|
*
Donderdag 26 februari
Zon 7u34-18u18
H Machteld
*
 .
.
Onze dagelijkse ochtelijke oefening: yoga is good for you!
*
INLEIDING
Net als bij de Jos – schrijft hij toch, maar ik geloof hem niet – wil ‘Broeder Ezel’ bij mij ook zo goed niet meer mee als hij pleegde, in Het Licht van Vroeger Dagen…..
Franciscus van Assisi, die ooit voor de vogeltjes redevoeringen afstak in de eeuwig zingende bossen van Assisi, was nog maar half zo oud al ondergetekende, en was al tot op de draad versleten. Hij is nochtans een man naar mijn hart, al ware het maar voor zijn voetreis en al zingend en bedelend naar Rome, samen met een tiental van zijn volgelingen. Zij gingen naar de Paus, om erkenning te vragen voor hun Orde van de Kleine Man. Maar in het Vaticaan trokken ze hun neus op voor het rare luchtje dat opsteeg uit hun ruwe paardenharen pijen. Hadden ze de nacht tevoren, om niet onder de sterren te moeten slapen, toch wel doorgebracht in een varkensstal, tussen de varkens, want geld voor de ‘albergo’ hadden ze niet. En elders was er ook geen plaats voor hen.
Lang geleden, heel lang geleden, in de tijd bijna toen de dieren nog spraken, konden wij dat ook hé, Jos, wat die juffrouw van die afbeelding hierboven demonstreert. Nu zou het onze dood zijn, tenzij wij de inname van de dagelijkse dosis drugs drastisch zouden doordrukken.
Ik hoop maar, dat er bij aankomst bij Sinte Pieter,, geen drugscontrole gebeurt. Anders zouden wij heel zeker alletwee gebuisd zijn!. Tenzij wij van nu voort beginnen oefenen met De Peer van Pollentier…..
*
*
UITLEIDING
Ik rook al jaren niet meer. Ik drink met mate en naar de vrouwen lopen was nooit ’n specialiteit in huis. De dagen, de tragen, gaan steeds rapper en die beperking tot 24 uur is er gewoon teveel aan. Ik wil een syndicaat oprichten, om er niet langer 240 maar 48 van te maken. Zo dat er een nachtje bijkomt om te slapen, zonder dat ik niet moet dromen van een pannenkoek die dwarsdoor gebakken en gemoslimiseerd, terug tuimelt in de brandend hete koekenpan.
Voor wie gisteren na Terzake, al die oudjes heeft bezig gehoord over de Meidagen van ’40: mij hebben die geen goed gedaan. Als kind heb ik ook staan glarieogen naar de zingende en stappen dreunende rijnen frisse jonge mannen, die wilden ‘gegen Engeland, Engeland, fahren’. Natuurlijk moest er ‘gevaren’ worden, wilden ze aan de overkant van Het Kanaal geraken, lachten we toen onder elkaar. Als het maar dàt was. Ik was die dagen bijna vergeten, maar inderdaad, er werd snoep en chocolade uitgedeeld, waarvan men zei dat die vergiftigd waren, wat helemaal niet waar bleek te zijn. Als “Hümmelchen’, drager van een langs vooraan als een schuurdeur openklappende knielange broek, mocht ik zelfs op hun schouder paardje rijden!
Dat soort zacht-droevige herinneringen, verdrongen door ordeloos gemaskerd gespuis die zwaaiend met zware wapens weer een paar honderd Koerdische Christenen heeft gevangen genomen, zijn in deze nachtmerrie versmolten om een eigen leven te gaan leiden.
Bij de morgenkoffie, maar nog in pyjama en dus zonder yoga, zat ik na te denken: hadden we nu maar zo’n aantal flink gedisciplineerde kolonnes zingende soldaten achter de hand die niet ‘gengen Engeland’, maar ‘tegen Het Beest’ wilden gaan vechten, dan had ik mij deze morgen geen slappe pannenkoek hoeven te voelen….
Maar zie, het doet me plezier te zien dat de Jos z’n dple al heeft overwonnen. ’n Hele kerel, die Jos! Het Beest is nog niet klaar met ons!
*
Op een eeuwig zwijgen en nergens en door niemand verder te vertellen.
(Get) Digitalia
.
*
EINDE
*
|
