26/5484 * - Sekten & achterdoenders - Eindtijd (42) -

*

Donderdag 10 maart

Zon 7u07-18u40

H Johannes Ogilvie

*

*

De bijtjes en de bloemetjes: ook een oud verhaal…

Waarbij niemand zich ooit vragen heeft gesteld of er daarna kleine bijtjes of kleine bloemetjes van voortkomen….

*

INLEIDING / GROTE SPRONG VOORWAARTS

*

Hieronder krijgt U een doorwerkte oefening/lezing over zelfstandig denken. Een adembenemende ervaring, waarbij mij het beeld van een duizelingwekkende bergbeklimming langs smalle gevaarlijke afgronden voor ogen stond.

Een beetje zoals door een raam met spiegelglas naar het leven buiten kijken.

Maar het geheel is zodanig eenvoudig, dat elke zelfstandig denkend wezen daar zelf al lang is achter gekomen. Net zoals bij het verhaal van de bloemetjes en de bijtjes.

*

*

MIDDENSTUK / VENSTER OP DE WERELD

*

https://ejbron.wordpress.com/

LONG READ: Religie of sekte? Algemene kenmerken en de meest voorkomende eigenschappen van sektes.

(Door: “E.U. Free”)

Inleiding

Sektes willen over het algemeen niet als “sekte” beschouwd worden en daarom doen ze er alles aan om hun ware aard te ontkennen/verbergen. Om erachter te komen of de groep of organisatie waarmee u te maken heeft wel of geen sekte is, hebben we een aantal bestaande lijsten met sektekenmerken gecombineerd, samengevat, aangevuld en, waar nodig, herschreven tot één lijst met de meest voorkomende algemene kenmerken. Deze lijst heeft als doel u te helpen bij de keuze of de (al dan niet religieuze) groep waarmee u in uw persoonlijke of professionele leven wordt geconfronteerd, als sekte beschouwd moet worden of niet. Een groep of organisatie hoeft niet al deze kenmerken te vertonen om toch een destructieve sekte te zijn, die zowel schadelijk kan zijn voor haar leden als voor buitenstaanders. De scheidingslijn tussen een religie en een sekte is onscherp maar als een groep meer dan de helft van onderstaande eigenschappen heeft, wees dan gewaarschuwd en handel naar uw bevindingen.

1. Absolutair/gesloten geloofssysteem

– Over het algemeen volgen sektes een niet-falsifieerbaar geloofssysteem, een gesloten doctrine ofwel cirkelredenering.

– Sektes claimen meestal dat hun heilige boek absolute autoriteit heeft, al kennen ze soms ook vergelijkbare of grotere autoriteit toe aan andere geschriften of openbaringen. Sektes beschouwen hun doctrine als belangrijker en waardevoller dan onderwijs of wetenschappelijke kennis.

– Sektarische doctrine biedt eenvoudige antwoorden voor complexe problemen en diepe levensvragen. Sektes beloven vaak hun (aspirant) volgelingen de antwoorden op alle menselijke problemen, of ze beloven hen een beter leven na de dood en claimen alwetendheid hieromtrent terwijl de rest van de mensheid is “misleid”. Niet zelden bieden sektes eenvoudige antwoorden op de verwarring die ze eerst zelf hebben gecreëerd. Ze ondersteunen deze antwoorden veelal door geschriften, geproduceerd of goedgekeurd door de eigen groep.

– Wanneer negatief bewijs of argumenten tegen een sekte of haar doctrine wordt geleverd, wordt volgelingen aangeleerd de motivatie van de “boodschapper” in twijfel te trekken. Dergelijke methoden, “vingerwijzen”, creëren een onterecht gevoel van eigengerechtigheid binnen de sekte door voortdurend op de tekortkomingen van buitenstaanders en de buitenwereld te wijzen.

– De meeste sektes praktiseren een vorm van “fundamentalisme”, d.w.z. houden een situatie in stand waarin het gezond verstand, het eigen geweten, persoonlijke ervaring, logica, ethiek en emotionele behoeften geleidelijk worden vervangen, onderdrukt, verworpen door en onderworpen aan bepaalde (religieuze) geschriften/doctrines.

– In sektes geldt dat het “doel de middelen heiligt”. Sektarische doctrine leert leden dat het doel ook middelen rechtvaardigt die hen overdreven voorkomen of die ze als onethisch zouden hebben beschouwd voordat ze bij de sekte waren (bijv. geld inzamelen voor twijfelachtige “goede doelen”, het verlaten van familie of vrienden, het gebruik van geweld tegen buitenstaanders etc.).

– De meeste sektes beschouwen het menselijk lichaam en de fysieke natuur als slecht en de “Geest” als goed. Dit seksistische wereldbeeld veroorzaakt bij sekteleden vaak psychologische onbalans, angsten en (seksuele) frustratie, waarvoor ze wederom niet geacht worden de oorzaak bij de sekte/doctrine te zoeken. Seksuele frustratie van volgelingen kan door de leiders worden gebruikt voor verdere manipulatie.

2. Sekteleiders boven elke aansprakelijkheid verheven

– Sektes beogen macht voor hun leiders (theocratie) en hebben een autoritaire machtsstructuur. – Een sekteleider (zij het levend of dood) heeft geen verantwoordelijkheid t.a.v. enige autoriteit of wet buiten de sektedoctrine (dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld leraren, democratisch gekozen politici of ministers, militaire of politiecommandanten, priesters, monniken en rabbi´s van de grote religieuze denominaties), omdat hij of zij een zelfverklaarde “profeet Gods” is. Wie kritiek uit over een sekteleider, loopt het risico beschuldigd te worden van godslastering.

– Sektes hebben vaak een machtsstructuur gebaseerd op onaantastbare autoriteit. Deze absolute macht wordt uitgeoefend zonder redelijke aansprakelijkheid. Sektes kunnen dubbele standaards hanteren wat betreft regels voor sekteleiders versus gewone leden. Leiders volgen niet altijd de regels die ze hun volgelingen opleggen, met name een dubbele moraal m.b.t. seksualiteit komt bij veel sektes voor, bijv. polygamie door sekteleiders.

– De oprichter/leider van een sekte is meestal zelfbenoemd, dogmatisch, messiaans, niet hoofdelijk aansprakelijk en charismatisch. De groep is zeer gefixeerd op deze leider (levend of dood) en sekteleden vertonen vaak een overijverige, onvoorwaardelijke toewijding t.a.v. de leider, die altijd gelijk heeft. Deze obsessieve houding t.a.v. de leider en de sekte kan zeer onpraktische vormen aannemen.

– Sektes stellen over het algemeen een buitensporig geloof en vertrouwen in hun leider, een goeroe-achtige persoonlijkheid, die vaak een zeer waardige titel krijgt en soms door toegewijden/volgers een bijna goddelijke status wordt toegekend. Dit leidt tot het geloof dat alles wat hij of zij zegt, doet, heeft gezegd of geschreven als onfeilbaar wordt beschouwd. Daarom is het een ongeschreven regel om het nooit met de leider(s) oneens te zijn, omdat dan je eigen spiritualiteit, zuiverheid en loyaliteit (aan God) in twijfel worden getrokken.

– Sekte leiders beweren meestal (nieuwe) openbaringen van God te hebben ontvangen en dat zij alleen in Gods naam spreken. Daardoor kan alles wat de groep/leider doet, worden gerechtvaardigd, ongeacht hoe agressief of schadelijk. Sekteleden bevinden zich in een systematische vorm van mentaal misbruik, waarbij hun loyaliteit aan God opzettelijk wordt vervangen door, en verward met blinde loyaliteit aan de sekte/leider. Dienst aan de sekte wordt gelijkgesteld aan het dienen van God. Volgelingen zijn niet vrij om zelf hun relatie met God te zoeken, ze zijn afhankelijk van de groep/leider voor communicatie met hun Schepper.

– Sektes hanteren een totalitair wereldbeeld en zijn daardoor antidemocratisch, hoewel niet altijd openlijk.

3. Sektes en kritiek

– Sektes vertonen een overdreven en onvoorwaardelijke volgzaamheid aan hun leider (ongeacht of deze dood is of nog leeft) en beschouwen zijn geloofssysteem en ideologische praktijken als de Waarheid, de absolute (want Goddelijke) wet. In deze context wordt elke vorm van kritiek of spot t.a.v. de leider/doctrine beschouwd als godslastering. Vragen, twijfel, kritiek, spot en dissidentie (afvalligheid) worden ontmoedigd of zelfs bestraft. Sektes zijn intolerant t.a.v. vragen en kritisch onderzoek.

– Geheimhouding: omdat ze hun werkelijke motieven en doelen liever verborgen houden, zijn sektes intolerant t.a.v. kritische vragen en onderzoek, niet alleen door buitenstaanders, maar evenzeer door leden. Meestal wordt voor het beantwoorden van kritische vragen alleen gerefereerd aan door de groep goedgekeurde geschriften.

– Automatische acceptatie van sektarische overtuigingen wordt bereikt door het ontmoedigen van vragen. Kritiek wordt afgedaan als trots en zondig, onafhankelijk denken wordt aangevallen, terwijl blinde acceptatie van de doctrine wordt aangemoedigd.

– Absolutisme: sektes staan op de totale, onvoorwaardelijke overgave en onderwerping van de volgelingen aan de groep en doctrine, zowel in daden als in gedachten. Ongehoorzaamheid, zelfs kleine meningsverschillen met de groepsdoctrine, kunnen leiden tot straffen, uitzetting en het mijden van leden. Als gevolg hiervan vertonen sekteleiders en hun volgelingen vaak een dramatisch verlies van spontaniteit en gebrek aan gevoel voor humor en zelfspot.

– Sektes kunnen hun critici bedreigen met lichamelijk geweld, rechtszaken, zwarte lijsten en andere vormen van intimidatie, inclusief geweld en doodsbedreigingen. Vertrouwelijke informatie die door leden is onthuld tijdens hun rekrutering en lidmaatschap, kunnen tegen kritische, voormalige leden worden ingezet. Om dit te bewerkstelligen, wordt van volgelingen vaak gevraagd zich van ex-leden te distantiëren, zelf als deze ex-leden familie of partners zijn.

– Geen enkele sekte wil dat zijn verborgen doelen worden blootgelegd. Hoewel ontwikkelde sektes belangstelling vanuit de media tot op zekere hoogte tegemoet komen en zelfs pr- consultants inhuren om hun imago te verdedigen, wordt kritiek over het algemeen beantwoord met schijnbaar voorgeprogrammeerde conversatie. Eenieder die sektarische doctrine op de proef stelt, wordt automatisch gebrandmerkt als vijand, wat uiteindelijk neerkomt op iedereen die een andere mening heeft.

– Omdat het voor gefrustreerde en ongelukkige sekteleden niet is toegestaan kritiek te uiten op de groep, de leiders of de doctrine, focussen sekteleiders vaak de aandacht op een imaginaire, externe vijand, bijv. de regering, de samenleving als geheel, andere religies, andere etnische of politieke groeperingen etc. Hierdoor leiden ze de aandacht af van interne problemen, houden ze de volgelingen bezig met een externe focus en weerhouden ze hen ervan werkelijk diepgaand over het doen en laten van de sekte na te denken.

– Kritiek en twijfels onder (potentiële) volgelingen kunnen worden beantwoord met tactieken om hen te bekeren en indoctrineren, bijv. versnelde bekering door een intensief retraite weekend of een wekenlange seminars. Kritisch denken wordt ontmoedigd, onafhankelijk denken wordt beschouwd als egoïstisch en rationeel intellect als kwaadaardig (duivels).

– Sektes controleren bij voorkeur alles wat hun volgelingen lezen of horen. Ze ontmoedigen of verbieden contact met ex-leden of met enige vorm van kritiek t.a.v. de groep of doctrine. Ex-leden worden gevreesd en het vermijden van hen wordt voor volgelingen een “zaak van overleven” (punt 13: Pijnlijk uittredingsproces).

4. Mind-controle/mentale controle

– Sektes gebruiken verschillende vormen van psychologische dwang voor het rekruteren, indoctrineren en behouden van hun volgelingen. Informatie over de doctrine wordt niet in één keer, maar beetje bij beetje toegediend. Sommige informatie over de groep en de doctrine wordt pas aan aspirant-leden gegeven nadat ze lid zijn geworden, om zodoende te voorkomen dat ze tijdens het rekruteringsproces afhaken.

– Sektes beheersen hun volgelingen met behulp van schuldgevoel en angst, ondersteund door de “zondige aard” van leden (bijv. d.m.v. openbare biechtsessies). Schuldgevoel en angst bij volgelingen om in Gods ogen te falen worden uitvergroot om hen te manipuleren.

– Door mind-controle worden volgelingen er geleidelijk toe gebracht te participeren in gedrag of activiteiten die ze voor hun lidmaatschap/inwijding verwerpelijk of onethisch zouden hebben gevonden, (bijv. liegen tegen familie of vrienden, geld inzamelen voor nep goede doelen of het gebruik van geweld).

– Wanneer een persoon binnen een sekte wordt geboren, of wanneer een sekte een regionale meerderheid vertegenwoordigt, begint mind-controle meestal tijdens de vroege jeugd. Echter, bij nieuwe, aspirant-leden is mind-controle meestal een langzaam proces, dat geleidelijk wordt uitgevoerd en veel moeilijker te ontdekken is dan de meest bekende maar betrekkelijk zeldzame vorm: hersenspoeling. Mensen worden niet van vandaag op morgen een mentaal gecontroleerde volgeling van een sekte, maar gedurende maanden of jaren.

– De term “hersenspoelen” wordt vaak gebruikt, maar is eigenlijk slechts de zwaarste vorm van mind-control. Er zijn subtiele verschillen tussen beide vormen, maar in beide gevallen is het resultaat macht door gehoorzaamheid. Normaal gesproken kan niemand tegen zijn wil worden gehersenspoeld, maar wie zou er willen worden gehersenspoeld, tenzij ze vooraf zijn overtuigd of gedwongen te geloven dat het voor hun eigen bestwil of Gods wil is. Hiertoe worden technieken van systematische indoctrinatie methodisch verkapt als zijnde goed en waar. Het bewustzijn van sekteleden wordt door de leiders ge-herprogrammeerd door systematische indoctrinatie, propaganda en steeds herhaalde leugens.

– Sektes bevorderen de afhankelijkheid van hun volgelingen: de meest trouwe leden of “ware gelovigen” hebben het gevoel dat er buiten de context van de groep geen leven of andere manier van bestaan voor hen mogelijk is.

5. Controletechnieken

– Mind-controle technieken dienen ertoe twijfels over de doctrine en de leider(s) te onderdrukken en het kritisch denken van volgelingen te omzeilen. Sektes maken excessief gebruik van technieken zoals indoctrinatiesessies, geestdodende tekstherhalingen en mentaal herprogrammeren, bijv. door herhalend gebed, meditatie of chanten, in tongen spreken, lange recitatie-sessies en afstompende werkroutines.

– Sekteleiders induceren gevoelens van schaamte en/of schuld bij hun volgelingen om hen te kunnen beïnvloeden en controleren. Dit wordt vaak bereikt d.m.v. groepsdruk en subtiele vormen van overreding. Groepsdruk is in dit geval het onderdrukken van twijfel en verzet t.a.v. nieuwe ideeën / doctrine, door de behoefte van mensen om ergens bij te horen uit te buiten. Kritische volgelingen of sekteleden die problemen krijgen gerelateerd aan de sekte/doctrine wordt altijd gezegd dat het hun eigen schuld is, nooit die van de leiders of de groeps onfeilbare doctrine.

– Het isoleren van volgelingen wordt gebruikt om de informatie die zij krijgen te controleren.

– Intensieve studie is gefixeerd op de doctrine van de sekte. Indien er aan geschriften wordt gerefereerd, dan meestal per vers en met als doel de leer van de sekte te “bewijzen”.

– Het verwerpen van oude/andere waarden dan die van de sekte versnelt de acceptatie van het sekteleven door voortdurend af te geven op voorgaande/andere waarden en geloofsrichtingen.

– Het opheffen van privacy dient om volgelingen ervan te weerhouden om d.m.v. beschouwingen/overpeinzingen in de privésfeer hun deelname aan het sekteleven in alle rust te evalueren.

– Sekteleden worden vriendelijk aangemoedigd elkaar “liefdevol” te bespioneren en afwijkende gedachten, gevoelens en daden aan de leiders te rapporteren, bijv. door subgroepen in een “buddy” systeem om de leden te monitoren en controleren.

– Onethische gebruik van de biecht: de vernietiging van het individuele ego wordt aangemoedigd door het bekennen van persoonlijke zwakheden en diepe, innerlijke gevoelens van twijfel of schuld. Binnen sektes wordt informatie over opgebiechte “zonden” (gedachten, verleidingen, verlangens) misbruikt om de identiteitsgrenzen van volgelingen te vernietigen en relaties op te bouwen. Dergelijke intieme “zondige” emoties kunnen krachtige tools zijn in de handen van sekteleiders om leden emotioneel te binden door manipulatie.

– Verdere mind-controle technieken zijn bijv. verbale mishandeling, slaapgebrek, een gecontroleerd waarderingssysteem, verandering van dieet of excessief vasten en misbruik van schuld en angst.

6. Controle over het privéleven

– Sektes zijn totalitair in de manier waarop ze het gedrag van hun volgelingen controleren. Sekteleiders dicteren hoe leden moeten denken, handelen en voelen, niet zelden tot in grote en zeer intieme details. Zo dienen volgelingen vaak toestemming te vragen of wordt hen opgedragen om te daten, te trouwen, een opleiding af te breken, van baan te veranderen, te verhuizen, sport of hobby’s op te geven, etc. Sekteleiders schrijven hun volgelingen voor hoe zich te kleden, waar te wonen, wanneer en hoeveel kinderen te krijgen, hoe kinderen op te voeden, intieme en gedetailleerde regels m.b.t. seksualiteit, voeding enzovoort. Sektes hanteren compromisloze regels die leiden tot regressie en desoriëntatie door van leden te eisen dat ze instemmen met ogenschijnlijk eenvoudige leefregels die o.m. etenstijden, toiletpauzes, seksualiteit en gebruik van medicijnen reguleren.

– Sektes bepalen alle grote keuzes in het professionele en privéleven van hun volgelingen. Onderwerping van de individuele identiteit aan de leider of de sekte vereist van leden dat ze hun persoonlijke doelen en activiteiten radicaal veranderen t.o.v. hun leven voor de sekte. De levensvervulling van het individu is voor sektes irrelevant. De ondergeschiktheid van volgelingen aan de groep is er de oorzaak van dat ze persoonlijke doelen en bezigheden opgeven die hen voorheen wel interesseerden.

– Escalerende toewijding: Sektes geven hun leden het gevoel dat ze verplicht zijn om steeds meer tijd en/of geld in de sekte te investeren. Volgelingen voortdurend bezighouden, is tevens een manier om informatie te controleren en het level van indoctrinatie hoog te houden. Van volgelingen wordt verwacht dat ze buitensporig veel tijd in de groep en sektegerelateerde activiteiten steken. Studie, bijeenkomsten en diensten zijn verplicht. Sekteleden worden zó intensief bezig gehouden dat ze geen tijd hebben zichzelf dingen af te vragen.

– Kledingvoorschriften: het elimineren van individualiteit door van volgelingen te eisen dat ze zich aanpassen aan de dress-code van de groep. Individualiteit wordt zo opgeofferd voor de sekte.

– Sektes zijn niet geïnteresseerd in persoonlijk geluk en doelen of behoeften van individuele leden. Gehoorzaamheid aan de doelstellingen en prioriteiten van de sekte gaan boven vrije tijd, vermaak of ontspanning.

7. Controle over het sociale leven

– Sektes dringen er vaak bij hun volgelingen op aan hun familie te verlaten, door misbruik van bepaalde verzen uit hun geschriften (bijv. Lukas 14:26- ** ). Om hun toewijding aan God te bewijzen, staan sommige sektes erop dat hun leden alle banden met familie en vrienden verbreken.

– Onderdanigheid aan de leider/groep vereist van sekteleden dat ze het contact met familie verbreken. Hierdoor kunnen sektes invloeden van buitenaf op hun rekruten en volgelingen minimaliseren. Sektes beweren dat buitenstaanders de bron van problemen van de leden zijn en dat de groep de oplossing is.

– Volgelingen worden aangemoedigd of verplicht om uitsluitend samen te leven en/of om te gaan met sekteleden.

– Onderdanigheid van volgelingen aan de sekte leidt er vaak toe dat ze banden met familie en vrienden verbreken of verwaarlozen, waardoor ze zichzelf van hen isoleren, tenzij ze zich eveneens voor de sekte interesseren.

– Het fysieke en/of psychologische isoleren van sekteleden van de samenleving is een methode om verlies van realiteitszin te bevorderen door volgelingen af te zonderen van familie, vrienden, de samenleving en rationele referenties.

– Door sociale isolering, afscheiding en vervreemding van sekteleden, wordt de sekte vanzelf surrogaatfamilie. Volgelingen worden aangemoedigd “wereldse” vrienden (lees: niet-volgelingen) te laten vallen.

– Love bombing: een sektarische rekruteringstechniek waarbij sektes met opzet liefde/ vriendschap veinzen door een overdosis positieve aandacht met als doel de introducé te rekruteren, te bekeren en te beïnvloeden. Door knuffelen, zoenen, aanrakingen en vleierij wordt een sfeer van familie en verbondenheid gecreëerd. Deze techniek wordt ingezet om potentiële volgelingen af te leiden van het feit dat binnen de sekte “liefde” en acceptatie afhankelijk zijn van gehoorzaamheid en onderwerping.

– Vaak wordt sekteleden verteld dat “de duivel” ervoor zorgt dat familieleden en vrienden zich negatief uiten over de groep om volgelingen “bij God weg te houden”.

8. Financiële controle

– De meeste sektes leggen beslag op (een deel van) de financiële middelen van hun volgelingen. Sommige sekteleiders eisen de overdracht van alle eigendommen van leden aan de sekte(-leiding). Het overhandigen van geld, bezit en vastgoed wordt beschouwd als gehoorzaamheid aan het gebod om voor zijn geloof alles op te geven. Door mentale manipulatie middels schuldgevoel behalen sekteleiders financieel gewin ten koste van hun volgelingen. Toewijding (aan God) wordt gemeten in geld (voor de leiders). Uiteraard is steeds meer geld nodig om een hoger spiritueel niveau te bereiken.

– Sektes kunnen zeer in beslag genomen worden door geld. Ze willen rijkdom voor de leiders, waarin door volgelingen moet worden voorzien. Rijkdom kan alles omvatten: het overdragen van contant geld, vastgoed, auto’s, winst, exploitatie van arbeid van volgelingen in door de sekte beheerde bedrijven tot aan fondsen die onder valse voorwendselen onder familieleden en andere niet-leden worden geworven.

– De rijkdom van een sekte komt niet ten goede aan haar leden of de samenleving. Sektes geven geen zinvolle financiële informatie over hun budget en uitgaven en weigeren onafhankelijke instanties inkijk te geven in hun financiën.

– Financiële toewijding van volgelingen wordt door sektes gebruikt om leden afhankelijker te maken.

9. Omvang/expansie/rekruteren van nieuwe leden

– Het werven van nieuwe leden heeft bij sektes een hoge prioriteit.

– Sektes rekruteren nieuwe volgelingen d.m.v. verleiding: de groepsidentiteit en/of ware motieven worden niet (meteen) onthuld. Informatie over de groep/doctrine kan opzettelijk worden achtergehouden, vervormd of geselecteerd om deze acceptabel te maken, de sekteleiders bepalen wie wat moet weten. Sekteleiders zeggen hun leden om de waarheid voor buitenstaanders achter te houden. Op deze manier verbergen sektes hun ware doelen en doctrine tot ze zeker zijn dat men (aspirant-leden) er klaar voor is (om lid te worden).

– Sektes rekruteren ook door emotionele macht, bijv. love bombing, onmiddellijke vriendschap, extreme behulpzaamheid, vrijgevigheid en acceptatie. “Liefde, vrijgevigheid en aanmoediging” worden hoog gedoseerd gebruikt om de afweer te verlagen en een toenemend gevoel van verplichting en schuldgevoel bij rekruten te creëren. Love bombing wordt ingezet om gezond wantrouwen te omzeilen.

– Sektes winnen ook nieuwe leden door persoonlijke crises uit te buiten: ze maken misbruik van persoonlijke kwetsbaarheid die bijv. ontstaat als gevolg van verbroken relaties, dood van familieleden, ontslag, verhuizing, eenzaamheid en depressie, schuld en schaamte, stress en angst, frustratie etc. De gemakkelijkste manier om potentiële leden tot volgelingen te maken, is wanneer ze zwak en emotioneel kwetsbaar zijn. Deze kwetsbaarheid kan worden versterkt door overgangssituaties zoals echtscheiding, depressie of ziekte, mishandeling of eenzaamheid, een handicap, school verlaten, baanverlies of verandering in de loopbaan, weinig sociale contacten hebben, onzekerheid etc.

– Sektes pretenderen een alternatief te bieden aan (intelligente) individuen die vaak niet ten onrechte kritisch staan tegenover de samenleving en op zoek zijn naar een betere manier van leven.

– Om expansie te faciliteren, kunnen sektes overgaan tot geweld en oorlog om land voor hun volgelingen te winnen.

– De omvang/het aantal volgelingen is niet doorslaggevend of een organisatie al dan geen sekte is. Zelfs als miljoenen mensen een destructieve, totalitaire doctrine volgen, wordt deze daarmee nog niet waar. In Europa is hiervan het bekendste voorbeeld dat enkele eeuwen geleden wetenschappers die beweerden dat de aarde niet plat was, werden vervolgd en hun leven niet zeker waren.

– Bij “sekte” denken we meestal aan een kleine groep mensen met een afwijkende leefstijl en afwijkend wereldbeeld. Sektes kunnen echter evengoed de meerderheid binnen een samenleving uitmaken en in dat geval nemen ze meestal een dominante of zelfs gewelddadige positie in tegenover andersdenkenden en minderheden.

– De omvang en groei van sektes hangt af van de effectiviteit van hun rekrutering en mind- controle technieken en verder van de mate van agressie tegenover volgelingen die overwegen uit te treden. Deze agressie omvat een breed scala aan manipulatie, alles tussen volgelingen vertellen dat ze naar de hel zullen gaan en “vijanden van God” zullen worden als ze de groep verlaten, tot concrete doodsbedreigingen t.a.v. ex-leden.

– Sektes zijn uitsluitend tolerant zolang ze een minderheid vormen zonder politieke macht.

10. Vervolging/martelaarschap

– Kritiek t.a.v. sektarische doctrine wordt door sektes vaak opgevat als vervolging (punt 3: Sektes en kritiek). Sekteleden hebben voortdurend het gevoel dat ze vervolgd en oneerlijk behandeld worden. Volgelingen kunnen deze “vervolging” interpreteren als geloofstest.

– Sektes vertonen een onredelijke angst t.a.v. de buitenwereld, bijv. dreigende rampen, kwaadaardige complotten en vervolging. Wantrouwen en paranoia kunnen sektes extra kracht geven door het gevoel bedreigd en aangevallen te worden. Als reactie hierop kunnen sektarische groepen voorraden voedsel en wapens aanleggen en extreme maatregelen nemen om zich tegen imaginaire vijanden te beschermen.

– Sektes archiveren vermeende misstanden tegen de groep/doctrine/leiders zeer intensief.

– Sekteleden kunnen bereid zijn te sterven voor wat zij geloven dat de waarheid is, uit trouw aan hun leider of de God waarin ze geloven. Dit kan zelfs leiden tot (massale) zelfmoord. Sommige sektes overtuigen individuele volgelingen indirect tot zelfmoord door medische behandeling of bloedtransfusie te weigeren of door aan te zetten tot geweld.

11. Elitisme

– Sektes zijn elitair en claimen voor zichzelf, hun leiders en volgelingen een speciale, exclusieve, verheven/verlichte status. De leider wordt beschouwd als redder, speciale profeet, als manifestatie van het Goddelijke, of de groep en/of leider zijn op een speciale missie om de mensheid te redden. Sektes kunnen het als hun opdracht beschouwen om de samenleving en regering te veranderen, desnoods met geweld. Uiteraard gaat dit wereldbeeld gepaard met de nodige trots en arrogantie t.a.v. de samenleving.

– Veel sektes hebben een gepolariseerde wij-tegen-de-rest mentaliteit, waardoor ze in gevaarlijke (gewelddadige) conflicten kunnen komen met de samenleving. Dit totalitarisme versterkt de identiteit binnen de groep. Iedereen buiten de sekte wordt als ongelovigen over één kam geschoren. Sektes vormen een elitaire, totalitaire samenleving, iedereen behalve de eigen groep wordt door God verworpen. Deze visie wordt door sektes gebruikt als excuus of rechtvaardiging voor geweld of oorlog tegen niet-leden.

– Sektes zien zichzelf als “ware gelovigen” en sluiten andere denominaties en religies uit van het authentieke Goddelijke. Sektarische doctrine is exclusief, alle anderen worden als oneerlijk, bedrieglijk en misleid afgedaan.

– Sektarische groepstrots houdt in dat “wij de enigen zijn die gelijk hebben. Als je niet een van ons bent, ben je voorbestemd voor de hel.” Alleen de sekte past de correcte doctrine/interpretatie toe, zij alleen heeft de waarheid in pacht dus moet men tot deze groep toetreden om gered te worden. Deze visie kan liegen tegen of stelen van buitenstaanders rechtvaardigen.

12. Geloof in de eindtijd

– Sektes zijn meestal zeer dogmatisch in hun denkbeelden m.b.t. het einde van de wereld (geloof in de eindtijd) en beschouwen daarbij vaak de eigen groep (uitverkorenen) als de vervulling van profetieën omtrent de eindtijd. Deze denkbeelden kunnen bij volgelingen tot zelfmoord leiden.

– Sektes beweren vaak speciale kennis te bezitten over het einde van de wereld en het leven na de dood.

13. Pijnlijk uittredingsproces

– Sekte-volgelingen worden doordrongen van het idee dat wie de groep verlaat, zal vervallen tot een leven van verdorvenheid en zonde, zijn relatie met God zal verliezen evenals zijn gezond verstand en zijn kans op redding, zal sterven of geliefden zal verliezen etc. Er worden geruchten verspreid over slechte dingen die gebeuren met ex-leden. Niemand gaat ooit weg om “legitieme redenen”. Vanuit het perspectief van de sekte zijn mensen die weggaan zwak, ongedisciplineerd, onspiritueel, werelds, door familie en raadgevers gemanipuleerd, verleid door de duivel of zondig zoals aan geld, seks en rock & roll.

– Sekteleden vrezen vaak voor vergelding tegen henzelf of anderen als ze weggaan of dit zelfs maar overwegen.

– Ex-sekteleden en sekte-tegenstanders worden geconfronteerd met vervloekingen en bedreigingen, subtiel of direct. Eenmaal volgeling is er geen gemakkelijke uitweg. Dit is het moeilijkst wanneer ook familie en vrienden bij de sekte betrokken zijn.

– Vijandigheid van sektes t.a.v. kritiek, met name van ex-leden, maakt het uittredingsproces pijnlijk. Sekte-verlaters worden genegeerd, in de steek gelaten, als verloren of dood beschouwd of zelfs zodanig bedreigd dat ze voor hun leven moeten vrezen als ze sekteleden ontmoeten. Afhankelijk van de duur van het lidmaatschap, wat al vanaf de geboorte het geval kan zijn, kan het verlaten van een sekte betekenen dat men (al) zijn familie verliest.

– Voor sektes is geen reden om weg te gaan ooit legitiem, ex-leden hebben altijd ongelijk als ze weggaan. Ze worden beschouwd als slecht en onbetrouwbaar en persoonlijk contact met hen wordt vermeden.

– Het traumatische effect van het weggaan bij een sekte is verschillend voor ex-leden die op eigen initiatief zijn weggegaan of mensen die uit een sekte zijn gezet.

– Afhankelijk van de keuzes die ze als volgeling hebben gemaakt, bevinden ex-sekteleden zich vaak in de traumatische situatie waarin ze zowel slachtoffer zijn als dader m.b.t. het verspreiden van mind-controle en sektarische doctrine. Hierdoor is het moeilijk om over een sekte-ervaring heen te komen zonder professionele, psychologische begeleiding.

– Sekte-verlaters bevinden zich in een emotioneel kwetsbare situatie tussen hun voormalige groep en de samenleving. Ze worden gemeden, verlaten, afgekeurd en gedemoniseerd door hun voormalige “familie” en hebben vertrouwensproblemen t.a.v. de samenleving. Tegelijkertijd kan de samenleving zich moeilijk verplaatsen in de traumatische ervaringen van ex-sekteleden.

– Net als bij alle andere verslavingen kunnen sektevolgelingen alleen van mind-controle worden genezen als zij hier zelf uit willen. Druk van buitenaf om weg te gaan en hun manier van denken te veranderen, wordt voornamelijk gebruikt om de sekte-ideologie te bevestigen.

Conclusies/aanbevelingen:

– Het psychologische/individuele niveau. Wanneer je vindt dat de groep waarmee je in je persoonlijke of professionele leven te maken hebt teveel van de boven beschreven eigenschappen vertoont, trek je dan terug, ongeacht de reactie van de groep in kwestie. Wanneer je besluit een sekte te verlaten (afvalligheid is de zwaarste vorm van kritiek t.a.v. sektes), zullen sommige sektes dreigen dat je “een vijand van God” zult worden, anderen verklaren je dood of dreigen zelfs je te vermoorden als je weggaat. Eis je leven en je onafhankelijk denkvermogen terug en wees “egoïstisch”. Een sekte verlaten hoeft niet te betekenen dat je atheïst wordt, het wil alleen zeggen dat je een einde maakt aan manipulatie door derden in jouw relatie met je Schepper, als je in een schepper gelooft. Wanneer je uit een sekte bent gestapt of je in dit proces bevindt, overweeg dan professionele psychologische begeleiding te zoeken om je te helpen om te gaan met deze overgangssituatie, die soms jaren kan duren. Van ex-sekteleden is bekend dat het emotioneel zeer belastend is, m.n. het gevoel tussen twee werelden (wal en schip, samenleving en sekte) te vallen en dat dit kan leiden tot depressie, posttraumatisch stress syndroom en zelfs zelfmoord. Als je iemand kent van wie je vermoedt dat deze persoon bij een sekte is beland, probeer dan de deur voor deze persoon open te houden zonder de doctrine toe te laten. Wanneer diegene er vroeg of laat in slaagt de sekte te verlaten, hebben ze mensen hard nodig bij wie ze zich veilig voelen en niet veroordeeld worden, zelfs als ze voorheen hebben geprobeerd de sektedoctrine te verspreiden. Sekte-verlaters schamen zich daar naderhand vaak voor en zijn in verwarring over hun tijd als volgeling.

– Het sociologische/politieke niveau. Wanneer we kijken naar de huidige internationale staat van politiek, conflicten en terrorisme, is er maximale urgentie voor elke religie, groep of organisatie om zichzelf actief te bevrijden van sektarische tendensen zoals hierboven beschreven. Pas daarna kan worden bekeken of gangbare doctrines nog iets zinvols kunnen bijdragen aan de samenleving en het individu. Echter, door het mechanisme van mind-controle zoals hierboven is uitgelegd, kunnen sekte-volgelingen niet worden gedwongen om afstand te doen van sektarische doctrine en zullen ze alleen uit eigen overtuiging uittreden. Mind-controle kan dan ook worden vergeleken met een computervirus voor het brein: het is erg moeilijk een menselijk brein, dat is geïnfecteerd met sektarische doctrine, hiervan te ontdoen en te herstellen, omdat juist de essentiële instrumenten hiervoor, zoals kritisch, onafhankelijk denken en een gezond niveau aan egoïsme, zwaar worden belemmerd. Het computercommando “Format C” (wis harde schijf) voor een menselijk brein onder mind-controle zou neerkomen op de doodstraf of oorlog wat natuurlijk een permanente maatregel is die door de meeste democratieën wordt afgekeurd. Evenmin als andere verslaafden kunnen sekteleden (religieuze junkies) niet d.m.v. dwang of redelijke argumenten van mind-controle en destructieve doctrine worden genezen. Daarom moet de democratische rechtsstaat voor haar eigen veiligheid en de vrijheid en veiligheid van haar burgers en toekomstige generaties de psychologische toerekeningsvatbaarheid en juridische betrouwbaarheid van individuen en groepen die onder sterke mind-controle leven, heroverwegen, indien nodig in twijfel trekken en daarnaar handelen. Dit kan inhouden dat democratieën ertoe moeten overgaan wetten te veranderen, straffen te verhogen, bepaalde sektarische groepen of doctrines bij wet te verbieden en (binnenlandse en buitenlandse) politieke en militaire prioriteiten aan te passen om de democratie tegen sektarische/ theocratische ontwikkelingen te beschermen. Sektes zijn per definitie antidemocratisch, omdat ze totalitaire macht voor hun leiders als doel hebben, ook al zullen ze dit nooit toegeven. Sektes en hun leiders misbruiken het democratische recht op godsdienstvrijheid om de democratie van binnenuit te ondermijnen en aan te vallen. Ze zullen hiermee niet ophouden als ze niet van buitenaf worden tegengehouden. Dit houdt in dat, wanneer we de democratische rechtsstaat willen behouden als het leidende politieke systeem voor onszelf en voor toekomstige generaties, de wetten m.b.t. vrijheid van godsdienst moeten worden aangescherpt en beperkt om sektarisch misbruik en heimelijke, geleidelijke theocratisering van de rechtsstaat te voorkomen.

Door:
“E.U. Free”
Drs. Sociale Geografie

(voor www.ejbron.wordpress.com)

*

(**) Lukas 14:26 Indien iemand tot Mij komt en niet haat zijn vader, en moeder, en vrouw, en kinderen, en broeders, en zusters, ja, ook zelfs zijn eigen leven, die kan Mijn discipel niet zijn.

*

UIT LIJDING – MORAAL v/h VERHAAL

*

Voor mij zag ik vooral het verhaal van Franciscus I voorbij trekken. Ja, inderdaad, als jonge knaap maakte die ooit vele sukkelaars (even) gelukkig door de voorraadkamers van zijn ouders, zonder hun medeweten, op straat uit te delen. Of die daar even blij mee waren, is een ander verhaal waar de Heilige zich later niets van aantrok. Het waren toen tijden zoals nu, waar vele kerken op het instorten stonden, die hij dan samen met zijn volgelingen, zo goed en zo kwaad als het ging, probeerde op te lappen. Toen hij een audiëntie bij de Paus werd toegestaan, rook het groepje naar varkensmest, want onderweg van Assisi naar Rome hadden zij moeten overnachten tussen de varkens. Wat niet wegnam, dat zij meteen Zijn beschermelingen werden.

De huidige Franciscus doet net hetzelfde. Waarbij Hij dus ongewild in het kamp van Erdogan terecht komt. Waarbij ik me afvraag, of de hedendaagse magazijnen om zo maar uit te delen wel groot genoeg kunnen zijn.

Rond Franciscus van Assisi gaat er trouwens nog een ander verhaal. Die zou ooit, met het Kruis in de vuist, hebben deelgenomen aan een der laatste Kruistochten, ergens in de jaren 1225. Toen zou hij, met de Emir van Jeruzalem een heren-akkoord hebben gesloten waarbij Christenen ten eeuwigen dage vrijelijk toegang kregen tot een paar Heilige Plaatsen. En wat blijkt? Tot op de dag van vandaag hebben Christenen geen visum nodig (!) voor Bethlehem, de geboorteplaats van het Kindeke in dat bakske vol met stro, en Het Heilig Graf in Jeruzalem. U moogt mijn kop er niet af slaan, als dit met Hezbollah aan de macht, nog altijd zo is.

Lukas 14:26: dat vers is inderdaad ‘biechte-waar’, maar het zijn wel de woorden van De Zachtmoedige, en niet die van een woestijnpiraat van meer dan 600 jaar later.

Allez, versta mij goed, want wij van Het Vlaams Belang weten dat maar al te goed, dat het origineel altijd beter is dan de kopij. En als ik de Poet zo bezig zie, dan denk ik vaak aan onze bloedeigen Vlaamse Godfried van Bouillon Boonen, de Big Boss van de Eerste Kruistocht in 1096.

*

*