1121

39 - TSCHELDT

**

*

OP TOURNEE MET HET OCMW (6): DE TRUC MET HET DNA STAAL

*

Op tournee met het OCMW (6): de truc met het DNA staal

19 februari 2020

*

Beste vrienden, Vlamingen en Anderen… elke woensdag brengen we Heuglijk Nieuws uit de archieven van de grot van Ali Baba ook OCMW genoemd, uit het land van Sprookjes van Duizend-en-Een-Nacht, ook Vlaanderen genoemd.

Deze week het verhaal van Baqir

Baqir is een erkend vluchteling. Hij komt uit een oorlogsgebied. We hebben ondertussen geleerd dat ‘oorlogsgebied’ wil zeggen: het gebied waar je vrouw en kinderen achterlaat, om als man een beschermende status te gaan zoeken in bij voorkeur een land van melk en honing zoals bijvoorbeeld Vlaanderen.

Terwijl vrouw en kinderen achterblijven in, we herhalen, ‘oorlogsgebied’, probeert manlief zijn diploma ‘erkend vluchteling’ te halen. We weten ondertussen uit onze reeks “Op tournee met het OCMW” dat zo’n erkenning effectief zicht geeft op een inkomen voor de rest van het leven zonder te hoeven werken. Niet dat dat zomaar gaat, maar voor wie de weg kent, is het niet eens zo’n moeilijke opgave.

Terug naar Baqir.

Baqir kwam aan de deur kloppen van het land van melk en honing in 2015. In 2018 verkreeg hij zijn diploma “erkend vluchteling”. In die drie jaar dat Baqir hier verbleef woonden zijn vrouw en andere kinderen nog steeds in dat verdoemde ‘oorlogsgebied’. Pardon our French, maar we blijven het een vreemd concept vinden dat vrouw en kinderen in oorlogsgebied achterblijven, dus niet uit dat gebied vluchten, terwijl manlief duizenden kilometers verder in opvangtehuizen verblijft.

Baqir nam wel één zoon mee. Een minderjarige jongen die hier ook een diploma behaalde. Het diploma van ‘delinquent’. Het zal allicht een cultureel bijverschijnsel zijn dat een jongen uit ‘oorlogsgebied’ hier niet anders kan doen dan de samenleving ‘verrijken’ met diefstallen en geweld.

Uit de verslagen van het OCMW leren we dat Baqir en zijn zoon toch hard hun best doen om hier te aarden. De zoon zou zijn probleemgedrag onder controle beginnen te krijgen en vader Baqir volgt lessen Nederlands.

Uiteraard heeft vader Baqir de laatste 5 jaar niet gewerkt. Hij krijgt een leefloon zoals iedere Vlaming die een dipje heeft na jaren te hebben bijgedragen aan de maatschappij. Wacht, schrap dat laatste.

Maar nu komt de kat op het OCMW-koord.

Baqir wil zijn vrouw en andere kinderen, ondertussen al 5 jaar alleen in dat ‘oorlogsgebied’, naar hier halen, want zij zijn immers in nood. Al 5 jaar. Een heel erg lange noodsituatie dus.

Bovendien is de vrouw van Baqir heel erg ziek, en heeft zij medische zorgen nodig. Waar beter dan verzorgd te worden in het land van melk en honing waar geneeskunde gratis is?

Maar er zijn wat vragen rond de thuissituatie van Baqir. Er blijken wat papieren te zijn verdwenen waardoor Baqir niet kan aantonen dat die kinderen in dat oorlogsgebied van hem zijn. Als de kinderen van hem zijn, mogen ze naar hier komen om de samenleving te verrijken en kan de moeder ineens mee om hier het medisch circuit in te stappen.

In het Arabische Handboek “Vlaanderen, het OCMW van de wereld” leest Baqir dat hij met een DNA test moet aantonen dat die kinderen in oorlogsgebied van hem zijn. Hij had natuurlijk ook gewoon hun papieren netjes in een kaft kunnen bijhouden, maar dat zal een te Vlaamse redenering zijn.

Omdat Baqir niet genoeg leefgeld krijgt om een DNA test te gaan halen, bezigt hij het TOVERWOORD dat alle deuren van de Vlaamse OCMW’s opent: het ondertussen beruchte woord “HULPGELD”.

Een DNA test kost 750 euro.

Een Vlaamse papa of mama die een DNA test nodig heeft, die moet dat geld zelf ergens gaan zoeken. Gaan werken bijvoorbeeld, desnoods een tweede baantje erbij nemen. Of het geld gaan lenen. En soms duurt het even om dat geld te vinden.

Voor Baqir geldt het bovenstaande niet. Baqir gaat naar zijn erkende-vluchtelingen-pin-automaat, die staat links achter de voordeur van het OCMW, voert het toverwoord in, en krijgt van de raadsleden van het OCMW netjes 750 euro gestort op zijn rekening.

De Goed Nieuws Show van de week is dus dat Vlaanderen effectief aan vluchtelingen hun DNA testen betaalt. Dan kan Mama Baqir met gerust hart naar hier komen en voor de rest van haar leven op de ziekenkas gaan staan. En kunnen de andere kinderen van Baqir ook naar hier komen. Schreven we al dat de eerste zoon van Baqir onder de kundige leiding van zijn papa hier eerst een ommetje maakte in het delinquenten-milieu? Uiteraard moet het opvoedkundig talent van Baqir beloond worden door ook al zijn andere kinderen naar hier te halen.

En nu gij!

D. De Bekbroeder

***

‘t Scheldt is het enige medium in Vlaanderen dat met loepzuivere cijfers en verhalen aantoont dat er iets GIGANTISCH mis is met de OCMW’s. Vermits ‘tScheldt geen erkend vluchteling is moet ‘t Scheldt haar geld zelf zien te verdienen (tiens, dat geldt precies ook voor een steeds kleiner wordend groepje mensen dat valt onder de noemer ‘Vlamingen’). Steun ons zodat je weet wat er met je geld gebeurt.

*

NASCHRIFT

*

Wat er mis is met deze ‘Welzijns-Huizen’ zoals die in onze streek nu heten, loud and clear boven de haast Koninklijke ingangs-portieken opgehangen, is/zijn niet het kleine grut dat daar ‘werkt’. D.w.z. ongeveer 5 à 6 uur per dag naar kantoor komt om er papiertjes te verleggen, voor zover er tussendoor geen kaart wordt gespeeld, koffie geslurpt (3x daags) of naar het toilet te zijn geweest. Koffie, thé? Dat is in ‘De Bar’ op ’t verdiep. Voldoende voorzien van knusse diepe kuipzetels (om er rustig te kunnen ‘pauze nemen’ uit het oog van de bezoeker), minstens ‘n groot kwartiertje per keer.

Het loon is aantrekkelijk, er is werkzekerheid. De Chefs zijn voorkomend, meer of minder, al naar gelang de inschikkelijkheid van de Dames-Secretaresjes.

Neen, geloof me. Al is er veel verkeerd, alles loopt er gesmeerd.

Het probleem is De Leiding. Die is voor 300% politiek. Vóór of tegen maakt niks uit, want politiek is een beurtrol. Al naar gelang de sympathie van de opkomende kleurpartijen. Dat kleurenpalet is onbeperkt, als ’t maar genen échten Vlaming-uit-een-stuk is. Eenen JM DD per provincie is al meer dan genoeg.

En, zolang dààr geen verandering in komt, zullen de vele grotten van Ali Baba blijven floreren aan honderd in d’uur.

*

Hopelijk komt er ná Pasen, 12 April dit jaar, de lang verwachte Grote Verandering. De Kiezer zal er moeten met vuile voeten door gaan. Wie niet vóór ons is, is tégen ons. En d’er is maar één goede soort. Namelijk zij die sedert hun geboorte door ’t Etablissement aan de kant werden gezet. Namen noemen echter is gevaarlijk. Voorlopig dan toch.

*

*