*

Maandag 9 februari

Zon 8u06-17u48

H Apollonia, patrones van tandartsen en tandtechnici

Voor de oogst is het altijd goed als Sint-Apollonia het waaien doet

*

.

*

*

Uit de koker van Cervantes, de Spaanse schrijver

.

Din Quicotte (USA) en zijn knechtje (VSEU)

*

INLEIDING

Do, Quicotte, de verlopen edelman, die jaagt op de schaduwen van de wentelende wieken van windmolens die hij denkt te moeten verslaan.. Het is een beter beeld dan de “Stars and Stripes” in de vlag, hoe zeer het me ook spit.

Als klein tekstschrijverke plotseling gelijk krijen van de Grote Broers, doet deugd aan de eigenwaan. Al jàààren staat hier te lezen, dat de USA al lang niet meer ‘de Rijke Suikernonkel uit Amerika’ is, maar de koele uitbuiter van het wurm geslagen Europa.

Dat is niet de meest sympathieke benadering van de achtergrond voor alles wat sedert WI II is mis gelopen, maar pas is beginnen doorwegen, nadat daar geoordeeld werd, dat Sadam Houssein diende te worden aangevallen. And they got him! No dagelijks zindert deze afloop hele de wereld door.

Maar het is te mooi om war te zijn, in goed nabuurschap te kunnen leven met Rusland…. Waar heeft U dat nog gelezen?! Aansluiten met het Rusland van Tsjaar Nicolaas II en zo de weg teruggaan die Rusland 100 jaar geleden (1917) heeft verlaten, via miljoenen doden, gedwongen door de Bolsjevieken van Marx en ander goddeloos gespuis.

Precies alsof de VRT lont geroken heeft, want niet minder dan gisterenavond kregen we een reportage van de BBC opgediend die er niet om loog. Bijna niet te geloven hoe deze twee snertzenders, tot zulke hoogstaande verslaggeving in staat zijn. Dat ene uurtje objectieve kennisvergaing sluit inderdaad nauwkeurig aan op het beeld van de Russische ziel die men al vele jaren in het Westen heeft geprobeerd te vermoorden. “Oorlog & Vrede” van Tolstoï kon zich geen betere eind-regie wensen!

*

MIDDENSTUK

Onder voorname dankzegging

overgenomen door Digitalia bij

http://ejbron.wordpress.com/

*

EU: Is het einde van het vazallendom in zicht?

Kan het zijn dat het langzaam maar zeker tot een politieke ontkoppeling van de Europese Unie van de VS komt? Dat zou wenselijk zijn. De Europese Unie moet herkennen wanneer het juiste moment gekomen is om zelfstandig en voor de belangen van de lidstaten te werken. Vooral wanneer de overzeese partner maar voor één ding staat: namelijk voor oorlog, leed – en zoals we in het Midden-Oosten bewijsbaar kunnen zien – voor chaos en anarchie.

Heel logisch herkennen de Duitse bondskanselier Angela Merkel en haar minister van Buitenlandse Zaken Steinmeier dat er geen militaire oplossing voor het Oekraïne-conflict – beter gezegd: oorlog – kan komen. Men zou immers niet per se op de beschimpingen van de Amerikaanse senator McCain hoeven ingaan, die zei dat Merkel de 5000 doden in de Oekraïne niet zouden interesseren. Een “shut up” voor McCain waren de eerste belangrijke woorden die uit de mond van de politica van de Groenen, Claudia Rorh, kwamen. McCain is bewijsbaar een van de medeverantwoordelijken voor de omstandigheden in de Oekraïne. Wat anders kon men gewoon ook niet van hem verwachten dan stevig aan de zijde van een van zijn politieke spruiten, Jatsenjoek, te staan.

Merkel en Hollande in het Kremlin

Behalve een document over de uitvoering van het Akkoord van Minsk konden Merkel en haar Franse collega Hollande, die vrijdag naar Moskou naar Poetin in het Kremlin vlogen, niets bereiken. Een poging, die niet onmiddellijk met succes werd bekroond, maar altijd nog beter was dan het Oekraïense leger met nog meer wapens uit te rusten en zodoende de escalatiestrategen van de Amerikanen te ondersteunen. Er komen voorstellen van alle kanten, wat wil zeggen dat de wil om het conflict bij te leggen wel degelijk aanwezig is. Het is echter maar zeer de vraag of het nu nog mogelijk is om het akkoord van Minsk uit september uit te voeren.

De fronten zijn al lang verschoven ten gunste van de vrijheidsstrijders van de zelfbenoemde Volksrepublieken Donetsk en Loehansk. Vrijwillig zullen deze nauwelijks gebieden opgeven. Daarom verklaren ze nu al het memorandum van Minsk voor “dood”. Kennelijk dient het Akkoord van Minsk te worden aangepast aan de huidige situatie. Dat zou betekenen: de Volksrepublieken zouden het tot nu toe veroverde gebied niet hoeven opgeven. Verder zou men een autonome status voor de Volksrepublieken hebben bedacht. Of een autonome status voor de vertegenwoordigers van het Donetsbekken, gezien het brute optreden van de kant van het Oekraïense leger en het bombarderen van woongebieden, waarbij veel burgers om het leven kwamen, nog voorstelbaar is, laten we in het midden.

EU moet eindelijk op eigen benen staan

Duitsland echter staat deze keer in een bijzonder goed licht. Terwijl enkelen aan de escalatieschroef draaien, doet Merkel oprecht en tot verbazing van velen haar best om het conflict snel bij te leggen. Actief en niet alleen met aardige woorden. Als het Merkel nu ook nog zou lukken de discussie aan te zwengelen over de sancties tegen Rusland, dan zouden haar enkele ondersteuners te hulp kunnen schieten. Uiteraard mag men hier niet direct te veel eisen. Op het diplomatieke parket bestaan geen grote veranderingen van vandaag op morgen. Het is alleen belangrijk de koers te bepalen en het schip op koers te houden. We wachten al veel te lang op een zelfstandig, politiek antwoord van de Europese Unie met betrekking tot de vraag hoe met zulke conflicten dient te worden omgegaan. Tot het laatste moment konden de Amerikanen, die door de financiering met 5 miljard dollar de eigenlijke veroorzakers van Euromaidan inclusief zijn gevolgen zijn, hun invloed in Europa met succes handhaven. De EU heeft hieraan met haar associatieverdrag en een “of de EU of Rusland” zelf een beetje aan bijgedragen.

Bij alle inspanningen door het officiële Duitsland of van de Europese Unie kan men er echter van uitgaan dat een duurzame bijlegging van het conflict nog ver weg is of vermoedelijk tientallen jaren niet gerealiseerd kan worden. Waarschijnlijk is er zelfs sprake van een “bevriezing van het conflict”. Wat men echter beter niet zou moeten doen, is nog meer sancties aan Rusland opleggen en wapens aan de Oekraïne leveren, want de Russische beer heeft zuiver theoretisch atoomwapens, die – bijzonder lastig voor de vijandelijke verkenning – mobiel ingezet kunnen worden. Bij alle handelingen die gedaan worden, mag één ding niet buiten beschouwing worden gelaten: wij moeten deur aan deur met Rusland leven en zouden daarom onze belangen moeten vertegenwoordigen. Dit zou echter ook betekenen een einde te maken aan de sancties en het wantrouwen tegenover Poetin af te bouwen. Dan pas kunnen we ook in de toekomst vreedzaam en als goede buren met de Russen leven en rekenen op een partnerschap in alle mogelijke belangen.

Bron:
www.contra-magazin.com
Auteur: Andre Eric Keller

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)

*

UITLEIDING

Of, hoe de getroffen ‘sancties’ tegen Rusland, zich als een boemerang keren tegen de oorlogsstokers. Liever onze eigen streekproducten, dan de troep uit Amerika die hier met volle scheepsladingen zou toekomen. Het beetje landbouw en veeteelt die we nog hebben, moet gekoesterd worden. Als de Moskovieten liever onze Kempische peren lusen, dan is het onze plicht om deze zoveel mogelijke aan te bieden. Het is, om een modewoord te gebruiken, een win-win situatie, waarin Amerika voor niets tussenkomt….

*

Op een eeuwig zwijgen en nergens en door niemand verder te vertellen.

(Get) Digitalia

.

*

EINDE

*