MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. zondag 2 september 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In het geval Hugo Camps is het wel duidelijk : de taal is gans het volk. Waarbij bij hem in de eerste plaats gedacht wordt aankak. Waar de mond van vol is, moet immers het hart van kokhalzen.

Wat mij betreft, spreekt iedereen thuis Hottentots. Als dat lekkerder is bij het vrijen: olé! Al betwijfel ik de hormonale juistheid van dat gevoel. Wat ook weer niet wil zeggen dat je bij het klaarkomen met een hete aardappel in de mond moet zuchten, zoals Nederlandse liberalen op televisie kakelen.

De academische strijd over tussentaal is koketterie dubbelop. Al helemaal als politici zich gaan verantwoorden voor hun gebrabbel. Natuurlijk is met dialect niets mis, maar je spreekt het niet in de publieke ruimte, niet in officiële functies.

De bewering van de politicus dat het gebruik van dialect de kloof met de bevolking verkleint, getuigt van minachting voor het volk.

Standaardtaal is iets anders dan Hollandse kak. Nederlands met hier en daar een Vlaamse ronding is best prettig. Maar ik erger me dood aan krom Nederlands. Vooral uit de mond van onze zogenaamde leiders.

Hoed u trouwens voor politici die ineens overschakelen op dialect. Denk niet dat ze dan dichter bij u staan - ze suggereren alleen maar een familiaire ambiance uit eigenbelang.

Taal is het eerste visitekaartje in sociale verhoudingen. Laat dat dan in goed Nederlands zijn. Want: ook taalvervuiling is een sociale handicap.

Alles samengeteld en gedeeld door twee : een verwarde geest brengt verwarde gedachten voort. Wat er eigenlijk bedoeld was in dit artikel is gewoon U-zelf te zijn in alle omstandigheden. Voor Camps is de standaardtaal nog altijd iets dat samengaat met coïtus interuptus, met iets kunstmatigs, omdat hij blijkbaar maar dat kent. Het is het gevoel van 60 jaar geleden. De norm is evenwel lichtjes anders : het eigen dialect is ieders Moederstaal onvervreemdbaar erfgoed, als fundament voor een spontane meer algemene omgangstaal. Volgende vergelijking zal wel niet Hugo Camps besteed zijn, maar de uitstraling van iemands taal is het gevoel wanneer men een frituur betreedt, of een klasse-restaurant. Beide zaken geven U frietjes, maar, hoe zou ik het zeggen? Het oog wil ook wat. Besluit daaruit niet dat ik neerkijk op fritures, of op onze dialecten. Integendeel zelfs! Ik koester ze beide als duurbare parels eigen aan onze samenleving. Zo zal er geen verschil zijn in een puntzakje dampende frietjes in Hasselt of in Wijtschate, maar wel in de taal waarmee men er met elkaar omgaat.

Zo heb ik het gevoel in een 5-Sterren Restaurant te worden ontvangen, als die frietkotbaas mij in Hasselt (of in Wijtschate) aanspreekt en ik hem, in onze standaardtaal. Mô k zin wel stief blieë ossekik doar n ander Westflûtenaar tegenkomme. Dan is het precies of ik ben de eigenaar van dat 5 Sterren Restaurant..

Het ongemak is, dat men in beide etablissementen figuren als Ka-Camps kan tegenkomen, die Uw eetlust op slag wegnemen.