaak zeer open en overzichtelijk laten, met bij donkerte veel verlichting, dat het geen verzamelplaats wordt voor homo’s en drugsverslaafden….

Ça, c’est la réalité, Monseigneur. En wat meer is : binnenkort zal La Ville du Très Grand Monsieur Beulemans nog zo’n dertigtal parkjes bij krijgen….Enfin, in plaats van te schimpen op de Flamboches, Monseigneur, zou U beter zorgen, dat de overige kerken, basilieken en kathedralen in het land, niet kunnen doorgeschoven worden naar de concurrentie. Wan t die hebben altijd plaats te kort!

Pssst

We zien op Google Maps dat de aanpalende pleintjes aan beide flanken van de huidige kerk reeds in beslag ge nomen zijn door de horeca. Ontbreken : de pitta tiba’s  en de roze lichtjes. Maar daar kan aan gewerkt worden!  Verre van dat laatste idee te verwerpen, zie ik er eerder een voordeel in als plaats van penitentie voor het behoud van de kerk en de biechtstoelen.

Op Wikipedia vindt U de weg om in te tekenen op de petitie voor het behoud van de kerk. Suggestie : alle subsidies voor de wildvreemde Sekte van de Wrede intrekken en gebruiken voor de eigen godsdienst die onze landen (mede) heeft groot gemaakt.

Voorgevel

31-12-2011, 16:34 geschreven door DIGITHALYS

zaterdag 31 december 2011

Caïro Kerstdag 2011-2012

---------------------

De islamitische ijstijd is aangebroken.

Na de gigantische archeologische beelden van Boeddha in het Afghaanse Bamyan, moest nu ook de hele inboedel van het Egypte-instituut in Caïro er aan geloven.

Een complete onvervangbare collectie cultuurgetuigenissen werd vernietigd en verbrand door de aanhangers van een gewelddadige ideologie van tot fanatiek extremisme gestolde domheid, die zichzelf islam noemt.

De valse naam die doelbewust aan het jihadistisch offensief gegeven werd was nooit een lente maar van in het begin een genadeloos gure winter. Nu blijkt allengs dat de Arabische ijstijd is aangebroken. Want laat ons duidelijk zijn het oorlogszuchtig gespuis dat Egypte en reeds een deel van Noord-Afrika actueel onveilig maakt is grotendeels afkomstig van het Arabisch schiereiland.

Waarom bracht de UNESCO de voornaamste stukken van dit werelderfgoed niet tijdig in veiligheid?

Na Bamyan hoorden ze vast en zeker het risico te kennen, deze supranationale vetbetaalde apparatsjiks. Waarom en op wiens bevel logen de media ons voor over een lente die er helemaal geen was?

Deze boekverbranding doet sterk denken aan die van mei 1933 in Berlijn waar op de Opernplatz alleen al 20.000 boeken in de vlammen opgingen. Alle boeken, die niet aan de eisen van de Cultuurkamer voldeden, werden toen op bevel van regering Hitler verbrand.

De nazislam wil dit millennium duidelijk niet onderdoen en vernietigt onvervangbare exemplaren en artefacten. Het woord barbarisme is hier op zijn plaats. Binnen afzienbare tijd lopen onze musea en universiteitsbibliotheken daadwerkelijk hetzelfde gevaar.

Dezelfde week dat in Nigeria christenen door islamitische terreur de dood vinden en dat enkele tientallen onder de laatste Kopten in Egypte werden gedood of mishandeld laten de islamisten niet de minste twijfel meer bestaan over hun ware bedoelingen.

Wanneer gaan al onze verantwoordelijken hier in Europa eindelijk eens beseffen dat al de grenzen dicht moeten voor islamieten ? Wanneer gaan alle dhimmies met hun tomeloos idiote praatjes verstommen ? Want zij zijn moreel mede even schuldig aan de gepleegde wandaden en misdrijven.

Het wordt nu dringend tijd voor proactieve actie.

Het enige alternatief is dat de beschaving zoals we ze kennen samen met de relatieve voorspoed verdwijnt in een alles vernietigende guerrilla-oorlog die zal worden uitgevochten op Europees grondgebied, in onze steden en dorpen.

Indien onze nationale en internationale politici het niet doen wordt het tijd om zelf te beginnen denken aan onze wettige zelfverdediging.

Lucky9  Overgenomen van http://blog.seniorennet.be/angeltjes/  

-------------------

Diagonaal herlezen

Als lammeren ter slachtbank, en de wereld, inclusief de Paus, kijkt toe. Met, dat spreekt vanzelf, de spreekwoordelijke ‘gemengde gevoelens’. In 1096 had Paus Urbanus V al lang en om veel minder doden tot de 1^ste Kruistocht opgeroepen. Nu heeft Paus Ratzinger och arme nog een operetter-leger van ’n kleine 70 man gewapend met pieken en met hellebaarden. Een beetje mager om inderdaad Zijn leger van 2 miljard Christenen aan te voeren tegen de 1,2 miljard Muzelmannen. Het is dus beter te rekenen op de hulp van Hierboven, en af te wachten. Misschien dat ooit ergens eens een eenzame Willem Tell opdaagt met pijl en boog. Of ’n tweede  Pieter de kluizenaar die toen in 1096 in de Lage Landen de vlam in de pan deed slaan….

We hebben er ondertussen leren mee leven….

Christenen! Wie maalt er nu om Ongelovige Honden, om varkens en apen of om hun beschaving daar aan de boorden van de Nijl, in het land dat hen weliswaar ooit volledig heeft toebehoord, en waar ze nu na de Moslim-Invasie niet eens meer geduld worden als varkensboeren! Egypte was, na de tijd der Farao’s, het land der Kopten (let op de medeklinkers PT zoals in EgyPTe, wat in hun taal hetzelfde betekende) en Kopten betekende hetzelfde als ‘christen’, want die twee woorden waren synoniem van elkaar….Tot de ‘Godsdienst’ van de Wrede daar anders over besliste  en meteen dat vreedzame land binnenviel om daar niet alleen als een parasiet te leven, maar om meteen de oorspronkelijke bevolking op te slokken  en het land in de naam van hun afgod in te nemen. Nu is de Arabische Winter voor lange tijd definitief neergedaald over het land met een der oudste beschavingen ter wereld, en wordt Egypte een der strengste Islam-staten ter wereld. Als straks de Shaira heerst in al zijn gestrengheid, zal het toerisme ook wel wegkwijnen en zal de gewone mens, net als wij, om te overleven alleen nog kunnen rekenen op de hulp van Hierboven …

En zeggen dat in het Westen de anti-Israël gezinde Linxe raddraaiers dachten (en daarvoor jubelden, want het ging volgens hen om het Nationaal en Internationaal Socialisme), dat het niet om de Eeuwige Winter ging, maar om de Arabische Lente die ze dapper mee propageerden voor heel Noord Afrika…..

Wat nu in Caïro, de nieuwe stad die het Alexandrië der Christenen moest doen vergeten, gebeurt, is een flauwe afspiegeling van wat ooit in Alexandrië zelf, de Stad van Alexander de Grote, eeuwen geleden gebeurde. Daar werd de bibliotheek, die de geschreven geschiedenis der mensheid bevatte sedert het Ontstaan der Tijden, gebruikt om na de inname door de ‘Godsdienst’ van de Wrede, de verwarmingsketels te stoken. Reden van deze barbarij : indien strijdig met de Koran : de oven in. Indien niet strijdig : geen reden van bestaan en dus de oven in.

De ‘Godsdienst’ van de Wrede moordt en brandt overal meer en meer in de Prachtlanden. Maar o wee, als onze Grote Geesten hier zouden nalaten of weigeren om financieel bij te springen met subsidies voor dezelfde ‘godsdienst’. Want fundamenteel is het geen ‘godsdienst’, maar een Wrede dienst’.

Heb ik iets gemist, maar over deze laatste barbaarse gebeurtenissen zagen wij weinig of niet op de VoRT, en kijk, als bij toeval vonden wij ook niets in de poco media. Over het hoofd gezien? Niet relevant? Was er misschien weer sprake van ’n nieuw ’kindermisbruik’ van zo’n 30-40 jaar geleden die dringend moest behandeld worden? Is Herr Flick aangestoken door ADHD? En zie : waarachtig is er in de streek van Dinant weer zo’n Geestelijke met losse handjes ter sprake gekomen : het nieuws is al 14 dagen oud, maar kom : op die manier zijn weer 10 minuten van de 30 van het Journaal weer opgevuld met ‘bashing’ van het Geloof op zijn geheel. Er wordt inderdaad niet op de bal (de man zelf, de crimineel) gespeeld, maar op het gehele veld : alle spelers op het veld zijn verondersteld schuldig… De bescherming van de privacy? Het vermoeden van onschuld tot bewijs van het tegendeel? Kom, kom : niet flauw doen! Dat zijn prerogatieven die voor Linxen zijn voorbehouden. Vijanden van Linx hebben daar geen recht op!

Waar wacht Mgr Leeuwenhart op om deze twee ongemakkelijke waarheden van op de kansel te veroordelen? Een goed Werk van Barmhartigheid zou zijn : de gevangen vertroosten en de zondaar (na bestraffing) te vergeven. Recht op privacy, vermoeden van onschuld, werk van barmhartigheid, vergiffenis schenken : voorwaar : minstens een paar4 zaken waarvoor een emanente gerechtigheid kan ingeroepen worden….

Trouwens, zou Mgr Leeuwenhart vergeten zijn, dat de Geestelijke, om 4 parochies te bedienen, zich de naad uit de broek diende te werken? Dat het na verloop van tijd meer dan de naad is gebleken te zijn, is inderdaad een ‘inconvenient truth’…..

Revenons à nos moutons Muselmans!

Nogmaals : na 11/9 hebben de USA (om reden van welke belangen) geweigerd om het wespennest uit te roken, en sedertdien zwermen de wespen altijd maar verder uit….Wespen zijn nu eenmaal een volkje die met geen enkel ander biologisch leven kunnen overeenkomen.

Persoonlijk toemaatje over Afghanistan.

Uiteraard beschikken wij in Berlusconi-land niet over een uitgebreid gamma Vaderlandsche Nieuwsbronnen…. Niet dat zulks een groot gemis zou zijn (integendeel : het is een zegen!), want op die manier zijn we gedwongen om ons licht elders op te steken. Dat wordt dan via de schotel (gratis) : Italië, Duitsland, Nederland. Om Frankrijk, Engeland enz te zien, hadden we lang tijd SKY betaaltelevisie, maar Bruintje krijgt, door de dreigende wereldcrisis, ook bij ons iedere dag wat minder voorgeschoteld….Toch curieus, hé, dat de landen die minst lijden onder de crisis, hun toch dure uitzendingen zo maar gratis en voor niets over de hele wereld kunnen verspreiden….Waaruit ik mag besluiten, dat in de ruimte de rapsten weer eens de besten zijn….

Maar ik wilde iets kwijt over Afghanistan. Als het leugens zijn, dan zijn het leugens in onderaanneming van de Tros via BVN. Daar vertelde men, dat er in het uiterste N-Oost Afghanistan, in een onherbergzaam hooggebergte, een enorme voorraad onderaards kopererts was ontdekt, de grootste van de wereld, en dat de concessie in handen was gegeven van…de Chinezen. Op die plaats komt Afghanistan inderdaad op de landkaart koteren met een gestrekte wijsvinger in de onderbuik van…China. Denk zo een beetje aan een tweede Tibet….

Klein probleem : samen met het eerste afgegraven kopererts, kwam echter ook de vele duizenden jaren oude ruïnes van een onbekende beschaving tevoorschijn…. Zowel kopervoorraad als te onderzoeken gebieden volgepropt met artefacten, waren gigantisch. De opbrengst van het koper zou volstaan om in de kortste keren het hele doodarme land tot een der welvarendste ter wereld te maken…. We hadden het kunnen weten : in Afhgaistan is er van Boedha helemaal geen sprake meer, alles is 100% Muzelman, gedeeltelijk van de slechte soort en gedeeltelijk van de allerslechtste soort….

Sof far so good, ware daar niet dat de Chineeskes, die nog erger dan de Muzelmannen, wel hun voeten vegen aan oude (godsdienstige) beschavingen, beweren zeer in tijdsnood te zitten….Er werden welgeteld een paar weken uitgetrokken voor de archeologen, die met truweel en handborstel die schatten proberen te redden voor het nagesalcht. Kwamen in  beeld : wondermooie geciseleerde onderstukken van zuilengangen in tempelconstructies uit een verdwenen en vergeten beschaving. Op dit ogenblik is alles waarschijnlijk reeds vermalen door de rupsen van de graafmachines, op zoek naar het kostelijke kopererts….

Onze Minister van Oorlog is daar in dat land met enkele soldaatjes om wrede te stichten met de Taliban,  de wreedaardigste Muzelmannen ter wereld. Het is een land waar vrouwen minder waard zijn dan schapen of geiten en derhalve zo goed als geen recht hebben op onderwijs. Heerlijk Islamland, in de schoot van Allah zelve….

31-12-2011, 12:24 geschreven door DIGITHALYS