|
VRIJDAG 13 AUGUSTUS 2021
*
Helden van den IJzer: What’s next?
*
500628 – TOSCANE: WEL CORONA MAAR NIET WEVER-VRIJ
*
I N H O U D
Dat het ondertussen haast vergeten Gentsse Liegeebeest VRFSTDT of zelfs diens imitator Karel de Klucht, daar in den omtrek haast continu huizen, zegt niets. Zij zijn immers het Vlaams vergeten verleden. De vrienden van BDW vormen daar in de omgeving ondertussen de Vlaamse Meerderheid.
En zeggen dat ons gezinnetje van twee het daar, na 14 jaar, gezien de gezondheids-situatie, voor bekeken hield.
Fiorentina, de Bloemenstad van Dante Alligieri, en het even noordelijker handelscentrum, het Milano, van Lorzno de Medici, il Magnigico., samen met het nabije Bolsena, de gewezen Etruskische hoofdstad, later vadeeersstad van Margaretha van Parma uit Nukerke. bij Oudenaarde: alles was er om een tweede en beter Vaderland te zijn. En dat schept banden… Ware daar niet die prretenieuze Blauwe stinklucht die zelfs de authentieke bewoners met afschuw vervulde.
Wie van de twee is onderussen welvarenst geworden: Vlaanderen of Toscane? Zou ‘Crootje’ het al door hebben? Of luistert die nog steeds naar de gewezen RODE armoezaaieer Olio di Poeppo die stamt uit de armoezaaier-streek van San Valentino in Abruzzo Citeriore in de regio Abruzzen? Daar groeien zekerlijk geen bananen aan de bomen, zelfs geen vijgen.
Komen de commercieel begaafde Toscaners straks dan terug naar Vlaanderen, om er, zoals in de Gouden Eeuwen, de nueuwe Hanzeseden te besturen?
Geen probleem: het door hen in de Middeleeuwen op punt gestelde Dubbel Boekhoudssysteem is inmiddels ook het onze geworden.
*
EEN VAKANTIE ARMOEDE VOOR BART DE WEVER: WAT NIET IN DE KRANT KWAM
*
11 augustus 2021
Ach, die Bart De Wever toch. Waarom, o waarom moest hij zich nu helemaal etaleren in de Gazet van Antwerpen tijdens een familievakantie zoals hardwerkende Vlamingen zich die voorstellen? Niet allemaal echter, want net op dit moment meldt Het Laatste Nieuws dat zo’n 950.000 Vlamingen zich zelfs een keer per jaar geen week vakantie buitenshuis financieel kunnen veroorloven. Ai ai, de wereldvreemde adviseur die dit persfestijn voor BDW uit zijn brein perste was eraan voor de moeite.
Nogal wat wrevelige reacties over deze narcistische familiariteit kolken binnen. De Wever over zijn ontbijt met inktvis en appel, De Wever met zijn Veerle gezamenlijk een vreugdeheuvel afdalend, De Wever die gul uitpakt met zijn kennis van de Italiaanse geschiedenis, De Wever met blote behaarde bast dobberend in de ‘infinitypool’. Zo vriendelijk om dat even te delen met de reporters van de Gazet. Het leek wel een van zijn coproducties met Paul Jambers, u weet wel, de seniorenechtgenoot van kokkin-auteur Pascale Naessens en zich recent eigenaar noemende van een luxueuze flat in de prestigieuze Antwerp Tower op de hoek van het Operaplein en de De Keyserlei in de ‘Koekestad’ van burgemeester Bart. Andere buren in de A-Tower zijn overigens Jean-Claude Van Damme en jawel, veelwoonstbewoner Gert Verhulst, maar dit dus terzijde. We duiken opnieuw in de Gazet.
‘Tien jaar geleden lag ik op het strand als een aangespoelde potvis’ is de titel van het publi-artikel in GvA. Bart pocht als ex-dikkerd volgaarne met zijn wilskracht. Drank raakt hij niet meer aan en dat moet hij weten, maar niet weinig partijgenoten hebben bijgevolg de laatste jaren ook niet veel genoten van het gerstenat. Wat niet in dit schijnbaar onschuldig familieartikel wordt vermeld is dat de Burgemeester van ’t Stad al meerdere vakanties lang een road trip maakt langs de riante villa’s van hem welgezinde Vlaamse ondernemers. Het weze hem gegund om gebruik te maken van een dergelijk exquis aanbod. Toch rijst de prangende vraag of hij dan ook niet uit hetzelfde hout is gesneden als de eerste de beste politicus die gretig proeft van wat de machtigen op een zilveren schotel aanreiken. De N-VA gruwt van de gedachte te worden beschouwd als een mainstream partij. Hun ‘revolutionaire’ elan is immers net het ingrediënt bij uitstek om de ontevreden presteerder over hun electorale streep te trekken.
Hoe dan ook, Bart amuseert zich en dat kan best deugd doen voor een man met een getormenteerd gemoed. We kennen allemaal de Bart die breed door het bestaan waggelde. Zijn alerte brein en zijn scherpe welbespraaktheid durfden al eens in de schaduw van zijn fysieke verschijning belanden. Je had daarvoor geen Eddy Demarez nodig om dat te duiden. Begrijpelijk dat een zekere nijd tijd vond om te rijpen. Waarom zou dan een afgeslankte en afgetrainde demi-god ook eens niet in de boekskes mogen staan met zijn op de rand van uitbundigheid vertoon van eigen succes? Trouwens, bezit iets verderop Karel De Gucht daar niet zijn stek mét wijngaard? Normaal voor elk beetje politicus.
Barts ‘uitgestelde huwelijksreis’ met Veerle mocht hij vieren in de dure 800 m2-chalet van wijlen Koen Blijweert, de befaamde/beruchte lobbyist die hem ook hielp bij de embryonale vorming van de regering Michel I. Daar in Mont d’Arbois met zicht op de Mont Blanc ontbrak enkel nog een panoramische helikoptervlucht. O neen, ook dit behoorde tot het fun-pakket. Een mens trouwt immers niet alle dagen. Tijdens dat verblijf bezeerde De Wever zich bij het rodelen. Hij verwees naar deze periode in 2009 in Het Laatste Nieuws als een ‘pechvakantie’. Daar in het mondaine skioord Megève liet barones Noémie de Rothschild (1888-1968) in 1921 een soort Sankt-Moritz namaken. Wie er verder allemaal in de chalet werd ontvangen in de loop der jaren en hoe het eraan toeging tijdens het verorberen van verrukkelijke spijzen, daaraan wijdde Apache al flink wat aandacht en hoeven we niet te herhalen. Latere vakanties bracht BDW bijvoorbeeld door in de Bourgognestreek op het kasteel van de Wase zakenman Walter Verbraeken, de mecenas die de Vlaamse Beweging steeds ruimhartig ondersteunde. Het kasteel bevindt zich vlakbij het Château de Meursault met een duizendjarige geschiedenis van klassewijn.
Terug naar de reportage: het ‘huisje’ in Toscane waar het gezin De Wever de plooien gladstrijkt ligt in Radda (de Chianti streek). In werkelijkheid gaat het om het landgoed van Herman De Bode, die als topman bij adviesbureau McKinsey-Benelux een fortuin opbouwde dat hem in staat stelde deze villa mét wijngaard en een Old Timers-wagenpark te verwerven. Overtuigd flamingant De Bode werd van 2014 tot 2016 zelfs kabinetschef bij Minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon, maar nam zelf ontslag. In een spraakmakend interview in De Tijd stelde hij: ‘Wat heeft de N-VA tijdens de vorige legislatuur ten gronde veranderd? Ik kan niets opnoemen’. Dat kwam hard aan. Er kwam echter geen ruis op de lijn met de N-VA. In De Standaard zei De Bode : ‘Paars-groen is harakiri. Daar kan burgerlijke ongehoorzaamheid van komen’. Meningen die zijn blijven hangen bij Bart zoals we onlangs overal konden lezen. Jammer dat De Wever geen wijn meer consumeert, want de Podere Capaccia uit Hermans wijngaard valt niet te versmaden. We mogen hopen dat de N-VA-voorzitter (voor het leven?) desalniettemin tevreden was over zijn verblijf. Als kunstverzamelaar van Vlaamse expressionisten zal de gastheer ongetwijfeld genoten hebben van de allerindividueelste expressie van de bezoekende burgemeester in zwembroek. Er zouden meer Vlamingen van mogen snoepen, denken we zo. Gelukkig komt Vlaams Minister-president Jan Jambon daar nu als volgende gast zijn ook al uitgestelde huwelijksreis doorbrengen.
In 2015 spotte BDW nog met De Gucht en co met hun Toscaanse verblijven en hun makkelijke visie op het migratiespreidingsplan. Misschien was er bij hen wel voldoende plaats voor asielzoekers, werd er gegromd. Zomaar naar een vreemd land trekken en daar op andermans kosten de gast uithangen? Er zijn blijkbaar politici die zich asielzoekers gedragen. Op de foto in Gazet van Antwerpen zien we Bart in het zwembad mijmeren over zichzelf als brenger van Verandering, maar zijn fontein der eeuwige jeugd doet slechts oude politieke cultuur opborrelen.
Theodore Roosevelt had een motto: ‘Speak softly and always carry a big stick’. Wie zich al te veel en te gulzig triomfantelijk profileert in de media spreekt niet zacht en moet dus over een grote stok beschikken om de terechte kritische vragen door ambetante journalisten en bitse partijgenoten van hem af te slaan. Wij werden er alvast door meer dan enkelen op attent gemaakt. Ongenoegen? Het is onder de mensen, zeker? Als daar meer geen ongehoorzaamheid van komt.
Pol Trisee
CORONA & CENSUUR
VRIJE COMMENTAAR
*
We voelen ons precies met de dag jonger worden! Reeds in 2003-2004 startte ondergetekende - toen in SLN-Bolsena (Italië) - Digithalys, eerst onder het pseudoniem DIGITALIA, deze rubriek. Vrij en vrank, als buitenlander on-aantastbaar voor de Belse Staatsvuiligheid. Het was de tijd van Het Vlaams Blok van Karel Dillen…. Het begin-motto is nog altijd onveraderlijk Vlaams & Christelijk.
‘Hier sta ik, ik kan niet anders’, want Oud College student uit de Blauwvoet-Tijd, toen idealen ipv HIP HOP nog met de paplepel werden ingegeven.
De latere bijkomende MATIGENDE ervaringen?
Die werden op een uiterst breekbaar schoteltje door het Leven zelf aangereikt.
-
Via het oorspronkelijk pseudoniem DIGITIA kwam ik al gauw in aanvaring met ANGELTJES, de Ongekroonde Koning onder de politieke schrijvelaars der Senioren. Die viel mij openlijk op grove manier aan omdat ik het gewaagd had zijn absurde vrijzinnige standpunten met doorslaande Christelijke tegenargumenten te beantwoorden. ULTRA MONTANA, zijn met afschuw neergeschreven verwijt, werd meteen de naam vn een derde blog. Geen ANGELTJE, maar een NAGELTJE.
De Heer Angeltjes was daardoor zozeer ontstemd, dat hij dan maar besloot zijn veelgelezen pen aan de lier te hangen.
Uiteindelijk, na wederzijdse publieke excuses, zoals het gentlemen past, werd de samenwerking hersteld, met respect voor ieders standpunt. Ik, Vlaams en (vergeveninsgezind) Christelijk, hij Vlaams en meer op de vlakte…
-
Dat zoveel jaren later betrokkene nu Daarboven zit te monkelen bij deze herinnering, doet me ook eve, nglimlachen. Gewoon omdat Vlaanderen er sindsdien er heel wat beter voor staat…
-
Dat we vandaag VRIJDAG de 13de zijn, pngrluksdag dus, kan me de pot op. Want ondertussen slaat het begrip ‘Vaderland’ al lang niet meer op die kunstmatige constructie die ons Volk al bijna 200 jaar onder de knoet houdt.
*
Digithalys
*
|
