262.4 - HET DAGELIJKSE MORGENKOFFIE ONTBIJT

VRIJDAG 2 OKTOBER 20202

    DEEL 4

HIER ZULT U LEZEN

HOE NIETS KOMT TOT IETS EN DUS KENT DIE ZICHZELFVCE NIET. ZOALS VOLTAIRE (?) HET OOI ZEI. LIEG EN BLIJF LIEGEN, ER BLIJFT ALTIJD WEL IETS VCAN OCVER…

BELGIË STROMPELT GEWOON VERDER

foto: ©Belga

Vivaldi-akkoord brengt België terug naar de goede oude tijd.

-

De leden van zeven partijen en partijtjes bouwden gisteravond een gezellig feestje rond hun deelname aan de kersverse Belgische regering. Wij namen de gelegenheid te baat om ons door 84 bladzijden regeerakkoord te worstelen. Op zoek naar wat die regering allemaal op haar te-doen-lijstje geschreven heeft. En wat dat met onze economie gaat doen.

-

Het moet gezegd zijn: ondanks de nachtelijke uren is het een behoorlijk leesbaar werkstuk geworden. Eentje dat logisch en duidelijk in mekaar zit. Het is zelfs in deftig Nederlands geschreven. Het lijkt daarbij veel op juridische contracten en hun kleine lettertjes. Ook daar is het de kunst om tussen de duizenden regels die totaal niet ter zake doen, de tien regels te vinden die wél een impact gaan hebben en die tonen waar het eigenlijk allemaal rond draait.

-

En je zoekt vooral naar die paragrafen waar er concrete cijfertjes te vinden zijn.

Je kan dan alvast heel wat obligate, maar onbelangrijke paragrafen schrappen: ‘We onderzoeken…’ (26 x) ‘Indien nodig’ (14x) ‘Tegen 2030’ (17x). En je zoekt vooral naar die paragrafen waar er concrete cijfertjes te vinden zijn.

Overleggen en overleggen

Wat Vivaldi alvast met veel ijver zal doen, is overleggen (84 x) . De sociale partners (vakbonden en werkgevers) mogen zich alvast opwarmen. Op niet minder dan 40 plaatsen krijgen die sociale partners een cruciale rol toebedeeld en zal het beleid eerst met hen overlegd worden. In het verleden was dat dikwijls een goed recept voor stagnatie en weinig fundamentele verandering. Maar dat zal ongetwijfeld onder Vivaldi verbeteren als zowat iedereen in de regering zit.

Bovendien heeft deze regering ook heel wat ambitie in domeinen waar ze eigenlijk niets meer te zeggen heeft. Daarvoor gaat ze dan in overleg met de deelstaten (76x) waarvan ze zowaar de ‘bevoegdheden volledig zal respecteren’.

Veel aandacht voor ‘ouderen’ – weinig voor jongeren

De vergrijzing heeft duidelijk haar demografische invloed niet gemist. De pensioenen krijgen 50 ‘hits’ in het Vivaldi-akkoord. Zowat iedereen was gewonnen voor meer pensioen. En dus is er uitgebreid gepraat over de verhoging van het minimum-pensioen tot €1.500, nieuwe vormen van (deeltijds) pre-pensioen, de herinvoering van de pensioen-bonus (afgevoerd in de vorige regering) en ‘behoud van rechten’. Om een en ander betaalbaar te houden zullen later ‘voorstellen gedaan worden’.

Dat er – bovenop de natuurlijk groei door vergrijzing – nog een paar extra miljarden naar pensioenen gaan, is wel heel concreet.

Een duidelijke beleidskeuze dus om (nog) meer geld te verhuizen van de actieve bevolking naar de gepensioneerden. ‘De solidariteit tussen de hoogste pensioenen en de lagere pensioenen wordt versterkt’. Wat dat concreet betekent, is niet echt uitgewerkt. Dat er – bovenop de natuurlijk groei door vergrijzing – nog een paar extra miljarden naar pensioenen gaan, is wel heel concreet.

Extra centen in de gezondheids-zorg

Diezelfde ouderen kunnen in de toekomst ook genieten van de extra centen die in de gezondheidszorg uitgegeven zullen worden. Dat is natuurlijk ook goed voor de financiën van de ziekenhuizen zelf. In Wallonië zijn die vooral in handen van de PS. Maggie De Block had geprobeerd de Waalse en Brusselse ziekenhuizen wat meer op de Vlaamse te laten lijken. Dat is onder socialistisch beheer en met een mooie extra enveloppe allicht van de baan.

Jonge mensen krijgen (3x vermeld ) helaas minder aandacht van Vivaldi. Zij mogen gaan stemmen vanaf 16 voor de Europese verkiezingen. En als ze een baby’tje maken, mogen mannen op termijn twintig dagen thuisblijven in plaats van tien. Al het extra gedrukt geld dat de overheid nu in de economie pompt, wordt ondertussen omgezet in opgeblazen huisprijzen en (nog) hogere notariskosten. Dat geeft een omgekeerd Robin Hood-effect. En is dus pech voor wie geen eigendommen heeft. Maar ik had blijkbaar geen succes met mijn pleidooi om notarissen gewoon met mekaar te laten concurreren, zoals alle normale beroepen. Jongeren en werkende mensen zullen ermee moeten leren leven dat ze numeriek in de minderheid zijn.

Werken en de fiscus

De regering is van plan om de werkzaamheidsgraad op te krikken naar 80% tegen 2030. Vandaag is die verhouding 75% in Vlaanderen en 61% en 64% in Brussel en Wallonië. Bij de bevoegdheden die vandaag op Belgisch niveau zitten, is er echter weinig tastbaar te rapen. Er wordt geen concrete wortel voorgehouden (vele uitkeringen worden opgetrokken) en helemaal geen stok (hoezo, stok?). Wel heel veel begeleiden en opleiden. Maar dat zit dan weer bij de deelstaten. Er komt een werkgelegenheids-conferentie met de deelstaten en ‘werken moet beter beloond worden’.

Over bedrijfswagens klinkt het heel omfloerst en algemeen.

Over fiscaliteit wordt ook wel wat gezegd. Dat men het aantal aftrekposten en belasting-verminderingen gaat uitdoven. Geen echte concrete voorbeelden. Behalve dan voor kinder-oppas. Daar gaat men de belasting-vermindering uitbreiden. Over bedrijfswagens klinkt het heel omfloerst en algemeen. Dat men ‘geleidelijk een verschuiving zal organiseren van alternatieve verlonings-vormen naar Euro’s’. Groen heeft het begrepen dat je bij belastingen best niet té concreet bent.

Uitgeven, (niet) besparen en belasten

Vivaldi zal een ‘dynamisch begrotings-beleid’ voeren. Dat betekent dan dat men zich vooral niet vastpint op een concrete doelstelling. Dat maakt het regeren met zeven partijen ongetwijfeld een stuk gemakkelijker. Vanaf 2022 is er een ‘budgettaire inspanning’ gepland van 0,2% per jaar (pakweg 1 miljard). Die zal gefinancierd worden via 1/3 minder uitgaven, 1/3 meer inkomsten en 1/3 ‘andere’. We merken op dat het negatieve woordje ‘besparen’ helemaal niet terug te vinden is in het werkstuk.

-

Het is een terugkerend fenomeen in zowat elke regeerverklaring dat de uitgaven en de trofeeën van de respectievelijke partijen nogal goed becijferd zijn, en dat besparingen en nieuwe belastingen heel wat minder concreet beschreven worden. Dat is een vaste eigenschap van het genre.

ij de volgende begrotings-controle zal men nog een woordje kunnen wisselen.

Belasten van eigendom of van inkomsten op die eigendom, hebben de liberalen in principe afgevoerd. Er komen geen nieuwe belastingen. Tenzij dan natuurlijk in het kader van de budgettaire inspanningen, waar 1/3 uit nieuwe belastingen kan komen. Of wanneer ‘De overheid zal streven naar een eerlijke bijdrage van die personen die de grootste draagkracht hebben’. Bij de volgende begrotingscontrole zal men nog een woordje kunnen wisselen. En als je leest dat fiscaliteit zal dienen voor de vergroening van de samenleving, dan is het ook niet moeilijk om te verwachten dat er extra accijnzen komen op brandstoffen, sigaretten, plastic en andere verontreinigende dingen. Maar heel concreet is het akkoord ook hier niet.

Anderhalve graad naar links

Al bij al brengt het werkstuk ons land wel degelijk economisch een paar graden naar links. Met een verdere verschuiving van ‘inkomen uit werk’ naar ‘inkomen uit overheid’, meer mensen in dienst van de overheid en meer uitkeringen en pensioenen. Zonder dat daar ook besparingen in andere overheidstaken tegenover staan. Dat is op zich geen wereldschokkende aardverschuiving of ramp: veel van die maatregelen stonden ook in het PS/N-VA werkstuk en er is geld genoeg in de markt om dat allemaal te kunnen financieren. We bevinden ons morgen niet meteen in Venezuela of Noord-Korea. Daar hebben we allicht de recepten van andere partijen voor nodig.

We keren ook terug naar de overleg-structuren waarin vakbonden en werkgevers elke verandering kunnen tegenhouden.

Maar het betekent de facto wel opnieuw een verder opschuiven naar een groter overheidsbeslag. België evolueert met andere woorden weer een stukje meer richting Wallonië, waar meer en meer mensen afhankelijk zijn van vadertje staat en waar we de rekening naar de toekomst en de jongeren schuiven. We keren ook terug naar de overleg-structuren waarin vakbonden en werkgevers elke verandering kunnen tegenhouden. En ook de rampzalige versnippering van bevoegdheden in ons land wordt gemakshalve onder de mat geveegd. Dat kan wachten tot 2024. Samen met alle kritische vragen over geldstromen. En de vraag waarom Wallonië ondanks alle miljarden in de afgelopen decennia economisch steeds verder achteroploopt op Vlaanderen.

Feest

België strompelt dus gewoon verder en maakt beleidskeuzes die de problemen van dit land alweer een stukje erger maken. Het zal wachten zijn op 2024 om te zien of de kiezers (en hun vertegenwoordigers) dan andere keuzes durven maken.

-

Oh ja, en voor de flaminganten zit er ook iets in het akkoord: Vlaanderen krijgt van deze regering zowaar het recht om een feestdag te verplaatsen en van haar feestdag een échte verlofdag te maken. Als er geen meerkost is. Het zal feest zijn op het Martelarenplein.

Dirk Laeremans

*

DROL VAN DE VADERLANDSCHE BROL

Helemaal in de lijn der verwachtingen – en ’n heel klein beetje aansluitend bij voorgaand      stukje: e vinger op de zere plek, op de wrat van de ten ondergegane Franse Gloriol. Gelijktijdig met het in de plooien van de vergetelheid vallende Rode Misleiding dar er nu al Groen beschimmeld begint uit te zien. Alleen het Blauw der moordzuchtige Jacobijnen blijft nog even naoinkelen.

(1678-1741)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Antonio_Vivaldi

Opzet of domheid, maar zouden deze Verluchte Vivaldiërs dan echt niet weten, dat Antonio Lucio Vivaldi ;de viool-virtuoos die Le Quattro Stagioni op muziek zttte, een Italiaans gewone Rooms-Katholieke Priester is geweest.

Een Paap die haast 300 jaar geleden naam maakte, als Levend Voorbeeld stellen, is dat nu geniaal of achterlijk? ?

Een onnodige vraag voor volksmisleiders als Wagnikske/Kannikske.