***

Dinsdag 22 september 2015

Fruitmaand

Zon 7u28-19u42

H Maurits, patroon van de infanterie

Na Mauritius brengt de donder zelden schade aan

*

.

*

*

Lijk in het verhaal van de 3 Tenten van Perrus op de Berg Tabor:

.

.

.

Toch curieus, dat er rond spirituele hoogstandjes, altijd sprake is van … een Verblindend Licht.

*

INLEIDING

Voor de vele vrienden, die ik hier voor deze gelegenheid de ‘Anabole Steroïden’ wil noemen, zonder de minste Opvoeding inzake Geloof en Zeden, breken er dus verwarrende tijden aan.

Het is inderdaad precies alsof er gisteren bij mij een voorgevoel was, over de vraag ‘Is er Leven a de Dood’, dat er in Southhamton (Engeland) publicaties op komst waren ov er dit onderwerp. Een onderwerp om bij dood te vallen. Inderdaad. De mens is nu eenmaal sterfelijk, en daarmee DIEF. Maar aan s mensen uitersten denken, is een goddelijke deugd. Zelfs wij, Christenen zeggen, even terugdenkend aan ‘De Vier Uitersten van de Mens; de Dood, het Oordeel, de Verrijzenis van het Vlees en Het Eeuwig leven, dat het goed is verder te denken dan Uw neus lang is. Want als de Mens nooit verder had gedacht dan dat reukorgaan, leefden we allemaal nog van jacht en visvangst. En dronken we, lijk de al te profijtige Holladers, gewoon mede.

De Slinkxe slimmeriken, zult U hieronder lezen, hebben tot hiertoe dat zaakje gewoon … links laten liggen. Nogal wiedes, want net als Toon Hermans (en ook wij allemaal) moeten wij zeggen: ‘Wij weten het niet’. Wie dan leeft dan zal zien.

Tot men het in Southhampton ineens wèl blijkt te weten.

*

MIDDENSTUK

Onder voorname dankzegging

overgenomen door Digitalia bij

http://xandernieuws.punt.nl/

*

Britse universiteit vindt bewijs van bewustzijn na de dood

Wetenschapper: ‘Dood is potentieel omkeerbaar proces’

*

Zogenaamde bijna-dood ervaringen, waarbij sommige mensen een fel licht zien, blijken toch niet gekoppeld te zijn aan het ‘uitdoven’ van de hersenen, zoals wetenschappers tot nu toe dachten.

De meeste religies geloven dat een mens na zijn lichamelijke dood voor eeuwig verder leeft in een ‘paradijs’, ‘hemel’, of –als je flink wat pech hebt- een ‘hel’. Wetenschappers hebben dat concept eigenlijk altijd links laten liggen of belachelijk gemaakt, omdat leven na de dood tot het domein van sprookjes en fabeltjes zou behoren. Researchers van de Universiteit van Southampton hebben na een omvangrijke studie echter geconcludeerd dat het menselijke bewustzijn onmiskenbaar aanwezig blijft nadat het hart en ook de hersenen gestopt zijn met functioneren.

Het onderzoek onder ruim 2000 mensen die in Groot Brittannië, de VS en Australië een hartstilstand hadden gehad werd geleid door dr. Sam Parnia en werd gepubliceerd in het vaktijdschrift Resuscitation. Hard bewijs dat een mens echt verder leeft na de dood kan het niet genoemd worden, maar toch is volgens de Britse wetenschappers aangetoond dat het bewustzijn minimaal enkele minuten ná het volledig stoppen van hart en hersenen in tact blijft. Waarom dat zo is weet men echter niet.

Bewustzijn blijft minimaal enkele minuten voortbestaan

40% van de onderzochte mensen bleek na een harstilstand een vorm van bewustzijn te hebben gehad totdat het hart weer begon met kloppen. ‘Tot nu toe duidt alles erop dat het bewustzijn in de eerste minuten na de dood niet opgelost wordt. Of het daarna verdwijnt weten we niet, maar onmiddellijk na de dood gaat het bewustzijn niet verloren,’ aldus Parnia.

‘We weten dat de hersenen niet kunnen werken als het hart is opgehouden met kloppen... maar in dit geval schijnt het bewustzijn na de hartstilstand tot 3 minuten te hebben bestaan, hoewel het brein normaal gesproken 20 tot 30 seconden nadat het hart ermee gestopt is ophoudt te functioneren.’

‘Dat is belangrijk, omdat het algemene idee heerst dat bijna-doodervaringen enkel hallucinaties of illusies zijn die optreden vóórdat het hart stopt, of nadat het met succes weer op gang gebracht werd,’ vervolgde de wetenschapper. ‘Het ging niet om een ervaring die met ‘reële’ gebeurtenissen overeenkomt terwijl het hart niet klopte. Bovendien stemden in dit geval de gedetailleerde herinneringen aan visuele zintuigelijke indrukken met de bevestigde gebeurtenissen overeen.’

Vredig gevoel, angst, het bekende felle licht

Van de 2060 onderzochte patiënten met een hartstilstand overleefden er 330, waarvan er 140 aangaven gedeeltelijk bij bewustzijn te zijn geweest. 39% beschreef een gevoel van oplettendheid, maar kon zich geen expliciete zaken herinneren. Dat wijst erop dat mogelijk veel meer mensen mentaal actief waren, maar de herinnering daaraan kwijt raakten als gevolg van verdovende medicijnen of een hersenbeschadiging.

1 op de 5 mensen had een ongewoon vredig gevoel ervaren. Bij bijna een derde was de tijd langzamer of juist sneller gegaan. Sommigen hadden het bekende ‘felle licht’ gezien, een goudkleurige lichtflits of het schijnen van de zon. Anderen hadden juist een angstig gevoel gekregen, alsof ze verdronken of door donker water werden verzwolgen. 13% zei het gevoel te hebben gehad van het lichaam gescheiden te zijn geweest. Net zoveel gaven aan dat hun zintuigen waren versterkt.

Parnia’s conclusie was dat de dood ‘in tegenstelling tot wat wordt waargenomen geen specifiek moment is, maar een potentieel omkeerbaar proces dat intreedt zodra hart, longen en hersenen na een ernstige ziekte of een ongeluk ophouden te functioneren.’

Xander

KOPP

*

UITLEIDING

*

Jaren geleden was ons Ma met een zwaart hartfalen in de kliniek gesukkeld. Wij stonden allemaal aan haar sponde waar die rots in de branding in de coma lag, na verschillende hartstilstanden, hartmassages en electrische schokken. Best de familie vewittigen, en schikkingen voorzien voor de Begrafenis, was het advies van de Hoofdverspleegster.

Toen ik na weken, na een vluchtig bezoekje, weer wilde weggaan, dacht ik haar oogleden te hebben zien bewegen. Iets wat broers en zusters aan mijn weemoedig karakter toescreven….Enkele uren later kwam het bevrijdend telefoontje: Ons Ma zat recht in bed,en vroeg, neen, ze EISTE eten. En nog een beetje rap, weie, want ze had honger om een paard de rug uit te vreten…. Ze was in een minimum van tijd weer te been, en al zat haar handtas vroeger de hele dag bomvol medecamznten, drankjes en pilletjes, nu had ze dat allemaal niet meer nodig. De Dokters waren verbaasd. Wij niet, want we kenden haar daarvoor veel te goed. Niks spectqculars dus, en ze heeft daarna nog wel 20 jaar geeefd. Waar ze wel geen woord over kwijt wilde, was dat die ene Dokter, die van de brutale hartmassages, niet meer in haar abijheid micht komen.Ze had hem nog nooit gezien, hoe kon ze weten dat hij haar zoveel pijn had gedaan8

*

In paradisum te ducante angeliï. En dat haar Het Eeuwig Licht moge verschijnen, zo zong, me docht, Paster Corneillie, die uit mijn jeugdjaren, die al vele jaren gestorven was, terwijl hij met de van het Kruis, die de misdienaar hem had aangereikt, tikte tegen de zijkant van de lijkkist. We stonden die dag voor de vrijgemaakte opening van de grafkelder waar onze Pa reeds 4o jaar wachtte op de komst van ons Ma.

Toen, in die tijd, werd het lichaam van de dierbare overledene nog niet met kist en al in het vuur geschoven, maar aan de goede aarde toevertrouwd. Zoals al vele honderden jaren vordien. Want de engelen moesten de doden begeleiden naar het Paradijs….

Nu gebeurt alles veel nuchterder, met verfilmd verdriet, veel hygiënischer, en vooral, ‘veel beter voor het mileu’. Met wolken fijn grijs stof, in wolken hoog boven de schouw die dag en nacht rook spuwt tussen de tuinen en de huizen van het villapark.De uitvaart industrie draait op vole toeren, maar de kerken staan leeg. ’n Appetijtelijk madammeke, van kop tot teen in mideus zwart, met een aardig hoedjes, komt, buigingskes makend lijk in een Chinees restaurant, een geplastificeerd A4-tje utdelen (die ze achteraf wel terug wil), met daarop de sterotiepe afschedswensen die vooral zoveel mogelijk op de vlakte blijven. Uit de box in de linker bovenhoek koint sefeermuziek, een beetje wat min of meer met de naaste familie is afgesproken, meestal licht Klassiek. Wierook, kaarsen, buigingen, alles nagespeeld zoals de Pastoors. Alleen de orgelmuziek ontbreekt, al staat er wel ergens ’n soort tweedehands harmonium voor duur’dere ‘diensten’.

Dab schuift aan de voorkant het gordijn weg, de kist verdwijnt en meteen verdwijnen ook de helpers, want in Zaal 2 is rond een andere kist, die andere familie reeds samen gekomen. In afwachting dat de urne teruggebracht wordt, gaat aan de achterkant een tweede gordijn open en kunnen de genodigden hun verdriet wegspoelen met een frisse pint. Of iets sterkers, voor wie dat wil of dat graag lust. Boven het geroezemoes stijgt zelfs af en toe een ingehouden schaterlach op.

Erkklokken zijn hier niet te horen, wegens de dooreenlopende uren. Ook wil de Directie geen klachten van niet- of anders Gelovigen. In de dood is niet alleen iedereen gelijk voor de Wet, op voorwaarde dat er politiek corect gestorven en begraven wordt. CO²-uitstoot inbegrepen.

Psst

Vandaag herdenkt Digitalia zeer toevallig de sterfdag van een geiefd wezen.

*

Dit was de allerindividueelste expressie van de allerindividueeolste emotie van……

(Get) Digitalia

*

EINDE

*