MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. zaterdag 8 september 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dit stukje gaat over de omissie van een gesteld lichaam in dienst van een ongesteld lichaam. Simpel, hé. Vooral als de Camps het schrijft. Hij doet dat losjes uit de pols, want hij weet dat de lezers van De Morgen losjes in de bloesjes en de hemdjes zitten. Linxe intellectuelen hebben de wijsheid van alles te weten, net als hun vaders; die zoethout kochten voor een cent. Hebben ze meegekregen op de banken van het Gemeenschapsonderwijs. Bij mij duurde het toch even vooraleer ik het door had : Meneerke Peeters al is dat een nobele belgicist pur sang, die ter gelegener tijd hoopt Baron te worden, trekt niet genoeg de Belgische kaart. Lees : de unitaire kaart. Weet die vent verdorie niet dat het juist nu pompen of verzuipen is?

In het discours van Kris Peeters is België afwezig, tenzij als schurftig vijandbeeld

Belgen hebben een negatief zelfbeeld over hun land. Het buitenland daarentegen is vol lof over de reputatie van België. Dat hoog scoort in ondernemingsklimaat, productie, fysieke schoonheid en, last but not least: ongeremde gastvrijheid.

In het onderzoek was nog geen rekening gehouden met de positieve uitstraling van de Rode Duivels. Terwijl volgens Yves Leterme goede resultaten van een nationaal voetbalteam de beeldvorming van een land ten goede komen. En Boonen en Gilbert dan?

Ik zou eerder zeggen: maak de begroting op orde, laat de economie draaien en kieper het zwerfvuil uit onze prachtige steden.

Maar een hoge pief bij de OESO kun je natuurlijk niet tegenspreken. Zeker Leterme niet die van tegenspraak altijd een persoonlijke aanval maakt.

Het zelfbeeld van een land berust deels op retoriek. Mensen willen graag van anderen horen dat ze het goed hebben, van de kust tot de Ardennen. Peptalk helpt behaagzucht, maar daar doet de politiek dus niet aan.

Vlaams minister-president Kris Peeters is zelfs in retorische staking. Het moet een eeuwigheid geleden zijn dat hij het woord België nog eens blijmoedig heeft uitgesproken. In al zijn discours is België afwezig, tenzij als schurftig vijandbeeld.

Alles samengeteld en gedeeld door twee : België een schurftig vijandbeeld? Is dat geen understatement, beste Meneer Camps? ? En meteen geen dichterlijke overdrijving? Het schurft is een oppervlakkige ziekte die wijst op algemene verzwakking en onhygiënische toestanden. Kan kloppen voor wat betreft die andere deelstaat Wallonië, maar Vlaanderen is voorlopig verre van algemeen verzwakt. Dat de hygiëne te wensen overlaat (ik hoor dat de luizenlaag weer in het land is de TBC allerlei vreemde onbekende virussen en bacteriën, o.a. een onbekende dodelijke ziekenhuis-bacterie), maar dat komt juist door de Belgische Bemoeienissen, die het land overspoelen met drommen appelblauw-zeegroene Eskimos.

U hebt er mij niet naar gevraagd, Mr Camps, maar ik citeer het U gratis : Belgie steunt in het buitenland ook op de non-reputatie van de tweeling Borlé, en ander bijna-top kwaliteit sporters. Alles, net als België, bijna.

Als er over tewerkstelling moet gesproken worden, over werkzaamheid, over arbeidethiek : zeg nu zelf, Campske : zou U dat Belgisch durven noemen?

Tenslotte nog een woordje over de (gedwongen) gastvrijheid. Niet nodig uit Uw nek te kletsen : overal in Europa komt hetzelfde verzet naar boven. Dat is geen gastvrijheid meer, dat is een afgedwongen militaire bezetting! Jullie Linxen bejubelen dat iedere dag meer en meer, omdat jullie zien dat er geen weg terug is. Net als een crimineel of een verslaafde die op het verkeerde pad is geraakt : die kan ook niet meer terug.

Een voorbeeld : soft drugs. n Jointje roken was en is het tijdverdrijf van veel van jullie verlichte progressieven. Nu blijkt dat canabis de hersenen aantast.

Ik voel de verleiding om canabis te vergelijken met die gastvrijheid waarover U het hebt. Maar dat zou niet eerlijk zijn : canabis wordt niet opgedrongen, men kiest er zelf voor.

Meneer Camps : open Uw ogen, voor de Islam ze sluit!