1559 - AAN EEN VERRADER DES VADERLANDS

I) INLEIDING

De aflijvige, wiens naam elke Vlaming zo vlug mogelijk dient te vergeten, werd o.a. op TV herdacht door een veroordeeld crimineel (Willy Claes) en de Dikke Geboren Sjoemelaar van Diksia, die ooit zijn WC-madam (kabinetchef) is geweest. Met wie men verkeert, wordt men vereerd. Maar dat is voor Martens nooit een zorg geweest.

Ik was niet zinnens nog één woord aan die bibberende en triestige oude man vuil te maken, maar toen bepaalde geïnterviewde leeftijdsgenoten teruggrepen naar hun eigen studentijd, kwamen bij mij de vele al lang vergeten herinneringen boven. Met centraal in beeld : de gedynamiteerde IJzertoren in Kaaskerke uit mijn jeugd. En de foto van Jerôme Leuridan (*) uit Ieper, die ons Ma na de Bevrijding en omdat onze Pa toch gestorven was en zij met 5 bloeikes van kinderen was achtergebleven, veilig weggeborgen had.

Ondergetekende had het geluk (1955) kortstondig naast Karel Anthierens te mogen ‘dienen’ in Heverlee waar we de verplichte opleiding als KRO kregen aangesmeerd. Ja, toen was iedereen die met vrucht de Bewaarschool had afgelegd, goed om officier te worden bij het ABL. Na een paar weken werd ondergetekende bij de Commandant geroepen, om te vernemen dat Flaminganten van mijn type niet langer als kandidaat-officier welkom waren in dat ABL. Men had mij inderdaad ‘betrapt’, dat ik ’t Pallieterke in mijn kastje bewaarde en aan de kameraden ter lezing doorgaf. …. Na, samen met andere ‘gebuisden’ ongeveer een maand als ‘straf’ in Leuven Naamse Straat in dat oud kot, ‘Gerbe de Bleé/Tarweschoofkazerne’ genaamd, te hebben doorgebracht waar se onder de pannen sliepen,, kon dan mijn ‘tocht door de instellingen’ beginnen : QM Heverlee, PTT Depot Sijsele,  MOB KERN Kamp van Beverlo, waar wij het genoegen hadden gehuisvest te worden in dezelfde  betonnen barakken waar net de laatste ‘Zwarten’ waren uit verwijderd.  Maar Goddank : ik kwam uit het leger als nog groter Flamingant dan ik erin gegaan was. Wel waren ondertussen 24 maanden ofte 2 jaren verlopen en ons Moeder kon dringend een nieuwe kostwinner gebruiken….

Wat al die tijd al lang niet meer het geval was met ‘mijn’ bezielde studieleider Martens uit Gent. Wij hingen aan zijn lippen, telkens hij in de streek kwam spreken. De nieuwe Blauwvoeterij, Cyriel Verschaeve, de nieuwe IJzertoren, dekan sen voor Vlanderen, de Nieuwe Tijden…. Nu  was die ondertussen een hele Piet geworden in de CVP-rangen en was daar bezig op zijn manier ‘de instellingen te veroveren’. Er was een afstand gegroeid zo hoog als de Everest, die nooit meer zou goed komen.

Mijn ‘instellingen’ waren ondertussen heel wat alledaagser geworden, meer bepaald alles wat gekend is onder de alles omvattende begrippen huisje – tuintje – kindjes en vooral hard en veel werken om den brode…. Om ’s avonds en ’s nachts dan verdere te studeren. Alles overgoten me dat gekende sausje van standenverschil door al-da-niet in de smaak te vallen van Franssprekende plaatselijke potentaten met veel geld. Trouwens, toen nog sluitzegels met de IJzertoren gebruiken op Uw brieven, of op de revers een leeuwenspeldje dragen : die tijden gingen gewoon voorbij. Er moest brood op de plank komen. Want met ‘overtuigingen’ alleen koopt men niet de boter….

Mijn afkeer voor alles  wat tweezakkeerigheid en Tsjeef zijn is, moet in die jaren zijn ontstaan, en dat is een besef dat mij maar is opgevallen sedert kazakdraaier Martens overleden is. Voorheen had ik nooit de moeite gedaan om na te denken over de reden van die sluimerende wrevel. Ik mocht ze niet, en zweeg daarover. Nu weet ik het ineens wel : Wilfried Martens is de verpersoonlijking van de Vlaamsgezinde rijkelijk begaafde jongeman, die uit egoïsme zijn Volk, zijn Idealen en zijn diepste overtuiging verraadt, om zijn talenten in dienst te stellen van de Mamaon, de God van het geld. En het geld, dat zij bij Het Hof en de Franscouillons..

Had de man, bij ‘Zwarte Zondag’ de kant gekozen van Karel Dollen, Filip Dewinter en Gerolf Annemans (1991) dan had het Land er nu totaal anders uit gezien. Hij zou zelfs binnen de 24 uur ‘op het schild geheven’ geweest zijn. Zijn terugkeer naar zijn roots zou hem niet eens meer door Het Hof zijn kwalijk genomen, want sedert zijn ‘on-Christelijke echtscheiding’ was hij uit de gunst vazn Boudewijn geraakt.

*

Natuurlijk is dit natrappen, een Nationale Sport van alle politiekers, inzonderheid die der EVP, door dezelfde Martens degelijk bewerkt en voorbereid om vroeg of laat eveneens in het faillissement geleid te worden. Want net, als zijn ‘meesterwerk’ : de Belzieke, aan elkaar geplakt door schulden en met leugens.

Zo kwam mij ineens, bij zijn ‘In Memoriam’ op de NOS,  aan het ontbijt, flarden van een gedichtje te binnen van lang, zeer lang geleden. Ik heb er een halve dag naar ge-Googeld, want meer dan de eerste versregel was er niet blijven hangen. Hieronder vindt U de volledige tekst, opgedraen tot zielelafenis van voornoemde, wiens zielezaligheid ik hem niet gun. In alle eeuwen der eeuwen. Amen.

III SLOT

Ik geef toe : een beetje uit de mode en nogal langdradig, maar anderzijds de geschikte parodie in de mond van de gevierde voordrachtkunstenaar Oswald Maes. Heert Goste mogen we dat niet aandoen : zijn schoonbroer, Geert Burger uit Izegem zou het niet graag hebben…..

*

Was Martens zijn idealen trouw gebleven, dan was Vlaanderen nu al 50 jaar baas in eigen huis geweest, en had hij geëerd kunnen worden als Vader des Vaderlands. Nu zal hij geboekstaafd blijven, na een korte periode van slijmen en kwijlen, als de doodgraver van zijn eigen vertrappeld volk en land, maar eveneens als de vervalser van het Europese Ideaal zoals Aug. Vermeylen dat ooit zag : Vlaming zijn, om Europeeër te worden.

Wij Vlamingen van de harde rechte lijn, onthouden van Martens alleen datgene wat door zijn schuld is verloren gelopen of kapot gemaakt : het nefaste Egmontpakt, de grendelwetten, de ‘Belangenconflicten’, de radicaal on-Christelijke abortus- en euthanasiewetten, de homo-gekte, het slechte voorbeeld voor Verhofstadt en voor DeHaene, zijn immoreel gedrag (waardoor hij in de Kerkelijke Ban had moeten geslagen worden), zijn verkeerd voorbeeld-gedrag, zijn gevlei jegens La Cour-Le Palais/Het Hof en het geldwezen; enz : enfin, al het slechte in het leven van een carrère-jager, tot stand gekomen op de kap van de Vlaming, die in helm een Messias had verwacht.

Van de doden niets dan goed, da’s waar. Maar er zijn uitzonderingen!

*

Moraal van het verhaal : wie de jeugd bezit, bezit de toekomst. Uit de rangen van de Overtuigden, zou er per stad een rondreizende ‘vrijgestelde’ moeten komen, die het opstormend geweld afhoudt van het voorbeeld der Tsjeven : op de rug van het volk, tegen dat volk, dat volk in de uitverkoop stelt ten voordele van wel bepaalde ‘hogere belangen’….

Zo waarlijk help mij God-Almachtig.

Pssst

In ItaliPe vliegen de ‘snelberichten’ weer door de lucht : op Lampedusa zijn deze morgen vroeg weer 300 bootvluchtelingen veilig en wel aangekomen. Maar ‘Euroopa’ zwijgt. En Martens zwijgt nu ook…..