|
***
Zaterdag 4 april
Zon 7u13-20u19
Stille Zaterdag
H Isidoor van Sevilla , patroon van de encyclopedie en van Internet
Is Isidoor voorbij, is ook de noordenwind voorbij
*
Die brave Isidoor! In zowat alle komische verhalen, de sleepvoetende Goedmoedigheid in persoon, de Patroon van het Internet! Zeg nu nog dat de Kerk niet meegaat met haar tijd!!
2508 - HIER LIGT HIJ, DIK TEGEN ZIJN GOESTING
*
Over de nederigheid en de hoogmoed…..
 .
H. Isidoor, B.V.O.
*
INLEIDING
Over de doden niets dan goed, dat spreekt vanzelf. Ik ben conventioneel opgevoerd, en niet vrijzinnig. De Tijd, evenals de Dood, heelt alle wonden. Zand dus over de vele bouwsels in landelijk gebied, waar er iets mankeerde aan de formaliteiten: Stevaert liet ze gewoon tot in de grond afbreken. Maar wèg persoonlijke rancunes: hij zal het nu Hierboven mogen uitleggen! Ik buig dus het hoofd voor de Raadsbesluiten van de Almachtige (is niet bedoeld Stevaert, maar)van de Brusselse Raadkamer, waar betrokkene volgens DM van vandaag, zeer gebrekkig werd verdedigd door … een stagiaire-advocate die beweerde geen opdracht te hebben voor deze 1ste verkrachtingszaak. Gevolg: vonnis bij verstek, en doorverwijzing in Brussel terwijl betrokkene zelf in Hasselt rustig aan de kaarttafel zat. JaJa, Gods wegen zijn inderdaad, zoals de Pastoors altijd zeiden, wonderbaar… Daarom blijf ik een beetje op de vlakte, en spreek dus in algemene termen over de … Slinxen waarvan Stevaert een voortreffelijk exemplaar is geweest, als over… de SARMA , de afkorting van Société Anonyme pour la Récuperation des Matières Abîmées, het grootwarenhuis uit vroeger dagen. Men verkocht er, tegen zeer verlaagde prijzen, licht beschadigde producten, o.a; kledij, en vooral gebruiksvoorwerpen, zoals tafel- en keukengerief.
Het was, in de volksmond, wel bazaar uit de Sarma, maar het waren meestal toch merkproducten. ’n Beetje door elkaar lopende kleuren (rood, groen, blauw, geel), met gebroken of beschadigde randen, maar aan de onderkant kon men toch direct het merk aflezen. Even omdraaien, onderste-boven houden, en daar stond het: Limoges, Villeroy & Bosch, Sèvres, enz.
Delfts blauw blijft hier in deze bijdrage, gezien de standing, buiten beschouwing.
Onnavolgbaar, zelfs in zwembroek zie ja dan Olio di Poepo als voorbeeld voor het kwaliteitsmerk op de onderkant, of de ‘Torenpoeper’, (gewezen) Burgemeesteres van Aalst. Wee excellente voorbeelden voor de belangrijkheid van de onderkant.
Soms ook knallen ze elkaar overhoop (André Cools en de PS-Minister Alain Van der Biest), bijten ze lijk uitgehongerde varkens elkaar uit de bak (Patrick Janssens met Léona DeTiège) of klautert er ene op zijn kriekeboom om er vervolgens uit te vallen (Karel Van Miert). Waarbij die, net als Koning Albert, op zijn kop valt en sterft. Als er al eens ene tussen loopt met meer kwaliteiten dan de rest, zoals ‘Brouckie, de geldverbrander’ vliegt die aan de deur.
Platte telloren, zelfs zo goed als nieuw, zijn niet gegeerd, wel de gevoelige rondingen van soepterrines, zoals Caroline Genez, Freya-de-Vrijster, Miet Smet, de persoonlijke levenslange seksuologe van Wilfried Martens, ja zelfs Ingrid Lieten, de klokhen (poulain) van de duurbare spijtig genoeg, zelfmoordenaar.
Soms zijn het echte criminelen (met strafblad) zoals ‘Van Cau’, of Willy Claes, om maar die twee te vermelden tussen de vele anderen. Allemaal intieme vrienden van Het Hof/La Cour.
Nee, over deze gewezen cafébaas Robert Stevaert geen woord kwaad. Zelfs niet over de tweekamp op leven en dood als partijvoorzitter tussen twee ‘gezworen kameraden’. De ene heeft een rijke Papa, de andere moet Nonkel zeggen tegen de Windmaker met de boeventronie uit Oostende.
Kortom, als Obama er zich op korte termijn niet gaat mee bemoeien, vliegen hier straks, net als in Friesland, de Amerikaanse straaljagers F15 boven ons hoofd, alleen al om Poetin te beletten in te grijpen.
*
MIDDENSTUK
Onder voorname dankzegging
overgenomen door Digitalia bij
http://newsmonkey.be/article/37362
*
In het middelpunt stond Steve: afscheid van een warme man
Jimmy Kets/ID
*
Hij stond vaak in het centrum, het brandpunt. Dat was z'n natuurlijke plek, van waar hij warmte uitstraalde, als ster in een eigen stelsel. Eens je in een baan rond Steve Stevaert kwam, raakte je er maar moeilijk uit. Logisch, want z'n humor, gulheid maar ook scherpte deelde hij rijkelijk met velen, in een verbluffend breed en divers netwerk.
"Hé, wat fantastisch dat je je eigen ding begint!" Steve Stevaert heeft altijd een zwak voor kleine ondernemers gehad, dus de dag dat we newsmonkey aankondigden, hing hij plots aan de lijn. "Ik neem meteen een abonnement", beloofde hij. "We hebben ons op jouw model gebaseerd, het wordt gratis", plaagde ik. "Je hebt het eindelijk begrepen! Mijn steun heb je, dat weet je."
Het tekende Steve: hij had al lang geen enkele journalist of ander 'nuttig' contact in de Wetstraat meer nodig. Maar eens je in Steve z'n orbit zat, bleef je daarin. Met alle warmte vandien: veel bellen, veel praten, en graag en goed eten. Hij bleef dezelfde mens, ook na z'n politieke hoogdagen deelde hij z'n ideeën en inzichten in het politieke schaakspel, met wie daar vriendelijk om vroeg.
Feilloze politieke scherpte
Want aan politieke scherpte in z'n analyses had Stevaert na al die jaren niets ingeboet. Feilloos voorspelde hij de verkiezingsuitslag van 25 mei 2014, maanden op voorhand. Dat Bart De Wever alles en iedereen zou wegvagen. "Dat meen je toch niet, Steve?" Toch wel, let maar op.
Even feilloos dissecteerde hij wat er mis liep in z'n eigen partij in de maanden van de kiescampagne, zonder zich verder al te veel als schoonmoeder te willen opstellen. Dat ze er niet tussen geraakten, tussen dat spel van CD&V en N-VA. Gelijk kreeg ie.
Zijn rol binnen sp.a was wel degelijk nog significant. Niet zozeer in day-to-day beslommeringen, hij ging niet meer naar het partijbureau, want wilde geen 'oude krokodil' zijn. Wel toen de bom barstte in 'zijn' sp.a. Natuurlijk begreep hij de hemelbestormers onder leiding van John Crombez ergens wel. Maar minstens zo belangrijk was dat hij geen tribale toestanden wilde, waarbij een zittend voorzitter met pek en veren zou worden buiten gedragen. Bemiddelingspogingen tussen de twee kampen werden ondernomen vorige zomer, en dat die uiteindelijk niet lukten, deed hem geen plezier. Want de partij bleef belangrijk voor hem. En een voorzitter, daar raak je niet zomaar aan.
Niet toevallig stond sp.a-voorzitter Bruno Tobback met tranen in de ogen de pers te woord, voor de Leuvenaar valt plots een stevige steunpilaar weg. "Je mag Stevaert niet al te makkelijk reduceren tot een paar slogans. Het was zelfs z'n grote kwaliteit, om de dingen helder en duidelijk te zeggen. Maar hij was veel meer dan dat."
Gigantisch netwerk
Natuurlijk was Stevaert een toppoliticus met een donkere kant, een powerbroker die handelde in invloed en macht. Fraai oogt dat nooit. De auto-met-chauffeur, de fixers, de entourage, het hoorde er allemaal bij, zelfs in de jaren dat hij niet meer actief in de Wetstraat zat.
Maar als mens was Stevaert veel meer dan politiek. Hij kon inspirerend en vol gloed uren vertellen over ondernemen, je zaak starten en uitbouwen. Als voorzitter van Ethias gaf hij me een unieke en eerlijk inkijk in de financiële wereld, wat mee resulteerde in een prachtige journalistieke reeks over de financiële crisis.
In zowat elk gezelschap waarin Steve vertoefde, vaak op restaurant of café, was hij het middelpunt. Een natuurlijke gravitas, een geboren entertainer, met een rijke en diverse vriendenkring. Socialisten, maar evengoed steenrijke ondernemers of CEO's: Steve had een gigantisch netwerk en een enorm diverse vriendenkring.
Hij bracht graag mensen samen, en allen deelden ze één lot: de vriendelijke plaagstoten van Steve moeten ondergaan. Humor was een rode draad in al z'n contacten; zonder dat relativisme, de gulle lach, functioneerde hij gewoon niet.
Gul en groots
Think big was z'n motto (zonder dat hij veel met dure Engelse managementtaal jongleerde): dromerig soms, maar altijd groots denken. Een project in Vietnam? Okay, maar geen liefdadigheid in een dorpsschooltje, meteen een gigantische haven gaan aanleggen! Daklozen een avond laten genieten van eten van topchefs? "Goed, ik schenk 10.000 euro!" Even gul als groots in z'n handelen, want "rijkdom delen" zag hij wel als z'n verdomde socialistische plicht.
De laatste weken liep hij veerkrachtig rond, scherp zoals in z'n topdagen. Lunches, meetings met topmensen: hij had het gevoel om na de onverkwikkende periode van de afspersingszaak weer helemaal terug te zijn, back in the game.
Want hij was gigantisch gevoelig over z'n reputatie, z'n imago. Mensen die dicht bij hem stonden getuigen hoe heftig de hele toestand rond de afpersing en de vermeende sekstape hem had aangetast. Niet zozeer de zaak zelf, maar de outfall in de pers en de bijhorende reputatieschade in z'n rijke netwerk. Gebrandmerkt als "verkrachter" door het leven gaan, het moet een vreselijk vooruitzicht geweest zijn voor een man die net de schandvlek van een vorige zaak had afgewassen.
"Hier lig ik, dik tegen mijn goesting"
Vandaag overheerst ongeloof in zijn brede en vooral zo diverse vriendenkring die hij achterlaat. Was er dan echt geen andere uitweg? Hoe kan dit nu zo plots gebeuren? Het komt als een mokerslag.
"Ik ben niet bang voor de dood, wel voor het doodgaan. Ik ben bang voor pijn. Ik hoop dat ik in één keer dood ben, en dan is het voor mij afgelopen", vertrouwde Steve ooit een journaliste van De Standaard toe.
"Het enige wat ik wil, is een tegel - daar zullen mijn vrienden wel voor zorgen - met daarop: 'Hier lig ik, dik tegen mijn goesting.' Dan is het afgelopen."
*
UITLEIDING
Robert Stevaert werd bij leven verkocht als een pure diamant. Maar eenmaal om dat steentje te testen, tussen de tanden om er, zoals onbevoegden doen, even op te bijten, smolt het als een kindersnoepje in de mond van zodra het de lippen raakte. Gewoon Sarma-bucht! Enfin, wèg alle aardse luister en stoef, de man wordt gewoon opgestookt tot as die net als de herinnering aan hem, zeer vlug zal vervliegen in de wind.
*
Mocht U gedacht hebben bij het lezen van bovenstaand proza, dat ondergetekende iet of wat van de grond getild was, dan heeft U gelijk. Die opgeklopte rouw in Hasselt, de vlaggen halfstok aan het Stadhuis: dat is zowat hetzelfde als de sportvisser die met beide armen toont hoe groot de vis wel was die hij heeft verschalkt. Waarbij bedoeld wordt, niet de verdienste van de vis om zo groot te zijn, maar de verdienste van de visser om aan de haak te krijgen.
Nu nog op Pokkelpup; naast het spreekwoordelijk jointje, ook daar de vlaggen halfstok en een minuut stilte van de kant van Sjoekri-de-Marokkaan, en het hoofdstuk Steve Gratis is voltooid verleden tijd….
Post Scriptum
Stom van die laatste verkrachte dame om niet te weten, dat ‘Gratis’ in feite niet bestaat…. Want wacht nooit op een vrouw of op een gratis autobus: om de 5 minuten komt er een andere….
*
Op een eeuwig zwijgen en door niemand verder te vertellen……
(‘Get) Digitalia
*
EINDE
*
|
