|
*
Vrijdag 12 februari
Zon 8u02-17u53
H Damianus van Alexandrië
*
*
Nieuw Romeins spektakel….
*
INLEIDING / GROTE SPRONG VOORWAARTS
*
Zestig jaar geleden, op 25 Maart 1957 had ondergetekende precies, dag op dag, één, één maand eerder de deur van het ‘Corps de Garde’ van Het Kamp van Beverloo (Leopoldsburg) achter mij dicht getrokken. De kitzak gedeeltelijk over de schouder, dan weer achter mij aanslepend, slofte ik naar ons Moeder in het verre West Vlaanderen.
*
*
Mijnen ‘Vaderlandschen Plicht van 18 lange stomme oervervelende maanden zat er op en ik was klaar m de verloren tijd weer in te halen. Onderweg een paar keer aangehouden geweest door de Militaire Politie, want niemand kon geloven, dat den dezen 3 dagen voor einde maand met ‘onbepaald verlof’ kon gestuurd worden. Met kitzak, in open uniform, zonder ‘Centurion’: ik was precies ’n ontsnapte misdadiger. Kwam door m’n gefluit waarschijnlijk, als iemand die bang is van den donkeren. Lopen jong, dacht ik, om de kaki vodden der schande op zolder te mogen hangen. Dezelfde zolder als waar al die jaren ons Moeder ons aller wiegje en de kinderwagen had te logeren gelegd. Toen die dingen jaren later opgevorderd werden door het ABL, mocht ik alles op de hoop gooien en maken dat ik vlug wegkwam. Van een heel eind ver hoorde ik de ‘fouriers’ roepen en vloeken, toen ze de ratten hadden ontdekt die daar op een of andere manier waren binnen geraakt.
Wat wist ik toen van die foefel in Rome!? Ik was terug bij mijn lief en de rest van ‘Europa’ kon mij (net als nu) gestolen worden.
*
Eerst was het toen de E.G.K.S., de Europese Gemeenschap voor Kolen & Staal, op 25 maart 1957 door ‘Het Verdrag van Rome’ omgevormd tot de E.E.G.: de Europese Economische Gemeenschap. De (eentalig Frans sprekende) Coburger BuZa Minister was toen de beruchte P.H. Spaak, Socialist, wiens lief klein dochtertje in onze dagen de veel besproken spitsmuis Antoinette Spaak is, de roemruchte FDF Furie en samen net haar vader, fervent Vlaming haatster. Spaak himself (1889-1972) was een der gevluchte spoken uit de Regering in Ballingschap van Premier Pierlot, die van uit het veilige Londen en dus van op veilige afstand de oorlog tegen de Duitse Socialisten van Hitler heeft helpen winnen. Als mede-bedenker van de Londense Wetten, die tot eind 1944 met terugwerkende kracht tot Mei ’40 de Coburger samenleving onder de Bezetting regelden. Het perfecte wapen, om na de Bevrijding, vooral de Vlaamse Beweging te onthoofden. Een burenpaartje met een gezellige Duitse dikkerd, was na de oorlog reden om finaal tegen de muur te worden gezet. Zie de Zaak Irma Laplasse.
Ik durf hem niet met zekerheid als opdrachtgever van het dynamiteren van de Eerste IJzertoren aanwijzen, maar wat in ieder geval vast staat, is dat hij ‘hij ligt er en hij ligt er goed’ dapper mee geapplaudisseerd heeft. De naam P.H. Spaak hangt al sinds zijn geboorte als een zwaard van Damocles boven het hoofd van elke Vlaming.
*
Zie, zo weet U meteen weer eens welke funderingen er liggen onder onze Euro. ‘Aan zijn vruchten herkent men den boom’. D.i. verward zijn, eigen welstand doen betalen met het geld van anderen, enz.
Volgend jaar zal dat dus 60 jaar geleden zijn van die overeenkomst, maar de spelers van die ploeg werden ondertussen van 6 naar 28 uitgebreid. Met daarbij wachtend op de drempel Tourkistan. Want de Europese Adelaar moet toch zijn vleugels kunnen uitslaan, nietwaar?
En zo komt het, dat dat kreupel onding van Rome, in Rome heden ten dage binnenkomt voor een groot onderhoud. Dit ten einde de totale sloping te voorkomen. Coburgia, een der oorspronkelijk zes, wordt ingevuld door ‘Le Beau Didier’, de ‘Blauwe Geschelpte’ en Moeders Mooiste van het ogenblik.
Wat op het menu staat daar in Rome op een der Zeven Heuvelen, mogen we niet weten, want ondertussen in die lange 40 jaar veel teveel Tsjeefse mistverbanden. De Tsjeven zijn niet meer zozeer als weleer de Grote Meneer. Leo Tindemans had er bij tijd en wil een goede kijk op en werd daardoor bij de Tsjeven op een zijspoor gerangeerd.
We kunnen er dus zeker van zijn, dat de aloude vrijheidsgedachte, de huidige grondstroom in Europa, er niet zal bij te pas komen. Overheen de Vrije Gedachte zal integendeel de sluier worden gelegd van wat in de toekomst de Nieuwe Europeaan, mannen zowel als vrouwen, zullen moeten dragen.
Verwacht er U dus aan, dat onze politici binnenkort als Sjeik verkleed voor de camera zullen komen, en de Dames politici als ingebusselde poppemiekes. Voor de sportievelingen onder ons die onze Flandriens bezig zagen in Qatar: de bloemenmeisjes waren vervangen door zo iemand, hoogst waarschijnlijk geen vrouw, maar toch opgetut als een kokette carnavalspop, in lang ongekreukt stralend wit gewaad met pietrol-achtig hoofddeksel.
Voor Uw ogen moet dat beeld blijven hangen, want zò zal ons Diedjeke er uitzien als hij, lijk Mozes van de berg zal afdalen, met de nieuwe Stenen Tafelen in de arm, waarop de Nieuwe 10 Geboden zullen prijken.
Als Eerste Gebod verwacht ik iets in de zin van ‘Er is geen God buiten Allah en Mohammed is Zijn Profeet’.
De rest zal navenant zijn, met in het vooruitzicht Schengen II, waarin gesteld wordt dat op hun beurt nu de ‘buitengrenzen’ dienen te verdwijnen.
Moest dit niet alle grenzen te buitengaan, dan zou zelfs het woord ‘grens’ uit de Dikke Vandaele geschrapt worden. Wegens àl te expliciete verwijzing naar racisme en discriminatie.
*
*
MIDDENSTUK / VENSTER OP DE WERELD
*
*
http://www.krantenkoppen.be/?ulang=NL&
Geheime' bijeenkomst over toekomst Europa uitgelekt
*
Het werd niet gepromoot in de media, maar de ministers van Buitenlandse Zaken van de zes landen die aan de oorsprong liggen van de Europese Unie kwamen vandaag samen in Rome om de toekomst van het verbond te bespreken. Ze deden dat naar aanleiding van het groeiend euroscepticisme van bepaalde lidstaten. Dat meldt de nieuwssite Politico.
De informele bijeenkomst kreeg de naam ‘Reflectie over Europa’ opgespeld en vindt niet toevallig plaats in Rome. Volgend jaar is het precies zestig jaar geleden dat het Verdrag tot oprichting van de Europese Economische Gemeenschap of het Verdrag van Rome ondertekend werd.
De ministers van Buitenlandse Zaken van België (Didier Reynders), Frankrijk (Laurent Fabius), Duitsland (Frank-Walter Steinmeier), Italië (Paolo Gentiloni), Luxemburg (Jean Asselborn) en Nederland (Bert Koenders) bespraken de toestand van Europa vandaag. De uitkomst van de gesprekken was dinsdagavond niet bekend.
Er is steeds meer euroscepticisme en de laatste tijd stuurt Groot-Brittannië steeds meer op hervorming aan. Dat heeft de nood aan een gesprek over Europa sterk gevoed. ‘Italië wil op politiek niveau zien waar de Unie nu staat voor er verder wordt gegaan’, stelde een diplomaat van de Europese Unie. ‘Hebben we nog steeds allemaal dezelfde waarden en interesses?’
Twee sporen?
‘Het doel is om na te denken over de toekomst van Europa’, vertelde een andere bron aan de Amerikaanse nieuwswebsite Politico. ‘En het is de bedoeling dat de landen van de Europese Unie op hetzelfde ‘spoor’ blijven. Plan A blijft nog steeds dat we Europa op één spoor vooruitduwen.’
Dat dit niet zo evident is, werd al vaker bewezen. In december nog riepen de Italiaanse minister van Buitenlandse Zaken Paolo Gentiloni en de Britse minister van Buitenlandse Zaken Philip Hammond om een ‘Europa met twee snelheden’ op te starten.
Volgende week, op 18 februari, zullen alle 28 lidstaten op een Europese Raad samenkomen om na te denken over de hervormingseisen die de Britten hebben over de relatie tussen Groot-Brittannië en de Europese Unie.
UIT LIJDING – MORAAL v/h VERHAAL
*
Ook in de oorspronkelijke versie van ‘Quo Vadis’, werd Petrus, die langs de Via Appia van de Stad Rome naar het Zuiden wilde vluchten, teruggefloten. Helaba, woar goade gij hene’? – “Terug op Uw plaats gaan zitten, en braaf zijn, hé…”.
Tot daar de gelijkenis met de film. Petrus keerde zich om en weende bitter.
Maar dan stapelen de verschillen zich op. De nieuwe Rome-gangers zullen niet wenen, maar lachend de glazen heffen op elkaars gezondheid. ‘De sfeer zal koud geweest zijn en hun toekomst stralend. Stralend, maar dan buiten de waard gerekend.
Want de Vlam der Vrijheid die ze al die tijd hebben onderdrukt, zal hiermee niet gedoofd zijn. Integendeel, nu er wat geroerd zal worden in de asse, zal de nieuwe zuurstof de vlammen weer doen oplaaien. Het Linkxse Spoor, ja zelfs Plan B, dat naar dood, concentratiekampen en vernietiging leidt, zal verlaten worden, om op de puinen van die 40 jaar mismeestering, een nieuw Avondland op te bouwen, waar als enig vasteland ter wereld, Vrijheid heerst. Een vrijheid binnen de eigen beschermde grenzen die elke afgunstige van daarbuiten moet weg houden.
*
Maar mag ik U er aan herinneren, dat op die antieke Via Appia nog altijd de ‘Catacomben’ der Eerste Christenen te vinden zijn? Dat is daar niet zomaar een ondergrondse begraafplaats in de rotsen uitgehouwen, het is een ondergrondse stad. Een stad weliswaar zonder verkeer en zonder metro, maar een stad met volle straten schimmige bezoekers.
Die Via Appia; als gekalkte bewegwijzering onder onze wielen, als we van de Ring in Rome de afslag naar Ciampino, de vlieghaven willen nemen. Het is telkens zeer prozaïsch en terzelfdertijd een beetje onwezenlijk. Want het is ook de weg die De Paus neemt, tussen het Vaticaan, en Castelgondolfo aan de Zoete Wateren van Het Lago di Albano.
*
*
Voor wie ooit Ciampino levend en wel verlaat, volg dan niet direct bij ’t wegrijden van de parking, de ‘Raccordo’ richting Rome, maar draai er rechts van weg. Maximum 2 à 3 km verder rijdt U Castelgandolfo binnen. Neen, niet voor een gemoedelijk gesprekje met Franciscus, iets wat iedere woensdag wel kan, zelfs zonder afspraak, maar zoek meteen de richting van bedoeld Lago op. U loopt het zò tegen het lijf.
Meestal is het er kalm tot zeer kalm. Alles is er precies om U daar voor de rest van de dag een welgedane Romeins patriciër te voelen, van 2.000 jaar voor Christus. Geen kat die vragen stelt. En de ‘prosecco’ smaakt er heerlijk. Beter dan de duurste Franse Champagne want die hebben hier hun stiel geleerd.
PS:
Mijn studies in de ‘Economie’ waren voor en na de Legerdienst, vergiftigd door de E.G.K.S., waar we ons suf dienden op te blokken. Vooral op de kleine lettertjes onderaan iedere bladzijde van de cursus. Bepaalde bladzijden bestonden zelfs uitsluitend uit zo’n kleine lettertjes, van waaruit meestal de meeste examenvragen kwamen. Dat ‘Kolen & Staal’-geval verschijnt na al die jaren nog soms in m’n angstdromen. Toch niet gebuisd worden omwille van een utopie uit de tijd van Assiel Sarbon (Achiel Van Acker). Dan moet ik telkens weer ’Genezen door Aspirine’ van G. Walschap innemen om de duivels uit het verleden er weer onder te krijgen.
*
*
|
