MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

Te horen aan het overdonderend lawijt, de negermuziek en de bonkende tam-tams, mitsgaders het stijgend aantal hardhorenden, zonder te letten op n te meten aan de hoeveelheid gebruikte drugs (want de flikken in burger kijken de andere kant op), is Pukkel Pop veruit de populairste, ver te verkiezen boven die dwepende Wereljdongerendag. Trouwens, wie loopt er nu helemaal naar Zuid Amerika, om tijdens de Mis handje-houden te mogen oefenen met het gelegenheids-lief? Komt nog daarbij, dat samen tussen de lakens duiken er ook niet in zit, want die jongeren overnachten bij Braziliaanse families die op dat punt nog ouderwetser zijn dan papa & mama thuis.

Al zou het natuurlijk kunnen, dat die Brazilië-lopers er zeker van zijn, in een ander leven hun deel van de taart die ze hier zijn mislopen, later vervangen te zien door een dubbele portie gratis rijstpap met gouden lepeltjes. Wat nogal iets anders is, dan dagelijks 72 maagden te moeten verwerken, zonder dat daar ooit een einde aan komt.

Wat er ook van zij, de jeugd die samenkomt om te bidden en te zingen, draagt geen bomgordel, of gooit niet met granaten of vuurt geen raketten af op Israël. Wat meebrengt dat onze media ze niet mogen en er dus ook geen goed woord voor over hebben. Zeg nu zelf : we zijn toch allemaal veel te intellectueel, te bijdehands, te modern, te vooruitstrevend geworden, om ons die fabeltjes te laten wijsmaken! Weg met die rijstpap als menu voor de Eeuwigheid : we smijten met zn allen het kind weg met het badwater! Als het maar onze tijd duurt.

Dat ze het zout der aarde genoemd worden in oude geschriften, dat doet er eventjes niet toe.

De Dagelijkse Standaard (zie artikel hieronder) pakt de stier bij de horens. Toch erg, dat op die manier he volk zichzelf moet verdedigen, en dat de Leiders glansrijk achterwege blijven, of achterna hinken. En dan is men verwonderd dat de kerken, op een stuk of 10 oudjes na, zijn leeggelopen. De Kerkleiders doen wat de Grote Baas hen heeft voorzegd : ze plaatsen het licht onder de korenmaat. In plaats van om het even hoe of met welke middelen ook, de media bom-vol gezet worden met om het even wat, als het onderwerp maar de Wereldjongerendag blijft. Met reporters onderweg en ter plaatse, en met een nog speciale delegatie dicht bij de Nieuwe Franciscus.

En zelfs al hebben die mensen geen gelijk : ze doen toch niemand kwaad?

<--break->Vierhonderdduizend katholieke jongeren van over de hele wereld verzamelen zich deze dagen in Rio de Janeiro. Ze komen daarmee uit voor hun geloof en zoeken er inspiratie in. Het enige wat een toenemend deel van Nederland daarvan kan vinden, is dat alle deelnemers aan een geestelijk defect lijden.

Europa is al enige tijd een kersteningsgebied voor Christenen uit andere werelddelen. Eerst raakten we hier namelijk ontkerkelijkt, vervolgens atheïstisch en nu zijn we bezig onverdraagzame antitheïsten te worden. Religie is voor de dommen en de staat is er om weldenkende mensen te beschermen tegen al die achterlijke doctrines. In de context van de mazelenhype, waarbij een ziekte een vehikel werd om weer ouderwets te ranten tegen het religie en geloof, schreven Bart Jan Spruijt en Arnold Huijgen daar scherpzinnig over:

Religie is altijd een makkelijk doelwit. Onder het mom van al dat getheologiseer is de overheid bezig opnieuw zijn bevoegdheden op te rekken en die van de burger te verminderen.

In dit verband is het goed nog eens te herinneren aan de scheiding tussen kerk en staat. Die houdt in dat de kerk niet over de staat mag heersen en de staat niet over de kerk.

Tegenwoordig wordt deze scheiding echter steeds meer uitgelegd als de absolute scheiding van religie en het publieke domein (en allerlei aantastingen van klassieke grondrechten worden ermee gerechtvaardigd). Wie deze onjuiste definitie van de scheiding van kerk en staat hanteert - en Rutte doet dat - moet consequent zijn en zich als politicus onthouden van elk commentaar op het geloof van burgers. Immers: 'Congress shall make no law respecting an establishment of religion, or prohibiting the free exercise thereof', zoals het voorbeeldige eerste amendement op de Amerikaanse Constitutie luidt.

Of betekent de scheiding van kerk en staat in Nederland inmiddels dat de staat zich wel mag uitlaten over geloofszaken, maar dat uitspraken vanuit het geloof in het publieke domein irrelevant, of ongewenst, of zelfs ongrondwettig zijn?

We zijn niet alleen bezig geloof te verbannen uit het register van acceptabele opvattingen; we zien het uitdragen van geloof meer en meer als een diskwalificatie. Het komt ons zo onvoorstelbaar voor dat iemand wil leven naar Gods woord, dat we dat alleen maar kunnen ridiculiseren. Dit is geen gezonde spot meer.

Zo kan het gebeuren dat de meeste Nederlanders maar één verklaring hebben voor een congregatie van vierhonderdduizend gelovige jongeren: ze zijn hartstikke gek. Dat is ontzettend lui en minstens zo gek als wij die jongeren noemen. Het doet me denken aan een van de elf lessen die Robert McNamara in 'The fog of war' uit zijn leven trok. 'Be prepared to re-examine your reasoning.' Als we op het punt zijn gekomen dat we het gedrag van zo'n immense massa andersdenken alleen maar vol dédain tot 'gestoord' kunnen bombarderen, lijkt het me dat wij zelf ergens een steek hebben laten vallen.