|
.*
*
Ooit had ik ’n vriend
Een beteren is er niet
De trompe stak ten srijd’
Hij ging aan mijne zijd’.
In glijken schred en tred …
*
Als d’een, moe en uitgeput, de moed begeeft
Dan werkt d’ander zich in ’t zweet.
De strijd gaat door tot ’t end
De glorie of de dood ons wenkt.
De vaandels hoog, de vijand ligt geveld…
En alle Ggulden Sporen zijn geteld.
*
*
|
