|
+
*
Hedendaags straatbeeld in La Ville Lumière
 .
*
25 Jaar na de Val v/h Communisme.
Morgen, 9 November 2014, is het 25 jaar geleden dat de meesten van ons, met tranen in de ogen, konden meemaken dat de Berlijnse Muur gesloopt werd. Dat wordt herdacht met 8.000 lichtgevende ballonnen die de plaats markeren waar eens de Muur der Schande stond/heeft gestaan. Sedertdien zullen wel aal standbeelden me de vroegere USSR-Goden verdwenen zijn. Voorjaar ’90 was mijn zoon, 21 jaar, samen met andere studenten, in Berlijn, waar zij Marx en Lenin, de ene gezeten en de andere daarnaast rechtstaande, hadden gezien, de handen van allebei rood geverfd, de kleur van bloed.
Tien jaar later hadden wij, de vrouw en ikzelf, zich laten overhalen om in te schrijven voor een culturele reis naar Moskou. Wat zeer leerzaam bleek te zijn. In de wereldberoemde chique metro onder het Rode Plein zagen we tot onze stomme verbazing rijen bejaarde personen zittend langs de perrons en op de trappen, met een plastic emmertje voor zich. Om te bedelen? Nee, om te proberen vier of vijf aardappelen uit eigen tuin? elders gekocht of hepilt?, aan de man te brengen. Natasja, de Franstalige gidse gebaarde maar vlug door te lopen. Wat dat betekenden, wist ze waarachtig ook niet. Zeer overtuigend gebracht, maar je zag dat het komedie was. Net zoals ze later langs de slingerweg naar de toeristische ‘Gouden Driehoek’, niet wist wat al die vrouwen daar stonden te verkopen: potten, pannen, regenschermen, textiel, zichzelf? en wat nog meer. Wist ze ook niet. Had ze waarachtig nog nooit gezien! Wij wel. Want we hadden daarover gelezen, hoe ‘loon’ toen in natura werd uitbetaald in deze post-communistische heilsstaat.
Frankrijk is dus met 20 jaar vertraging, dezelfde weg opgegaan. Leeg geleefd en uitgeteerd lij inn de Goelgas. Als in de Parujse scholen nieuwe leraren hun maandwedde uitbetaal krijgen in voedselbonnen, dan is er volgens mij meer dan gewone stront aan de knikker.
Als boeren hun oogst gratis komen leegkippen in de straten van Parijs, dan scheelt er wat. Niet aan die oogst, maar aan de prijzenpolitiek van de Socialistische Heilskoppen. Voor zij die hardhorig waren hadden ze dezelfde dag 100 ton mest mee.
C’est ça! wist de tuinkabouter François Hollande op TV te vertellen. En net als Chalres De Gaulle in Canada, zoveel jaren terug, sloeg die de armen in de luch, en skandeerde luid en krachtig: ’Français. Françaises. Je Vous ai comprijs’. In 2016 trap ik het hier af. Beloofd.
Ik zie het al gebeuren, maar zelfs veel vroeger. Marine La Plume die, uit het niets achter hem opduikend, half ontkleed lijk Marianne La Républicaine, met de vlag in top, waar de Frasen altijd zo verzot op zijn als het om hun eigen belang gaat, die Hollande als een lappenpop achter zich vertrapt. Ze redt de eerste maanden eerst het eigen volk, en reikt achteraf de hand naar de jonge God, die Tom VanGrieken, om een deal te sluiten. Ze wil graag de klok terugdraaien tot de dag dat Louis XIV, de meubelfanaat van de omgekeerde hondenpootjes, 300 jaar geleden de Zuid Vlaamse weiden als wiegende zeeën wederrechtelijk (en zonder bloedvergieten) inpalmde. In ruil aanvaardt ze de ‘Anschluss’, ‘Heim ins Reich’ van al de Coburg-landse Franscouillons met hun Vlaamse meelopers. De ruil zal de Frans-Vlamingen helemaal niet zwaar vallen, want bij ons zullen de invasie-troepen der Moslims dieven, moordenaars en verkrachters al lang opgekuist zijn. En we zullen weelderig zijn , zoals in het Huis mijns Vaders, waar de dagen trager waren, want de 16-18 miljard jaarlijkse ‘transfers’ zullen tot het verleden behoren. Bij ons zullen de beiaarden spelen, en op al de torentransen zullen de leeuwen dansen.
Hebben jullie er al een moment aan gedacht, dat de ‘Kanaal-havens weer van ons zoudenn zijn, wat ze eigenlijk altijd al waren? Eindelijk zullen wij weer op de schouders kunnen leunen van het fiere Albion. En Merkel, de nieuwe Duitse Bismarck, kan de pot op met de verbeterede versie van ‘Festung Europa’ zoals door wijlen de Duitse Nationaal Socialistische heilsleer werd gepredikt.
Me dunkt nu al de Big Ben te horen kleppen, want op Klokke Reolalnd moeten we voorlopig niet rekenen. Die staat al lang aan de grond. Gebarsten. Op het (Emiel) Braunplein in Gent….
*
.
Na lezing, volhardt en ondertekent: Digitalia.
.
|
