*

*

.

*

INLEIDING

Gisteren stond het nieuws er bol van. Noem het ‘kindertrots’. Echt iets voor de Islam, maar mij miek het ziek, omdat het oude reeds lang vergeten beelden opriep van wreedheden door eigen volk op eigen volk, onder het goedkeurend oog van de Staat..

Dit stukje gaat dus over de droom van veel jongeren. Aan 7 jaar speelden wij met zelfgemaakte treintjes, die bestonden uit lege aan elkaar gebonden pilchard-dozen als ‘wangonnetjes’. Wij gingen niet met onze vaders naar de verschrikking. De Verschrikking kwam tot ons! We schreven toen september-oktober 1944.

In ‘De Volkskrant.NL’ is iets negatiefs over Allah eerder een zeldzaamheid, tenzij het effect natuurlijk zou liggen in de publiciteit om de NL-jeugd ‘goesting’ te doen krijgen. Foei voor mij: in een Nazi-staat in wording zijn dat dingen die niet luidop uitgesproken worden! Hoogstens fluisterend, bijvoorbeeld tussen de lakens, nadat deze op verborgen microfoons zijn gecontroleerd.

Ja, en dan, zie ik onze Lynxe vrienden over dat afgehakt hoofd vragen: die man was toch al dood?

In onze eigen landen hebben we, vooral in de Westhoek, in beide Wereldoorlogen ook wel een en ander beleefd. Met eigen ogen gezien, of van horen zeggen. Persoonlijk als knaap heb ik de verwrongen gezichten onthouden van ‘de volkswoede’ onder de kundige leiding van de Witte Brigade, als er in September ’44 jonge vrouwen mishandeld, geslagen, onteerd en geschopt werden . Het deed zich voor op het Gemeenteplein, waar een paar platte wagens als verhoog naast elkaar gereden stonden. Niemand van de omstaanders sprak een woord en iedereen verdween rap achter de gesloten luiken van hun huizen. Maar de vertoning ging door, tot de beulen te moe werden.

Wij speelden toen ‘stationnetje’, in een zanderige hoek van het plein, waar niemand van onze moeders op ons gelet had m ons weg te jagen.

Neen, hoofden werden er toen niet afgekapt, maar wel half naakte lichamen tot moes vertrapt. Terwijl de daders, stuk voor stuk alom gekende kazakdraaiers, achteraf liepen te pronken met hun medailles….

Wat niet wil zeggen, dat ik thuis hoorde vertellen hoe ze verbleekten bij het von Rundtstet-offensief in December ’44. En, het is dàt Vaderland dat de dievenbende van het ACW tot voorbeeld voor Europa strekt.

Neen, zo dapper zijn als de Weerstand in ’44 na de vlucht van de laatste onervaren Duitsers, om huilende en om erbarmen smekende jonge vrouwen verrot te slaan en blijven slaan tot ze als een hoopje vuil ineengekrompen bleven liggen, en knaapjes van 7 jaar die met beide armpjes moeizaam een afgehakt mensenhoofd proberen op te tillen: veel verschil zit er niet in.

MIDDENSTUK

Onder voorname dankzegging

overgenomen door Digitalia bij

http://ejbron.wordpress.com/

*

Australische jihadist laat zoontje (7) in Syrië poseren met afgehakt hoofd

*

Een Australische jihadist heeft zijn 7-jarige zoon in Syrië laten poseren met het afgehakte hoofd van een Syrische soldaat. De Australiër, vermoedelijk Khaled Sharrouf, nam zijn zoon mee naar de Syrische stad Rakka, waar de jongen voor een hek met moeite het hoofd aan de haren van de soldaat omhoog houdt. The Australian drukte de foto af op de voorpagina.

'That's my boy!', twitterde de vader trots over zijn zoon, die opgroeide in een buitenwijk van Sydney. Sharrouf zou vorig jaar vanuit Australië zijn vertrokken naar Syrië om deel te nemen aan de burgeroorlog. Hij heeft zich aangesloten bij de terreurbeweging Islamitische Staat (IS, voorheen ISIS).

De Australische president Tony Abbott heeft geschokt gereageerd. Hij noemt de foto 'afzichtelijk' en 'barbaars'.

Op andere foto's is Sharrouf te zien met wat vermoedelijk zijn drie zoons zijn. De jongens, waarschijnlijk vier, zes en zeven jaar oud, dragen net als hun vader camouflagepakken en hebben een geweer in hun handen. Een week geleden verschenen er ook al foto's uit Syrië van afgehakte hoofden. Sharroufs vriend, mede-IS-strijder en voormalig bokser Mohamed Elomar, stond afgebeeld met in iedere hand een hoofd en een grijns op zijn gezicht.

Net als Elomar wordt Sharrouf gezocht door de Australische federale politie. Sharrouf is een veroordeelde terrorist en zou onder andere Irakezen hebben geëxecuteerd. Met het paspoort van zijn broer wist hij vorig jaar Australië te ontvluchten

UITLEIDING

In Syrië heet dat ‘burgeroorlog’, en bij de ‘Bevrijding’ was dat ‘volkswoede.

Maar maakt dat een groot verschil uit voor de slachtoffers?

Zo lang het wilde dier dat in iedere mens huist, niet is tot rede gebracht, zo lang zal het Kwaad over de wereld regeren. Onze Leiders weten dat, en daarom doen ze r alles aan om de schuld bij anderen te leggen. Net wat er gaande is in de Oekraïne…

EINDE

*