MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. vrijdag 5 oktober 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het geval DeWever, dat met de dag pathologischer wordt, doet mij meer en meer denken aan de pyromaan, die bij het zien van de uitslaande vlammen, begint te panikeren Help! Brand! - Of beter, aan een (slechte) imitatie van Benito Mussolini hier in Italië : van schoolmeester-journalist in de progressieve Linxe middens, tot gevierd oorlogs-leider. Waarna hij, bij het keren van de kansen, prompt werd afgeschreven en met de voeten omhoog, dagenlang aan een bezine-pomp in Milaan te kijk hing. Toen was hij wel zo dood als een pier en was zijn rijk uit.!

Hij was De Vrede-Stichter in München, in 1939, en overtuigde zijn vrindje Hitler, dat Italia minstens nog 4 à 5 jaar nodig had om te kunnen deelnemen aan de oorlog, in de hoop dat De Duitse Socialisten hun portemonnee zouden opentrekken. Een paar maanden later was het zover, en was Italië ook in de oorlog.

En precies daarin vind ik grond om te denken aan de SmalledAnvers.

Bij weer eens een verloren veldslag waarin de vijand 10.000 Italiaanse krijgsgevangenen inrekende, beklaagde Mussolini er zich over dat er naast die 10.000 gevangenen, slechts.2 doden waren gevallen..

M.A.W. Salon-strategen onder elkaar. De Smalle dAnvers heeft een eerste keer vlucht-misdrijf gepleegd : waarom zou hij het geen tweede of geen derde keer doen?

Zelfs een monster-coalitie zit er in : de coalitie tussen twee monsters, naar het voorbeeld van de NoorderburenDeWever heeft al eens de plaats gelaten aan Di Jeanetto, waarom zou hij dat nu niet doen voor Janssens? Of, later, zelfs voor Peeters.Zoet U, Janssens, Peters, Pier of Klaai : het maakt niet uit, als hijzelf maar geen verantwoordelijkheid moet dragen.

Ter zake : onderstaand kort artikeltje in De Morgen is, om allerlei redenen, zo pissig als het lang is. Goed : men brengt het nieuws, maar het ligt er vingerdik op, dat elk woord afgeschoten wordt als een brandende pijl. De Smalle dAnvers geniet bij mij dezelfde verraders-eer als Tienne Vermeersch, de weggelopen Jezuïet. Wie eenmaal verraad heeft gepleegd, kan de rest van zijn leven niet anders dan valsheid en verraad plegen.

Hetzelfde geldt trouwens voor (als voorbeeld) Wilfried Martens, Frank VanHecke en Yves Leterme : wie in de politiek openlijk zijn vrouw bedriegt is een even grote lafaard als Tienne Vermeersch. Zij zouden nooit nog ergens voor het voetlicht mogen komen : hun voorbeeld-functie is uit.

N-VA-voorzitter Bart De Wever is er vast van overtuigd dat een democratische revolutie in Vlaanderen niet veraf is. "Zelfs Franstalige werkgevers noemen het beleid van de regering-Di Rupo marxistisch", heeft de politicus gezegd in een interview met het Franse persbureau AFP, zo staat te lezen in de krant La Libre Belgique.

Volgens De Wever wil Vlaanderen het Duitse pad op, dat van hervormingen. Wallonië zit volgens hem meer op de Latijnse golflengte van François Hollande. "Die blijft pleiten voor meer uitgaven." Die spanning is volgens de politicus onhoudbaar. "We staan niet veraf van een democratische revolutie in Vlaanderen. Die vertaalt zich momenteel in goede resultaten voor de N-VA in de peilingen."

Diagonaal doorlezen : men zegt dat in de commerce, in de liefde en dus ook in de politiek, alles toegelaten is. Allez : het is dus een boksmatch in den donker, waar er meer slagen uitgewisseld worden onder dan boven de gordel. Mij niet gelaten : men noemt dat democratie en van dat spel is het Vlaams Belang in principe uitgesloten : het dient vooral als boksbal buiten de ring en lang voor de eigenlijke match, voor alle andere partijen. Het is dan ook geen gevecht van man tegen man, maar van de hele meute tegen die ene.

Dat is nu eenmaal het lot van de Rechtvaardige. Het huidige politieke ras, buiten wat Internationalisten, Stalinisten en MaoPisten, komt uit de rangen van de Vlaamse Beweging, ja zelfs waren zij ooit de veelbelovende groentjes van de Volksunie. Zij hebben die gewoon als opstapje gebruikt, en zijn dan uit overtuiging zeggen ze, overgestapt naar Geel, naar Groen, naar Rood, naar Blauw. Een vaste betrekking, ziet U, en een goed pensioen : wie steekt het dan nog in zijn hoofd om niet aan te sluiten bij het leger der belgicisten.

En het is precies die generatie die de Vlaamse Onafhankelijkheid heeft verkwanseld toen ze het initiatief van de ouderen kon overnemen : Somers, Anciaux, Tommelein, Quickie, enz. De tijd was er rijp voor, na het debacle van al die jaren Tjeven-bestuur. En toen kwam er een Wever met een lange snuit, en het vertelselke was uit.