156§ - IN DE HITTE VAN DE STRIJD

I) INLEIDING

Wees Vlaming dien God U Vlaming schiep!

*

Elders las ik gisteren op een bevriende blog een eerder negatieve benadering van wat er gaande is in ons arme verdrukte Vlaanderen. Gaat, dacht ik, met zulke soldaten naar de oorlog! Gelukkig zag de man naar het einde toe de vergissingen zijns weegs in en herpakte hij zich een beetje. Om erbij te huilen. Mijn herdershond (Césare, deze keer) toonde het mij voor : door er een poot op te leggen, baasje, beduidde hij en hij legde zich een eindje verder, mij strak in het oog houdend. Doet hij het, of doet hij het niet, stond in zijn trouwe ogen te lezen, en dus deed ik het maar. Te paard en vierklauwens in volle galop naar Kortrijk in de beelden. Daar wordt het pleit beslecht. Daar gaapt het graf voor vreemden of voor ons recht….

*

Juist : de gemaakte vaststellingen zijn inderdaad de alom gekende feiten : de Rode Potstampers gaan naar Brazilië, maar er is hoop dat ze rapper zullen terug zijn dan ze er geraken. Er is inderdaad een spiksplinternieuwe Koning (alla, de man is een stuk de 50 gepasseerd, zo spiksplinternieuw is die ook niet meer) en de 6 ‘Regeringen‘ die ons land rijk is, blijven maar geld ‘vinden’ om hun begrotingen te doen kloppen.  Papier is inderdaad geduldig en de memorie van de mensen is kort. De Super-Tsjeef Kris Peeters die in de politiek gestapt is zonder ooi verkozen te zijn (later werd hij dat wel) doet het wondergoed., althans volgens de eigen Propaganda Staffel. Onder zijn wijze leiding zullen we ons dus probleemloos ‘laten strikken’ voor een volgende stropers-regering. Wallonia steekt ons voorbij : volgens de geruchtenmolen reeds in 2075.

De teerlingen geworpen? Integendeel, beste vriend. Als het najaarsweer U mistroostig maakt, weet dan dat de tegenpartij net hetzelfde ondergaat. De pietjesbak staat nog hoog op het schab want de teerlingen zijn nog onderweg om vervalst te worden.

Als ik mijn oor te luisteren leg bij de gewone mens, kan ik zo los voor de vuist hun commentaar als volgt samenvatten : ‘zijn die zo stom, dat ze blijven denken dat we hun leugens altijd voort zullen blijven geloven?’ Meisjes en jongens : één zo’n uitspraak per maand en mijn hele jaar is goed!

Acht maanden nog te gaan, en dat is een eeuwigheid in de rottigheid van de gevoerde politiek. Het volstaat dat nog een paar ‘onlusten’ uitbreken genre Meuleberg, of dat nog een paar buschauffeurs afgeklopt worden, en het spel zit op de wagen. Hoog op de gele wa-a-gen, rijdend door berg en dal….. De Muzel-Griezels worden steeds driester en het verzet daartegen klinkt steeds luider. En ruimt de baan, alwaar wij gaan, wij zonen van die helden, die hielden vrij van slavernij, hun veie Vlaamse velden…. Hoezee! Hoezee! En vliegt de blauwvoet, vliegt de blauwvoet : storm op zee….

Allez, het klinkt al iets beter, maar dan liefst in alle stilte, om niet als ‘Extreem Rechts Blokker’ te worden afgeschilderd om vervolgens gebroodroofd of als paria door het leven te moeten.  Als lans op het Veld van Eer zal zonder bloedvergieten, het Rode Stem-Potlood moeten dienen!

Een vlugge berekening zal ondertussen aan het licht brengen, dat de Tsjeven, en de Roden, de zogezegde ‘Staat dragende Partijen’ nog alleen beschikken over de stemmen van hun eigen mandatarissen en hun personeel, met daarnaast een deel familieleden en meelopers. We  kunnen moeilijk van deze mensen verlangen, dat ze tegen hun eigen mensen zouden stemmen. Samen vertegenwoordigen ze ongeveer 40% van de kiezers, wat wil zeggen, dat een comfortabele meerderheid van 60% langs onze kant staat, of voorlopig onbeslist is. De zwijgende meerderheid dus, die met leugens en met veel werkwoorden gebaseerd op het hulpwerkwoord ‘zullen’ aan het lijntje gehouden worden. Peeters ZAL dit. DeWerver ZAL dat, altijd alles in de toekomende belovende tijd.

Hun gedram is altijd en overal te herleiden tot ‘Morgen scheert men gratis’.

*

Ach, en over de vrienden van onze vriend De Wever… Het moet gezegd en gezwegen, ten eeuwigen dage moet Vlaanderen hem daarvoor dankbaar zijn : niemand als BDW heeft ooit het land zoveel hoop gegeven, nooit de vijand zo hard doen schrikken, als hij. Maar ook als nooit in de Geschiedenis is deze bevlieging zo vlug overgegaan. Zijn succes heeft gewerkt als een magneet, die de meeste Vlaamsgezinden aantrok. Maar spijtig voor hem, en gelukkig voor Vlaanderen, vlogen er ook bedriegers in zijn netten. Sieg Heil, bijvoorbeeld, is wel de nagel van zijn doodskist gebleken…..

Nu zien de vele vrienden, die het Vlaams Belang hadden verlaten voor de Niveanen, dat zij een valse Profeet zijn achterna gelopen, en komen ze bij bosjes terug naar het origineel.

De prijzen worden maar uitgedeeld aan de meet. En wie op voorhand victorie kraait, moet het dikwijls bij kraaien allen laten.

Ja, ik weet het. En hoop dat de vrienden het ook weten : als het nu niet lukt, zal het nooit meer lukken. Tenzij er een generatie Rechtlijnigen komt die NIET als W. Martens of Y Leterme de Vlamingen hoop geeft, om dan de zege te gebruiken om hun kiezers in de rug te schieten, maar een generatie die hand in hand met buitenlandse gelijkgezinden, de strijd verder zetten. Niet met woorden, maar met daden.

Wij zullen niet versagen of ten onder gaan. Vlaanderen blijft eeuwig, eeuwig ons huis. Want wij moeten de jeugd blijven bezielen door te verwijzen naar ons glorierijk verleden. Want, zo zingen wij, we zijn een volk van heiligen en helden. Een volk van adel en moed.

De politiek moet zijn eigen boontjes doppen, en zich niet willen bemoeien met het bedrijfsleven. Van bedrijven hebben de politiekers niet het minste verstand. Omdat zij denken, dat een bedrijf ‘werkt’ zoals een overheidsdienst : op basis van onbekwaamheid maar met de juiste partij-kaart. Bedrijven hebben alleen de ruimte nodig om zich te kunnen ontwikkelen, geen stiefmoederlijke bemoeizieke schoonmoeders die met de ene hand graaien en met de andere hand met mondjesmaat terug geven.. Werkgever en werknemer moeten kunnen aan hetzelfde zeel trekken, omdat ze ervan moeten leven, zonder eeuwig en altijd te moeten afdragen voor alle soorten ‘solidarité’ voor anderen. Altijd voor anderen, en nooit voor henzelf. Want dan is het van ‘Chacun pour soi, et Dieu pour tous’.

Dat is niet voor niets een spreekwoord met Franse roots! Alla, ik wel zeggen met Brusselse Franse roots.

Het spreekwoord van een succesvolle Vlaamse textielondernemer die men niet klein heeft gekregen, zelfs niet door de Fiscus hem te doen uitkleden, was : zere (rap) voortdoen. En als men hem wilde ‘pakken’ met het succes van zijn ondernemingen, was zijn antwoord gewoon :’ we tjolen wieder voort, hé.

Aan politiek hadden hij en zijn mensen meer dan één broertje dood, maar ze hadden een hart voor mens en rond hen.

West Vlaanderen verloor eerst ‘het vlas’, daarna ‘de textiel’. Aan de Scheldeboorden verloor men de scheepswerven. In de Kempen verloor men ‘de mijnen’, en achteraf ook ‘Ford Genk’. Als we dus alles aan Brussel overlaten, geraken wij straks blut. Er is geen één stadsring in  Vlaanderen, tenzij  bij uitzondering, gesloten. Geen geld. Geen geld voor de ontsluiting van de Antwerpse haven en blijvend getalm voor de Ijzeren Rijn… Daarom moeten wij het heft in eigen handen nemen! Wat we zelf doen, doen we beter! Het was een mooie slogan. Maar het is bij een slogan gebleven.

Wij betonen de mensen onder de armoe-grens geen dienst door hen blijvend als bedelaars te behandelen. Niemand die rapper leert zwemmen, dan hij die in het water terecht komt. Laat ons dat geen zorg zijn : wie de handen niet uit de mouwen steekt, is niet waar dat hij leeft!