1119 - 11 NOVEMBER 2014 BEVRIJDINGSFEEST IN TWEEVOUD ?

De liefde, zonder de werken, is dood. Dit is niet alleen, volgens vele ‘Verlcihte Geesten’ een belachelijke Evangelische Waarheid, maar het is bovenal een boodschap zo oud als Adam en Eva.

In een reactie op de reactie van de Slimme d’Anvers, die een reactie was op de reactie van Albert Coburger die reageerde op de reactie der Vlamingen de reageerden tegen hun achteruitstelling in eigen land, schreef de Voorzitter van Vlaams Belang, Gerolf Annemans, onderstaande reactie, waardor ik op mijn beurt met deze reactie reageer.

Natuurlijk heeft Annemans gelijk, zoals elk normaal mens weet. In Amerika heet zoiets ‘an inconvenient truth’. Maar daar ging het over de opwarming van de aarde, en wat Annemans vertelt, is heel wat  gewichtiger.

Als ik verder denk dan mijn neus lang is, en toegegeven ietwat Machiavellistisch, redeneer : laten wij het goede voorbeeld geven, en zelf beginnen de rangen te sluiten. De zaken zijn nu eenmaal zoals ze zijn : BDW is verkozen tot Belg van het Jaar (daarvoor moet je Knack heten!) en het ijzer moet toch gesmeed worden terwijl het gloeit. Niet door Mohammed naar de berg te doen komen, maar door de berg naar Mohammed te sturen.  Door aan te sluiten bij de brede, wat zeg ik, de breedste  stroom Vlamingen. Als partij tempert het VB zich, en geeft instructies om massaal individueel lid te worden van die andere partij. Het verleden blijft wat het is : voorbij. Voilà : cordon sanitaire : adjugé! en daar staan ze dan, de Vlaming-haters!  

If you caan’t beat them, joint hem. Is ook Amerikaans en recht vòòr de raap. Het is de kortste weg naar Vlaanderens vrijdom, iets dat we allemaal belijden. De weg die men neemt, het hoe en het waarom, is niet belangrijk : de bestemming bereiken is het hoofddoel. Als economist voeg ik daar aan toe : het maximum aan resultaten, met het minimum van inspanningen.

De grootste kwestie zal natuurlijk zijn, allerlei grote ego’s te verzoenen, zonder dat er bloed vloeit. Door het opgeworpen stof zou waarschijnlijk ook de gelijkgezinden, die nu een verdoken leven leiden in wat nog overschiet van de kleurpartijen, hun kansen ruiken, en ook willen aansluiten.

Gedaan met verkiezingsuitslagen als in Clochemerle : er zouden tegen 2014 in Vlaanderen maar 2 partijen meer zijn : het granieten blok der Vlaamsgezinden, en de her en der verspreide rotsblokjes der belgicisten. Eenmaal democratisch verkozen met duidelijke meerderheid van stemmen, zetten die dan alle belgicisten voor de keus : buigen of barsten. Eieren of jong!

Een handgreep uit de mogelijkheden. Er wordt alleen in de eigen taal, het Nederlands, onderhandeld, zonder voordien, à la DeWever in zijn begin-jaren, de eigen argumenten te ondergraven. Integendeel, hier en daar zelfs een diplomatisch valstrukje spannen, zoals toenadering zoeken bij Geert Wilders…. Of onderhandelingen aanknopen met de Zwiterse Federatie…. Tweede suggestie : alle Ambtenaren zullen een bindende Eed van Trouw aan het Nieuwe Bestuur moeten afleggen, waarna ze een nieuw arbeidscontract kunnen krijgen. Gedaan met benoemingen voor het leven. Een van de opschortende voorwaarden van dit contract zou o.a. kunnen zijn, dat elke niet-loyale houding automatisch einde contract betekent. Gedaan met vakbond-acties die het openbar leen en de economie gijzelen.

Leefloon – Werkloosheidsvergoedingen

Deze worden gevoelig opgetrokken, maar iedereen meldt zich ‘vrijwiliigg” voor de arbeidsdienst. De Burgemeesters zorgen voor en leiden de tewerkstelling. Er wordt gezorgd voor ontspannende muziek, soep (VM) en koffie (NM). Dubbel Betaald Verlof zit er niet in, zo lang het vreemdelingen-probleem niet is opgelost. Amalyris Kherrbache moet daar maar eens tegenop boksen!

Voor de arbeids-ethiek gaan de voormannen van de werkende klase op stage bij de Onderhorigen van Frau Merkel, die precies vandaag aan haar landgenoten een voorspoedig jaar heeft toegewenst, met daarbij de belofte van langere werkdagen. Aan de grens bij het gaan en bij het keren, worden ze verwelkomd door de hamburger Albert Coburg, die hen op het hart drukt vooral niet terug te denken aan de jaren ’30.

 De politie patrouilleert 7/7 en 24/24 met hond losjes en ontspannen aan de leibandjes die uitgerust zijn met mini-cameraatjes. Bij het minste onraad moet die echter automatisch ontkoppeld kunnen worden. Elke bevordering is afhankelijk van het aantal uitgeschakelde criminelen. Er zullen geen vragen worden gesteld. Deze getrainde politie-honden kunnen gemakkelijk  iemand  uitschakelen, zonder deze dodelijk te verwonden. De wapen-verkoop voor eerlijke burgers wordt vrij gegeven, en de burger kan nooit vervolgd worden voor wettige zelfverdediging van personen of eigendommen.

De na verloop vrij gekomen gevangenissen worden benut voor alle soorten illegalen, die daar leven op fris dagelijks ververst putwater en op het meer granen brood, dat vrijwilligers wel zullen aanbrengen.

Deze, en nog zoveel meer, zijn de beste wensen van ondergetekende, voor de twee laatste jaren van de Belgische slavernij.

Het kruisje voor de Gesneuvelde makker bovenaan dit stukje werd daar geplaatst met een dubbel gevoel. Voor de vrienden van Ray komen er nu dagen van rouw, en tezelfdertijd weet ik, dat mijn voorstel voor een  Verenigd Vlaams Front betrokkene had doen steigeren als door een horzel gestoken. Als zo dikwijls kan ik hem geen gelijk geven : aan de overwinnaar worden nooit vragen gesteld. Naast Vlaams Nationalist, moet men ook Vlaams Realist durven zijn. Een zegevierend leger gaan vergroten, kan geen schande zijn.

Vandaar het beeld van de gevallen makker, die herdacht wordt, het geweer aan de schouder in rust, beeld van wat er staat te gebeuren op Bevrijdings-dag 11 november 2014.

.