|
234 - DOORBRAAK
 
*
Woensdag 22 april 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Weeral iets nieuws over China en Wuhan, de thusgebieden van deze pandemie die op het punt staat onze welfvaart te vernietigen. Tyoisch viir onze Staatszenders om zoiets te verezwijgen! Want het bewijst de opzet van de Chinezn. Het vliegverkeer, na de uitbraak, werd selectief gestopt… Uit de rest van onderstaand waar gebeurd reisverhaal trekke eenieder aijn eigen besluiten.
Maar vooraleer dat te doen, ga eerst in totale cijfers de onderseiden bevolkingen na, daar ter plaatse en in de rest van de wereld.
Daarna is het de beurt aan Conficius.
Wel, hebde van z’n leven!
Een ‘Rechtse’ Doobraak met hang naar openheid is weg met de primeur van de eeuw. War zal het er gaan stinken, zowel in de Reyerslaan als in het Antwerpse hoerenkwartier… Bedorven Rockefort uit de vergeethoek heeft er niets aan. Want lang vóór het Zaligmakend communisme, was er al eeuwenlang in die Oosterse Gebieden, het Confucianisme, dat in wezen veel gelijkenis vertoont met het… Christendom.
**
https://nl.wikipedia.org/wiki/Erich_von_D%C3%A4niken
*
Maar eerst de lectuur hieronder, met in het achterhoofd ons aller jeugd-fantast Erich von Däniken, de Pré Historie en… de Bijbel. In die zin, dat deze drie ‘onderwerpen’ bijna elkaars evenbeeld zijn.
CHINEZEN MET MONDMASKER: EEN NIEUW CONFUCIANISTISCH RITUEEL?
**
foto: ©Photo by Macau Photo
**
https://doorbraak.be/waarin-verschilt-een-chinese-lockdown-van-een-vlaamse-lockdown/
*
Agency on Unsplash
Verschil Chinese en Vlaamse lockdown
China en corona (3)
21/04/2020 Jan Wostyn - Leestijd 7 minuten
*
Twee eerdere stukken behandelden de bipolaire percepties die bestaan over China, en analyseerden sterktes en zwaktes van het Chinese systeem oog in oog met het nieuwe coronavirus. Vandaag: de verschillen tussen China en Vlaanderen qua lockdown-maatregelen en -mentaliteit. Ik verbleef zelf van 30 januari tot 19 februari gedurende drie weken in Shanghai. Ondertussen ben ik in Vlaanderen aan mijn tweede lockdown toe.
De ene lockdown is de andere niet
Als we puur naar de ingevoerde maatregelen kijken, moeten we eerst en vooral duidelijk maken dat er in China twee types lockdown waren. Er was de totale lockdown in Wuhan en later in de hele provincie Hubei enerzijds, en de iets mildere lockdown in de rest van het land anderzijds.
Wuhan werd op 23 januari van de buitenwereld afgesloten. Later volgden verschillende aanpalende steden dat voorbeeld tot finaal de hele provincie Hubei (60 miljoen inwoners) onder quarantaine kwam. De reden hiervoor was vooral dat er tussen 15 januari – wanneer bevestigd werd dat er sprake was van intermenselijke transmissie – en 23 januari naar schatting zo´n 5 miljoen Chinezen Wuhan hadden verlaten. Het meerendeel hiervan keerde terug naar hun thuissteden, voornamelijk in de provincie Hubei. In de rest van het land werd vervolgens nauwgezet nagegaan wie uit de provincie Hubei was gekomen; die personen werden meteen gedurende veertien dagen in quarantaine geplaatst om het virus in te dijken. Ook opvallend is dat China enkel de nationale vluchten uit Wuhan stopte, maar niet de internationale. Op die manier werd de verdere internationale verspreiding dus niet gestopt.
De lockdown in Hubei was totaal. Een Argentijnse collega die vastzat bij haar Chinese schoonfamilie in de stad Huangshi vertelde me dat tijdens de eerste twee weken van de quarantaine slechts om de twee dagen één lid van de familie boodschappen mocht doen. Daarna werd de quarantaine verder verstrengd en schakelde men over op een voedselbedelingssysteem met één verantwoordelijke per woonblok. Dit systeem duurde een volle maand. De bewoners mochten tijdens die hele periode hun appartement op geen enkel moment verlaten. Daarna kon inkopen weer elke andere dag. Sinds 8 april kunnen inwoners de provincie Hubei weer verlaten, na 74 dagen opgelegde isolatie.
Anekdotes uit spookstad Shanghai
In de rest van China, inclusief Shanghai waar ik zelf verbleef, was het leven gelijkaardig met de Vlaamse lockdown. Alle niet-essentiële winkels bleven dicht, net als restaurants en bars en alle andere plaatsen waar mensen bijeen konden komen. Initieel verbleef ik in een AirBnB waar ik ’s avonds laat aankwam. De volgende ochtend om 8 uur kreeg ik bezoek van de juweihui (buurtcomité) om me te laten registreren en te verifiëren dat ik niet uit Hubei kwam. Zo´n buurtcomité bestaat meestal uit wat oudere dames die overal een oogje in het zeil houden. Een soort geïnstitutionaliseerde sociale controle. Mijn paspoort werd geïnspecteerd maar daar had de ayi (letterlijk ‘tante’) in kwestie duidelijk niet veel ervaring mee. Na een minuutje feuilleteren vroeg ze me finaal dan toch naar mijn nationaliteit. Ze had geen flauw idee welk land ‘België/Belgique/Belgien/Belgium’ eigenlijk was.
Na enige tijd ruilde ik mijn AirBnB in voor een hotel omdat de argwanende sfeer in mijn community me wat te benauwd werd. Zo had ik elke avond de grootste moeite om weer binnen te raken omdat ik er niet officieel woonde. Overal in de stad verschenen exact dezelfde acht karakters aan elke ingang van een woonblok 返沪人员必须登记: ‘al wie terugkeert naar Shanghai, moet zich registreren’.
Mondmaskers en temperatuurmetingen
Het grootste visuele verschil met Vlaanderen waren ongetwijfeld de mondmaskers. In Shanghai kon je het gewoon niet maken om de straat op te gaan zonder mondmasker. Ik deed het toch een paar keer uit vergetelheid, maar het schuldgevoel dat ik er aan overhield was zo groot dat ik ook trouw mijn plicht vervulde. Zelfs in de hotellobby en bij het ontbijt was dit verplicht.
McDonald’s was een tijdlang zowat het enige ‘restaurant’ dat nog open was. Ter plaatse eten kon, maar niet na eerst een temperatuurscontrole te ondergaan door opnieuw een ayi als vrijwilligster van dienst. Ze richtte het temperatuurpistool op mijn voorhoofd gericht en klokte af op 26,2° (sic). Nog even naam, telefoonnummer en temperatuur invullen op een blad papier dat niemand ooit zou lezen en het eten kon beginnen.
Hoe goed werd de lockdown nageleefd? Plichtsbesef of burgerzin?
De mate waarin de maatregelen worden nageleefd lag in China ongetwijfeld stukken hoger dan in Vlaanderen. De redenen hiervoor liggen mijns inziens vooral in een veel grotere neiging tot sociaal conformisme, net als een grotere voorzichtigheid op het vlak van persoonlijke ziektepreventie. Die voorzichtigheid is allicht ingegeven door de eerdere ervaring met SARS en een wankel vertrouwen in het Chinese gezondheidssysteem.
ik durf te stellen dat de coronarepressie bij ons met hoge politieboetes eigenlijk hoger ligt dan in China
Kwatongen zullen beweren dat Chinezen enkel in de pas lopen uit angst voor repressie. Maar ik durf te stellen dat de coronarepressie bij ons met hoge politieboetes eigenlijk hoger ligt dan in China. Verstikkende sociale controle en de angst van een doorsnee Chinees om maatschappelijk onverantwoord gedrag te stellen bleken in Shanghai alvast voldoende om de straten zo goed als leeg te houden, terwijl het niet verboden was je huis te verlaten. Het voelde alvast heel onwezenlijk aan om helemaal alleen een zondagwandeling op de Bund te maken, de wandelzone langs de Huangpu-rivier met het bekende gezicht op de skyline van Shanghai.
De beschamende Vlaamse lockdownfeestjes of weekendshoppers in Nederland getuigden vooral van een gebrek aan sociale verantwoordelijkheidszin. Niettemin ontdekte ik ook in Shanghai een expatrestaurant dat stiekem open bleef op de tweede etage. Het cliënteel bestond echter haast exclusief uit… westerlingen.
Burgerzin
Dit alles betekent echter geenszins dat de burgerzin in China hoog ontwikkeld is. Maatregelen worden er heel nauwgezet opgevolgd vanuit een confucianistisch plichtsbesef, niet vanuit een fijn ontwikkelde burgerzin. Het dragen van mondmaskers en het meten van de temperatuur zijn als het ware moderne confucianistische rituelen, waarmee elke plek en elke onderdaan aangeeft zich te schikken naar de regels. Ordnung muss sein!
dat dit land geen halfslachtige maatregelen verdraagt
Het gebrek aan individuele burgerzin is eigenlijk net de reden waarom de maatregelen vaak zo allesomvattend móeten zijn. Wanneer er geen maatregelen van kracht zijn, zullen Chinezen ook niet snel uit eigen beweging hun gedrag aanpassen. Als de overheid niets doet, betekent dat dat er niets aan de hand is. Simpel. Wie de beelden zag van de zeeën van toeristen op de Huangshanberg in de provincie Anhui enkele weken na de lockdown, beseft meteen dat dit land geen halfslachtige maatregelen verdraagt. Ofwel doet iedereen iets, ofwel niemand. Iets ertussenin bestaat niet.
Top-down
Tot slot is het ook interessant na te gaan hoe de lockdown besluitvorming tot stand kwam. In China werden de maatregelen heel snel en vooral uniform over het hele land en dus voor 1,4 miljard mensen geïmplementeerd. Daar ging geen maatschappelijk debat aan vooraf en al zeker geen discussies over het maximum aantal toegelaten aanwezigen op evenementen (100, 500, 999?). Ook van discussies over het al dan niet open blijven van de kapsalons bleven de Chinezen gespaard. Fine-tuning in een land van 1,4 miljard mensen is nu eenmaal een lastige zaak.
Het hiërarchisch ingestelde maatschappelijk systeem zorgde er ook voor dat niemand de maatregelen in vraag stelt of vertraagt. Wanneer in een noodsituatie in China iets op het allerhoogste niveau beslist wordt, is de naleving door de lagere niveaus een evidentie. Nochtans zijn de provincies vaak weerspannig en ondermijnen ze graag het centrale gezag. Al voelen ze tegelijkertijd feilloos aan wanneer er geen marge is om te chipoteren.
Bottom-up
Dat staat in schril contrast met de bottom-up besluitvorming zoals we die bij ons hebben gezien. Eerst kwam via de media een maatschappelijk debat op gang, waarbij virologen aan het woord kwamen, net als politici, schooldirecteurs, ouders, artsen, gewone burgers, enzovoort. Hier en daar nam een burgemeester in zijn/haar gemeente al eigen maatregelen, voor die finaal, mee onder druk van de publieke opinie, doortastende maatregelen trof.
Bij ons moet eerst het draagvlak komen, dan de maatregelen. In China is het meestal andersom: eerst de maatregelen, daarna werken aan een draagvlak.
Bij thuiskomst wilde ik graag een coronatest afleggen. Na wat rondbellen bleek dat onmogelijk te zijn. Geen symptomen betekent geen test. Dat voorspelde weinig goeds.
NA GESCHRIJFSEL
*
Om dus bij Confusius en de Chinese Volks Republiek uit te komen, eerst iets over de Aardrijkskunde van deze, onze Blauwe Planeet. Om terecht te komen bij een haast onbekend berggebied, dat luistert naar de naam Kasjmir.
Kasjmir is een gebied in Azië, verspreid over China, India en Pakistan en wordt betwist door verschillende landen. Wie bij ons in Vlaanderenin (in de Middeleeuwse context) spreekt over Kasjmir, spreekt niet alleen over dure exotische Smyrna-tapijten, maar ook over de Hanza-steden van Venetië, Noorderlijk over de Lage Landen, tot Vladivostok en via de Oeral en de Zijderoute de aardbol rond. Niet in gedachten, niet digitaal, maar hand- en voetelings.
De Leer van Confucius (551 – 479 v.Chr.); hier in het Westen een eerder vaag begrip, dat bij nader toezien als een 2de been past bij het Christendom zoals de H. Paulus, de opportinist, dat zag.. Zodat je bijna kunt stellen wie was er nu het eerst; de kip of het ei…
In ’De Gesprekken” zegt Confucius: "Ik werd niet met kennis geboren. Ik ben toegewijd aan de Oudheid en zoek snel naar kennis."
Heerft die nu afgekeken van mij, of ik van hem? Maar ik ben Vlaming zo God mij Vlaming schiep, en daarom luidt het bij mij, dat iedere wijze uil oot een uilskuiken is geweest. Iedereen dus ook Confucius en later de Stichter van het Christendom. Als door de bliksem getroffen, onderweg naar Damascus om er leerlingen van diene Nazareeër te vangen…
Alle Chinezen zijn wel Chinezen, maar de ene Chinees is de andere niet.
Mea Culpa dus; om inzake de CCP pandemie, geen onderscheid te hebben gemaakt tussen ‘Chinezen’ en de Chinese Volks Republiek’. Een beetje vergeetachtig geworden, zou ons Ma zeggen.
Ee, vergissing die alle verhoudingen in acht genomen, zowat dezelfde is als kwaaadwilligen of buitenlanders spreken over Belgen als ze Vlamingen bedoelen…
-
En dan de link tussen verbeelding en realiteit, na eerst even te hebben stil gestaan bij de onlangs ontdekte Pyramiden in Bosnië, die zelfs de voorlopers zouden zijn van deze uit Egypte…
Enne, o ja, ergens in de Bijbel (Genesis) staat er een doodgezwegen zinnetje, die luidt dat op bezoek zijnde ‘ruimtewezens’ vaststelden dat de vrouwen hier ‘mooi wren’ en dus besloten om maar te blijven….
Verder geen aandacht, want het kleinste kind ziet met eigen ogen hoe mooi onze vrouwen en moeders wel zijn. Alle aandacht dus naar de appel van Eva en de slang…
Von Däniken dan. Die vertelt over een verre reis van hem en dat avondlijk bezoek aan een kleine ondergrondse crypte, waar, volgens de plaatselijke overlevering, een zekere Jezus Christus zou liggen wachten op de Eewigheid. Zijn haast dode lichaam zou uit Jeruzalem zijn weggesmokkeld naar daar, waar deze, hertrouwd en al, zou geleefd hebben tot in lengte van jaren. Kasjmir en confucius…
Door de jaartallen en Confucius daarbij te betrekken, komt het beeld tevoorschijn dat ….het wel eens zou kunnen. De kruisdood overleven, meer dood dan levend het Romeinse weerelrijk uit gesmokkeld worden, bij vrienden bekednen een tweede leven kunnen beginnen…Zorgen voor nageslacht…daar weer volksheld en mythische figuur worden…Alles zo menselijk, maar Gode gelijk.
Het feit is, dat de bevolking van Kasjmir veel gemeens schijnt te hebben met de Joodse Samenleving…
Wahrheit oder Dichting? De feiten blijven de feiten. Wat in het oog springt, is de felle gelijkenis tussen de twee ‘stelsels’, elk aan een andere kant van de wereld. Stelsels die geweld vervangen door… verstandhouding. Precies alsof iedere Mens ‘geschapen’ is naar het beeld en de gelijkenis van…de eigen Geest die hem ooit tot leven heeft gewekt.. De Geest immers, om het even de naam ervan, is Eewig. Want geen begin en geen einde…
Een gedachte die past als een tang op een varken bij het …Goddeloos Communisme van die ‘Volksrepubliek’ die het Eigen Volk met ijzeren vuist wegleidt uit zijn eeuwenoude samenhorigheid.
Benieuwd hoe Pater Ferdinand Verbiest herover zou gedacht hebben…Maar dat is zorg voor een andere keer. Post Corona en Post Communisme..
|
