MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

Over het schieten met losse flodders, wat een soepele omschrijving is voor burger-blogs.

De ene doet het uit passie, de andere uit bekererings-zucht. Nog een andere doet het uit prestatie-dwang of integendeel uit verveing. Soms is het niets meer dan gestolde café-praat laat in de avond. Vol ontboezemingen dicht tegen de begrijpende ellebogen van de slaperige café-bazin. Persoonlijk doe ik het net als Heert Goste - uit gedrevenheid voor de Vlaamse Zaak, maar vooral als amusement. Ik publiceer Niet-Dingetjes, met een mooi strikje rond. Maar ik doe het zoals het Grootmeester Guido Gezelle in een onbewaakt ogenblik ooit ontsnapte :

Och, we sterven er niet van, het kost niets, en daarenboven : zijn we (Jacques Perk) niet allemaal een God in t diepst van onze gedachten? Als Vlamingen zijn we een volk van dichters, schrijvers en schilders, niet zoals een Arabier stamt uit een volk van vechters en fanatiekelingen.

Alleen die onhebbelijke gewoonte van al die alias-sen begint mij stilaan de keel uit te hangen. De dag dat ik (zal wel nooit komen!) Schipper naast Mathilde word op het Ministerie van Volksverlichting, zal mijn eerste werk zijn : niemand kan last ondervinden met wat zij/hij (beleefd) schrijft op het Internet, maar iedereen moet zich 100% tot in de 25^ste familie-graad voor het publiek kenbaar maken. Liefst via een identificatie voor Waar en Echt verklaard door een Notaris. Indien technisch mogelijk, vergezeld van pasfoto, vinger-afdrukken en DNA^profiel. Wie vals speelt, zou net als in de kinderwereld, nooit meer mogen meedoen..

In Knack schreef deze week De Slimme dAnvers, dat de NV-A geen eenmans-partij is. Ik maak daar met de vingers in de neus eenpans-gerecht van. Weet U: zoals gisteren op http://blog.seniorennet.be/guvaal stond : Nadenken is goed - Voor-denken is beter, geniet ik hieronder een beetje van de broodkruimels die Klein Duimpje heeft laten vallen. Slim baasje, dat Klein Duimpje : om de weg uit het Woud der Impassen terug te vinden : terugkeren op de eigen voetstappen.

De Prachtigste der Zuiderse bloemen, Amayrillis Kerrbache moet na lezing van de Knack wel, de armen ten hemel als de vermoorde onschuld, schreiend en half verslenst ineen gezakt op de schoot van haar baas liggen : de kwaadaardige Sale Flamins zijn niet meer te paaien, zelfs niet meer met een kleuterspaan.

Roularta zou Knack niet zijn, moesten ze niet slaan en zalven tegelijk. Naast BDW krijgen wij ook Peter Mertens opgediend, de nieuwbakken volbloed Leninist-Marxist van de Antwerper Socialistische Arbeiter Partei. Deze persoon makt blijkbaar een bliksem-carrière als PM (Pro Memorie) van de PvdA, niet te verwarren met PvA, dat is de Patrick van Antwerpen. Nomen est omen. Om de kop van t beestje, is t te doen!

Bart De Wever is Belg van het Jaar 2012 volgens de bezoekers van Knack.be. Peter Mertens en Hans van Alphen maken de top drie vol. Lees hier het uitgebreide interview met Bart De Wever: 'Ik ben nooit een revolutionair geweest.'

De bezoekers van Knack.be konden dit jaar kiezen uit 49 kandidaten voor de titel Belg van het Jaar.

Bart De Wever eindigde afgetekend als winnaar. PvdA-voorzitter Peter Mertens, die bij de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen een opvallend goede uitslag haalde en vier zetels binnenrijfde, werd tweede. Topatleet Hans van Alphen eindigde derde. Hij werd vierde in de tienkamp op de Olympische Spelen in Londen.

Burgemeester-partijvoorzitter Bart De Wever: Ik ben nooit een revolutionair geweest

Als burgemeester van Antwerpen wil Bart De Wever focussen op mobiliteit, veiligheid en burgerschap met rechten en plichten. En als voorzitter van de N-VA wil hij na de parlementsverkiezingen van 2014 het confederalisme afdwingen. Wat dat laatste precies inhoudt, zal de partij op een congres omschrijven. Maar één ding is duidelijk: We moeten stoppen met te onderhandelen over wat we niet meer samen wensen te doen.

Vanaf 1 januari is N-VA-voorzitter Bart De Wever de nieuwe burgemeester van Antwerpen. Aan de machtswissel met Patrick Janssens (SP.A) en het aantreden van de nieuwe stadscoalitie van N-VA, CD&V en Open VLD ging een verbeten strijd vooraf. De ontlading op de verkiezingsavond van 14 oktober zinderde lang na. Maar nu wil De Wever met het programma Respect voor A aan de slag.

In het najaar van 2011, toen zijn partij niet langer deelnam aan de federale formatie, begon De Wever aan een nieuwe triatlon: de strijd aangaan met zijn eetverslaving, de parlementsverkiezingen van 2014 winnen, maar eerst via de gemeenteraadsverkiezingen de N-VA lokaal verankeren in Antwerpen en de rest van Vlaanderen.

Tijdens de loodzware campagne naar 14 oktober was er een clash tussen De Wever en Knack, toen dit blad alleen de vragen voor een door hem geweigerd interview afdrukte. Deze keer staat hij er wél een toe. Omdat het op een normale manier gevraagd is. Een politicus heeft de vrijheid om te beslissen of een vraaggesprek past in zijn mediaplanning. Als een negatief antwoord dan resulteert in de publicatie van een leeg interview, is dat als journalistieke praktijk not done, aldus De Wever.

Hij verwijst naar de Thorbecke-lezing in Den Haag dit voorjaar als een kantelmoment in zijn verhouding met de media. Zijn stelling was dat ze door de technologische evolutie van de boekdrukkunst tot de sociale media vandaag de democratie verdiepen.

De Wever: Meer informatie bereikt almaar sneller steeds meer mensen. Alleen wordt zo het waken over de kwaliteit van die informatie cruciaal. Op dat vlak loopt er een en ander mis. Daarom moeten politici hun relatie met de media ook meer zelf regelen door soms te zwijgen of halt te roepen. Vorige week kreeg Nabila Ait Daoud als nieuwe N-VA-schepen in Antwerpen van een journalist de vraag of ze zich thuis voelt in een partij vol ex-Vlaams Belangers. Was het een gebrek aan feitencontrole of een als vraag vermomde aanval op de N-VA? Sinds 14 oktober telt mijn partij 1700 gemeenteraadsleden. Onder hen zijn er twintig ex-Vlaams Belangers. Heb ik als politicus dan niet het recht om te zeggen dat een journalist zijn werk goed moet doen, zonder Calimero-verwijten te krijgen? Ik vind van wel.

In commentaren over het nieuwe Antwerpse stadsbestuur wordt gezocht naar een trend-breuk. Jan Blommaert spreekt over de vorige coalitie min Patrick Janssens.

Bart De Wever: (geërgerd) Laten we vooral ernstig blijven. Professor Blommaert is een PVDA-geïnspireerde academicus die aan de Universiteit van Tilburg promotor is geweest van een barslechte doctorale scriptie van Ico Maly over de N-VA. Ik lees graag kritische bijdragen over mijn partij, maar dat werkstuk is geleuter.

Dat men eindelijk eens beslist in welke rol men mij wil wegzetten. Volgens Maly ben ik een crypto-nazistische figuur, terwijl Blommaert vindt dat ik een kopie van Janssens ben. Ook in de verkiezingsdebatten was er dat kromdenken. Het ene moment was ik een doorslag van Filip Dewinter, het andere zou ik alleen het beleid van Janssens voortzetten.

Waar zit dan de breuk met diens beleid? De Antwerpse SP.A zegt dat u geen fundamentele keuzes maakt.

Bart De Wever: Elk bestuursakkoord lijst intenties op. De verschillen worden zichtbaar met het uitrollen ervan. Ik ben nooit een revolutionair geweest. Beleid wordt met kleine snokken in een andere richting gestuurd en als het werkt, wordt de kraan meer opengezet. In Antwerpen willen we dat doen voor mobiliteit, veiligheid en burgerschap met rechten en plichten. Ook voor financiën wordt het anders. De inkomsten dalen, de uitgaven stijgen. Dat dwingt tot keuzes. Hoe zien we de stedeling en de stadsgemeenschap? De N-VA stelt gemeenschapszin voorop. In plaats van dat de stad alles zelf doet, geven we meer kansen aan het vrije initiatief.

Bart De Wever: In 2006 stemde meer dan een derde van de Antwerpenaren voor extreemrechts, maar ik heb toen niets gehoord over een verdeelde stad of een tegenstelling tussen binnenstad en buitendistricten. Nochtans was die veel pertinenter. Nu de N-VA aan zet komt met veel stemmen die tot nog toe buitenspel bleven, is er een probleem.

In 2006 vernederde Janssens in zijn overwinningsspeech de tegenstander door Dewinter geen goede nachtrust toe te wensen. Er mocht gelachen worden met een democratische onderklasse. Op 14 oktober heb ik Janssens nadrukkelijk bedankt, maar mijn lichaamstaal was voor sommigen interessanter. Die hebben heimwee naar de tijd dat het Vlaams Belang groot én steriel was. Zo heeft Robert Voorhamme (SP.A) in een interview haast letterlijk gezegd dat hij teleurgesteld was over de score van Dewinter. Met de N-VA heb ik extreemrechts teruggedrongen tot een niveau dat in Europa normaal is, maar dat maakt van mij kennelijk pas echt een zwart beest. Waarop is dat in godsnaam gebaseerd?

Bart De Wever: In het bestuursakkoord zijn een aantal ideeën beter uitgewerkt. Maar de verschillen met mijn formatienota zijn echt niet groot. Ik heb die geschreven met een coalitie van N-VA, CD&V en Open VLD in gedachten. Toch was de kritiek dat het een pure N-VA-nota was, met veel koude klemtonen. En er doken karikaturen op over autos die tot in de crypte van de kathedraal zouden rijden. Nu heet het bestuursakkoord een voorzetting van het beleid van Janssens. Mijn raad is: dont step in the bullshit, die is metersdik.

In het deel over strategische mobiliteit, bijvoorbeeld een derde Scheldeverbinding en de ondertunneling van de Krijgsbaan, luidt het over naar de Vlaamse regering.

Bart De Wever: Antwerpen heeft met de Vlaamse regering een akkoord over een Masterplan 2020. Dat is in uitvoering en de stad is betrokken. Het bestuursakkoord toont dat we ernstige mensen zijn die afspraken nakomen.

Voor de derde Scheldeverbinding worden op dit ogenblik vijf alternatieven afgewogen op het vlak van milieu, mobiliteit enzovoorts. We wachten op het resultaat. Daarna kunnen andere ontwikkelingsscenarios voor onder meer de R11bis en de A102 worden uitgetekend. Niets belet ons om intussen aan de Vlaamse regering andere goede ideeën zoals een verbinding tussen de Liefkenshoektunnel en de E17 voor te leggen.

Het moment van de waarheid volgt als het effectenrapport over de Oosterweelverbinding klaar is. Dan moeten we die optie lichten want Antwerpen duizelt van de tangenten, bretellen en paperclips. In dit dossier heb ik geleerd dat politici geen ingenieur moeten spelen. Ze moeten een draagvlak scheppen voor de beste oplossing die specialisten aanreiken. Bij N-VA, CD&V en Open VLD is het besef groot dat we allemaal kunnen inpakken als in 2018 nog altijd geen schop in de grond gestoken is.

Het onderwijs in Antwerpen moet in tien jaar 26.000 nieuwe kinderen opvangen. Onder schepen Voorhamme was de stad een regisseur voor de scholen van alle netten. Het bestuursakkoord spreekt over een Antwerps schoolpact. Wat is het surplus?

Bart De Wever: Voor het onderwijs hebben we overal goede ideeën gesprokkeld, ook bij de SP.A. Het begrip schoolpact moet de noodzaak van samenwerking onderstrepen. De uitdagingen zijn enorm. Vele scholen worstelen bijvoorbeeld met een capaciteitstekort. Dat bedreigt de vrije schoolkeuze.

In juni botste u met Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) over een hervorming van het secundair onderwijs met een nogal elitaire opvatting over onderwijs. Zit die ook in het bestuursakkoord?

Bart De Wever: Ik ben de zoon van een spoorwegarbeider en heb alles te danken aan de kansen die ik via het onderwijs gekregen heb. Ik wil dat ook alle arbeiderskinderen na mij dezelfde kansen krijgen. Mijn angst is dat de aangekondigde hervorming uitmondt in minder onderwijskwaliteit. Daarom ben ik ook niet opgezet met dat sfeertje waarin het vak Latijn een elitaire keuze zou zijn die ouders aan hun kinderen opdringen. Met het algemeen secundair onderwijs is er niets mis. Er is wel een reputatieprobleem voor het technisch en beroepsonderwijs. Daar moet iets aan gedaan worden.

De nieuwe onderwijsschepen Claude Marinower (Open VLD) moet focussen op taal en wiskunde. Waarom?

Bart De Wever: Antwerpen is niet bevoegd voor de grote onderwijsstructuren. Met de steun van de Vlaamse regering kan de stad wel de capaciteitscrisis van de scholen helpen te bedwingen. Voorts proberen we in Antwerpen de aansluiting tussen onderwijs en arbeidsmarkt te verbeteren. Antwerpen kampt met een zeer hoge jongerenwerkloosheid, vooral bij Marokkaanse jongens. Ook zij hebben talent, maar na vier generaties slagen we er nog altijd niet in om het te ontginnen. Dat is ronduit dramatisch.

Terwijl Antwerpen een jonge bevolking heeft, zijn de haven en de industrie vaak wanhopig op zoek naar technisch personeel. De petrochemie is daarom ook bereid om te investeren in betere schoolinfrastructuur en stages. De stad kan bijdragen aan een betere afstemming door in te zetten op taal en jongeren warm te maken voor technische opleidingen.