MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

I) INLEIDING

Weer de oude Camps. Hij kan het gewoon niet laten. Die man moet ziek zijn van jaloezie, want aan Il Cavaliere vindt hij niet één vezeltje of velletje dat eventueel goed zou kunnen zijn. Het kan bijna niet anders of dat is penisnijd.. Enigszins te begrijpen (niet goed te parten) als men weet dat zon oude bok (Berlusconi,77) zon mals jong blaadje (Francesca, 28) als dagschotel krijgt opgediend. Terwijl Hugo-ke als arme luis op zijn kin mag kloppen, daar waar Silvio met briefjes van 500 smakkend zijn sigaar kan op gang trekken. Zie afbeelding hierboven. Al moet ik daaraan toevoegen, dat goesting smaak is.

Camps trekt zo gebald en zo geweldig van leer, meer dan goed is voor zijn gezondheid, omdat hij meent trekjes te herkennen die feitelijk voorbehouden geacht worden aan socialistische politiekers die zich allemaal Keizer Nero mogen wanen zonder dat iemand dat hen kwalijk kan nemen. Neem als maatstaf onze bloedeigen Van de la la, de Keizer van het Vistraptje in Oostende. Of den Ouden Toebackzak uit Leuven. Enfin, alles wat daartussen zwemt.

Ach wat, Camps verzwijgt, of doet alsof hij het niet weet, dat het een eis was van Frau Merkel, dat de Pdl, de partij van Berlusconi, moest buigen of barsten, zodat Letta, de handpop van Brussel, kon blijven en dat er geen nieuwe verkiezingen zouden komen. Met het gevaar dat Italië als eerste de Euro zou verlaten.

Het mens Merkel is op haar eentje een ijzersterke Ijzeren Rijn omheen het Europese Vasteland, en als Kanselier vertoont ze meer en meer de trekjes van haar berichte voorganger met toen ook al, die Europ-Mania om gegen Engeland zu fahren.

Silvio Berlusconi liet het hoofd in zijn handen zakken. Minutenlang hield hij het gezicht verborgen. Als een geslagen hond wachtte hij op het einde van de stemming. Il Cavaliere, jarenlang heer en meester van de Italiaanse politiek, nu verstotene van parlement en natie. Straks volgt nog zijn definitieve schorsing als senator.

Ondanks een lawine van schandalen en rechtszaken bleef de politicus-zakenman Berlusconi een sleutelpositie bekleden in het politieke krachtenveld van Italië. Tegen zijn wil in kon geen regering worden gevormd. Hij herleidde democratische besluitvorming tot lakeiengedrag.

Deze week vonden zijn partijgenoten het welletjes. Ze volgden hem niet langer in zijn oproep de regering van Enrico Letta te laten vallen. Zijn politieke draai kwam te laat om de opstand in eigen kring te bezweren.

Ze hadden elkaars model kunnen zijn, De Wever en Berlusconi. Communicatief dan, met aftrek van corruptie, erotische escapades en seksisme. Ook Silvio betoverde de kiezer graag met vileine grapjes over anderen. Met nationalisme voor zwakzinnigen. En, anders dan De Wever, met ostentatieve minachting voor de rechtsstaat.

Berlusconi stortte Europa in het schaamrood van een paternoster aan vernederingen.

III SLOT

Hugo Camps is een Meester in het vellen van voor-oordelen. Il Cavaliere als een versleten speelgoed beertje aan de deur gezet Misschien is Camps beducht voor zijn eigen lot?

Het verhaal van de frauduleuze Berlusconi moet te denken geven aan de Tsjeven-familie van ex-Premier Leterme van het ACW, die met BuZa-Minister Reynders voor bijna 1 miljard de belastingbetaler liet opdraaien voor de beleidsfouten van zijn partij, om de ARCI-coöperanten niet als aandeelhouders maar als spaarders-met-staatswaarborg te markeren. Waarmee ze, pour les besoins de la cause, een derde tussenweg ontdekten, die aan ondernemers (coöperanten) de mogelijkheid moet bieden, om in geval van tegenslag, aan de belastingbetaler de rekening te presenteren. In België is frauderen geen eens fraude, maar een slimme zet. In Italië wordt Uw zaken goed in de hand houden, fraude in de ogen van échte beroeps fraudeurs..

Nog erger is het met de Euro-Commissaris De Gucht, die vrij en vrank verklaart dat de Fiscus geen zaken heeft met zijn geldgewin, en die daarenboven ostentatief en hautan de verdachtmakingen van het werken met frauduleuze off shore vennootschappen loochent. Het (nieuwe) Veurnse Gerechtshof heeft namelijk zichzelf verkocht en terug in gehuurd aan een van die lieve on-aantastbare geheime vennootschappen. En het is Veurne niet alleen!

Een rogatoire commissie afsturen op iedere vennootschap-eigenaar van door de Belgische Staat verkocht en terug iingehuurd vastgoed zou inderdaad, bijna per definitie, het einde van België betekenen. Zoals Corneille (Racine?) schreef in Le Cid : Le combat cessa, faute de combatants. De veldslag stopte, bij gebrek aan strijders....

De Heer Camps echter hoort niet goed langs die kant. Hij ziet liever de splinter in andermans oog, dan de balk in het oog van zijn eigen Meesters.