VENSTER OP DE WERELD

 *

Verloren continent ontdekt onder Indische Oceaan

Mauritius

rust volgens de onderzoekers op de resten van een oeroud, gezonken continent. Een miljoenen jaren oud continent, dat zich ooit tussen India en Madagascar bevonden heeft, ligt nu op de bodem van de Indische Oceaan. Dat stellen wetenschappers in een nieuwe studie in Nature Communications.

De eerste aanwijzingen voor het bestaan van het continent waren sterkere zwaartekrachtvelden in sommige delen van de Indische Oceaan, die wijzen op een dikkere korst. Een mogelijke theorie was dat stukken landmassa in de zee gezonken waren en zich hadden vastgehecht aan de oceaankorst.

Een van de locaties met een sterke zwaartekracht was Mauritius. Onderzoeker Lewis Ashwal van de universiteit van Witwatersrand in Zuid-Afrika opperde in 2013 dat het vulkanische eiland mogelijk op een deel van een oud, gezonken continent rust en ging verder op onderzoek.

Hoewel Mauritius maar 8 miljoen jaar oud is, vond zijn team op het eiland mineraalafzettingen van wel 3 miljard jaar oud. In een gedetailleerde analyse hebben de wetenschappers de geologische geschiedenis gereconstrueerd van het verloren continent, dat ze

Mauritia

genoemd hebben.

Meer oude continenten

Tot zo'n 85 miljoen jaar geleden, zo stellen de onderzoekers, was Mauritia een klein continent. Het was ongeveer een kwart van de omvang van Madagascar en lag genesteld tussen India en Madagascar, die in die tijd veel dichter bij elkaar lagen dan vandaag. Later verwijderden India en Madagascar zich van elkaar, en begon Mauritia uit te rekken en af te brokkelen.

Er is bewijs voorhanden dat ook andere vulkanische eilanden in de Indische Oceaan, waaronder de Cargados Carajos, de Laccadiven en de Chagosarchipel, op delen van Mauritia liggen.

Mauritia is overigens niet het enige oude continent dat naar de zeebodem gezakt is. Recent zijn ten westen van Australië en onder IJsland brokken land gevonden, die verder onderzocht worden.

*

Digitaliaanse Bedenkingen

*

Benieuwd welk ‘reisadvies’ er nu weer uit de bus komt, want er mag geen tijd veroren gaan om weer massaal naar daar te vliegen, zodat ook daar de lucht en het milieu verpest worden

(net zoals bij de ‘Top’ van Malta van gisteren waar al dat schoon volk ineens naartoe wilde en dat was deze keer serieus gemeend, en niet louter alleen voor die schone stranden en dat schone vrouwvolk)

Naar Malta ging het om ramptoerisme van de toekomst. Naar Mauritia zou het gaan om ramptoerisme van het verleden…

Al-bij-al komt de Bijbel er weer versterkt uit. In het Scheppingsverhaal wordt er geredeneerd in dagen. De Heer had 6 dagen nodig, en de 7^de dag rustte Hij. Zo staat het daar in Genesis, maar we weten allemaal als het over de Bijbel gaat, dat we moeten verder kijken dan onze neus lang is. Zo is er een groot gat tussen maar één week van maar 7 dagen en 540 miljard jaren. Wat een astronomisch getal is, en inderdaad bijna doet denken aan… de Eeuwigheid waarnaar we allemaal onderweg zijn.

Wat ik wel grappig vind, is dat het wetenschappers uit Witwatersrand zijn geweest die de kat de bel aanbonden.

Doet mij denken aan parelwitte stranden, op de rand van vele eeuwen rusteloos zoeken naar De Hof van Eden waar het allemaal begon. Toen de Aarde nog een Paradijs was in het Tweestromen Gebied van Tigris & Eufraat…

++++