De private markt moet blijkbaar volledig de rats-modee in gereden worden. Solidariteit is éénzijdig, schreeuwerig en onvoorwaardelijk. De overheid als ‘be all and end all’ van het publieke en private leven. 1984 is aanstaande, en we gaan er niet blij van worden. Ik zie zes krachtlijnen.
Dictatoriale neigingen van een minderheidskabinet
De volksgezondheid blijkt wat waard. Tot zelfs de totale verarming van de maatschappij. Desnoods manu militari afgedwongen, zelfs als dat GAS-boetes oplevert zonder juridisch draagvlak. De manier waarop mensen als De Block, De Crem en consoorten hun eigen mandaat invullen, zegt iets over de dictatoriale inborst van de huidige generatie politici.
Wie geen leider is, of inhoudelijk sterk, is niet meer dan een tafelspringertje. Die doen al wat nodig is om gehoord te worden. En ze dwingen dat af op manieren die hun positie niet legitimeert. Alle beperkingen op dat punt moeten wijken voor het zelf gedefinieerde ‘algemeen belang’. Daarvan zijn natuurlijk ‘zij alleen’ de ultieme representatie. Zij bepalen de validiteit van wetenschappelijke kennis, de rol van de economie, de sinterklaas strooisels etc. Maar vooral valideren ze hun eigen keuzes als de enige juiste. Alle bewegingen van het maatschappelijke leven culmineren in de legitimiteits-overstijgende persoon van een crisispoliticus in volmacht-tijden. Dat men faalt in de route die gevolgd moet worden — mondkapjes, testen, testmateriaal, woonzorgcentra — is allemaal verkeerd begrepen ‘excellentie’. De WHO vindt het allemaal prima, maar is zelf bron van veel wanbeleid, en eigenlijk een institutioneel doorslagje van de overheid.
Verantwoording en vertrouwen
De zieligheid van de soeverein in deze tijden piekt. Iedereen neemt de best mogelijke maatregelen, al zijn die alle verschillend, zowel inhoudelijk als temporeel. Zo ook de exitstrategie. Echte verantwoording komt er wellicht nooit. De uitwerking van alternatieven valt niet te bewijzen. En alle schade, hoe groot ook, zal als noodzakelijke gevolgschade worden weg ge-argumenteerd. Iedereen is nerveus en dan gaat er wel eens wat fout… maar niemand is van slechte wil! Daar moet je het dan maar mee doen.
Falende middelmatigheid is de norm.
Nochtans is ‘output legitimiteit’ even belangrijk, zo niet belangrijker dan ‘input legitimiteit’. Helaas is die in België al uiterst wankel. Falende middelmatigheid is de norm. De rekening wordt toch doorgeschoven. Al wijzigt de overheid haar mening in deze crisis nog 10 keer: Het was de best mogelijke route, gelet op feiten en omstandigheden en voortschrijdend inzicht. Verantwoording is onwenselijk, en het vertrouwen van de burger niet nodig. Dat hebben we al zo vaak beschaamd en er gebeurt toch niets.
Als we de trias politica dan toch zo belangrijk vinden, zou een inhoudelijke afrekening wel wat explicieter mogen. Ik vrees namelijk dat een stem binnen 4 jaar op Vlaams Belang of N-VA alleen niet zal volstaan.
De media als schoothondje
Ik vraag me af waar die huidige generatie journalisten wordt opgeleid. Of welke eindredacteur de hele dag in de nek van die mensen loopt te hijgen dat het allemaal wat linkser mag. Dat ze geen weerspiegeling zijn van de maatschappij is jammer. Maar dat hun standpunt door velen wordt gezien als maatschappelijk leidend is ronduit gevaarlijk. ‘Simulacra’ zijn enorm problematisch daar ze inactiviteit en zelfs illusies opleveren. De media is grotendeels verworden tot het schoothondje van ‘de macht’, of beter, van het bestaande institutioneel-elitaire publieke domein.
Als we als hoog opgeleide maatschappij niet in staat zijn inhoudelijk verweer te bieden tegen een structureel falende overheid en tegen media die het publiek functioneren niet deconstrueren, maar louter de macht en het systeem bevestigen, dan kunnen we beter de universiteiten afschaffen. Die hebben dan niets bijgedragen aan het ’verlichtingsdenken’, of in ieder geval aan de implementatie ervan.
De media schaffen zichzelf wel af.
De media schaffen zichzelf wel af. Dat gebeurt vanzelf als je nieuws vooral als een verkoopbaar product bekijkt. Het merendeel van wat wordt aangeboden kwalificeert sowieso niet meer als info of nieuws. Zelfs niet als je bereid bent de discussie te voeren over de vraag of nieuws/info ooit helemaal objectief kan worden geleverd.
Monetair beleid ten voordele van een 1984-overheid
Het mag kosten wat het kost, en wij bepalen wel hoe dat geld verdeeld moet worden. Buiten het feit dat bepaalde essentiële faciliteiten zoals nood-kredieten nog altijd niet actief zijn, is straks de vraag wie die financiële puinhoop gaat opruimen. Het zal niet de werknemer zijn, want de tewerkstelling zal slijmerig traag weer op gang komen. De economische heropleving zal slechts zeer gradueel vanuit een erg diepe krater kruipen. En bedrijven houden de vinger op de knip totdat men effectief een terugkerende vraag ervaart. We spreken dan over jaren. Maar dat doet er niet toe. We doen alles wat nodig is, klinkt het dan in navolging van Mario Draghi. De 1984-overheid redeneert namelijk als volgt: Ik kan hier alleen maar bij winnen, ten koste van de maatschappij die ik vertegenwoordig.
Diezelfde overheid denkt: De Europese Centrale Bank (ECB) houdt de rente laag — zodat ik goedkoop kan lenen — en koopt waardepapier waar ze kan. Inflatie is er niet, want de deflatoire tendenzen (economische inactiviteit, demografische effecten, schuldniveau’s) zijn te groot. Tenzij ik belastingen ga heffen, maar dat is voor later. Liever nog zouden we het volgende zien. We zouden als landen geld kunnen ophalen in de markt, maar dan beslissen de financiers mee over ons economisch en begrotingsbeleid. We schrijven dus liever in op de balans van de ECB met SDR (special drawing rights of bijzondere trekkingsrechten). Op basis daarvan geeft de ECB nieuw geld uit. Die kunnen nadien worden weggestreept. Of de ECB kan, al dan niet eenzijdig, beslissen om die geldhoeveelheid terug te laten krimpen. Een andere route is het uitgeven van eeuwigdurende obligaties (door nationale overheden) die de ECB dan opkoopt.
Overheid of armoede
In beide gevallen heeft de overheid er geen last van. Die kan sinterklaas spelen. De SDR kwalificeren niet als (overheids)schuld — hooguit als een schuld aan zichzelf. Bij het wegstrepen leidt dat misschien tot hogere inflatie, maar die heeft ze sowieso niet aan een touwtje. Als anderzijds de ECB de geldhoeveelheid doet krimpen, dan zakken de prijzen van activa. Dat levert dan weer een verzwakte private markt op, die makkelijker te domineren is. De grens tussen budgettair en monetair beleid verdwijnt in het aangezicht van een woekerende overheid. Monetaire financiering van de begroting en overheidsuitgaven in het algemeen zijn dé natte droom van iedere 1984-overheid. Het VK geeft momenteel het lichtende voorbeeld. Quantitative easing (QE, kwantitatieve versoepeling) was enkel maar liquiditeitssteun, dit is het echte werk. Weg met die disciplinerende obligatiemarkt. Zelfs media-coryfee Paul De Grauwe is er voor te vinden. Kan je nagaan.
Overheidsfalen kan je oneindig wegpoetsenachter technocratisch monetair beleid.
Technocratisch monetair beleid en 1984 gaan, misschien in tegenstelling tot wat men op het eerste zicht zou denken, perfect samen. Je kan van lockdown naar lockdown waarbij je de economische cohesie volledig uitkleedt, zonder direct effect. Overheidsfalen kan je oneindig wegpoetsen achter technocratisch monetair beleid. Het eindpunt daarvan is niet noodzakelijk een monetaire implosie (dat kan evenwel). We komen vooral terecht op een structureel lager plateau van economische activiteit en vooruitgang. Dat betekent een publiek-institutioneel-ingesloten passiviteit. ‘Overheid’ of ‘armoede’ is dan de enige keuze voor de maatschappelijke dynamiek. Niet veroorzaakt door een natuurwet, maar als gevolg van expliciete institutionele en ideologische keuzes.
De exit commissie
Ik nam kennis, zoals u, van de exit commissie die ons uit deze ellende moet verlossen. Die gaat er naar eigen zeggen de tijd voor nemen en heel gefaseerd werken. Het economische belang is niet wat primeert. Dat mag niet verbazen. 9 van de 10 commissieleden slepen zich al hun hele professionele bestaan voort op publiek geld. Ze hebben er blijkbaar geen enkel benul van waar hun salaris vandaan komt. Mensen als Geert Noels en Ivan Van de Cloot, die zich als media-economen wel vaker in het debat mengen, werden geweerd. Daar zijn ze waarschijnlijk maar beter blij mee. Maar bovenal zouden zij te veel de vinger op de ontelbare pijnlijke plekken leggen. Deze exitcommissie – en ons hele politieke systeem – heeft last van wat Adam Tooze in de laatste London Review of Books adequaat beschrijft als het ‘gebrek aan leiderschap op het adequate niveau van de crisis die bedwongen moet worden’.
Er was allerhande kritiek, bijvoorbeeld dat de commissie niet divers genoeg was. Er was blijkbaar geen pedagoge en geen vertegenwoordiging van het middenveld en van de werkgevers en werknemers. Dan was er weer te weinig jong volk, en ga zo maar door. Je moet uiteraard niet de ambitie hebben om écht een verschil te maken. Dan pas je natuurlijk niet in het profiel van zo’n commissie. Daarom mijn voorstel: Vraag Myriam, uit de HLN-serie Overspel in tijden van corona. Die slaagde erin tijdens haar laatste rendez-vous met haar minnaar voor de lockdown op zijn minst 10 orgasmes binnen te harken. Die zit nu toch troosteloos thuis bij haar man en wist blijkbaar toch iets voor elkaar te krijgen. Dat is winst.
die exit gaat een nog grotere puinhoop worden dan hoe we deze ellende in gesukkeld zijn
Hoe dan ook, die exit gaat een nog grotere puinhoop worden dan hoe we deze ellende in gesukkeld zijn. Alles valt namelijk te beargumenteren in de spagaat tussen volksgezondheid en economische belangen. Niemand is verantwoordelijk. En de strategie van het ‘pompend remmen’ die de Nederlanders toepassen, is de ideale cocktail voor puur wanbeleid à la belge. Niemand durft te beslissen of verantwoordelijkheid te nemen, en de media zullen ex-post iedere mogelijke uitkomst simpelweg legitimeren.
De maatschappij kan het niet schelen
Wie een goed functionerende parlementaire democratie wil, heeft naast faire regels en bekwame mensen ook een geëngageerde maatschappij nodig. Die hebben we niet. We hebben een maatschappij die in overgrote mate afhankelijk is van de overheid qua (vervang)inkomen. Zelfs voor de crisis was dat al zo. De rest van de maatschappij is vooral te druk met zichzelf, met Netflix en Facebook en wat nog. Op heldere momenten laten ze zich na een bezoekje aan het containerpark opnieuw in coma rijden door Ter Zake, de Afspraak of desnoods het VTM-nieuws. En dat zonder enige vorm van verweer, ondanks de eindeloze reeks idioterieën die je er dagelijks te verwerken krijgt. Dan ben je als maatschappij dus niet meer te helpen. En maakt het dus niet uit wat voor publiek bestel we hebben, zolang de geldkraan maar open blijft staan. En ondertussen klappen we iedere avond als collectief stress-reductieritueel.
De weg naar 1984 is duidelijk, de weg eruit allesbehalve
Het heeft er alle schijn van dat ‘1984’ nu echt wel in aantocht is. De crisis na crisis, die alle bestaande problemen uitvergroot, zal leiden tot een technocratisch-marxistische putsch in alle maatschappelijke domeinen. De gemiddelde apparatsjik ziet daarin nu reeds de manifestatie van zijn eigen ideologie, zonder ook maar iets van waarde toe te voegen. Het is zo omdat ik het zeg. Amen! Let wel: De weg naar 1984 is duidelijk, de weg eruit allesbehalve. Laten we zorgen dat we het ons niet uitgebreid gaan beklagen, althans voor wie het überhaupt nog wat kan schelen.
NA GESCHRIJFSEL
*
Zoals die bezig zjnn inderdaad. De media schaffen zichzelf wel af.
Llijfsbehoud is er wel tussen het gewone volk, de klavier- en panne-slaven, maar de stem in hun oren laat hen geen andere keus. Want Gottekes toch, als het dan toch àndersd wordt, dan keren die wel tijdig hun kar en nemen nieuwe werkslaven in deinst. De oude zijn dan rijp, lijk het gebeurde bij GVA, toen dee Kanaaalduiker het daar voor het zegen kreeg, voor het gekkenhuis.
*
Als anderzijds de ECB de geldhoeveelheid doet krimpen, dan zakken de prijzen van onze activa….
…ESF…. Europees Steun Fonds…./… de voorzitter van de eurogroep, de Italiaan Mario Centeno…/…. Die eurobonds – obligaties, zeg maar…/…
Tot zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te gaan…
*
SPEAKERS CORNER
Alle Menschen werdden Bruder, ze leven uit één en dezelfde (lege) portemonnee en e slapen in hetzelfde bed bij elkaars vrouw. Goed en erg orogoneel gevonden in dit Beethoven & Corona J aar.
….
Nog zoiets as Mozarts Don Giovanni. Van een vuile droom naar de Bühne, en nu van de BIne naar de raliteit. En dat, helemaal in de lijn van de verdoemernis, onder de kundige leiding van… een Italiaan.Mario Mario Centeno, Marius de Centenbijter…
-
Jajaja, het Christendom en meteen de ganse Westerse Beschaving kwamen ooit uit dat door God gezegend land, dank zij het Europees Steun Fonds zal de totale her ver-oerwouding onder leding van de Centenbijtern ook van daar komen. Net zolas een slang in haar eigen staart bijt om er gif in te spuiten..
-
Maar een verwittigd man is er twee waard. Het volstaat in dat ‘Fonds’, de Beëlzebubs te vervangen door…. Serafijnen. En dat soort Leiders is te vinden in elke Nationalistische Partij van elk land. Geen scharrel-handen maar Christelijke Broederhanden. Zie De Harp van Sint Franciscus van Felix Timmermans…
-
Tja, wat willen (vooral de Waalse) Marxisten dan eigenlijk wwel? De hemel op aarde, zaols Magnjette dat onlngas, in al zijn wijsheid verorepenvbaarde op TV? Maar, als er geen God bestaat, hoe zou er dan een Hemel kunnen bestaan?
Ons Ma heeft nog altijd gelijk. Wie niet werkt, moet ook niet eten. En voor zoiets simpels, is er zelfs geen EU nodig. Het zit, sedert de Zondeval, in de mensheid zelf ingebakken: Uw brood verdienen in het zweet Uws aanschijns en niet door op de kap van Uw medemensen te willen gaan leven..
Laat-avond-journaal van de dag voordien
Als er al Nieuws zou zijn, zit het ondergesneeuwdeonder de propagandiscushe leugentaal
*
FINITO
*
DROLVAN AL DEZE VADERLANDSCHE
*
En dan lees ik, zelf in de mij welgevallige Nieuwe Media, dat de Vlaming die deze pandemine overleeft, voor de verrscheurende keuze zal staan om te kiezen voor de P.V.D.A. of voor HET EIGEN VOLK EERST.
Enerzijds is dat goed, nu al algemeen te bekklemtonen dat de kleuren-graaiers die vele generaties ver ons land naar de haaien hebben geregeerd door het in handen der Slinxe Elite te spelen, dood en begraben zijn. Maar anderzijds als enige oplossing ofwel Marx ofwel het eigen Volk te kiezen.
-
Ook al is het juist, dat de mens toch tegen ’n lolleke moet kunnen, maar deze keus vrijelijk te durven vooropstellen, is even goed een brug te ver, om zoals Mevr. Slimmeniek Sneeppe (Loppem) met reden tegenwierp dat abnormaliteit op zedelijk gebied voortaan best de norm zou zijn.
-
Op het slagveld namelijk, waar er met scherp geschoten wordt, daagt men de goden niet uit.
De belgische MR/VLD en CD&V -junta misbruikte haar volmachten al vaker maar dit is wat er haast geruisloos mee door de smeerpijp, door onze strot werd geduwd:
“Asielzoekers mogen werken op voorwaarde dat ze hun aanvraag tot asiel al hebben ingediend. Normaal moeten asielzoekers een procedure van een paar maanden doorlopen voor ze kunnen werken. Die wordt nu even geschrapt. Voor de duur van hun asielprocedure, zelfs als ze in een beroepsprocedure zitten, mogen ze de arbeidsmarkt betreden. Daarmee wil de kern het gebrek aan seizoen-arbeiders compenseren.”
Nooit meer krijgen ze deze geesten terug in de fles.
Dit komt neer op een feitelijke regularisering, en zal leiden tot meer ‘snelle’ (?) belgen en nieuwe ‘kiezers’.
Natuurlijk gaan daar misbruiken van komen. Natuurlijk zal dat een aanzuigeffect creëren.
Waarom niet de vele werklozen inschakelen, vooral in Brussel en Wallonië en zelfs Vlaanderen om de werkgraad te verbeteren. Of de vele plantrekkers die aan jaren aan de ziekenkas zijn maar overal gaan bijklussen en of voortdurend in en rond hun huis aan ’t werken zijn, zoals iedereen er in zijn directe omgeving kent?
En zo zouden echte zieken ook echt beter kunnen worden geholpen, en het systeem niet gevaarlijk worden overbelast.
Waarom ook niet sommige gevangenen aan het werk zetten, in plaats van hen gewoon vrij te laten?
Of de vele daklozen en de mensen die nu alle dagen in armoede leven?
Of de ontspoorde ‘jongeren’ die eigenlijk nooit echt worden gestraft. Werk zou hen leren wat burger zijn IS , wat echte solidariteit, in dit land betekent. Hoe ze hun leven kunnen veranderen ten goede en eigenwaarde vinden die ze daarna hopelijk nooit meer zullen verliezen.
Er zijn in dit land al veel te veel mensen die kunnen werken maar het niet meer willen, durven of kunnen.
Het enige dat de overheid zou moeten gedaan hebben is die mensen verplichten tot wederdienst, en er voor te zorgen dat de staat niet de grootste dief is van het inkomen van de laagste verdieners (maar ook de meer-verdieners die hun inkomen uit arbeid en ondernemen halen). Die hogere tewerkstellings-graad zou het verlies aan inkomsten compenseren.
Maar het barst hier in dit onland van de makkelijke oplossingen die uit incompetentie en electorale overwegingen worden genomen, en om de schijn van de morele en ethische superioriteit hoog te houden.
Daarmee in het centrum van de geüsurpeerde macht te blijven zitten terwijl het land wegrot is makkelijker, en zonder moeilijke debatten en keuzes. Maar wel misdadig.
Zachte heelmeesters maken stinkende en dodelijke wonden. De Belgische patiënt maakt geen kans meer. En als we nog lang wachten: de Vlaamse ook niet meer.
Zo moet werken voor iedereen lonen, en nietsdoen en luiheid het oorkussen van de duivel blijven.
Het is maar waarvoor u zult kiezen in het stemhokje, tenminste als de bevolking al niet werd vervangen door …..
Zo hoort U het ook eens van een ander. Of klinkt het U in de oren eerder als donderen in Keulen?
Benieuwd wanneer en hoe de Alweters van de Media met dit onheilsbericht zullen durven (moeten) buitenkomen… Er is al zoveel brol te melden. En waarom ook zouden ze golven verwekken?
Dames, waar ook U zich bevinden, naast mondmaskers zouden jullie ook beter, U weet wel… Of ’n aspirienttje, dat helpt ook altijd. Tussen de knirën knijpen en goed gesloten houden…
12/04/2020 Othman El Hammouchi - Leestijd 6 minuten
Het is wellicht de bekendste scène uit de westerse opera: de wraak van Commendatore in Mozart’s Don Giovanni. De ijzingwekkende akkoorden uit de ouverture leiden deze finale in. Onmiddellijk daarna zingt de diepe basstem van het standbeeld de o zo ironische woorden: ‘Don Giovanni, a cenar teco m’invitasti e son venuto’ (Don Giovanni, je hebt me uitgenodigd om met jou te dineren, en hier ben ik). Daarop volgt de ontknoping, met de veroordeling en bovennatuurlijke bestraffing van de adellijke rokkenjager. Die heeft in de eeuwen na de première eindeloos voer gegeven voor interpretaties door kunstenaars en filosofen. Wat maakt dit werk — het laatste van Mozart’s drie grote Italiaanse opera’s die recentelijk in De Munt werden opgevoerd — zo begeesterend voor zoveel mensen?
Tragikomisch
De nieuwe toeschouwer van Don Giovanni zal wellicht snel het ongemakkelijke contrast tussen de spectaculaire en hoogst poëtische eindscène met Commendatore en de rest van het werk opmerken. Net als Le Nozze di Figaro en Cosi fan Tutte is dit een opera buffa. Het heeft dus een overwegend komisch karakter. Dat valt gemakkelijk te merken aan het verhaal. Het begin, waarin Don Giovanni de Commendatore (vader van een vrouw die hij slinks van haar eer trachtte te beroven) vermoordt, is betrekkelijk donker. Daarna volgt de opera echter vooral de lachwekkende lotgevallen van deze vrouwenzot en zijn pathetische dienstknecht Leporello. De beste illustratie hiervan is de aria ‘Madamina, il catalogo è questo’. Daarin zet Leporello de vele veroveringen van zijn meester uiteen: 640 in Italië, 231 in Duitsland, 100 in Frankrijk, 91 in Turkije, maar in zijn thuisland Spanje wel 1003 (mille e tre klinkt leuk en melodisch in het Italiaans)!
deze schijnbaar komische voorvallen hebben ook een schaduwzijde
Don Giovanni wordt namelijk voortdurend geconfronteerd met het leed dat zijn egoïsme en lust veroorzaken. Eerst door Donna Elvira, die hij verleidde met grootse liefdes betuigingen en beloftes van eeuwige trouw, maar kort daarop weer verliet. Daarna door Donna Anna, zijn eerdere slachtoffer, die samen met haar verloofde Don Ottavio de moordenaar van haar vader tracht te vinden. De verraden en verlaten Donna Elvira zingt ook de meest tragische aria uit het stuk, ‘Mi tradi quell’alma ingrata’ (De ondankbare schelm heeft me verraden). Haar hoge, trieste klaagtonen gaan door merg en been.
Ontknoping
Geholpen door Leporello tracht Don Giovanni de bruiloft van het boerenkoppel Zerlina en Masetto te onderbreken en de bruid te verkrachten. Hij wordt meermaals gedwarsboomd door Donna Elvira, Donna Anna en Don Ottavio, en kan maar ternauwernood ontkomen aan hun wraak. Uit geen van deze ervaringen wil hij echter lessen trekken. Hij houdt vast aan zijn losbandige en zondige levensstijl. Wanneer hij samen met zijn knecht terechtkomt op een kerkhof ziet hij een standbeeld van Commendatore. Hij kan het niet nalaten een laatste daad van misdadige grootmoed te stellen tegenover de man die hij van het leven heeft beroofd. Hij nodigt het standbeeld spottend uit om met hem te komen dineren. Dit zou binnenkort zijn einde blijken.
Tijdens een van zijn gebruikelijke banketten doet Don Giovanni zich gulzig tegoed aan uitbundige hoeveelheden alcohol. Zijn feest wordt echter onderbroken door geklop op de deur. Een verbijsterde Leporello durft niet open te doen, dus gaat de meester zelf zijn gast verwelkomen. Hier komen we bij de epische eindscène. Het standbeeld van Commendatore verschijnt in het vertrek en gooit Don Giovanni’s arrogante uitnodiging terug in zijn gezicht. De kwelgeest eist dat de decadente edelman met hem meekomt. Deze stemt onmiddellijk toe, plotseling bezeten door een dapperheid waarvan hij eerder nooit blijk had gegeven. Commendatore gebiedt hem berouw te tonen, maar hij weigert dit consequent. Daarop nemen demonen hem mee naar de hel. Het laatste wat we horen, zijn de wanhopige kreten die hij slaakt vanuit de andere wereld.
Tragische held?
Vele toeschouwers hebben in Don Giovanni’s reactie een heroïsche daad van verzet gelezen. Hij wordt geconfronteerd met de bovennatuurlijke manifestatie van het morele systeem waar hij zijn hele leven lak aan heeft gehad. Desondanks weigert hij zelfs voor God te buigen en zijn gedrag af te zweren. Is Don Giovanni daarmee niet het archetype van de moderne mens, bevrijd van beknottende tradities en aloude standaarden van goed gedrag? Zien we hier niet de belichaming van de verlichtingsmens die de bijgelovigheden van de clerus en diens voorbijgestreefde geloof van zich afgooit?
‘Eén broeder die duizend jaar lang tegen het hele christendom ingaat, heeft vast ongelijk’, zei Karel V tijdens zijn audiëntie met de opstandige Luther. Deze antwoordde met de legendarische woorden: ‘Hier stehe ich, ich kann nicht anders’ (Hier sta ik, ik kan niet anders). Wil Mozart van Don Giovanni een dergelijke heldenfiguur maken, die zijn geweten verkiest boven zijn eigenbelang? De komische aard van de rest van het werk lijkt dat te suggereren. Van bijzonder belang in dit verband is de epiloog die op de eindscène volgt. De personages zingen het volgende stukje samen:
Questo è il fin di chi fa mal,
e de’ perfidi la morte
alla vita è sempre ugual!
(Dit is het einde dat alle kwaaddoeners te beurt valt, en schurken krijgen in dit leven altijd wat ze verdienen.)
Het is een flauwe, kinderachtige levensles, die bijna lijkt op de obligate ‘wat hebben we geleerd’-sectie van vele tekenfilms. Mozart lijkt de oppervlakkigheid en schijnheiligheid van hun gemoraliseer te willen tonen, in scherp contrast met de epische finale die hij zijn protagonist schenkt.
De aanmatigende façade
Maar is het vermeende heroïsme van Don Giovanni — en bij uitbreiding de moderne mens — meer dan een aanmatigende façade om zich zonder scrupules te kunnen overgeven aan de eigen verlangens? Het traditionele begrip van heldendom houdt een verplicht element van offer en zelfverloochening in. Dat blijkt bijzonder goed uit de heidense heldenmythes die op bekende wijze door Wagner op muziek werden gezet. Is het niet lachwekkend, zelfs karikaturaal, om zich een heldenstatus aan te meten omdat men elke notie van zelfbeheersing en matiging heeft laten varen?
‘Ni Dieu ni maître’ was het credo waaronder de moderne mens ten strijde trok tegen Kerk en traditie
Waarlijk vrij is de mens die geen slaaf is. Niet van een aardse macht, maar evenmin van zijn eigen lusten en verlangens. ‘Ni Dieu ni maître’ was het credo waaronder de moderne mens ten strijde trok tegen Kerk en traditie, overtuigd van de superioriteit van zijn ‘bevrijding’. In Don Giovanni onthult zich dat als het bedrog dat het altijd al was. De pompeuze grootspraak en dikdoenerij van de edelman die zijn einde nadert, overtuigen ons niet van zijn noblesse. Integendeel, ze benadrukken de zieligheid van zijn gekozen levenspad. Zijn slaafsheid verlaagt hem tot blinde navolging van zijn laagste impulsen, transformeert hem tot iets lager dan een mens. Wellicht doelde C.S. Lewis op deze permanente corruptie van de ziel toen hij zei dat de poorten van de hel van binnenuit gesloten zijn. Of zoals de Koran zegt: ‘God bezegelde hun harten en hun gehoor, en voor hun ogen is een sluier’.
De tragedie van de moderne wereld is dat ze niet alleen de morele zuivering van de menselijke verlangens die het leven zin gaf omverwierp. Ze sloot ook elke weg terug af door ze te veroordelen tot kitsch. Geen figuur belichaamt die intense tragiek zo volmaakt als Don Giovanni.
Wilmès II is gewoon de ordinaire na-geboorte van Sjieke Sjarel Premier, de Waalse tegenvoeter van wijlen het Blauwe Gentse Liegebeest. Beiden hebben het – voorlopig - ver geschopt in de EUSSR graai-politiek der Breesmoelkikkers.
Sophie Wilmès dan? Sodia Loten zou beter zijn, want de show is nooit ver weg. Heb ik al meermaals gezegd, maar ik hoor het totch zo graag. En Paasklokken horen we dit jaar toch niet. Wat meer i,s haar Vloms is iets of wat verstaanbaarder dan dat van de Grote Roerganger met zoijn 5 gepantserde limousines mèt chauffeur.
En van hun ‘Saint Touche’ per einde maand zullen we maar best zwijgen zeker?
HET FEDERALE PARLEMENT PLAATSTE ZICHZELF BUITENSPEL EN GAF ZICHZELF OVER AAN DE PARTICRATIE.
- 11/04/2020 Lorenzo Terrière - Leestijd 7 minuten 1
*
De Belgische parlementaire democratie heeft zichzelf tijdelijk uitgeschakeld. ‘Nood breekt wet,’ zo omschreef Kamervoorzitter Patrick Dewael de kunstgreep met volmachtenwetten. De federale regering-Wilmes II lijkt daarmee vertrokken tot 2024. Terwijl haar actuele samenstelling nog steeds gebaseerd is op de verkiezingsuitslag van 2014.
Wilmes’ enige mandaat is om de prangende gezondheidscrisis te ‘managen’.
Het regionale bestuursniveau is wél nog gewapend met de politieke slagkracht en democratische legitimiteit
Daarmee zijn we echter in een periode van federaal non-governo beland. Het inperken van de sociaal-economische schade wordt immers een nog veel grotere stress-test voor het beleid. Maar over hoe we uit dat dal geraken is de Belgische — en bij uitbreiding ook de Europese — politiek hopeloos verdeeld. Net zoals bij de voorbije crisissen moeten we de oplossing niet vanuit die hoek verwachten. Het regionale bestuursniveau is wél nog gewapend met de politieke slagkracht en democratische legitimiteit om grondige lange termijnbeslissingen te nemen.
Dekmantel
Tijdens de gezondheids-crisis waar we momenteel doorgaan rest er weinig belangstelling voor de politieke geschiedenis die zich tegen deze achtergrond voltrekt. Cynisch genoeg vormt de verslapte publieke aandacht voor dit laatste voor verschillende politieke hoofdrolspelers net het gepaste rookgordijn om nu de eigen agenda door te duwen. De gelegenheid maakt de dief, zeg maar.
Het record-tempo waarin de constructie rond Wilmès II in één weekend tijd werd opgetrokken doet vermoeden dat de ruwe tekenplannen al enige tijd in de schuif lagen. Het is dan wachten op het juiste moment van publieke urgentie en maatschappelijke verwarring om de voorkeurs-piste erdoor te krijgen. Timing is alles in de politiek.
Corona als dekmantel dus, hardvochtiger wordt politiek niet. De voorbije episode deed mij althans meermaals terugdenken aan het busongeval te Sierre, dat op 13 maart 2012 aan 28 mensen het leven kostte, waaronder het merendeel Belgische kinderen. We schreven midden maart en de regering-Di Rupo had net een moeilijk begrotingsconclaaf achter de rug. De samenloop van omstandigheden leende er zich evenwel toe om het voorziene begrotingsdebat in Kamer en Senaat te schrappen en te vervangen door een obligate minuut stilte. Verscheidene federale ministers, waaronder ook die van Financiën, repten zich inderhaast per regeringsvliegtuig naar Zwitserland om er eigenhandig de tragische situatie te aanschouwen en te becommentariëren.
De uitkomst van de centendiscussie, waarover de voorgaande weken in de media druk was gespeculeerd, werd op die manier handig onder het tapijt gemoffeld. Wanneer de camera’s van het plenaire halfrond wegdraaiden konden Kamerleden van de meerderheid moeilijk een grijns onderdrukken. De oppositie beet op haar tong om de sociaal wenselijke sereniteit op dat moment niet te doorbreken. Een crisis brengt altijd het beste en het slechtste in de mensen naar boven, maar in de politiek toch ook vooral veel van dit laatste.
Partijkartel
De vier traditionele families hebben als een federaal partijkartel hun lot aan elkaar verbonden en monopoliseren zo de politieke handel en wandel. De formule-Wilmes II kan mits een doorstart — én eventuele uitbreiding — in het najaar verder aanblijven tot 2024. Wederom zal blijken hoezeer tijdelijke ingrepen in België de sterke neiging hebben om een permanent karakter te krijgen.
De sanitaire crisis moet nu ‘gemanaged’ worden waardoor de andere (nog steeds noodzakelijke) structuur-hervormingen in tal van overheidsdepartementen onverkort op stal blijven staan. Die tijdelijke wachtkamer zou wel eens een langdurig onderkomen kunnen blijken. Zeker, de eerstvolgende weken is het een verantwoorde houding om de beleids-focus volledig te richten op de indamming van het virus. Besturen is nu eenmaal prioriteiten stellen.
Het schip op zee laten dobberen is de missie geworden
Maar over de sociaal-economische uitweg die dit land vervolgens moet kiezen, bestaat geen politiek plan van aanpak. Er bestaat daarover ook geenszins consensus binnen het partijkartel. Daarmee zijn we op federaal niveau in een situatie van non-governo terechtgekomen. Kon je de vorige regeringen nog verwijten dat ze het verkeerde beleid voerden (mal governo), dan is sinds de val van de regering-Michel I de ambitie neerwaarts bijgesteld tot louter proberen zelf aan het roer te blijven staan. Het schip op zee laten dobberen is de missie geworden. Een duidelijke koers uitstippelen is niet langer aan de orde. Door de vele kapiteins op het dek bereikt men onderling toch geen overeenstemming.
Stilstand
De federale overheidsinstellingen zijn een goed voorbeeld van deze stilstand. In april 2020 functioneren die nog altijd volgens dezelfde begroting als van in december 2018. En dit ongeacht wijzigende omstandigheden en veranderende behoeften. Niettegenstaande de ambtelijke stilstand telt de politieke ploeg van Wilmes II toch weer dertien ministers. Terwijl ze slechts 38 Kamerzetels vertegenwoordigt. Dat zijn nog geen drie Kamerleden per minister. Door de ministeriële benoemingen mochten de overgebleven regeringspartijen Open Vld, CD&V en MR ook tien opvolgers als nieuwe Kamerleden verwelkomen. Bestaande interne kritiek voor een bonte Vivaldi-coalitie smolt onder de debutanten als sneeuw voor de zon weg.
heeft de parlementaire democratie zichzelf tijdelijk uitgeschakeld ten voordele van de particratie
En o ironie: een volwaardige noodregering mocht er zogezegd niet komen omdat dan kostbare tijd verloren zou gaan met personeels-management. Maar de (her)benoemde ministers hebben nu wel aanwervings-procedures opgestart om hun kabinetten te bevolken. Ook de uitgebreide partijpolitieke puzzel van allerhande top-benoemingen wordt momenteel voorbereid. Als klap op de vuurpijl heeft de parlementaire democratie zichzelf tijdelijk uitgeschakeld ten voordele van de particratie. De ‘superkern’, die wekelijks zonder wettelijke basis optreedt, werpt haar schaduw ver vooruit over het federale parlement.
Tapijtenhandel
Terwijl de economische activiteit is stilgevallen, draait de partijpolitieke tapijtenhandel weer overuren. Nieuwkomers in de stiel verliezen tijdens dit proces onvermijdelijk een stukje van hun oorspronkelijke idealisme. Na een halfjaar van regeren onder volmachtenwetten zal de kleurencode van groenen, socialisten, liberalen en christendemocraten, die op 17 maart aan de regering-Wilmes II het vertrouwen gaf, verder uitgekristalliseerd zijn.
het enige overgebleven alternatief voor de ontevreden kiezer de communisten of Vlaams-nationalisten
Komt er dit najaar een doorstart van deze stemformule, dan vertrekt met zo’n Octopusregering onmiddellijk ook de Belgische regering van de laatste kans. Ze zal zonder Vlaamse parlementaire meerderheid een miljardenfactuur moeten torsen. Kan ze geen duidelijke recepten voor een krachtige sociaaleconomische relance voorleggen, dan is het enige overgebleven alternatief voor de ontevreden kiezer de communisten of Vlaams-nationalisten.
Decentraal denken
Terwijl het federale beleid voor onbepaalde duur op ijs is gelegd, hebben de regionale bestuursploegen wel alomvattende coalitie-akkoorden afgesloten. Door hun compacte opstelling zijn ze beter gewapend om grote maatschappelijke uitdagingen aan te gaan. Ze opereren efficiënt, coherent, en zijn meer geschikt om een op maat gesneden beleid dicht bij de burger te voeren. Wat deze turbulente tijden ons alvast bijbrengen is dat een centralistische aanpak in vele gevallen niet haalbaar en ook niet wenselijk is. One size does not fit all. Daarvoor lopen de verschillende regionale realiteiten te sterk uiteen.
Regio’s horen onderling solidair te zijn en te blijven maar dan gebaseerd op transparante en objectieve criteria. Een goede wederzijdse verstandhouding is effectief haalbaar, sterker zelfs, de deelstaten weten elkaar beter te vinden. Het waren de regionale excellenties die, in tegenstelling tot de twijfelende federale concullega’s, in de eerste delicate fase van de gezondheidscrisis naar voren traden en doortastende maatregelen op tafel legden. Toen de minister-presidenten binnen de schoot van de Nationale Veiligheidsraad het hoge woord voerden, zaten de federale afgevaardigden er eerder bij in notaris-modus.
Wie in de toekomst succesvol beleid wil voeren dient daarom dringend meer decentraal te gaan denken
Wie in de toekomst succesvol beleid wil voeren dient daarom dringend meer decentraal te gaan denken. De deelstaatregeringen steunen op solide parlementaire meerderheden. Ze zijn ons enige overgebleven politieke niveau dat over de nodige democratische legitimiteit beschikt om met volle kracht te besturen. Laat ons die koesteren en versterken zodat we stilaan de wansmakelijke federale deuren-komedie achterwege kunnen laten.
NA GESCHRIJFSEL
*
Wilmes: haar enig mandaat is om de prangende gezondheidscrisis te ‘managen’.
Ja, dat werkt als een soort vliegenvanger waarmee men schadelijke insecten vangt. Ja, U kon het hier al diverse keren lezen. Het is hetzelfde alsof men de dieven zou bevorderen tot schatbewaarders van de gesstolen buit. Welke onmetelijke rokdommen er op dit ogenblik spoorloos aan het verdwijnen zijn, zal pas na het verdwijnen van al die ‘Vomachten’ blijken. De hoegrootheid van de naakte cijfers, dat wel, maar de daders? Die zitten nu al gepakt en gezadeld reeds klaar om, in ’s Lands belang, hun volgende ‘verantwoordelijkheid’ op te nemen. Hoe zou anders, langs allerlei kleijne beken, het spaarwater naar de bergen kunnen stromen?
-
Ee enige gelegenheid voor de Britten, om als Grote Mogendheid, na Waterloo, er de hand niet te hebben aan gehouden, om de Nederlanden, zoals altijd geweest, tot één geheel weer samen te brengen? Met Trump op de achtergrond, zou hun steuntje in de rug wonderen kunnen doen.
Vooral nu ook daar in hun opnieuw veroverd ‘Splendid
IIsolation’, de ‘Labouirers’, net als de Democ Rats in de VS eindelijk onderling in de kling liggen met zichzelf. Zoiden ze beiden het ROOD van de zonsondergang al zien?
Ja, het zijn historische tijden
-
Niettegenstaande de ambtelijke stilstand telt de politieke ploeg van Wilmes II toch weer dertien ministers. Terwijl ze slechts 38 Kamerzetels vertegenwoordigt.
Kan ze geen duidelijke recepten voor een krachtige sociaal-economische relance voorleggen, dan is het enige overgebleven alternatief voor de ontevreden kiezer: de communisten of Vlaams-Nationalisten.
-
‘Deelregering’ is een woord vol slaafse onderdanigheid. Daar helpt geen achterhespen aan. Zelfs niet het aanbieden van een heel varken. Vlaanderen hieft niets te ‘delen’, geen deel uit te maken van iets dat ons al bijna 200 jaar als lijfeigenen behandelt.
Vlaanderen IS een Staat met volle legitieme bevoegdheden. In amper een paar seconden is het zover. Al wacht men in dat Halfrond misschien op de juiste Leider(s). Maar iedere seconde die voorbij tikt, vertikken ook de kansen. Zo stelt zich de vraag of er in de schuif ook ‘iets klaar ligt’ voor het geval dat….. Want de improvisatie van het ogenblik zou wel eens, zoals in dat noodlottig weekeind in Brussel, door de verkeerde mensen kunnen gemanipuleerd worden. Tous ensemble weer in de tred gaan lopen, bijvoorbeeld.
… (JMDD)…In die Kamer heeft hij Patrick Dewael (Open VLD), Kamervoorzitter en architect van de volmachtenregering van Sophie Wilmès (MR) nog eens zijn waarheid gezegd: “De liberalen, zei ‘Deckerken’, kwamen in 1999 aan de macht door de dioxinecrisis en zijn er nu bij door de coronacrisis”…/…
Tot zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te gaan…
*
SPEAKERS CORNER
Dank zij JMDD zijn Satan en Beëlzebub niet langer mythische figuren. Ze bestaan echt en ze leven onder ons. Meer nog, het zijn Vlamingen, net als wij allemaal. Maar de Judas-penningen hebben ze wel in de pocket. Het duivels duo V & V(Vrhfdst & Vande la Lal la), hoe zou het ooit kunnen vergeten worden, moeten we, raar maar waar, in feite dankbaar zijn. Want zij hebben de gewone (opgekokte) Vlaming met huisarrest doen inzien dat het met den Belziek gedaan was. Zelfmoord in uitgesteld relais. Opgekuist staat netjes. Weeral iets dat we niet zelf moeten doen, al zal het roemloos einde van deze ‘Staat’ wel eeiwig en altijd in onze schoenen worden geschoven.
Dikke mercie, Jean Marie. Dank zij Uw optreden vallen, traag maar zeker de laatste maskers.
Deze EUSSR, den Belziek in een nog grotere pretentie: beiden vergaan in hun eigen drek en vuilnis.
Misschien de enige juiste en ware inspiratie om een leuk vervolg te breien aan De Stomme van Piortici? Een protserige Dame die met druipend onderlijf probeert om ongezien dee toiletruimte te ontvluchten. Met Laurel & Hardy als inzet; twee billen kletsende clowns op de voorgrond. Lachen gieren, brullen. Hollywood overleeft het niet.
Een aangename vaststelling, buiten die fikm, is dat niet, maar ja, gebeurtenissen als Gele Pest/Rood Gevaar zijn dat nog minder. Maar, zoals Moder Lisa het al zei, we staan erveur en we moeten erdeur.
Het alternatief is bijna te mooi om waar te zijn. Eindelijk de eigen welvaart door zuur verdiende arbeid teug in eigen handen, geen Vreemde Meesters in ’t Land, met daar bovenop een welvarende vernieuwde Europese Econmische Unie. Nauw samenwerkend met de al ge-brexite Tommy’s en de militair machtige vrienden van over de Grote Plas. Die, hoe kan het anders, voet en vuist omtrent kunnen rekenen op het Oude Tsarenrijk. Een Verenigd Europa, niet tégen Rusland, maar integendeel samen mèt, gewoon omdat die in de Geschiedenis altijd aan onze lant meegevochten hebben. Denk nog maar alleen aan Waterloo.
Laat-avond-journaal van de dag voordien
DE MOEITE NIET WAARD
FINITO
*
DROLVAN AL DEZE VADERLANDSCHE BROL
*
Uiteraard ggen al die dingen niet zo simpel, dat ze in een paar hoogdravende zinnen kunnen weergegeven noch gerealiseerd worden. Maar het is nu eenmaal zo, dat ongewone tijden meestal ongewone gevolgen hebben. Vooral als het om lijfsbehoud gaat.
-
Doe AUB zo voort, waarde Her DeDecker. Hoge bomen aan de Kust staan altijd wat vaster in de grond dan hun soortgenoen verder in het veilige hinterland. Ondergetekende heeft het voorrechtt U, via vrienden, ietwat beter te kennen. En daarom zeg ik, d’ er is er maar ene lijkte gij. Hoe zou dat toch komen? Dat ware Leiders niet vanzelf boven het maaiveld uitkomen, maar dat ze er uit MOETEN. Daar staan ze dan, omdat ze niet anders kùnnen. Uw strijd is, als we deze pandemine samen overleven, die van ons allemaal. De zege ligt voor het grijpen.
-
Een mooie slot-scène van een latere film over de Vlaams Heropstanding zou kunnen zijn, de tronie van de Vlaming Dewael door het getraliëde achterraampje van het dievenkarretje te zien verdwijnen achter de hoek. Doek.
Een van de eerste zorgen van ouders die hun kinderen niet meer naar school kunnen sturen zal zijn (stel ik me voor) te beletten dat de kinderen zich bezighouden met dingen waar ze zich beter niet mee bezighouden.
Die bezorgdheid is niet nieuw. In 1806 gaf Joseph de Maistre in een brief een richtlijn aan vaders die zich geen weg weten. Veel hangt namelijk af van ‘…la qualité du père: car c’est un de mes premiers dogmes, qu’il faut amuser les jeunes gens, afin qu’ils ne s’amusent pas.’*
En verderop in deze brief aan Mme Huber-Alléon in Genève, heeft hij het over zijn verblijf in Sint-Petersburg, waar hij ambassadeur van Savoye was. Maar Savoye werd plots Frans na de annexatie door Napoleon en zijn ambassadeurschap sloeg nergens meer op.
De tsaar verzekerde hem dat zijn diplomatiek statuut behouden bleef, want hij converseerde graag met Maistre, maar de weg terug lag voorlopig niet meer open. Maistre voelt zich opgesloten en hij beklaagt zichzelf :
Tout annonce, Madame, que je ne quitterai plus ce pays. Je le trouvais délicieux lorsque je n’y étais qu’un oiseau de passage : depuis qu’il ne m’est plus permis de regarder ailleurs, il n’a plus pour moi les mêmes agréments. Le jamais ne plaît jamais à l’homme ; mais qu’il est terrible, lorsqu’il tombe sur la patrie, les amis et le printemps !**
-
Dit zijn benaderende vertalingen: de man schrijft te mooi voor een vertaling… bij Baudelaire en Balzac lagen zijn werken op het nachtkastje.
‘SOLDATEN HEBBEN WAPENS, WIJ HEBBEN VUILNISZAKKEN’
*
Open brief aan Macron
11/04/2020 Alexander van der Meer - Leestijd 3 minuten
*
Op 28 maart plaatste Mélany Le Barz-Ceretta onderstaande open brief op Facebook. Hieronder vindt u een vertaling van deze schrijnende getuigenis.
Meneer de president,
Het is 28 maart 2020, ik schrijf u dit uit het appartement van mevrouw T., die volgende week haar 104de verjaardag zal vieren, als het coronavirus haar niet voor die tijd te pakken krijgt.
Zij woont in een bejaardentehuis, waar ik en mijn collega freelance-verpleegsters al een aantal jaren werken.
Staat u mij toe dat ik u laat zien hoe wij eraan toe zijn, op deze mooie dag in maart.
Kijk goed naar de foto alstublieft. Ik heb twee patiënten die mogelijk besmet zijn met het virus — testen zijn er niet, en ik heb zojuist het toilet gedaan van een dame van 104. Ik had een douchekapje op en een simpel mondkapje voor — eentje waarvan u heel goed weet dat het niet deugt, want toen u laatst in Mulhouse op straat was, had u gelukkig een echt FFP2-masker op, dat al heel lang nergens meer te vinden is, niet in de gewone apotheek en niet in de speciaalzaak voor gezondheidswerkers. Bovendien hebben ze u vast wel uit de buurt van zieken gehouden. Verder had ik plastic hoesjes over mijn schoenen en droeg ik een VUILNISZAK, die mij alleraardigst ter beschikking was gesteld door het bejaardentehuis, omdat de beroepskleding die daarvoor bestemd is niet meer op voorraad is.
Ik heb enorme zin om te huilen vandaag, omdat ik zoals veel van mijn collega’s me er bij neer moet leggen dat mijn kinderen bij mijn ex-man blijven, zodat ik ze niet kan besmetten. Ik heb ze nu al 15 dagen niet meer gezien…
Ik kan ook wel huilen omdat ik mijn badkamer heb moeten ombouwen tot een ontsmettingsruimte, en ondanks dat toch nog in angst moet leven dat ik mijn partner zal aansteken. En omdat ik iedere dag mijn patiënten moet bezoeken met de vrees dat ik de zwaksten onder hen zal besmetten met het virus.
Meneer de President, hou eens op met al die toespraken om mensen te bedanken, dat is echt onbehoorlijk. U moet wel een hoge pet van uzelf ophebben, als u ook maar één seconde denkt dat een simpel bedankje van u genoeg is om ons al onze tekorten en angsten te laten vergeten, net als dat traangas waar u ons pas nog mee onder liet spuiten.
Hou op met ons materiaal te beloven dat nooit komt.
Hou op met ons helden te noemen. Een held offert zich op voor een goede zaak. Ik wil me helemaal niet opofferen: u bent het die mij opoffert.
Hou op met over verzorgers te praten als ‘de dappere kleine soldaten’.
Soldaten hebben wapens. Wij hebben vuilniszakken.
Wat valt hier nog aan toe te voegen? Wel moest ik denken aan een recent interview in opinietijdschrift Marianne met mijn favoriete Franse filosoof, Michel Onfray. Twee citaten daaruit:
‘Het coronavirus is de eerste serieuze tegenstander van de “Maastrichtse Staat” (bedoeld wordt de EU na het verdrag van Maastricht uit 1992, nvda). En wat blijkt? Dat die staat een papieren tijger is. Het ging er om een economische supermacht te creëren, welnu, er komt een virus en het economische monster blijkt niet eens in staat te zijn medisch personeel van mondkapjes te voorzien, of genoeg testen beschikbaar te maken om het volk te beschermen. In het Maastrichtse Rijk is de toestand van de publieke gezondheidszorg in Frankrijk zo beroerd, dat artsen bejaarden aan de deur van het ziekenhuis moeten tegenhouden, zodat ze zich met de meer rendabelen bezig kunnen houden. Wie had kunnen denken dat de liberale ideologie zo zijn grootste nederlaag zou lijden? Iedereen zal eindelijk in de gaten krijgen dat deze ideologie in werkelijkheid funest is, en voor het volk als geheel zelfs dodelijk…’
‘In deze tijd kun je maar beter niet armlastig zijn. Wie een gevuld adresboek, geld en een netwerk heeft, zal aan het langste eind trekken. Je kunt nu ook maar beter niet in de provincie wonen, en een bejaarde weduwe zijn met weinig mensen om je heen, zonder spaargeld. Want mocht je dan naar de dokter gaan omdat je bang bent besmet te zijn, komt er echt geen test. Hij zal tegen je moeten zeggen dat je tijd voorbij is… En dat de Maastrichtse Staat bij gebrek aan middelen heeft besloten je te laten sterven.’
ACTA SANCTORUM - 11/04/2020 Johan Sanctorum - Leestijd 4 minuten
*
Ze geniet er echt van, bekijkt de keutel grondig, even dacht ik dat ze hem in haar mond ging steken, nee… toch maar niet. Voorafgaand lijkt Maggie zich ergens enorm vrolijk over te maken en krabt zich eens in het haar. Dat zijn normale menselijke gedragingen, en jawel, zelfs tekenen van complete gemoedsrust.
Honi soit qui mal y pense.
Het filmpje, afkomstig uit een videovergadering van de Hoge Gezondheidsraad, uitgezonden door de Franstalige privézender LN24, doet de ronde in francofoon België, niet in Vlaanderen. Klein embargootje, ergens vertrekkend vanuit een partijhoofdkwartier? Onterecht, want het tafereel bevat duidelijk een gezondheidsboodschap die voor elke inwoner van dit land belangrijk is.
*
Gemoedsrust
task force
Twitter
We zien deze dagen vooral virologen passeren, maar de medische wetenschap gaat natuurlijk veel breder. Volgens deskundigen die het neuspulken (rinotillexe) bestudeerd hebben, is het goed om die keutels terug op te smullen (mucofagie) gezien de daarin aanwezige bacteriën je gebit beschermen. Een zekere professor Friedrich Bischinger bevestigt dat deze activiteit zelfs het immuunsysteem versterkt en, meer nog, dat mensen die neuspeuteren gelukkiger zijn én beter in hun vel zitten.
Maggie laat alles overwaaien, en regeert ‘met de vingers in de neus’
Dat klopt helemaal: Maggie laat alles overwaaien, en regeert ‘met de vingers in de neus’ zoals het spreekwoord zegt, op haar duizendste gemak. Zo’n bestuurders hebben we nodig dezeR dagen. Een vorm van totale relaxatie, gekoppeld aan een grote job-zekerheid, onder het motto ‘wie doet me wat?’.
Heel het mondmaskerverhaal – de bestelling bij een obscure Turkse partijgenoot die niet kon leveren, de vernietiging van de strategische voorraad twee jaar geleden zonder die aan te vullen, de pogingen om het nut te minimaliseren omdat ze er gewoon niet zijn – het glijdt van haar af. Want, ook al nemen de ‘ondemocratische’ partijen Vlaams Belang en PVDA het woord ‘onderzoekscommissie’ in de mond, Maggie weet dat zo’n commissie enkel zou dienen om de vis te verdrinken, en dat ze binnen haar partij én de regering nog altijd gebeiteld zit. Hierin compleet geruggensteund door partijgenoot Philippe De Backer, stuurman van een soort task force die steeds maar weer mondmaskers bestelt en Chinese koffiefilters uitpakt.
Dat heeft natuurlijk te maken met de manier hoe je minister wordt: niet via een selectie maar dankzij een deal onder coalitiepartners. Beleidsverantwoordelijkheid krijgen is nog altijd in de eerste plaats een cadeau van de partij voor bewezen electorale diensten, een riante positie als bekroning van een politieke loopbaan, en geen op talent gebaseerde bestuurdersfunctie, laat staan een roeping.
Crisismanager
task force***
vrt
Uiteraard is covid-19 – alleen al daarom ben ik het virus dankbaar – een uitzonderlijke stress-test voor het systeem én zijn roergangers. Dat ik Sophie Wilmès een pluimpje gaf werd me zeer kwalijk genomen. Helaas: de grootste klunzen bevinden zich dit keer aan de Vlaamse kant, de ene, Maggie, federaal, de andere, Wouter, op Vlaams niveau. Twee neuspeuteraars die de pech hadden in een verkeerde tijd een rustige routinejob te zien uitgroeien tot beheerder van een levensbelangrijk sleuteldepartement.
Welzijnsminister Wouter Beke vindt de situatie zo uitzonderlijk, niet op zijn maat, dat hij een ‘crisismanager’ aanstelde, Karine Moykens, een door de wol geverfde apparatsjik en uiteraard van Beke’s partij. Zij moet communiceren en, jawel, de Task Force leiden want Wouter is ook nog burgemeester van Leopoldsburg.
Die 10.000 euro netto per maand zijn blijkbaar niet genoeg om even het hoofd boven het maaiveld uit te steken en zelf de Task Force voor te zitten
Dat moet even goed tot u doordringen: een minister die in een crisissituatie, als er van ministers daadkracht verwacht wordt, een ‘manager’ aanstelt waarachter hij zich kan verstoppen als het even warm wordt. Die 10.000 euro netto per maand zijn blijkbaar niet genoeg om even het hoofd boven het maaiveld uit te steken en zelf de Task Force voor te zitten. Of klink ik nu populistisch?
We hebben de leiders die we verdienen, heet het, maar neen, niemand verdient dit, ook niet de bewoners van de woonzorgcentra die aan de besmetting overleden zijn of diegenen die gaan stikken omdat er geen zuurstof beschikbaar is, mensen die vermoedelijk meer dan gemiddeld voor de zorgende, ‘warme’ partij stemden.
Zoals gezegd: corona stelt een paar ongemakkelijke waarheden op scherp, laten we dat nu ook gewoon erkennen. Eén, figuren als Maggie De Block en Wouter Beke deugen gewoon niet voor hun job. Ze behoren tot de klasse bestuurders die ik een amateurvoetbalclub of een lokale KVLV-afdeling zou toebedelen, maar geen natie of deelstaat. Twee, Vlaanderen is gewoon niet klaar voor echt zelfbestuur, als iemand dat al dacht. De beelden van minister-president Jan Jambon, nog altijd (!) spelend met zijn GSM tijdens het vragenuurtje in het Vlaams Parlement, wijzen in dezelfde richting. Dat dit willens en wetens gebeurt onder het oog van de TV-camera’s, wijst op een hoge mate van euh… gemoedsrust. Zullen we het maar groepsimmuniteit onder politici noemen. Een te koesteren eigenschap deze dagen.
204 – DOORBRAAK WIE AAN DE LEIDING DE ZEDELIJKE NORMEN OOMDRAAIT VERBERGT NIET EENS ZIJN WARE BEDOELINGEN
204 - DOORBRAAK
*
Zaterdag 11 april 2020*
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Het sloefkens-profitariaat ziet in deze pandemische tijden dus de kans van haar leven om… tot leven te komen. De opstanding uit de doden wil dus zegen dat er al een overlijdensakte klaar lag…
Wat is erger, de oorzaak of de gevolgen? Waaraan moet er dus geremedieerd worden? Aan de wortels of aan te takken? Het Communisme of het Corona-Virus? De oorzaak voor deze geseling en marteldood in onze Lage Landen, ligt bij zekere ‘Geniën’ van iets of wat betere stand. Mensen als Emile Vander Velde die onlangs (1894) in Quaregnon de oorlog verklaarde aan ons aller welvaart .
Zijn ietwat verwaarloosde prachtige rijkeluis-villaaatje met rondom de prachtige tuin in St Martens Latem daarentegen, kan model staan voor het profitariaats-socialisme dat hij andenen die ervoor gewerkt hadden, wilde afnemen.
-
Maar de mens is een raar beest. Als de abnormaliteit tot norm verheven wordt, waar is dan onze Beschaving aan toe? Normaal lost de Natuur de afwijkingen zelf op. De Slinxe moderniteit koestert ze.
‘Holebi’s die trouwen en kinderen hebben is ‘n brug te ver.’
-
Mevr. Dominiek Spinnewyn-Sneppe (1973) uit Loppem (bij Brugge, de Zwanenstad), is geen ‘domme gans’ maar eerder een edelhert dat verschijnt aan de rand van het bos. Weet U nog? Met een lichtend Kruis tussen het weelderig gewei…. Daarenboven is zij dicht aangeleund bij het (door den Belziek verboden)VMO. De Vlaamse Militanten Orde,zijnde de voorhoede van barricaden-vechtersvoor ons Recht.
CONNER ROUSSEAU
BART DE WEVER EN DE N-VA KOMEN AMPER NOG AAN ZET IN DE CORONACRISIS.
Het spreekt stilaan tot de verbeelding dat Covid-19 – een virus van minuscule afmetingen – maatschappelijke en economische verschuivingen met tektonische proporties teweegbrengt. Geschat wordt dat ongeveer 3,5 miljard mensen in één of andere vorm van lockdown leven. Om de economische gevolgen van de coronacrisis enigszins te boven te komen, zullen geen miljarden maar biljoenen dollars nodig zijn.
De Vlaams-nationale partijen zitten in het defensief
De frêle economische resultaten die Michel I met de N-VA kon voorleggen, worden als een strohalm door een orkaan weggeblazen. Erger zelfs. Het begrotingstekort dreigt buitenproportionele afmetingen aan te nemen. De N-VA zit momenteel in een weinig benijdenswaardige positie. Op federaal niveau dreigt de irrelevantie. Op Vlaams niveau oreert minister-president Jan Jambon om de haverklap hyperkinetisch dat we met zoveel mogelijk mensen – waaronder de poetsvrouwen en de bouwvakkers – weer aan de slag moeten gaan. Terwijl het gezin zich gemaskerd in de slaapkamers opsluit, kan de poetsvrouw ‘den beneden’ doen. Wel wat wereldvreemd, niet?
Niemand die er nu nog durft aan te denken om binnen de sociale zekerheid te snoeien
Ook de bedenking van de N-VA dat er in de sociale zekerheid nog verschillende miljarden euro kunnen worden bespaard, komt bij de partij als een boemerang terug in het gelaat. Niemand die er nu nog durft aan te denken om binnen de sociale zekerheid te snoeien. Voeg daarbij de neo-belgicistische recuperatie van de traditionele partijen en de media, het demoniseren van elke communautaire reflex en iedereen begrijpt dat de N-VA in het defensief zit, zelfs niet meer aan zet komt.
Er dreigt zelfs een paradigma-wissel. De federale overheid werd tot voor kort als afgeleefd en disfunctionerend omschreven, maar beleeft nu haar tweede jeugd. In de internationale pers wordt ze geroemd om haar doortastende en professionele aanpak, tot in The Financial Times toe. ‘Tous ensemble’. Perceptie en verpakking, maar het tanende belgicisme veert weer op.
‘Vandaag is iedereen socialist.’
Intussen kraait links al victorie. In de regimekrant De Standaard ruikt Conner Rousseau al de overwinning: ‘Vandaag is iedereen socialist.’. Solidariteit, een sterke overheid en een toegankelijk en betaalbaar zorgsysteem vormen de drie onwrikbare pijlers van onze verzorgingsstaat. ‘Allemaal samen vooruit.’ Op de vraag wie nadien deze gigantische factuur zal betalen wordt ontwijkend geantwoord. ‘Dat zien we later wel.’
Miljarden uitgeven is nu eenmaal leuker dan inkomsten innen. Voeg daarbij nog de demonisering van het confederalisme, nationalisme en iedere vorm van regionalisme, en de sossen zitten op rozen. Bart De Wever blinkt uit door afwezigheid. De N-VA was electoraal al in vrije val, het zou wel eens kunnen dat de Vlaams-nationalisten na het coronadebacle in een andere politieke realiteit wakker worden.
‘De domme gans’
De Vlaams-nationale partijen vinden moeilijk hun draai in deze corona-tijden
Even terzijde. Voor het Vlaams Belang profileerde
**
DOMINIEK SNEPPE,
Kamerlid, zich in het coronadossier. In een interview in Terzake liep ze pijnlijk de feiten achterna en kwam ze niet veel verder dan wat gestamel in de marge. Met de federale verkiezingen profileerde ‘de domme gans’ – althans volgens partijgenoot Chris Janssens – uit West-Vlaanderen zich met de ‘briljante’ slagzin: ‘Holebi’s die trouwen en kinderen hebben is brug te ver.’
Voorzitter Tom Van Grieken kwam woorden te kort om zich te verontschuldigen, terwijl volgens mevrouw Sneppe er geen vuiltje aan de lucht was. Hoe het de voorzitter in zijn hoofd haalt om zo’n ‘domme gans’ op dergelijk belangrijk en dominant thema zich te laten profileren, laat duidelijk zien dat de partij nog wat werk aan haar communicatie heeft. De Vlaams-nationale partijen vinden moeilijk hun draai in deze coronatijden.
De bobo’s van de sp.a
Enfin, tot ergernis van de voorzitter van de N-VA verkeren de socialisten al half in een overwinningsdelirium. Bart De Wever heeft zijn afkeer voor de socialisten nooit onder stoelen of banken gestoken. In 2007 liet hij al optekenen: ‘Waarom mensen die nog oprecht en overtuigd links zijn voor de sp.a zouden stemmen, ontgaat mij. Inhoudelijk heeft de sp.a het collectivisme van Quaregnon allang begraven.’ Op het congres van 1894 pleitte Emile Vandervelde nog voor de omverwerping van het kapitalisme, de afschaffing van de klassen en de overgang naar een collectivistisch stelsel.
In de nasleep van de val van het communisme in het Oostblok werd deze doctrine ingeruild voor een links-liberale herpositionering. Tony Blair verscheen met New Labour op het politieke toneel. In Duitsland schoof Gerhard Schröder het Neue Mitte naar voor en bij ons was er Steve Stevaert. Het collectivisme werd ingeruild voor het kapitalisme met de nodige sociale correcties. Je hoort af en toe nog wel eens een verdwaalde sos fulmineren tegen de toplonen van CEO’s, maar de geloofwaardigheid is uiteraard zoek nu de sp.a’ers zich ruim tegoed doen aan vet betaalde mandaten.
Intussen is de fakkel van Quaregnon door de PVDA overgenomen, met het taalgebruik en de oratorische kracht er bovenop. De sp.a is noodgedwongen geëvolueerd tot een links-liberale partij waarvan het electoraal kiesvee van weleer al geruime tijd de uiterste grenzen van het politiek spectrum is gaan opzoeken. ‘Gauche caviar is de norm, bourgeois bohémien de vorm.’
‘Laat de rijken de crisis betalen.’
Het aloude internationalisme wordt van stal gehaald en de massieve, omni-presente staat maakt weer zijn opwachting
In de volgende jaren zal de sociaaleconomische malaise groot zijn, zullen delen van de bevolking zichtbaar verarmen en zal links zich deels moeten terugplooien op de thema’s van weleer. Rutger Bergman gaf in Knack al een ferme voorzet. ‘Laat de rijken de crisis betalen.’ De Nederlandse historicus spreekt van ‘forse vermogensbelastingen’ en ‘een basisinkomen van 1500 euro’. Het aloude internationalisme wordt van stal gehaald en de massieve, omnipresente staat maakt weer zijn opwachting. In aloude socialistische traditie beschouwt Rutger Berger ‘de autoritaire maatregel zoals tracking als een blijver’. Deze digitale stasi-versie kan dan perfect nagaan of iedereen wel de ware socialistische profetie aanhangt en met welke groupuscules er contacten zijn.
Terug naar Quaregnon
Wil bobo Conner Rousseau de sp.a weer op de kaart zetten, dan zal hij niet alleen de orthodoxie moeten instuderen, maar zal hij ook de taal van de werkman moeten leren spreken. Het idee alleen al maakt hem zichtbaar onwennig. Conner Rousseau kan alvast symbolisch teruggaan naar de wortels van de partij en een congres in Quaregnon organiseren. Daar kan hij met de Waalse kameraden samensmelten tot een rode, belgicistische partij. Bart De Wever kan dan verlekkerd vanuit de coulissen meekijken, want dan krijgt hij en zijn partij weer bestaansrecht.
NA GESCHRIJFSEL
*
‘Vandaag is iedereen socialist.’
‘Allemaal samen vooruit.’
*
En dat met een ‘Nack’ op de voorgrond.
Mijn eerste Baas, die mij leerde werken, de Directeur van de Melkerij in Langemark die ik nog altijd als een Heilige vereer, janen samen met zijn oude vriend Willy De Nolf,, aan mij (1958), nietig schrijverken, in een bedrijfje met 14 man persopneel, voorstelde, kynnen nu, hand in hand zich samen op beurten omdraaien in hun graf.
Na de jaren van beorenwijsheidn bracht Amor mij naar het Land van de ‘Golden River’. Om dar de ondergang van het vlas intens mee te beleven. Tot er in Wielsbeke ‘Boeren’ vfan het gehalte van Roger Declerck bleken te bestaan, die op korte teermijn via Londen ons land terug op de wereldkaart konden zetten. Hoe hij dat deed? Door zelf zere voort te doen…
-
Kijk, dat is precies het toverwoord dat ons na het CV, met Dames als ons Sneppeke aan het hoofd, er in een minimum van tijd weer bovenop zal brengen. Niet op fluwelen sloefkens, en pluchen zetelkes, maar er met vuile voeten door te gaan. Klinkt het niet, zo botse het.
124 - HET DAGELIJKS NIEUWS DE ALLERSTILSTE ‘STILLE ZATERAG’ SEDERT HET BGIN DER TIJDEN. NIET HET CV MAAR DE CCP IS DE GROOTSTE DREIGEING
3-4-2020
Zondag 5 april 2020 lanceert de Vlaamse Volksbeweging een online Ronde van Vlaanderen. Onder de naam “De Ronde Van Vlaanderen gaat viraal” wil de vereniging traditiegetrouw, maar dit jaar virtueel de Ronde zwart en geel kleuren
Foto
Hugo Maes, voorzitter van de VVB:
“De ronde is elk jaar een hoogdag voor de Vlaming. Wegens de huidige omstandigheden is het niet mogelijk om het evenement werkelijk te laten plaatsvinden. Met deze actie wil de Vlaamse Volksbeweging haar leden, vrijwilligers en sympathisanten de mogelijkheid bieden om ook dit jaar de ronde op een veilige manier te beleven.
Onder de #derondegaatviraal wil de vereniging de Ronde op een online manier tot leven brengen. Het concept is tweeledig: enerzijds spoort de Vlaamse Volksbeweging haar leden, vrijwilligers en sympathisanten aan om de afbeelding op sociale media te delen met de vermelding “De ronde passeerde dit jaar in (naam gemeente)” #derondegaatviraal”. Anderzijds zal de vereniging in real time updates geven van de locaties waar de ronde, onder normale omstandigheden, zou voorbijrijden. Op deze manier kan iedereen die zich jaarlijks inzet om de Ronde te realiseren ook dit jaar van de Ronde genieten.
Hugo Maes Voorzitter VVB Hilde Roosens Directeur VVB
*
0475 89 17 89 0494 39 21 09
*
124 - HET DAGELIJKS NIEUWS
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
*
Zaterdag 11 april 2020
Early in the morning, elders opgestoken. Goed voor de publieke memorie, voor de buikie, de borstie en de keelie
En dan… nog maar eens het belangrijkste. De rest… Over Rode Prioriteiten doen we er voortaan het zwijgen toe
Tot zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te gaan…
*
SPEAKERS CORNER
Niet het juiste ogenblik..
Digitalisering een voordeel? Ja, ja, maar voordelen zijn er vooral om misbruikt te worden…Geen Big Brother (was bijna juist) maar Big Add.
Typisch voor de CCP, waar het Corona, de geruisloze sluipmoordenaar, werd uitgevonden
Mij ontbreekt zelfs de ‘goestiing’ om dit werkstuk een tweede maal te herlezen. Waqt ik meestal doe. Neen, er mankeert niets aan de stijll. Ook niet aan de inhoud. Correct en bevattelijk als altijd. Maar het geheel laat iemand achter met alleen maar grote vraagtekens.
Het Gele Gevaar is namelijk veel dichter aan huis dan gedacht. Het is niet alleen veel diichter, maar vooral veel groter. Want het wordt ons, zelfs bijna vanop de kansel, de hele dag door ingelepeld.
Op de achtergrond, de CCP (Chin Comm Partij) , met op de voorgrond, door zichzelf aangeprezen, hert Sloefkens Soocialisme.
Tous enselble. En avant.
Et pour lles Flamins la même chose.
Laat-avond-journaal van de dag voordien
N i e n t e
FINITO
**
DROL VAN AL DEZE VADERLANDSCHE BROL
*
Heu, dat KOPSTUKJE vandaag, dus nog net geen vijgen nà overmorgen: Pasen, heeft de lezer te danken aan co-senioor die 2de staat op de ranglijst der meest gelezenen. Hoed af.
Guvaal
Koolstof
Digithalys
Angeltjes
-
Och ja, das waar ook. Ondergetekende zelf is met de jaren wat minder geestdriftig geworden over ‘Sport’. Naarmate het minder ocer het SPEL maar uitsluitend over geld ging.
Enne, aangaande de nieuwswaarde, ook over deze speciale Ronde veel gehoord of gelezen bij de Rode Sloefkens Media? Nee? Nikke nook nie.
Moet voor de toekomst dringend iets aan gedaan worden. Maar moeten we daarom speciaal nog 4 jaar wachten voor de volgende ‘Federale Verkiezingen’? Nog een volle VIJF seconden politieke moed en de Onafhankelijkheid is zó uitgeroepen. Het soevereine volk smacht er naar.
*
En dan, om af te sluiten, nog iets over deze Allerstilste Stille Zaterdag sinds het Begin der Tijden.
Paus Franscesco leidde deze alleen (met zijn assistent) onder zijn luifel op de trappen van een totaal leeg Sint-Pietersplein. Een tiental personen deden de Kruisweg tussen met kaarsen afgebakende weg, rond de Obelisk om te eindigen bij de Paus. Op straat achter het Sint-Pietersplein stonden een vijftal mensen dit te aanhoren (op social distance). AANGRIJPEND!
124 - HET DAGELIJKS NIEUWS DE ALLERSTILSTE ‘STILLE ZATERAG’ SEDERT HET BGIN DER TIJDEN. NIET HET CV MAAR DE CCP IS DE GROOTSTE DREIGEING
3-4-2020
Zondag 5 april 2020 lanceert de Vlaamse Volksbeweging een online Ronde van Vlaanderen. Onder de naam “De Ronde Van Vlaanderen gaat viraal” wil de vereniging traditiegetrouw, maar dit jaar virtueel de Ronde zwart en geel kleuren
Foto
Hugo Maes, voorzitter van de VVB:
“De ronde is elk jaar een hoogdag voor de Vlaming. Wegens de huidige omstandigheden is het niet mogelijk om het evenement werkelijk te laten plaatsvinden. Met deze actie wil de Vlaamse Volksbeweging haar leden, vrijwilligers en sympathisanten de mogelijkheid bieden om ook dit jaar de ronde op een veilige manier te beleven.
Onder de #derondegaatviraal wil de vereniging de Ronde op een online manier tot leven brengen. Het concept is tweeledig: enerzijds spoort de Vlaamse Volksbeweging haar leden, vrijwilligers en sympathisanten aan om de afbeelding op sociale media te delen met de vermelding “De ronde passeerde dit jaar in (naam gemeente)” #derondegaatviraal”. Anderzijds zal de vereniging in real time updates geven van de locaties waar de ronde, onder normale omstandigheden, zou voorbijrijden. Op deze manier kan iedereen die zich jaarlijks inzet om de Ronde te realiseren ook dit jaar van de Ronde genieten.
Hugo Maes Voorzitter VVB Hilde Roosens Directeur VVB
*
0475 89 17 89 0494 39 21 09
*
124 - HET DAGELIJKS NIEUWS
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
*
Zaterdag 11 april 2020
Early in the morning, elders opgestoken. Goed voor de publieke memorie, voor de buikie, de borstie en de keelie
En dan… nog maar eens het belangrijkste. De rest… Over Rode Prioriteiten doen we er voortaan het zwijgen toe
Tot zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te gaan…
*
SPEAKERS CORNER
Niet het juiste ogenblik..
Digitalisering een voordeel? Ja, ja, maar voordelen zijn er vooral om misbruikt te worden…Geen Big Brother (was bijna juist) maar Big Add.
Typisch voor de CCP, waar het Corona, de geruisloze sluipmoordenaar, werd uitgevonden
Mij ontbreekt zelfs de ‘goestiing’ om dit werkstuk een tweede maal te herlezen. Waqt ik meestal doe. Neen, er mankeert niets aan de stijll. Ook niet aan de inhoud. Correct en bevattelijk als altijd. Maar het geheel laat iemand achter met alleen maar grote vraagtekens.
Het Gele Gevaar is namelijk veel dichter aan huis dan gedacht. Het is niet alleen veel diichter, maar vooral veel groter. Want het wordt ons, zelfs bijna vanop de kansel, de hele dag door ingelepeld.
Op de achtergrond, de CCP (Chin Comm Partij) , met op de voorgrond, door zichzelf aangeprezen, hert Sloefkens Soocialisme.
Tous enselble. En avant.
Et pour lles Flamins la même chose.
Laat-avond-journaal van de dag voordien
N i e n t e
FINITO
**
DROL VAN AL DEZE VADERLANDSCHE BROL
*
Heu, dat KOPSTUKJE vandaag, dus nog net geen vijgen nà overmorgen: Pasen, heeft de lezer te danken aan co-senioor die 2de staat op de ranglijst der meest gelezenen. Hoed af.
Guvaal
Koolstof
Digithalys
Angeltjes
-
Och ja, das waar ook. Ondergetekende zelf is met de jaren wat minder geestdriftig geworden over ‘Sport’. Naarmate het minder ocer het SPEL maar uitsluitend over geld ging.
Enne, aangaande de nieuwswaarde, ook over deze speciale Ronde veel gehoord of gelezen bij de Rode Sloefkens Media? Nee? Nikke nook nie.
Moet voor de toekomst dringend iets aan gedaan worden. Maar moeten we daarom speciaal nog 4 jaar wachten voor de volgende ‘Federale Verkiezingen’? Nog een volle VIJF seconden politieke moed en de Onafhankelijkheid is zó uitgeroepen. Het soevereine volk smacht er naar.
*
En dan, om af te sluiten, nog iets over deze Allerstilste Stille Zaterdag sinds het Begin der Tijden.
Paus Franscesco leidde deze alleen (met zijn assistent) onder zijn luifel op de trappen van een totaal leeg Sint-Pietersplein. Een tiental personen deden de Kruisweg tussen met kaarsen afgebakende weg, rond de Obelisk om te eindigen bij de Paus. Op straat achter het Sint-Pietersplein stonden een vijftal mensen dit te aanhoren (op social distance). AANGRIJPEND!
211 – DOORBRAAK HET SCHIP VAN SRAAT ISROTER DAN THE SRARE OF DANMARK
211 - DOORBRAAK
*
Vrijdag 10 april
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Hieronder zult U lezen hoe de geit de kool spaart en omgekeerd… Tot dat ene onvertogen woord valt.
De vijfde macht, voorlopig een Twitterzaakje, wordt gezegd. Of gehoopt? Maar het zou zich wel eens binnenkort ttot een 5de Colonne kunnen omvormen. Een golflente die perfect aansluit op wat ‘de achteran’ voelt.
Wat zei René Declercq ook weerover een uitvaart waar die persé wilde bij present zijn?
Bij gebrek aan Pastoros echter zal dat wel een Burgeerlijke Dienst moeten zijn. Zo ver is het dus al gekomen….
N-VA MAANT DE MANDATARISSEN AAN OM WOUTER BEKE (CD&V) TE SPAREN, UIT ANGST VOOR ZICHZELF.
Terwijl de kritiek op de het beleid van de regering-Wilmès toeneemt, duwt N-VA op de rem. Een brief van N-VA nationaal aan lokale mandatarissen vraagt om de kritiek op het beleid inzake woonzorgcentra (WZC) te milderen.
Politieke zenuwachtigheid
Na de lof van de eerste weken voor de politici van de regering-Wilmès is er kritiek gekomen. Eerst vanuit Franstalig België op minister Maggie De Block (Open Vld). Dat werd communautair geduid. Maar dat minister Philippe De Backer zijn partijgenoot De Block te hulp moest snellen, was een poging om de meubelen te redden.
Kritiek op wat de regering doet en deed, van de testen over de mondmaskers tot de WZC.
Ondertussen neemt de kritiek ook in Vlaanderen toe. Carl Devos in De Morgen (7 april 2020) en Tom Verhofstadt op Doorbraak (9 april 2020) zijn maar enkele voorbeelden van de steeds luidere kritiek. Kritiek op wat de regering doet en deed, van de testen over de mondmaskers tot de WZC. Kritiek die ook bij de bevolking en in de Twitterbubbel opleeft.
Oppositie
Een goede situatie voor de partijen die de regering niet steunen, zou je denken. Hoewel, als de oppositie ook komt van regeringspartijen zoals MR, dan wordt oppositie voeren moeilijk.
N-VA zit in de ongemakkelijke spreidstand waarin ze de regering niet, maar de volmachten wél steunt. Ze zou dus de druk kunnen opvoeren. Maar dat doet ze niet. Bewust niet. Eén van de redenen is natuurlijk dat ook de Vlaamse regering een belabberde indruk nalaat. Terwijl die net het verschil zou moeten maken.
Woonzorgcentra
De situatie van de woonzorgcentra, die zo goed als aan hun lot zijn overgelaten, wordt de Vlaamse regering aangewreven. De ideale afleider van de fouten federaal. En dus remt N-VA met de oppositie. Bang om de federale oppositie op het Vlaamse niveau als een boemerang in het gezicht terug te krijgen.
Nochtans neemt de ontevredenheid en boosheid in de N-VA-achterban toe. Over de federale foute beslissingen, over de belabberde indruk die de Vlaamse regering maakt én over de positie van de partij. Tijd om in te grijpen, dachten ze bij N-VA.
N-VA-cel Lokaal Beleid
Die ontevredenheid probeert de cel Lokaal Beleid van N-VA nu te smoren via een brief naar alle N-VA-burgemeesters, eerste schepenen, schepenen bevoegd voor woonzorgcentra en aan de fractieleiders van gemeenteraadsfracties in de oppositie.
In die brief wordt de situatie in de woonzorgcentra ‘delicate materie’ genoemd. Ondanks de terechte aandacht voor de cijfers van minister Beke, ‘vragen we jullie om voorzichtig te zijn in jullie communicatie en reacties’. Spaar Beke en de regering dus, vraagt N-VA nationaal.
N-VA brengt daarvoor ‘enkele belangrijke punten betreffende de woonzorgcentra onder jullie aandacht’. ‘Niet alle bewoners van WZC met COVID-19 moeten of kunnen naar ziekenhuizen gebracht worden. Bewoners met symptomen kunnen vaak apart verzorgd worden (in cohorten). Er zijn mensen die te fragiel zijn voor transport naar een ziekenhuis. Er zijn ook mensen die er zelf voor kiezen om in een vertrouwde omgeving afscheid te nemen. Soms is het dus verkiesbaar dat mensen in het woonzorgcentrum blijven.’
De brief gaat verder: ‘We adviseren jullie om bij onzekerheid, zowel inhoudelijk als communicatief, zeker ook contact op te nemen met de cel Lokaal Beleid of met de partijwoordvoerders.’ Een duidelijke poging om de communicatie te stroomlijnen.
Achterban
De vraag is of die brief zal helpen. Ten eerste staan die lokale mandatarissen onder groeiende druk. Zeker als ze verantwoordelijkheid dragen voor WZC die in de problemen zitten. Zij mogen het lokaal uitleggen, ook al hebben ze zelf amper middelen om de problemen te verhelpen.
Daarnaast groeit de ontevredenheid bij de achterban. Die neemt de partij in snelheid. De vijfde macht, een groep die zich op Twitter heeft verenigd en waarvan de sympathisanten niet zo ver staan van N-VA, post al een tijdje tweets waarin het federale beleid en de bochten daarin op de korrel genomen worden. Die worden gedeeld en geliket door volgers waarvan sommigen dicht bij N-VA staan of die affiniteit in hun profiel zetten.
NA GESCHRIJFSEL
*
Wat is verschil tussen oppositie en oppositie? Tussen mede-daderschap en verzet?
O juist, men gaat de nalatigheden proberen goed te praten door middel van anderans werk. De ‘Zorgcentra’, dat zijn zij toch zelf? Die witte jasjes… allemaal Beekskes en Wilmèskes als engeltjes verkleed.
-
Open vizier? Da ziede van hier. Slalgengebroed, en daar moet BDW het maar mee doen. Met wie men verkeert, wordt men vereerd…
Nu China Europa komt ‘redden’ van wat President Trump ‘het Chinese virus’ noemde is het nuttig om even stil te staan bij wie de Grote Roerganger Mao was. De oer-PVDA adoreerde dit marxistisch monster dat meer slachtoffers maakte dan Hitler. Zijn grootse gedachten staan in een klein boekje.
**
Bij het afstoffen van onze boekenkast troffen we de Nederlandse vertaling van dit maoïstisch ‘kleinood’ aan. Dat inspireerde de jonge communisten uit de late jaren 60 en begin jaren 70 die hun pamfletten aan de Belgische fabriekspoorten uitdeelden aan arbeiders die net opslag hadden gekregen. Toch bleven ze hen diets maken dat ze vreselijk werden uitgebuit door de kapitalisten. AMADA (Alle Macht aan de Arbeiders) was een maoïstisch-communistisch geïnspireerde splintergroep die een ideologische splinter-bom in de samenleving wou droppen. Ze richtten Geneeskunde voor het Volk op, verdeelden hun blad Solidair, infiltreerden in de vakbond ABVV en maakten gekke studenten van toen nog gekker. Hun utopie van een arbeiders-paradijs bestond echter al tot in 1973 de oliecrisis losbarstte en de daaropvolgende economische crisis links mogelijkheden bood. Wilde stakingen die arbeiders van de 2 grote syndicaten ongenadig tegen elkaar opzette maakte deel uit van het toneel dat AMADA toejuichte. Mettertijd vervelde AMADA tot de Partij van de Arbeid (PVDA) die nadien kortstondig samen heulde met Djab Abu Jajah en vandaag probeert salonfähig te worden met populisten als Peter Mertens en Raoul Hedebouw.
Hun idool van toen, Mao Tse-Toeng veroverde tot zijn eigen verbazing de macht in China nadat hij de nationalisten van Tsjang Kai-Sjek had bedrogen en had verjaagd naar Taiwan. In 1949 riep hij de onafhankelijke Chinese Volksrepubliek uit , in 1958 organiseerde hij de Grote Sprong Voorwaarts met een desastreuze landbouwhervorming die tot een abominabele hongersnood leidde. In 1962 bedacht hij de Culturele Revolutie waarbij elke doorgestudeerde Chinees verdacht werd, jongeren hun ouderen gingen verklikken, boeken werden verbrand, gebouwen vernield, schijnprocessen met afgedwongen fake zelfbeschuldigingen werden opgevoerd en cultuur sowieso verdacht werd. Oude gewoonten, gebruiken en gedachten moesten weg. Intellectuelen werden verbannen om verplichte landarbeid te verrichten. Net als de Revolutionaire Garde in Iran zaaiden de Rode Gardes dood en verderf. De oude Mao liet zich adoreren door de jongeren en zijn macht tegenover critici bleef verzekerd. Mao was trouwens ook de figuur die zich nooit waste maar bij het klaarkomen in zijn vele concubines zich lekker proper geneukt voelde. Ja, dat staat allemaal in biografieën. Dit walgelijke schepsel werd door de linkse intelligentsia in het Westen uiteraard blind aanbeden. Op het einde van zijn bestaan (in 1976 ging hij er eindelijk aan) was hij een buikspreekpop geworden van de Bende van Vier (zijn vrouw en wat vermolmde partijgeneraals) tot de in ongenade gevallen en weergekeerde Deng Xiaopeng orde op zaken stelde met een communistische politiek en een kapitalistische economie. Maar het is bij Mao dat dus de wortels liggen van het volkscommunisme van de Übergezellige PVDA.
**
mmmm
*
Voor ons ligt het ‘Rood Boek van de Kulturele Revolutie’ (de spelling van de toenmalige pedagogische wereldverbeteraars), in 1971 uitgegeven door NV La Taupe met een voorwoord van Achilles Vanthournout. Hij schrijft: ‘Dit is een Mao op zijn best (..), de weg wijzend in de Grote Proletarische Kulturele revolutie. Momenteel kent de revolutionaire beweging in Europa de weeën van een nieuwe ‘geboort’. We zijn overtuigd dat het Rood Boek enige weldoende invloed kan oefenen op de geesten en het optreden van de revolutionairen bij ons’. Het werkje bevat ‘Tuchtregels’ en ‘Aanbevelingen’, maar bovenal veel onzin. Plechtstatig, pompeus, hoogdravend, hol, theoretisch, abstract en utopisch.
Het enige rood in communistisch China was de kleur van het vergoten bloed. Nu het land met de grootse traditie nog steeds in handen is van een dictatoriale partij met kapitalistische manieren betekent zulks niet dat de vos zijn streken heeft verleerd. Vanop de ‘wet markets’ waar dode en levende beesten worden omgetoverd in een smurrie van vetzakkerij met alle virussen van dien en die de lokale chinezen gretig naar binnen schrokken met alle virussen van dien, is de COVID-19-alien de wijde wereld ingetrokken. Nu komt China ons helpen met berekende liefdadigheid, wat eigenlijk niet eens te veroordelen valt. Hun overlevingswijsheid gaat veel verder terug dan de communistische dictatuur (die Westerse import was). China weet wat het doet; China heeft altijd een plan. Het valt te betwijfelen of de welwillende PVDA’ers de tijd voor én na Mao wel revolutionair genoeg vinden.
… Elke ouderling die sterft is een bibliotheek die in de vlammen opgaat’, zegt een Afrikaans spreekwoord…/… Dat een lichtgewicht als Wouter Beke Vlaams minister is kunnen worden was enkel te danken aan het feit dat hij als partijvoorzitter zichzelf tot die post had bevorderd. ‘Zelfbediening…/…‘Promotie-Quotiënt Nul’.
Tot zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te gaan…
*
SPEAKERS CORNER
Kawouter Beke, het uithangbord van de Tsjeven? Oneindig veel meer. Hij is de koploper van deze, de voorgaande en de komende generatie belgicistische kleurpartij meelopers.
Alla, kleurloze kleirlopers dan maar, want ales is één pot nat geworden. Onderbroekenlol op Rode achtergrond.
En die vergelijking van die verbrande bibiliotheek bij elk afsterven, is zowat de meest treffende uitspraak uit heel mijn lange bestaan. Al zie ik, die geloof in het Eeuwig Leven, dat wel enigszins anders zie. Al die ‘bibliotheken’ zijn inderdaad op slot voor de stoffelijke kant ervan, maar ze zijn Waar aders zouden Geniën als Dane, Shkespeare, Bocaccio Gezelle en nog zoveel anderen, naartoe zijn?
Vanaf onze geboorte weten we (zouden we moeten ween) dat ons ondermaans leven, drager van een onsterfelijke Geest, slechts een klein stofdeeltje is in de ruimte. War er geen menselijke wetten gelden. En dat is wat de Mens onderscheidt van de dieren, ja zelfs van de planten. Elk is een tijdelijke God in zijn eigen kleine universum en daarom is elk menselijk leven heilig.
Al is dit laatste in deze Corona Tijden, allen bij manier van spreken.
Laat-avond-journaal van de dag voordien
N i e n te
FINITO
*
DROLVAN AL DEZE VADERLANDSCHE BROL
**
Wie een beter geheugen heeft mag mij altijd tegenspreken. Al zou volgend archiefbeeld wel eens de politieke doodsteek kunnen zijn voor ‘Markske’, dat heerlijk hoerenjong.. Het broekventje van toen, duwt na een of ander bewogen partij-gebeurtenis, de wijze Mark Eyskens op zij, draait hem de rug toe, neemt hem ht woord af om voor de camera’s wild gesticulerend zijn gelijk uit te schruwelen. Eyskens laat begaan e, de camera’s zwenken af… A star is born….
Van een mise-en-scène gesproken….
Och en dan nog ’n woordje uitleg over al die ‘Nientes’ op dze blog als weergave van Het Nieuws in de Media. Wat denkt U bvb van deze? Dagelijks aantal corona-doden; tussen de 3 à 500. Al twee maand. Rekensommetje 250 x 60 = is volgens de VRT zoierts als 3.000…
Denken onze Media, de spreekbuizen voor al die hoog begaafde postjespakkers, dat onze mensen wekelijk zo dom zijn? Zo dom als zijzelf?
Kik, beste lezer, schiet nu niet op de pianist, want die luistert slechts met 1/100ste oor naar al dat geleuter. Tinrternet, tot spijt van wie ’t benijdt, weet beter…
Jongens, wat moet dat een tandengeknars met zich meebrengen in al die hogere regionen.
203 – DOORBRAAK WAT ONZE MENSEN NODIG HEBBEN, IS LEIDING VOOR ZELFBEHOUD.
203 - DOORBRAAK
*
Vrijdag 10 april
*
N-VA IN MOEILIJKE SPREIDSTAND
**
N-VA bevindt zich in een spreidstand tussen oppositie voeren en een verantwoordelijke beleidspartij zijn. De Vlaming verwacht het laatste, blijkt uit onderzoek.
N-VA heeft zich in een moeilijke positie gemanoeuvreerd. Ze steunen de regering niet, maar steunen wel de volmachten van die regering. Een subtiliteit die menig Vlaming niet begrijpt. Gelukkig is oppositie voeren of kritiek hebben op de regering niet in tegenspraak met de regering of de volmachten steunen. Daar staat N-VA niet alleen in.
Wint N-VA?
Maar wat wou N-VA bewijzen? Door die constructie van tegen de regering maar voor de volmachten? Ze wilden overduidelijk niet het verwijt krijgen de strijd van de regering tegen corona te dwarsbomen. Op Op Radio 1 (6 april 2020) zei Bart de Wever dat zijn partij de volmachten steunt van de minderheidsregering omdat oppositie voeren geen enkele zin heeft. ‘Dat zou zeer zuur overkomen. We gaan de maatregelen nu uitvoeren zo goed als we kunnen. De afrekening van de regering zal voor na de crisis zijn.’ Hij liet daarbij het woord ‘onderzoeks- commissie’ vallen.
Een parlementaire onderzoeks-commissie moet dan onderzoeken wat de regering — fout — deed om de crisis aan te pakken. Dat is die regering waartegen N-VA een oppositie voerde en de volmachten steunde. Hoe ze zich in die onderzoekscommissie zal opstellen zal een zaak van bijzondere politieke evenwichtskunst moeten zijn. Al zal de meerderheid ongetwijfeld de regering met een goed rapport belonen.
Le nouveau CVP est arrivé
Even recapituleren. N-VA steunt deze regering niet omdat dit geen regering is van nationale eenheid. Dit is zo beslist na een zondag van afrekeningen, een politieke manoeuvre om een Vivaldi Coalitie te regelen. N-VA wil er zo graag bij zijn, dat ze er niet bij is, omdat de Franstaligen dat niet willen. Maar ze blijven toch. Half.
Waarom dan de lijn tegen de regering niet doorgetrokken tot de volmachten? Ivan De Vadder vertelt aan Raf Liekens in …. Humo (06/04/2020) misschien wel een deel van het verhaal. Hij verwijst naar een onderzoek van VRT en Why5Research, in 2009, 2014 en 2019.
Dat onderzoek toont aan dat de Vlaming de N-VA ziet als dé beleidspartij die de rol van de oude CVP moet overnemen
‘Dat onderzoek toont aan dat de Vlaming de N-VA ziet als dé beleidspartij die de rol van de oude CVP moet overnemen. De Vlaming gelooft niet meer dat de traditionele partijen zijn wensen nog kunnen omzetten in krachtig beleid. De oppositiepartijen Groen, PVDA en Vlaams Belang spiegelen een droom voor die de Vlaming apprecieert, maar hij gelooft niet dat ze die ook kunnen waarmaken. Zo blijft er maar één beleidspartij over waarin hij nog gelooft: de N-VA. Die moet dus in het midden gaan zitten en meebesturen, ook op het Belgische niveau.’
Zo steunt N-VA enerzijds als verantwoordelijke beleidspartij de volmachten. Maar anderzijds geven ze niet het vertrouwen aan de regering die de volmachten moet uitvoeren.
Aan/naar de knoppen
Het voordeel is dat ze door de volmachten te steunen mee deel uitmaken van de uitgebreide kern die zich elke zaterdag over de regeringsmaatregelen in volmacht buigt. Al blijkt na enkele weken nog altijd niet heel duidelijk te zijn wat de taak en het statuut van die kern is. Buiten de hoop dat daar een post-coronaregering ontstaat.
Niemand noemt die kern compleet nutteloos. Zelfs Peter De Roover (N-VA) niet. Die liet bij Knack (6 april 2020) optekenen dat die kern niet werkt in consensus, omdat anders elke partij een soort vetorecht heeft. Iets wat Groen-voorzitter Meyrem Almaci in datzelfde artikel herhaalt. ‘Er zou toch meer via het parlement gewerkt worden,’ klinkt het dan.
Je kan enkel hopen dat politici doortastender beleid voeren dan dat ze de besluitvorming organiseren.
De vraag is wat voor praatbarak die kern dan is. Dan heeft N-VA zich ingeschreven in een verhaal van volmachten, die volgens waarnemers veel te ver gaan en vervolgens niet gebruikt worden. Die volmachten waren nodig omdat de parlementaire weg te langzaam is. Maar in die kern zou de facto elke partij een veto krijgen als bij consensus moet gewerkt worden, dus… verkiest men de parlementaire weg. Je kan enkel hopen dat politici doortastender beleid voeren dan dat ze de besluitvorming organiseren.
Politiestaat
Ondertussen moet al tegengas gegeven worden om de indruk niet te geven dat de verantwoordelijke partijen een soort politiestaat installeren. Politiediensten die mogen beslissen dat u dichter bij huis moet winkelen, met warmtedrones controleren of u in uw tweede verblijf bent en een avondklok die op tafel wordt gelegd..
De Vlaamse liberalen steigerden openlijk, maar blijkbaar waren die berichten ook al te gek voor De Wever. Die gaf op Radio 1 (6 april 2020) kritiek op het federale handhavingsbeleid. In Antwerpen laat hij als burgemeester de politiediensten focussen ‘op de essentie van het ministerieel besluit’, ‘samenscholingen en niet-essentiële verplaatsingen’.
De politie vragen om mensen die even op een bankje zitten te verbaliseren, of mensen in supermarkten te vragen naar hun domicilieadres, wil De Wever niet. De N-VA-voorzitter is ook kritisch voor de federale regels rond GAS-boetes. Die zijn niet van toepassing op minderjarigen en kost het de overtreder sowieso 250 euro. ‘Het goede aan GAS is nu net dat je kunt variëren. Voor sommige inbreuken is 250 euro gewoon veel te hoog’, vindt De Wever. ‘We gaan er dus op vooruit, maar in handhaving kan ik niet zeggen dat het een geweldig parcours geweest is tot nu toe.’
De Wever manifesteert zich als een bestuurder die verstandig het verschil maakt. Oppositie voeren én je profileren als goede bestuurder tegelijk. Mocht de CVP ooit in de oppositie gezeten hebben, ze zouden het zo gedaan hebben.
Vlaams Belang en N-VA
Ware het niet beter en duidelijker geweest voor N-VA om vol voor de oppositie te kiezen eens de regeringspiste was afgesloten? Of zou het echt zo zijn dat N-VA te bang was van een oppositie enkel samen met het Vlaams Belang?
Als dat de reden is, dan zou de N-VA dezelfde fout maken als haar politieke tegenstanders de jongste tien jaar: niet uitgaan van de eigen sterktes, maar focussen op positionering tegen de grote politieke stijger. Ze weten nochtans waar dat hun tegenstanders gebracht heeft.
Maar ja, het is niet de eerste keer dat N-VA in een onmogelijk geachte spreidstand terecht komt. In de politieke strijd opent zich soms een onverwachte uitweg, maar daarop gokken blijft een risico.
**Pieter Bauwens
NA GESCHRIJFSEL
*
Van subtiliteiten leeft de Vlaming niet. Dat is iets als noch mossel noch vis. Maar weekdier, in ieder geval.
Nood breekt Wet.
Ze wilden overduidelijk niet het verwijt krijgen de strijd van de regering tegen corona te dwarsbomen.
Onderzoek Commissie? A, vooral naar ede wilde goldslagen in de geld-aanlodderij. Het is alsof de dief belast werd met de zorg voor de gestolen goederen…
Een beleidspartij waarin de Vlaming nog gelooft….
Geloven, da’s voor Pastoors. Wat onze mensen nodig hebben, is Leiding voor Zelfbehoud. Daar passen geen woorden voor, maar daden.
Karl Vanlouwe, Vlaams volksvertegenwoordiger en deelstaatsenator (N-VA), herstelt langzaam van een corona-infectie. Op 23 maart werd hij opgenomen in het Universitair Ziekenhuis Brussel (UZBrussel) te Jette met onrustwekkende symptomen. Na een verblijf van een week mocht hij het ziekenhuis verlaten, maar het herstel verloopt langzaam en de lijdensweg is nog niet voorbij. Doorbraak had hem aan de lijn voor een toelichting.
Prikkelhoest
Doorbraak: ‘Goedemiddag, volksvertegenwoordiger, hoe maakt u het?’
Karl Vanlouwe: ‘Beter. Dank u. Ik kan terug een gesprek voeren. Het is begonnen met een prikkelhoest, maar twee weken geleden was dat een héél zware hoest geworden met koorts en kortademigheid. Ik kon geen zin meer uitbrengen zonder naar adem te snakken. Mijn huisarts heeft me dan op zondag 22 maart doorverwezen naar het UZBrussel, waar ik zuurstof toegediend kreeg. Het ging dan ’s avonds weer beter, zodat ik naar huis mocht. Het vermoeden was toen al wel dat er corona in het spel was.’
U mocht naar huis?
‘Ja, omdat mijn parameters na een paar uur zuurstof krijgen weer goed waren, maar de volgende dag, maandag, was de situatie weer hetzelfde, zelfs erger. Mijn huisarts heeft me ogenblikkelijk terug laten opnemen en dan heeft men bijkomende onderzoeken – met name een longscan en bloedonderzoek– gedaan. Op de longen zag men toen duidelijk de witte vlekken, waarna beslist werd me permanent aan de zuurstof te leggen.’
Rillen en daveren van de koorts
Hoe verliep de behandeling?
‘Ik kreeg terug zuurstof toegediend, omdat mijn saturatie (zuurstofgehalte in het bloed, nvdr) veel te laag was. Ik kreeg ook medicatie: Dafalgan, om de vier uur, tegen de koorts en Plaquenil(*), een middel tegen malaria. Maar het belangrijkste was de zuurstof. Ik kreeg aanvankelijk twee liter per uur. Dat werd wel snel opgedreven naar vijf à zes liter. Ik had een zware hoest, druk op de longen en ik was volledig verzwakt. Ik kon niet meer praten…
En dan de koortsaanvallen: rillen en beven, koud en warm. Dat ging met ups en downs, ik kon ’s ochtends hoge koorts hebben om dan in de namiddag weer bijna koortsvrij te zijn. Ze hebben tijdens de opname verschillende keren bloed afgenomen, aan het begin van de opname, maar ook tijdens een zware koortsaanval, om de waarden te vergelijken. Dat was de hel, ik zat zo te rillen en te daveren van de koorts dat het bijna onmogelijk was om juist te prikken, ze moesten mijn arm stevig vasthouden en dan nog is de naald er uit geschoten…
Zaterdag (28 maart) hebben ze dan de zuurstof afgebouwd en ’s middags helemaal stopgezet
Vrijdagavond ging het eindelijk beter en waren mijn parameters genormaliseerd. Zaterdag (28 maart) hebben ze dan de zuurstof afgebouwd en ’s middags helemaal stopgezet. Zondagmiddag mocht ik naar huis.’
Verschillend ziekteverloop
Hoe zat het ondertussen met uw huisgenote?
‘Mijn vrouw is naar alle waarschijnlijkheid ook besmet. Die is ogenblikkelijk thuis in quarantaine gegaan, maar ze heeft geen symptomen, behalve dan een licht verlies van smaak- en reukzin. Die zijn ondertussen aan het terugkomen, maar ze heeft geen hoest, geen uitputting en kortademigheid zoals ik het heb meegemaakt.’
De ene mens is de andere niet…
‘Nee, het is me ook een raadsel. Ik ben in goede conditie, rook niet, sport veel. Ik rij veel met de fiets… Mijn kamergenoot was een gezonde man, heel sportief, niet-roker, maar die was er nog erger aan toe dan ik. Ik begrijp niet hoe het komt… En dan hoorde ik het verhaal van die verpleegster van veertig jaar, in Limburg, bij wie het op het hart is geslagen… Zij is er aan bezweken. Een drama. Hoe komt dat? Het zijn zeker niet enkel de zwakkeren die er onderdoor gaan…’
Weerslag
U bent nu een dikke week terug thuis. Hoe gaat het nu?
‘Ik ben nog steeds verzwakt, maar je hoort dat ik terug een normaal gesprek kan voeren. Het verschrikkelijke hoesten is voorbij maar de vermoeidheid zit er nog in. Ik heb vanochtend een twee uur durend skype-overleg gehad en dat laat zich nu voelen. Ik ga straks nog wat werk verzetten, maar ik denk niet dat ik het tot zes uur ga uithouden. Dit vreet aan je.
De pneumoloog wist me te zeggen dat het zeker twee maanden kan duren voor mijn longcapaciteit terug normaal is en de vermoeidheid verdwenen zal zijn. Twee maanden, en dan heb ik nog geeneens de ergste variant gehad. Ik ben nooit naar intensieve gemoeten en heb niet aan de beademing gelegen, er werd enkel extra zuurstof toegediend… Ik draag dit nog even mee…’
Quarantaine
Mag u al terug het huis verlaten?
‘Wel, toen de symptomen begonnen, een week voor mijn opname, hebben we onszelf al in quarantaine geplaatst. Mijn vrouw en ik kwamen niet meer buiten, enkel in de tuin. De boodschappen werden gedaan door vriendelijke buren…
We zijn uiteindelijk tot nu zondagmiddag volledig in quarantaine gebleven
Na mijn ontslag uit het ziekenhuis kreeg ik ook enkele richtlijnen mee: gescheiden slapen, afzonderlijk toilet, de deurklinken regelmatig ontsmetten,… Ik heb ook regelmatig contact met de huisarts. Die hoort en ziet dat het opmerkelijk beter gaat. We zijn uiteindelijk tot nu zondagmiddag volledig in quarantaine gebleven.’
Pas toch op!
Heeft u nog een boodschap voor de mensen?
‘Graag had ik ieder op het hart gedrukt toch op te passen en dit serieus te nemen. Ik hoorde van een inspecteur dat er in onze politiezone (Zone West, Vanlouwe woont in Ganshoren, nvdr) al meer dan 2000 pv’s werden opgemaakt. Het valt wel op dat naarmate de tijd vordert de maatregelen beter gerespecteerd worden. In het begin zag je nog veel mensen rondhangen op pleintjes en in de parken. Ik zag zelfs een groepje jongeren dat doodleuk een rokertje aan het delen was. Toen ik er hen op aansprak werd er lacherig gereageerd, maar zo geef je het virus natuurlijk gegarandeerd door. Niemand is onkwetsbaar. Daarbij moeten we ons inspannen om de kwetsbaren te beschermen. Dit kan enkel door de maatregelen goed op te volgen.’
Een woord van dank
‘Ik wil alle mensen van het UZBrussel bedanken. Hun professionalisme heeft me diep geraakt. De artsen, de verpleegkundigen, echt top! De zorg was van het hoogste niveau. Iedereen stond paraat. Op het bellen werd snel gereageerd, iedere dag kwam de dokter langs met een eerlijke stand van zaken. Correct en to the point, en altijd respectvol. Maar ook de mensen van de logistiek, de kuisploegen… Die staan ook in de frontlinie en doen vol overtuiging hun werk. Chapeau! Het moet me ook nog van het hart dat ik enorm tevreden ben dat ik in Brussel correct in het Nederlands ben opgevangen. Mijn kamergenoot was Franstalig en werd zonder probleem in zijn moedertaal geholpen, zoals het hoort. Een van de verpleegsters was Franstalig, maar sprak perfect Nederlands. Zo kan het ook! Het UZBrussel is een voorbeeld voor de andere ziekenhuizen in Brussel.’*
Commentaar - 08/04/2020 Philip Roose - Leestijd 12 minuten
*
Men zegt wel eens dat elke generatie zijn eigen oorlog kent. Maar deze strijd tegen het coronavirus is er eentje die men slechts enkele keren per eeuw meemaakt. Gelukkig maar. Begin februari schreef ik reeds op twitter dat het missen van een toeristisch seizoen voor Italië zeer zware economische gevolgen zou hebben, en dat men dus maar beter met een Europees steunplan op de proppen kwam. Deze sector alleen al zorgt op het schiereiland voor minstens € 230 miljard omzet. Pas sinds kort zijn alle alarmbellen afgegaan in de Europese ivoren toren. Waar is de tijd dat politici vooruitziend waren in plaats van achter de feiten aanliepen?
Economische schade
De economische schade van de lockdown wordt door premier Giuseppe Conte vandaag op zo’n € 650 miljard geschat. Confindustria, de vertegenwoordiger van de Italiaanse industrie, schat de daling van het BBP op -10% voor het eerste semester. Op -6,5% voor heel 2020. Ter vergelijking: de economische crisis van 2008 zorgde voor een daling van 5,3% BBP in 2009, volgens cijfers van de Wereldbank.
Dit zijn voorzichtige schattingen. Niet alleen zullen er minder fiscale inkomsten zijn, maar tevens meer sociale uitgaven. De Italiaanse Regering kondigde op 6 april een steunprogramma aan van maar liefst € 400 miljard. Tevens worden strategische bedrijven beschermd tegen buitenlandse overnames. Terwijl tot voor kort het Stabiliteits- en Groeipact als een zwaard van Damocles boven de overheidsbegroting hing, werd dit door de coronacrisis in een mum van tijd een vodje papier.
Ook België ontsnapt niet aan dit economische doem scenario.
Ook België ontsnapt niet aan dit economische doem-scenario. Velen kijken vandaag met heimwee terug naar toen het begrotingstekort ‘maar’ 12 miljard bedroeg. Op 18 maart schatte de Vlaamse werkgeversorganisatie VOKA de schade voor de Belgische economie op minstens 18 miljard euro. We zijn nu drie weken verder en het meest waarschijnlijke scenario is nu een verlies van 40 miljard euro. En de teller blijft oplopen.
Nood breekt niet alleen de begrotingswetten, het confronteert iedereen tevens met wat hoofd- en bijzaak is. Welke sector verdient steun, en welke niet? Het is onbegrijpelijk dat er in België en in Vlaanderen nog steeds geen lijst van strategische bedrijven bestaat, maar dat men wel al met een waardebon van € 200 zwaait voor burgers met een tweede verblijf. Ieder land zijn prioriteiten.
Exit Strategie
Ook als men in België of Italië het virus binnen een paar weken onder controle krijgt, betekent dat niet noodzakelijk ook het einde van de economische malaise. Het is zeer goed mogelijk dat men in de rest van de wereld het virus nog volop aan het bestrijden is. De Vlaamse export zal zich pas volledig herpakken wanneer ook de VS, Zuid-Amerika of Azië virusvrij zijn. Bovendien spreekt men reeds van een tweede en misschien zelfs een derde golf, zoals het geval was bij de Spaanse Griep zo’n eeuw geleden.
De nood aan een eenduidige, duidelijke en werkbare exit-strategie uit deze lockdown is hoog.
Alleen een effectief geneesmiddel of vaccin, dat met wat optimisme pas begin 2021 gebruiksklaar zal zijn, zal effectief deze gezondheidscrisis stoppen. Maar men kan het economisch en maatschappelijk weefsel geen twaalf maanden stil leggen. De nood aan een eenduidige, duidelijke en werkbare exitstrategie uit deze lockdown is hoog. Maar net zoals bij de concrete voorbereiding van deze pandemie, lijkt men hier ook achter de feiten aan te lopen. Terwijl Oostenrijk reeds begonnen is met een gecontroleerde heropstart van het openbaar leven, lijkt men in België nog steeds niet het onderscheid tussen hoofd- en bijzaak niet te begrijpen. Gisteren konden we getuige zijn van een discussie tussen de Antwerpse en de Aarschotse burgemeesters, beide tevens partijvoorzitter, of men nu al dan niet op een bankje in het park mag zitten.
Kruideniersmentaliteit
Crisissen brengen dan ook niet alleen leiderschap naar boven, maar ook onbekwaamheid en middelmaat. Vooral dit laatste kan België zich, net zoals Italië, in deze oorlog tegen het coronavirus niet veroorloven. Het is dan ook onbegrijpbaar waarom de Belgische regering in smenwerking met het wetenschappelijk comité zo laat heeft ingegrepen met de sluiting van de grenzen, met een in- en uitreisverbod (in plaats van een niet-dwingend advies), met een verplichte quarantaine voor besmette burgers, met het verhogen van de test-capaciteit en met het aanschaffen van genoeg beschermend materieel. Was het de schrik om enkele miljarden omzet te verliezen, of om Chinese en andere handelspartners voor het hoofd te stoten? Vandaag kost het de burger een veelvoud, zowel financieel als menselijk. Leiders maken de juiste beslissingen, niet de populairsten.
De kruideniersmentaliteit die sommigen tentoon spreiden werkt misschien wel wanneer alles rustig is, maar in tijden van allesomvattende oorlog tegen een miniscule vijand zijn er echter bekwame generaals nodig. Generaals die hun medisch en verzorgend personeel niet zonder het nodige materiaal naar het coronafront sturen, als soldaten zonder kogels. Generaals met niet alleen een strategie om zo snel mogelijk de vijand, het coronavirus, te overwinnen, maar die ook reeds bezig zijn met wat ze met het land na de strijd zullen aanvangen. De landen die vandaag het eerst terug naar een vorm van normaliteit terugkeren, en de economische motor op een aanvaardbaar niveau doen draaien, zullen daar het meest de vruchten van plukken. Zoals altijd bevindt België zich ook deze keer in de middenmoot, en stelt men zich daar blijkbaar mee tevreden.
Incompetentie
Econoom Ivan Van de Cloot verwoordde begin februari als een van de eerste zijn — opbouwende — kritiek op de regering met betrekking tot de aanpak van deze pandemie, hier op Doorbraak. Pas op 19 maart mocht hij in De Afspraak deze waarschuwing nog eens herhalen: drie weken eerder ingrijpen bij een epidemie, betekent 95% minder slachtoffers. Bart Schols hoorde het, nog maar eens, in Keulen donderen. Terwijl op 21 februari in Noord-Italië een tiental gemeenten in de buurt van Lodi van de buitenwereld werden geïsoleerd van de buitenwereld, vertrokken er vanuit België nog steeds bussen met wintersporters in de richting van besmettingshaarden in Zuid-Tirol.
Keer op keer maakte men langzaam en subtiel een U-bocht.
Virologen die nog steeds kritiekloos in de media worden gehypet, sloegen de bal regelmatig mis, en blijven tot op vandaag wel samen met de bevoegde minister aan de stuurknuppel zitten. Erger, de incompetentie, slechte voorbereiding en halve waarheden van gisteren worden vandaag voorgesteld als ‘strategische keuzes om paniek te vermijden’. Het gebrek aan labo-capaciteit om zoveel mogelijk besmettingen op te sporen en te isoleren, werd verkocht als ‘het testen van iedereen is nutteloos’. Van het tekort aan degelijke mondmaskers voor het medische en verzorgende personeel, tot op vandaag, maakte men ‘het dragen van een mondmasker helpt niet voor burgers’. Keer op keer maakte men langzaam en subtiel een U-bocht.
Kritiekloze media
De geschiedenis wordt niet meer alleen geschreven door de winnaars, maar ook door zij die het maatschappelijke debat beheersen langsheen de media. Van politici verwacht men vandaag niet veel anders dan flauwe excuses voor eigen incompetentie, van experten niet. Bijna de voltallige media namen de steeds maar veranderende versies kritiekloos over. De lovende voorpagina van Het Laatste Nieuws enkele weken geleden, een journalistiek dieptepunt, toont nog maar eens het belang van echt pluralisme in het medialandschap aan. Pas sinds een week lijkt de pers haar rol als kritische waarnemer van de machthebbers terug op te nemen, met, tot spijt van wie het benijdt, De Morgen-journalist Joël De Ceulaer als hoofdrolspeler.
een dictatuur zal altijd de waarheid proberen te maken, in plaats van er mee om te gaan
Elke noodsituatie legt de zwakheden bloot van zij die er aan participeren. Zo arresteerde China eerst de ‘klokkenluiders’ in plaats van snel en gericht in te grijpen. Vooral dit laatste had ons veel menselijk en economisch leed kunnen besparen. Echter, een dictatuur zal altijd de waarheid proberen te maken, in plaats van er mee om te gaan. Het is echter verontrustend dat ook in het westen, met de vrijheid van meningsuiting en de persvrijheid, die waarheid maar heel langzaam naar boven kwam sijpelen. Was het een bewuste strategie, een teken van overmoed of gewoon de middelmaat van het grootste deel van de huidige journalistieke klasse?
Geschiedenis schrijven
Net als individuen kunnen landen een probleem aanvankelijk negeren, ontkennen of onderschatten, tot men uiteindelijk met de neus op de feiten gedrukt wordt. Leiders begrijpen hun tijd, doen wat er gedaan moet worden, en hebben een afspraak met de geschiedenisboeken in plaats van met het kieshokje. Iedereen kan een schip door rustige wateren leiden, maar slechts weinigen door stormweer. Het wordt dan ook tijd dat de burgers meer naar daden en verdiensten gaan kijken en minder naar woorden en ronkende titels.
De vergrijzingskost, de staatsschuld, de inefficiënte staatsstructuur, de jarenange verspilling van overheidsmiddelen, enzovoort. Dit alles maakt dat zowel Italië als België vandaag er financieel niet al te best voorstaan. Terwijl sommigen met hun hoofd in Noord-Europa wonen, staan hun voeten wel degelijk in Zuid-Europa. Het Europese schip staat echter in brand, en iedereen moet helpen blussen. Zowel de passagiers uit eerste, tweede en derde klasse. Of men zal allemaal verdrinken.
Solidariteit smeedt vriendschap
Crisissen vragen om politici die niet alleen hun verantwoordelijkheid opnemen, maar ook de problemen erkennen, analyseren en oplossen. Zij die nu bezig zijn hun kleingeld te tellen in hun portefeuille, terwijl de banken dreigen te imploderen onder een nieuwe financiële crisis, hebben zich van job vergist en hadden beter een kruidenierswinkel geopend. Premier Conte antwoordde terecht aan de Nederlandse en Duitse regering die tot voor kort Europese steun weigerden aan het fragiele Italië: ‘Vandaag schrijven we geschiedenis, geen nieuwe pagina in een boek economie.’
Hulp en solidariteit van andere naties tijdens noodtoestanden wordt niet snel vergeten, en smeedt hechtere vriendschapsbanden dan eender welk Europees of internationaal verdrag. Een helpende hand aan Italië had de Europese eenmaking een stevig duwtje in de rug kunnen geven. Vandaag staat volgens een peiling 51 procent van de Italianen negatief ten opzichte van de EU. Een stijging van maar liefst 15 procent op enkele maanden tijd. Maar liefst 71 procent voelt tevens zich in de steek gelaten en vindt dat Von der Leyen en co nog niets hebben bijgedragen tot het oplossen van deze noodsituatie.
Of deze mening nu strookt met de feiten of niet, de propaganda-oorlog lijkt mij alvast verloren tegen Cuba, Rusland en China. Albanië won al meer Italiaanse harten door dertig dokters en verplegers te sturen naar het schiereiland, dan dat Von der Leyen ooit met € 30 miljard Europese steun zal winnen.
Burgerschap
Bij gebrek aan leiders namen de burgers zelf het heft in eigen landen. Niet beleidsmakers als De Block, Wilmès of Jambon besloten tot een lockdown light, maar de scholen, universiteiten, culturele verenigingen, winkelketens, … dwongen hen daartoe. Zij zijn de helden. Het toont alvast dat de ‘Great Man Theory’ van de Britse historicus Thomas Carlyle (1795-1881) er soms wel eens naast zit. Die stelde dat de geschiedenis wordt bepaald door de daden van charismatische leiders zoals bijvoorbeeld Napoleon. Terwijl in februari middelmatige politici nog bezig waren met hun populariteit bij de kiezers, was een groot deel van die kiezers al bezig met zichzelf te beschermen. En zonder de grote inspanning van het medisch en verzorgend personeel de laatste maanden, waren de corona-grafieken vandaag nog niet aan het afvlakken.
Toch kunnen leiders en leiderschap in crisismomenten een groot verschil maken. Winston Churchill overtuigde zijn oorlogskabinet om het voorstel van Lord Halifax om met Hitler te onderhandelen te verwerpen. Vervolgens kreeg hij de Amerikanen zover om de oorlog tegen Duitsland even prioritiar te behandelen als die tegen Japan. De oorlog tegen de nazi’s werd gewonnen met de typische Britse verbetenheid, tegen een hoge menselijke en economische prijs. Churchill hield zich niet bezig met de economische kost of met het oordeel van de kiezer, maar met het schrijven van geschiedenis. Het resultaat was een vrij en welvarend Europa.
Waar wacht men op?
Vandaag ontbreken er in België leiders. De toesprakingen van premier Wilmès hebben in Wallonië en Brussel grote impact en in Vlaanderen nauwelijks effect. Het toont nog maar eens aan dat België bestaat uit twee naties en twee democratieën. De crisis was ook een uitgelezen kans voor de Vlaamse regering, en dan vooral voor Vlaams minister-president Jan Jambon, om leiding te geven in de grootste naoorlogse crisis die Vlaanderen meemaakt. Blijkbaar kent ook Jambon het spreekwoord ‘Never waste a good crisis’ niet.
Een kleine maand geleden schreef ik naar politieke kennissen dat het tijd was om leiding te nemen. Take the lead. De Vlaamse burger, ondernemer, werknemer, zelfstandige, winkelier, wacht vandaag op een duidelijke en degelijke exit-strategie. Een leider moet, om Napoleon te citeren, ook een verdeler van hoop zijn. Want hoop is de voedingsbodem van moed, nodig om deze oorlog te winnen. Waar wacht U op?
NA GESCHRIJFSEL
*
Nieuwerwetse termen zoals B. om de wetmatigheden van Moeder Natuur van de kaart te vegen, zijn per definitie geen lang leven beschoren. Net zoals Zee en Land elkaar in stand houden; zo zijn onze Laagvlakten de aanloop naar de rest van de Lage Landen. Ook wel eens de Nederlanden genoemd.
U las hierboven over ‘Soldaten zonder kogels’, maar in de Meidagen 1940 was dat harde realiteit. VIJF patronen de man. En dan moest er maar op los gegaan worden met de kolf van het geweer in de aanslag. Maar op desertie stond wel… de dood met de kogel.
Verhalen uit de oude doos? Heb die nochtans in eigen familie meegemaakt. Tot 18 dagen later inderdaad werd ingezien dat alle verzet nutteloos was geweest.
-
Wat ik hiermee wil zeggen?
Dat zelfs nen ezel geen twee keer over dezelfde sreen valt.
Terug naar de Natuur. Naar de roots. Geen nieuwlichterij meer, maar wat we zelf doen doenw e beter.
*
De geschiedenis wordt niet meer alleen geschreven door de winnaars, maar ook door zij die het maatschappelijke debat beheersen langsheen de media.
… Ze vinden het niet logisch dat er ook in Europa Belgische toestanden gaan ontstaan waardoor de E.U. een transferunie zou worden,…/…
*
Tot zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te gaan…
SPEAKERS CORNER
Dit Apenland is geen soort klein herberdeel-land zoals de EUSSR zou moeten zijn volgens de allerhoogte aanbeden bloedrode Communistische Principes, maar één groot sluizen-gebied waar het geld van Laag naar Hoogt stroomt.
Contradictorischer kan dus niet. Water stroomt naar de zee, en niet naar de bergen, zoals het Rode Geboefte dat wel zou willen. Geld is echter geen water, en het blijft liefst daar waar ervoor gewerkt werd.
En over die ‘Transfers’ van Vlaanderen naar beneden de Taal- Armoe & Pretentiegrens? De naam alleen al is illustratief voor het bestaan ervan. Een Vlaamse vertaling is er niet, want die zou al rap raken aan de taal der … gangsterwereld.
Maar Olio di Poeppo tekende ooit de grenzen van dit Utopia uit. 2024-2034 NIHL transfers meer… Zou, dank aij (???) deze Cornoa Crisis, wel eens in een versnelling hoger kunnen staan… Onze beide stamverwante buren (N’d & D’d) gaan ons voor. Zij staan op hun strepen.
Daarom zou, na het CV, het mooiste initiatief erin kunnen bestaan, dat deze EU op die basis wordt hervormd.
Ja, hé Ma, wie niet werkt, moet ook niet eten.
Da’s al zo sedert het Aards Paradijs en het zal dus ook nooit anders wezen. Rood van schaamte, of groen van jalouzie: de kosmos was er al vóór Karl Marx en dat zal zo blijven tot het einde der tijden.
Wilt U ’n voorbeeld? Met het Kruis inde vuist gingen de besten onzer Broeers en Zusters de wilde volkeren onderwijzen en leren werken. Met ingeslgen schdels en gebroken ledematen keerden die, oud en versleten terug, op het einde van hun leven. Nietwaar, Pater Hendrik van de Borders Oblaten in Waregem?
Kreupel als U waart, hebt U nog enkele jaren voor de eigen mesen in Nokere de Zieleherder kunnen zijn. Maar nu staat olok da tkerkje leeg en regent het er binnen. Gedaan zelfs meert daar de mooiste trouwfoto’s van uren in (t rond te maken… Dee wildernis is U achterna gekomen….
En tussen der kerk en de achteraan gelegen Partorij,waarde voordeur los hangt te bengellen, is ’n NO GO zone geworden.Wat vooreehn een Aar’des Paradijs was van vrede en rustn is nu een paradijs voor drugs en proesitutie.
Maar dat verhaal onder de mensen brengen, is ‘not done’. Wat nies eet, nie deert.
*
Laat-avond-journaal van de dag voordien
n i e n t e
BFINITO
*
DROLVAN AL DEZE VADERLANDSCHE BROL
*
Was gisteren, Woensdag 8 april 2020
de warmste dag sedert het begin van de metingen…dan zal die ons collectief geheugen geprent blijven als de pointe van de ‘zegeringen’ van het Goddeloos Communisme dat via de (verkochte) Media en de Spleetogen tot ons is gekomen.
Afgelopen weken verschenen de eerste stukken in de pers, over wat de internationale gevolgen zullen zijn van deze coronacrisis. Veelvuldig ingegeven door beelden van Russische, maar vooral Chinese hulp aan getroffen gebieden, maar ook dankzij de zogenaamde snelle oplossing die China gevonden had. Dit werd nog eens gecombineerd met het feit dat China drastische maatregelen genomen had én de cijfers in China aangaven dat er geen nieuwe gevallen waren.
De States verliezen hun status van wereldleider ten voordele van China
Tezelfdertijd, leek (lijkt) het er sterk op dat de Verenigde Staten op een hele zware periode afstevenen. De VS, met een onconventionele president aan het roer en een federaal systeem waar er naast een beperkte federale aanpak op zijn minst 51 verschillende manieren van aanpak zijn, gaan voor de bijl. De States verliezen hun status van wereldleider ten voordele van China.
Tot zover de wensdroom van de Chinese Communistische Partij (CCP), veelvuldig herhaald door kenners en professoren van bij ons. Maar vergeet de levensles van Marco Borsato niet: ‘De meeste dromen zijn bedrog’. De Chinese machthebbers rekenen zich best niet rijk, hun nachtmerrie moet nog beginnen.
Drietrapsraket: IRI
In een podcast over de coronacrisis in de VS, besloot ik om het ook te hebben over een lokroep die al enkele weken in de Amerikaanse media en bij Republikeinse politici opduikt, vooral afkomstig van zij die het oor hebben van de president. Die lokroep durf ik vrij vertalen als IRI: Investigation, Reparations, Isolation.
Investigation – Onderzoek
Het coronavirus, COVID-19, er zijn ook andere termen zoals de ‘Chinese griep’ of het ‘Chinese (Corona) virus’, dat door President Trump werd gebruikt. Ook de term ‘Wuhan-virus’ werd vorige week gebruikt door de Japanse vicepremie, Taro Aso.
Er komt een roep naar een internationaal onderzoek
De Chinese machthebbers proberen ondertussen hun blazoen op te poetsen met wat medische hulp — niet gratis — maar dat zal allicht niet baten. Er komt een roep naar een internationaal onderzoek en het lijdt geen twijfel dat de Chinezen en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) daarbij in het vizier zullen komen.
De Chinezen hebben de crisis volledig uit de hand laten lopen. Vooreerst hebben ze gelogen over de cijfers. Zo hebben ze pas op 21 januari meegedeeld dat mensen elkaar konden besmetten. Het is daarnaast onwezenlijk dat we in het Westen zoveel zaken nog aan het ontdekken zijn over dit virus. Ook al is dat virus al minstens twee maanden langer in China aanwezig.
Dit staat dan nog los van de vraag of het een virus is dat ontstond op een dierenmarkt — ‘wet-markets’ — of, zoals sommigen fluisteren, dat het toevallig ontsnapt zou kunnen zijn uit een laboratorium. China zal dus aan de internationale gemeenschap openheid van zaken moeten geven. En net dat is iets waar de CCP van gruwt en waarschijnlijk nooit akkoord zal mee gaan.
Reparations – Herstelbetalingen
Is China schuldig? Uiteraard. We weten namelijk dat de overheid er klokkenluiders het zwijgen oplegde, bewijzen vernietigde, gelogen heeft over de cijfers, mensen massaal heeft laten reizen — ook naar het buitenland — rond het Chinese nieuwjaar…
Nieuw is dat er nu in het buitenland ook een vraag is naar herstelbetalingen van China. In de Verenigde Staten is er al een rechtszaak van 20 000 miljard dollar ingediend door een privépersoon. Maar ook Amerikaanse Congresleden en de media in het Verenigd Koninkrijk en Australië roeren zich. In het Europees Parlement is het Zweedse parlementslid Charlie Weimers, via Twitter in een oorlog verwikkeld met Chinezen. Ook hij dringt aan op herstelbetalingen.
De bedragen van die herstelbetalingen, lopen uiteen, maar zijn uitermate hoog
De bedragen van die herstelbetalingen, lopen uiteen, maar zijn uitermate hoog. In het VK spreekt The Mail on Sunday over 351 miljard GBP dat China aan het VK moet. De berekening is van de hand van de conservatieve denktank Henry Jackson Society. De wereldwijde schade is verder enorm. In de VS spreekt men over duizenden miljarden dollars. Dat zal in Europa niet anders zijn.
De Chinezen kunnen dat sowieso niet betalen. De vraag is dan wat men zal doen als die vragen officieel zullen worden gesteld door regeringen, of wanneer de Chinese staat veroordeeld wordt door een (internationale) rechtbank.
Isolation – Isolatie
Het derde stuk van de drietrapsraket zal bestaan uit isolatie van China. De imperiale ambities van de huidige machthebbers in Beijing zullen een knauw krijgen. Vooreerst zal er de discussie zijn omtrent de herstelbetalingen, die boven elk gesprek met China zal hangen. Maar daarnaast zijn er zaken die we gewoon zelf kunnen doen.
In het Westen zullen we terug meer essentiële of strategische zaken moeten gaan produceren, mondmaskers en geneesmiddelen bijvoorbeeld. We zullen een groot deel van de maak-industrie terug moeten halen uit China. Omdat we in deze coronacrisis tot de vaststelling komen dat er zoiets bestaat als ‘nationale veiligheid’. Het land waar we veel van onze essentiële productie uitbesteden, omdat het ‘goedkoper was’, is onbetrouwbaar. En dan zwijgen we nog over de kwaliteit. Kijk maar naar de mondmaskers die men vorige week leverde, de term ‘Chinese brol’ lijkt een eufemisme.
een ethische vraag
Dan is er nog de discussie rond 5G en de rol van het Chinese bedrijf Huawei hierin. Gaat het VK, dat hierover op ramkoers ligt met de VS, 5G van Huawei gebruiken? De druk vanuit Washington DC was al immens: men sprak er over ‘de grootste fout uit Boris’ politieke carrière. En de rest van Europa, willen wij na deze zeer opmerkelijke periode in de wereldgeschiedenis, nog afhankelijk zijn van China? Het is zelf geen economische of strategische vraag, het is misschien gewoon een ethische vraag.
Verder zal ook de rol van China in internationale organisaties in vraag moeten gesteld worden. Want we hebben net een WHO opdat er geen pandemieën zouden voorkomen. Daarom moet men zorgen voor correcte en eerlijke rapportering, wat een verplichting is voor WHO-leden. Als dat niet gebeurt en als China geprezen wordt (28 januari 2020) voor zijn aanpak van deze crisis door dezelfde WHO, dan is die organisatie medeverantwoordelijk en moet haar bestaansrecht in vraag worden gesteld. Grappig detail, de vorige baas was een Chinese vrouw en de huidige is een product van Chinees lobbywerk.
Alles is in beweging
Ik kan me moeilijk voorstellen dat de gehele wereld, dit zomaar even blauw blauw laat. Dit terwijl gezondheidswerkers met gevaar voor eigen gezondheid en leven het beste van zichzelf geven. Nu grote delen van de bevolking zich sociaal moeten isoleren. Nu we afstevenen op grote economische problemen en we zoveel onnodige doden te betreuren hebben. Had het Chinese regime gewoon zijn plicht gedaan, dan was dit allemaal niet voorgekomen.
De conclusie dat China de grote winnaar wordt van dit tragische schouwspel, zoals Dirk Laeremans hier vorige week voorspelde, lijkt mij niet de uitkomst van deze coronacrisis. Als er gerechtigheid bestaat in deze wereld, zou de Chinese Communistische Partij de rekening gepresenteerd kunnen krijgen voor haar onverantwoordelijk gedrag en haar leugens.
NA GESCHRIJFSEL
*
Een waarheid als een hele kudde…bizons.
**
zz*
Anders gezegd, van de regen in de drop. Van de ondergang van de wereld zonder oolrog, door een virus, of door een oorlog op leven en dood met de… CCP.
**Pieter Bauwens
*
