256.2 - HET DAGELIJKSE MORFGENKOFFIE ONTBIJT

VRIJDAG 25 SEPTEMBER 2020

    DEEL 2    

HIER ZULT U LEZEN

BOODSCHAP AANGEKOMEN VANWEGE HET VOLK T.O.V. DE ELITE: JULLIE WILLEN ONS NIET ZOALS WE ZIJN, WELNU DAN WILLEN WIJ JULLIE OOK NIET LANGER.

Doorbraak TV aflevering

https://doorbraak.be/zelfcensuur-slecht-is-voor-uw-gezondheid-doorbraak-tv/?utm_source=newsletter-2771&utm_medium=email&utm_campaign=Dagelijkse+Dosis+Doorbraak+namiddag

Waarom zelfcensuur slecht is voor uw gezondheid – Doorbraak TV

Is de helft van de wereld racistisch? Is de mening van de gewone mens ontaard? Bestaat er wel zoiets als vrijheid van meningsuiting? In zijn nieuwe boek Politiek incorrect: waarom (zelf)censuur slecht is voor uw gezondheid probeert Johan Sanctorum na te denken over deze vragen. Als moderne geus in de wereld van perskaarten, controlerende machtsstructuren en de vrijheid op sociale media bekijkt en bekritiseert hij het huidige systeem. Zonder zelfcensuur legt hij het uit in deze aflevering van Doorbraak TV.

De pers als kanaal voor de macht

Volgens Sanctorum proberen de grote machts-instellingen hun greep op de democratie angstvallig vast te houden. Ze zien de gewone burger steeds meer als een gevaar voor het systeem waarin we al zolang verankerd zitten. De on-gecontroleerde vrijheid op sociale media om onze mening te verkondigen en te verspreiden zorgt ervoor dat er vragen worden gesteld die niet in het gewenste discours passen. ‘De vrijheid van mening van de man en de vrouw op de straat zou een probleem kunnen zijn voor de stabiliteit van de macht’. Want dan zitten we echt in een democratie en in vrije meningsuiting, zegt Sanctorum.

Politici en journalisten kennen elkaar en werken in een soort consensus

Om die reden probeerden ze de vrije meningsuiting aan banden te leggen en te organiseren. Dit gebeurde volgens hem in de pers en via het journalistieke establishment. ‘Politici en journalisten kennen elkaar en werken in een soort consensus’. Er worden morele criteria opgesteld waarmee de vrijheid van meningsuiting wordt ge-crimininaliseerd, zegt Sanctorum. ‘Het toverwoord ‘racisme’ en natuurlijk ook de hate speech’. Het blijft niet langer bij de klassieke betekenis van het woord racisme of haatdiscours maar veel breder. Sanctorum benoemt dit als een soort racismo-manie.

-

De pers en het establishment bedienen zich gretig van deze pseudomorele categorieën om de gewone burger het zwijgen op te leggen, zegt Sanctorum. ‘De pers fungeert als een soort filter’. In praat-programma’s of nieuws-media komen steeds dezelfde meningen en personen aan bod. Volgens hem zijn deze programma’s geregisseerd en blijven ze binnen een bepaald kader waar een groot aantal mensen niet in past. ‘Ik zal nooit in De Afspraak komen omdat ik misschien dingen zou zeggen die verontrustend zijn’. Het feit dat hij heel het systeem in vraag stelt en zegt dat er geen vrijheid van meningsuiting is, zijn volgens hem de redenen. Zo wordt de meningsuiting gekanaliseerd via de persvrijheid.

Vrijbuiters, geuzen en de paradox van de kunst

Sanctorum neemt het in zijn boek op voor de mensen die juist buiten die lijntjes durven kleuren. ‘Ik sta aan de kant van het volk,’ stelt de Doorbraak-columnist. Volgens hem gaat hij net als de geuzen als een soort vrijbuiter door het land. Deze moderne geuzen zijn ernstige mensen die vaak een extreem of radicaal discours hebben, ‘een narrendiscours’. Ze beoefenen actief de vrije meningsuiting zonder categorieën en zonder censuur maar komen niet aan bod in de gewone media, zegt Sanctorum. Anders zou dit er voor zorgen dat heel het discours wordt opengegooid en dat er enorm veel vragen volgen die niet binnen het huidige mediakader passen. Vooral het onderwerp racisme zou er volgens zijn boek uitspringen.

-

medewerking van de pers in een systeem van spontane censuur en zelfcensuur

 In onze democratie is de organisatie van dit establishment over de vrije meningsuiting een ‘vol-automatisch’ systeem, zegt Sanctorum. ‘Binnen onze democratie gebeurt dit subtiel en kan de macht niet gelokaliseerd worden’. ‘Heel die democratie draait met medewerking van de pers in een systeem van spontane censuur en zelfcensuur’. Dat is volgens hem de kracht van dit systeem. In zijn boek benoemt Sanctorum dit systeem, de uitwasemingen en wat er tegen te doen is.

In een normale maatschappij zou er toch een tegenstroming moeten zijn. Volgens Sanctorum wordt die normaal geleid door kunstenaars en de intellectuele elite. Zij staan immers voor een maximale expressie van de vrije meningsuiting en het delen daarvan met de medemens. In Vlaanderen is dit echter het omgekeerde, zegt Sanctorum. Zij hangen zich vast aan dit (vaak linkse) establishment en aan de ancien régime-structuren van de Belgische constructie. De culturele elite wordt hier volgens hem in mee gedreven en voelt zich moreel superieur tegenover het gewone volk waarvan eigenlijk de subsidies komen. Dit is een enorm paradoxale situatie en het grote drama van Vlaanderen, zegt Sanctorum. ‘De kunstenaar zou eigenlijk aan de kant van het volk moeten staan, tegen het establishment’.

Aalst carnaval als grote voorbeeld?

Aalst carnaval speelt na de gebeurtenissen van de afgelopen twee jaar een grote rol in zijn boek over de vrijheid van meningsuiting. De recente opmerkingen van Europees Commissievoorzitster Ursula von der Leyen doen voor Sanctorum duidelijk vermoeden dat er een belletje is beginnen rinkelen op hogere niveaus. In Aalst zeiden ze tegen Unesco: ‘Als ze ons niet willen, wij hen ook niet’. Dit kwam niet van politici maar van de gewone burger die zich verzette tegen deze betuttelende structuren. Sanctorum ziet in dit exitritueel een vruchtbaar idee voor Vlaanderen en zijn positie tegenover België. ‘Dit zou een enorme mentale boost zijn voor Vlaanderen’. Helaas is de intellectuele elite en de politieke klasse nog niet voldoende mee in dit onafhankelijkheids-verhaal, zegt Sanctorum. Maar ‘het volk is radicaler dan de elite’.

*

DROL VAN DE VADERLANDSCHE BROL

*

Er is blijkbaar een grens overschreden De grens van het fatsoen. En het is dubbel zo erg, dat het prrecis een GEUS is als Sactorum, hier steevast Diaboloim ge,oemd; die deze kat de bel moet aanbinden.

Maar just is just.

De Elire wil al vele jaren van onze Vlaamse mensen, een ander volk maken. We zagen het deze morgen nog in De Schandaard die – een beetje voorbarig – maar op een niet verkeerd te verstane manier de voorzet geeft, dat Crtootje & C° de juiste keuze zijn om… verder te doen.

‘How they dare’. Hebben e van hen geleerd te zeggen.

-

Dan zit er dus niets anders meer op, dan andere Leiders te kiezen. Desnoods over de grens.

Misschien de Hereniging der Lafge Landen? Macron voor het Hof in Den Haag dagen, om de misdaad van Lodewijl XIV, de gebiedsroof uit 1713 van Frans-Vlaanderen, recht te zetten? Zodat het Vlaamse Gouden Tijdperk van de Noord- tot de Oostzee kan herboren worden?

-

Het zou enig zijn in de Eurpoese Geschiedenis, dat een Volk zijn Leiders verlaat. Aan de hand van een Tweede Akte van Verlaeetinghe….Samen met de gehele janhagel van vergane glorie, de rangen van deze verdrukkende EUSSR. In Bruxelllabad. Na de Brexit, de Vlamxit.

Wedden dat geheel de vroegere Oostblok-landen Oosten rijk, Hongarijne, Polen Tjechië, Slocakije en misschien meteen Oekraïne en Wit-Rusland ons met open armen zullen ontvangen. Want daar kent men de Vlamingen nog. Nog vele eeuwen samen zaken gedaan.

Alleen en op oinszelf aangewezen zijn we slechts een kleine Natie, maar samen kunnen we garant staan voor wederzijds betere Leiders. Misschien zelfs de open armen reiken tot over Oeral en ja zelfs over de Grote Plas. Onze volkeren verenigen, niet door de macht van kanonnen, maar door de intelligentie van het Menselijk Vernuft.

Met mensen op de bres als Doorbraak – en nog zoveel anderen – mag er niet veel tijd meer verfloren gaan. Want als straks Aalst Carnaval aan banden wordt gelegd, zijn we nog stommer dan de Stomme van Portici.