|
155 - HET DAGELIJKS BROOD
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
*
Zaterdag 23 mei 2020
*
‘Iedere druppel wordt belangrijk'
Landbouwer Danny Metsu op zijn dorre akkers: 'De tijd waarin we altijd op de beek konden rekenen is voorbij hier in het mekka van de diepvriesgroenteteelt.’ ©JONAS LAMPENS
Tobe Steel
22 mei 2020 22:32
In de Westhoek, het Vlaamse mekka van de diepvriesgroenten, snakken boeren naar een beetje regen. Omdat ze geen water meer uit de beken mogen pompen, gaan ze op zoek naar alternatieven. ‘We zullen met dit nieuwe normaal moeten leren omgaan.’
Eindelijk heeft het nog eens een halfuurtje geregend. Terwijl op het asfalt van een smalle landweg de laatste vochtplekken wegtrekken, is in de dorre Ieperse zandgrond al geen spatje water meer te zien. In de verte waait een donkere stofwolk op als een boer met zijn tractor over zijn akkers rijdt. ‘Hij probeert nog spruitkolen geplant te krijgen in de droogte, maar eigenlijk is hij al te laat’, zegt landbouwer Danny Metsu. ‘Tenzij het de komende weken echt gaat regenen, hebben die planten geen schijn van kans.’ En die bui van daarnet? ‘Die paar druppels? Dat telt niet eens’, zegt Metsu. ‘Dat was nog geen halve liter per vierkante meter, terwijl we in een week 60 à 80 liter nodig hebben.’
Het weerbericht voor de komende twee weken voorspelt weinig beterschap. Nog voor de zomer goed en wel begonnen is, zijn de Vlaamse waterbuffers aangetast door het uitblijven van maartse buien en aprilse grillen. Met het grootste neerslagtekort ooit gemeten in het voorjaar grepen de provinciegouverneurs deze week vroeger dan ooit in met beperkingen op het watergebruik.
*DE MORGENSTOND
HEEFT GOUD IN DE MOND
*
Over naar ’t échte Guvaalke’ Lichtpunt v/d Dag..
http://blog.seniorennet.be/guvaal/ .
*
DE NIEUWE LIBERO
*
… Egbert Lachaert werd gisteren verkozen tot nieuwe voorzitter van de Open VLD. Dit gebeurde met meer dan 60% van de stemmen, waardoor een tweede stemronde overbodig werd…./… Lachaert behoort tot wat men de ‘donkerblauwe liberalen’ noemt, de klassieke liberalen, zeg maar….
Tot zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te gaan…
*
SPEAKERS CORNER
Egbert LachTaert. De man is werkelijk, na Mandoline Rutten, de Blauwe druif op de aloude Rode kersentaart. Te mooi om waar te zijn.
En wat ’al mooie vooruitzicht-woorden in het verschiet. Niets moet. Alles kan. Liberalist tot in de kist. Liberté, Égalité en Fraternité. Excepté het Eigen volk. Dus zeker niet voor Vlamingen met het hart op de juiste plaats waar God het gewild heeft. Die ‘Untermenschen’ nochtans in de meerderheid zijn in dit apenland. Worden alleen geduld vanwege de inkomsten van hun nooit aflatende arbeid. Vlaanderen is en blijft een hardwerkende landstreek die al meer dan 100 jaar nadrukkelijk aan de kant wordt gezet om een kleine minderheid van alle soorten, meestal Franstalige profiteurs, een luilekker leventje te laten genieten.
En dat blijft zo maar doorgaan. Vorst en Vaderland ter ere.
Maar er hangt verandering in de lucht. Heb ik mij zo laten wijsmaken in de Tegen Pers.
Tegen het einde van de (nakende) Grote Vakantie en het herbegin van het Nieuwe Schooljaar ’20-‘21, zou er een nieuwe ‘Regering’ moeten zijn. Verkozen door en voor niet-verkozen ‘verkozenen’ die zichzelf hebben voorgedragen. De Chinese Rode Pest zou dan grotendeels bezworen zijn. Want van de altijd al lege Schatkist is ondertussen door al die ‘Volmachten’ zelfs de bodem weggeslagen. Ook het Hemelwater zal tegen dan en dus na de passage van de Hemelvaart des Heren, met bakken uit de lucht zijn gevallen. Er komen, volgers de Media, Gouden Tijden. Tijd dus om de Grenzen weer open te stellen.
Wat er dus op neerkomt, dat ons nog amper drie maanden resten, Juni, Juli en Augustus, parend als beesten joelend en op zoveel mogelijk ‘festivals’ dansend als gedrogeerden, verder Het Gouden Kalf te aanroepen. Want dan volgt de jarenlange tocht door de woestijn. Inflatie, hongersnood, armoede en de bedelstaf.
Maar niet getreurd, de Blauwen zijn aan het nadenken over de redding. Terwijl ondertussen de Vlaamse Meerderheid zichzelf in stelling brengt…
De stilte voor de storm?
Of beleven we het uitbarsten van de herovering van ons eigen land? Hopelijk is dat dan minder bloeddorstig dan de herovering van die paar vierkante kilometer kleigrond daar ‘De Tijd’ het hierboven had. De droogte Het Ieperse oorlogsgebied van WO I. Die werden heroverd op 31 Juli 1917 door Engelse soldaten uit Wales (vandaar dus weer de toevallige vaststelling van mijn niet eens bewuste voorliefde voor Wales en voor Cornwall, waarover ik vroeger reeds getuigde). Zie een van onze vroegere city-trips en het tafelgesprek met een der weinige overlevende R.A.F.-piloten die Zuid-Engeland in 1940 vrijhielden van de Nazi Stuka-raids.
Als ik spreek van de Ieperse kleigronden, bedoel ik de Ieper-vaart Noordwaarts volgend naar de IJzervlakte toe, voorbij bikschote tot in Steenstraete bij het Monument van de Gebroeders Van Raemdonck en de jaarlijkse IJzerwake.
*
Toeval bestaat niet en het is dus helemaal niet toevallig dat U hier gisteren kon lezen over de Slagvelden ter verdediging van de Pilkem Ridge die de ingesloten en omsingelde wallen van de Katenstad van uit het Noorden bedreigde.
**dragen/militaire-en-burgerlijke-geschiedenis/de-slag-van-pilkem-de-gebeurtenissen-van-31-juli-1917-op-het-grondgebied-boezin
*
Pilkem Ridge dus. De Duitsers zijn komende uit het Noorden, en de Noordzeekusten, vastgelopen tegen de rechtervoer van de IJzer, in de modder van de IJzervlakte, van Nieuwpoort met sprongen, vallen en opstaan, tot de Franse grens waarin alleen The Ypres Salient als een schiereiland in handen van de Engelsen (en Fransen) waren gebleven…. Tot op die fatale dag slag werd geleverd om niet alleen de verdere Duitse opmars richting Artesië en Parijs te hinderen, maar ook om, de verhoogde spoorlijn naast de vaart Ieper-Diksmuide volgend, terug aan te sluiten bij de Belgisch potten aan de linker IJzeroever.
Uit de link bij de afbeelding van het Heldenkruis hierboven is vermeldenswaard, dat het Ieperse best kan vergeleken worden met een reusachtig plat soepbord, iet of wat dal-achtig, met rondom uitwaaierend en kring van oplopende ‘ruggen’ die de Engelsen de ene keer ‘ridges’ noemden, en de andere keer ‘hills’ noemen, al naar gelang hun hoogte. Hill 60 en Hill 62 zijn daarvan de meest bekende, ten Zuiden van het soepbord.
Dat hoogteverschil, 5 tot 15 meter boven de zeespiegel (!) heten wij in onze jeugd, al fietsen, klimmend of berg-af… Gewoon even doorbijten of soms wat uitblazen. Meer niet. Ons kostte dat alleen maar enkele druppels zweet meer of min. Aan de Welche, Ierse en Schotse aanvallers kostte het in die regenachtige zomerdagen en nachten, maar liefst 30.000 jonge levens. In amper 1-2 dagen tijd.
Maar de boer, hij ploegde voort.
Vandaag lees ik, dat er nu witte stenen marmeren herinneringsplaten hangen aan ‘Hagebos’ en Street Corner ter ere van (post mortem) de uitreiking van het Victoria Cross van een jonge Schotse sergeant. Nog merkwaardiger is Street Corner, het hoekhuis op het kruispunt in Pilkem zelf (een groepje huizen rond een kleuterschooltje).
Daar is Het sterfhuis van een jonge Welche dichter, ergens ten velde in de rug getroffen, en daar, door de dokter wijsgemaakt dat maar ’n schaafwonde was, de laatste adem uitblies, met de woorden, ‘Ha, wat ben ik daar nu toch gelukkig om’.
In vredestijd had, dezelfde dag, de held thuis moeten zijn, om daar een soort Nobelprijs voor de Welche Letterkunde in ontvangst te nemen.
Naast zoveel Engelse, ook Franse en vooral Duitse jonge levens verwoest om een paar vierkante kilometer boerengrond te veroveren…
Ach die A19, van even voorbij Kortrijk tot de onafgewerkte brug over het slagveld van Pilkem Ridge, over hoeveel doden razen daar dagelijks vele honderden auto’s voorbij? En als het al een troost kan zijn, hoe en wat niemand die het weet, maar in Hong Kong schijnt er een Pilkem Road te bestaan....
*
Zo lang ik in het Ieperse woonde (tot 1961) heb ik, zoals inderdaad iedereen, geweten dat er in elk voorjaar menselijke resten (knoken) werden boven geploegd. Die in veel gevallen, om verder tijdverlies te voorkomen, gewoon wat dieper werden plat gestampt. Het mag dus niemand verwonderen, dat de A19 Kortrijk-Veurne slechts kon aangelegd worden tot deze Pilkem Ridge, plus minis 5 Km breed, dwarste. Daar hield het op en is tot op de huidige dag nog altijd zo. De vooruitgang gestopt door de piëteit voor de vele duizenden gesneuvelden, “known unto God”.
IK PROBEER AAN VOLKSVERHEFFING TE DOEN. NIET AAN VULGAIR CHAUVINISME
ALS ER AL IETS MELDENSWAARD ZOU ZIJN , ZIT HET ONDERGESNEEUWD ONDER DE PROPAGANDISCHSHE LEUGENTAAL
DROL VAN DE VADERLANDSCHE BROL
*
Met deze ietwat laattijdige publicatie verhoop ik deze zomer nog veel mensen te hebben kunnen interesseren voor de streek waar in feite, direct na de Wapenstilstand van 11November 1918, ook de Vrede in eigen land en dus het Bestuur van eigen land en eigen volk in eigen handen had moeten gegeven worden. De Koning der Belgen had zoiets trouwens voor de oorlog toegezegd. Vechten zoals in 1302 en na de Zege zou Vlaanderen in rechte en in de feiten in ere hersteld worden. Nu, honderd jaar later, staan we nog geen stap verder.
Niet om te lachen dus.
En de tijd duurt nog zo lang, tot de volgende Vrije Verkiezingen. Naar Wet en Orde slechts binnen vier jaar….
Vier jaar…. Even lang dus als ieder van de twee Wereldoorlogen die Vlaanderen hebben geteisterd.
Gelukkig zijn er andere personen die veel kunnen goedmaken. Pastoor Moeyaert, de Held van Frans-Vlaanderen, pas 100 geworden, is daar het levend bewijs voor. Morgen daarover meer.
|
