MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

Heelkundigen zouden ons kunnen uitleggen, waarom in bepaalde streken de landouwpacht jaarlijks verviel met Kerstmis, of lijk in het Ieperse, met Bâmis, 1 Oktober. Waren dat soms de gebieden die schatplichtig waren aan het Kapittel van de Abdij van Gent, waar ook de St Baafs-kathedraal nog aan herinnert?

In mijn jeugd begon de winter met Bâmis en op de hofsteden die niet afhingen van t Hospice (de Ieperse C.O.O. : zagen we aan de rood-witte kleur van de deuren en poorten) was er die dag dikwijls veel geween en tandengeknars. Dat niet alleen voor die dure pacht (geld èn natura) maar ook en misschien nog meest, omdat de boer, ter gelegenheid van die uithuizigheid, misschien wel eens de bloemekes zou kunnen uitzetten in de grote stad.

I) INLEIDING

Er zijn polletiekers en polletiekers. Er zijn polletiekers die bij een Blijde Intrede pronken met andermans veren (BDW), en er zijn polletiekers met de romantische uitstraling van leeuwen in de Geschiedenis, die net als Benito Mussolini door hun veel jongere Geliefde bijgestaan worden tot in de Eeuwige Onvergankelijkheid. De kogels bestemd voor Mussolini doodden eerste de kleine Claretta Petacci die voor hem sprong en Silvio Berlusconi wordt op zijn 77^ste verjaardag in de Senaat getrakteerd op taart door de kleine Francesca, 28 jaar jong en sedert kort zijn nieuwe en hopelijk laatste Grote Liefde.

Joost mag weten, waarom ik nu ineens dacht aan Eric Van Rampaai. Een zaak van de dingen in contrast zien, denk ik.

Het is wel diezelfde Natte Dweil die als een dictator begin 2012 Berlusconi als met een toverstokje liet vervangen door Mario Monti, de zetbaas van Golldman Sachs.

O Ja : het waren de Italiaanse communistische verzetshelden die Mussolini het eeuwig zwijgen oplegden. Misschien was Napolitano een van hen. Hij is van dezelfde soort en hij heeft er de leeftijd voor.

De dreigementen van Berlusconi zijn vooral voor de bühne bestemd want iedereen in Italië kent de regels van het spel. Journaliste Anne Branbergen schreef samen met Martin imek 'Silvio, modern leiderschap'. Als Italië-correspondent van onder andere De Groene Amsterdammer woont ze sinds 1983 in Italië. .

Berlusconi zal zijn laatste kaart uitspelen, uiteraard. Er wordt hem een helpende hand geboden, of het is einde regering-Letta. Nog vier dagen te gaan

Is het realistisch om van iemand die gisteren zijn 77ste verjaardag vierde met een taart met een grote 'S' van Superman erop te verwachten dat hij nederig met de staart tussen de benen af zal druipen in het landsbelang? Die S was een idee van Francesca, sinds een jaar de nieuwe officiële verloofde van Superman Silvio.

Francesca is Francesca Pascale, 28 jaar jong, een paar jaar geleden oprichtster van de club 'Silvio ci manchi' ('Silvio, we missen je') en als onbekende groupie vanuit het verre, sloeberige Napels de halve laars doorgekropen tot aan de troon van Arcore, het persoonlijke Versailles bij Milaan van haar idool. "Silvio had alle vertrouwen in de liefde verloren," aldus prinses Francesca vanuit Arcore onlangs in de Italiaanse Vanity Fair, "maar ik heb het hem weer teruggegeven. Gewoon door er voor hem te zijn."

Zo iemand dus. Silvio Berlusconi, de beste pokerspeler van zijn land en echt niet bekommerd om hoe het eigenlijk hoort volgens de geknepen mondjes in Brussel, Straatsburg of Berlijn. In staat om alle gedaanten aan te nemen die het moment vraagt. Vanaf 1 augustus heeft hij geduldig zitten wachten op Arcore. Dat was de dag waarop hij door het Hof van Cassatie, de hoogste instantie van de Italiaanse rechtspraak, definitief werd veroordeeld wegens belastingontduiking. Maar geen probleem, dacht Silvio Berlusconi, want daar hebben we onze pionnen in de regering voor.

En inderdaad: op papier was hij helemaal gedekt. In april had hij de president van de republiek, Giorgio Napolitano (88), persoonlijk op de knieën gesmeekt om nog een keertje president te worden, want hij wist: een communist van de gestaalde kaders als Giorgio Napolitano kent de regels van het spel. Voor wat hoort wat. Het hoofdbelang was dat de grootste bedreiging voor allen die mee-eten uit de ruif, de cabaretier Beppe Grillo, buitenspel zou worden gezet. Daar was iedereen van links tot rechts het gloeiend over eens na de shock van de verkiezingen in februari, waarbij Grillo uit het niets bijna 25 procent van de stemmen had veroverd. 'In godsnaam niet de systeemvernietiger Grillo aan de macht.' En door handig manoeuvreren was het gelukt, want dat kun je aan de Italiaanse systeemridders nog altijd rustig overlaten.

Weliswaar had het een soort Frankenstein-product opgeleverd, een regering van oud-communisten en Berlusconi, ofwel het ultieme verraad aan de kiezer, maar dat was even bijzaak. Het ging om het landsbelang, immers. En het mooiste was : Enrico Letta werd premier! Dat was helemaal goed nieuws voor Berlusconi. Want Enrico Letta (47) is de neef van Gianni Letta (78), al sinds mensenheugenis Berlusconi's belangrijkste politieke raadsman - ook wel 'de paardenfluisteraar' genoemd - hooggewaardeerd in alle kringen, of het nu de presidentiële Quirinaal-heuvel is of binnen de muren van het Vaticaan. 'Neefje Letta', zoals de huidige premier van Italië steeds plagerig wordt genoemd, zou uiteraard ontvankelijk zijn voor alle argumenten die zijn oom hem zou influisteren. En dus, dacht Berlusconi, zou er wel een oplossing worden gevonden voor hem. Ze konden immers objectief niet zonder hem.

Maar nu, twee maanden later, is er nog steeds niets bedacht. En dat wekt oprecht verwondering, niet alleen bij Berlusconi. Het is haast alsof - en dat zou pas groot nieuws zijn! - men werkelijk uit is op de val van Silvio Berlusconi. Dat is dan wel heel ongelukkig getimed, maar dat is eigenlijk al twintig jaar het geval. Zo lang duurt Berlusconi's politieke carrière al, en zo lang heeft hij uiteindelijk altijd aan het langste eind getrokken. Met ieders medeweten en ook medewerking, zoals al zo vaak is aangetoond.

Dus waarom nu? Dat blijft een grote vraag. Dat multimiljardair, tv-tycoon, AC Milan-eigenaar, selfmade zakenman, projectontwikkelaar, filmproducent, uitgever, vader van vijf kinderen en drievoudig premier Silvio Berlusconi zich dat ook afvraagt, is op zich wel begrijpelijk. Immers: waarom zou ineens nu niet meer kunnen wat al die jaren wel kon? En waarom zou hij als een miezerige belastingontduiker het erepodium moeten verlaten in een land waar alles relatief is en waar geen andere waarheid bestaat dan degene die het best vertelde wordt?

Diegene was hij altijd. En hij zal zijn laatste kaart uitspelen, uiteraard. Er wordt hem een helpende hand geboden, of het is einde regering Letta. Nog vier dagen te gaan.

III SLOT

U las hierboven een werkstuk van een ferm stuk, helemaal het formaat van Il Cavaliere.

De vraag is nu : doet m het, of doet m het niet? Nog vier keer slapen, en dan kan de wereld weer vrij ademen. Als het van onze media afhangt, moet Barbertje hangen. Hij heeft (niet bewezen) zo ongeveer dezelfde fiscale halsmisdaad begaan als het ACW (wel bewezen). Of, ergo, eigenlijk veel minder dan waarvoor de BBI Karel de Gucht op de hielen zit.

Toch curieus dat we altijd bij Italië uitkomen (zijn villa in Umbrië) en dat de off shore vennootschap die het Justitie Paleis in Veurne kocht, niet ter sprake is gekomen. Zon zaken worden trouwens niet eens onderzocht, want ons land zou nadien niet één polletieker meer overhouden.

Om het even hoe dit succesverhaal afloopt : Berlusconi is voor ondergetekende de droomfiguur die elk land broodnodig heeft om opnieuw te leren lachen.

Psst

Nog een laatste opmerking over de Venetiaanse soortgenoot van onze eigen Vlaamse Leeuw. Die bewijst immers dat we in goed (en rijk) gezelschap zijn. Ons Beest is echter recht-op en frontaal naar het Linkxe gevaar gekeerd, daar waar zijn Venetiaanse collega reeds triomfantelijk én gevleugeld van het slachtveld weg stapt. De Vlaamse Leeuw draagt inderdaad zelf nog altijd geen goud, noch schittert hij tussen gouden sterren. Maar wat niet is, kan altijd nog komen..

Maar of BDW daarvoor de aangewezen persoon is?