Waarom wordt Gent niet zò aan die van Mons voorgesteld.
----------------------
Neen dus. Het wordt een heerlijk stukje Cubaans proza! Of, de actualiteit achterna, zou het niet beter zijn te zeggen : een heerlijk stukje algemene rode verheerlijking? Een verhelderende Linxe gedachte, die opgelegde spontane persoonscultuur. Zoals bij de dood van de Grote Leider in Noord Korea, waar zijn onderdanen voor het oog van de camera bijna sterven van (gespeeld) verdriet . Hier gaat het om gesmoorde emotie voor de eigen Grote Roerganger.
Mevrouw Dendooven is, zoals haar naam laat vermoeden, niet blind! Ze heeft onderstaand stukje proza waarschijnlijk in gedachten ter wereld gebracht, zich recht houdend half hangend aan de toog van De Vooruit. Smachtend van gebrabbeld verlangen naar de armen en de warme mond van die vervang-Italiaan, in vervanging van haar eerste vrijver Waarover de conversatie zou gaan, bestaat wel enige twijfel : een vrijpartij tussen een notoire homoseksueel en een ijverig hitsig plattelandsdametje : wat moeten wij ons daarbij voorstellen over hun wederzijdse vocabulaire in Italiano? Er zouden toch grenzen moeten zijn aan de onfatsoenlijkheid?
Dertig jaar geleden heeft ze Kortrijk ingeruild voor de Stroppenstad, en daar, dicht aangeschurkt tegen De Vooruit is ze een hele piete geworden. Het sproetige pensionaatsjuffertje van bij de nonnetjes is daar voorwaar mens geworden! Ze is daar toegenomen in jaren, en in gewicht! Maar in wijsheid?
Ze is niet blind, maar ook niet doof, en toch valt ze bijna in katzwijm voor de charmes (?) van deze omhoog gevallen Jeannet. Ze denkt dat het mee haar plicht is om hem, zo lang het duurt, zo hoog mogelijk op zijn machtsbasis te plaatsen. Die wachtwoorden, toch hé!
En toch zit er een logica in haar optreden, hoe belachelijk ook. De simpelste weg naar eeuwige roem en naar veel geld, loopt via het rode Stadhuis en de rode Kameraden aldaar, naar het Rode Zenuwcentrum in Brussel. Enne in Brussel worden de banden gesmeed die een simpele Kortrijkzane meer dan dienstig kunnen zijn. Zou het mens niet kijken naar de cijfertjes van de peilingen?
Gelieve dit vooral al in gedachten te houden, als U verder leest .Pas op : het mens schrijft zeer goed! Alleen daarvoor krijgt ze de eer om hier te mogen verschijnen. Als t goed is, zeggen we dat ook : de vorm is meer dan OK, niet de inhoud! Niet eens geschikt om als tang op een varken te staan!
----------------------
Vlaamse post voor Di Rupo: Obsceniteiten met een handschoen
20/12/11, 08u50
Op tocht door Vlaanderen nemen ervaren gidsen de premier bij de hand. Na Guillaume Van der Stighelen (Antwerpen) en Yves Desmet (Mechelen), leidt Gerda Dendooven Elio Di Rupo rond in Gent. Dendooven is illustratrice en schrijft boeken. Ze geeft grafische vormgeving aan het Gentse Sint-Lucas Instituut.
Wat zou ik u graag in Italiano toespreken. Ik heb het lang geleden geleerd. Omwille van de liefde. Da's de beste leerschool. Helaas, toen de liefde over was, is ook de taal een beetje uit mijn leven weggesijpeld. Maar, signore Di Rupo, ik weet zeker dat het ons zou lukken een gesprek te voeren met elkaar. In Italiano nog wel! U zou geduldig luisteren, een beetje monkelend misschien om mijn kromme klemtonen en zotte zinsconstructies, maar de intenties zouden goed zijn. We zouden elkaar verstaan - en ook misverstaan, dat gebeurt in elk gesprek. U zou me verdenken van obsceniteiten met een 'handschoen' terwijl ik het droogweg over 'Gand' zou hebben en hopla, het spel zou op de wagen zitten. En toch: waar een wil is... u kent het spreekwoord wel.
Taal is slechts een vehikel om nader tot elkaar te komen. Maar al komen we uit dezelfde klei gekropen, taal schiet ook altijd tekort. Het is vaak een mank lopend vehikel. Misverstanden liggen op de loer.
Toen ik lang geleden vanuit een dorp vlakbij de 'schreve' naar Gent migreerde, begreep ik ook niet waarom 'een snel meiske' in Gent zo goed kon lopen. Waarom ze daar boterhammen en geen 'stutjes' aten. En waarom je een spijker beter in hout dan in goud kon slaan. De g en de h, de verraderlijke struikelstenen in de mond van bijna elke West-Vlaming, zijn vaak een bron van misverstanden. Sommige ministers hebben de juiste uitspraak ervan nog steeds niet onder de knie. Maar noem mij één Belg die hen deze linguïstische handicap heeft aangewreven? En als er al één zou zijn, dan is het zeker geen Gentenaar. Dat doen Gentenaren niet. Het maakt hen niet uit of een woord al dan niet 'correct' Gents klinkt. Hun sappige taaltje is een potje van eigenaardigheden. Trouwens, de geboren en gespogen Gentenaar is bijna uitgestorven. In Gent wonen vooral inwijkelingen. U zou zich hier perfect thuis voelen. Het zou zelfs niemand opvallen hoe krom u praat, want Gentenaars zijn zelf zo creatief met taal. En ze zijn zo cultureel! Ze menen het daar, wat kunst betreft. Geen totentrekkers aub Al prutsend en grollend komen ze daar tot veel schoons. Alles kan in Gent, alles mag, want Kunst veredelt. Zo staat het ook gebeiteld boven de bühne van dat wereldberoemde socialistische huis voor volksvermaak. Trouwens, als u in die bekende Gentse cultuurtempel aan de toog hangt, hangt naast u wellicht een hooggeplaatste burger die er zijn pintje komt pakken, of een dorstige artiest of de kokette kokkin van de school om de hoek. Alles zit daar bijeen, en dit bedoel ik letterlijk. Alle leeftijden, geslachten, afkomsten, kleuren en geuren. Zoals in bijna elk Gents café trouwens. U zou er dus niet misstaan. Slijmen moet u evenwel niet doen, blijf gewoon u eigenste zelf. Totentrekkers, daar moeten ze in Gent niets van weten. En met grote muilen en patsers wordt gelachen. Behalve dan met John Massis, de legendarische volksheld met zijn tanden van staal en zijn hart van suiker. Hard van buiten, zacht van binnen, daar houden Gentenaars van. U kent toch hun beroemde cuberdons, Gentse neuzen in de volksmond. Rood, zoals de politieke kleur van hun stad. Echt waar, ik denk dat u hier welkom zou zijn.
Maar blijf trouw aan uzelf, signore Di Rupo, dat doen Gentenaars ook. Terwijl de rest van Vlaanderen blauw voor zwart verruilde, of oranje voor blauw, is Gent rood gebleven. Toegegeven, het is een dorp, je bent er snel doorheen gefietst - een dorp waar iedereen het met iedereen heeft gedaan. Of toch bijna. U bent gewaarschuwd. Maar het is vooral een plek waar 'creatief prutsen' wordt aangemoedigd, waar anarchie wordt omgezet in energie, waar 'nie neuten' op menig gezicht staat te lezen. Toen ik hier dertig jaar geleden aanspoelde en dacht, hier is het goed, hier wil ik blijven, dan moet ik nu toegeven dat het sindsdien met deze stad alleen maar beter is gegaan. Ook u zult van deze stad houden, gewoon omdat het niet anders kan. Maar liefde komt van twee kanten.
Dus als u er toch niets bij voelt, kijk dan eens goed in de spiegel en bevraag uzelf. U zult het antwoord daar ergens vinden, niet bij de Gentenaars.
Morgen: Stijn Meuris stuurt een brief uit Hasselt.
Voelt u de drang om Di Rupo iets bij te brengen over uw dorp, stad of streek? Stuur uw bijdrage naar opinie@demorgen.be. De beste worden zaterdag gepubliceerd.
-------------------
Diagonaal herlezen
Besluit : in Gent is het inderdaad beter leven, dan 30 jaar terug. Indien niet zozeer voor de Gentenaars, dan toch voor de nieuw aangespoelden. Maar zo lang men daar gerust slaapt : who cares?
Wat de dag daarop over Hasselt verscheen, is pure science fiction. Men voert er als PR-profeet nog de hoerenloper Robert Stevaert op. Où vervolgens de stad te vergelijken met Mons. Ik heb er voor minder nog weten uit de bol gaan!
Het begin van het einde van de christendemocraten?
za, 10/12/2011 - 17:15 Gastauteur Bart Maddens
In een normale democratie is het aantreden van een nieuwe regering na verkiezingen een vrij banale gebeurtenis. In België is het meer iets zoals de elfstedentocht: niemand verwacht dat hij het nog zal meemaken, maar als het dan toch gebeurt, kan de pret niet op.
En toch. Tot onlangs werd een 'klassieke tripartite' in Vlaanderen beschouwd als de absolute gruwel. Zulke regeringen hangen als los zand aan elkaar en gaan binnen de kortste keren ten onder aan interne tegenstellingen. De twee meest recente tripartites (1973-1974 en 1980) hielden het respectievelijk 358 en 142 dagen vol. Dat tripartites zo instabiel zijn, komt onder meer doordat het normaal gezien surplus-regeringen zijn: regeringen waarin er minstens één partij te veel is om aan een gewone meerderheid te komen. In zo een regering zijn de overtollige partijen ballast die bij de eerste de beste gelegenheid overboord gegooid kunnen worden. Het gevolg is dat de partijen elkaar voortdurend zitten te beloeren, tot zo'n gelegenheid zich voordoet. Dat is ook een van de redenen geweest waarom Open Vld een veto heeft gesteld tegen de aanwezigheid van de groenen.
Het gekke is dat de regering die we nu hebben evengoed een surplus-regering is. Di Rupo I steunt op een meerderheid van 93 zetels. Er zal in die regering maar één partij zijn die absoluut noodzakelijk is om aan een gewone meerderheid te komen, en dat is de PS. Elke andere partij kan worden gedumpt zonder de meerderheid van 76 zetels in het gedrang te brengen.
Vooral de CD&V zal zeer kwetsbaar zijn in deze constructie. Sp.a en Open Vld kunnen hun karretje altijd vasthangen aan dat van hun grote Franstalige broer. De open Vld mag dan overtollig zijn in deze regering, de liberalen als geheel zijn dat natuurlijk niet. Dat zal hun positie versterken in de sociaaleconomische dossiers. Maar CD&V staat behoorlijk geïsoleerd, vooral dan inzake het communautaire.
Onlangs verscheen in La Libre een boeiende artikelenreeks waarin alle geplande bevoegdheidsoverdrachten gedetailleerd tegen het licht werden gehouden. Het resultaat is hallucinant. Blijkt dat achter zowat elk zinnetje van het institutionele akkoord huizenhoge problemen schuilgaan. Geen enkele bevoegdheidsoverdracht is politiek al helemaal doorgepraat. Er komt een comité dat zich met de uitvoering van de staatshervorming zal bezighouden. De Franstaligen hebben er al een naam voor: de Comori (Comité de mise en oeuvre des réformes institutionnelles). Als dat comité de hele staatshervorming nog vóór de volgende verkiezingen rond wil krijgen, dan zal het twee jaar lang de klok rond mogen werken.
Maar misschien komt het niet zo ver en zal de Comori eerder fungeren als diepvries. Als we naar een recessie gaan, is de kans groot dat de regering de meer complexe onderdelen van de staatshervorming 'on hold' zal moeten zetten om prioriteit te geven aan het economische beleid. Geen enkele regeringspartij zal daar een traan om laten, behalve CD&V. Want dat is de enige partij in de regering voor wie het communautaire dossier van levensbelang is. Alleen heeft CD&V geen politieke hefboom om de volledige realisatie van de staatshervorming af te dwingen Want de partij is niet onmisbaar. Wouter Beke komt daardoor in dezelfde weinig benijdenswaardige positie terecht als Volksunievoorzitter Jaak Gabriëls tijdens de periode van de 'derde fase' van de staatshervorming (1989-1991).
Die episode van de 'derde fase' was voor de Volksunie het begin van het einde. Met CD&V zou het wel eens dezelfde kant kunnen uit gaan. Want ook los van het communautaire houdt de huidige politieke constellatie een aantal existentiële bedreigingen in voor de partij. De voorbije regimecrisis mag dan geen 'systemische' staatshervorming hebben opgeleverd, ze kan uiteindelijk wel uitmonden in een 'systemische' en duurzame hertekening van het partijlandschap. De N-VA kiest als mainstreampartij voor een confronterende en antagonistische politieke stijl, die doet denken aan een klassiek meerderheidssysteem, met een sterke polarisatie tussen een links en een rechts blok. En de Vlaamse kiezer lijkt dat wel te appreciëren.
Dat de N-VA zulke onwaarschijnlijk hoge toppen scheert in de peilingen versterkt natuurlijk die tweepartijendynamiek. Het wordt steeds meer de N-VA tegen de rest. In zo'n bipolair systeem dreigt een typische centrumpartij als CD&V te worden platgedrukt. Temeer omdat de partij steeds minder soelaas kan verwachten van het ACW, dat met de Dexia-affaire heel wat pluimen heeft moeten laten, zowel financieel als moreel. En volgend jaar al zal de N-VA-stormram genadeloos inbeuken op de lokale machtsbasis van CD&V. De fatale beslissing om toe te treden tot Di Rupo I was amper genomen, of de Antwerpse CD&V'ers kondigen al aan niet meer met een eigen lijst naar de kiezer te trekken. De eertijds zo machtige CD&V verdwijnt uit beeld in de grootste stad van Vlaanderen. Het is een veeg teken. Want of je dat nu graag hebt of niet, inzake electorale ontwikkelingen is Antwerpen altijd een voorloper.
Bart Maddens, politicoloog aan de KU Leuven Verscheen in De Morgen op vrijdag 09 december '11
-------------------
Diagonaal herlezen
De Tjeven zijn dus gestart met hun fatale laatste rit, met de handen op de rug gebonden. Wat ze, wat erger is, niet weten, is dat de tocht over drijf-ijs gaat .
Of hun koppeke-onder wel zon goed idee is, durf ik hier te betwijfelen. Want dan komen we gegarandeerd van de regen in de drop, zo lang BDW het Vlaams Belang als zijn vijand Nr Eén ziet. En die doet dat, in hoofdzaak omdat het hem goede punten oplevert beneden de taalgrens. Denkt hij. Maar hij dwaalt!
Het is in de politiek lijk in de oorlog, waar men zegt, net als in de liefde, dat alles geoorloofd is.
De dag dat BDW geen nut meer ziet in het lonken naar de Francofonen, omdat ofwel het land B. ofwel de Eu ofwel beiden zijn ontploft, zal hij, om te Tjeven te verslaan, beroepmoeten doen op andere vrienden. Zaak is dus, zoveel mogelijk stokken in de wielen te steken, om het even daar waar Bartje op vrijersvoeten loopt in Wallo/Brux.
Betekent dit de terugkomst van de Volksunie? Van de Vlamingen die eerst patriot zijn voor t profijt, en dan, op de tweede plaats ook nog een beetje Vlaming? Waar zit dan het verschil tussen een Tjeef en een NVa-er? Dat de ene naar de Zondagsmis gaat en de andere niet?
Waar hebben wij, Vlamingen, dat verdiend? Dat is geen ziekte meer, dat is masochisme!
De Egyptische Moslim Broederschap, met op de achtergrond hun levensgrote embleem waarop ze de wereld de Koran en de jihad met het zwaard beloven.
-----------------------------------
De poco-media (of is dat eerder de media van onder de lat?) zullen waarschijnlijk over de feiten van de 2 artikels hieronder lichtjes anders rapporteren. Een heel beetje heel anders zelfs, om de hier aanwezige Allahzonen niet te mishagen, en ook om zichzelf in de coma te houden. Het ontwaken zal des te wreder zijn .Want die Allachzonen en Allahdochters, kortweg Muzelmannen of Saracenen genoemd die nu hier in onze contreien zijn komen leven, zijn slechts de voorhoede van een bezettingsmacht .
Ik voel mijn geweten (Kerstmissfeer?) toch al een beetje ontlast, door op deze blog gisteren reeds voor de Al Quada-vlag te hebben gewaarschuwd, en bij deze voor de vlag van de Moslom Broederschap : de boodschap is duidelijk, niettegenstaande de daarbij gezongen slaapliedjes die voor onze oren bestemd zijn : hun hoogste doel is met het zwaard de Koran te verspreiden.
Als iemand wil reageren : AUB, doe het niet, want het zou weer de schuld van het Vlaams Belang zijn, de mensen ongerust te hebben gemaakt. Het is immers nog tijd om te reageren, als de handgranaten U om de oren vliegen . Vandaag is die ontsnapping per heli uit de gevangenis van Brugge niet door gegaan : wie moest er zo nodig van daaruit bevrijd worden? Voortgaande op de naam (Zoran P. Serviër?) van de onverlaat die de heli wilde inhuren, gaat het over waarde landgenoten van wel zeer recente datum ..
De twee grootste islamistische partijen van Egypte, de Moslim Broederschap en de Salafistische Islam partij, hebben bij de recente verkiezingen bijna 70% van de stemmen behaald. De Moslim Broederschap beloofde tot vreugde van Iran dat de nieuwe regering in Caïro de -overigens door de VN goedgekeurde- Israëlische blokkade van de Gazastrook zal doorbreken. Het lijkt er dus op dat de Broederschap de in 2011 al vaker geuitte dreigementen richting de joodse staat de komende jaren in daden zal gaan omzetten.
In de eerste ronde behaalden de islamistische partijen circa 65% van de stemmen. In de tweede ronde, waarin de Egyptenaren op partijlijsten moesten stemmen, behaalde de Moslim Broederschap 39% van de stemmen en de nóg extremer zijnde Salafistische Islam partij Al-Nur ruim 39%. Bij de individuele kandidaten waren er nog geen overtuigende winnaars aan te wijzen.
Vóór de val van president Mubarak, tientallen jaren lang één van de trouwste Arabische bondgenoten van de VS, was contact met de Moslim Broederschap vanwege het ondersteunen van het terrorisme voor Amerikaanse officials verboden. De regering Obama besloot echter toenadering te zoeken tot de Broederschap, die 24 jaar geleden de Palestijnse terreurbeweging Hamas oprichtte en officieel als belangrijkste doelstellingen de vernietiging van Israël en het Westen heeft en de desnoods gewelddadige oprichting van een islamitisch wereldrijk. Obama plaatste zelfs hoge vertegenwoordigers van de Broederschap in het Witte Huis.
Onverwacht?
De enorme winst van de Salafisten lijkt echter een onverwachte en onplezierige (?) verrassing voor president Obama te zijn. Vijf jaar geleden beging zijn voorganger George W. Bush dezelfde fout, toen deze Israël dwong zich terug te trekken uit de Gazastrook en inzette op de eerste 'democratische' Palestijnse verkiezingen. Hieruit kwam eveneens 'onverwacht' de extremistische terreurbeweging Hamas als winnaar naar voren. Sindsdien voert Hamas een islamistisch schrikbewind over de Palestijnen in Gaza en werden er vanaf de Gazastrook al meer dan 10.000 raketten en granaten op Israël afgevuurd.
Gaza blokkade
In Iran is men erg blij met de uitslag van de verkiezingen in Egypte. Mahmoud Ghazlan, een woordvoerder van de Moslim Broederschap, verklaarde tegenover het semi-officiële Iraanse persbureau Fars dat 'Caïro nooit zal toestaan dat de (Israëlische) Gaza blokkade in stand blijft.' Ook leverde hij zware kritiek op de vorige regering onder president Mubarak, die volgens hem jarenlang gezwegen heeft over de 'Israëlische misdaden tegen de onschuldige mensen op de Gazastrook.' Hij beloofde dat de nieuwe Egyptische regering een andere benadering tegenover 'Palestina' en de Palestijnse zaak zal kiezen, wat gezien de eerdere uitspraken van diverse Moslim Broederschap officials niet veel goeds voor de joodse staat belooft.
-------------------
Diagonaal herlezen
Het jaar 2012 zou wel eens voor verrassingen kunnen zorgen .Ook over Erdogan, getroffen door de woede van Allah?, mogen we niks vernemen .Mohbama staat straks twee keer met de billen bloot in het Oosten .
Lees en geniet meer :
Zaterdag stierf de Noord Koreaanse leider Kim Jong-il (69) en een dag later de bekende oud president van Tsjechië, Vaclav Havel (70). Het gaat met nog een andere markante leider niet goed: volgens inlichtingendiensten is de Turkse premier Erdogan ziek. Hij zou (rectosigmoïde) darmkanker hebben, al wordt dit officieel nog altijd ontkend. Niettemin is er geen verklaring voor het feit waarom hij in een ziekenhuis in Ankara in een speciale kamer werd behandeld er er daar een aparte werkkamer voor hem werd ingericht. De ziekte van Erdogan baart met name de Amerikaanse president Barack Obama grote zorgen, aangezien hij met de Turkse leider een vertrouwelijke band heeft opgebouwd en regelmatig overleg met hem pleegt over de situatie in het Midden Oosten.
Ambulance helikopter bij huis premier
De Turkse minister van Gezondheid Recep Akdag zei gisteren tegen journalisten dat ze 'geen aandacht moesten besteden' aan de geruchten dat Erdogan 26 november een operatie zou hebben ondergaan en kanker zou blijken te hebben - maar ontkennen deed hij het niet. Tevens zou er na zijn ontslag uit het ziekenhuis een speciale ambulance helikopter bij Erdogans huis zijn geplaatst. Deze werd gisteren boven Ankara gezien, wat voer was voor speculaties dat de Turkse premier opnieuw in het ziekenhuis werd opgenomen. ' Het gaat goed en ik zal beter worden,' is het enige wat de premier eerder tegen journalisten over zijn conditie kwijt wilde.
Ondanks de officiële ontkenningen dat Erdogan kanker heeft was het opmerkelijk dat de Turkse premier, die vrijwel dagelijks de pagina's van de populairste Turkse kranten Today's Zaman en Hurriyet vult, plotseling opvallend afwezig was in de nieuwsartikelen.
Slecht moment
De -veronderstelde- ziekte van Erdogan -waarvan niet duidelijk is of deze zich al heeft uitgezaaid- had bijna niet op een slechter moment kunnen komen, nu het Turkse leger in oorlogsparaatheid is gebracht vanwege de zeer gespannen situatie in Syrië, dat raketten met chemische koppen op Turkije heeft gericht. Mocht Iran tijdens een eventueel Westers-Turks-Arabisch conflict met Syrië zijn bondgenoot te hulp komen, dan moet Turkije ook rekening houden met Iraanse raketaanvallen.
Persoonlijke vriend Obama In Washington maakt president Obama zich grote zorgen over de conditie van Erdogan. Obama beschouwt Erdogan als een persoonlijke vriend en zijn belangrijkste bondgenoot bij het uitvoeren van zijn Midden Oosten beleid, met name wat Iran en Syrië betreft. Insiders beschrijven de relatie tussen beide leiders als 'intiem en vertrouwelijk'. De laatste maanden zouden ze minstens 14 telefoongesprekken hebben gehad.
Nu al machtsstrijd?
De vraag is nu of Erdogan in staat is om de regering Obama te blijven ondersteunen. Het feit dat vicepremier Bulent Arinc kritiek leverde op de heersende AK Partij voor 'verdeeldheid' die 'tijdens Erdogans afwezigheid' is ontstaan, stelt de gemoederen in Washington bepaald niet gerust. Turkse analisten denken dat dit erop wijst dat er nu al een machtsstrijd is uitgebroken over de eventuele opvolging van Erdogan, reden waarom Arinc zich een dag later haastte te verklaren dat hij 'een hele grote fout' had gemaakt door hier openlijk over te praten. (1)
------------------
Och, ze doen maar, zo lang hun speelgoed-raketjes ons niet kunnen bereiken. Moesten ze daarentegen Israël lastig vallen, zou dat erger kunnen zijn. Een beetje erg, misschien ook voor Israël, maar vooral voor de aanvallers met het korte geheugen.
Kijk, dat is nu het resultaat dat BusH Sr na 11/9 het wespennest niet heeft uitgerookt! De wereld was toen met één klap verlost geweest van die dreiging. Zie maar hoe sinds Nagasaki en Hiroshima de Jappen zich zijn gaan gedragen als tamme eendjes .
Kom erbij zitten, ik schuif wel wat op. Zo lang U mij mar niet van de bank verdringt, is alles goed.
U herkent mij nog? Ben van de voorgaande express, de Digitalia, afgestapt, alleen omdat deze op zeker ogenblik een te bultig parcours reed. Voortaan kunnen wij weer samen ongestoord het voorbijflitsend landschap bewonderen. Heb dus even gestoeprookt .en jullie laten gaar stoven in jullie tuigdorpen en/of tuigsteden. Hebben wij hier, tussen de schaapherders, geen last van.
Jullie maakten mij vroeger mee met in goede, maar meer in kwade dagen. Nu is het Digi-Thalys geworden, zodat de nadruk meer op gestroomlijnde kracht is komen te liggen, zoals een TGV die onverstoord doorheen het decor flitst.
Ik hoop alleen maar, dat jullie inspiratie krijgen om te stemmen zoals wij ; met de voeten. Vooral nu er met Google Maps/Street Vieuw digitaal zowel hier als daar kan rondgewandeld worden, zonder kogels te horen fluiten, handgranaten te zien vliegen of saccochen te voelen trekken. Zelfs mijn herdershonden blijven rustig liggen als ze deze beelden zien. Wat niet het geval is, als de nieuws ankers van de BRT of van VTM op het scherm komen. Het zijn maar beesten, zegt men, maar ze hebben een zesde of zelfs een zevende zintuig om de baasjes te willen beschermen .
Ik denk dat er voor Duitse herdershonden enorme carrière mogelijkheden zijn, moesten ze in de Europese politiek kunnen gaan.
Voilà! Tuut! Zei de trein, en de statie reed voort! De kilometerteller, die er toen uit ging met 135.235 gaat hier dus gewoon verder.
1913 - EEN GELIJKGEZINDE OVERDE OEKRAÏNE DIE O WONDER SCHRIJFT DAT OEKRAÏNE TOEBEHOORT AAN DE OEkRAÏNIERS .
*
Donderdag 24 april
Zon 6u30-20u52
H Egbert
*
*
Deze INLEDING bovenaan, zowel als de UILEIDING onderaan zijn van de hand van ab.digitalia.it. Zoek niet, ik ben een illustere onbekende en zou dat graag, uit lijfsbehoud, zo houden. Het elders overgenomen MIDDENSTUK staar er dan weer integraal, omdat ik linken zo link vind en vooral onbetrouwbaar inzake het archiveren. En juist ten persoonlijke titel archiveren voor de toekomst is zo leuk aan het bloggen over de politieke actualiteit. Het is zo een beetje als ‘Making Memiories’
*
*
Is het dàt dat de EUSSR wil?
Of erger?
*
INMEDING
Haiku-Hermannetje, de beste van zijn klas!, zal dat niet graag horen! Hij had toch zo graag voor hij wegging, zijn EU-speeltuintje vergroot door wat speelgoed weg te ritsen bij de buren, van onder de poot van de Russische Beer. Nonkel Barry uit het vere en veilige Amerika had gezegd dat dat mocht! Nog even, en het zal hem duur te staan komen, want Mama, de Moeder aller Verkiezingen, zal haar vlegel bij de oren naar binnen willen. Misschien wel zonder eten naar bed!
Geplaatst door Leon de Winter op 21 april, 2014 - 10:14
**
Het behoort tot de vele illusies van EU-leiders dat etniciteiten en culturele tradities geen rol mogen spelen in de paradijselijke federatie waarnaar we op weg zijn, maar de feiten op de grond vertellen continu een geheel andere waarheid: er zijn volken met hun eigen kenmerken en hun eigen kernwaarden, en sommige volken zijn zelfs bereid te vechten en te bloeden voor hun autonomie en waardigheid.
Vladimir Poetin heeft zeker bijgedragen aan de crisis rond Oekraïne, maar het verleggen van de grenzen van de NAVO en de EU moest op een dag stuiten op de grenzen van het grote Russische rijk. Die grenzen vallen niet samen met de nationale grenzen van Rusland. Het gaat ook om culturele, religieuze en economische grenzen, grenzen die men geopolitieke grenzen noemt. De roekeloosheid van onze leiders heeft tot een onnodige confrontatie met het huidige Rusland geleid – een confrontatie waarbij Poetin de held met de spierballen kan spelen en het Westen zinloze gebaren aan het maken is met het verplaatsen van F-16’s naar het oosten.
Is ons kabinet echt bereid tot een luchtoorlog met Russische jets? Zijn wij echt bereid om een militair conflict met Rusland te wagen over het lot van Oekraïne, een land waarvan tot voor kort zo goed als niemand enig benul had en dat net zo’n kunstmatig land is als bijvoorbeeld Syrië?
Retoriek
De leiders van de EU pochen al jaren dat de EU voor vrede in Europa zorgt. Na de ineenstorting van de SovjetUnie heeft de EU bijgedragen aan een weerzinwekkende burgeroorlog op de Balkan, en nu provoceert de EU een crisis in een land dat al duizenden jaren lang een overgangsgebied vormt tussen het Westen en het Oosten. Maar laten we niet de retoriek van politici als de huidige NAVO-secretaris-generaal Anders Rasmussen wegwuiven. Wie een hamer heeft ziet overal spijkers, zo luidt het gezegde, en dat lijkt ook op te gaan voor Rasmussen. Hij is samen met de permanente vertegenwoordigers van de NAVO de civiele beheerder van een enorme legermacht, en met die legermacht als hamer ziet hij nu ontelbare spijkers in Oekraïne. Zijn taalgebruik is opruiend.
Wij hebben niets te zoeken in Oekraïne. Wij hebben geen verantwoordelijkheid voor de democratie daar, geen verantwoordelijkheid voor de economie. Voor universele mensenrechten moeten we altijd en overal pleiten, maar die rechten lijken op de Krim juist door de Russen te worden gesteund aangezien de meerderheid van de bevolking aansluiting met Rusland zocht.
Poetin is een autoritaire heerser met ranzige hobby’s zoals het steunen van tirannieën, maar dat betekent niet dat hij per definitie ongelijk heeft, zoals Bashar al-Assad niet per definitie ongelijk heeft als hij zich verzet tegen de islamistische rebellen die hun veroverde gebieden nu aan het terugvoeren zijn naar de middeleeuwen. Pater Van der Lugt is door zijn hoofd geschoten door een islamist, niet door een volgeling van Assad. De Krim is door een gril van Chroesjtsjov aan de Oekraïne geschonken, maar in religieuze en culturele zin bleef het schiereiland deel van Rusland. Waarom zouden de EU en de NAVO zich in dat onmogelijke conflict storten? Welke belangen zijn daar te verdedigen?
De uitbreiding van de NAVO tot dicht op Ruslands geografische huid is een gevaarlijk spel geweest. In plaats van het afbouwen (of het ombouwen tot internationale interventiemacht) van de NAVO, die primair een alliantie was om een aanval van de Sovjet-Unie af te schrikken, en daarin dus perfect is geslaagd, moest de NAVO worden uitgebreid, zo vonden onze leiders, en de Russische leiders konden niet anders dan die uitbreiding als een bedreiging ervaren. Daarmee heeft de NAVO een verse vijand gecreëerd.
Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie, zo beseffen we nu, hebben wij in het Westen de Russen met enig leedvermaak aan hun lot overgelaten. We hadden een Marshallplan voor de voormalige Sovjetalliantie kunnen aanbieden en aan een totaal nieuwe relatie kunnen werken. Maar in plaats daarvan hebben we de Russische argwaan ten aanzien van het Westen, van waaruit voor de Russen al eeuwenlang dreiging en geweld verschenen, laten doorwoekeren. De vondst van grote energiereserves bood de Russen de kans nieuwe waardigheid te vinden, en Poetin is daarvan de zelfingenomen personificatie. Wat er al aan argwaan bestond, hebben we zelf versterkt door onbezonnen de NAVO en de EU uit te breiden.
Grootste bek
Laten we de retoriek voor wat die is: hete lucht. Maar een ongeluk is altijd mogelijk, en dan zal blijken wie de grootste bek heeft, onze bureaucraten of de bewoners van het Kremlin. Een Europese landoorlog om Oekraïne zou een volstrekte absurditeit zijn. En wie denkt dat het veroveren van grote gebieden met grote bevolkingen voor het huidige Rusland uitvoerbaar en wenselijk is, maakt zich net als de Russen schuldig aan propaganda. De Sovjet-Unie werd gedreven door de universalistische ideologie van het marxisme, en deze is door de nieuwe Kremlinbewoners begraven. Hun belangen zijn van economische aard. En hun waardigheid is etnisch en religieus gekleurd.
De grenzen van Oekraïne zijn niet heilig. Misschien ligt een oplossing in referenda die in elke provincie worden gehouden. Als dat tot gevolg heeft dat Oekraïne in zijn huidige staat ophoudt te bestaan en een federatie wordt, soit.
De kans bestaat dat binnenkort ook Groot-Brittannië na vele eeuwen verenigd te zijn uiteen valt en Schotland zelfstandig verder gaat (in Spanje en Italië dreigen soortgelijke fenomenen), dus met een gereduceerd Oekraïne valt best te leven, ook voor de Oekaïners zelf. Waarom zouden ze zoveel Russen binnen hun landsgrenzen willen houden die zich niet met de staat identificeren?
Graag wat meer rust en bezinning in de ophitsende retoriek van onze politici en in de media.
Bron De Dagelijkse Standaard
*
UITLEIDING
Zeer juiste diagnose= rust en bezinning. Maar vooral langs de kant van de EU/Navo een klein beetje besef van de werkelijkheid.
Of wet denkt U van het volgende? Gisteren woensdag, rond 14 uur op Canvas een stuk documentaire gezien over Stalin. Gewoon niets dat we al lang niet wisten. Alleen viel mijn mond open van verbazing, de hoernalist op zeker ogenblik te horen zeggen, dat Statin de ‘goelags’, echte concentratiekampen, in gebruik had, lang voor de Nazi’s deze hadden uitgevonden. Op de VRT, anno 2014….
Geen lapsus, maar een uitzonderlijk tijdsdocument, omdat in Rode Kringen, meer dan 70 jaar lang, dat soort vernietigingskampen de exclusieve ‘verdienste’ werd genoemd van Hitler en zijn Bende.
Met deze officiële herziening van de Geschiedenis als basis, kunnen wij ons gemakkelijk indenken wat er werkelijk op dit ogenblik gebeurt in de Oekraïne.
*
En dat soort misdadigers vraagt om een nieuw mandaat per 25 Mei, terwijl de aflossing van de wacht als een stok achter de deur, klaar staat om over te nemen?! Men moet inderdaad durven oorlogsmisdadigers en volkenmoordenaars aan de galg laten bengelen, vóòr ze in actie zijn getreden.
Doen we dat niet, dan zijn we geen haar beter dan die miljoenen brave Duitsers die de excessen van de Nationaal Socialisten hebben mogelijk gemaakt.
