*

.

*

Zonder al te veel risico’s:

.

Leren paardrijden….

*

INLEIDING

Van in de kleuterklas leerden we in het heerlijke Land van Bachten de Kupe en de grens van Het Fransche, hoe ‘het Geloof bergen kan verzetten’. In het begin bleek dat dan meestal te gaan over het Roomse Geloof, maar eenmaal tot de jaren van verstand gekomen, bleek deze hoopvolle levenshouding de bron van alle leven. Hoop doet leven, zong ooit Türa de troubadour in Brussel in de Sinte Goedele Kathedraal. In ’t Vlaams. Tot tweemaal toe, op Koninklijke Begrafenissen. Hij zong over Hoop, en niet over Liefde, want Vlamingen samen met volksvreemde koningen, dat rijmt niet samen. Akte van Geloof, Akte van Hoop, Akte van Liefde: ze werden ons ingehamerd tot we ze voor de rest van ons leven uit het hoofd kenden. Samen met de Akte van Berouw, maar dat is weggelegd voor het afscheidsfeestje van de laatste der Coburgers, Filips de waggelwandelaar.

*

MIDDENSTUK

Deze rondgang over mijn eigen politieke ervaringen was zo wat de basis van mijn gedachten, daar hoog boven de wolken, op de vluchten naar en van Vlaanderen. Ingeriemd en hulpeloos blijven stil zitten, uren lang, is zeker niet mijn ding. En buiten waren er zelfs geen huisjes of boompjes te bespeuren, het enige dat een slechtziende nog kan waarnemen, onderweg ergens van A naar B.

En zo zag ik, met een zeker perspectief van o 8 kilometer hoogte, het bestaan der meerderheid van een volk in een piepklein stukje stukje vaderland. Gewoon een stukje hindernis in de betrachte her-aansluiting bij de agressieve dominante Zuiderbuur. We zagen hun afkeer onlangs nog bij de 200-jarige herdenking van hun Napoleon n Waterloo, zodat de stap naar ‘Groeninge 1302’ en hun herinnering aan die toen opgelopen nederlaag weer boven kwam. Ruim 700 jaar geleden, maar hun zieltje is nog altijd niet hersteld. Zo’n 300 jaar terug kregen ze gedeeltelijk voldoening, toen Lewe Katorze ons Frans Vlaanderen, van aan de monding van de Aa tot voorbij de Monts de flandre afhandig kon maken; na een geding waarin noch hij noch wij bij betrokken waren geweest. Zie Google, Vrede van Utrecht.

Bij de Heemkundige Kringen van daar (Hondsvoorde) vindt men e, zelfs foto’s van na 1830 waar, op de schoolmuren in metershoge letters van witte verf geschilderd stond ‘Defendu de parler Flamand’…

Maar op de Markt van Kassel, boven op deze heilige berg, waar vandaan in de vier windstreken, nog altijd de Romeinse heirbanen de weg wijzen, wordt er door vele bejaarden nog wel ’n mondje ‘vlèms gekot! Bie ’n goê glas Fransche wiene.

De Grieken, - à tort ou à raison – hebben Zondag laatst in een referendum de Eurro-bonzen in Bruxellabad te kakken gezet. Hoe het verder afloopt, weet vandaag niemand, buiten Bredero, en die wist het ook niet. ’t Kan verkeren, zei die, en zo had die altijd gelijk.

Ook in Vlaanderen kon het met DeWever in Antwerpen, bij de Moeder aller Verkiezingen; verkeren. Maar het verkeerde niet. De volstrekte meerderheid zou voor een andere keer zijn! En in plaats dat alle Vlamingen aan dezelfde koord trokken, begon het onderling schelden op elkaar, als de beste der Tsjeefse Roden. De harde kern van idealisten kraaide te vroeg victorie, maar een Bekwaam Veldheer brengt zijn getrouwen te samen, in plaats van een deel daarvan uit te sluiten, net zoals zijn vijanden altijd al deden en nog doen.

Dat is, mijne Dierbaren, mijn persoonlijke gang, onderweg naar Canossa. Heb ongelijk gehad, de Helden uit de jaren ’40-’50, slachtoffers van de genadeloze repressie, te blijven verdedigen van uit het standpunt van mede-slachtoffer. Gezegde repressie was vooral bedoeld om eens en voorgoed af te rekenen met dat on-belgisch Vlaams gedoe. De Slinxen roken hun kans om via de ruggen der Vlamingen ‘goede belgen’ te worden, nadat zij kort daarvoor of terzelfdertijd de Koning der Belgen naar de verdommenis hadden geholpen…

*

*

UITLEIDING

Na Canossa, komt er ook in deze privé geschiedenis een klare wending. Dus geen publiek misprijzen meer voor de BDWërs en hun pomperijen. Voor de zelfstandigen en de werkers, maar tegen de valse profeten van ‘Het Syndicaat’ die louter voor hun genoegen, het land mee helpen ten gronde richten hebben.

Mee in de bres, spijts spot en hoon, om het Geloof der Vaderen te helpen verdedigen, want het is de beste waarborg voor de moraliteit van ons allemaal. Die exotische Ram Madammerij rammen we terug naar waar ze is gekomen. En we doen dat met dezelfde razernij als de grootste van mijn Duitse Herder, die ik onlangs een adder zag aanvallen, met schijnaanvallen en strategische terugtrekkingen. Tot het slangenbeest weer vanzelf afdroop naar de overlant der der omheining, teug naar de naburige wilde en onbewerkte olijfgaard. Mij hond is wel en gezond, en ik hoop hetzelfde voor dat akelige beest….

*

In eer en geweten, de volle waarheid, geheel de waarheid en niets anders dan de waarheid.

(Get) Digitalia

*

EINDE

*