|
*
Ja, ‘k weet het. Ik weet het. Ik weet het zelfs maar al te goed. Naam & voornaam Jan Jambon is, met die dubbele alliteratie als beginletter een naam die klinkt als ’n klok. Zou niet misstaan in elk serieuze boksmatch tussen twee stoere bonken, als die luidt voor de laatste ronde…
**
*
Jammer genoeg is tot hiertoe het resultaat van ’s mans inspanningen als graaier (***) niet om naar huis te schrijven. Het resultaat is zeker niet goed en al heel zeker niet in verhouding tot de kostprijs van zijn koninklijke parlementaire wedde. In maar één enkele maand drie keer zoveel als mijn schamelpensioentje.
Maar nu de Walen en de Broekseleers zullen werken (zoals Magniette voorziet) zal dat minimumpensioen naar € 1500 per maand gaan. Ja Jan veel beloven en weinig geven daar leeft men in Zottelaere van.
Ja, Jambon. Vooruit met de geit. Komt daarbij dat die man op de koop toe nog op ‘economische missie’ is. Naar de ‘Volksrepubliek China’: m.a.w. aan de overkant van de wereld. Ver van huis en haard. Vooral ver weg van Moeder de Vrouw. Als chaperon van een echte Prinses van Koninklijken Bloede. Waarvan geen verkeerd woord te zeggen valt
Buiten dat ze met de hele Familie en op onze kosten, in een formidabel mooi en groot herenhuis woont.
Economische missie!? M’n voeten, Gerard!
De Eerste Stelregel in de economie is, Waarde Heer Eerste Minister, ‘kopen en verkopen met het doel winst te verwezenlijken’.
Wat U daar doet is geen spagaat, zoals Doorbraak suggereert, maar een sprong dwars door de spuigaten.
**
*
Deze Chinezen namelijk zijn niet uit op KOPEN, maar op VERKOPEN.
Alleen weet ik niet, of politieke geniën dat onderscheid wel degelijk snappen of doorhebben. Ze snappen het alleen als ze er de percentjes van kunnen opstrijken. Goê percentjes maken rijke ventjes…
**
Scrooge. (A Christmas Carol (boek)
*
(***) Het Bezittelijk Voornaamwoord ‘Graaier: is volgens mij politiek veel te geladen met vooroordelen. Bij ons in de meer Katholieke Westhoek spreekt men liever van ‘zakkelorum’. Is gewoon ’n kwestie van geloofsovertuiging.
**
*
En nu we het toch over onszelve, West-Fluttenaars hebben. Elke vreemdeling in de straat was (in mijn jeugdjaren) ’n Tsjoek Tsjoek. Een Spleetoog van ’n Tsjing Tsang. Voor ons Ma, die in ’19 de opkuis van het Front had mee beleefd tussen de bomkraters en de meterhoge brandnetels, waren dat ‘Chungs’. Ze vlogen met klank de lucht in door op mijnen te trappen…
Dat was geen racisme, maar gewone rauwe werkelijkheid.
Wat meer was met al die aangespoelden: die gasten, meestal mannen, wisten hun plaats in de samenleving: helemaal aan het randje, klaar om er weer af te vallen.
*
Ach! Hoe Groen was mijn Dal en goe schoon was dat Licht van Vroegere Dagen….
Het spijt mij persoonlijk voor die arme Mo Slimmerdjes die Doorbraak hieronder ten tonele voert. Aan dit gevoel zou beter gevolg kunnen gegeven worden door hun smoorrijke ‘Geloofsgenoten’ die verzuipen in de pietrol en in de Veuve Cliquot. Een paar honderd van die zijn nu werkloos geworden. Jihad IS-strijders er naartoe verschepen: niet anders dan voordelen. Wij, in onze landen zijn er vanaf, en daar zouden ze zich naar believen kunnen uitleven en kelen afsnijden. Wijzelf zouden ons daarbij nuttig kunnen maken door onze overtollig geworden IS-wedeuwen (met hun kinderen, de arme wezen) waar wij gene weg mee weten, naar die contreien te verschepen. De Chinezen zullen er wel weg mee weten. Desnoods bij de chopsoy of in de tomatensoep met balletjes in hun vele fastfood ketens.
**
*
Zou zelfs ’n slok op de borrel schelen om onze export-cijfers naar de Volksrepubliek iets of wat ‘auf zu kricken’.
**
De ongemakkelijke spagaat van Jambon
23 NOVEMBER 2019
***
*
https://doorbraak.be/de-ongemakkelijke-spagaat-van-jambon/?utm_medium=push&utm_source=meldingen
*
de onrust in Hongkong hangt echter als een donkere schaduw over deze missie
De Vlaamse minister-president Jambon en prinses Astrid zijn, als de vleesgeworden, met stofzuigers leurende Theofiel Boemerang en zijn Celestien, bezig aan hun grootschalige handelsmissie in de Volksrepubliek China. Honderden zakenlui, academici en lobbyisten die in hun kielzog volgen, dienen aan de Chinezen een beeld op te hangen van een ongewoon eensgezinde Belgische natie die tuk is op het verbeteren van de relaties met de (bloedrode) Volksrepubliek.
**
*
Het (snoeiharde) repressieve beleid tegen de Oeigoeren-minderheid en de onrust in Hongkong hangen echter als een donkere schaduw over deze missie. Nog voor Jambon naar de Volksrepubliek vertrok kreeg hij in het Vlaamse parlement al de kritiek te horen dat deze economische missie te veel focust op zakendoen en te weinig op mensenrechten of het geweld in Hongkong.
De al jaren aanslepende problematiek van de Oeigoeren, een moslim-minderheid in de Chinese autonome regio Xinjiang, kwam eind september weer volop in de aandacht door het opduiken van schokkende beelden op YouTube. Een filmpje, vermoedelijk met een drone opgenomen, toonde hoe 3 à 400 kaalgeschoren en geboeide mannen, onder zware politiebewaking uit een trein bij het Oeigoerse Korla worden weggevoerd, waarschijnlijk op weg naar een ‘heropvoedingskamp’. Een paar weken voor deze beelden viraal gingen was ons land nog één van 22 staten die, in een gezamenlijke verklaring aan de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, aan de Volksrepubliek China hadden gevraagd om te stoppen met de willekeurige opsluiting van Oeigoeren en leden van andere minderheidsgroepen.
Volgens VN-waarnemers zouden er op dit ogenblik naar schatting minstens 1 miljoen Oeigoeren, vaak zonder vorm van proces, geïnterneerd zijn in gevangenissen en strafkampen…
Hongkong
Terwijl dit drama al decennialang in het Westen nauwelijks media-aandacht krijgt is Hongkong een heel ander verhaal. Sinds 2014 is het al onrustig in de voormalige Britse kroonkolonie. Op 22 september 2014 kwam een protestgolf op gang die bekend raakte als de ‘parapluprotesten’ nadat China zich, tegen de afspraken in, met de interne keuken van Hongkong meende te moeten bemoeien. Demonstranten kwamen massaal op straat tegen de Chinese inmenging en voor politieke hervormingen. Arrestaties, samenscholingsverboden en pepperspray lieten dit verzet nog voor het jaareinde doodbloeden.
De overdracht voorzag een transitieperiode van vijftig jaar
Het protest tegen het invoeren van een wet die het mogelijk maakt om verdachten van een misdrijf uit te leveren aan landen waarmee het geen uitleveringsverdrag heeft en waardoor ook het berechten van inwoners van Hongkong in de Volksrepubliek China mogelijk werd, zorgde vanaf maart 2019 weer voor hoog oplopende spanningen. Men vreesde immers dat zo in Hongkong residerende critici en activisten konden worden uitgeleverd aan de Volksrepubliek. Hongkong was tot de overdracht aan de Volksrepubliek in 1997 een Britse kroonkolonie met een eigen rechtssysteem. De overdracht voorzag een transitieperiode van vijftig jaar waarin Hongkong de eigen wetten en rechtspraak behoudt.
Het protest begon schuchter met een sit–in op 15 maart 2019, gevolgd door een eerste demonstratie op 31 maart. De grote opkomst was volgens waarnemers een teken dat deze protesten weleens zouden kunnen uitgroeien tot de grootste ooit in Hongkong en ze werden op hun wenken bediend. Op 1 juni kwamen niet minder dan een miljoen inwoners op straat om hun eisen kracht bij te zetten. Ondanks het geweld van politie en pro-Chinese knokploegen, bleven de betogers volhouden. Na maandenlang volgehouden protest werd het omstreden wetsvoorstel op 4 september ingetrokken. Maar de demonstraties, die intussen over een hele waaier van eisen en hervormingen gingen, eindigden niet. Integendeel, de situatie escaleert met de dag.
Jambon in China
Jambon beloofde aan het Vlaamse parlement dat hij de situatie zou aankaarten. Wellicht uit angst dat de Chinese vicepresident Wang Qishan hem na een interruptie zou toesnauwen: ‘Da gade gij niet bepalen hé, da gade gij niet bepalen…’ heeft hij naar eigen zeggen gekozen voor het ‘voorzichtig‘ ter sprake brengen van de mensenrechtenkwestie en de brute repressie in Hongkong.
‘Als wij hier straffe taal verkocht zouden hebben, denk ik niet dat dat veel aan de mensenrechten en de situatie in Hongkong gewijzigd zou hebben, maar men zou er misschien wel alle businessopportuniteiten mee doodgedaan hebben’. Zo klonk het erg pragmatisch uit Jambons mond in De Ochtend.
De vraag moet gesteld worden of dit effectief ook zo is. Ons land organiseert al bijna 40 jaar met de regelmaat van een klok staatsbezoeken en handelsmissies naar de Volksrepubliek. Terwijl de economische macht en dus het potentieel van de Volksrepubliek in die periode spectaculair is toegenomen kan dit absoluut niet gezegd worden van de exportcijfers van ons land naar China. Integendeel, het laatste jaar ging onze export richting het Rijk van het Midden zelfs met een miljard euro achteruit…
Het is met andere woorden hoog tijd dat het economische nut van dergelijke geldverslindende missies op zijn zachtst gezegd, enige relativering verdient. Het beeld dat VUB-hoogleraar Internationale Betrekkingen en China-kenner Jonathan Holslag in De Afspraak ophing van ‘een ietwat zielige bedeltocht waarop onze beleidsmakers de Chinezen moeten smeken ‘om toch maar peren, chocolade en bier te kopen’ is misschien wat karikaturaal maar niet ver naast de waarheid…
Lichtgewicht
Het gaat niet op om zich achter de Europese Unie te verschuilen
Net zoals hij dat al in het Vlaams parlement poneerde, blijft Jambon de mening toegedaan dat Vlaanderen te licht weegt om voor Hongkong het verschil te maken. Of hoe een Vlaams-nationalist het buitenlandse belang van zijn natie in wording meent te moeten relativeren… Het is, dixit de Vlaamse minister-president, aan Europa om in Beijing op tafel te slaan. Net alsof dàt ooit gaat gebeuren… Het gaat niet op om zich achter de Europese Unie te verschuilen die momenteel de handelsakkoorden met de Volksrepubliek China heronderhandelt.
De Vlaamse minister-president zou moeten beseffen dat Theofiel Boemerangs credo ‘Kleine percentjes, rijke ventjes’ niet altijd te prefereren valt. In het Vlaamse regeerakkoord heeft de regering zich immers uitdrukkelijk geëngageerd om het buitenlands beleid niet alleen economisch in te vullen maar ook waardegedreven, op basis van onze waarden en normen. Het zou jammer zijn dat dit een verhaal van ‘luister naar mijn woorden maar kijk niet naar mijn daden’ wordt… Het wordt in ieder geval tijd dat de Vlaamse regering zich bezint over een breder opgezette Chinastrategie. De impact van de Volksrepubliek zal sowieso, of we dat nu graag hebben of niet, zowel economisch als geopolitiek en strategisch blijven groeien en verdient een coherent en consequent Vlaams antwoord.
De Vlaamse minister – president mag dan misschien menen dat hij een perfecte spagaat heeft uitgevoerd maar het is en blijft een lichaamshouding die zeker voor mannen van zijn leeftijd (en ik kan het weten) erg ongemakkelijk is en bij een foute technische uitvoering bijzonder pijnlijk kan aflopen voor de weke onderdelen.
Lung Jan
*
Het venijn dat in het staartje zit. Is weeral ’n spreekwoord.
Tja, dat wat volgt moet er bij mij ook uit. Namelijk wie betaalt die Schone schijn? Niet de Hoge Dames en Heren: die krijgen nog geld toe boven op hun zo al Prinselijke honoraria. Politici idem dito.
Ja Jan maar er is toch iemand die het kind van de rekening is.
Heel zeker. Het zit in de deelname-prijs die de gewone kooplui moeten afdokken om mee te kunnen.
Kijk, als ik lieg, lig ik in onderaanneming. Want van horen zeggen, indertijd. In de clientèle. Door harde CVP-Kiezers nochtans.
Het waren zij die uit ongenoegen achteraf het Vlaams Belang hebben helpen oprichten hier in de streek.
Maar mondje dicht. Feind hört mit.
*
Donderdag 29 November 2019
|
