|
*
Zaterdag 12 april
Zon 6u55-20u33
H Damiaan
*
*
*
In het Zadel
Wie kent hem niet, de stijl Louis XIV, die elk deftig meubel op verkeerd gedraaide hondenpootjes zet. Die zijn duur en zeer broos, maar staan wel chique. De chiquee van de Franse pretentie….. Meer zelfs, ze ademen de Parijse wuftigheid uit en komen best tot hun recht in de antichambre voor de boudoir van Madame La Marquise, maîtresse van son Altesse Royale le Roi des Belges.
Ach, deze vervloekte Franstalige Koningen! Vandaag herdenken wij hier op deze blog een van de smerigste roofpartijen waarvan de Vlamingen recent het slachtoffer van zijn geweest. In de Geschiedenisboekjes staat dit alleen nog als voetnoot bekend onder de verhullende benaming van Het Verdrag van Utrecht (17113). Zodat een vluchtige lectuur niet onmiddellijk aan Vlaanderen noch aan de Franse mensenetende aasgieren doet denken. Dat mag inderdaad niet, want La Douce France is nu al in ons land vele jaren de beste vriend van onze superieure Franstalige Meesters.
In 1683, amper 30 jaar vòòr 1713, waren de Turkse moordenaarsbenden smadelijk verslagen voor de poorten van Wenen. De Oostenrijkse successieoorlogen die jarenlang van Spanje tot aan de Donau Europa in één grote Burgeroorlog hadden gehouden, waren definitief voorbij. Frankrijk probeerde toen ook tevergeefs, juist lijk nu met de laatste snikken van het Internationaal Socialisme, zijn vroegere grootsheid te bewijzen, maar het hinkte van nederlaag naar nederlaag. De sociale onrust samen met de mondigheid van de burger (en met het verval der Kerk) bleef maar groeien, tot dit goed 70 jaar later in 1789 zou uitmonden in de Franse Revolutie, de grootste ramp aller tijden die de Christenheid tot op de dag van vandaag aan de rand van de afgrond heeft gebracht. Maar voor de laatste Franse Koning op het schavot zou sterven, heersten in Parijs nog de zonnekoningen. U weet wel: ‘L’État, c’est moi’. Een gezegde dat na 25 Mei e.k. ook wel eens het devies van Koning Filip van België zou kunnen worden…. Met de guillotine eveneens als laatste versregel?
*
Maar nu vlug tot de gebeurtenis van de dag. We schrijven 11 April 1713, pas 300 jaar geleden om precies te zijn. En amper 100 jaar voor Napoleon en met hem al de Franse wereldambities, in 1812 in Waterloo in het zand beten. De roof van een groot deel van Vlaams grondgebied, een open boek, lijk de dag van gisteren dus.
De Grote Verstanden van toen (1713) hadden elkaar weer eens flink bevochten, en deze keer waren de Lage Landen niet eens betrokken partij geweest. Noch werd er gevochten op hun grondgebied, nadat dit maandenlang werd leeggeplunderd door stelende legerbenden. Integendeel, al die tijd waren onze voorouders zeer welvarend geweest. Wat de ogen uitstak van het door de oorlog verarmde Frankrijk. En dat zijn dingen die na een afmattende oorlog, altijd om actie vragen.
Ruimdenkend als onze Noorderburen nu eenmaal zijn, hadden zij de uitgeputte partijen zo ver gekregen, dat het Vredesverdrag dat er zat aan te komen, liefst op neutraal terrein, bij hen dus, onderhandeld werd.
De Stad Utrecht vond iedereen het de meest geschikte locatie omdat het mooie Stadhuis aldaar twee evenwaardige ingangen had, zodat aan de verlezende partij (Frankrijk) genoegen kon worden gedaan, namelijk dat zijn Gezanten niet vernederd via de dienstbodeningang naar binnen dienden te sluipen. Zo konden ze gelijk met de overwinnaars, maar niet samen, verschijnen. Waarbij ze in niets moesten onderdoen in praal en pracht. Beide partijen schreden die dag en dat uur dus met koninklijke waardigheid de salons binnen, elk via een andere inkom. Eenmaal buiten het zicht en de deuren dicht, hernam de eigenlijke situatie.
Na dagen beraadslagen bleef Lewie Kattors weigerachtig, tenzij dat hij als troostprijs zijn hoofdstad beter beschermd wilde zien. En dat kon alleen door een hem de vijandige landstreek in het Noorden tot Frans grondgebied te verklaren. Meer bepaald ging het om alle Vlaamstalig gebied ten Zuiden van ‘Les Monts de Flandre’, de zee en het Franssprekend Picardië dat vroeger al door Frankrijk was bezet, waar de stad Valencijn al geruime tijd Valenciennes was geworden. Net zoals Rijsel voortaan Lille moest worden, en Belle Bailleul. Overal werd het Vlaams verbannen en werd het Frans de officiële taal van het volk.
Stomme verwondering alom, want Vlaanderen was niet eens betrokken partij geweest in deze oorlog. Dat het toch grondgebied moest afstaan aan de Franse koning was voor iedereen duidelijk. Niet om als buffer te dienen ter bescherming, maar als uitvalsbasis voor verdere aanspraken. Waarom anders werd geëist dat de versterkingen rond de steden Kortrijk, Ieper, Veurne, zouden moeten worden afgebroken? Slim Lewietje lei een beetje uit zoals Obama dat nu in onze dagen doet. Geen vijandige troepen aan zijn achterdeur. Dat het hem in feite ging om een der rijkste streken van het toenmalige Europa, werd wijselijk verzwegen.
Want tot op de huidige dag, is ‘Le Nord’ goed voor 1/3 van de inkomsten van de Franse Begroting. Al zal de teloorgang van de mijn-industrie daar geen goed aan gedaan hebben.
En sedertdien is het Nauw van Kales La Manche en Duinkerke is Dunkerque geworden….
*
O Ja, U heeft van mij nog een historische uitspraak tegoed die de Vlaamse afgezanten te horen kregen, vanwege de Parijzenaars die de macht te onzent kwamen overnemen. Zij dienden de mond te houden, want ‘Nous traiterons sur vous, chez vous mais sans vous”.
Wat meteen de ingesteldheid gebleven is, van zodra een Franstalige ook maar één voet op Vlaamse bodem zet. Het is meteen ook het motief dat de EUSST-Bonobo’s uit Broekzèl ook al jaren pogen toe te passen.
*
Liever dan een stempotlood, hadden wij liever een flinke ‘Goedendag’ ter hand om onze mening te zeggen op 25 Mei aanstaande.
Post Scriptum
U had het natuurlijk al gemerkt (zie bovenaan) dat we vandaag de Feestdag vieren van een zekere Jozef De Veuster uit Tremelo (Limburg), later wereldberoemd geworden als de H. Pater Damiaan, die stierf op Molokaï, de vroegere melaatsenkolonie, waar hij zijn leven lang de zieken heeft verzorgd die niemand nog wilde of durfde benaderen. Hij werd verkozen in ons land tot de figuur van de voorbije eeuw, daar waar de Francofonen liever Jacques Brol hadden gehad…
Geschreven door AABEE via Digitalia
*
*
|
