|
*
 .
*
 .
*
KAPSTOK v/d DAG
 .
http://www.standaard.be/cnt/dmf20150509_01672571 .
IJslandse moskee veroorzaakt ophef op Biënnale
*
‘La Moschea’, de provocerende installatie van Christoph Büchel in het IJslandse paviljoen op de Biënnale van Venetië, doet net dat: provoceren.
Een moskee in een oude kerk, dat is de simpele, orginele maar vooral provocerende installatie die de Zwitser Christoph Büchel maakte voor het IJslandse paviljoen op de Biënnale van Venetië. De voormalige kerk van Santa-Maria della Misericordia, die IJsland huurt van de privé-eigenaar, is nu een gebedsplaats voor moslims.
En met succes, want de moslims uit Venetië kwamen al snel naar het paviljoen om er te bidden. Ze loven het initiatief van Büchel en zien het als een promotie van de tolerantie en de dialoog tussen cultuur en religie.
Maar het stadsbestuur en de prefectuur van Venetië zien dat niet zo. Het comité voor openbare orde en veiligheid van de prefectuur heeft vrijdagavond, vragen gesteld bij het openhouden van de installatie. ‘We hebben gevraagd dat het paviljoen enkel een expositie is, een plaats voor kunst en niets meer’, heeft commissaris Vittorio Zappalorto aan de krant Corriere della Sera gezegd.
Het stadsbestuur vreest ook voor de veiligheid: de installatie kan het doelwit worden van islamofoben of van moslimextremisten.
Geen enkele moskee in centrum van Venetië
De kunstenaar wou met zijn installatie aankaarten dat er in het historisch centrum van de Dogestad, waar de invloed van de islam in het verleden groot was, niet één moskee is.
De Venetiaanse moslimgemeenschap zou de installatie van Büchel na de Biënnale graag behouden als echte moskee. Maar dat is niet naar de zin van de overheid.
‘Het is evident dat het hier om een provocatie (van Büchel) gaat’, oordeelt Luca Zaia, de president van Venetië. ‘Het probleem is dat installaties nooit moeten transformeren in werkelijkheid. De echte issue bij deze moskee is niet de vrijheid van geloofsbelijdenis, maar van het respect voor de regels door een internationale kunsthappening als de Biënnale.’
De Biënnale van Venetië is een toonaangevende internationale kunstmanifestatie. Sinds 1985 wordt ze tweejaarlijks in de Dogestad gehouden.
 .
Och, weet U, eigenlijk heb ik niets tegen één-per-één Maghrebijnse, Islammer of niet. Maar van zodra die ene er nog een andere naast zich krijgt, voel ik mij bedreigd. Dat is niet alleen een buikgevoel, maar ook een dwanggedachte gebaseerd op het verleden.
Dat ‘verleden’, eigenlijk één lange aaneenschakeling van bloeddorstige onmenselijkheid en geiedsinpalming, kan al, bij manier van spreken, uit Jezekes tijd dateren, het wordt elke dag weer herbevochten over de gehele wereld. Waarbij spontaan de reactie komt ‘Met alle Chinezen, maar niet met den dezen’.
Zie Erdogan, heden op tournee in Hasselt, om de ‘reeds binnen de poorten zijnde’ Turjey’s te mobiliseren voor zogezegde ‘vaderlandsliefde’. Wij, Vlamingen, zijn doorheen de eeuwen ook een vaderlandslievend volk geweest, meer zelfs dan de meeste andere volkeren, omdat wij meer dan zij onderdrukt zijn geweest. Maar onze vaderlandsliefde stopt aan de grenzen. De eerste Vlaming die een buurland wil aanvallen, moet, denk ik, nog geboren worden. Alhoewel, terugnemen van wat ooit van Vlaanderen deel uitgemaakt heeft, een eerstgeboorterecht is dat wij ons door niemand laten afnemen.
Wat heden met de ‘Kunstbiennale’ van Venetië gebeurde, heeft niets meer te maken noch met ‘Kunst’, noch met ‘humor’. De afbeelding hierboven bewijst dat.
Ik zou zelfs durven spreken van ‘grafschennis’ met het doel om bij de toekomstige Moslims-vriendjes die eerstdaags hier de macht denken over te nemen, in het gevlei te komen. Deze Meidagen zijn de gedroomde aanleiding om deze ‘Mosqua in Chiesa’ te vergelijken met de ‘dappere weerstanders, die, eenmaal de oorlog was gedaan, de reeds in 1942 veel te jong gestorven Leider van het VNV Staf De Clercq, uit zijn laatste rustplaats te slepen, om met de open lijkkist rond te zeulen van café naar café, in het zijspan van een motorvoertuig.
Net als nu in Venetië, keek bij ons ook de Coburger Overheid de andere kant op….
*
(*) Staf Declercq: het loont meer dan de moeite om het tamelijk objectief verslag te lezen op http://nl.wikipedia.org/wiki/Staf_de_Clercq
(Get) Digitalia
*
O Kruise den Vlaming, door Moeders hand,
Op ’t voorhoofd gedrukt en in ’t harte geplant.
o kruis voor de nachtrust? o kruis voor het werkO Kruis op de haardstêe! O Kruis op de Kerk!
Geen hand zal U schenden, geen sormengeweld,
Dat kruisbeeld in Vlaanderen nooit nedervelt.
Eens velde de vijand het Kruisbeeld hier neer:
Toen grepen ons jongens naar vaders geweer,
En moeder verborg hun haar vliemende smart,
En spelde hun bevend het Kruis op het hart.
O gaat nu, mijn kindren, en strijdt voor Gods Kruis.
et voer’ u ter zege, en ’t breng’ u weer thuis. (bis)
******
|
