DINSDAG 7 SEPTEMBER 2021

*

*

500669 – GEWOON VERDER DWEILEN MET DE GELDKRAAN MAXIMAAL OPEN OF ONZE NEK UIT DE STROP TREKKEN?

I N H O U D

Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.

Klopt niet in dit Kloteland. Heeft trouwens nog noot geklopt en zal dat ook nooit doen.

En DeWever? Die speelt zijn rol en krijgt zijn deel…

Maar zie: het Vlaams Belang komt voorwaar ook aan het woord.

Tommeke, Tommeke, Tommeke: geen woorden, maar daden.

Want, zoals meer dan 150 jaar geleden Gudio Gezelle het verwoordde

‘Waar breekt men het geld met hamers?

In Brrussel in de Kamers’….

*

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

*

NIXINGER !

*

Vorige week stond er in The Economist, waarop ik een abonnement heb, een artikel van niemand minder dan Henry Kissinger, de minister van Buitenlandse Zaken onder President Nixon en de man die er voor zorgde dat deze Nixon, ondanks het Watergate schandaal, zowat de beste Amerikaanse president was op buitenlands gebied na WO II. Niet voor niks sprak men wel eens van ‘Nixinger’. Hij maakte een einde aan de oorlog in Vietnam, knoopte weer diplomatieke betrekkingen aan met het China van Mao en zorgde voor een eerste ontdooiing in de betrekkingen met de Sovjet Unie, die leidden tot het einde van de Koude Oorlog.

Rechtuit gezegd, ik schrok even toen ik het verhaal las, want dacht dat de man al lang niet meer onder ons was. Maar dat is hij dus wel en zelfs op zijn 98ste nog in staat tot het schrijven van boeken, waarvan er binnenkort nog twee uitkomen.

Het loont misschien wel eens de moeite te weten hoe deze echte éminence grise van de internationale politiek reageert op de terugtrekking van ‘zijn’ Amerikanen uit Afghanistan . Hier komt het:

   ‘Als de VS de levens van hun soldaten en hun internationale prestige op het spel zetten met een buitenlandse interventie, moeten ze daarbij strategische efficiëntie en politieke haalbaarheid combineren. De aanval als reactie op 9/11 beantwoordde daaraan, het idee om in een zo complex feodaal land als Afghanistan een moderne democratische staat op te zetten niet, omdat dat tientallen jaren vergt en het Amerikaanse volk zo’n lange investering in middelen en mensen niet blijft ondersteunen. En je terugtrekken uit zo’n wespennest doe je niet bruusk en met grote statements, maar geleidelijk en met grondig diplomatiek overleg met je bondgenoten’.’

‘Pak vast, Slow Joe’, zou ik zeggen, zeker voor die laatste zin.

*

*

WALLONIË KRIJGT 7,1 MILJARD VAN VLAANDEREN EN BRUSSEL

*

Vandaag om 13:11

*

Jaarlijks stroomt via de federale begroting en de sociale zekerheid 7,1 miljard euro naar Wallonië. Zowat 6,2 miljard ervan komt van Vlaanderen, 800 miljoen van Brussel, becijferde de Nationale Bank.

De Nationale Bank onderzocht de financiële stromen tussen de gewesten in ons land die lopen via de federale begroting en de sociale zekerheid, en die het gevolg zijn van fiscale en sociale heffingen enerzijds, van federale en sociale uitgaven anderzijds, en van dotaties die de federale overheid toekent aan de gemeenschappen en gewesten.

Per saldo ontvangen de inwoners van Wallonië door die herverdeling gemiddeld 1.900 euro. Vlaanderen draagt per inwoner 900 euro daarvoor bij, Brussel per inwoner 800 euro. De bedragen die de Nationale Bank vermeldt, zijn van dezelfde grootteorde als genoemd in een studie begin dit jaar gemaakt op het kabinet van Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA).

Demografische en sociaal-economische verschillen liggen aan de basis van die financiële stromen, stelt de Nationale Bank. Brussel heeft bijvoorbeeld een jongere bevolking, en daarom gaat verhoudingsgewijs minder geld voor pensioenen en gezondheidszorg naar dat gewest.

"Door de vergrijzing, die vooral in Vlaanderen speelt, is de herverdeling tussen de gewesten de afgelopen jaren verminderd. "

NATIONALE BANK

Vlaanderen heeft een bloeiender economie en de activiteitsgraad van de bevolking is er hoger. De Vlaamse inwoners betalen daardoor relatief meer belastingen en sociale bijdragen, en doen minder een beroep op werkloosheidsuitkeringen.

Door de vergrijzing van de bevolking, die vooral in Vlaanderen speelt, is de herverdeling tussen de gewesten de afgelopen jaren verminderd, zegt de Nationale Bank. Sinds 2003 ontvangt Vlaanderen meer geld voor pensioenen en gezondheidszorg dan het daarvoor bijdraagt.

" De Nationale Bank bekeek ook het belang van de federale transfers per provincie. Daaruit blijkt dat Limburg en West-Vlaanderen netto-ontvangers zijn van het federale budget."

De zesde staatshervorming, waardoor een aantal bevoegdheden in 2014 verhuisden van het federale niveau naar de gewesten, heeft geen noemenswaardige impact gehad op de totale herverdelings stromen. Er kwam toen weliswaar een einde aan de herverdeling via sommige federale uitgaven, zoals de kinderbijslag. Maar dat werd gecompenseerd via dotaties van de federale overheid aan de gewesten en de gemeenschappen.

Vlaams-Brabant

De Nationale Bank bekeek ook het belang van de federale transfers per provincie. Daaruit blijkt dat Limburg en West-Vlaanderen netto-ontvangers zijn van het federale budget. Voor West-Vlaanderen komt dat door het hoge aantal gepensioneerde inwoners. Vlaams-Brabant is de grootste nettobetaler.

In Wallonië is enkel Waals-Brabant een nettobetaler. De andere Waalse provincies zijn netto-ontvangers, met Henegouwen op kop. Daar krijgen de inwoners netto gemiddeld 3.000 euro.

De financiële herverdeling tussen de gewesten in België is in internationaal perspectief al bij al relatief gematigd, zegt de Nationale Bank. Het Waals Gewest ontvangt bijvoorbeeld minder dan het noorden van Nederland, of de deelstaat Saksen-Anhalt, deel van het voormalige Oost-Duitsland, in Duitsland.

Stefaan Michielsen

*

WEINIG COHESIE BINNEN DE VIVALDI REGERING.

*

Foto van oktober 2020 maar gisteren debateerden ze voor het eerst sinds lang bij Voka Voorzittersdebat.

foto: ©Belga

*

Voorzittersdebat voorspelt woelige politieke herfst

'Het beweegt, maar helaas in de verkeerde richting'

Verslag - 07/09/2021 Filip Michiels - Leestijd 7 minuten

-

Met een live debat tussen de zes Vlaamse partijvoorzitters trapte werkgeversorganisatie Voka het nieuwe politiek-economische werkjaar gisterenavond definitief op gang. Mocht u er nog aan twijfelen: het belooft een bijzonder explosief politiek jaar te worden.

Van de kernuitstap over het arbeidsmarktbeleid tot de pensioenhervorming: in elk dossier botsen de visie van Meyrem Almaci (Groen) – en in mindere mate Conner Rousseau (Vooruit) – haast frontaal op het discours van Egbert Lachaert (Open VLD) en Bart De Wever (N-VA). En dat wordt lastig als je ofwel in eenzelfde regering zit ofwel vanuit het Vlaamse en federale niveau verordeeld bent om samen te werken.

Molenstenen rond de nek van Vivaldi

Even pro memorie: in 2003 besliste de toenmalige paarsgroene regering Verhofstadt over de kernuitstap. Twee jaar eerder lag de paarse regering Verhofstadt ook aan de basis van het zogenaamde Zilverfonds, een financiële buffer om de stijgende kosten van de vergrijzing op te vangen. Respectievelijk 18 en 20 jaar later hangen uitgerekend deze twee dossiers nog altijd als loodzware molenstenen rond de nek van de Vivaldi-ploeg, zo bleek gisterenavond in Brussel. Veel treffender kan wellicht niet geïllustreerd worden hoe doodziek de politiek in dit land wel niet is, en hoe groot de nood is aan een radicale trendbreuk in de wijze waarop het beleid ook op langere termijn wordt uitgetekend.

Joachim Coens en – verrassend genoeg – ook Conner Rousseau kozen vaak voor het veilige maar ook wat wollige midden

Over de ruwe contouren van die trendbreuk bleken Bart De Wever en Egbaert Lachaert het gisterenavond opvallend vaak eens. Joachim Coens en – verrassend genoeg – ook Conner Rousseau kozen vaak voor het veilige maar ook wat wollige midden. Meyrem Almaci en Tom Van Grieken dekten de linker- en rechterflank af.

Stilstand

‘Het beweegt, maar helaas wel in de verkeerde richting,’ liet Bart De Wever zich ergens halverwege het debat ontvallen. ‘Op dit moment is de stilstand – bij gebrek aan cohesie binnen Vivaldi – wellicht het beste wat ons kan overkomen.’ Daarmee vatte hij wellicht ook meteen de frustratie aan de Vlaamse rechterzijde samen over de pensioenplannen van de PS en over het gebrek aan hefbomen om het arbeidsmarktbeleid in Vlaanderen en Wallonië te differentiëren. Niet toevallig twee thema’s die ook bij de aanhang van Open VLD zeer gevoelig liggen en waarmee hij ook bij het publiek van werkgeversorganisatie Voka ongetwijfeld punten scoort. Al gaf De Wever meteen ook toe dat we ook in Vlaanderen zeker nog niet al te hoog van de toren moeten blazen.

‘Ruim 22 procent van de actieve Vlamingen werkt niet, en daarmee zitten we pal op het Europese gemiddelde. Daar staat natuurlijk wel tegenover dat in Brussel en Wallonië ruim dertig procent van de bevolking die perfect kan werken gewoon thuis zit. En dus moeten we eindelijk eens maatregelen treffen die daarop inspelen,’ klonk het. En opvallend: zelfs in het hol van de leeuw sloot De Wever niet uitdrukkelijk uit dat ook de Vlaamse jobbonus – bedoeld om het financiële verschil voor laagverdieners tussen inactiviteit en werken groter te maken – daarbij op de schop moet. Die bonus is nochtans vastgelegd in het regeerakkoord, en staat ook zeer hoog op het wenslijstje van de Vlaamse werkgevers. ‘De situatie op de arbeidsmarkt is na corona grondig gewijzigd, daar durf ik voorlopig nog geen uitspraken over te doen.’

Hete brij

Op de vraag of broodnodige structurele hervormingen geen utopie waren, met de PS aan de knoppen van het federale werkgelegenheidsbeleid, draaide Egbert Lachaert handig om de hete brij heen. ‘We kunnen niet anders,’ klonk het. ‘In het regeerakkoord zijn we inderdaad overeengekomen om een aantal sociale uitgaven te laten stijgen, maar dit zal enkel lukken als we meer mensen aan de slag krijgen en hen ook langer aan het werk kunnen houden. Doen we dit niet, dan zal Europa onze begroting nooit goedkeuren. Zonder diepgaande arbeidsmarkthervormingen, komt er ook geen Europees relancegeld onze richting uit.’

Toen Conner Rousseau op zijn beurt de vraag voor de voeten geworpen kreeg of zijn Waalse zusterpartij zich niet eerder tot een remmende factor dreigde te ontpoppen bij de broodnodige arbeidsmarkt- en pensioenhervormingen, maakte hij er zich met een kwinkslag van af. Al kon een aandachtige waarnemer zich tot niet van de indruk ontdoen dat ook Rousseau stilaan overtuigd is van een andere aanpak, en dat de violen tussen de PS en Vooruit op dat vlak nog helemaal niet gestemd zijn.

In Vlaanderen ligt de werkloosheidsgraad vandaag op 3,3 procent, in Wallonië loopt die op tot ruim 7 procent

Tom Van Grieken wees – niet geheel verrassend – op de enorme sociaal-economische kloof tussen Vlaanderen en Wallonië. ‘De NV België is een bedrijf met twee dochterondernemingen. In Vlaanderen ligt de werkloosheidsgraad vandaag op 3,3 procent, in Wallonië loopt die op tot ruim 7 procent. Als één dochteronderneming zo slecht bestuurd wordt, haar verantwoordelijkheid nooit opneemt en bovendien ook nog constant om vers geld komt smeken bij de andere dochteronderneming, dan ziet iedereen toch in dat zo’n model onhoudbaar is?’ En dus, zo concludeert de Vlaams Belang-voorzitter, is een splitsing van de sociale zekerheid de enige werkbare optie.

Geld in brand steken

Dat ook Egbert Lachaert niet bepaald laaiend enthousiast is over de plannen voor de pensioenhevorming die PS-excellentie Karine Lalieux vorigz vrijdag lanceerde, was afgelopen weekeind al duidelijk geworden. Toch verdedigde hij gisteren de beslissing van premier De Croo om het dossier nu eerst even te laten afkoelen alvorens het binnen de regering op tafel te leggen. Waarop Conner Rousseau de vraag kreeg wat ‘zijn’ minister Frank Vandenbroucke – in een vorig leven nog voorzitter van de vergrijzingscommissie – dan wel dacht van de plannen om na tien jaar al een minimumpensioen toe te kennen. Hij kwam niet verder dan een ontwijkend antwoord. ‘Heeft er iemand al teksten gezien?,’ klonk het. ‘Wij willen dat het minimumpensioen de hoogte ingaat, maar geef ons even de tijd om de rest nog wat grondiger te bestuderen.’ Toch een wat magere repliek voor een partijvoorzitter die een door vriend en vijand erkende pensioenexpert in eigen rangen heeft.

Nu nog met een pensioen bonus zwaaien of de effectieve pensioenleeftijd verlagen, dat is gewoonweg geld in brand steken.

Zoals wel vaker duwde vooral Bart De Wever op de plek waar het het meest pijn deed. ‘Bij aanvang van Vivaldi werd de extra kost van de vergrijzing op kruissnelheid al ingeschat op zomaar eventjes 26 miljard euro per jaar. Intussen is dat prijskaartje nog wat hoger opgelopen. Politici die vandaag voorstellen lanceren waardoor die pensioenkost nog verder zal oplopen, zouden hier vandaag met pek en veren de zaal moeten worden uitgejaagd. En uitgerekend Frank Vandenbroucke besefte dit bijzonder goed, en had in de vergrijzingscommissie al heel wat zinnige voorstellen uitgewerkt om die pensioenkost in te perken. Nu nog met een pensioen bonus zwaaien of de effectieve pensioenleeftijd verlagen, dat is gewoonweg geld in brand steken.‘ Rousseau deed er het zwijgen toe en grimaste even.

**

CORONA & CENSUUR

VRIJE COMMENTAAR

*

Als U tot hier gelezen heeft en Uw bloeddruk is nog niet te hoog, veradem dan even. Liefst met op de achtergrond zachte klassieke muziek. Zlergeen strijdliederen doen weergalmen:de Belgische Statsbuiligjeid ligt op de loer. Herlees gewoon wat ’n Henegouwer maandelijks toucheert in vergelijkijng met Uw eigen schamel pensiooeentje: ween dan van spijt. Doe lijk Albrecht Rodenbach: ween, en werp Uw kroon naar Spiessens.

*Digithalys