|
DAKVENSTER OP DE WERELD
*
Wetenschappers vinden DNA van neanderthalers in grotten
Bron: BBC, The New York Times
Misschien wel de verre over-over-grootmoeder van Laurette Mitraillette ?
*
Het is mogelijk om DNA van uitgestorven mensachtigen, zoals de neanderthaler, uit sedimenten in rotsen te halen - zelfs als er geen botresten meer te vinden zijn. Een Europees onderzoeksteam heeft genetisch materiaal gevonden op zeven archeologische sites, onder andere in België.
De wetenschappers spreken in het vakblad Science van een belangrijke wetenschappelijke doorbraak. Overblijfselen van historische mensensoorten zijn immers schaars. Deze ontdekking betekent dat onderzoekers toch kunnen achterhalen welke soort in een bepaalde grot heeft geleefd, en wanneer, als er enkel artefacten gevonden zijn.
Mammoet
"We weten dat meerdere componenten van sedimenten DNA aan zich kunnen binden", zegt onderzoeker Matthias Meyer van het Duitse Max Planck-instituut, die het onderzoek leidde. En dus werd er onderzocht of dat DNA kan overleven op archeologische plekken waarvan geweten is dat er mensachtigen geleefd hebben.
De onderzoekers namen grotstalen op zeven archeologische sites in België, Frankrijk, Spanje, Kroatië en Rusland. In dat materiaal - 14.000 tot 550.000 jaar oud - kon het team DNA van verschillende dieren identificeren, waaronder uitgestorven soorten als de wolharige mammoet en de wolharige neushoorn.
België
Een onderzoeker neemt stalen in de Belgische grot Trou Al'Wesse. ©AP
-
Zouden die neanderthalers de te vinden plaats va hun DNA echt zo nauwkeurig hebben aangeduid?
*
Maar in de sedimenten van vier archeologische sites werd ook DNA van neanderthalers gevonden - ook in sedimentlagen waar nooit menselijke resten zijn ontdekt. Een van de vindplaatsen was de grot Trou Al'Wesse in Modave, in de provincie Luik, waar nooit menselijke beenderen gevonden zijn, maar wel stenen voorwerpen en dierenbeenderen die sterk deden vermoeden dat er mensachtigen geleefd hebben.
In een grot in Rusland werd daarnaast DNA ontdekt van
de Homo denisova
*
Ook hier waren nog geen menselijke resten gevonden. Sterker: de nieuwe vondst is tot nu toe het oudste bewijs voor het bestaan van deze uitgestorven soort.
**
Ex-Digitaliaanse Bedenkingen
*
Die ‘Dodengang’ in Diksmuide blijft mij intrigeren. Als college-leerling heb ik vele lessen gebrosst (dat kon toen nog zo goed als ongestraft, vooral die van Wiskunde en Algebra) om per fiets, geleend van Grote Broer, (die daarover zefig zweeg) van Ieper naar Diksmuide e fietsen. Om daar ergens, gewonnen verloren, e zitten dromen ergens langs de IJzer. Grote Broer wist toen al (1950) dat ik een loopbaan zocht in de journalistiek en als oudste van het vaderloos gezin probeerde die mij zoveel mogelijk te bescheren God hebben zijn ongedurige ziel..
Mijn grote vriend, de jonge dorpts-onderwijzer in een andere gemeente, die mij met het drama de gedynamiteerde IJzeroren (1946) vertrouwd had gemaakt, deed de rest. Dat die ondertussen zo’, beetje Don Juan speelde met m’n oudere zus (die later, aan haar 18de jaar nonnetje is geworden) was een frustratie voor ons Ma (Jan Ptat had de hem sedertdien genield), maar niet voor mij. Ik liep hem, na schooiktijd, altijd van ver tegemoet, in concurrentie met z’n Duitse Herders-hond. Waar had die geweldige grote vriend een prachtige groen fiers, met Hollands ‘frame’ dat ik niet eens durfde aan te raken. Die lag niet dubbel toe gebogen op z’n fiets, maar fier kaarsrecht rechtt-op. En hij trapte bijna koninkrijk de pedalen. Echt een alleswetende jonge God!
Vele j aren later, bij een slager-specialst in de Verrirst Gemeente (Ingooigel) heb ik diens jongere broer nog bij persineels-ondehandelingen zijn ontslagbrief moeten voorleggen. Uiteraard zonder de zaken van 40 jaar vroeger, terug op te rakelen..
Da r zusje van toen is onderhand 92 jaar geworden, en is al lang niet meer van deze wereld…
Aan de Kerk in Deerlijk heb ik jaren geleden, bij de inhuldiging van het borstbeeld van Priester-Dichter Hugo Verriest. Die was ooit ‘Principaal’ van ‘mijn’ college in Ieper geweest. Daar speak ik nog de broer van Meester Firmin, die zich dat ook allemaal goed herinnerde.
Iedereen uit mij jeugd is overleden. Maar die mensen leven verder in mijn verbeelding.
Ja, de jaren vlieden. En als ik nog (met rollator) in Kaakerke verschijn, dan is het met rode beschaamde kaken. Weeral ’n generatie die het heeft laten afweten.
De woorden vergaan, maar aan het heden verandert er niets. De volgende generatie moet het dan maar doen. Wij hebben de weeg getoond.
In Ieper, op wat overblijft van de Middeleeuwse versterkingen, staat mlijn naam (in kleine letters) in graniet gebeiteld op de gedenksteen ter ere van de leerling van Meester G. Gezelle: ‘hij leerde zin Volk zichzelf te zijn
Het ‘Lijssternest’ van Stijn Streuvels Ingooigem
*
Enne o ja, dit stukje ging eigenlijk over de Neanderthalers, die allemaal al lang zijn uitgestorven. Van niet het minste belang dus, tenzij om de nostalgische Rode Broeders hun desillusie te doen vergeten. De perfecte reden dus om hun afleidings-taktiek te counteren met mijn eigen oer-oude jeugsherinneringen.
*
(Digitalia)
|
