|
*
Woensdag 6 april
Zon 7u07-20u24
H Winneboud
*
*
Zaventem heropgestart
Beschilderd met surrealistische motieven….
*
INLEIDING / GROTE SPRONG VOORWAARTS
*
Voor zij, die spijts de vele tips op deze blog nog altijd geen digitaal abonnement hebben bij ‘tSCHELDT, hieronder een heerlijke bijdrage over TAAL in Coburgia, en dan speciaal over de gebarentaal op onze ‘Nationale’ Luchthaven. Vooral over het personeel daar met een strafblad waarvan er velen stonden te juichen na de aanslagen van 13/11 in Parijs.
In dat nummer was er ook een meer dan lezenswaardig stukje over ‘Het Heilig Paterke van Hasselt’ en de nog altijd niet gehoorde openbare biecht ivm het 6de & 9de Gebod van de Spa-drinkers. Van zij dus die voorop liepen bij de (opgeschroefde) ‘Misbruiken in de Kerk’. 2 April was namelijk de Verjaardag van de duik van Steve. Gratis in de frisse wateren van het Albertkanaal.
Taal, van herkomst onze Noorderburen, slaat over de taaltoestanden in coburgia nagels met koppen. Het belicht ook tersluiks in de marge, de Gebeurtenissen rond 1830, de oorzaak van al onze ellende. Ook inbegrepen de doodgezwegen ‘blokkade’ van de snelwegen in Wallonia door ‘boze truckers’, die volgens mij een onderduims manoeuvre zijn van de PS om deze Vlaams gestuurde Federale Regering van Sjarel Michel te doen vallen.
*
*
MIDDENSTUK / VENSTER OP DE WERELD
*
TAAL
Taal, het sociale bindmiddel bij uitstek, zegt u? Zou best wel eens kunnen, mevrouw.
Kijk, daar ligt Knokke, in West-Vlaanderen.
Het Damme van Tijl Uilenspiegel, symbool van de Vlaamse volksziel, ligt een steenworp verderop. Ik bevind me in het clubhuis van de golfbaan Royal Zoute en vraag de ober in het Nederlands om een menukaart. 'On parle français ici', zegt hij. Het is alweer een jaar of acht geleden dat dit voorvalletje plaatsvond, maar ik neem aan dat er sindsdien niet veel is veranderd.
Er is zoveel niet veranderd in België. Ook nu Wallonië niet meer de economische voortrekkersrol speelt, blijft Frans de spreektaal van de Vlaamse gegoede burgerij.
Luister ook eens naar Jacques Brel, die zichzelf een Franstalige Vlaming noemde. Ik wil er maar mee zeggen: het gaat er bij onze zuiderburen nogal ingewikkeld aan toe. Dat was in 1830 al zo, toe België zich losmaakte van het Nederland van de autoritaire Willem I. En dat is 186 jaar later nog zo. Eensgezindheid is de Belgen als volk vreemd. Wat ze federaal ook proberen, onderling wantrouwen en vijandigheid horen er op de lagere bestuurlijke niveaus bij zoals een laag schuim bij een bolleke Leffe Triple. De taalverschillen spelen daarbij een grote rol, net als de hierboven geschetste klasseverschillen, die óók door een taalgrens worden bepaald.
Nu zou zo'n land nog redelijk kunnen functioneren wanneer er geen calamiteiten zouden plaatsvinden.
Maar er vinden wél regelmatig calamiteiten plaats. De Bende van Nijvel, het Heizel-drama, het CCC, de Dutroux-affaire: ze kwamen en ze gingen, maar ze gingen nooit nadat duidelijk was geworden dat de Belgische overheidsdiensten die zich ermee bezig hielden slecht en soms zelfs helemaal niet samenwerkten. Daarna werden, vooral bij de politie en justitie, veel diensten samengevoegd en gestroomlijnd.
Maar helaas hebben de aanslagen van vorige week in Brussel aangetoond dat de coördinatie hier en daar nog altijd een zooitje is, en dat daar nog vaak taalbarrières aan ten grondslag liggen.
Het had voorkomen kunnen worden, lees ik steeds. Ik vrees dat het in dit geval wel eens zou kunnen kloppen.
Twee berichten van de week. 'Sommige medewerkers van het luchthavenpersoneel stonden te juichen na aanslagen in Parijs' 'Nog minstens 50 IS-sympathisanten werken op Zaventem'.
Daar dus. Op die plek. Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat die gasten, meestal in het bezit van een strafblad, daar een baan kunnen vinden. Een paar weken geleden stak ik vanaf Kanne, direct over de grens onder Maastricht, de brug over het Albertkanaal over. In Kanne spreekt men Nederlands. Maar pal over de brug? 'On parle français ici'. De Voerstreek, ziet u. Niet zo fanatiek meer als vroeger, maar toch.
België is en blijft een verscheurd land.
Wij danken Rob Hoogland en De Telegraaf voor de toelating tot overname van deze column, verschenen in De Telegraaf op 2 april 2016.
*
UIT LIJDING – MORAAL v/h VERHAAL
*
Terwijl de Vlaamse ‘handelsmissie’ probeert om zaken te kunnen doen met Cuba (als ’t goed is zeggen we dat ook) en daar de Rijke Nonkels uit Amerika een kool te stoven, zit Crembo, ook op ‘handelsmissie’, maar dan voor Coburgia, in Brazilië met de vingers te draaien. En ondertussen zitten de Waalse truckers dezelfde economie al voor de 7de dag op rij, de keel toe te knijpen. Dat ze daarbij feestelijk aan alle bestaande wetten hun voeten vegen, vindt men in Bruxellabad enerzijds wel vervelend, maar anderzijds moet gezegd worden, dat ze de dingen op hun beloop laten. Daar zit de Regering tot over haar oren in de begrotingsdans.
In Coburgia maakt men voor de zoveelste keer nieuwe wetten (de Km-Heffing) die prompt daarop door de Franconie straffeloos mogen overtreden worden.
De Pakbonden hebben hun stakingsrecht (waarover nog altijd onderhandeld wordt), de Wet Major wordt door de E.U. verboden (de Pakbonden willen dat niet) en dus doet de Regering NIETS.
Het kind van de rekening zal wel als naar gewoonte, weer de hardwerkende modale Vlaming zijn.
In Coburgia is alles surrealistisch.
Nog een geluk dat Donald Trump er nog niet op uit is gekomen, dat onze stoere parra’s die de Joodse verzamelplaatsen bewaken, wel elk een automatisch geweer dragen, maar dat ze geen kogels hebben.
Een feit dat ieder verstandelijk begaafd mens de haren ten berge doet rijzen, zegt U? Maar wij weten dat zoiets in dit land een ongeschreven wet is. Zelfs in Mei ’40 had slechts iedere 5de man kogels voor zijn geweer. Waar ze uiterst spaarzaam moesten mee omgaan, want na 5 schoten was hun magazijn leeg. Zodat ze rapper konden gaan lopen.
Ik denk dat Magritte, de Meester van het surrealisme, daar heeft leren schilderen!
*
*
|
