|
Nota vooraf
Hoe er in Coburgia voortdurend het licht van de zon geloochend wordt! ‘Vlaanderen Boven’ is toch de evidentie zelf!
De letter ’V’ van Vlaanderenkomt toch ook vòòr de letter ‘W’ van Wallonië….
Onvergefelijk dat indertijd de Vaders des Vaderlands (en de moeders) daar niet aan gedacht hebben, om te eisen dat het alfabet herschikt diende te worden.
***
IEDER VOLGELTJE ZINGT ZOLAS HET GEBEKT IS
Zijn die arme Francofonen toch altijd misdeeld. Te hee genen noam!
Zie maar noch Broekzèl, noch Namur, noch Liège hebben ooit van de Vlamingen de door de Francofonie zo begeerde diepzeehaven als Antwerpen, Zeebrugge of Oostende mogen hebben. Geen wonder dat Wallo/Brux thans dreigt koppeke onder te gaan. Het zijn Zeevarende Naties op zwaer zand zaad geworden!
*
‘Pompen of verzuipen’:
Maar in Francofonia kennen ze dat spreekwoord., daar in dat luilekkerland niet eens Verre van, om een van die twee werkwoorden in de praktijk om te zetten. Om niet te verhongeren steekt dat soort bedelaars niet de handen uit de mouwen maar ze steken die gewoon vooruit. ‘Kijk maar’, zeggen die daarbij, ‘er blijft helemaal niets meer aan mijn vingers plakken, mijn buik is zo plat als een vijg en de kom met transfers is op de tweede dag van het Nieuwe Jaar weeral helemaal leeg’.
Maar in het besef deze bedelaar Franstalig is komt daar niet eens een smekende stem bij te pas, maar een harde commando-stem en en gebalde vuist.
*
Het nieuwe jaar ligt als het Kerstkindeke nog in de kribbe, en reds zijn de poppetjes aan het dansen. Vuurwerk aan het Atomium? Vollen bak in Het Neuws Acht auto’s in brand gezet door ‘verrijkt afval’?
Ssst, verdorie. Niet over spreken, want de is-lammerds zouden zich wel eens kunnen beledigd voelen. Met als spijtig gevolg er te willen van onder trekken!
Stel U voor zeg! Dat Francken Theo wel eens recht in z’n schoenen zou kunnen staan, en dat die gewoon de bindende internationale afspraken inzake Soedan zou hebben nageleefd. Zie bvb
https://www.tijd.be/opinie/column/De-Khartoem-afspraak/9967920
*
En wie ontmoeten we in die context? Toch weer niet
Gerard Deprez
van de Waalse vleugel der Tjeven, thans in de pluimen van een Blauwe Geschelpte. Als ik hierover lieg, is dat liegen in onder aanneming, want ik verwijs hiervoor naar Vriend Guvaal.
Men komt ze toch overal tegen, die ‘vreemde Meesters in ’t Land’…. En het is daarenboven godgeklaagd dat ze daarbij nog alarm slaan!
*
Na Kerstmis de politieke ondergang
*
*
Wellicht is de wanneer-vraag belangrijker dan de of-vraag. Want wie durft nog één cent inzetten op de politieke toekomst van Elio di Rupo, sterke man van de PS sinds twee decennia? De druk om hem te ‘verwijderen’ bestaat op alle niveaus, toch zijn de meer ‘lokale’ moeilijkheden waarmee hij kampt de meest miskend.
Voor geen enkele PS-voorzitter zal 2017 een prettig jaar geweest zijn, en beslist niet voor Di Rupo. De schandalen van Samusocial en Publifin, het verdwijnen van de partij uit de Waalse regering, verlammende interne afrekeningen, een PTB die op de linkerflank met grof geschut uithaalt en, als kers op de taart, desastreuze peilingen. In Wallonië zou de PS onder de kaap van 20 procent zakken, veel minder dan de meer dan 40 procent die ze tijdens de jaren van ‘Dieu’ Spitaels haalde.
Duidelijke boodschap
De stemmen die voor een toekomst zonder Di Rupo pleiten worden talrijker, klinken luider, en komen meer en meer ook van hooggeplaatsten binnen de socialistische zuil. Onlangs kwamen de zwaargewichten Bodson en Labille met een niet mis te verstane boodschap naar buiten. De eerste is secretaris-generaal van het Waalse FGTB, de andere is baas van de
socialistische mutualiteiten. Als dergelijke figuren met een eensluidende boodschap naar buiten treden, dan is het menens. Zonder het expliciet te vermelden, is het voor hen een uitgemaakte zaak dat de voormalige premier plaats moet ruimen voor Paul Magnette. Wie wat afstand neemt en het palmares van Di Rupo in een breder tijdsperspectief plaatst, vindt wel wat argumenten à décharge. Formeel is hij voorzitter sinds 2001, maar de facto is hij de sterke man van de partij sinds 1999. Electoraal deed hij het al bij al zo slecht nog niet. Hij weigerde ook altijd de partij te laten opschuiven naar een soort derde weg à la Tony Blair. Vanuit intellectueel oogpunt zou dat verdedigbaar zijn, maar politiek draait nu eenmaal rond perceptie en – jammer genoeg – waan
ideeën, en vaak een combinatie van beide.
De kogel
Toch zou de fatale kogel wel eens van elders kunnen komen. Want toen Di Rupo partijvoorzitter werd in 2001, omgordde hij ook formeel begin dat jaar de burgemeesterssjerp van Bergen. En ook daar rommelt het. Zo is er André Ceuterick, een PS-apparatsjik en organisator van een plaatselijk filmfestival. De klachten tegen die man stapelen op, tot seksuele aanranding toe. Maar Di Rupo blijft hem steunen, misschien wat gemotiveerd door zijn eigen ‘moeilijkheden’ in de jaren negentig. Er is ook de zaak-Lafosse. Lafosse is een plaatselijke PS-schepen
die in een louche vzw-kwestie verwikkeld is. Werknemers van de organisatie zouden voor plaatselijke
partijactiviteiten zijn ingeschakeld. Nu, de naam Lafosse is niet onbekend in het Henegouwse Bergen. In 1988 greep Di Rupo, ondanks een monsterscore, naast het burgemeesterschap van zijn stad. Die functie was weggelegd voor ene Maurice Lafosse, vader van. Idyllisch is de band tussen Di Rupo en Lafosse nooit geweest, maar er zijn nu eenmaal evenwichten die gerespecteerd moeten worden. Over de generaties heen. Vooral Georges-Louis Bouchez (MR), zowat het exclusieve gelaat van de oppositie in de stad, blijft hierop hameren. “Als je lang genoeg aan de appelboom blijft schudden, zal er ooit wel eens wat uit vallen”, is zijn motto.
Kijkt men een niveautje hoger, dan stelt men vast dat ook op provinciaal niveau zich moeilijkheden en schandalen voordoen. Er is de of-vraag.
Ook de wanneer-vraag die er wellicht meer toe doet. Maar misschien is er nog wel een derde boeiende vraag: de van waar-vraag. Uit welke hoek komt de kogel van een exit die in de sterren geschr
anneer-vraag belangrijker dan de of-vraag. Want wie durft nog één cent inzetten op de politieke toekomst van Elio di Rupo, sterke man van de PS sinds twee decennia? De druk om hem te ‘verwijderen’ bestaat op alle niveaus, toch zijn de meer ‘lokale’ moeilijkheden waarmee hij kampt de meest miskend.
*
AAB DE VRUCHTEN KENT MEN DE BOOM
*
En neen, vlgens mij is dat geen Shekespeare-iaanse tragedie, met Brutus als honorable man’, maar eerder het einde zoals beschreven in een vulgair stationsromannetje uit vroegee jaren.
Niemand die nog spreekt over ’s mans verwijfd voorkomen, noch over de prioriteten die daaree verband houden. De broeken bliven toe en de monden blijven gesloten. Want diene Olio was ’n vriend des Konings.
Mannen weten waarom…
*
|
