|
+
*
Als de eerste in het water sringt,
 .
Springen ze als lemmingen allemaal mee.
*
Aks de Pakbondsbazen het voortouw nemen…
Het wordt, niettegenstaande het gehuil bij de Staatsmedia, met de minuut (akelig) duidelijk. De belgicistiche kant, overwegend de travaillistisch/Franscouillonistisch kant daarvan, gedraagt zich na de verloren verkiezingen van 25/5 als strontebedorven adolescenten die lastig doen, omdat hun zakgeld verminderd wordt. Dat door de nieuwe Regering de knip op de beurs moet gehouden worden, na jaren van Linkx potverteren, geraakt er maar niet in. Echt huilebalken zijn het. Altijd geweest!
Gelukkig zijn, volgens de peilingen, de Vlamingen heel wat beter bij de pinken. Zodat het met de minuut duidelijker wordt, dat het bij de kopstukken van de meute niet gaat om protest tegen de opgelegde besparingen, waar zij zelf aan de grondslag van liggen, maar om de val de eerste regering in vele jaren waar zijzelf niet mogen aan meedoen. Ze spelen met vuur, want iemand die lang genoeg in de strop zit, eindigt meestal zonder lucht in de longen en sterft. Wat in dit geval neerkomt, op de verdeling van de erfenis. En het einde van Cobur-land, waarvoor we niet rouwig moeten zijn.
Wat veel erger is, is de schade die deze schurkachtige kwajongens veroorzaken aan ’s lands economie. Dat is een dure prijs, waarvoor we allen nog vele jaren zullen boeten. Al is dat een 3de punnt van de toekomstige onderhandelingen bij de boedelnotaris. Potje breek, potje betaal. Want als eerste punten blijven nog altijd het terugschroeven van de beruchte ‘transfers’, en de verdeling van de openstaande Staatsschuld. Kortom, er komt een einde aan het bijten in de hand die hen voedert.
Misschien dat we als tegenprestatie in ruil wel eigenaar zouden kunnen worden van hun grondgebied? The winner takes it all!
Dan ‘vervlaamsen’ we het hele gebied en we maken dat soort volk dan tot tweederangsburgers. Wat wil zeggen, dat voortaan de rollen gewoon omgedraaid worden, en dat de Franse taal vanaf dan dezelfde behandeling krijgt als onze eigen moedertaal 185 jaar ver kende.
Ja blijde dagen zijn er nog in ’t leven. Hoe weinig ook, d’er zijn d’er nog voorwaar.
*
Na lezing, volhardt en ondertekent: Digitalia.
.
|
