|
Deze INLEDING bovenaan, zowel als de UITLEIDING onderaan zijn van de hand van ab.digitalia.it. Zoek niet, ik ben een illustere onbekende en zou dat graag, uit lijfsbehoud, zo houden. Het elders overgenomen MIDDENSTUK staar er dan weer integraal, omdat ik linken zo link vind en vooral onbetrouwbaar inzake het archiveren. En juist archiveren voor de toekomst ten persoonlijke titel is zo leuk aan het commentariëren over politieke actualiteit. Het is zo een beetje als ‘Making Memories’
Ik jeune mij daarin, als ik een liedeke kan dichten
Ik jeune mij daaran als ik dat liedeke kan.
*
*
*
*
l INMEDING
Hieronder worstelt Mark Grammens met een wiskundig probleem waarvoor volgens hem alleen een politieke Judas-kus de oplossing kan bieden. Of lieever, het is geen wiskundig, maar eerder een syndicaal probleem van Tsjeven en Sissen. Plttas delict: de portemonnee van de belastingbetaler. Stelt zich de vraag of de ene misdaad (ARCO) de andere (Electrawinds) opheft, of er juist een 4-dubbele misdaad van maakt. Hiervoor moet U ARCO & Electrawinds samentellen en delen door twee. Aan het bord, met ezelsoren op, staan de zoetwatervissers Geens & Van de lala, trla-la liere, tra-la la
Anders gezegd: in dit theaterstuk wordt de grootste dief bijgelicht door de kleinere en beiden gaan de door hun onbekwaamheid opgelopen schade recupereren op U en mij. Zo moet ‘regeren’ niet moeilijk zijn! Op die manier leren ze niet uit hun slechte ervaringen, maar ze voelen zich juist gesterkt om opnieuw te beginnen. Dàt is pas de zin van heel dat huidige politiek theater. Alle mooie leuzen ten spijt.
We worden genaaid door een stel gewetenloze schurken, onder aanvoering van die ene partij die in een goede 60 jaar tijd het land heeft kapot geregeerd.
En de èchte Vlamingen? Die vervullen alleen de rol van vliegwiel, om de beweging erin te houden….Laat dat Weverken nu maar ter botermarkt gaan, onder de leuze Vivan den Belziek! Doe ze nog ne keer vol, Madam!
MIDDEBSTUK
Onder voorname dankzegging
overgenomen door Digitalia bij
secretariaat@pallieterke.info.
*
Wat doet de CD&V op 26 mei?
Wie overweegt voor CD&V te stemmen, moet er eens rustig bij gaan zitten en zich in gemoede afvragen of die partij op 26 mei, als de politieke machtsverhoudingen vorm krijgen, met zijn/haar stem zal doen wat het beste is voor Vlaanderen. Het is beter hierover na te denken vòòr de verkiezingen dan achteraf spijt te hebben van zijn stem.
Het probleem is dit. Laten we uitgaan van de uitslagen van de provincieraadsverkiezingen die gehouden werden in 2012, op dezelfde dag als de gemeenteraadsverkie-zingen, en die een beter houvast bieden dan opiniepeilingen.
Als straks op 25 mei op dezelfde manier gestemd zou worden als in 2012, dan haalt in het Vlaams parlement de N-VA 39 zetels en de CD&V 29. Dat is samen de volstrekte meerderheid, met zelfs zes zetels op over-schot. In het Belgisch parlement krijgt N-VA dan 28 zetels en de CD&V 20.
Dat is de meerderheid binnen de Vlaamse taalgroep, met 4 zetels op overschot. Die twee partijen samen kunnen dus onmiddellijk de Vlaamse regering vormen, indien zij dat willen, en rustig wachten tot er zich aan Franstalige zijde een meerderheid aftekent om daarmee confederale onderhandelingen over de regeringscoalitie aan te gaan.
De CD&V maakt de coalitie
Dat is echter theorie. Het wordt alleen werkelijkheid als de CD&V, voor het eerst sinds Leterme een kartel vormde met de N-VA, principieel beslist dat Vlaanderen éérst komt. Men ziet het nog niet gebeuren, althans niet automatisch. In die zin had Yves Desmet gelijk toen hij (in De Morgen, 25 november 2013) schreef dat “de sleutel na de verkiezingen bij de CD&V ligt”, want de CD&V zal “voor de existentiële keuze staan of ze in Vlaanderen onmiddellijk een coalitie sluit met de N-VA”.
De partij is hierover verdeeld, en dus : “De CD&V-fractie die het haalt bij de strategische keuze, bepaalt hoe de volgende vijf jaren eruit zullen zien”. Zal de CD&V bijvoorbeeld niet om te beginnen weigeren aan Vlaamse coalitievorming te doen zolang er geen Belgische regering wordt gevormd? Zal zij Vlaanderen gijzelen en het oordeel van de Vlaamse kiezer onder de mat schuiven? Zal zij uiteindelijk, na lange palavers, kiezen voor een Di Rupo bis? In ruil voor het eerste-ministerschap ten voordele van de razend ambitieuze Koen Geens, die zijn ongeduld om een Belgische rol te spelen niet meer kan verbergen? Het zou in de lijn van de CD&V liggen om als traditionele, staatsbehoudende partij, de voorkeur te geven aan een coalitie die de N-VA buiten sluit, te meer daar die òòk over een meer-derheid zou beschikken in het Vlaams parlement. Niet in de Vlaamse fractie van het Belgisch parlement?
Maar de huidige regering heeft ook geen meerderheid in het Vlaamse gedeelte van het Belgisch parlement, en het protest tegen deze blijk van minachting voor Vlaanderen heeft zo zwak geklonken dat geen CD&V-voorzitter erdoor gehinderd zal worden om het opnieuw te proberen.
De N-VA is zich uiteraard van deze toestand bewust, en doet zichtbaar pogingen om de CD&V ter wille te zijn. In de praktijk heeft de N-VA hiervoor haar eis om na de regeringsvorming te gaan praten over confederalisme opgeborgen. Zowel voorzitter Beke als Vlaams minister-president Peeters hebben er openlijk hun veto tegen gesteld, en de N-VA neemt daar akte van. Zij dringt niet meer aan. De Wever gaat het debat met Peeters uit de weg.
Bovenal echter maakt de N-VA van het Arco-schandaal niet langer de staatszaak die het zou moeten zijn. Niet minder dan 800.000 hoofdzakelijk Vlaamse kleine spaarders werden door ACW en ACV misleid om hun geld te stoppen in de “veilige” bank “van de beweging”, BAC, later Dexia, waarvan Arco de maatschappij vormde waarin de spaarders zaten. De beleggingen waren alles behalve veilig, maar juist zeer risicovol en gevaarlijk.
Al sinds enkele jaren probeert ACV-ACW de staat, dus de belastingbetaler, te doen opdraaien voor de opgelopen schade want het zaakje liep verkeerd.
Het was naar verluidt de reden waarom voorzitter Beke van CD&V op een gegeven moment de N-VA uit de onderhandelingen na de verkiezingen van 2010 schopte. De N-VA zag de CD&V-eis in verband met de terugbetaling van de Arco-coöperanten niet zitten.
Koen Geens wijst de weg
Het probleem zal vanaf 26 mei opnieuw ter tafel komen. Koen Geens, die in een vorig leven de advocaat was van de vakbond ACV en haar ACW-koepel, heeft al te kennen gegeven dat hij en zijn partij een “regeling” ten voordele van de gedupeerden van Arco als voorwaarde voor regeringsdeelneming zullen stellen.
Wat deels te wijten is aan bedrog, zal door de staat voor zijn rekening worden genomen, alleen maar omdat de heilige vakbond geen verlies mag lijden. Naar het schijnt – dat zegt althans de N-VA – zijn ACV en ACW rijk genoeg om de schulden die ze veroorzaakt hebben, op zich te nemen, maar willen ze van hun politieke macht gebruik maken om de betaling van hun schulden door te schuiven naar de belastingbetaler. Een bedrog bovenop het bedrog noemt men dat.
Verwacht wordt dat de kwestie in een globaal pakket zal worden ondergebracht, tezamen met een financieel vraagstuk waar de sp.a zich heeft laten aan vangen (Electrawinds), en dat op overheidssteun wacht, en tezamen met het initiatief van de Waalse socialisten om een aantal van hun intercommunales, vooral in het Luikse, te laten samenwerken in een verband, Tecteo gedoopt, dat zich op de markt van de risico-volle beleggingen wil werpen. Klopt dit, dan heeft de aartssluwe Vande Lanotte zijn partij, en meteen ook de PS, al bij voorbaat goed geplaatst om de bevoorrechte coalitiepartner te worden van de CD&V, die alleen van de socialisten “begrip” mag verwachten voor de financiële miserie waarin het christelijk vakbondswezen, met mutualiteit, enz., verzeild is geraakt.
Koen Geens speelt in heel dit verhaal een bedenkelijke rol. “Gene gewone”, noemt hij zichzelf in zijn kiespamflet, in wat hij denkt “volks” taalgebruik te zijn.
Zijn pose is “steeds cabaretesker,” oordeelt Hugo Camps (in De Morgen, 21 december 2013). Hij is een verklaard tegenstander van Vlaamse zelfstandigheid of confederalisme. Als belangenbehartiger van ACV-ACW is hij geworden tot de spelverdeler in de rangen van CD&V. Hij is niet vies van wat politiek geritsel.
Om zeker te zijn van de eerste plaats op de lijst van zijn partij voor de Kamer in Vlaams-Brabant, liet hij het pollreglement veranderen, zodat de tegenkandidaat, volksvertegenwoordiger Carl Devlies uit Leuven, de lijst die ten huize Van Rompuy werd opgesteld, niet meer kon betwisten. Devlies trok zich terug. Weggemanoeuvreerd door Geens, die haastig aan zoon van Rompuy het lijsttrekkerschap voor het Vlaams Par-lement aanbood. (Voor dit verhaal, cfr. De Tijd, 8 januari.)
Graag traditionele coalitie
En dus, nu begrijpt u wat we wilden zeggen als we onze vrienden die zich afvroegen of ze niet een keer voor CD&V zouden stemmen, de raad gaven rustig na te denken over wat de partij op 26 mei en de daarop vol-gende dagen met hun stem gaat doen. Kiezen voor Vlaanderen, door alvast een coalitie te sluiten met N-VA, als dit aritmetisch zou kunnen? Haast zeker niet.
De N-VA overhalen om al haar beginselen op te geven? Misschien. De voorkeur geven aan een traditionele alliantie met socialisten en liberalen? Sommigen in de CD&V zeggen: liever de eerste in een coalitie met kleine partijen (sp.a en VLD) dan de tweede in een coalitie met N-VA.
We zullen het gauw weten, maar herinner u dan dat we ons hier geen illusies hebben gemaakt. De tijd dat de macht van de toenmalige CVP in Vlaanderen steunde op Vlaamse principes en morele waarden is al lang voorbij.
MARK GRAMMENS
*
UITLEIDING
Al moet ik hem nog zozeer bewonderen, Mark Grammens is blijven hangen aan de bramen op de rand van de vorige eeuw. Hij volgt de vroegere tricolore gloriën met de hem eigen arendsogen en redeneert nog altijd in de termen van 1830. Wat misschien wel realistisch is, want buiten het Vlaams Belang zitten alle partijen nog altijd gevangen in het keurslijf van ‘moi d’abord’ et ‘pour les Flamins la même chose’.
(Zucht)
We zullen dus nog wat langer dan gehoopt de Sire op ons netvlies moeten verdragen. Als hij dan in ’t vervolg wat minder debiel kon kijken? En wat doen aan zijn klokkenspel, zodat hij niet meer moet lopen alsof daar een stel verdroogde distels hangen.
*
Ik kan me van de indruk niet ontdoen, dat Mark Grammens meer weet dan hij kwijt wil en dat het coalitie-overleg al lang afgesproken is. Net zoals de lijstvorming bij de Tjeven een werkstuk is dat ten huizen Haiku-Herman is tot stand gekomen. In dezelfde Roestige Vastheid zal de EUSSR-President wel gezorgd hebben voor rugdekking. Stel U voor, dat zijn eigen Partij met amper 15% van de stemmen, als eerste zou crashen en daardoor het hele EU-kaartenhuisje doet instorten.
EINDE
*
|
