MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

Als leek in de symboliek van de beeldende kunsten, waar de opbouw van de figuren een wezenlijk onderdeel schijnt te zijn van de boodschap (zie de afbeelding) : let op de afwerende arm van Kherbache. Als Gelovige moslima moet het een echte foltering zijn geweest te moeten poseren zo close bij deze beruchte mannetjes spuiter en vrouwenverleider. Er zelf zo on-appetijtelijk mogelijk uitzien (wat in haar geval helemaal niet zo moeilijk is), is dan ook de eerste reactie geweest.

Een zekere Stradi (ik mag die man graag) schruwelt op een mooie morgen op een ingezonden blog zijn afkeer uit voor onze Entartete samenleving. Correctie : voor de Antwerpse samenleving in het bijzonder. Zeg nu zelf : die man is toch een pure populist, om zich zomaar te veroorloven te zeggen wat hij denkt. Wie denkt hij wel dat hij is! Het is enerzijds wel waar, enfin, voorlopig toch : Die Gedanken sind frei, maar daar wordt aan gewerkt. Een keurslijf van Euro-snoeren, een scheut Marx, een snuifje Islammerij, en we spreken er niet meer over.

Stradi, man, wat houdt er U tegen om te doen lijk velen, en, meer bijzonder, lijk ondergetekende? Verbrand (*) wat ge achterlaat, en zoek de zon!

De dame heeft zich nooit ingelaten met de problemen van Antwerpen, zij is het typevoorbeeld van de linkse carrièrevrouw die via positieve discriminatie en ellebogenwerk op korte tijd naar de partijtop geklommen is.

Een tiental jaar geleden werd ze door Vandenbroucke (SP) gevraagd zijn kabinet te versterken. Later ging ze aan de slag bij de kabinetten van Ingrid Lieten (SP.A) en vandaar naar eerste minister Elio Di Rupo (PS), waar ze nu nog aan het hoofd van de socio-economische cel staat.

Met de hulp van Janssens, de literatuurexpert, heeft Di Rupo haar als een paard van Troje binnen geloodst in het Antwerps stadhuis. Dankzij de stemmen van de islamaanhangers moet moet zij rechtstreeks verslag uitbrengen aan de Waalse Parti Socialiste. Wat een meesterzet om te weten hoe ver de Vlaamse citroen kan uitgewrongen worden.

Ik word omringd op straat, in de media, in de politiek, in het onderwijs, overal door een cultuur die mij in de laatste dertig jaar geestelijk totaal vijandig is geworden. Ik voel mij een vreemde in eigen land, in eigen stad. Ik ben zelfs niet meer in staat de omvang en diepte van mijn afkeer in al zijn aspecten onder woorden te brengen.

Alles samengeteld en gedeeld door twee : na een Amerikaans stukje film over een roverhoofdman die al moordend, stelend en verkrachtend door zijn woestin-leven trok, is het weer van dadde. Als het ware de zoveelste wereld-mobilisatie voor de Grotr Verovering : de orde-woorden vliegen de contin enten door : met de Leefwereld v/d Wrede wordt niet gelachen. Dat hun kopmannen zich ondertussen vrolijk maken over de Man van Nazareth, de Zachtmoedige, die als een gestroopte geit tegen een stuk hout is genageld, moeten wij gewoon laten gebeuren. De ene heiligschennis is de andere niet. En wat meer is : de anti-christelijken in eigen land kunnen hun pret niet op voor deze leuke typering. Wat meer is : wij sturen onze Grote Witte man naar de Libanon, om de Koptische Christenen daar hun tweede wang in herinnering te brengen.

Wat wij hieruit te onthouden hebben? Dat we voortaan onze vrijdagavond moeten reserveren voor de Moslimmerij. Liefst binnenblijven, heel het week-eind, om ze niet op stang te jagen. De maandag-morgen is de coast dan weer clear, want dan moet er gewerkt worden om de vele open monden te voeden.

(*) Een rijhuis, of een appartementje te gelde maken, is voldoende om hier te komen leven als God in..Italia. Want om er daar nog iets van te maken : veel en veel te laat. Hier (niet te ver naar het Zuiden, niet te ver naar het Noorden) wordt men nog ondergedompeld in de leefwereld van onze jeugd. Uiteraard moet men er wel bijnemen, dat het hier bulkt vande Italianen. De taal, zegt U? Ach man! Elke Vlaming is toch een polyglot- in- het-vierkant op zn eigen!