**

Dinsdag 18 februari 2014

Sprokkelmaand

Zon 7u49-18u04

H Bernadette Soubirous

       *

*

*

In het Zadel

De actualiteit bracht mij dwarsdoor het sfeerbeeld van de moderne schooljeugd, die een der hunnen zo ver krijgt, dat hij uit wanhoop op het spoor de aanstormende trein tegemoet loopt. Abrupt einde van een droom die o zo mooi had kunnen worden.

.

Integratie is Processie van Echternach

“Nee, we willen geen muur rond Vlaanderen maar we willen wel een stevige voordeur.” Dat zei Gerolf Annemans gisteren in een pittig radiodebat over 50 jaar immigratie.

Op wat naïeve zielen na, zullen er wellicht niet veel Vlamingen zijn die vinden dat 50 jaar Marokkaanse en Turkse immigratie een feestje verdient. Het feit dat Radio 1 daarover een debat op poten zette met Gerolf Annemans, Meyrem Alamaci (Groen) en Sarah Smeyers (N-VA) geeft al aan dat het behoorlijk is fout gelopen met de integratie. Volgens Vlaams Belang-voorzitter Gerolf Annemans dragen de traditionele partijen daarin een verpletterende verantwoordelijkheid en moet de regering eindelijk eens het signaal geven dat allochtonen zélf een inspanning moeten leveren om ‘Vlaming onder de Vlamingen’ te worden. Dat integratie- en assimilatiebeleid, zo stelde Annemans scherp, is “te nemen of te laten.” En het moet maar eens gedaan zijn met de “ideologie van het slachtofferschap.” Maar dat had Meyrem Almaci duidelijk niet gehoord.

Vlamingen moeten zich aanpassen

Meyrem Almaci had wat (allochtone of linkse) supporters in de zaal en graaide onder luid applaus nog eens in de grabbelton van allochtone alibi’s: uitsluiting, discriminatie, racisme. Nu de multiculturele samenleving is mislukt, grijpt ook Almaci naar het nieuwe toverwoord: ‘superdiversiteit’. Het ontslaat allochtonen van elke verantwoordelijkheid en enige plicht tot aanpassing. “Integratie is een voorbijgestreefd begrip,” beweert Almaci, “tweerichtingsverkeer.” Of zoals haar oude partijgenoot Hugo Geysels ooit in een openhartig moment zei: “Het wordt tijd dat de Vlamingen zich aanpassen.” Tja. Dat lijkt ons toch geen goed recept. Misschien wel om allochtone stemmen te ronselen, maar niet om een vreedzame samenleving op te bouwen. Sarah Smeyers (N-VA) probeerde wat tussen Gerolf Annemans en Meyrem Almaci te laveren en gaf toe dat het integratiebeleid te vrijblijvend is en dat er “te weinig eisen” worden gesteld. Die open doelkans liet Gerolf Annemans natuurlijk niet liggen. Want de N-VA zit toch in de Vlaamse regering, niet?

Vlaamse regering laat het afweten

Ja, beklemtoonde Annemans. Het fameuze ‘inburgeringsbeleid’ van de Vlaamse regering is veel te slap en vrijblijvend. Er is geen resultaatsverbintenis, er is geen inburgeringsexamen aan het einde van de rit. “We trappelen achteruit. Het is een ‘Processie van Echternach’. Als allochtone jongeren zich hier vandaag nog minder thuis voelen dan hun ouders is het integratiebeleid dus wel mislukt.” Annemans pareerde de wat domme vraag ‘wanneer iemand nu goed geïntegreerd’ is, met de nuchtere opmerking dat iedere Vlaming zeer goed wéét wie geïntegreerd is en wie niet. “De integratie-industrie kost de Vlaamse belastingbetaler 60 miljoen euro per jaar. Genoeg is genoeg!”

Tot slot wees Gerolf Annemans er nog eens op dat er niet alleen die 50 jaar immigratie uit Marokko en Turkije is, maar dat we ook met de gevolgen van een tweede immigratiegolf kampen. En die werd veroorzaakt door asiel en gezinshereniging. “Wij willen geen muur rond Vlaanderen bouwen, maar er moet wel een stevige voordeur in. Want tegen dat we nu aan het einde van het ganzenbord komen, moeten we telkens weer opnieuw naar start,” merkte Gerolf Annemans terecht op. Inderdaad, zolang we in Vlaanderen een beleid van open grenzen voeren, zal het nooit lukken met de immigratie. In Vlaanderen is er maar één partij die dat luidop durft zeggen.

*

De teugels strak aantrekken

Om in de sfeer van het verhaal Annemans te blijven, denk ik dat het veel te laat is voor die muur, en zonder muur bij definitie ook voor een stevige voordeur. Maar ja, meer wensen kan de man niet, hij zit zo al stevig genoeg achter zijn ‘cordon sanitaire’ en moet dus ‘braaf’ blijven.

Wat er ècht nodig is, is geen stevige voordeur, maar een brede wijd openstaande achterdeur, wat zeg ik, een achterPOORT als de schuur van Lapscheuure om de druk op de ketel te verlichten.

Druk aflaten kan op verschillende manieren. Door inzake stemrecht/stemplicht de klok terug te draaien voor al wie buitenlandse vaders of moeders heeft. Bezoekers moet zich ook niet moeien met hoe we ons huishouden willen geregeld zien. Langs die kant geen stemmen meer kunnen lospeuteren, zou wel eens een politieke aardverschuiving kunnen teweeg brengen.

Variante: om de pil te vergulden, deze mensen alleen laten stemmen (op vrijwillige basis, geen stemplicht) voor de Gemeenteraadsverkiezingen.

Vervolgens: Wie niet werkt, moet ook niet eten.

Enigszins aangepast zou dit kunnen zijn, dat voor iedere ‘eter’ een elektronische fiche kosten-baten wordt bijgehouden. Akkoord zelfs met een bepaald krediet. Maar aan de gestelde grenzen wordt er streng de hand gehouden: dit land zorgt in de eerste plaats voor zijn eigen burgers tot het budget helemaal is opgebruikt, behoudens een vooraf afgesproken gedeelte, bestemd voor liefdadigheid. Het eigen thuisland, dat toch nooit de banden wil verbreken, kan dan regelmatig de schulden bijpassen.

Vrij verkeer van personen, goederen en diensten? OK Big deal! Maar wij blijven verboden goederen verbieden (drugs, wapens) en diensten (maffia, prostitutie). Voor het vrij verkeer van personen eisen wij gezondheidscertificaten, een bepaalde graad van scholing en/of ontwikkeling, maar bovenal een loyaliteits-contract, waarin staat dat wie tegen de bestaande wetten handelt, zonder meer uitgewezen wordt als ongewenste vreemdeling. Gezinshereniging in omgekeerde richting werkt ook.

Het ligt allemaal een beetje ingewikkeld om deze dingen van het gezond verstand met terugwerkende kracht in te voeren. Al kan het altijd minstens geprobeerd worden. Want de ‘goede’ vreemdelingen zullen niet beter vragen dan rechtszekerheid. Voor de tegenwringers kan er altijd een tussen-oplossing gevonden worden. Doorverwijzing naar een ander continent, bijvoorbeeld.

Zo zou er tijdelijk, zolang het georganiseerd Islam-geweld overal in de wereld aanhoudt, kunnen bepaald worden, dat deze ideologie overal in Europa verboden is. Het zou de heethoofden en vooral ook de ‘sponsors’ waar ook ter wereld, doen nadenken.

*

Net voor de publicatie van deze bijdrage, kreeg ik in extremis Miet Smet, weduwe Wilfried Martens, op de TV, in verband met de ‘viering van 50 jaar immigratie. Ik zal maar niet herhalen wat het mens allemaal kwijt heeft gewild, maar het was één lofzang op haarzelf, haar vader en haar werk om hier dat soort ‘arbeidskrachten’ blijvend in te voeren. Vergeet vooral niet, dat het haar vader is geweest, die de Islam als ‘godsdienst’ heeft doen erkennen. Moge Satan haar spoedig halen! Kunnen ze in de hel eens duchtig demonstreren hoe een bejaard koppel publiekelijk de liefde bedrijft na een leven van aanhouderij naast het wederzijds huwelijksbootje.

Het interview past perfect in de beste Arco-traditie, om de laatste kiezers met een trap onder de billen buiten te stampen.

Geschreven door AABEE via Digitalia

*

*