DE SLEUTEL WAS WEG

Dit is werkelijk de aller banaalste reden die te bedenken viel waarom hier al 3 dagen naeen niets meer verscheen, het ene al banaler dan het andere. Dat is toch de logica zelf, zou ik zeggen, dat de redactie niet te betreden valt, omdat de sleutel foetsie zou zijn.

En de sleutel wàs foetsie! Jij stak onder mijn oorkussen. Hoofdkussen voor de niet-West Vlamingen onder ons. Uitgeteld. Kaduk, als U dat beter begrijpt.

Nee, natuurlijk, want dat is weer zo’n idiome West Vlaamse uitdrukking in code-taal die stopt aan de grenzen van de Provicie. Voor ‘kaduk’ zijn, bestaat er geen doktersbriefje, want je bent niet ziek. Maar veel erger. Je bent ‘beurs’. Je bent van ’t Lam Gods geslagen. Thuis kruip te dan in bed. Met de gazet. En de overige gezinsleden moeten dan stil zijn, want ‘hij’ is ziek.

Over zo’n toestanden kunnen er boeken geschreven worden. ‘Genezen door Aspirine” of zo : Walschap had dat ook. Het ene ogenblik ben je bereid om voor je Schepper te verschijnen, maar dan bedebk je dat er zelfs geen Pastoor meer is om je te ‘berechten’ en te voorzien van de H. Sacramenten der Stervenden die nu wel voorgoed in de uitverkoop zullen gezet worden.

Vandaag bedacht ik in m’n koorts, dat het ‘wachten op Godot’ zou zijn, want in Italië krijgt men om de dooie dood geen huisdokter aan je bed. Je kan wel naar zijn spreekuur gaan, in ’t dorp, waar de klanten gezellig bij elkaar in het zonnetje staan te kletsen tot op straat. De wachtzaal is zo goed als leeg, want kil als een kelder. De Dokter, vraagt U? Die zit aan de zonnige overkant van de straat, aan een tafeltje binnen in de ‘Bar Central’ waar het warmer is. “n Vingerhoedje straffe ‘espresso’ en de laatste nieuwtjes over Beppe Grillo, dat wordt hem toch door eenieder gegund?

Hoort U iemand klagen? ‘k Zou nie weten wie! Vanaf einde maart betaalt de Gemeente noch verlichting noch verwarming voor de kamertjes waar de ‘Gezondheidsdienst’ zitting houdt. Trouwens, de Dokter zelf is een Staatsambtenaar die per maand wordt betaald volgens de grootte van de Gemeente, en in feite een lopende voorschriften-machine is. Moet hij trouwens niet eens medicijnen voor hebben gestudeerd : hij kent zijn Pappenheimers, en zijn Pappenheimers kennen hem. Hij schrijft hen al jaren zonder opkijken dezelfde medicatie voor. Ach, echt ziek is hier eigenlijk niemand, wel oud. Wie ziek is, ligt nu op het Campo Santo, waar hij kan genieten van een enig mooi vergezicht, met tegen de flank van de volgende heuvel, half boven de afgrond zwevend, een van de vele burchten van het Geslacht Farnèse, ooit een der machtigsten der aarde.

Hier begraven worden, is verpozen gezellig onder vrienden en familie, bijgezet in een bovengrondse grafkapel, de ne al rijker dan de andere, waarmee het kerkhof volgebouwd staat. Ieder huisje, want dat zijn ze, wordt schoon gehouden door de familie, en voorzien van regelmatig verse snijbloemen en een brandende kaars. Binnen  is er “s winters geen wind, maar ’s zomers veel schaduw, en U sluit toch stil en voorzichtig, de glazen deur als U weggaat?

°°°

Ja? Ineens helpt geen enkele uitvlucht meer : je moet er uit. En zie : de wereld rondom U is er nog altijd. Nero, de felste van de 3 Duitse Herders, blijft als een schoothondje bij ‘t Baasje, want hij weet : we gaan weer samen in de tuin spelen en gezellig staan blaffen naar de duikende gier-zwaluwen…..

Maar daar klikt al de waarschuwing van niet te overdrijven, en maar beter op te passen om niet te hervallen….

Tiens, denk je dan, dan scharrel ik best de sleutel van de redactie-kamer weer op…. Waar niets nog op z’n plaats ligt en er dus ook geen enkel stofke is terug te vinden. Alles kraaknet gepoetst en gescrobt : de voorjaarkuis is blijkbaar achter de rug.