*

Zaterdag 22 augustus

Zon 6u40-20u50

H Siegfried

*

*

*

INLEIDING

Wat de TV en de Leugenpers slechts oppervlakkig willen mededelen, meestal een beetje (veel) Slinkx ‘geduid’, met veel suggestieve weglatingen, en nog meer uit de duim gezogen suggestieve toevoegingen, vindt U o.a. in wetenschappelijk verantwoorde uitgaven. Maar die worden meestal door ‘Het gezag’ onder de mat geveegd, of als ‘racistish’ aangemerkt, en is dus ‘te mijden’. Die zijn, zelfs vòòr ze geschreven zijn, ii de Kerkelijke Ban van de H. Marx & Kornuiten.

Laat het ‘n troost zijn, dat het hen binnenkort tegen de kop zal waaien. Net zoals bij Honnecker in de laatste dagen van de DDR… De dag dat Het Volk voldoende ‘verrijkt’ is, en teruggrijpt naar de eigen rijkdom, onder het motto ‘geen rijker kroon, dan het eigen schoon’.

Kunnen we misschien ‘en passant’ kerken en kathedralen gaan oprichten bij de Koningen van de pietrol delvers, zo dat daar ook Maria Processeis kunnen uitgaan. Met maagdekens als engeltjes verkleed en dus in die functie totaal dusdabig onbereikbaar voor de voortplantingsrituelen van de plaatselijke Elite.

Nog even, en dan wordt datzelfde Absurdistan uitgebreid tot binnen onze dorpskernen.

*

MIDDENSTUK

Onder voorname dankzegging

overgenomen door Digitalia bij

*

Arabische Lente, Koerdische zomer?

Staatsnationalisme en Koerdische onverzettelijkheid

(Steven Janssens)

*

Bijna honderd jaar geleden, bij het einde van de Eerste Wereldoorlog, beloofden de overwinnaars aan de vol­keren binnen de overwonnen staten zelfstandigheid. Voor Oostenrijk-Hongarije gebeurde dat via het Verdrag van Saint-Germain en het Verdrag van Trianon, voor het Ottomaanse Rijk via het Verdrag van Sèvres. De Turken weigerden echter dit verdrag te ratificeren en in 1923 kwam er een nieuw vredesverdrag voor hen: de Vrede van Lausanne. Over de zelfstandige Armeense en Koerdische staten, beloofd in het vorige verdrag, werd met geen woord meer gerept. Bovendien werd in de na­sleep van de oorlog het Koerdische gebied opgedeeld: een groot gedeelte van de Koerden werd plots Turks staatsburger, maar grote aantallen Koerden werden ook “Syriër" of “Irakees”. En ook in Perzië leefde van ouds­her een grote groep Koerden. De Britten die Irak bestuur­den, de Fransen die Syrië bestuurden, de Turkse overheid en de Perzische overheid: ze hadden allemaal aanzienlijke Koerdische minderheden en deden er alles aan om de Koerden te “pacificeren”. In 1937 sloten Ankara, Bagdad en Teheran zelfs een “verdedigingspact” in die zin - van een eufemisme gesproken! Tijdens de Koude Oorlog zet­te deze evolutie zich hardnekkig door met overheden die op alle mogelijke en onmogelijke manieren trachtten het streven naar Koerdische zelfstandigheid te onderdrukken. ^<1) Gelukkig hadden en hebben de Koerden het voordeel een bergachtig gebied te bewonen, verspreid over vier landen, waardoor een verhevigde repressie in één land bv. gepaard ging met een zekere ontspanning in een an­der land. De Koerden zijn anno 2014 in totaal met 25 a 30 miljoen.^C2)

Iraaks Koerdistan: een lichtpunt

De 4 miljoen Koerden in Noord-lrak hebben sinds de ver­drijving van Saddam Hoessein in 2003 hun eigen auto­nome regio, compleet met een parlement, een volkslied, een vlag, en eigen strijdkrachten. Die autonomie gaat hand in hand met een spectaculaire economische boorrr. de economie groeit jaarlijks met 8%, de begroting is ge­stegen van 100 miljoen dollar in 2002 naar dertien mil­jard (!) in 2013 en internationale investeerders zijn volop actief in de regio. Zeer illustratief is de evolutie van de Iraaks-Koerdische hoofdstad Erbil: in 2003 was dat nog een kleine stad, terwijl het nu op weg is om een tweede Dubai te worden, met tal van grote winkelcentra, nieuwe wijken, hoogbouw en snelwegen. Toeristen uit Irak, Iran en de Golfstaten komen maar al te graag naar Erbil om te ontspannen.^(3> Die groei wordt ook gestimuleerd door de herinvesteringen van het lokaal verdiende geld in lokale projecten: een hemelsbreed verschil met Bagdad waar veel (corruptie)geld naar veilige Zwitserse bankrekenin­gen versluisd wordt.^C4)

De spectaculaire economische groei in Iraaks Koerdistan

_____________ Steven Janssens

wordt mogelijk gemaakt door een klimaat van relatieve veiligheid. De regio wordt nauwelijks geplaagd door de talrijke aanslagen die de rest van Irak onveilig maken. Dat heeft alles te maken met de sterke identiteit en groeps­geest van de Koerden, die alles heel goed in de gaten houden en verdachte personen of bewegingen kunnen melden aan betrouwbare ordediensten, een groot gebrek in de rest van Irak. “Vrouwen, die iedere dag de straat voor hun huis langdurig schoonsproeien, houden alles in de gaten”, aldus een Amerikaanse veiligheidsspecialist die al vijf jaar in Koerdistan woont en voordien in Bagdad werkte. Bovendien zien de Arabieren er ook anders uit dan de Koerden en worden zij zeer frequent gecontro­leerd in Iraaks Koerdistan.®

Ook Syrisch Koerdistan relatief stabiel

In Syrië is het Koerdische Noorden de minst instabiele regio van het hele land.^C6) De Koerden leven er in relatie­ve autonomie met de 2 andere grote bevolkingsgroepen: de Arabieren en de christelijke Assyriërs. De relatie met het regime van Assad is ingewikkeld maar over het alge­meen niet slecht. De Koerden blijven min of meer neu­traal tegenover de regering. Op die manier voorkomen ze luchtbombardementen in hun eigen gebied.⁽⁷⁾ Net als de Koerden in Turkije en Iran, kijken ze vol bewondering naar de spectaculaire economische groei in Iraaks Koerdistan en naar de grote mate van autonomie die de Iraakse Koerden hebben afgedwongen.

De Iraakse Koerden schakelen een versnelling hoger...

De politieke instabiliteit in Irak en de opmars van IS heeft niet alleen gezorgd voor een toevlucht van ontheemden en oorlogsvluchtelingen in Iraaks Koerdistan, het heeft de Koerden ook de kans geboden om gebieden die decennia lang zowel door Bagdad als door de Koerden opgeëist werden, in te lijven. De plaatselijke bevolking is maar al te blij onder de beschermende koepel van de Koerden terecht te komen. Opeenvolgende Iraakse regeringen hebben overigens de bepaling in de grondwet genegeerd dat deze gebieden, met o.a. de rijke oliestad Kirkuk, via volkstellingen en referenda moeten bepalen waartoe ze behoren.^!S)

En Massoud Barzani, de leider van de Iraakse Koerden, gaat nog verder. Hij stelt op korte termijn een referen­dum over onafhankelijkheid voor. “Irak is de facto al opgedeeld", zei hij recent tegen de BBC. "Alles wat de jongste tijd gebeurd is, toont aan dat het het volste recht van Koerdistan is om de onafhankelijkheid uit te roepen. Voortaan maken we er geen geheim van dat dat ons doel is. Of moeten we anders blijven hangen in de tragische si­tuatie waarin het land zich nu bevindt? "^w Vrijwel niemand verwacht echter dat hij snel zal aansturen op volledige onafhankelijkheid, al was het maar omdat hij zijn goede relatie met Amerika niet in gevaar wil brengen. Een der-

gelijke demarche zou ook de economische relaties met Turkije aanzienlijk bemoeilijken, terwijl Turkse bedrijven volop zaken doen in Noord-lrak. De olieaanvoer vanuit Iraaks Koerdistan is voor Turkije - dat voor zijn olie en gas momenteel (te) sterk afhankelijk is van Rusland en Iran

-     een kans om energie te verwerven voor zijn groeiende economie. Het mag paradoxaal lijken, maar de Turkse re­gering die al decennia op gespannen voet leeft met de Koerden in eigen land, onderhoudt warme banden met de Iraaks-Koerdische president Barzani. De algemene ver­wachting is dan ook dat Barzani economische concessies wil loskrijgen van de overheid in Bagdad, met meer vrij­heid om akkoorden te sluiten met buitenlandse oliemaat­schappijen. De president wil ook eindelijk de 17 procent van de nationale olie-inkomsten, waar de Koerden recht op hebben. Momenteel krijgen ze slechts 10% van die inkomsten. Als Barzani dergelijke concessies weet los te peuteren, brengt hij het gedroomde einddoel, een onaf­hankelijk Koerdistan, weereen stap dichterbij.⁰⁰⁵

... en krijgen steun van Israël!

Terwijl Irak aan het verkruimelen is, heeft Israël zich opgeworpen als pleitbezorger voor een onafhankelijk Koerdistan. Die eigen staat is onontkoombaar, is Israëls boodschap. De banden tussen Israël en de Koerden gaan zo'n drieduizend jaar terug - toen Joodse stammen door Assyrische legers naar de regio werden getransporteerd, en zijn na het vertrek van de meeste Koerdische Joden naar Israël blijven bestaan. De vestiging van Israël in 1948 is door Koerden met bewondering gevolgd: dat wilden zij ook! Vriendschapsbanden leefden voort tussen de rege­rende Barzanifamilie en Joden uit hun dorp Barzan. Zowel de huidige president Massoud Barzani als zijn vader heb­ben Israël bezocht. In het geheim krijgen de Barzani’s al sinds de jaren zestig Israëlische hulp, onder de vorm van informatie en trainingen voor speciale troepen en de ge­heime dienst.^<11) De boodschap van Israël is vooral ge­richt naar de VS, die - zoals quasi alle Westerse staten

-     stug vasthouden aan arbitraire koloniale grenzen.

Wat nu?

Lees er de krantenartikels op na bij het uitbreken van de Arabische Lente. Het enthousiasme was oorverdovend: de Arabische volkeren maakten eindelijk komaf met de oude, verkalkte dictaturen, en de verandering rolde over Noord-Afrika! Zeven jaar later blijft van dat optimisme niets meer over. De meeste landen zijn in een burgeroor­log verwikkeld, met een enorme verspreiding van wapens over verschillende rivaliserende fracties tot gevolg en de groei van een gewelddadig islamfundamentalisme. In dat broeinest is het aantal regimes dat én stabiel is, én een bondgenoot van het Westen op één hand te tellen. Terwijl de extreme instabiliteit de nood aan trouwe bond­genoten net veel dwingender maakt. Israël is zeker een dergelijke stabiele staat en een onvoorwaardelijke bond­genoot van het Westen. Turkije is dat ook, maar ontsnapt niet aan de evolutie naar een meer radicale islam. Dat Turkije, met zijn strategische ligging, binnen 10 jaar nog steeds die steunpilaar is van het Westen die het de af­gelopen decennia was, is bijlange niet zeker. De Iraakse Koerden hebben dan weer hun machtsbasis sinds de Eerste Golfoorlog van 1991 alleen maar versterkt. En het is paradoxaal genoeg de opmars van IS die het bondge­nootschap met het Westen en de zelfstandigheid van de Koerden in Irak naar een hoger niveau heeft getild. Door de implosie van het reguliere Iraakse leger, slaagde IS erin in bezit te komen van geavanceerd militair materi­aal, wat de zwak bewapende Koerdische strijders in het defensief drong. De grootste vijanden van het Westen hadden superieur Westers tuig! Door de inzet van dro- nes en de Europese en Amerikaanse wapenleveringen aan de Koerden, is aan deze anomalie een eind gekomen. Bovendien hebben de Iraakse Koerden de afgelopen maanden hun grondgebied gevoelig uitgebreid naar olierij­ke gebieden die traditioneel een twistappel vormden tus­sen de Koerden en de centrale overheid. Eerder dan de vraag of Iraaks Koerdistan formeel de onafhankelijkheid uitroept ja dan nee - het land heeft al een zeer grote mate van autonomie, wordt het echte strijdtoneel de komende jaren Turks Koerdistan. Daar leven 13 miljoen Koerden, die hunkerend en vol bewondering kijken naar de evolutie in Syrisch en vooral Iraaks Koerdistan. De Turkse premier Erdogan heeft enkele schuchtere stappen gezet richting Koerden maar VUB professor Jonathan Holslag stipt aan dat de Turkse premier tussen hamer en aambeeld zit: "Er bestaat geen optimale oplossing voor Erdogan. Hij zal moeten kiezen: ofwel op vreedzame wijze een deel van de macht afstaan, ofwel macht verliezen als gevolg van een langdurige strijd in een van de meest ontoegankelijke regio’s van het Midden-Oosten. "⁽¹²⁾ Of Erdogan die keuze heeft, is nog maar de vraag. De wereld rondom hem is de afgelopen 10 jaar zo fundamenteel veranderd, dat hij de Koerdische vraag naar meer autonomie niet meer kan afdoen als de wereldvreemde vraag van een groep geïso­leerde “Bergturken”. En vervreemding van zijn Westerse bondgenoten of van Iraaks Koerdistan kan hij zich ook al niet veroorloven, want dit zou de al krakkemikkige Turkse economie nog verder ondergraven. Of hoe de Arabische Lente en de Amerikaanse inval onbedoelde gevolgen hebben tot in Turks Koerdistan!

Noten

1. Willy Kuijpers, Het Midden-Oosten en de Koerden, Wij, 11

januari 1975

2. Isabelle Lasserre, La crise irakienne rebat les cartes kur- des, Le Figaro, 12 augustus 2014
3. Joanie De Rijke, ‘Irak moet een federale staat worden, of zal ophouden te bestaan.’ Premier Maliki gedoodverfde winnaar van de verkiezingen, Knack, 30 april 2014
4. Judit Neurink, Het verschil tussen leven en dood. Veilig Koerdistan boomt economisch, rest van Irak verlamd door geweld, De Standaard, 19 oktober 2013
5. Judit Neurink, Het verschil tussen leven en dood. Veilig Koerdistan boomt economisch, rest van Irak verlamd door geweld, De Standaard, 19 oktober 2013
6. Isabelle Lasserre, La crise irakienne rebat les cartes kur- des, Le Figaro, 12 augustus 2014
7. Joanie De Rijke, Waanzin en psychopaten aan de frontlijn. De harde strijd van de Koerden, Knack, 14 mei 2014
8. Judit Neurink, Koerden ruiken hun kans om de grenzen te verleggen. Kirkuk onder Koerdische vlag. De Standaard, 16 juni 2014
9. Erik Ziarczyk, Koerden Irak sturen aan op eigen staat, De Tijd, 2 juli 2014
10. Arjen Van Der Ziel, Koerdische minderheid ruikt haar kans door chaos in Irak, De Tijd, 27 juni 2014
11. Judit Neurink, Koerden krijgen steun van oude vriend Israël. Crisis in Irak voedt aspiraties voor onafhankelijk Koerdistan, De Standaard, 30 juni 2014
12. Jonathan Holslag, De gok van Erdogan, De Morgen, 1 augustus 2014

*

UITLEIDING

Daar dit artikel ongeveer één jaar geleden gepubliceerd werd, is het wel voor enige actualisering vatbaar. Waarbij meteen de rol van Kalief-Keikop Erdogan ietwat verduidelijkt wordt.

Het werpt wel een speciaal licht op het Syrisch-Iraaks probleem, dat door de TV steevast ‘de burgeroorlog’ wordt genoemd. Daar waar het in feite gaat over de Islammerij-rebellie die de kans schoon dacht te zien om het Rijk van Allah gevoelig uit te breiden. Een procedé die ook in Europa op stapel staat en zelfs dicht bij het uitbreken.

Nogmaals: Vader Bush, Conservatief-Republikein en en Tony Blair, de engelsman die Winston Churchill zijn overwinning op Hitler wil evenaren, zijn onder valse voorwendsels en met de steun van het Westen, Sadam Houssein, die vast in het zadel zat en zeker geen oorlogsstoker was, gaan uitroken, een soevereine en zelfstandige Natie. Idem dito met Libië, waarvoor Silvio Berlusconi in Italië eerst moest worden aan kant geschoven, daar deze sterke vriendschapsbanden met Kolonel Khadafi, Staatshoofd van de vroegere Italiaanse kolonie Libië, had weten aan te knopen. Iets dat uitstekend was voor de economie van beide landen, maar een doorn in het oog van Amerika.

De Hoernalisten van de Leugenpers maakten ons ondertussen wijs, dat in die landen de democratie zou zegevieren, en dat zon van de Arabische Lente, goed voor ons allemaal, zou doorbreken.

Herinnert U het zich nog? Vooral Frankrijk kon niet rap genoeg aan het bombarderen slaan, in de hoop zoveel mogelijk de Italiaanse belangen te kunnen schaden. Feiten die ook weeral rap-rap onder de at geschoven werden. Ook in Italië¨, waar Mario Monti, als handpop van Bruxellabad, de plak mocht zwaaien.

Enfin, voor wat betreft Vlaanderen, hoop lk dat De Winter zo vlug mogelijk die Arabische Lente en die bloedige zomers daarna, zal overwinnen. Om op die manier zo rap mogelijk de verbruining terug te schroeven.

*

Elk op de plaats waar hij of zij staat, kan daartoe bijdragen. Vele handen maken licht werk. Er is voor iedereen plaats in de Christelijke, de Protestantse en Lutherse gebedshuizen. Waarom denkt U dat ze anders zo ruim, hoog en breed zijn gebouwd? Broedertwisten kunnen later nog altijd ter hand nemen. Gesteld dat de Islammerij ons niet te vlug af is…

*

In eer en geweten, de volle waarheid, geheel de waarheid en niets anders dan de waarheid.

(Get) Digitalia

*

EINDE

*