251 - DOORBRAAK

**

Donderdag 28 mei 2020

*

*

VOOR GESCHRIJFSEL

*

Kijk, sedert ik tot de jaren van verstand ben gekomen, toch al ’n heel tijdeke geleden, heb ik altijd hartsgrondig en met misprijzen ‘neergekuckt’ op al dat zogezegd ‘vaderlands’ gekrakeel. Neem als startdatum gerust de dynamitering van de Eerste IJzertoren in 1946. Wat Haat vernielde, heeft Liefde weer opgebouwd.

Het wachten op het eerste woord van excuus duurt nu al wel veel te lang. Het spel is uit. De Vlamingen vragen hun marbels terug. Laken, op zijn beurt mag, neen, moet ontploffen.

Vandaar mijn sympathie voor Het Godsvolk, wegens hun stelligheid inzake Oog om oog, Tand om tand. Niet zeer Christelijk, dat wel. Maar het zet de dingen wel op hun plaats, zonder politiek rond de pot te draaien.

Vandaar ook mijn sympathie voor onderstaande stelling van de Vlaamse Volks Beweging.

Al meer dan 70 jaar is de Belziek stokkedoof voor de uitgestoken hand…

Het woordje PAX, dat betekent toch Vrede.

‘BENDE ZAKKENVULLERS’: MÉÉR DAN EEN PEILING

VAN DRIE ÉÉN

https://doorbraak.be/bende-zakkenvullers-meer-dan-een-peiling/

Politici, 'bende zakkenvullers', zowel op Belgisch als op Vlaams niveau.

foto: ©VRT NWS

*

ACTA SANCTORUM - 27/05/2020 Johan Sanctorum - Leestijd 7 minuten

*

Een absoluut dieptepunt inzake politiek vertrouwen, het Vlaams Belang staat er weer helemaal, en migratie is een blijver als thema, ondanks corona. Dat zijn zowat de krachtlijnen van de uitgevoerde opiniepeiling door de VRT en De Standaard.

Er is al wat inkt gevloeid over die peiling, waarbij de politicologische clichés toch weer de bovenhand halen. Maar hoe rijm je die vaststellingen aan mekaar, wat is nu eigenlijk het verhaal achter deze verschillende tendensen? Want zo’n peiling kan toch veel meer zijn dan zomaar een peiling, namelijk een momentopname van het collectief bewustzijn. In de ziel kijken van de modale Vlaming dus.

*

Vooreerst de vaststelling dat de bende zakkenvullers, zoals de politici worden betiteld, zowel het Belgische als het Vlaamse niveau uitmaken. De Vlaming heeft niet het gevoel dat Jambon en C° ons genezen van de Belgische ziekte. Integendeel, ze lijken er mee door besmet.

**

peiling

VRT NWS

Marc Van Ranst, de man die ons in het kot kreeg (en er ons het liefst in houdt)

Angstregime

Ik zie die dubbele teleurstelling maar in weinig analyses opduiken, nochtans is ze de clou van het antipolitieke klimaat. Tegenover de sukkelgang van Sophie PowerPoint Wilmès stond géén Vlaams coronabeleid dat blaakte van daadkracht en consistentie, zodat we ons in het zog van Denemarken en Oostenrijk konden plaatsen: de regionale echelon was weinig meer dan een bleke afspiegeling van het federale crisisbeleid waarin de mondmaskersoap als een rode draad loopt. Af en toe ondernam de burgemeester van Antwerpen een poging om toch op dat verboden bankje te gaan zitten, helaas voor hem, het applaus bleef uit. De nationale Veiligheidsraad ontpopte zich tot de echte regering, met de virologen als moderne hogepriesters voor wie de lockdown de absolute triomf was van hun Cartesiaanse hokjes-denken.

Over die lockdown is het laatste woord nog niet, gezegd, ik wijd er een hoofdstuk aan in mijn komend boek Politiek incorrect. Na de laattijdige maatregelen en de vaststelling dat er gewoon geen mondmaskers waren, was het medisch een voldongen feit dat iedereen voor lange tijd in zijn kot moest. Met Marc Van Ranst voorop werd dat het nieuwe mantra, en iedereen deed mee, omdat het moest. Terwijl dat algemene huisarrest (want dat was het) voor het Belgische regime de gedroomde kans was om de gezondheidscrisis om te buigen tot ‘het nieuwe normaal’, een afspiegeling van het Absurdistan waarin we leven, met de angst als grootste motor.

De lockdown werd met name een alibi voor de politieke impasse, aangedreven door een angst voor de ziekte, de dood, maar ook voor de medeburger, de politie, de gouverneurs, voor iedereen eigenlijk. Als iedereen iedereen kan besmetten, biedt alleen de veralgemeende quarantaine soelaas. Letterlijk een terreurregime dus, volgens het devies van de kwade geest Lindorf in ‘Les contes d’Hoffmann’ van J. Offenbach: ‘Par les nerfs j’arrive au coeur; Je triomphe par la peur’.

peiling

VRT NWS

Het is twijfelachtig of de Wilmès-truc nog een tweede keer zal pakken: het coronakrediet is op, zo leert De Stemming.

**

*

Bestuurlijke chaos

Nu al wordt ons een tweede golf voorspeld tegen de herfst, maar het is twijfelachtig of de Wilmès-truc nog een tweede keer zal pakken: het coronakrediet is op, zo leert De Stemming. Zal de Vlaamse regering resoluut het voortouw nemen in de crisis? Twijfelachtig, gelet op de kwaliteit van het politiek personeel, en dan zijn we weer bij de emotionele baseline van de opiniepeiling: het gevoel van verweesdheid, van in een niemandsland te wonen.

In normale tijden is dat bestuurskluwen gewoon Kafka, nu kost het mensenlevens.

Dat is de eigenlijke conclusie van die opiniepeiling: dat Vlamingen beginnen te beseffen dat ze de facto statenloos zijn. Hangend tussen hemel en aarde, geen vaderland, geen staat. Het gaat dit keer niet alleen om de luie Walen en/of de corrupte sossen, maar om de globale politieke klasse die wordt afgeserveerd. Het ressentiment tegenover de politiek en de gesubsidieerde particratie wordt gevoed doordat België niet werkt maar Vlaanderen evenmin. De niveaus zitten in mekaar gevlochten via een chaotisch kluwen van elkaar overlappende bevoegdheden. Iets waar uitgekookte francofone onderhandelaars uit het verleden zonder twijfel de hand in hebben: hoe warriger en inefficiënter de regionalisering, des te sneller zal het heimwee naar de Belgische federale staat weer opduiken, moet men gedacht hebben. In normale tijden is dat bestuurskluwen gewoon Kafka, nu kost het mensenlevens.

De voorbeelden van deze bestuurlijke chaos zijn legio: als je werkloos wordt, moet je je tot het federale niveau wenden om een uitkering te krijgen, maar tot het Vlaamse niveau als je nieuw werk wil zoeken. Ziekenhuizen worden federaal gefinancierd maar de aankoop van apparatuur en de inspectie zijn regionaal. En recent: heel het testing-en-tracingsysteem om covid-infecties snel op te sporen is zo kaduuk als wat. Het onderzoek wordt door Vlaanderen georganiseerd, maar is afhankelijk van gegevens die federaal worden bijgehouden en doorgegeven. Lange en gebrekkige informatieketens tussen de verschillende diensten en niveaus zorgen ervoor dat geen enkel niveau degelijk werkt. De Belgische ziekte dus.

Het blijft prutsen aan het Belgische model.

**

*

Separatistische vluchtroute

Toch lijkt het nog altijd niet de bedoeling te zijn van de grootste Vlaams-nationalistische formatie, de N-VA, om echt voor Vlaamse onafhankelijkheid te gaan, of zelfs maar een confederale constructie (een verdrag tussen twee staten). Het blijft prutsen aan het Belgische model, en daar heeft de Vlaming hoe langer hoe minder boodschap aan. Meteen leidt het gevoel van statenloosheid tot onvervalst separatisme — de absolute nachtmerrie van de Belgische francofonie — én een identitaire opwaardering, een behoefte aan herbronning: wie zijn we? Waar willen we naar toe? Wie zien we als medeburgers in dit avontuur?

Wat ons bij het migratiethema brengt, tot verrassing van de politicologen niét verdampt in het collectief bewustzijn door corona. Van drie één: de afkeer van de actuele politiek, de leegloop van de N-VA richting VB, en de kritiek op het open grenzenbeleid, wijzen alle in éénzelfde richting, namelijk de behoefte aan een vluchtroute, los van de Belgische constructie en zijn fameuze weeffouten. Het succes in de covid-19-bestrijding van vergelijkbare kleinere naties (Denemarken, Oostenrijk, Slovenië) werkt aanstekelijk.

Het migratiethema is het platform waarop de doorsnee Vlaming zijn republikeinse droom beleeft

Links kan er maar beter aan wennen en afstand nemen van de oude vormen en gedachten. Het migratiethema is het platform waarop de doorsnee Vlaming zijn republikeinse droom beleeft: ook de plaats van bijvoorbeeld de islam wordt daarin herbekeken. Moet de overheid überhaupt religiën subsidiëren? Antipolitiek dus, maar ook het verlangen naar iets anders, het uitzicht op een ambitieuze natie van zo’n zes miljoen inwoners, waar Scandinavische bestuurskwaliteit en sociale cohesie de toon zetten. De gewone behoefte om eindelijk eens thuis te komen.

Corona als finale druppel, trigger, zwarte zwaan? De vraag is weerom welke Vlaamse beleidsvoerders klaar staan om in dat gat te springen. En dan is er nog Brussel en Europa, twee blijvende olifanten in de kamer. Je zou van minder cynisch worden.

*

NA GESCHRIJFSEL

*

Onderhuids werkt het dus nog altijd na, al die romantische nostalgie naar ons eigen roemrijk verleden. Ach ja, de collaboratie. Was, is en zal altijd blijven een verkeerde inschatting van het ogenblik der waarheid. Uniek in België en uitsluitend alleen maar in Vlaanderen, want daar werd en wordt er nog altijd het zwaarst voor geboet. De hond en de stok, weet U.

‘Zwarthemderij’ dus. Maar dan heb ik met ons nieuw herdershondje goed gegokt! Zwartharig en afkomstig uit Slovakije, het land van de Fluwelen Revolutie…. Het is zelfs Higan Diabolorum hierboven opgevallen, dat Slowakije, Polen, Hongarije, Oostenrijk, in deze Corona Tijden, heel wat efficiënter bestuurd worden dan de rest van het Linxe ellende Europa. Die vroegere zogezegde ‘Oostbloklanden’ hebben inderdaad van 1945 tot een stuk in de Zestiger Jaren geneog van de geneugten van het socialisme kunnen genieten. Dat die vrijheidslievende volkeren al sinds de jaren ’30 via wapengeweld onder de knoet werden gehouden, wordt bij ons nog altijd onder de mat geveegd gehouden.

Als romantieker is het voor een talent als Johan Diaboloum een koud kunstje om de volgende dag weer Johan Sanctoum te zijn.

Maar de feiten blijven nu eenmaal de feiten. Had Koning Albert I trouwens, in 1920 d.i. 100 jaar geleden, woord gehouden, ja, dan zou U ook hier andere dingen te lezen hebben gekregen. En dan was Art 1 van de Statuten van de NV-A niet eens meer nodig geweest. Dan had zelfs de IJzertoren I niet eens te worden gedynamiteerd want er zou geen ‘Flamenpolitiek’ en dus geen collaboratie zijn geweest in Vlaanderen.

Net als schamperen op schrijverstalent, had ondergetekende dan ook nooit reden gehad om, telkens als de gelegenheid zich voordeed, te spreken van de Nieuwe Vlaamse Arrogantie ipv de Nieuwe Vlaamse Alliantie…

Wat denkt U trouwens over de vinding van BDW om, (teneinde aan de Macht te komen?) te spreken van ‘Confederalisme’ daar waar bedoeld wordt de ONAFHANKELIJKHEID en dus de samenwerking tussen afzonderlijke zelfstandige Staten. Confederalisme is inderdaad, zoals hierboven opgemerkt, een samenwerking tussen twee of meer verschillende Staten. Wat dus het einde van dir apenland betekent?

Of moeten we ‘Confederalisme’ eerder begrijpen als ‘kontfederalisme’, federalisme, met permissie, van mijn gat?

**

*

De gewone behoefte om eindelijk eens thuis te komen.

Beter kan het niet gezegd worden. Ik kan de lezer dan ook niet beter adviseren, dan de tekst van ACTA SANCTORUM minstens nog 10 keer te herlezen, daarbij denkend aan het ‘hersmeden’ van Vaders goede sweert, want die is ’t hersmeden weerd….

*

PS

Herinnert U zich, dat hier ooit te lezen stond, dat Nonkel Aloïs Crombez, de grootvader van een bekend (verlopen) Slinx politicus (die dat wel niet graag zal horen) een bronzen IJzertoren van wel 1 meter hoog in zijn living bij ons Tante Angèle had staan? Als de man over de Vlaamse Kwestie begon, was er geen houden meer aan. Als kind vond ik dat toen zelfs ’n beetje storend Nu weet ik wel beter. Helaas, waar is der Oud’ren familiale fierheid nu gevaren?